VROOM DREË8MAVN
woens
HET WAPEN
prijzen
VAN BREECK
575
53(
68e
DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN MAANDAG 8 JUNI 1953 6
ALLEEN GELDIG
WOENSDAG 10 JUNI
's-HERTOGENBOSCH
TILBURG - HELMOND
Sprang-Capelse Gemeenteraad,
in nieuwe zeiels
besloot tot nog meer verbeteringen
x
FEUILLETON
van „De Echo van het Zuiden"
Padvinderssandalen met
ijzersterke rubberzooi, mt.
40-46 9.50 36-39 8.50
32-35 7.50 29-31 6.50
maat 27-28
Katoenen babyjurkje in
diverse leuke bloemetjes
dessins Wit, rose en bleu,
maten 40-45 ^Q5
Wasecht tafelkleedje in
Schotse ruiten, leuke
frisse kleuren, 4 25
82 x 82 cm.
Toiletzeep, goed gepar
fumeerd, 5 flinke stukken
in cellophane
verpakt
Voor sirand en bad:
prima veelkleurige bad-
handdoek,moderne streep-
dessins, zware kwa- O 65
liteit, 50 x 1 00 cm.
Sterke katoenen kinder-
anklets m. nylon versterking
in wit rib, maten CCc
3 t/m 7. Maat 3
10 cent stijging per maat.
Kousenrol, voor 4 paar
kousen, in rood, C Qc
zilver en groen
Witte moltondeken,
prima kwaliteit, 040
125x 180 cm.
SCHRIFTELIJKE EN TELEFONISCHE
BESTELLINGEN WORDEN HIEROP
NIET AANGENOMEN
Gesort. bonbons
div.vullingen,200gr.
Tutti-frutti, nu de groenten
duur zijn, 250 gram 68c
Plastic boterhamzakje.
Brood en andere levens
middelen blijven er heerlijk
fris in, kleine maat OOc
3 stuks voor
grote maat
2 stuks voor
Electrisch strijkijzer met
schuine zool, gemakkelijk
voor het strijken van was
goed met knopen, zwaar
vernikkeld, met ^25
standaard
Aluminium nest pannen,
4 delig,gegarandeerd extra
zware kwaliteit. Als stapel-
pan doch ook afzonderlijk
te gebruiken 1395
Poplin overhemd met
vaste trubenijs of slappe
boord. Mooie kwaliteit in
uni wit, grijs, beige, ^50
bleu en reseda
De heer De Glas wilde nog een
voorstel indienen, maar de voorzit
ter sloot de discussie en bracht het
voorstel van B. en W. in stemming.
Dit werd aangenomen met 7 tegen
4 stemmen. Tegen waren de heren
v. Kuik, Zijlmans, De Glas en
Kamp.
Bij punt 8 stelden B. en W. voor
het „Spoorpaadje" aan het open
baar verkeer te onttrekken. Zij wa
ren van oordeel dat dit door de op
heffing 'van het spoorwegvervoer
zijn bestemming had verloren als
toegangsweg tot het station. Voorts
baseerden zij zich op morele over
wegingen.
De heer Zijlmans achtte het juist
dat het Spoorpaadje aan het open
baar verkeer werd onttrokken. Hij
vroeg of het nu niet mogelijk was
deze grond aan de aangrenzende
eigenaren te geven. Ook de heer v.
Kuik was hier voor.
De voorzitter beloofde dat B. en
W. dit in overweging zouden nemen
als het voorstel door Ged. Staten
was goedgekeurd.
Van 5.op 20.
Naar aanleiding van hun voor
stel tot verhoging van het subsidie
aan de kleuterscholen, refereerden
B. en W. aan het desbetreffende
verzoek van het R.K. Schoolbestuur
van de kleuterschool in de There-
sia-parochie. In 1950 werd de sub
sidie aan de bewaarscholen be
paald op 5.per leerling per
jaar. In verband met de in voorbe
reiding zijnde wettelijke regeling,
werd in de begroting voor 1953 al
een bedrag van 40.per leerling
geraamd. Toch meenden* B. en W.
nu al het bedrag van 5.te moe
ten verhogen tot 20.in verband
met de gestegen lonen en prijzen.
Zij wezen daarbij op het grote so
ciale doel van het kleuteronderwijs
en op de goede naam van de Was-
pikse kleuterscholen. De raad stem
de volkomen met het voorstel in.
Tenslotte werd de begroting '52
gewijzigd.
BALDADIGHEID DER JEUGD.
Bij de rondvraag dankte de heer
Van den Broek de voorzitter voor
zijn woorden aan het begin van de
vergadering gesproken. Hij dankte
ook de leden van de raad, die tij
dens zijn ziekte belangstelling had
den getoond.
Hij had klachten over de balda
digheid van de jeugd. Van de nieu
we woningen in Waspik-Boven was
geen raam of deur meer ongeschon
den. Waren daar geen maatregelen
tegen te nemen?
Deze klachten vielen de voorzit
ter tegen, want hij meende juist dat
het nog al meeviel met de baldadig
heid van de Waspikse jeugd. Hij
had opk geen klachten van de aan
nemer gekregen. In ieder geval zou
hij de politie opdracht geven streng
toezicht te houden. De aannemer
was echter nu nog aansprakelijk.
De heer Kuysters merkte op dat
er wel klachten waren binnenge
komen bij de politie.
De heer De Glas tenslotte wilde
weten hoe de gang van zaken in 'n
raadsvergadering was. Hij kwam
nog eens terug op punt 7, waarbij
hij een voorstel had willen doen,
terwijl de voorzitter de discussie
sloot.
Deze verwees hem naar het huis
houdelijk reglement. De voorzitter
bepaalde wanneer een punt vol
doende was toegelicht en over welk
voorstel het eerste zou worden ge
stemd. Waarop de heer De Glas
slechts kon verzuchten dat 't jam
mer was.
Hierna sloot de voorzitter de ver
gadering.
MEN MOET DAAR VOORTAAN OP ZIJN WOORDEN GAAN
LETTEN.
Er waren nog al wat nieuwigheden te bewonderen in de raadsver
gadering die Vrijdagavond in Sprang-Capelle gehouden werd. De
leden zaten in de gloednieuwe met leer beklede zetels, het college
zat zelfs aan een aparte tafel; men werd beschenen door nieuwe
lichtkronen en wijnrode gordijnen waren er om dit voorname lo
kaal van de buitenwereld af te sluiten. Er was ook een wire-re
corder, die alles wat de heren zeggen zal vastleggen en die het de
notulist gemakkelijk zal maken en Uw verslaggever moeilijk.
En nog meer verbeteringen zullen in het Sprang-Capelse gemeen
tehuis worden aangebracht, zoals de raad in deze vergadering una
niem besloot.
HET GEMEENTEHUIS
WORDT UITGEBREID.
De voorzitter die deze vergade
ring, waarbij de heer Oerlemans
niet aanwezig kon zijn, met een ge
bed opende, heette de leden wel
kom in de gerestaureerde raadszaal,
die dank zij hun medewerking een
waardig aanzien gaf aan het ge
meentehuis. Enkele heren die mee
gewerkt hadden om deze verbete
ringen tot stand te brengen zouden
niet terugkeren in de nieuwe uit
gebreide raad, maar toch zouden zij
nog enige keren op de nieuwe stoe
len zitten.
De heer Ros vond in het feit dat
de burgemeester wederom was be
noemd in de gemeente een aanlei-
31).
Tegen de avond vroeg hij haar
Wat heb jij gedaan, gisteren,
met die. die vent? Je bent toch
met hem uitgeweest, niet?
Ik ben op eigen gelegenheid
teruggekomen antwoordde ze
alleen.
Hij dacht even over dit antwoord
na, toen kwam er iets als 'n glim
lach op zijn gezicht. Ja ja zei
hij zachtjes enfin, daar deed je
goed aan, Met een zucht van
verlichting begreep ze, dat hij over
haar tenminste niet meer zou lig
gen piekeren.
Ze bleef laat oj5, al sloot ze de
zaak al vroeg. Er waren toch geen
klanten vanavond. Haar vader was
naar bed gegaan. Z n toestand was
nog steeds dezelfde. Lusteloos, met
een vreemde, verre blik in de ogen,
lag hij binnensmonds te praten, te
redeneren; soms leek 't wel of hij
heftige twistgesprekken voerde.
Voor Marian was het 'n dag zon.
der eind, zonder uitzicht. Toen ze
eindeljjk het licht uitdraaide, ging
ze bijna door de knieën van uitput
ting. Ze liep voorzichtig naar de
kamer van haar vader, keek om
het hoekje. Hij scheen te slapen.
Toen ging ze, een beetje gerustge
steld, naar boven.
Maar Korstiaan van Vueren sliep
niet. Het ene uur na het andere
verstreek., hij wentelde zich om
en om op zijn bed, steeds mompe
lend, grommend, zuchtend.
Eindelijk werkte hij zich onder
de dekens vandaan, liep, grotesk
in z'n witte nachtkleren, door de
kamer, steeds in zichzelf mompe
lend. Zijn ogen hadden weer die
verre, strakke blik Zijn handen
beefden.
Hij ging voorzichtig, op z'n sok
ken naar de keuken. Daar rommel,
re hij wat in 'n kastje, bevreesd om
geluid te maken. Hij scharrelde
met oude lappen.... even later
vulde een sterke petroleumlucht 't
keukentje.
Zijn handen geklemd om een dot
gedrenkte lappen, begon hij zijn
spookachtige tocht door het stille
huis. Telkens moest hij tegen de
muur leunen om op adem te ko
men, zijn knieën knikten, hij rilde
over heel zijn lichaam.
Maar Korstiaan van Vueren zet
te door.
Nooit fluisterde hij nooit
hoor je. Adder van een vent. Geme
ding hem hiermede van harte ge
luk te wensen. Namens de raad ge
tuigde hij, dat het goed was ge
dacht van de Koningin de burge
meester in deze functie te herbe
noemen.
De voorzitter dankte voor deze
woorden en verklaarde zijn best te
zullen doen om de belangen van de
gemeente naar zijn beste kunnen te
dienen. Hij hoopte ook dat de ver
gaderingen in de nieuwe raadszaal
steeds goed zouden verlopen.
Hij attendeerde ook nog op het
feit dat men een wire-recorder had
aangeschaft en hij knoopte hieraan
de waarschuwing vast: Let op Uw
woorden, heren. We hoorden één
van de leden zeggen: Ik zeg niks
meer, doch het lid logenstrafte deze
woorden reeds in deze eerste ver
gadering.
De notulen werden vervolgens
onveranderd goedgekeurd en de in
gekomen stukken werden voor ken
nisgeving aangenomen; de heer
Kraak echter informeerde of het
besluit dat de raad genomen had
met betrekking tot het geval Spran-
gers, nog niet was goedgekeurd.
Hetgeen de voorzitter beaamde.
G.S. hadden goedgevonden dat de
gemeente Sprangers in de helft van
de gemaakte kosten zou tegemoet
komen.
De raad verlengde voorts de tij
delijke ziektekostenregeling voor 't
gemeentepersoneel en kende dit
personeel een vacantietoelage toe,
terwijl zij de rangen en de salaris
sen van dit personeel eveneens wij
zigde.
EEN NIEUWE STRAATNAAM.
B. en W. stelden vervolgens voor
aan de nieuwe straat, gelegen op 't
bouwterrein aan de Nieuwevaart,
de naam Schrevelstraat te geven,
naar de familie die in de 15e eeuw
een gedeelte der heerlijkheid „Cap-
pel" had bezeten.
De heer Kraak had deze voorge
stelde naamgeving bevreemd. In
andere plaatsen zag men veel na
men van het vorstenhuis, terwijl
men bijvoorbeeld deze straat die
parallel liep aan de Poolsestraat,
Canadesestraat of Engelse straat
kon noemen.
De voorzitter wees er op dat in
die omgeving al meer straten wa
ren met een historische naam, zoals
de Willem van Gentsvaart; maar de
heer Kraak repliceerde, dat de
meeste mensen niets van deze naam
af wisten, terwijl de naam Engelse
óf Canadesestraat zou aantonen dat
de gemeente vanaf dit punt was be
vrijd.
De voorzitter antwoordde hierop
dat deze naam een aanleiding zou
zijn voor de mensen naar deze naam
en zijn herkomst te informeren, zo
dat hun kennis van de geschiedenis
van hun plaats zou worden verrijkt.
De heer Vos vond het een prach
tige naam, maar was het nog niet
beter geweest wanneer men de
straat 's-Grevelduinstraat had ge
noemd?
's-Grevelduin, antwoordde de
voorzitter, was ontstaan uit twee
familienamen, n.l. Schrevel en van
der Duin, en bovendien was er
reeds een v. d. Duinstraat.
De heer Dekkers vond het ten
slotte een zeer goed idee de straat
Schrevelstraat te doen heten.
En de bezwaren van de andere
heren bleken niet van die aard, dan
dat zij niet met dit voorstel accoord
gingen.
Nadat de opcenten op de hoofd
som der personele belasting weder
om waren bepaald op 150 en een
vacantie-sluitingsregeling van de
slagerswinkels in de gemeente, op
verzoek van de slagers zelf, was
goedgekeurd, kwam de verbouwing
en uitbreiding van het gemeente
huis aan de orde.
UITBREIDING EN VERBOUWING
Toen dit punt, waarover wij el
ders nog apart het een en ander
schrijven, aan de orde werd gesteld
en de leden de tekeningen hadden
bezien, merkte de heer Dekkers op
dat hem het eindbedrag van 66.700
erg was tegengevallen; hij wilde
niettemin deze verbouwing steunen,
maar hij was het er niet mee eens
dat deze som gedeeltelijk werd ge
financierd door het bedrag dat de
gemeente als na-opbrengst van de
ondernemersbelasting had gekre
gen en dat een som beliep van
ƒ43.172.33. Volgens zijn inzicht
moest de financiering van de ver
bouwing uitgestrekt worden over 40
jaren, dan kon ook het nageslacht,
dat er toch ook van profiteerde, zijn
steentje bijdragen.
De heer Genuit verklaarde zich
eveneens volkomen met de verbou
wing accoord. Hij was blij dat het
college met dit voorstel was geko
men, want de toestand was niet
goed houdbaar meer, de ruimte was
veel te klein. Hij voelde echtër ook
wel wat voor de mening van dhr
Dekkers dat de financiering zich uit
zou moeten strekken over een lan
gere termijn. Hij was blij met deze
meevaller, maar daar kon toch wel
iets anders mee gebeuren.
Wethouder Winkelman verklaar
de dat ook in het college het eind
bedrag enige ontsteltenis teweeg
had gebracht. Men had ernstig on
der de ogen gezien of hier sprake
was van noodzaak en na ampele
overwegingen was men tot de con
clusie gekomen dat dit het juiste
tijdstip was om het gemeentehuis
te verbouwen. Men was er immers
niet zeker van dat men het volgend
jaar in de gelegenheid was te bou
wen en dat men voor dit bedrag
kon bouwen. Het was beslist onmo
gelijk de verbouwing goedkoper uit
te voeren. B. en W. waren van me
ning dat de bouw, zoals die thans
was geprojecteerd, de beste was die
mogelijk is, dat het thans het juiste
tijdstip er voor was.
Ook de heer Ros betoogde, dat
men de meevaller misschien in een
andere post kon verwerken. Maar
niettemin was hij het er volkomen
mee eens, dat de bouw in zijn ge
heel doorgang moest vinden. Het
was niet luxueus en overbodig,
digs.
De heer Vos was het ook volko-
«men eens met de plannen, hij had
zich reeds dikwijls geërgerd aan de
achterzijde van het raadhuis, dat
niet veel meer dan een hok was.
Hij kon echter de mening betref
fende de financiering, zoals die de
andere heren waren toegedaan,
niet delen. Als het nu over kapi
taalsuitgaven ging, maar hij vond
het wat erg aan om dit bedrag nu
nog mee te laten betalen door het
nageslacht.
De voorzitter meende het be
zwaar tegen de financiering uit de
weg te kunnen ruimen door op te
merken, dat het hier een eenmalige
uitkering betrof, die niet mocht
worden aangewend voor aflossing
van rente of kapitaalsuitgaven. In
dit geval kon men er geen prachti
ger object voor vinden dan deze
verbouwing.
Dit veranderde de gehele situatie
voor de leden behalve voor de heer
Dekkers, die weliswaar evenals al
le andere leden van harte met het
voorstel tot verbouwing accoord
ging, maar toch wel de aanteke
ning wenste, dat hij het er niet mee
eens was dat de meevaller hiervoor
moest worden aangewend.
Terloops tijdens deze bespreking
merkte de voorzitter nog op, naar
aanleiding van een suggererende
opmerking van de heer Ros, dat er
momenteel bij de PNEM een plan
in bewerking was, dat de licht
voorziening voor de hele gemeente
zou regelen.
Nadat de begroting voor de
dienst van maatschappelijke zorg
was goedgekeurd, evenals enkele
begrotingswijzigingen, stelde de
voorzitter voor een perceel grond
te kopen van de Erven Schuller te
Capelle, dit naar aanleiding van 'n
vraag die de heer Dekkers in de
vorige vergadering had gesteld en
die zijn bezorgdheid verried voor
het uiterlijk aanzien van de kom
Capelle. Het gemeentebestuur was
van plan op dit bouwterrein een
tweetal middenstandswoningen te
plaatsen; een man was er al die
voor zo'n huis in aanmerking zou
willen komen, lerwijl de tweede
gegadigde ook wel niet lang op zich
zou laten wachten. Wat het andere
bouwperceel van de Wed. Verheij-
den betrof, deelde de voorz. mee
dat dit was verkocht aan de land
bouwer Spierings, die het te zijner
tijd by zijn bedrijf wilde trekken.
Maar gelukkig was in het koopcon
tract de overeenkomst gemaakt dat
hij voor een afrastering moest zor,
gen. Misschien wilde Spierings het
nog wel aan de gemeente verko
pen.
De heer Dekkers verklaarde: Als
ik jarig was geweest vandaag, zou
U me geen beter presentje hebben
kunnen geven dan dit. Hij was het
er echter niet mee eens, dat de
grond die aan Spierings was ver
kocht, gebruikt zou worden, voor
zijn boerderij; de grond was vroe
ger steeds bebouwd geweest; was
hier niets aan te doen, vroeg hij
de omgeving daar zou er zeer door
ontsierd worden.
B. en W., aldus de voorzitter,
zouden alle mogelijkheden onder
zoeken, want hij was het roerend
met de heer Dekkers eens.
De heer Mayers echter was het er
niet mee eens; hij verklaarde zich
er een voorstander van dat de
grond aan Spierings niet ontnomen
zou worden, hij had die grond no
dig voor zijn boerderij.
Maar de voorzitter en wethouder
Winkelman en de heer Dekkers
kantten zich zeer tegen de heer
Mayers en waren van mening dat,
zo enigszins mogelijk, deze grond
weer gebruikt moest worden om
bebouwd te worden. Met de aan
koop van het eerder bedoelde stuk-
je ging de leden allen accoord.
Vergoeding voor
Burgemeester.
Tot slot van de vergadering wil
de de burgemeester zelf een kwes
tie ter sprake brengen. Hij was op
het idee gekomen naar aanleiding
van het geval Sprangers. In de eer,
ste dagen van de watersnood na
melijk had hij steeds in hei belang
van zijn gemeente rondgesjouwd en
met zijn wagen door het zoute wa
ter gereden. Tengevolge hiervan
was de lak grotendeels van de wa
gen gebeten. Gezien de royale hou
ding van de raad tegenover Spran
gers, die kosten moest maken ten
gevolge van een ongeval, terwijl 't
hier 'n heel ander geval betrof, zou
hij thans zelf de raad willen vragen
of de onkosten aan zijn wagen op
rekening van de gemeente mochten
komen. Deze kosten zouden onge
veer 250.tot 275.-— bedragen.
De burgemeester zou ook trachten
schadevergoeding te krijgen van de
rampschadecommissie en dit be
drag zou hij van de gemeentelijke
bijdrage aftrekken.
De raad maakte hier geen woor
den aan vuil en keurde unaniem 't
voorstel van de voorzitter, dat on
dersteund werd door de wethou
ders, goed.
Dit was het laatste wat er be
sproken werd in deze vergadering.
En toen liet de wire-recorder het
resultaat van zijn vernuftige appa
ratuur horen en werd al het ge
sprokene nogmaals herhaald.
MEER AFZET IN
SIGERENINDUSTRIE.
Door accijnsverlaging.
Door de accijnsverlaging voor de
sigarenindustrie welke verlaging
in ging op 28 Mei van het vorige
jaar, is de afzet van de producten
dezer industrie, wat de hoeveel
heid aangaat, met 20 procent ver
meerderd.
Dit blijkt uit het jaarverslag over
1952 van de Nederlandse R.K, Ver.
eniging van Sigarenfabrikanten,
waarop wordt ingegaan op de ge
volgen van de accijnsverlaging
voor de sigarenindustrie.
De totale hoeveelheid sigaren en
senoritas, die in het afgelopen jaar
voor consumptie beschikbaar kwam
bedroeg 811 millioen stuks tegen
716 millioen in 1951.
Ook de export bereikte een gro
tere omvang. De totale export be
droeg in 1952 aan sigaren 56 milli
oen en aan senoritas en sprietjes
50 millioen stuks tegen respectie
velijk 42 millioen sigaren en 37
millioen senoritas in 1951.
ne uitzuiger. Ik verbrand de boel
liever, ik verbrand de boel liever,
ik zie liever de hele tent verbran
den dan dat ik jou er een spaander
van in je grijpklauwen geef. Hij
scheen in extase te komen door
steeds weer het woord „brand" te
herhalen, hij wond zich ziender
ogen op, z'n ogen hadden 'n vreem
de gloed gekregen. Koortsachtig
zocht hij met bevende handen naar
lucifers, strompelde dan 'n klein
zijgangetje in.
De lucifers rammelden in het
doosje. Onzeker streek hij er een
aan. Het vlammetje doofde uit. Hij
gromde, mopperde, probeerde het
opnieuw. Nu viel het brandende
houtje op de dot lappen, die hij in
'n hoek had neergelegd. Fel schoot
een steekvlam op. Met waanzinnige
ogen zag Korstiaan van Vueren
naar het angstaanjagend verschijn
sel, naar de bewegende schaduw
op de wand.
Maar weer doofde de vlam, bij
gebrek aan voedsel. Trillend van
woede stond Korstiaan van Vueren
daar, greep opnieuw naar de luci
fers. En duizeling sloeg door hem
heen, hij zakte tegen de wand.
Maar in zijn zieke hoofd brandde
nog maar één gedachte: in brand,
de boel moest in brand. Niemand
zou er wat aan hebben. Hij niet,
maar óók Sartorius niet. Geen deur
waarder zou z'n voeten zetten over
de drempel van Het Wapen van
Breeck, geen biljetten zouden zijn
gevel bevlekken, geen nieuwsgieri
ge kijkers zouden hier komen glu
ren. Branden moest de boel
Hij ontwaakte uit zijn verdoving
door een knetterend geluid. Grijze
rook krulde de gang in. Een wilde
triomf verspreidde zich over zijn
trekken. Het was gelukt
Een gele vlammentong lekte
langs 'n raam in de wand. Dikker
werd de rook. Korstiaan van Vue
ren wankelde terug. Maar door z'n
hoofd hamerde het: Ik heb 't em
geleverd. De brand moet er in.
Door het nachtstille Breeck loei
de aangstaanjagend de sirene van
de motorspuit. Haastige spuitgas
ten, hun uniform aangeschoten
over de pyama, de blote voeten in
de waterlaarzen, kwamen op hun
fietsen aansnellen, gooiden de kar.
retjes ergens tegen de bomen.
Om de hoek zwaaide de rode
spuit, vlak er achter de auto van
de commandant, de directeur van
openbare werken.
Brand in Het Wapen! - weer
klonk al spoedig en ieder kon zien
dat het zo was. Reeds priemden de
vlammen door het houten dak van
de serre, een dikke roodwolk bleef
hangen onder de boomkruinen. De
spuitgasten snelden naar de rode
wagen, laadden de slangen af, rol
den ze uit, zetten standpijpen op.
Kortaf klonken de commando's.
Enkele anderen waren inmiddels
naar het brandende gebouw ge
hold, hadden met korte bijlslagen
de deur geforceerd en drongen nu
de serre binnen, om meteen weer
terug te deinzen
Achterom, jongens! beval
de brandmeester. Ga maar over
de schutting
Een politieman kwam haastig
aangepeddeld en kon al meteen be
ginnen met de mensen op een af
stand te houden, want het was on
begrijpelijk, hoe snel de Breecke-
naren, haastig in jas en broek ge
schoten, de weg vonden naar het
terrein van de brand. De tiental
len werden honderden, want dit
was een gebeurtenis. „Het Wapen"
dat sinds mensenheugenis een be,
standdeel van de Breeckse gemeen
schap was geweest, stond inbrand.
Wilde gissingen werden gedaan
omtrent de bewoners. Harm Ver-
donck, die haastig van de overkant
was komen toelopen, drong zich
door de mensen heen. Hij dacht
aan Marian.
Zijn ze er allemaal uit
vroeg hij aan brandmeester Van
Gilzen.
We zyn er net antwoordde
die haastig de jongens zijn naar
binnen.
Vóór iemand het verhinderen
kon, was Harm de geforceerde
deur binnengewipt.
Hij zag hoe een paar gehelmde,
groteske figuren door de grauw-ro-
kerige gang kwamen aansjouwen
met iemand tussen zich in. In een
flits zag hij het witte, als levenloze
gezicht van de oude eigenaar van
Het Wapen, Korstiaan van Vueren
werd naar buiten gedragen. Harm
liet hem gaan, hij was in ieder ge
val in goede handen. Maar Marian!
Op dat ogenblik zag hij haar, een
mantel over haar pyama geslagen,
hoestend van de rook, door de
gang snellen.
Harm! riep ze, verschrikt
en opgelucht tegelijk. Ons huis
staat in brand
Hij pakte haar bij de arm en
duwde haar naar de richting van
de deur. Je moet me nog eens
vertellen wat ik niet weet grin,
nikte hij ondanks de naargeestige
situatie.
Vader.
Die is al buiten zei hij
voorzichtig. Hoe, dat zou ze wel
zien. Hij wist trouwens zelf niet of
Korstiaan van Vueren levend of
dood was.
Wordt vervolgd.
