DE OPDRACHT
ROBERT MERSHAM
Waar bouwt men in
Sprang-Capelle de woningen
2
DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN MAANDAG 2 NOVEMBER 1953
2
En waar richt men het
Jan de Rooy-monument op
tuur, die de stoker regelde natuurlijk.
Wat de prijzen betreft meende de
voorzitter dat die altijd nog aan de aan
trekkelijke kant waren voor hen die een
dergelijke flat prefereerden.
Het algemeen Mijnwerkersfonds had
ook flats gebouwd met name in den
Bosch, als een geldbelegging. Ook daarin
was centrale verwarming aangelegd, ter
wijl men er dezelfde afschrijving voor de
ketel toepaste als hier; de huurprijs werd
mede bepaald door het afschrijvingsper
centage op de exploitatie. Het A.M.F.
zou niet geaarzeld hebben de huren te
verhogen om afschrijvingspercentage kor
ter te doen zijn.
Op de vraag van de heer Duyvelaar
of de aansluiting van meerdere woningen
op de ketel een vermindering der huren
tot gevolg zou hebben, antwoordde de
voorzitter dat dit wel niet het geval zou
zijn; het stookloon speelde niet zo'n gro
te rol, dit bedrag was variabel, wanneer
de kolenprijs daalt betekent dit ook een
daling van de kostprijs van de verwar
ming.
De heer Verdoorn antwoordde hij dat
men er alle begrip voor moest hebben
dat het hier niet alleen ging om een huur
bedrag. Het was psychologisch juister
te zeggen dat in de huur de kosten van
de verwarming zaten. Of men nog meer
van dergelijke woningen zou kunnen bou
wen was volkomen afhankelijk van het
bouwvolume; in dit verband stelde de
voorzitter, dat B. en W. al pogingen
hadden aangewend om een zeer behoor
lijk bouwvolume te krijgen voor de ko
mende drie jaren.
De heer van Seters antwoordde hij dat
er nu in elk geval nog gebrek was aan
woningen; bovendien, de vraag naar flats
was er niet alleen omdat er gebrek was
aan woningen, maar vooral ook omdat
zil zeer attractief waren. Geregeld berei
ken het college van B. en W. brieven
van personen die reeds gehuisvest zijn,
maar die nu eenmaal graag in zo n flat
wonen.
De voorzitter onderschreef voorts de
mening van de heer Meys, inderdaad, de
meest attractieve woningen zouden het
meest in trek blijven.
In verband met de vragen over de
levensduur van de ketel wees wethouder
Smolders er op dat de ketel van het
raadhuis na 22 jaar pas vernieuwd was
behoeven te worden.
Bovendien, voegde de voorzitter hier
aan toe, de ketel wordt nog maar voor
40 gebruikt, is dus veel minder aan
slijtage onderhevig, dan normaal het ge
val zou zijn.
Toen de leden in derde instantie het
woord kregen wees de heer Duyvelaar
op zijn beurt er op, dat wanneer er een
woningoverschot was, de huren daalden.
En de heer Brouwer geloofde wel dat
secretaris Vlaar wel handig genoeg zou
zijn, om de 18 woningen te verkopen als
het zover mocht komen, zoals t voor de
oorlog met de huizen in de Mr. v. Cooth-
straat gekomen was.
De heer Verdoorn drong er toch op
aan rekening te houden met de draag
kracht van de huurder, terwijl hij sug
gereerde, de ketel nooit voor de volle
100 te doen gebruiken, om zo slijtage
te voorkomen.
Wethouder J. v. Heeswijk vroeg het
woord om als zijn mening te poneren, dat
het aantal mensen dat capabel is om een
dergelijke woning te huren groter was
dan 20 jaren geleden en dat dat over 20
jaren weer groter zou zijn dan nu het
geval was. Wat die huizen in de Mr v.
Coothstraat betreft, waarover diverse
heren gesproken hadden, die waren niet
zo erg aantrekkelijk, terwijl er juist in die
tijd moderne en aantrekkelijke huizen
werden gebouwd. Daarom moest men de
ze woningen dus ook zo aantrekkelijk
mogelijk maken.
De voorzitter, de kwestie van de be
lasting van de ketel aan deskundigen
over willende laten, wees er op, dat op
het ogenblik de huren naar elkaar toe
groeiden; per 1 Januari gingen de huren
van een groot aantal huizen omhoog, ter
wijl die van de flats hetzelfde bleven, en
Minister Witte had voor 1960 nog een
huurverhoging in het vooruitzicht ge
steld.
De heer Verdoorn kon het niet an
ders dan buitengewoon juist vinden,
wanneer straks de huren in overeenstem
ming zouden zijn met de stichtingskos-
ten van de woning. De voorzitter en wet
houder van Heeswijk, zei hij, koesterden
een gedurfd optimisme, maar hij hoopte
dat het inderdaad gegrond zou blijken.
En hierna gingen de leden accoord
met hetgeen B. en W. voorstelden ten
aanzien van de 18 flatwoningen.
Behoudens enkele kleinere informatie
ve vragen van de heer Duyvelaar wer
den de voorstellen,, tot het opnieuw be
schikbaar stellen van voorschotten en
bijdragen voor 85 woningwetwoningen j
en tot het aanvaarden van de ontwerp
begroting voor de Regionale Brandweer
door de raad zonder verdere op- of aan- J
merkingen aangenomen.
Op vragen van de heren Brouwer en
Meys naar aanleiding van het voorstel
tot bestraten van de Hugo Verrieststraat
antwoordde de voorzitter, dat aan de
Oostzijde van deze straat niet meer ge-
bouwd zou worden en dat men met het
trottoir aan de westzijde zou wachten tot
het daar bebouwd was.
Evenmin als het volgende agendapunt
betreffende de aanleg van straten ten
Zuiden van de Burg. Moonenlaan, ont
moette dit voorstel verder enige tegen
stand.
ALWEER j
DE WINKELSLUITING.
Toen B. en W. voorstelden uit de ver
ordening ingevolge de Winkelsluitings
wet de bepalingen te halen die enige tijd
geleden er ingelast waren alleen met het
oog op de SLEM en de Stadsfeesten,
grepen verschillende heren leden deze
gelegenheid aan om het hunne nog eens
te zeggen over de winkelsluiting, zoals
ze die nog niet zo heel lang geleden zelf
hadden mee vastgesteld.
De heer Duyvelaar was er bang voor
dat men weer terugging naar de vroe
gere toestand. Volgens de verordening
mochten op 30 en 31 December de win- j
kels tot 's avonds 9 uur open zijn; hij
kan zich niet voorstellen dat men hier
tot 10 uur open zou zijn, terwijl het ook
in verband met het personeel niet wen
selijk was. I
Ook vroeg hij zich af waarom op de
Zaterdagen voor Pasen en Pinksteren de
winkels ook langer open mochten zijn.
Het was Vrijdags van tevoren toch altijd
koopavond, dan kon men toch zijn in
kopen doen.
De dag voor Hemelvaartsdag en de
dag voor 1 November konden de win
kels zijn inzien goed tot 9 uur open
blijven, behalve wanneer 15 Aug. of 1
Nov. op een Zondag viel. De dag voor
Hemelvaartsdag zou men gevoeglijk tot
10 uur open kunnen zijn.
Ook de heer Talsma achtte de veror
dening waar het deze bepalingen gold,
niet erg aannemelijk. Vooral was hij te
gen een openstelling op Oudejaarsavond,
die avond was voor het gezinsleven Hij
was ook tegen een openstelling tot 10
uur op Paaszaterdag, omdat om 11 uur
de plechtigheden in de kerken begonnen,
De heer Meys wees er op dat er op
Oudejaarsavond totaal niets in de win
kels was te doen; hij vond dat men ook
niet aan de andere avonden moest tor
nen.
Voordat de voorzitter de sprekers be
antwoordde, merkte hij op, dat deze ver
ordening was vastgesteld in verband met
de tentoonstelling, maar nu moest men
deze dagen weer uit de verordening lich
ten; dat was eigenlijk de bedoeling van
het voorstel.
RAAD HAD ER ZICH
MEE VERENIGD.
De raad, aldus de voorzitter, heeft zich
indertijd verenigd met hetgeen hier ver
meld staat in de verordening; nu licht
men er de betreffende slem-dagen uit,
maar de overige dagen zijn hetzelfde ge
bleven.
Hier kon verschillend over geoordeeld
worden, maar men moest aan de moge
lijkheid denken een aantal uitzonderings-
dagen te bepalen en van deze mogelijk
heid hadden B. en W. gebruik gemaakt
indertijd. Nu echter hadden zij zich over
deze kwestie niet het hoofd gebroken.
Deze regeling heeft me altijd tegenge
staan, zei de heer Duyvelaar. En hij
handhaafde zijn reeds eerder uiteengezet
standpunt.
De heer Brouwer merkte op dat nie
mand anders de dupe er van werd dan
het personeel; hij informeerde of de
werkgevers toch verplicht waren er een
andere vrije dag voor in de plaats te
geven, en of de vrije Dinsdagmiddag
toch gehandhaafd bleef, wanneer er in
de week een heiligendag viel.
Terwijl de heer Talsma er op wees
dat het ook ten nadele was van het
gezin van de betrokken personen; deze
gezinnen werden op dergelijke avonden
te kort gedaan.
De heer Meys wees er op dat de Ou
dejaarsavond-openstelling er speciaal was
voor de distallateurs; van de zijde van
de Middenstand was indertijd om deze
avond verzocht.
De heer van Seters tenslotte vroeg de
aandacht voor de groep van de kopers,
wier belangen hier een beetje verwaar
loosd werden.
Het is voor mij erg moeilijk, zei de
voorzitter, in deze situatie /namens B.
en W. discussie te voeren; wij hadden dit
allerminst verwacht; het voorstel heeft
geen enkele andere bedoeling dan de no
dige correctie /in het besluit aan te bren
gen.
Men zou kunnen overwegen, ging hij
voort, nog eens advies te vragen aan
de betreffende organisaties. Maar dit ad
vies zal niet veel afwijken van de advie
zen die nog maar enkele maanden ge
leden zijn uitgebracht, laat staan dat ze
mogelijk gelijkluidend zullen zijn. Er
blijtt weinig anders over dan het voor-
Stel in stemming te brengen. Mijns in
ziens is er in de situatie niets veranderd.
De heer Duyvelaar stelde vervolgens
voor de dagen voor Nieuwjaar, Pasen,
Hemelvaart en Pinksteren uit de uitzon
deringsbepalingen te schrappen; de dagen
voor 15 Aug. en 1 Nov. de winkels tot
9 uur open te laten zijn, maar niet wan- i
neer 15 Aug. en 1 Nov. op een Zondag
vallen, en op 4 December de winkels
open te laten tot 10 uur, wanneer deze
datum op Zaterdag viel.
De heer Talsma zag hierbij ook graag
opgenomen de 30e April, Koninginne
dag; dan mochten zijns inziens de win
kels ook nooit tot 10 uur open zijn.
De heer Verdoorn zei echter, dat het
slechts enkele maanden geleden was, dat
men de verordening had samengesteld na
moeizame discussies. Het was een soort
compromis geworden gebaseerd op de
uitgebrachte adviezen. Laten we eerst
nog eens de kat uit de boom kijken zei
hij.
De heer Meys was het helemaal met
de heer Verdoorn eens, maar alleen wil
de hij profiteren van de gelegenheid om
op 5 December 's avonds de winkels
toestemming te geven open te zijn.
De heer Brouwer was ook voor het:
laten zoals het is. Men moest het maar
aan de betrokken neringdoenden overla
ten, of zij op de bedoelde avonden hun
winkels wilden open laten ja dan nee.
De voorzitter wierp een nieuw licht op
de zaak toen hij opmerkte dat de veror
dening nooit in zijn geheel had gewerkt;
ten aanzien van bepaalde avonden had
men nog niet de minste ervaring.
De heer Duyvelaar handhaafde zijn
voorstel en hij wees op de inconsequen
tie in de opmerking van de heer Meys,
maar als de heer Meys wilde profiteren
van de gelegenheid van die ene dag, dan
wilde hij profiteren voor de andere da
gen.
WINKELVERORDENING
BLIJFT GEHANDHAAFD.
Toen kwam het voorstel van de heer
Duyvelaar in stemming, maar behoudens
de heren Kemperman, Talsma en Duy
velaar zelf, waren alle heren tegen dit
voorstel.
Ook de heer Talsma kwam met een
voorstel t.a.v. de 30e April, maar dit
voorstel kreeg niet voldoende steun en
kon niet in stemming worden gebracht.
De heren Kemperman, Talsma en Duy
velaar verlangden tenslotte stemming
over het voorstel van B. en W. en zij
waren de enigen die er tegen waren, zc l
dat de winkelsluitingsverordening, zoals
die thans is, gehandhaafd blijft.
SINTERKLAASAVOND.
Het volgende punt van discussie
in deze woordenrijke raadsvergade
ring was de Sinterklaasavond. De
raad had besloten om, wanneer 5
December op Zondag viel, deze Zon
dag in de uitzonderingsbepalingen
op te nemen en de winkels op die
avond toestemming te geven geo
pend te zijn. De minister maakte
hiertegen echter bezwaar en B. en
W. stelden derhalve voor deze be
paling te laten vervallen.
De heer Meys echter kon zich niet
met dit voorstel verenigen. Wan
neer het dan niet gevonden kon
worden dat in dit geval 's Zondags
de winkels geopend zouden mogen
zijn, dan in elk geval de Zaterdag
avond.
Maar de voorzitter wees er op dat
het hier ging om de uitzonderings-
Zondagen.
De heer Verdoorn kon niet an
ders dan het voorstel van B. en W.
toejuichen. Afgezien nog van de
plicht tot Zondagsrust, meende hij
dat het publiek in een zekere rich
ting moest worden opgevoed; wan
neer men eenmaal wist dat het Vrij
dagavond koopavond was, dan zou
men niet meer trachten zijn inko
pen nog uit te stellen tot een vol
gende dag.
Over de Zondag zijn we het wel
eens, zei de heer v. Oss, maar we
moeten de praktijk nemen en wan- i
neer dan de koper strafbaar werd
gesteld evenals de winkelier, dan
was alles heel anders. Er werd nu
door de koper aandrang op de ver-
koper uitgeoefend en juist in de
late uren van de laatste dagen werd
het meest gekocht.
De heer Duyvelaar wees er ech
ter op dat de winkelsluitingsveror
dening zo juist was aangenomen en
dat men dus niet meer een dag kon
bepalen waarop de winkels tot lü
uur geopend zouden mogen zijn.
De heer Talsma vroeg zich af of
het wel van zo groot belang was
dat de Zondagen gedurende de An-
toniusfeesten wel van zo groot be
lang waren om ze geopend te doen
zijn.
De voorzitter herleidde de discus
sie tot drie punten:
le. wat in het voorstel van B.
en W. aan de orde is, en waar, naar
hij meende, niemand tegen was;
2e. wat te doen wanneer 5 De
cember niet op een Zondag viel,
maar dat was ook bij wet geregeld;
op die dag mochten de winkels niet
langer dan tot 6 uur open zijn;
3e. de formele kant van de zaak,
waarop de heer Duijvelaar reeds
wees; men kwam weer terecht bij
de in het vorige punt vastgestelde
verordening.
Ondertussen bleek er wel iemand
tegen het voorstel van B. en W. te
zijn om Zondag 5 December te doen
vervallen bij de uitzonderingszon
dagen en dat was de heer Meijs, die
dit zeer betreurde. De Zondagshei
liging kwam volgens hem niet in
het gedrang, daar de winkels eerst
na de middag open zouden zijn. Ter
wijl de Zondagsrust ook niet in ge
vaar kwam, wanneer men in plaats
van langs de winkels te lopen er nu
binnen ging. Hij wees voorts nog op
het bezwaar dat bijvoorbeeld be
stond, wanneer men reeds Zater
dags het banket voor 's Maandags
moest kopen.
De heer Verdoorn drong er op
aan, nu eenmaal een compromis tot
stand was gekomen, niet meer aan
de onderdelen te gaan tornen. Ter
wijl hij voorts bemerkte dat de heer
Meijs blijkbaar geen onderscheid
kende tussen wandelen en kopen;
men mocht de Zondag niet maken
tot een dag van koophandel.
De voorzitter spoorde de heer
Meijs aan het voorstel toch maar te
aanvaarden, zij het met enige te
genzin, daar tegenwerpingen wei
nig succes zouden hebben, aange
zien de minister zijn fiat niet gaf.
De opmerkingen van de heer Tals
ma ten aanzien van de belangrijk
heid van de Zondagsopenstelling
tijdens de St. Antoniusfeesten, kon
de voorzitter niet anders beant
woorden dan door te zeggen dat dit
de vorige maal zo aangenomen was.
Hierna werd conform het voor
stel van het College zonder hoofde
lijke stemming besloten.
SCHOLENBOUW.
Na dit alles was men met de
agenda tot punt 14 gevorderd en dat
punt betrof de medewerking tot het
bouwen van een nieuwe meisjes-
ulo-school.
De heer Duijvelaar vroeg wat er
met de bestaande ULO zou gebeu
ren en de heer Meijs waar de nieu
we ULO werd gebouwd. Maar op
beide vragen kon de voorzitter geen
positief antwoord geven. Omtrent
de plaats van de school zou men
zich zeer spoedig met het schoolbe
stuur moeten beraden, omdat de uit
breiding van de gemeente hierbij te
pas kwam. Uiteraard kwam de
'school in het centrum in de paro
chie van St. Jan.
Toen B. en W. voorstelden de ge
vraagde medewerking te verlenen
aan de uitbreiding met 2 lokalen
van de R.K. Lagere Meisjesschool
in de parochie St. Jan, merkte de
heer de Kort op, dat 2 a 3 jaren ge
leden de school pas uitgebreid was
en nu was er al weer een uitbrei
ding nodig; dat was toentertijd toch
ook wel te voorzien geweest. Hij
vond dit economisch niet juist, maar
dit waren gedane zaken. Hij vroeg
FEUILLETON
van „De Echo van het Zuiden".
VAN
door Martin Verduyn.
5).
Nog hadden zij geen parachutes ge
zien. Nichols moest zich nog in het
toestel bevinden en voorzichtigheid
was geboden. Te laat ondekte de
Duitse eskadercommandant hoe de
DC 11 met grote snelheid naar d»
aarde dook.
Mersham zag de golvend groene
massa snel op zich toeschieten.
Crownby, bleek en grimmig, naast
hem, keek hem van terzijde niet be
grijpend aan.
„We slaan te pletter, Mersham",
fluisterde hij ademloos.
„Ik geloof het ook, Crownby",
antwoordde Mersham bijna opge
wekt. „Zouden die bomen erg veer
krachtig zijn?" grinnikte hij plot
seling. Met een ruk trok hij de ma
chine horizontaal. Hij trok de wie
len in en schakelde de motoren
iiit. Er was een verschrikkelijke
stilte, terwijl het vliegtuig over het
geboomte suisde.
„Hou je vast, Dick, ik kan hem
niet langer op hoogte houden" zei
Mersham rustig. Hij keek nog even
snel achter zich. Uit de cylinder-
vormige ruimte staarden angstige
ogen hem aan. Hij zag hoe vijf van
zijn mannen een kring gevormd
hadden om de beide passagiers, zo
dat deze zo min mogelijk van de
slag te lijden zouden hebben. „Trou
we kerels", dacht Mersham nog.
Verder was het hem niet gegeven
te denken. De DC 11 begroef zich
diep in een woestenij van lianen en
licht geboomte. Met een geweldige
slag kwam het gevaarte tegen een
groep dikkere stammen tot stil
stand. Krakend brak de romp als 'n
rietje in twee stukken, de linker
vleugel knapte af Maar het wrak
vloog niet in brand. Genadig sloot
het dichte groene dak zich weer
boven de overblijfselen van de DC
11, veilig voor de neersuizende
Messerschmidts en de regen van
geweerkogels, die nu blindelings in
de jungle afgeschoten werden. Nie
mand in de neergestorte bommen
werper hoorde echter nog het ge
ronk van de vijandelijke jagers.
Wie niet gedood was door de val,
was bewusteloos en reeds was de
tropennacht gevallen, toen de taaie
Sammy Dunwell kreunend tussen
een paar paketten levensmiddelen
uitkroop.
Wel nooit zal een man zich hul-
pelozer gevoeld hebben dan ser
geant Dunwell, toen hij zich met
suizelend hoofd en een slap neer
hangende arm, in een ontzettende
duisternis, over kisten en zachte
lichamen struikelend, door de ach
terhelft van de romp van de DC 11
bewoog, zonder dat hij maar be
sefte waar hij was en of hij leefde
dan wel dood was. Het duurde 'n
hele tijd, waarin hij maar stond te
wachten tot de immense stilte om
hem heen verbroken zou worden
en wanhopig trachtte hij zich te
herinneren wat er gebeurd was.
Zijn denkvermogen keerde terug,
toen hij zijn door een kogel door
boorde arm tegen een van de ijze
ren spanten van het vliegtuig stoot
te. De felle pijn herinnerde hem
plotseling aan alles wat gepasseerd
was. Het eerste wat hij deed was
zijn electrische zaklantaarn opdie
pen. Gelukkig functionneerde het
apparaatje nog. Een melkwitte
straal schoot vooruit. De groteske
vormen van het verwrongen wrak
deden hem het ergste voor de an
deren vrezen. Zo vlug als de pijn
en de talloze staketsels hem toelie
ten, kroop hij met opeengeklemde
tanden en soms sissend en kreu
nend, dan weer zacht vloekend
naar de cockpit. Zijn gezonde hand
tastte voorzichtig vooruit in de hol
le ruimte die vol met glasscherven,
kluwens draad en verwrongen
glanzende stangen lag. Maar Mers
ham noch Crouwnby kon hij vin
den. Hun stoeltjes stonden dwaas
en akelig leeg nog overeind in de
chaos en een van de stuurraderen
was nog intact Sammy Dunwell
begreep dal het toestel met de
vleugels gebotst was, want de neus
was niet ingedrukt. Beide piloten
waren dus in ieder geval niet ver
morzeld door de schok. Waarschijn
lijk waren zij uit het toestel geslin
gerd en lagen zij nu ergens in de
jungle.
Er was dus nog een kans dat zij
leefden. Deze gedachte gaf Sam de
moed verder te zoeken, ook al
wankelde hij van zwakte door het
vele bloedverlies dat hij geleden
had.
Hij beschreef met zijn lantaarn
een cirkel en zag niets dan muur-
dichte vegetatie. Geen pad, geen
opening, nietsWe hadden
net zo goed in een moeras kunnen
verzinken", mompelde hij. Zijn al
leenspraak werd plotseling beant
woord met een zacht gekreun. Het
geluid kwam uit het achterste ge-
echter voorts of deze uitbreiding nu
voldoende was of zou men over 3
jaren weer uit moeten breiden.
De heer Kemperman wees op de
stadsuitbreiding ten Oosten van de
Putstraat, waar ook een nieuwe pa
rochie zou komen en waarschijnlijk
ook wel een nieuwe school. Hij gaf
toe dat deze uitbreiding nodig was,
maar drong er toch op aan rekening
te houden met de toekomst en zou
het op prijs stellen wanneer er eens
een overzicht kwam van de loop
der schoolbevolking. Ook in de An-
toniusparochie gingen weer geruch
ten over schooluitbreiding. Hij was
voor een 6-klassige lagere school en
daarom wellicht zou het aanbeve
ling verdienen desnoods een nieuw
schoolbestuur in het leven te roe
pen voor dat deel van de gemeente
waar in de toekomst een nieuwe
school zou komen.
VOORLOPIG GEEN
VIJFDE PAROCHIE.
De opmerking van de heer de
Kort beantwoordde de voorzitter
door te zeggen dat het heel goed
mogelijk was dat deze uitbreiding
reeds eerder was te voorzien, maar
de bepalingen van de wet lieten niet
toe, zonder dat het aantal leerlingen
voorradig was, toch tot uitbreiding
over te gaan.
De heer Kemperman had de dis
cussie in ruim verband gebracht
het gemeentebestuur had hier ook
reeds alle aandacht aan besteed en
de kwestie besproken met de in
specteur. In dit verband zei de
voorzitter, dat de 5e parochie nog
zeer ver van de realisering af was,
terwijl bovendien elk der school
besturen er prijs op stelde de hui
dige scholen te behouden.
En de heer Smolders vroeg zich
af wat het zou moeten worden als
er een school ging komen buiten
parochiaal verband.
Toen ging de raad met het voor
stel accoord.
De exploitatievergoeding voor de
div. bijzondere scholen werd vast
gesteld, evenals de 5-jaarlijkse af
rekening der kosten van het open
baar lager onderwijs.
Hei voorstel inzake een extra
subsidie aan de Centrale voor Ka
tholiek Handelsonderwijs, deed de
heer Verdoorn de vraag stellen,
nadat hij verzekerd had er geen
bezwaar tegen te hebben, waarom
de aanvrage zo erg laat kwam.
Zelfs moest er nog subsidie ver
leend worden voor het jaar 1943,
dit was geen vlotte afwerking van
zaken. Straks kreeg men een aan
vrage voor de kosten van het on
derwijs, dat onze voorouders ge
noten.
De oorzaak hiervan, aldus de
voorzitter, lag bij het ministerie,
dat eerst thans de subsidie had
vastgesteld.
MASSALE
GRONDAANKOOP.
Een voorstel tot aankoop van
grond ten Zuiden van de Meerdyk,
het begin van een aantal grond
aankoop voorstellen, ontmoette
geen tegenstand.
Een volgend voorstel dat handel
de over grondaankoop nabij het
zwembad, deed de heer Talsma
zijn bezorgdheid uitspreken over
de andere toegangsweg naar de
hei, namelijk die langs de galgen-
wiel, zou deze niet in verdrukking
komen, waarop de voorzitter hem
gerust stelde door te zeggen, dat
deze weg reeds een punt van be
spreking uitmaakte in B. en W.
m.b.t. de begroting 1954
De volgende iwee voorstellen,
handelend over grondaankoop aan
de le Zeine West en in de Buiten
polder, gingen zonder meer onder
de hamer door.
AAN HET HOEKEINDE.
VERKEERSOPLOSSING
Dan was aan de orde een voor
stel tot aankopen van een pand
aan het Hoekeinde voor een ver-
keersoplossing.
De heer Brouwer wees op de
nieuwe verkeersweg die in de
naaste toekomst vlak bij de ge
meente zou lopen kon men de
voorzieningen aan het Hoekeinde,
dat nu in betekenende mate ontlast
zou worden, niet op een andere
leest schoeien.
En ook de heer Pullens achtie
dit wel doenbaar zonder het be- -
treffende pand af te breken. Men
zou de weg iets ten Zuiden van
dat pand kunnen leggen.
De voorzitter achtte het gezichts
punt van de heer Brouwer niet ge
heel juist. Hij was van mening dat
het verkeer in Waalwijk zelf niet
in betekenende mate zou vermin
deren
Allerlei deskundigen hebben hun
licht laten schijnen over deze
kwestie, antwoordde hij de heer
Pullens, en als je een verkeersop-
lossing tot stand brengt, moet je
het goed doen.
Bovendien het hele uitbreidings
plan was hierop gebaseerd de
wegen zoals de Thorbeckelaan,
waren hierop georiënteerd en het
pand Baayens waar de omlegging
weer uit zou komen op het Laag
einde, was ook reeds aangekocht.
Hij achtte het zeer urgent daar
een oplossing tot stand te bren
gen, terwijl de heer Duyvelaar ook
wees op het belang van de ont
sluiting van de daar achter gele
gen wijken.
Alle heren gingen toen met het
voorstel accoord, evenals met de
overige voorstellen, verbouwing
pand Bernhardstraat 6, wijziging
begroting en aangaan van een rek.
courantovereenkomst met de N.V.
Ned. Handelmaatschappij. En toen,
het was al ver over half elf, kon
de voorzitter de openbare raads
vergadering sluiten.
Daar zijn in de vergadering van de Sprang-Capelse gemeen
teraad Vrijdagavond nog andere vraagstukken aan de orde
geweest dan alleen de geruchtmakende vraag of men op
Zondag al of niet zou voetballen.
Zo is er bijvoorbeeld uitvoerig gesproken over de vraag
waar de gemeente haar woningen zou bouwen, op de open
stukken die nog overal te vinden waren of in grotere com
plexen op door de gemeente aan te kopen grond.
De plaats van het Jan de Rooij-monument, dat niet ver
meer van zijn voltooiing verwijderd is, werd ook aan een
drukke bespreking onderworpen.
HONDENBELASTING.
De notulen en de ingekomen stuk
ken leverden niet veel moeilijkhe
den op voor de raadsleden, even
min als de voorstellen met betrek
king tot de wijziging van de rechts
positie van het gemeentepersoneel
en in de rangen en salarisverorde
ning.
Ook de verordening tot bescher-
deelte van het wrak. Goddank, er
leefde iemand.
In de lichtbundel van zijn lan
taarn zag hij een kleine, slanke fi
guur uit een grauwe kluwen van
rompen, hoofden en benen over
eind wankelen. Het was miss An
drews. Met één hand bedekte zij
haar ogen, terwijl zij met de ande
re steun zocht.
„Blijf waar u bent", riep Dun
well hees. „Ik kom bij u". Het
meisje knikte langzaam met haar
hoofd, als verstond zij nauweijks
was de sergeant haar toeriep. Even
later stond Dunwell voor haar.
„Blij dat u het er afgebracht hebt
miss Andrews", zei Sammv ont
roerd. „Denkt u dat u lopen kunt?
Niets gebroken. Geen pijn?"
„O neen, een beetje stijf, dank
ustamelde miss Andrews.
Het was duidelijk dat zij zich met
de grootste inspanning beheerste.
„Zijn wij de enigenfluis
terde zij.
„Ik zoek kapitein Mersham en
luitenant Crownby. Misschien le
ven zij nog. De anderen weet ik
niet", antwoordde Sammy.
„Ik zal u helpen", zei miss An
drews flink.
Haar hand drukte de zijne, die
kleefde van het bloed, dat nog
steeds van zijn arm droop.
ming van de belangen van derden
i.v.m. uitbreidingsplannen bracht
geen stof tot discussie.
De heer Oerlemans verklaarde
zich geheel accoord met de wijzi
ging in de verordening op de hef
fing van de hondenbelasting, maar
hij vroeg zich toch af of het geen
iijd werd dat de hele verordening
werd herzien; het was bijvoorbeeld
„Laten we beginnen met die
vlerk van mij te verbinden", zei
Dunwell schor.
Marion huiverde even en Sammy
vond het om de een of andere re
den niet onaangenaam dat zij tegen
hem trachtte te glimlachen. Terwijl
zij bij het rillende licht van Sam
my's zaklantaarn zo goed mogelijk
een tijdelijk verband aanlegde,
overdacht hij hoe vreemd het toch
eigenlijk in een oorlog was. Welke
geleerd heid en nog wel zó een zou
er vroeger aan gedacht hebben een
taxichauffeur huilend van emotie
te verbinden? Hoe was het moge
lijk, zo'n gewoon lief meisje, assis-
4ente van een prof. Zij hoorde in
een aardig huisje, in een keuken of
kousen stoppende in een achter
tuintje. Nu zat zij hier en alle ato
men ter wereld Waren niet zo be
langrijk als een doodgewone nik
ker die hun de weg wees naar Leo-
poldsville. Het drong tot hem door
dat de gevaren groter waren dan
ooit. De nazi's wisten waar zij „ge
land" waren. Hoe lang was het ge
leden? In ieder geval zouden zij
parachutisten boven het gebied af
werpen, als er reeds geen Duitsers
op het punt waar zij aangevallen
waren, geconcentreerd waren ge
weest. Sammy voelde zich zwak en
misselijk. (Wordt vervolgd).
