3045
VERGELIJK IN ZAKE DE KWESTIE SPRANGERS
HET WAPEN
ViN BREEGK
2
DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN MAANDAG 20 APRIL 1953
2
GEMEENTERAAD SPRANG-CAPELLE
Gemeente komt tegemoet in de restauratiekosten
van de Ned. Herv. kerk te Sprang
Wij berichten U, dat met ingang van
Dinsdag 21 April as ons telefoonnummer
wordt gewijzigd in
(2 lijnen)
AMSTERDAMSCHE BANK
W A A L W IJ K.
N.V.
onder couvert en Mevrouw v. Vliet
had bloemen ontvangen.
VEEL IS ER VERANDERD.
Als voorzitter van de adviescom
missie voor de drie bedrijven en
namens die commissie wilde ook
Wethouder F. Smolders een enkel
woord spreken, „en wel, omdat ik
als wethouder van de bedrijven met
U, jubilerende directeur, die kwart
eeuw hebben kunnen samenwer
ken, maar vooral de formidabele
opgang van de bedrijven van jaar
tot jaar heb kunnen volgen.
De heer van Vliet is iemand met
een bijzonder karakter. De burge
meester heeft mij wel eens schert
send gezegd: „Dat hebben al die
overheidsdirecteuren".
Ik ben er echter van overtuigd
dat heel zijn werkzaamheid tot in
zet heeft de belangen der bedrijven
voor 100% te dienen. In die lange
periode van samenwerking zijn
zeker meningsverschillen voorge
komen, maar na ampele doorspre
king van de punten is altijd een
standpunt bepaald kunnen worden.
Naast de drukke werkzaamheid
van drievoudig bedrijfsdirecteur,
hebt gij in Uw groot gezin langdu
rig dermate beproevingen gehad
van ziekte, als alleen maar met een
groot godsvertrouwen te dragen is".
Dan plaatste wethouder Smolders
de bedrijven onder de schijnwer
per en hij ging na wat er allemaal
veranderd was sinds dhr van Vliet
zijn functie aanvaardde. Hij be
sloot: Directeur van Vliet, gij hebt
25 jaren hard en voorbeeldig ge
werkt. Dat mag op een dag als deze,
een mijlpaal in Uw loopbaan, wel
eens openlijk uitgesproken worden.
Ik feliciteer U welgemeend met
dit, Uw zilveren dienstjubileum.
Ook Uw echtgenote, Mevrouw van
Vliet, die jaren achtereen dikwijls
Uw man 's avonds niet op tijd aan
tafel had omdat hij met mij be
drijfsbelangen moest bespreken,
hartelijk gelukgewenst met dit ju-
bilé.
Laat ik besluiten met de beste
wensen tot de volgende mijlpaal in
1960, wanneer hei-dacht kan wor
den dat Waalwijk gedurende een
eeuw gasvoorziening heeft.
NAMENS HET
BEDRIJFSPERSONEEL
Na een korte adempauze waarin
de gemeente zich een hartelijk en
royale gastvrouwe toonde, sprak de
heer v. Dongen als oudste perso
neelslid namens het personeel van
de bedrijven.
De heer van Vliet had zich doen
kennen als een humaan en eerlijk
directeur die steeds op de bres
stond voor de belangen van 't per
soneel en hun gezinnen. Zonder de
bekwaamheid van de ouderen ge
ring te achten, had hij steeds de
studielust van de jongeren geprik
keld; hij had een kern van goed
personeel gevormd, dat tegen moei
lijkheden was opgewassen. Ook de
centrale administratie had zijn vol
le medewerking en er was een goe
de samenwerking tussen het tech
nisch en administratief personeel.
Uit aller naam bracht hij gaarne
hartelijk dank en deze dank kreeg
een tastbare vorm in een prachtig
gouden horloge, dat door de heer
v. Dongen namens het gehele per
soneel der bedrijven werd aange
boden. Mevrouw van Vliet werden
bloemen aangeboden.
EEN GOED COLLEGA
EN VRIEND.
De gemeente-secretaris, de heer
N. Vlaar, die namens de hoofden
van dienst sprak, noemde deze dag
een gedenkwaardige en een merk
waardige dag. Gedenkwaardig om
dat de heer van Vliet 25 jaar de ge
meente had gediend en het belang
van de gemeente had behartigd op
een manier die voor de andere
hoofden van dienst een voorbeeld
was.
Een merkwaardige dag omdat 't
niet iedereen gegeven was 25 jaar
in dezelfde functie en dezelfde ge
meente werkzaam te zijn. Dat de
jubilaris deze functie 25 jaar in
Waalv/ijk had mogen bekleden, le
verde voor zijn collega's het bewijs
dat het hier goed dienen was.
De heer van Vliet was ook steeds
een goed colega geweest en in de
korte tijd dat spreker hier had mo
gen werken, had hij mogen ervaren
dat de heer van Vliet hem altijd
van dienst wilde zijn. Secretaris
Vlaar noemde zijn collega ook een
prettig vriend; de hoofden van
dienst vormde een team dat steeds
de belangen van de gemeente voor
ogen had.
Voor deze samenwerking en vriend
schap bracht hij hem hartelijk dank.
Gij bent voor ons een voorbeeld ge
weest, verklaarde de secretaris. Met
genoegen hebben wij steeds gezien
hoe U met elan en enthousiasme
Uw voorstellen naar voren brengt
en verdedigt.
En nadat hij ook Mevrouw van
Vliet in hartelijke woorden had toe
gesproken, bood hij de jubilerende
directeur namens de individuele
leden van het college van B. en W.
en namens de hoofden van dienst
een abonnement aan op het boek
van Rogier van Aerde „In Vrijheid
herboren".
De heer van Velthoven, die sprak
namens de vereniging van gasfa-
brikanten en namens de collega's
in Brabant, wees er o.m. op dat de
heer v. Vliet veel ervaring had op
gedaan, die hij nodig zou hebben
voor de nabije toekomst, want de
tijd waarin wij leven zou veel ver
andering brengen, zowel op tech
nisch als op organisatorisch ge.
bied.
De heer v. Veldhoven, wiens be
grip van het phenomeen tijd niet
erg philosophisch was, al verklaar
de hij van wel, gaf een heel duur
cadeau, namelijk goede raad.
Namens de directie der Staats
mijnen sprak de heer J. Mercx, die
de jubilaris van vandaag, over
wiens dienstverband hij, in tegen
stelling tot de vorige spreker sprak
als over een hele periode, een pio
nier noemde, die mede de stoot
had gegeven naar het peil, waarop
de gasproductie en gasvoorziening
thans waren gekomen.
Zijn woorden van gelukwens
deed hij vergezeld gaan van een
goede sigaar.
Woorden van dank.
Na wederom een adempauze
het was nu eenmaal een feestelijke
sprak de heer van voerd met een maatschappij, die had de civielrecherlijke schadever-
i 1 I .1-1 1 J w rfr* L Alniil /I
bijeenkomst
Vliet
De woorden van waardering en
lof, die me door U, burgemeester,
zijn toegesproken, hebben me zeer
getroffen maar U zult me, naar ik
hoop, veroorloven er enkele kant
tekeningen bij te maken, om te
voorkomen, dat ze niet in hun
juiste proporties zouden worden
verstaan.
Ik heb niets anders gedaan dan
mijn plicht; dat is geen bijzondere
verdienste. Als datgene wat ik ge
daan heb, niet al te slecht is uit
gevoerd, heb ik dit op de eerste
plaats aan Gods zegen te danken
en aan het vertrouwen van het ge
meentebestuur.
De heer v. Vliet dankte vervol
gens wethouder Smolders voor
diens grote stimulerende belang
stelling; grote dank was hij ook
verschuldigd aan zijn collega's
voor de medewerking en vriend
schap en tenslotte, maar niet in 't
minst, toonde hij zich dankbaar
voor de steun van het personeel,
wiens voortdurende plichtsbetrach
ting en ijver zijn taak zeer hadden
vereenvoudigd.
De woorden van lof en waarde
ring hadden hem goed gedaan en
hadden hem de overtuiging gege
ven dat zijn werk de goedkeuring
wegdroeg; ze waren voor hem een
aansporing zo verder te gaan.
Hy dankte ook voor de woor
den en de bloemen, waarmee men
zijn echtgenote in de hulde had
betrokken en voor de bloemen en
andere geschenken, die men hem
had aangeboden. Ook de pers, de
koningin der aarde, werd in zijn
dankwoord betrokken.
Tenslotte verklaarde hij zich ge
machtigd mee te delen dat het per
soneel van de bedrijven de rest
van de dag vrijaf had. Hetgeen na
tuurlijk niet onverschillig werd
'aanhoord.
De burgemeester sloot toen de
bijeenkomst, na de wens uitgespro
ken te hebben, dat de zilveren ju
bilaris nog lang en gelukkig mocht
leven en een driewerf hoera op de
feesteling te hebben uitgebracht.
Ook wij willen in deze feestfan-
fare nog een bescheiden geluidje
laten horen en de geachte jubilaris
onze meest oprechte gelukwensen
aanbieden bij gelegenheid van dit
zilveren jubileum. Ad muitos an-
nos, tot heil van de gemeente
Waalwijk.
Het eerste punt het beste heeft in de gemeenteraad van Sprang-
Capelle Vrijdagavond het meeste stof doen opwaaien en heeft ge
durende geruime tijd een punt van bespreking uitgemaakt, bij
welke bespreking de meningen zeer uiteen liepen. B. en W. ston
den op het standpunt dat de kosten van het proces waartoe
Sprangers, die veroordeeld was omdat hij met de brandweerauto
een man had overreden, door de rechterlijke uitspraak was ge
vonnist, door hem zelf betaald moesten worden, terwijl een deel
van de raad voorstond dat de gemeente hem alles zou vergoeden
en een ander deel er op aandrorig dat de kosten door de gemeen
te en Sprangers gezamenlijk gedragen zouden worden. Een stem
ming wees uit dat deze laatste weg, die ook door B. en W. ten
slotte werd gekozen, zou bewandeld worden.
VERDEELDE MENINGEN.
Toen dit punt aan de orde werd
gesteld, was het de heer Genuït die
het eerste verklaarde dat hij zich
op het eerste gezicht niet met het
prae-advies van B. en W. kon ver
enigen. Wordt het risico niet te veel
op de chauffeur gelegd, vroeg hij.
De man had toch niet met moedwil
dit ongeluk veroorzaakt.
De heer Oerlemans gaf toe dat de
betreffende persoon wettelijk in
derdaad geen aanspraak kon ma
ken op vergoeding. Maar wel mo
reel, meende hij. Hij had Sprangers
leren kennen als een zeer voorzich
tig chauffeur. Hij kende hem het
morele recht toe een tegemoetko
ming in de kosten te vragen. Hij
stelde voor hem deze tegemoetko-
hem, al was hij dan raadslid, nog
steeds niet bekend was, en bij dat
proces kwamen advocaten bij te
pas. De heer Ros vond dit allerminst
juist.
Hier moest iemand achter staan
die tegen Sprangers gezegd had:
Leen het geld maar, je krijgt het
later wel terug.
Hij achtte het niet verantwoord
voor het voorstel te stemmen.
De heer Dekkers vroeg waarom
de gemeente Sprangers geen acte
van onvermogen had gegeven; de
man kon dit niet betalen. Ook de
heer Ros had hier al op gewezen.
Overigens was de heer Dekkers
van mening dat hier wel degelijk
schuld was, dat werd door de op
gelegde gevangenisstraf wel bewe
zen. Hij sympathiseerde met het
voorstel Oerlemans, dat de gemeen-
goeding betaald.
De voorzitter merkte nog op dat
hij indertijd Sprangers gezegd had
dat, als zou blijken dat hij geen
schuld had, dat dan de gemeente
de kosten van de advocaat zou be
talen.
Aan dat geval met die bellewa
gen is zoveel verbonden, zei dhr.
Ros, dat we niet allemaal in het
openbaar kunnen zeggen. Hij kon
zich echter niet indenken dat
Sprangers een advocaat had gene-
men. Bij hem had het gevoelen post
gevat dat er op Sprangers een ze
kere aandrang was uitgeoefend.
Als-hij vrijgesproken zou worden,
zou de gemeente immers ook be
treffende die Ibellewagen ontsla
gen zijn.
De heer Winkelman repliceerde
dat dit onjuist was en dat de ver-
ming bijvoorbeeld tot de helft te
verlenen.
De heer Kraak had zeer ernstig
bezwaar tegen het prae-advies van
het gemeentebestuur. Hij was van
mening, dat, als men deze gedrags
lijn volgde, er zeer weinig mensen
zouden zijn die bij een brand nog
achter het stuur zouden willen
plaats nemen.
De heer Ros had de kwestie ern
stig overwogen. Hij vond het begrij
pelijk dat Sprangers door de rech
ter was veroordeeld, want anders
had het proces dat de gemeente
voerde inzake de bellenwagen, nooit
door kunnen gaan.
De man was gevangenisstraf op
gelegd, en hij had die ondergaan.
Dat was zijn straf.
De gemeente had een proces ge-
te de helft van de kosten zou be
talen.
Het had volgens de heer Vos geen
zin om over het proces te gaan dis
cussiëren. Ook hij voelde er veel
voor Sprangers tot op zekere hoog
te tegemoet te komen.
Men moest, aldus repliceerde de
voorzitter, niet vergeten dat deze
kosten niet het proces betrof dat de
gemeente had gevoerd, daar was al
met al 4000.mee gemoeid. Het
betrof hier het zuivere strafproces
tegen de chauffeur. De voorzitter
gaf toe dat Sprangers een heel goed
chauffeur was, de officier van Jus
titie had dit zelf bij een rijproef
volmondig toegegeven, maar juist
daarom was de rechter tot de con
clusie gekomen dat er nonchalance
of iets dergelijks in het spel moest
zijn geweest. We moeten aannemen,
aldus de burgemeester, dat de straf
gerechtvaardigd was.
Sprangers had toen een advocaat
genomen om de straf te ontgaan.
Maar de heer Ros onderbrak de
voorzitter met de opmerking dat
Sprangers zelf geen advocaat heeft
genomen, dat die hem is opgedron
gen.
Hij heeft goedgevonden, aldus de
voorzitter, dat hij werd bijgestaan
door een advocaat.
De heer Ros begon een warm
pleidooi, dat de onschuld van
Sprangers moest bewijzen en hij
zei tenslotte: Sprangers was in
dienst van de gemeente, laten we
toch soepel zijn; we zijn hier om
het gemeentebelang te behartigen;
als we deze 500.in onze zak
houden, is dat heus geen gemeen
tebelang.
De voorzitter stelde, om de leden
van de juistheid van het standpunt
van B. en W. te overtuigen, een
voorbeeld, dat door de heer Ros
bestreden werd.
Wethouder Winkelman, die een
algemene verwarring, van geest
constateerde, stelde als voorbeeld:
als een chauffeur in mijn dienst 'n
verkeersovertreding begaat, waar
voor hij gestraft wordt met hech
tenis, moet ik dan, omdat ik zijn
werkgever ben, voor hem gaan
zitten?
De rechtbank had Sprangers
veroordeeld en bij die uitspraak
had de raad zich neer te leggen.
Om aan de veroordeling te ontko
men, had de betrokkene een advo
caat genomen, wat iedereen doen
zou. Hjj was toen veroordeeld de
kosten van het proces te betalen;
dat moest de gemeente toch niet
doen. De gemeente als werkgever
ontwaardiging van de heren over
het prae-advies volkomen mis
plaatst was. Hij zette de hele kwes
tie nog eens duidelijk uiteen. Het
was een privé zaak van Sprangers.
die een advocaat had genomen om
de straf te ontgaan; B. en W. pas
te niets anders dan het standpunt
van de rechtbank in te nemen, de
kosten waren voor Sprangers per
soonlijk. Het was 'n andere kwes
tie, aldus wethouder Wonkelman,
of men de man kon tegemoet ko
men. Maar het standpunt dat in 't
prae-advies werd uiteengezet, was
het juiste.
De heer Genuït betoogde nog
maals, dat Sprangers toch niet
moedwillig het ongeluk had te
weeggebracht en bovendien was
hij toch in dienst van de gemeente.
Er was geen sterveling, aldus
Dr Winkelman, die moedwillig een
verkeersongeluk veroorZaaktejMaar
daarom kon er toch nog wel spra
ke zijn van schuld; als medicus
was hij vaak bij verkeersongeval
len betrokken en het was zijn erva
ring dat de rechter heel terughou
dend was met gevangenisstraf; het
feit, dat Sprangers tot gevangenis
straf was veroordeeld, bewees dat
hier wel degelijk schuld was.
De voorzitter zei, om te betogen
dat het een verkeerde gang van za
ken zou zijn, wanneer de gemeente
de kosten die Sprangers te betalen
waren opgelegd, voor haar reke
ning zou nemen, haalde het voor
beeld aan van een ambtenaar, die
één lettertje in een acte verkeerd
had geschreven en hiervoor werd
beboet. De gemeente betaalde toch
ook deze boete niet, de ambtenaar
had er zelfs niet aan gedacht een
verzoek hiertoe in te dienen.
Niettemin wilden B. en W. om
billijkheidsredenen 't voorstel van
de heer Oerlemans wel overnemen;
zij bleven echter vasthouden aan
de mening, dat het standpunt, zo
als dat in het prae-advies was uit,
eengezet, juist was.
De heer Kraak stelde nog voor
dat Sprangers de kosten van zijn
eigen advocaat die 137.waren,
zelf zou betalen, maar de voorzit
ter kwam hier niet van in, men
moest geen koehandel gaan bedrij
ven
Dhr. Ros stelde echter voor dat
de gemeente alle kosten zou beta
len en dit voorstel, dat het meest
vérstrekkend was, werd het eerst
in stemming gebracht. Vijf leden,
te weten de heren Genuït, Vos,
Kraak, v. Peer en Ros, waren er
voor, de overige zes waren er te
gen, zodat het voorstel Ros werd
verworpen. Hierna ging men zon
der hoofdelijke stemming met het
voorstel Oerlemans accoord.
Subsidie aan de
Militaire Tehuizen.
Het volgende vooarstel wilde aan
de Ned. Militaire Bond Pro Rege
ten subsidie toekennen, maar dhr.
Oerlemans merkte op dat in de vo
rige vergadering een subsidie aan
de Katholieke Militaire Tehuizen
was geweigerd. Hij vond 't vreemd
om aan het ene wel subsidie te ge
ven en aan het andere niet. Na
tuurlijk was Sprang-Capelle een
uitgesproken protestantse gemeen,
te en het was logisch dat de pro
testante militaire Tehuizen op de
eerste plaats kwamen. Maar 't was
onbillijk dat de katholieke tehui
zen helemaal geen subsidie kregen.
Hij wilde voorstellen om de vol
gende keer ook aan de katholieke
miltaire tehuizen een naar verhou
ding billijke subsidie te geven.
Ook de heer Kraak vond het niet
juist om nu met dit voorstel te ko
men, na vorige Week aan de ka
tholieke instellingen de tegemoet
koming te hebben geweigerd. En
ook de heer Vos was van mening:
gelijke monniken, gelijke kappen.
Zodat aan het besluit de mening
van de raad werd verbonden, dat
de volgende keer ook aan de ka
tholieke militaire tehuizen 'n klei
ne subsidie zou worden verleend.
De restauratie van de
Ned. Herv. Kerk.
Toen B. en W. voorstelden aan
het verzoek van de Stichting tot
restauratie van de Ned. Herv. Kerk
te Sprang om subsidie in restaura
tiekosten tegemoet te komen, ver
klaarde de heer Oerlemans dat hij
zich volledig kon verenigen met 't
voorstel, maar met deze subsidie
was de zaak nog niet afgelopen; en
kwam er volgend jaar of volgende
jaren weer zo'n bedrag of moge
lijk nog grotere, dan zou het wel
eens te zwaar kunnen worden voor
<ie gemeente. Hij zou er de voor
keur aan geven wanneer er een
begroting werd ingediend, waarin
.men kon zien hoe groot de totale
kosten zouden zijn. Hij wilde dit
punt dus nog even aanhouden.
Ook de heer Dekkers vroeg waar
om de kerk geen behoorlijke ex
ploitatie-rekening voorlegde.
De heer Genuït was van mening
dat het voor het kerkbestuur wel
moeilijk zou zijn om een juiste be
groting van de kosten te maken.
.Hij had geen bezwaar deze subsi
die toe te kennen, dan kon 't werk
voortgang hebben en daar was het
toch om begonnen.
De heer Timmermans verklaarde
dat het kerkbestuur eerst gepro
beerd had om steun te krijgen en
bovendien wist men niet hoe groot
de medewerking zou zijn.
De heer Ros: Het gaat om een
kerk waar we allemaal trots op zijn.
Ik juich de plannen van harte toe.
Met wat we doen voor de zaak van
Koning Jezus zullen we nooit be
drogen uitkomen.
Ook wethouder Mayers echter
zou het wel juist vinden als er een
begroting kwam. Deze subsidie
moet verleend worden, aldus wet
houder dr Winkelman. Wanneer de
gemeente subsidie verleent, is het
echter wel juist dat ze van te voren
weet welk bedrag er mee gemoeid
is en dat er dus nu een begroting
wordt opgemaakt. Maar wanneer
we nu de subsidie zouden weigeren,
dan zou het werk stagneren.
Als voorzitter van de restauratie
commissie verklaarde de voorzitter
dat men ten ruwste wist wat de
kosten zouden zijn, pl.m. 400.000.-;
men kon dus aannemen dat de ge
meente nog een maal een bedrag
van ongeveer 20.000.zoals nu,
zouden moeten verlenen.
Er was echter geen goede begro
ting te maken, omdat men bij een
dergelijk werk steeds voor verras
singen kwam te staan.
Geen van de leden bleek dus te
gen de subsidie te zijn, zodat het
voorstel z.h.st. werd aangenomen.
HET JAN DE ROOY-MONUMENT.
De punten 7 tot en met 11 lever
den geen stof tot discussie op, en
ook punt 12, dat een ruiling van
FEUILLETON
van „De Echo van het Zuiden"
16).
Kijk es, Van Vueren zei hij
je zult misschien al wel gehoord
hebben dat we dit jaar een uitvoe
ring geven in eh.... aan de over
kant. Ik ehzou niet graag wil
len dat je daar ehverkeerde
conclusies uit trok.
Ik trek geen conclusies, dokter
zei Korstiaan vlak u bent vrij
om te gaan waar u wilt. En als u
denkt dat U in De Gouden Leeuw
beter terecht kunt dan in Het Wa
pen, is dat uw zaak. Daar zal ik me
niet mee bemoeien.
Nu ja.nu ja.vergoelijkte
de dokter dat is ook wel zo, strikt
genomen. Maar anderzijds van Vue
ren, we doen al zoveel jaren samen
niet? We hebben altijd in Het Wa
pen al onze avonden, niet? de
lezingen en de toneeluitvoeringen.
Tja
Tja zei ook Korstiaan en had
ondanks alles inwendig schik omdat
de dokter er blijkbaar niet uit kon
komen. Die weledelgeleerde heer
nam een flinke slok uit zijn koffie
kop en vatte moed.
Maar kijk es, Van Vueren, wat
ik zeggen wou.dit is een bijzonder
geval. We hebben een Engels stuk
op het programma en dat eh. dat
eist nogal wat. Ook van de toneel-
accomodatie, vat je? We hebben dat
vroeger nooit durven doen. Maar nu
blijkt dat De Gouden Leeuw over
een prima toneelaccomodatie be
schikt, hebben de jongelui gezegd:
nu willen we toch eindelijk eens 'n
i groter stuk spelen. Daar kan het.
j Wij hadden bezwaren en we waren
j graag in Het Wapen gebleven, maar
je kunt de toneelclub om zoiets niet
i stuk gaan maken
Des dokters dochter zat in de
toneelclub en aangezien in heel
Breeck bekend was dat in de dok
terswoning vrouw en dochter onbe
twist de scepter zwaaiden, begreep
Korstiaan wel dat de goede dokter
Rademakers zelfs geen schijn van
kans had gehad om het Gouden
Leeuw-plan aan te vallen, laat
staan de kop in te drukken.
Je weet, Van Vueren, de jon
gelui zien die dingen anders. Wij
ouderen raken gehecht aan eh
nou ja, aan de traditie en zo. Wij
weten niet beter of het Nut en het
Wapen, dat is feitelijk één. Hier
zijn we altijd thuis geweest en
haastte hij zich er bij te voegen
hier willen we ook blijven. Je moet
maar denken, dat het de uitzonde
ring is, die de regel bevestigt..
Ja, ja, knikte Korstiaan. Hij be
greep het wel.
Kijk es Van Vueren zei me
neer Van Houtigehage, de voorzitter
van de zangvereniging „Kunst Ver
edelt" voor zo'n groot werk als
we nu hebben, is jouw zaal te klein.
Er is geen plaats voor een orkest en
ook de accoustiek is niet je dat, als
je begrijpt wat ik bedoel.
Als de heren denken dat ze aan
de overkant beter terecht kunnen
zei Korstiaan kalm dan zal ik
er niets van zeggen Ik hèb er
trouwens niets van gezegd.
Nee, dat weet ik wel, dat weet
ik wel, maar daarom wou ik 't juist
even zeggen Even toelichten, snap
je. We zijn alle jaren nog bij jou ge
weest en we hopen bij je te blijven,
maar we hebben nu een oratorium
onderhanden ter gelegenheid van
het jubileum en je snapt.. Ik zelf
heb me er met hand en tand tegen
verzet, maar de rest van het bestuur
was er vlak vóór.er staat trou
wens een pracht van een vleugel,
dan hoeven we die niet meer uit
Vierhouten te laten komen, dat
scheelt je zó 'n vijftig gulden, en
fin, je snapt.
Korstiaan van Vueren snapte het.
En hij las in de krant van meneer
Hamerlink, die iedere morgen nog
zijn borreltje kwam halen in Het
Wapen in gezelschap van de Oude
Garde, dat het culturele leven in
Breeck op een hoger plan was ge
komen en dat verbeterde zalen-ac-
comodatie nu ook de verenigingen
in staat stelde tot hogere prestaties.
Marian snapte het al lang.
En ze zei het haar vader ook. On
omwonden.
U hebt het zeker al gezien
zei ze scherp langzaam maar ze
ker trekt alles op De Gouden Leeuw
aan. Als nu het Nut, dat hier kind
aan huis was, daar al toneeluitvoe
ringen gaat geven, wanneer ze van
de zang daar uitvoeringen houden,
wat houden we dan over? Een paar
vergaderingen, een paar lezingen,
een enkele bruiloft. We krijgen hier
straks de kleinere verenigingen, de
visclub en zo, die hier vroeger niet
kwamen, en we zullen nog blij moe
ten zijn als ze komen. De zaak gaat
achteruit zo hard als 'n paard maar
lopen kan, en u doet er niets tegen.
Nieuwe bezems vegen schoon
zei Korstiaan koppig we zul
len wel eens zien.
We zullen wel eehs zien Ma
rian vergat bijna dat ze tegen haar
vader sprak ja, we zullen zeker
wel eens zien. Als we dan tenmin
ste nog iets zien kunnen, door onze
tranen heen. Vader, waarom doet u
niet wat? Waarom moderniseert u
de boel niet? Waarom gaat u niet
concurreren methem daar aan
de overkant?
Tweehonderd jaar antwoord
de Korstiaan rustig bestaat Het
Wapen van Breeck. Mijn vader en
mijn grootvader hebben er een bo
terham in verdiend. Het zal mijn
tijd nog wel uitduren. De mensen
lopen altijd naar wat nieuws.
Het zal uw tijd wel uitduren,
dat hopen we tenminste. Maar ik
dan
Hij zag haar verwonderd aan.
Later kun je toch doen wat je
wilt
Als er dan nog wat te doen
valt ze had zich omgedraaid en
was weggegaan. Ze beet op haar
onderlip om niet te huilen. Want 't
was om te huilen, wanneer je zo'n
prachtige, oude zaak als Het Wapen
langzaam maar zeker ten onder zag
gaan.
Alles trok naar De Gouden
Leeuw. Des zomers zaten er toeris
ten op het terras. Een enkele lief
hebber kwam naar het oude café
om daar rustig wat te zitten. De ou
de klantjes bleven de zaak trouw,
die vonden het te rommelig en te
modern in De Gouden Leeuw. De
jongelui kwamen al lang niet meer
in Het Wapen.
Korstiaan van Vueren kreeg nog
andere bezoekers dan meneer Van
Houtigehage en dokter Rademakers.
Op een goede morgen kwam me
neer Van Mechelen binnenlopen.
Meneer Van Mechelen was het
hoofd van de firma die reeds tien
tallen jaren leverde aan Korstiaan
Van Vueren. Die relatie stond zo
vast als een huis, reizigers van an
dere firma's kregen zelfs geen kans.
Iedere week ging Marian voor haar
vader naar Vierhouten om te be
stellen. Aan het eind van iedere
maand kwam de kwitantieloper, die
prompt met acht dagen zijn geld
kreeg.
Zo was het jaren en jaren gegaan.
Wanneer meneer Van Mechelen al
eens aan kwam, was dat om de ou
de vriendschap weer eens op te ha
len.
Met uitgestrekte hand kwam hij
op Korstiaan toe.
(Wordt vervolgd).
