De Echo van het Zuiden
wacht niet tot öe Laatste öagen
veRwiel's
SPRANG
Hun
beste
vriend)
Leest en adverteert in
VLUMEN
öT OPDRACHT
ROBERT MERSHAM
leöeRWARen- en sieRkunsthuis
2'
DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN MAANDAG 23 NOVEMBER 1953
2
bij ons sUAQt u geheel tiaar wensi
öe CAöeAucentRAle voor óe gehele UnqstRAAt i
ZENDÏNGSA V OND
TE V.M. BESOIJEN.
Woensdag 1.1. werd in 't gebouw
Chr. Belangen een Zendingsver-
koopavond gehouden, welke geor
ganiseerd was door de Chr. Vrou
wenvereniging „Lidya". Ds. Bate-
laan, de direcior van de Herv.
Geref. Zendingsbond, gevestigd te
Utrecht, vertelde aan de hand van
vertoonde lichtbeelden over 't
Zendingswerk. De Zendingsbond
heeft haar zendingsveld in Indone
sië op midden Celebes. Er werd
en word; daar reeds zegenrijk
werk verricht, zodat daar is ont
staan de Toradjakerk, die tiendui
zenden Christenen telt. Ook op
medisch gebied wordt er hard ge
werkt door dr. Goslinga en zijn
slaf. Zo is de arbeid van de Zen
dingsbond onder deze heidense
Toradja's tot een grote zegen ge
worden. Maar dit werk kost veel
geld. Daarom is 't ook van de Chr.
Vrouwenvereniging Lidya een goe
de gedachte geweest om deze a-
vond te organiseren. Er is in een
paar maanden tijd heel wat ver
vaardigd aan gebreid goed en der
gelijke. Ook de gemeente heeft
zich niet onbetuigd gelaten. En zo
kon deze verkoopavond dan ge
houden worden. We zijn dankbaar
voor de medewerking van allen op
wie een beroep gedaan is. 't Werd
een goed geslaagde verkoopavond.
Er werd veel verkocht, zodat de
zending weer het mooie bedrag
van 510.kon worden toege
zonden. Ook werden die avond
nog verkocht 'zendingslectuur en
zendingslepeltjes, wat ook nog
40.opbracht.
Al met al mog we terugzien op
een goed geslaagde Zendingsver-
koopavond.
derwerp: „Een vraag". Spr. begint met
op te merken dat de invloed van de vak'
organisaties de laatste tientallen jaren is
toegenomen. Hij gaat in gedachten terug
naar de tijd toen er voor de werknemer
nog zo goed als geen rechten waren
Geen zeggenschap, veel te lange werk
dagen, vrouwenarbeid, kinderarbeid.
ivtaar dank zij de vakorganisaties is
daarin verandering gekomen. 1874 Kin
derarbeid atgeschaft, 1894 Eerste lande
lijke organisatie. Ook 1909 is een be
langrijk jaar, toen werd 't Chr. Nationaal
Vakverbond opgericht. Geleidelijk aan
kwamen de verbeteringen van de sociale
voorzieningen. Na de oorlog '40'45
kwam er voor de vakbeweging een grote
taak. Op allerlei gebied werden de vak
organisaties ingeschakeld Sociale rechten,
contracten in schier elke tak van bedrijf,
pensioenen. Denk vooral aan de P.B.O.
is er vandaag aan de dag nog wel één
ding, waar de vakorganisaties niet in
zitten?. En wat doen de leden van de
Chr. vakbeweging? Is ook daar na de
oorlog meer belangstelling gekomen voor
't werk van hun eigen organisatie. Met
spijt moeten we antwoorden: Neen! Er
is onvoldoende belangstelling van de le
den, men laat 't maar over aan 't bestuur.
De vergaderingen worden slecht bezocht.
Er moet meer activiteit komen, meer in
tensief meewerken. Er kunnen er veel
meer lid worden van de Chr. vakbewe
ging: het gaat wel niet om 't getal, het
kan ook met een Gidion's-bende, maar
is toch een voorname factor. Die .185.000
leden kunnen er gemakkelijk 300.000
worden. Belangrijke voordelen zijn er
gekomen na de oorlog door de Over
heidsbemoeiingen, maar er zijn ook na
delen door de overheidsbemoeiingen, denk
maar aan de laatste loonronde.
Op de internationale markt heeft Ne
derland zijn positie behouden. Nederland
heeft zelf geen grondstoffen, dat is een
groot nadeel, alles moet uit t buitenland
geïmporteerd worden. Daarom moet er
meer verantwoordelijkheidsgevoel komen
Nu is ei nog volop sortaring en geven wij bovendien bij aankoop van
leren tassen en handschoenen 'n (raai cadeau
(Alleen voor „vroege kopers of koopsters", dus slechts tot Zaterdag as)
'n Rijke sortering LEDERWAREN - HANDSCHOENEN en fraaie
SIERKUNSTARTIKELEN.
Grotestraat 264
„OPSLAGPLAATS VAN HARTEWENSEN"
Waalwijk
Zojuist ontvangen: fraaie en exclusie re lederen damestassen (Franse import)
originele Marokkaanse boodschaptassen
PROPAGANDA-SAMENKOMST
CHR. NAT. VAKVERBOND.
Donderdag j.l. kwam de Chr. Besturen
bond te Waalwijk onder leiding van haar
Voorzitter de heer M. Faro, bijeen tot
het houden van haar jaarlijkse propagan-
da-samenkomst. De zaal was goed bezet,
toen de voorzitter de vergadering open
de met gebed en Schriftlezing. De voor
zitter richtte zich in zijn openingswoord
in de eerste plaats tot de sprekers van
deze avond en heette verder allen har
telijk welkom, waarna hij een kort woord
sprak naar aanleiding van het gelezen
Schriftgedeelte, Galaten 6. Hij wees o.a.
op de grote verantwoordelijkheid die rust
op elke Christen staande in het volle
leven. Wat heeft het Evangelie, ons te
zeggen ook in 't maatschappelijk sociale
leven? Jezus Christus is verschenen in
deze wereld, om de mens te redden,-die
in 't paradijs van Gods, zijn Schepper,
is afgevallen. Wat heeft arbeid met
Evangelie te maken? Alles! Wij hebben
onze arbeid te verrichten als schepselen
Gods; wij hebben daarin God te dienen
en onze naaste. Draagt elkanders lasten
en vervult alzo de wet van Christus.
Maar onze zonde is, dat wij onze naas
te niet willen dienen. Wij blijven in ge
breke. Ook in 't maatschappelijk-sociale
leven moet Gods Woord ons richtsnoer
zijn.Uit dat beginsel hebben wij te leven.
Daarom hebben wij een roeping, ook als
Chr. Vakbeweging. Het Evangelie helpt
in nood. De voorzitter eindigt met 't ci
teren, van 't bondslied.
Daarna krijgt de eerste spreker de heer
J. M. Harthoorn het woord, met als on-goecje "^vond
onder ons volk, en juist dat is op vele
plaatsen zoek. Er is geen interesse. Moe
ten we 't terrein verliezen dat sedert
1850 is gewonnen? Wat moet ik doen
voor de Chr. vakbeweging? Wat voor
de naaste? God liefhebben boven alles en
de naaste als zichzelf, 't Gaat om de we
reld. Er moet beleving zijn van 't be
ginsel in 't maatschappelijk leven. De
Chr. Vakbeweging vraagt ook Uw ge
bed. De November-samenkomsten moe
ten de start betekenen voor de winter-
campagne.
Na de pauze krijgt de heer H. Oude-
kerk het woord, die inmiddels ter ver
gadering is gekomen, daar deze eerst in
Sprang het woord heeft gevoerd. Voor
het door dhr. Oudekerk besprokene ver
wijzen wij naar het verslag van de C.
N. V.-avond te Sprang in dit nummer.
We willen alleen dit zeggen, dat de heer
Oudekerk op bezielende wijze een pro
pagandistisch woord heeft gesproken,
waarbij hij steeds Gods Woord als richt
snoer voor het leven aanwees
Toen was nog 't woord aan Ds. M.
Verweij, Ned. Herv. Predikant te Be-
•soijen, die een slotwoord sprak naar aan
leiding van Joh. 11 26 en 27. Z.E. zet
te in 't kort uiteen de vraag: „Gelooft gij
dat?" en het antwoord: „Ja, Heerel". j
Jezus heeft gezegd: Ik ben de Opstan-
ding en het Leven. Ja, Hij; is het Leven, f
ook van 't maatschappelijk leven. Ge-
looft gij dat? Hij is de Redder, de Le-
vensvorst. Hij heeft overwonnen. Hij
heerst ook op 't terrein van de arbeid.
Na 'dit slotwoord dankt de voorzitter
de sprekers en constateert dat het een
Na het zingen van Ps. 75 1: ,U
alleen U loven wij", gaat Ds. Verweij
m dankgebed voor, waarna sluiting.
't Was een mooie en leerzame avond,
die naar wij hopen zijn vruchten zal af
werpen. Ongeorganiseerden, verstaat uw
plicht. U profiteert (zonder contributie
te betalen) van hetgeen de organisaties
tot stand brengen. Voelt U het, dat is
niet in de haak. Wat is daartm Uw ant
■woord?.
is geweest.
C.N.V.-FAMILIE-AVOND.
J.l. Donderdagavond werd in de zaal
van de Chr. Volksbond alhier de van
wege de Chr. Besturenbond Sprang-Ca
pelle georganiseerde C. N. V.Familie
avond gehouden, waarvoor grote belang
stelling bestond en die in alle opzichten
bijzonder geslaagd genoemd mag worden
De zaal was tjokvol met leden en
hunne vrouwen en huisgenoten en ver
dere belangstellenden, toen de voorzitter
van de Chr. Besturenbond, de heer C.
Braspenning, allen een hartelijk welkom
toeriep, in het bijzonder de spreker de
heer H. Oudekerk van Utrecht, secreta
ris van de Ned. Chr. Landarbeidersbond,
de voordrachtkunstenaar de heer Anne
Holtrop uit Soestdijk en de Edelachtbare
Heer Burgemeester Smit.
De voorzitter sprak er verder zijn
blijdschap over uit, dat de zaal geheel
bezet was, maar hij vond het jammer dat
die grote belangstelling in het werk der
Chr. Vakbeweging niet altijd tot uiting
komt, b.v. in het bezoek der afdelings
vergaderingen, waarom hij wil afspreken
van nu af aan ook de gewone ledenver
gaderingen trouw te bezoeken.
De spreker de heer Oudekerk, die de
zelfde avond nog te Waalwijk moest
spreken, verkreeg na de opening direct
het woord en wist de aanwezigen bijna
een vol uur te boeien met zijn bezielend
woord, waarnaar met aandacht werd ge
luisterd.
De heer Oudekerk begon met te zeg
gen dat we bij rustige overdenking van
dc titel van zijn onderwerp: „Een vraag
en Uw antwoord", wel begrijpen
dat daar iets meer achter zit. De oor
zaak is nl.l. dat er in de beweging een
inzinking valt te constateren, want als
het bestuur van een afdeling een verga
dering uitschrijft, blijven de leden lekker
thuis. Een troost is daarbij dat er overal
een schrale opkomst is, maar dat is toch
maar een schrale troost. Daarom is de
vraag gerechtvaardigd: Hoe komt het dat
er geen interesse is voor het werk der
beweging? Spreker wil trachten daarop
een antwoordt te geven. Daarvoor moet
hij teruggaan, in het verleden en dan con
stateert hij, dat, wat verkregen werd,
door de mensen van heden niet zelf is
veroverd; men weet niet meer wat er
door onze voorouders is gestreden en
geofferd voor de vrijmaking van de ar
beidende stand. Spr. schildert dan in het
kort de toestand voor de arbeiders rond
1900 en gaat na hoe de pioniers der
Chr. vakbeweging hebben volgehouden,
en, aldus spr., als wij daarvan nu de
vruchten plukken, is het om te jubelen
om de zegen die God op dat werk ge
schonken heeft. De Chr. vakbeweging
heeft vanaf het begin gestreden voor on
derling overleg, en nu is de landelijke
C.A.O. in alle ondernemingen de vrucht
van dat strijden. In dit verband wijst
spr. op de grote verantwoordelijkheid der
bestuurders die zij hebben voor de ge
zinnen der leden.
Nu de P.B.O. op het punt staat voor
verschillende bedrijven verwezenlijkt te
worden, vraagt spr. zich af of de leden
bereid en klaar zijn de verantwoordelijk
heid daarvoor op zich te nemen, want
als de leden niet bereid zijn zich door
studie algemeen te ontwikkelen, is de
Chr. vakbeweging waard van de kaart
geveegd te worden. God eist van ons
allen, dat wij ook op het terrein van de
arbeid, medewerkers zijn aan de komst
van Zijn Koninkrijk. Men zegt ook nu
weer: Kom niet met Gods Woord in het
gewone alledaagse leven, maar, aldus
de heer Oudekerk: Uw Vader in de he
mel, weet wat gij, Zijn kind, behoeft:
maar dan ook: indien gij eet of drinkt of
iets anders doet, doet het alles tot eer
van God.
Wij behoeven hier geen paradijs te
verwachten, maar eenmaal zal er komen
een nieuwe hemel en een nieuwe aarde en
tot zolang zult gij de strijd in het gezin
moeten voortzetten, zegt spr. zich tot de
v>-
r
Wat er in en om hun woonplaats gebeurt, welk nieuws er uit de
buurt is, dat alles lezen ze in het plaatselijk nieuwsblad, hun beste
vriend! Hij weet precies, waar zij belang in stellen. Daarom stellen
zij belang in hèm, in alles, wat er in staat, öök in de advertenties!
Doet Uw voordeel met deze belangstelling I Benut het plaatselijk
nieuwsblad voor Uw verkoop-reclame
vrouwen der leden wendend. Wij allen
moeten laten zien dat wij van Jezus
Christus zijn; het vakbewegingswerk is
zo ernstig, al is het gelaat des aardrijks
veranderd, de beginselen veranderen niet.
Drie middelen wijst spreker aan op de
reis door dit leven, n.l. de bijbel, als een
lamp voor onze voet; gij hebt een woord
voor de wereld. Het gebed: want al is
het om ons heen donker, wij moeten de
band met de hemel vasthouden. En de
bond, die geen afgod mag zijn, maar die
een van God geschonken middel is. Wij
mogen nog bouwen en de Chr. sociale
strijd begint thuis. Met de opwekking tot
biddend werken en werkend bidden, be
sluit de heer Oodekerk zijn kernachtig,
principieel en geestig betoog.
Nadat de voorzitter de spreker had
dank gezegd voor zijn duidelijk betoog,
gaf de heer Holtrop een tweetal ernstige
declamaties, die zeer in de smaak vielen,
waarna enkele ogenblikken werd gepau
zeerd. Na de pauze gaf de heer Holtrop
onder de titel „Holland lacht" een uit
gebreid programma van schetsen en ge
dichten, waarmede hij de aanwezigen
geruimen tijd aangenaam wist te verma
ken. Er werd hartelijk gelachen en het
applaus bewees wel hoezeer men had
genoten. 1
In zijn dankwoord kon de voorzitter
mededelen dat het propaganda-toneel-
spel „Vuur op Aarde" dat door de heer
Holtrop in opdracht van het C.N.V. ge
schreven werd, door de Dilettantenver
eniging „Gezelligheid" in studie werd
genomen en voor de Chr. Besturenbond
omstreeks half Februari zal worden op
gevoerd.
Een collecte ten bate van het T.B.C.-
Fonds „Draagt Elkanders Lasten" bracht
ruim 37.50 op.
GEMEENTERAAD.
Openbare vergadering van de raad
der gemeente Vlijmen op Dinsdag 24
November 1953 des n.m. 7 uur precies,
ten raadhuize der gemeente.
Te behandelen onderwerpen
1. Ingekomen stukken.
2. Voorstel van Burgemeester en
Wethouders tot het aangaan van een
rekening-courant-overeenkomst met de
N.V. Bank voor Nederlandse Gemeenten
te 's-Gravenhage en de Coöp. Boeren
leenbank te Vlijmen voor het jaar 1954.
3. Voorstel vanBurgemeester en
V/ethouders tot vaststelling van een ver
ordening op de heffing van schoolgeld
voor de avondnijverheidsschool alhier.
4. Voorstel van Burgemeester en Wet
houders tot vaststelling der vergoeding,
bedoeld in art. 103, 2e lid der L.O. wet
1920, van de kosten der bijzondere la
gere scholen over het jaar 1.952.
5. Voorstel van Burgemeester en Wet
houders tot het aanvragen en aanvaar
den van het definitieve bouwvoórschot
voor de woning Voordijk no. 8.
6. Voorstel van Burgemeester en Wet
houders tot wijziging van de begroting
der gemeente en van het woningbedrijf,
beiden over 1953.
7. Aanbieding van de begroting der
gemeente; van die van het woningbedrijf
en van die van de Gemeentelijke Instel
ling voor Maatschappelijke Zorg, allen
voor het jaar 1954.
8. Voorstel van Burgemeester en Wet
houders:
a. tot toekenning van een vergoeding
aan een drietal ingezetenen dezer ge
meente in de reiskosten van één hunner
kinderen welke een U.L.O.-school te
's-Hertogenbosch bezoeken;
b. om afwijzend te beschikken op het
verzoek van twee ingezetenen dezer ge
meente in de reiskosten van hun kinde
ren, die eveneens een U.L.O. school te
's-Hertogenbosch bezoeken.
9. Voorstel van Burgemeester en Wet
houders tot verkoop van een perceel
bouwterrein, gelegen aan de Mgr. van
Kesselstraat, aan A. H. van Stokkum,
wonende alhier, voor de prijs van 2.50
per M2.
10. Voorstel van Burgemeester en
FEUILLETON
van ,,De Echo van het Zuiden".
VAN
door Martin Verdyun
13)
Nichols' lange linkerarm maakte
onzekere gebaren in Oostelijke
richting; kennelijk trachtte hij de
richting aan te geven, waar het
vliegtuig was neergestort.
„In ieder geval hebben we nu ze
kerheid omtrent Nichols' verraad",,
zei Mersham grimmig.
„Laten we 'm toch meteen naar
het atoomparadijs helpen, sir", ver
zichtte Dunwell. De sergeant stond
ongelofelijke kwellingen uit, niet
gewend als hij was aan gecompli
ceerde oplossingen als deze. Maar
hoe kon deze eenvoudige geest be
vroeden, wat het waard was als de
geallieerden de verraderlijke atoom
geleerde levend in handen kregen.
Van welke onschatbare waarde zou
den zijfi inlichtingen omtrent de
vorderingen van de vijand met het
geheime wapen, voor de geallieer
den niet zijn
Mersham begreep dit étt deze om
standigheid maakte het volvoeren
van zijn opdracht juist nu veel be
langrijker dan die tevoren reeds
was. Mersham begreep dat het on
eindig veel belangrijker was een vij
andige en verraderlijke professor
Nichols in Leopoldsville te brengen
dan een vriendschappelijk en soli
dair atoomgeleerde.
Hij gooide het nu over een andere
boeg met zijn sergeant, wiens wan
hoop hij zo goed doorgrondde en
gaf hem een vriendschappelijke por
in de zij.
„Luister nu 'ns goed, Sam. Die
knaap daar is voor ons levend veel
meer waard dan dood. Hij weet wat
de vijand weet en als wij weten
wat de vijand weetsnap je 't?"
„Ik word er draaierig van" brom
de Dunwell, ,,'k heb niet zoveel
kronkels in m'n kop, maar als u 't
zegt, moet ik 't wel aannemen. Ik
zeg maar zo, een dooie slang kan
niet meer bijten."
„Ssst", zo waarschuwde Hartley
scherp. Allen hieven hun hoofden
zo ver op als maar enigszins zonder
risico mogelijk was, om te zien hoe
het gezelschap zich in Oostelijke
richting verder bewoog. Op onge
veer vijfhonderd meter afstand be
reikten zij de rand van de jungle en
verdwenen zij uit het gezicht.
Mersham keek op zijn polshorloge
en wachtte een minuut. Duizelig
stond hen toen op en wenkte Hart
ley.
„We moeten rekening houden met
een omtrekkende beweging van de
vijand", zei de commandant. „Dat
zullen we nu onderzoeken. Komen
ze onze richting uit, dan sluiten
Hartley en ik ons weer bij jullie
aan en proberen te ontsnappen,
j Gaan ze in Oostelijke richting ver-
I der, dan sluipen Hartley en ik ze
achterna en wachten jullie onze te
rugkomst af. Zijn wij met zonsop
gang niet terug, dan zijn wij
dan is het verkeerd afgelopen. In
dat geval moet majoor Crane mijn
taak overnemen."
Mersham slikte even en streek
met bevende hand over zijn natte
voorhoofd.
Hij sprak moeilijk en met dikke
tong, toen hij verder ging „Die
opdracht is dezelfde als die ik ont
vangen heb; breng professor Ni
chols en miss Andrews naar de
bevoegde autoriteiten in Leopolds-
■ville."
Niettegenstaande Marion de angst
in haar keel voelde knijpen, had zij
moeite niet in een nerveuze schater
lach uit te barsten bij de woorden
van Mersham. Hoe bespottelijk
klonken deze niet in deze verlaten
heid met een machtige vijand vlak
bij. Doch op hetzelfde ogenblik
voelde zij deze nerveuze aandoening
verdrongen door een machtig en 'n
diep respect voor die grote man
daar. Gedrongen door een impuls,
liep zij snel op hem toe en greep
zijn beide van koorts trillende han
den. „Ik bid dat u terugkomt", zei
ze met grote warmte in haar stem.
j Hij keek het meisje even verwon
derd aan en begon dan te grijnzen.
„We zouden waarachtig ook nog
t vriendschap voor elkaar gaan voe-
len", zei hij schor. Dan zachter; „Ik
dank u, Miss Andrews". Hij wan
kelde even.
„Maar u bent ziek", riep Marion
ontsteld uit. Door de spanning had
zen Mersham's koortstoestand niet
opgemerkt.
„Het is niets" antwoordde de ka
pitein en dan wenkte hij sergeant
Dunwell en fluisterde hem iets in
het oor. Sammy begon breed te
grijnzen en keek daarbij veelbete
kenend naar de achteruit getreden
Marion, tenger en fragiel figuurtje
in haar gescheurde tropenkledij.
„Oké sir", zei Sam.
„Ik veronderstel dat er over mij
gefluisterd werd?" zei het meisje op
veel koeler toon dan even tevoren.
Even voordat Mersham zich om
keerde om zijn gevaarlijke onderne
ming te beginnen, nam hij het beeld
van het meisje goed in zich op. Nu
was zij weer een echte onuitstaan
bare geëmancipeerde vrouw. „Ik
mag haar niet", dacht hij nors.
„Sergeant Dunwell zal het u wel
onthullen, miss Andrews," zei hij
kort en op hetzelfde ogenblik stort
te hij zich met Hartley in de sche-
mergroene afgronden van de jungle.
Tranen drongen het meisje naar
de brandende ogen, toen de mannen
verdwenen waren. Sam kauwde hef
tiger dan ooit op zijn gum en spoog.
Toen beende hij op Marion af en
grinnikte: „De baas gaf me opdracht
er voor te zorgen dat udat u
„Wel?"
„Wel, ehnou, dat u als een
dame kunt slapen."
Het meisje zag de sergeant eerst
niet begrijpend aan. Toen begon zij
te blozen en daarop hartelijk te la
chen. En toen zij eenmaal lachte,
lachte Sammy mee en Brent, hoe
wel hij niet wist waarom, lachte met
z'n dorstige keel maar mee, zo goed
en zo kwaad als het ging, al was 't
alleen maar om even de illusie te
hebben dat de dood nog ver van hen
verwijderd was.
„Ik geloof dat ik zo'n mannenge
meenschap in grote ongelegenheid
breng", zei Marion.
„Onze captain is een heer, miss
Andrews" antwoordde Sammy trots.
Wethouders tot verkoop van een ge
deelte ter grootte van 47.99 Are van het
perceel kadastraal bekend gemeente
Nieuwkuijk Sectie C nr. 1563 aan het
bestuur van de R.K. Parochiale Kerk van
de !H. Joannes de Dooper te Nieuwkuijk
voor de prijs van 1.—.
11. Voorstel van Burgemeester en
Wethouders tot aankoop van een 7-tal
strookjes grond, gelegen langs de 'Haar-
steegseweg, van de Wed. A. v. d. Ster
ren-van Bokhoven; J. Scheij; M. van En
gelen; de Diaconie Armen van Vlijmen;
H. v. d. Udenhout; de Ned. Hervormde
Kerk van Vlijmen en Th. van Beijnen en
tot toekenning van een vergoeding we
gens schade aan de overblijvende gron
den en aan gewassen.
12. Voorstel van Burgemeester en
Wethouders tot benoeming van 6 leden
van de Gemeentelijke Instelling voor
Maatschappelijke Zorg dezer gemeente.
Marion antwoordde niet.
Plotseling viel de Afrikaanse
nacht in. Sam keek op zijn horloge.
„We moeten snel een soort tent ma
ken", zei hij tot Brent. „Je mag nu
ook wat drinken. Maar denk er om,
niet méér dan het rantsoen". Brent
dronk gulzig zijn bekertje water en
toog met de sergeant aan 't werk.
terwijl Crane en Flanders een ge
sprek met Marion begonnen. Han
dig wisten zij van het meegevoerde
zeildoek een tent te improviseren
waarbij taaie stokken en lianen
goed dienst deden. Gedachtig aan
Mersham's wens werd er ten gerie
ve van Marion een afscheiding ge
maakt, een attentie die door haar
met enige schaamte aanvaard werd.
Met grote verwondering bedacht
zij, hoe de steenharde captain Mers
ham aan zulk een eis der bescha
ving gedacht had, in omstandighe
den dat deze bijna belachelijk
scheen en het laatste ogenblik voor
een onderneming die bijna zeker
dodelijk was. En in deze critieke
ogenblikken drong het voor 't eerst
tot de gegradueerde Marion An
drews door, dat de universiteit van
het leven oneindig veel meer en be
langrijker faculteiten kent dan die
van physica en wiskunde, en besef
te zij van "hoeveel meer betekenis
de beleefde daden van gewone men
sen voor het voortbestaan der be
schaving zijn, dan de projecten van
geniale geleerden. Want deze een
voudige instructie van captin Mers
ham kwam voort uit de ziel van de
beschaving en zij vertegenwoordig
de sleohts de hersens, de hersens
die, zonder geleid te worden dooi
de intuïtieve, kinderlijke ziel van
de gewone mensen, slechts helse
diepten zou blootleggen.
En daar in de benauwde hitte en
de stikdonkerte van de tent, veront
rust door de onbekende geluiden
van de rovende junglebeesten, lag
Marion met wijd geopende ogen te
staren naar een vreselijk visioen,
apocalypse van het ontketende
atoom, de wereld in vlammen, de
hersens zonder ziel, dwalend in de
afgrond van zwavel en sulfer en de
zielen als klagende schimmen over
de kaalgebrande aarde.