VALDA
125-jah.LQ. dastaan
der Firma W. v. NIEUWSTADT Zn
flftRMOGENf;
Minimale belangstelling voor goed concert
POPENT°°°°t*mjn^/h,^-
DE OPDRACHT
ROBERT MERSHAM
Huid
uitslag
2
DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN VRIJDAG 20 NOVEMBER 1953
2
Een ongekende belangstelling bij een uitzonderlijk feest.
BIJ KEELPIJN
PASTI LLE S
l%°zAc»rB VALDAMILD
HOEST, GRIEP...
SEMPRE CRESCENDO MET HARMONIE ST CRISPIJN
hoofd te kunnen bieden, dient in
de toekomst niet alleen leder van
zeer goede kwaliteit op de markt
gebracht te worden, maar is het
dringend nodig die eigenschappen
van leder, die bij die van de ver
vangingsproducten achter staan,
door nieuwe ontwikkeling by de
fabricage te verbeteren. Enkele
voorlopige op het instituut uitge
voerde proeven hebben aange
toond, dat dit onderzoek slechts
kans van slagen heeft, wanneer
daarin onderzoekingen van meer
fundamenteel karakter over be
paalde eigenschappen van eiwit
ten worden betrokken.
In het jaarverslag is o.m. ook
opgenomen een mededeling over
de stand van zaken van het onder
zoek van verschillende onderwer
pen, waarmee men in 1952 doen
de was.
We schreven het reeds vorige week
in ons nummer van Vrijdag 13 Novem
ber hoogst zeldzaam zijn de firma's, die
vanaf hun oprichting een eeuw over
schrijden. Is dit in het algemeen waar,
voor de schoenindustrie zeker niet min
der.
Er was dus alle reden om een 125-ja-
rig bestaan te herdenken, vooral ook nu
dit samenviel met het zilveren jubileum
van de oudste firmant der zaak, de heer
W. v. Nieuwstadt. Er was alle reden
tot feestviering en de belangstelling, die
hierbij ondervonden is, moge een bewijs
zijn, dat deze viering gewaardeerd werd
in alle kringen. i
We kunnen reeds beginnen met
de belangstelling, die er was bij de H. Mis
van Dankbaarheid, die om 9 uur in de
Parochiekerk van St. Jan werd opgedra
gen, waarbij 't volledig personeel, de ge
hele familie en vele vrienden en kennis
sen aanwezig waren.
Huldiging door het person'eel.
Om half elg kwam het personeel bijeen.
De bedrijfsleider, de heer P. Vloemans,
sprak de jubilerende firma als volgt toe:
Jubilerende firma, geachte familie,
Op deze heugelijke dag, nu U, geachte
firmanten, het feit herdenkt van het 125-
jarig bestaan der zaak, is het mij een
voorrecht en een groot genoegen enkele
woorden namens het gezamenlijk perso
neel tot U te richten.
Op de eerste plaats een welgemeende
felicitatie. Deze felicitatie is wel de moei
te waard. Het spreekt boekdelen voor
'zich en commentaar is feitelijk overbodig
wanneer een zaak kan bogen op een 125-
jarig bestaan. Is de rechtgeaarde trots bij
een dergelijk feit voor iedere zaak reeds
een zeer begrijpelijke gevoelsuiting, dan
is dit toch zeker van toepassing wanneer
een schoenfabriek een dergelijk feit her
denkt.
Mijne heren, naast de onmisbare zegen
van Boven, kan alleen een eerlijk en de
gelijk bestuursbeleid dit resultaat berei
ken. De zaak, die in 1828 door de heer
M. v. Nieuwstadt op deze peilers is ge-
sticht, heeft in de opvolgers van de
stichter waardige bestuurders gevonden
die dezelfde principes bleven handhaven,
ir. de wetenschap dat deze alleen een
vruchtbare voedingsbodem vormen voor
het behoud en de groei Ivan de zaak.
Mochten er al eens tegenslagen komen
wij memoreren hier in het bijzonder
de brand van het vorig jaar dan had
U de geruststellende overtuiging dat de
gevestigde reputatie, juist door die tact
verworven, dit alles met glans zou over
winnen.
Het is ook juist die tact in dat eerlijk
en degelijk bestuursbeleid geweest waar
door gij ons het gezamenlijk personeel
aan U hebt weten te verbinden. De
sfeer die gij in de zaak hebt Weten te
scheppen en waarin wij met U verbon
den zijn, animeert op haar beurt ons, met
volledige inzet van krachten mede te wer'
ken tot steeds grotere bloei van de zaak,
die, ik mag het gerust zeggen, ook onze
zaak is geworden. De verhouding van
werkgever tot werknemer en omgekeerd
heeft ons niet alleen aan dé zaak gehecht,
maar ook tot dankbaarheid gestemd. Bij
dit zeldzaam jubileum hebben wij dan
ook de kans waargenomen deze dank
baarheid tot uiting te brengen.
In de vorm van deze gedenksteen, wil-
Krabben en peuteren
maakt de kwaal steeds
erger. De helder vloeibare
D.D.D. dringt diep in de
poriën door, zuivert, ontsmet en geneest
de huid.
GENEESMIDDEL TEGEN
HUIDAANDOENINGEN
len wij U naast de dank, ook de hulde
brengen die U en Uwe voorgangers, za
liger gedachtenis, in de volle zin van het
woord verdienen.
Moge het een blijvende gedachtenis
zijn aan dit mooie jubileum, waarbij wij
de wens uitspreken dat wij samen, U en
wij, op dezelfde wijze met Gods Zegen
mogen doorwerken tot groei en bloei van
de ons allen zo sympathieke zaak.
Naast dit grote jubileum vieren we
vandaag nog een jubilé. De heer Willy
v. Nieuwstadt is namelijk 25 jaar als fir
mant aan de zaak verbonden. Goede wijn
behoeft geen krans.
Geachte Jubilaris, mogen wij U met
onze hartelijke gelukwensen dit kleinood
een merk-schrijf-etui aanbieden.
Blijf voor ons wat ge steeds bent ge
weest, dan is onze wens vervuld en kunt
gij U overtuigd houden dat het personeel
zich steeds gaarne aan Uwe richtlijnen
zal onderwerpen. Gods rijkste zegen voor
U en de zaak tot in de lengte van dagen.
Ik heb gezegd.
derlinge verstandhouding, welke er in
ons bedrijf heerst. Dit geschenk getuigt
tevens van de goede geest in onze fa
briek, hoe wij met en voor elkaar wer
ken. Het zal een ereplaats krijgen in onze
zaak en zal steeds een blijvend aanden
ken zijn aan deze heugelijke dag. Wees
er van overtuigd dat dit cadeau ons het
mooiste en het meest aanhankelijke zal
zijn bij dit jubileum. Als dank en erken
telijkheid bieden wij U een reis aan op
Zaterdag 21 November a.s. Nadere bij
zonderheden zullen U nog worden be
kend gemaakt.
Wij waarderen de hulde die gij ons
hebt gebracht en de eer welke gij ons
hebt betoond, maar wij willen de eer en
hulde overbrengen naar de oprichter van
ons bedrijf, waaraan wij dit alles te dan
ken hebben: mijn overgrootvader. In 1828
is hij zijn bedrijf begonnen. Eerst met 't
looien van leder en daarna met het ma
ken van schoenen, al zouden we in deze
tijd het product van toen waarschijnlijk
niet met die naam betitelen. Door kracht
dadig doorzetten heeft hij zijn bedrijf
steeds meer weten uit te breiden en met
recht kunnen we hem noemen de grond
legger van onze zaak.
Ik zou in mijn plicht tekort schieten
wanneer ik niet een speciaal woord van
dank bracht aan diegenen, die reeds een
staat van dienst achter zich hebben en
hun 50-jarig jubileum van trouwe dienst
aan de zaak gevierd hebben, alsmede aan
hen, die in de loop van enkele jaren hun
40-jarige dienst hopen te herdenken.
Tevens wil ik dank brengen aan hen,
die een verantwoordelijke functie ver
richten, zoals onze modelleur, die maar
telkens opnieuw voor de zware opgave
gesteld wordt een collectie samen te stel
len die beantwoordt aan de eisen van de
schoenwinkelier en de smaak van het zo
verwende publiek; aan hen, die de lei
ding hebben over een afdeling en wij
hopen in onderling overleg nog veel te
bereiken op gebied van verbetering en
verfraaiing van het „Nova -product.
samenwerken om ons werk met steeds
meer succes bekroond te zien. Wij van
onze kant geven U de verzekering dat
wij in alle opzichten welwillend en hulp
vaardig tegenover U zullen staan en dat
wij Uwe belangen op gelijke wijze zul
len behartigen als de onze.
Ik bid God in de toekomst om Zijn
zegen en Zijn bescherming, want wij
bouwen tevergeefs als Hij ons niet helpt
met raad en daad.
De heer Sj. v. Nieuwstadt complimen
teerde daarna zijn oudste broer met zijn
zilveren jubilé, in welk kwart eeuw hij
juist de moeilijkste jaren heeft meege
maakt en daardoor een ervaring heeft ge
kregen die hem in staat stelt een voor
beeld te zijn en de stuwkracht voor zijn
beide broers. Hij hoopt nog lang met hen
te mogen samenwerken.
Als daarna de heer Jac. v. Woensel
namens verschillende afnemers de geluk
wensen, vergezeld van schitterende ca-
aeaux, heeft aangeboden, spreekt de heer
W. v. Nieuwstadt een slotwoord, waar
op deze intieme huldiging met een royale
tractatie eindigt.
Receptie.
En toen we de deur van de concert
zaal openden, stonden we even, evenals
de meeste andere bezoekers van de mid
dag, verbaasd te kijken. Het was geen
concertzaal meer, maar een receptiehal
zo smaakvol verzorgd en versierd dat
we ons niet meer in Kaatsheuvel waan
den. Maar het was heus werkelijkheid,
de gedenksteen, midden in de zaal opge
steld, trok als een blikvanger het oog en
vertelde ons dat we daar kwamen om
de officiële receptie bij te wonen van de
firma W. v. Nieuwstadt en Zonen met
het 125-jarig bestaan der zaak. Met de
jaren van oprichting en intrede in de
zaak staan de firmanten genoemd: 1828
M. v. Nieuwstadt; 1865 W. v. Nieuw
stadt; 1897 M. v. Nieuwstadt; 1899 H.
v. Nieuwstadt; 1928 W. v. Nieuwstadt;
125-jarig bestaan van de schoenfabriek W. van Nieuwstadt en Zonen
te Kaatsheuvel.
De loco-burgemeester van Kaatsheuvel, dhr. J. Beerens, complimen
teert de heer W. van Nieuwstadt als oudste firmant en tevens als
zilveren jubilaris aan de firma verbonden.
Foto-Bureau „Farla", Den Bosch. H|
De heer Jac. v. Woensel, oudste ver
tegenwoordiger van de zaak, feliciteerde
daarna de firma en de jubilaris en bood
eveneens een souvenir aan.
Geroerd dankte daarna de heer |W. v.
Nieuwstadt met de woorden: Met grote
erkentelijkheid en waardering hebben wij
zo juist de gedenksteen in ontvangst mo
gen nemen, waarop vermeld staan de na
men van de oprichter en zijn opvolgers,
zaliger gedachtenis, alsmede de tegen
woordige eigenaren van dit 125 jaren be
staand bedrijf. Wij vinden het een prach
tige geste van U om juist dit cadeau aan
te bieden en wij ontvangen het gaarne
onder de meest hartelijke dankzegging.
Dit geschenk getuigt van de goede on-
Ook de heren vertegenwoordigers wil
len wij onze oprechte dank zeggen voor
hun onvermoeid werken, om onze pro
ductie van week tot week te plaatsen.
Wij vinden het zo vanzelfsprekend dat
iedere nieuwe dag ons weer werk geeft,
maar zij zijn op slot van rekening de
genen die ons daarvoor in de gelegen
heid stellen. Een bijzonder woord van
dank brengen wij aan onze oudste ver
tegenwoordiger, de heer Sj. v. Woensel,
die bijna 30 jaren bij ons werkzaam is
en steeds met nauwgezette plichtsvervul
ling zijn belangrijke taak heeft verricht,
en ons al die jaren met zijn wijze raad-!
gevingen heeft bijgestaan. Door zijn op
rechtheid en zijn correctheid heeft hij
vertrouwen bij onze afnemers gekweekt
en is hij een kracht voor onze zaak van
grote verdiensten.
Aan allen, zonder uitzondering, onze
dank die hebben meegewerk aan het feit
dat wij vandaag vieren. Mag ik dan bij
dit jubileum de wens uiten dat wij ook in
de toekomst eendrachtig zullen blijven
16-ll-'53.
1939 J. v. Nieuwstadt; 1839 H. v. Nieuw
stadt. En dan die keurige versiering van
podium en kolommen, die de zaal tot een
zomerse bloementuin maakte vol kleur
en schittering. De wanden en tafels be
kleed met Perzische en andere Oosterse
tapijten, op het voordoek van het toneel
het grote portret van de laatst overleden
firmant, de heer Mich. v. Nieuwstadt,
decoratief omlijst met een ornament met
de tekst „Nova-productPersfotografen
lieten bij herhaling hun blitz flitsen om
elk moment op de plaat te vereeuwigen.
Direct om 2 uur ving de drukte aan.
Onder de eersten die hun opwachting
kwamen maken, was de Hoogeerw. Heer
De weldadige warmte van Ther
mogene stilt de pijn in keel en
borst en verjaagt de aanval.
Deken A. J. v. d. Brekel met zijn kape
laan en oud-kapelaan Strijbosch, Pastoor
de Klijn en Pastoor Rietra met hun kape
laans, de Zeereerw. Pater Rector met
zijn Econoom van het Missiehuis St. An-
tonius. Dan een ononderbroken stoet van
vrienden, kennissen, leveranciers, afne
mers, collega's schoenfabrikanten, per
soonlijk of als afgevaardigden van ver
enigingen of instanties, die hun felicita
ties aan kwamen bieden. Loco-burgemees'
ter Beerens met wethouders aanwezig,
sprak een woord van gelukwens namens
het gemeentebestuur, waarbij hij als voor
zitter van de plaatselijke K.A.B. bijzon
der de haast patriarchale verstandhou
ding prees, die er bij de firma tussen
werkgever en werknemer vanaf de op
richting reeds bestaat. De heer A. Man-
naerts, met zijn adjunct-secretaris de heer
v. Gerven, complimenteerde namens de
Ned. Fed. van Schoenfabrikanten, waar
van de jongste overleden firmant jaren
lang bestuurslid was. Steeds groeide de
bloemenpracht met de fijnste artistieke
werken aan en bleef de stroom van ca-
deaux en geschenken groeien; alles bij
een een ondubbelzinnige blijk dat hier 'n
jubileum gevierd werd dat de sympathie
van ieder wegdroeg, die ook maar de
kleinste relatie van de firma v. Nieuw
stadt tijdens het 125-jarig bestaan gehad
heeft.
TIJD VOOR JOLIJT.
En terwijl voor de derde avond de zaal
van de heer Jan v. Dun vol zat om de
Kaatsheuvelse revue te bewonderen, was
Maandagavond ook de grote Patronaats
zaal tot in de uiterste hoeken, onder en
boven, gevuld met een meer dan 500-
koppig publiek dat en wel verant
woord drie uren tijd had afgenomen
voor volle 100% jolijt. Want met volle
recht draagt de K.R.O.-revue zijn titel en
nimmer zagen we een figuur als Berry
Kievits, die met meer charme en vaart
haar lach en de gijn de zaal inslingert,
de grootste nurks in haar ban van aan
stekelijke humor meeslepend. En Berry
had waardige tegenspelers. Gerard Wal
den, die de koddige tekst van het geheel
verzorgde en niet onder deed in oer-ko-
mische dolheid, Harry Boda, een Buziau
in gebaar en mimiek, Christine Spieren
burg het charmante sopraantje, tevens 't
gevatte revue-girltje met bekoorlijk ge
baar en lach, Henk Dorel, sinds jaren
reeds de gevierde K.R.O.-zanger met ver
der het gesoigneerde danspaar Frances
en Capy, dat spijtig wegens ongesteld
heid van de danseur na de pauze moest
uitvallen; voorts het accordeon-virtuozen-
paar Jo Budie en Jo Bos met over alles
heen Johny Ombach met zijn minutieus
afgestemd Theater K.R.O.-revue-orkest.
Het was alles bijeen een non-stop-be
koorlijkheid, die de drie uren tijd kapot
sloeg tot een veel te kort moment van
ae reinste humor en genot. In 16 tafe
relen vol afwisseling draaide de revue
met slechts een kleine pauze, waarvoor
de heer L. M. Herman een kort, doch
pittig propaganda-woordje sprak, waarin
hij de noodzakelijkheid van het lidmaat
schap van de K.R.O. uitdroeg, om zowel
door de radio als de televisie in de toe
komst verzekerd te zijn van de macht,
die van deze twee vindingen kan uitgaan
tot verbreiding van onze Roomse gods
dienst en onze Roomse idealen.
We hebben met geen woord gerept
vdn decor of costumering, doch alleen de
bgzoeker kan daarover een oordeel vor
men en wij moeten volstaan met te zeg
gen: ook dat was af, evenals alles wat de
K.R.O. ons in dit tournee met zijn ,Tijd
voor Jolijt" bracht.
Tijdens het concert dat de Waalwijkse Harmonie St. Crispijn
Maandagavond in zaal Thalia gaf, bleek overduidelijk hoe
goede en grote vorderingen de harmonie heeft gemaakt sinds
tij, na het afstand doen van de K.A.B.in de handen van de
Waalwijkse burgerij is overgegaan.
Daar blijkt een nieuw leven in het korps gevaren te zijn, een
nieuwe geest is vaardig geworden over het gezelschap, een
geest van ijver en ambitie, van grotere liefde voor de muziek.
En toen wij de prestaties Maandagavond beluisterden en we
bedachten dat men in een jaar tijd gegroeid was van een ge
zelschap dat zo maar la-la was, tot een harmonie die zich
mag laten horen, toen dachten wij een grote toekomst voor
Crispijn weggelegd, wanneer het korps op deze weg blijft
voortgaan, de weg van het sempre crescendo, het steeds bete
re, het steeds hogere.
DE TAAK VAN WAALWIJKS
BEVOLKING.
Was er enerzijds dus alle reden
met een blij optimisme dit goede
concert te beluisteren, anderzijds
waren we zeer teleurgesteld, en met
ons zonder twijfel bestuur, leiding
en leden van St. Crispijn. We dach
ten zeker een volle Thalia-zaal aan
te treffen, toen we Maandagavond
naar het concert togen, maar wel
erg groot was de tegenvaller, toen
we hoogstens een 50-tal mensen
daar aantroffen, waaronder wethou
der J. v. Heeswijk, die het gemeen
tebestuur vertegenwoordigde, het
dagelijks bestuur van Waalwijks
Belang, het voltallige bestuur van
de harmonie. Het Waalwijks publiek
echter had behoorlijk verstek la
ten gaan.
De voorzitter van de harmonie,
wethouder F. C. Smolders, sprak
hierover onomwonden zijn spijt uit.
En hij had daar alle reden toe.
Het is immers niet alleen noodzake
lijk dat Waalwijk de harmonie fi-
nanciëel steunt, zoals het op een
moeilijk te overtreffen manier ge
daan heeft; daarnaast is een morele
steun evenzeer noodzakelijk. Sint
Crispijn moet zich gedragen weten
door het belangstellende meeleven
van de bevolking, zij moet die be
volking achter zich weten staan, zij
moet weten dat die bevolking de
grootste belangstelling heeft voor
de prestaties die verricht worden;
en in dat weten zal zij een grote
morele steun hebben; de aandacht,
het meeleven van een grote bevol
kingsgroep is, dunkt ons, noodzake
lijk voor het steeds met grote ijver
en ambitie blijven streven naar het
te bereiken doel.
We hopen dat Waalwijks bevol
king haar taak in dit opzicht beter
zal gaan begrijpen, dat zij daadwer
kelijke belangstelling zal gaan to
nen voor de verrichtingen van de
harmonie, die toch door haar finan
ciële steun van de ondergang is be
hoed.
Het enthousiasme onder de leden
van St. Crispijn is erg groot, hun
ijver en hun ambitie zijn prijzens
waardig, laat de bevolking er thans
voor zorgen, dat ook aan de andere
voorwaarden voor succes wordt vol
daan.
HET CONCERT.
St. Crispijn gaf een concert dat
een heel wat grotere belangstelling
waard was. Op de eerste plaats was
daar een goed gekozen programma,
dat bewees over hoe een goede
smaak de leiding beschikt, en hoe
een juist inzicht zij heeft in de ca
paciteiten van het korps. Maar het
voornaamste was de uitvoering, de
vertolking van deze met zorg geko
zen werken. En laten we het meteen
maar zeggen: die vertolking viel
steeds erg mee en wa sop sommige
momenten weinig minder dan een
openbaring, zo goed als de muzi
kanten van St. Crispijn voor de dag
kwamen.
FEUILLETON
van „De Echo van het Zuiden".
VAN
door Martin Verdyun
12)
Mersham sloot even de ogen.
Schoten zij de man voor hem neer,
dan was er geen risico meer voor de
geallieerden. Die kleine man daar
vertegenwoordigde een ongekend
gevaar. In die schedel huisde de on
dergang van de wereld. Eén kogel
was genoeg om die catastrophe te
voorkomen. Eén zwakheid en mil-
lioenen mensen zouden kunnen om
komen in een oceaan van vuur.
Droeg een staatsman, of een keizer
uit de oudheid ooit zoveel verant
woording als deze in lompen gehul
de, van koorts rillende officier? Het
advies van Dun well was zakelijk
juist. De „liquidatie" van professor
Nichols was de veiligste weg. Schul
dig of onschuldig, nu kon nog ver
hinderd worden dat de nazi's Ni
chols levend in handen kregen. Zou
dat later, zou dat over een uur, over
een paar minuten nog het geval
zijn? Maar links van hem zat een
jonge vrouw en haar hand rustte
op zijn schouder. Zij bracht de mo
raal naar voren en zij had recht van
spreken. Niet omdat zij zo geleerd
was, maar zij gedroeg zich als de
anderen, als een getraind soldaat,
en haar gelaat bloedde en haar kle
ren hingen aan flarden. Ja, zij had
een stem, even geldig als die oude
rot, Sam Dunwell. Er was per slot
van rekening geen strikt bewijs, al
leen een op verdachte aanwijzingen
en intuïtie gebaseerde overtuiging
van Nichols' schuld. Bovendien was
er nog een factor die Mersham be
lette de professor neer te schieten.
Het was heel goed mogelijk dat deze
hier als een soort lokhaas rondstap
te en dat de nazibende rondom op
de loer lag. Het schot paste wél in
deze theorie. Was dit niet het geval,
dan had Nichols nog geen contact
met de vijand en liep hij hier op
vlak terrein om makkelijker gevon
den te worden. Hij had dan gescho
ten om zijn positie aan te duiden.
Zo was Mersham's gedachtengang
toen Nichols zijn pistool ophief en
in de lucht schoot. Nog was het ge
luid niet verstorven, of een stacca
to van schoten klonk uit het Noor
den. Het was duidelijk dat Nichols
nu in opgewonden staat verkeerde.
Hjj keek schichtig naar alle kanten
en schoot enige malen achtereen.
Weer werd 't schieten beantwoord.
De man. nam zijn tropenhelm af,
waarbij hij licht scheen te wagge
len. Dunwell keek Mersham teleur
gesteld aan.
„Het is nu te laat om te schieten"
bromde hij. „Wij treffen het anders
wel, juist die ontmoeting van de
zeergeleerde met die boeven mee te
maken. Misschien kunnen wij het
hele zaakje tegelijk opruimen".
Mersham knikte. „Als ik niet de
opdracht had Nichols in Leopolds-
ville af te leveren, zou ik nu je raad
zonder aarzelen opvolgen, Sam",
zei hij met matte stem.
„Hij is dus toch een gemene ver
rader", fluisterde Marion. Mersham
zweeg, maar Crane zei: „Trek je er
niets van aan. Hij is niet de eerste
en zal ook wel niet de laatste zijn.
't Is alleen verduiveld jammer dat
wij nu niet toe kunnen slaan".
„De omstandighedeninter
rumpeerde Sam lijzig.
„Ik heb mijn opdracht", beet
Mersham hem toe.
„Goed, goed, we laten dus 't hele
brave stelletje rustig vertrekken",
gromde Dunwell.
„Wij moeten blij zijn dat we hier
zo mooi op tijd gearriveerd zijn",
ging Mersham op gedempte toon
voort.
„Wij zullen die bende volgen en
onverwachts toeslaan. Als wij nu
op de nazi's schieten, vermoorden
zij Nichols om te beletten dat hij
levend in onze handen komt. Het
gaat om een situatie te scheppen,
waarbij het mogelijk is de nazi's
onschadelijk te maken, zonder Ni
chols te schaden".
„En daar komen zij. Geen woord
meer!" verhief hij zijn stem. Allen
gingen plat op de buik liggen, half
stikkend in het kleine gedierte dat
over de heetgeschroeide aarde
kroop. Een zachte, gloeiende wind
streek over de aarde1 voor hen, ach
ter hen broeide de jungle. In 't tril
lende licht verschenen twaalf klei
ne figuurtjes op een, ongeveer een
mijl van hen verwijderde heuvel.
„Als ze ons niet ontdekken, kam
peren we hier", fluisterde Mersham
snel". Het kan niet lang meer duren
of Nichols en zijn troep moeten ook
hun tenten opslaan. Hartley en ik
zullen trachten Nichols te pakken
te krijgen en sergeant Dunwell
heeft het commando hier tijdens
mijn afwezigheid. Kom ik niet te
rug, dan ben jij bevelvoerend offi
cier, Sam".
Dunwell vloekte uit de grond van
zijn hart en mokte „zal ik maar niet
mee gaan?"
„Ik gaf een order, sergeant Dun
well".
„Yes sir", mokte de sergeant en
hij trok een pijnlijke grimas tegen
zijn gewonde arm.
Het meisje zag Mersham bezorgd
aan.
„U bent moe, kapitein. Als ze u
te pakken krijgen, watwat
moeten we dan beginnen?"
„Niemand is onmisbaar, miss An
drews", antwoordde Mersham.
„U op 't ogenblik wel en dat weet
u", zei Marion zacht.
,,Ik heb geen keus", antwoordde
Mersham, „bovendien is er een
kleine kans dat we de professor
op deze manier gevangen kunnen
nemen. Wanneer ons dat mocht
gelukken, trachten Crane, Flanders
en ik Nichols naar Leopoldsville
te brengen, terwijl Dunwell, Hart
ley en Brant de vijand van ons
spoor afleiden.
Marion's geschoolde geest zag
onmiddellijk de juistheid van dit
eenvoudige plan in en zij kon ten
slotte niet anders dan zwijgend
haar instemming betuigen, hoewel
zij er van overtuigd was dat er
practisch geen kans van slagen
was. Terwijl zij zo fluisterend over
legden, wist Dunwell nauwelijks
een kreet te onderdrukken.
„Ze hebben negers bij zich", siste
hij woedend.
„Daar had ik op gerekend", zei
Mersham, maar toch voelde hij zijn
laatste greintje hoop de grond in
zinken.
Op de heuveltop verschenen nog
meer figuurtjes. Mersham schatte
dat het er twintig waren. „Die in
boorlingen weten hier natuurlijk
nog beter de weg dan die vervloekte
apen", mompelde Hartley en hij
speelde ongeduldig met zijn auto
matisch geweer.
,,'k Heb dorst", zei Brent en vra-
genk keek hij naar Mesham, die
echter vastberaden en met opeen
geklemde lippen nee schudde.
Brent zuchtte diep en legde zijn
hoofd op zijn armen.
„Nu zullen we het zaakje eens
wat beter gaan bekijken", zei Mes
sham kwasi opgewekt en hij stelde
het occulair van zijn veldkijker. Hij
zag duidelijk hoe twee mannen
zich van de groep op de heuvel los
maakten en zo gedecideerd als het
oneffen terrein het toeliet, op Ni
chols toeliepen. De kapitein zag ook
hoe de twee mannen de nazigroei
brachten en hoe professor Nichols
deze, zij het wat slapjes van ver
moeidheid, beantwoordde. Daarna
werden handen geschud en een der
heren van het comité van ontvangst
wenkte de achtergeblevenen nader
bij te komen.
(Wordt vervolgd)