VROON DREG8NANV
woens
IE OPDRACHT
ROBERT MERSHAM
-prijzen
45
39'
Uit Binnen- en Buitenland
6
DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN MAANDAG 7 DECEMBER 1953
6
ALLEEN GELDIG
WOENSDAG 9 DECEMBER
's-HERTOGENBOSCH
TILBURG HELMOND
VOORAL MET HET OOG
OP DE TOEKOMST.
PLEEGZUSTER
BLOEDWIJN
SCHRIFTELIJKE EN TELEFONISCHE
BESTELLINGEN WORDEN HIEROP
NIET AANGENOMEN
Onze bekende vetleder
werkschoenen met hout-
gepende dubbele
lederen zolen,
Wit flanel, van prima
zachte kwaliteit, QQ e
75 cm. br., p. mtr,
Katoenen theedoek, 61 x
61 cm frisse ruiten, Cc
gezoomd en gelust
Dameshemd of -direc-
toir, interlock, zware
kwaliteit, alleen wit, 75
maten 39-47
Jockeypet, van wollen
tricot, in alle modekleuren,
voor meisjes van 045
8 12 jaar
Massage- en haarborstel,
in plastic, grof en fijn, met
bewerkte steel,
diverse kleuren, O C c
merk ,,Gilac"
Wollen japonstof, in
zwart en diverse modetin-
ten, mooie kwaliteit,
130 cm. breed, A 50
per meter
maten 44-50
Panonderzetter
aluminium, 2 maten
per stuk
Onmisbaar in de keuken.
Kerstkransjes, fijn c
bakwerk, 250 gram
Boterhamworst,
zeer fijn,
1 50 gram
Voor de vrouw die zelf
haar kleding maakt.
Rokmeter, met zware
zwart metalen voet en nik
kelen stang, prima A 90
gummislang met bal
Ceintuur, mooie kwaliteit
suède met plastic bies, in
groen, rood, bruin en zwart,
4 cm. 1.60 3 cm. 1.45
o 130
L cm.
Kop met schotel, van 1 e
keus porcelein met diverse
frisse bloemdecörs. 7Cc
prettig model *-
Divanbed, 80 x 1 90 cm.,
sleemodel met gezond
heidsspiraal,
10 jaar garantie
solide uitvoering
vangen, waarbij werd opgemerkt, dat
voor deze verbetering telken jare gelden
op de begroting zijn uitgetrokken, doch
dat over deze credieten niet werd be
schikt.
HET BERUCHTE
RIJWIELPAD.
Het rijwielpad langs de weg Tilburg
Loon op Zand Kaatsheuvel Waal
wijk verkeert nog steeds in zeer desolate
toestand, zodat er prachtisch geen ge
bruik van wordt gemaakt. In de afgelo
pen zomer werd het recreatieoord „De
Ëfteling" te Kaatsheuvel door 400.000
personen bezocht, waardoor het verkeer
op de hier bedoelde weg, waar de wiel
rijders op het weggedeelte rijden, elke
dag levensgevaarlijk was. Reeds ver
scheidene jaren komt op de begroting
een post voor ten behoeve van „aanleg
van nieuwe rijwielpaden ter vervanging
van de door oorlogshandelingen ver
nielde weg WaalwijkTilburg, doch tot
heden bleef de onhoudbare toestand
voortbestaan.
In de tweede gewone zitting 1953 is
van de zijde van Gedeputeerde Staten
meegedeeld, dat de plannen gereed zijn
er. zodra men klaar is met de grondaan
kopen tot uitvoering kan worden over
gegaan. Enige leden zouden gaarne ver
nemen hoe het met deze grondaankopen
staat. Met hoeveel eigenaren is onder
handeld en met hoeveel eigenaren moet
nog worden onderhandeld? Valt te ver
wachten dat deze nieuwe rijwielpaden in
1954 worden aangelegd? Houden Gede
puteerde Staten er rekening mee, dat het
in verband met het zeer drukke verkeer
van en naar „de Ëfteling" nagenoeg on
doenlijk is om deze werken in de zomer
maanden uit te voeren en kan daarom
niet aanstonds worden aangevangen met
een gedeeltelijke uitvoering om vervol
gens in het najaar als eventueel nog
aanwezige moeilijkheden inzake grond
aankopen overwonnen zijn het werk
te voltooien?
Tenslotte, om ons tot de problemen
van de Langstraat te bepalen vroegen
enkele leden: Wanneer wordt de verbe
tering van de Emmaweg lopende van het
Station te Geertruidenberg naar de
spoorwegovergang aldaar, ter hand ge
nomen, nu deze weg, welke een onder
deel vormt van de verkeersweg door de
Langstraat, eigendom der provincie is
geworden?
De lezer, de mening van ons blad ken
nende, begrijpt, hoe het bovenstaande,
uit het rapport van de commissie van
rapporteurs, welke commissie bestond uit
de heren J. M. van Daal, voorzitter, B.
J. van Buël, J. L. Loeffen, Mr C. E. A,
M, van de Mortel, L. L. P. M. Teijssen
en' Mr F. J. J. L. van Lanschot, rappor
teur, dat het bovenstaande ons uit het
hart gegrepen is.
De regels die we gewijd hebben aan
het herstel van het personenvervoer in
de Langstraat zijn niet meer te tellen:
we zijn steeds waar en wanneer dat no
dig was opgekomen voor het recht en
het belang van de plaats en streek ,wier
belangen te dienen wij ons mede als
taak hebben gesteld.
We kunnen ons niettemin enisgzins
voorstellen dat er stemmen zijn, die het
rendement van een spoorwegverbinding
door de Langstraat betwisten, die er op
wijzen, zoals reeds meermalen gedaan is,
dat bijvoorbeeld de stations erg ongun
stig 'gelegen zijn en dat het publiek thans
zeer verwend is, door de half-uurdienst
op den Bosch en Tilburg en de uur-
dienst op Lage-Zwaluwe, hoewel dit ver
wennen maar zeer betrekkelijk is en er
meer sprake is van gewennen dan van
verwennen: want dat laatste doet de B.
B. A. ons heus niet in alle opzichten.
Maar bij dit alles moet men niet ver
geten, wè zeggen het nog eens voor de
zoveelste keer, van hoe groot belang
een spoorwegverbinding is voor het pres
tige van een streek, (men spreekt in t
Westen over de Langstraat, die van de
landkaart is weggevaagd), van hoe groot
gewicht een spoorwegverbinding is, die
deel uitmaakt van het centraal spoor
wegnet van Nederland, voor de han
del en de industrie, die de Langstraat
met Waalwijk als geografisch en econo
misch middelpunt, toch tot een belang
rijk gebied stempelen. Niet voor niets is
daarop door gemeentebesturen, Kamer
van Koophandel, handelsreizigersvereni
gingen e.d. uit den treure gewezen.
En vooral moet men niet vergeten het
oog gericht te houden op de toekomst)
en dan bedoelen we ook, maar nog niet
zo zeer, de tamelijk verre toekomst, wan-
heer de grote snelheden die een deel van
de mensheid reeds bereikt, binnen het
bereik zullen liggen ook van de provin
cie in het interstedelijk en interprovinci
aal verkeer.
Wanneer men gaat praten op hoog
niveau van zeer snelle dieselverbindingen
tussen de hoofdsteden van Europa, is
het dan van een industriegebied als de
Langstraat, steeds belangrijker ook t.a.v.
de export, te veel geëist, wanneer het
vraagt om een :goede snelle moderne ver
binding; is het dan te veel gevraagd in
geschakeld te worden in het grote
nationale en later ook internationale ver
keer, in plaats van, gelijk nu, als een
verscholen gebied te liggen tussen duinen
en Maas, slechts toegankelijk langs We
gen, die 'te enen male niet meer passen
ii> een groter verkeersnet. Is het dan
wonder dat ook de Langstraat een goede
accomodatie vraagt voor haar inkomen
de en uitgaande reizigers, waarvan de
eerste inderdaad de Langstraat schuwen,
juist om de gebrekkige verkeersaccomo-
datie en de onvoldoende verbindingswe-
gen?
Natuurlijk voor het intergemeentelijk
verkeer binnen de grenzen van de Lang
straat moeten de frequente busdiensten
gehandhaafd blijven; wij zouden deze
busdiensten willen vergelijken met de
stadsdiensten in elke behoorlijke plaats:
het is niet nodig en bovendien onrenda
bel het boemelverkeer van vroeger te
herstellen. Maar een industriecentrum als
Waalwijk en andere industrie-gemeen
ten, vragen wel opgenomen te wor
den, zoals we zeiden, in het grote lan
delijke treinverkeer; men wil zich niet de
kans laten ontnemen uit te groeien tot
een nog belangrijker economisch en in
dustrieel centrum, welke groei door het
uitblijven van de nodige verkeersmaat
regelen zeer belemmerd is. en ten aanzien
waarvan ons gebied reeds grote schade
is toegebracht.
Juist door 't feit van gemis aan spoor
wegverbinding, gingen industrieën en
handelszaken Waalwijk en andere plaat
sen voorbij.
De klachten m.b.t. de B.B.A., die en
kele leden, zoals uit het boven gepubli
ceerde blijkt, hebben gehoord en doorge
geven, kunnen niet anders dan onze vol
ledige instemming hebben.
Als er inderdaad nog maar sprake
was van behoorlijke staanplaatsen, maar
het zijn in sommige tijden, zoals in de
achter ons liggende drukke Sint Nico-
laasweken, meer hangplaatsen. En dan
is men dikwijls nog blij dat men meemag,
of dat men niet halverwege de reis Til
burgWaalwijk moet uitstappen met de
goede raad maar naar V/aalwijk te gaan
lopen of te wachten op de volgende bus,
omdat een extra-bus in Kaatsheuvel
meende te moeten terugkeren naar Til
burg, zoals onlangs nog gebeurde.
Men kome overigens op de spitsuren
maar eens op 't Raadhuisplein te Waal
wijk kijken of vrage eens aan geregelde
busgebruikers hoe ze denken over t
transport in 't gure jaargetijde of de
winter, als ze de trein in Den Bosch of
Tilburg moeten halen, of op tijd op
school, kantoor of fabriek moeten zijn.
Men make maar eens een reis naar
Lage-Zwaluwe of Dordrecht door de
bochtige Langstraat!
Laten we hopen, dat Gedeputeerde
Staten, zoveel in hun vermogen ligt aan
de wensen van de Langstraat en haar
vertegenwoordigers in de Provinciale
Staten, tegemoet zullen komen. Er zijn
zeer grote belangen mee gediend en
daarvoor zullen zeker onze Statenleden
op de bres staan.
PATER STOKMAN OVER
HUMANISME.
„Alleen al omdat het Humanisme
een wereldbeschouwing wil opbou
wen zonder uit te gaan van een per
soonlijke godheid, is het voor de ka
tholiek niet mogelijk met dit huma
nisme instemming te betuigen.
Eerst door het Godsbesef krijgt het
mensbesef licht en glans".
Van dit principiële standpunt ging
in de Tweede Kamer Pater Stok
man uit, toen hij een rechtvaardi
ging opbouwde, waarop de K.V.P.-
fractie zich accoord kon verklaren
met het beleid, dat minister Staf
aanlegt ten opzichte van de huma
nistische verzorging in het leger, in
welk beleid is verdisconteerd de
subsidie voor een humanistisch vor
mingscentrum en enkele humanis
tische militaire tehuizen.
Nu de minister eenmaal een hu
manistisch vormingscentrum heeft
toegestaan, meent Pater Stokman,
dat zijn fractie zich daarbij zal moe
ten neerleggen. Een blijvend verzet
door tegen de betrokken begrotings
post te stemmen, zou de foutieve
conclusie in de hand kunnen wer
ken, „dat de Overheid naar onze
mening 'n bepaalde levensbeschou
wing met machtsmiddelen zou moe
ten tegengaan, of dat wij van de
Overheid zouden verlangen, dat zij
de eerbied voor de godsdienst zou
trachten te handhaven met midde
len, die wij daartoe ongeschikt en
ongewenst achten", aldus pater
Stokman.
„Wij moeten van bepaalde crite
ria uitgaan", zo zei pater Stokman.
„Er kan verschil van mening over
deze criteria zijn", zo vervolgde de
katholieke afgevaardigde, „maar de
noodzakelijke plaatsbepaling be
hoeft nog niet de tegenstelling aan
te scherpen en een meningsverschil
over concrete normen is geen belet
sel, dat christenen en niet-christe-
nen in een democratische staat el
kander blijven verstaan.
THEEPRIJZEN WORDEN
VERHOOGD.
In de vergadering van de Neder
landse koffiehandelaars en thee
pakkers werd besloten de con
sumptieprijs voor thee te verhogen.
De verhoging bedraagt voor de bes
te kwaliteiten tien cent per halve
kg., voor de middenthee 20 cent en
voor de goedkoopste kwaliteiten 30
cent per halve kg. Thee van 88 cent
per ons wordt nu 90 cent per ons,
die van 74 cent komt op 78 cent en
de mindere kwaliteiten van 56 cent
op 62 cent per ons. De consumptie
prijs voor koffie blijft onveranderd.
RODE OORLOGSMISDADEN.
De Algemene Vergadering van de
UNO heeft met 42 tegen 5 stemmen
bij 10 onthoudingen een resolutie
aanvaard, waarin uiting wordt ge
geven aan „ernstige bezorgdheid"
over de beschuldigingen, dat de
Noordelijken in Korea 38.000 UNO-
militairen en Zuidkoreaanse bur
gers om het leven hebben gebracht
dan wel verminkt.
GEVANGENEN UIT RUSLAND
AL „EEUWEN" THUIS.
„De repatriëring van krijgsgevan
genen uit de Sovjet-Unie is al eeu
wen geleden voltooid", zei vandaag
de Russiche afgevaardigde bij de
Verenigde Naties, Tsarapkin, in de
sociaal-culturele commissie. De Sov
jetunie had nog slechts „enkele oor
logsmisdadigers", die door dwang
arbeid hun straf uitboetten.
Deze uitlating van de Russische
afgevaardigde stond in pijnlijke te
genstelling met verklaringen van
andere UNO-leden, volgens welke
nog ruim 355.000 militairen en bur
gers uit andere landen achter het
IJzeren Gordijn gevangen worden
gehouden.
De Westduitse staatssecretaris
prof. dr Hallstein, had in het begin
van deze week in New-York ver
klaard, dat nog 103.000 Duitse sol
daten en 133.000 Duitse burgers in
Rusland werden vastgehouden. Dit
bleek uit de rapporten van het
Duitse Roode Kruis. De Italiaanse
afgevaardigde Guidotti schatte het
aantal Italiaanse krijsgevangenen
in Rusland op 63.000. De Japanner
Sawada verklaarde, dat 14.500 van
zijn landgenoten in Russische ge
vangenschap waren en meer dan
42.000 in communistisch China.
500 EMIGRANTEN KOMEN IN
ONS LAND DE FEESTDAGEN
VIEREN.
Het was een hele drukte aan de
kade van de Holland-Amerika Lijn
te Rotterdam. Talrijk waren de fa
milieleden van de ongeveer vijfhon
derd emigranten, die met de „Maas
dam" zouden aankomen om de feest
dagen Sinterklaas en Kerstmis.
weer eens in de vertrouwde Ne
derlandse sfeer te vieren. Toen het
schip voor de kade kwam, speelde
het muziekcorps van de HAL Sin
terklaasliedjes. Op de „Maasdam"
verscheen de Sint met zijn knecht
op het dek om de „afhalers" te be
groeten.
De commissaris voor de emigratie
mr. ir. B. W. Haveman, sprak een
welkomstwoord tot de Sint en een
gedicht tot de emigranten.
Een grote calèche, bespannen met
vier schimmels, stond gereed, doch
alvorens de Sint vertrok, sprak hij
nog woorden van dank tot de ge
zagvoerder en de bemanning van
het schip. Onder gejuich verliet hij
de kade.
Toen was het woord aan de emi
granten, die het schip verlieten en
hun familieleden konden begroeten.
DUIZENDEN VRAGEN
omdat ze weten hoeveel
KRACHT ERIN ZIT
SALARISSEN DER
ONDERWIJZERS.
Kleuteronderwijs.
Minister Cals acht een verlenging
van de leerplicht of een plicht tot
voortgezette vorming wenselijk. Hij
deelt dit aan de Tweede Kamer
mede in zijn Memorie van Ant
woord. Een voldoend en goed ge
schoold kader zal hierbij van de
grootste betekenis zijn. De minister
is bereid om het hele probleem sa
men met de minister van Sociale
Zaken te bespreken.
In 1954 zullen ongeveer 500 loka-
en voor liet kleuterónderwijs kun
nen worden gebouwd. Er heerst
hier inderdaad een achterstand aan
behoorlijke schoolruimte, zo con
stateert minister Cats. Hij verwacht
dat de achterstand in de komende
jaren geheel teniet zal kunnen wor
den gedaan. De achterstand in de
bouw van de scholen voor lager
onderwijs zal in 1955 niet of nau
welijks nog bestaan.
De onderwijzerssalarissen vindt
de minister niet te laag. De onder
wijzers hebben toeslagen ontvangen
evenals de ambtenaren, en de mar
ge voor hoofdaktebezitters is in
dertijd in overleg met de onderwij
zersorganisaties vastgesteld. Een
verontrustend verschijnsel is het
gebrek aan animo bij de onderwij
zers voor aktenstudie.
LEVENSLANG GEËIST TEGEN
HOOFDVERDACHTE IN DE
WOERDENSE MOORDZAAK.
In de zaak tegen de gebr. B. te
Bodegraven, die Vrijdagmorgen
voor de Utrechtse rechtbank werd
behandeld in verband met de
moord op de Woerdense politie
agent A. v. Eek, heeft de officier
van justitie levenslange gevange
nisstraf geëist tegen Chr. J. B. en
zes jaar gevangenisstraf voor zijn
broer J. G. B.
22 DODEN BIJ VLIEGONGELUK
Naar verluidt, zijn 80 km. ten
Noorden van Madrid 22 personen
om 't leven gekomen bij een vlieg
ongeluk. De bemanning van vijf
koppen zou zijn gered. Onder de
slachtoffers allen passagiers
bevonden zich een Amerikaan en
een Engelsman.
SLIPPENDE AUTO REED OP
ZEVEN KINDEREN IN.
Op de 's Gravendijkwal in Rotterdam
is Vrijdag een auto gselipt, toen de be
stuurder remde om een groep schoolkin
deren de gelegenheid te geven over te
steken. Deze manoeuvre had tot gevolg,
dat de wagen juist op de kinderen inreed.
Zeven van hen werden licht gewond. Na
onderzocht te zijn konden zij allen het
ziekenhuis verlaten.
NIEUWE OMROEPEN?
Het ligt in de bedoeling van minister
Cals om in de nieuwe Omroepwet, die
straks bij de Tweede Kamer zal worden
ingediend, voor te stellen ook andere
dan de thans bestaande omroeporganisa
ties in de gelegenheid te stellen hun stem
in de aether te laten horen.
De minister deelt dit in zijn memorie
van antwoord aa nde Tweede Kamer
mede. Het ontwerp-Omroepwet is on
langs de Ministerraad gepasseerd, zodat
een spoedige indiening te verwachten is.
FEUILLETON
van „De Echo van het Zuiden".
VAN
16)
door Martin Verduyn.
Doch om de een of andere
sinistere reden werden bij blijk
baar nog in leven gehouden en
na enige snauwerige bevelen van de
commandant van de troep werden
zij ontwapend en werden hun de
handen op de rug gebonden. De
taaie Dun well, nauwelijks bekomen
van zijn gewonde hand, werd vaar
dig en snel verbonden. In half be
wusteloze toestand strompelde de
sergeant achter Mersham aan. Het
meisje staarde doodsbleek voor zich
uit. Het was duidelijk dat zij wor
stelde om niet het bewustzijn te
verliezen. Crane zag doodsbleek,
maar Flanders stond er in beleefde
afwachting bij en knikte Marion be
moedigend toe.
Prof. Nichols toonde niet de min
ste verlegenheid toen hij vlug van
de baar afsprong en openlijk toon
de gesimuleerd te hebben. Hij nam
direct de leiding, maar vermeed
zorgvuldig zijn assistente aan te
zien.
„Nu is het met de beschaving ge
daan", dacht Mersham, toen zij de
martelgang naar het Duitse kamp
begonnen. In zijn koortsachtige toe
stand, onder de moordend hete Afri
kaanse zon, dacht hij reeds in de
helse hitte van atoombommen te lo
pen. De wereldsteden van het wes
telijk halfrond waren enorme zwar
te heuvels geworden in een grauw
versteende woestenij. Hier en daar
rolde een geel-zwart, half verkoold
mensenskelet, bewogen door de
wind, heen en weer, een laatste
eenzame herinnering aan een ver
gaan geslacht
Met de weeë geur van Sammy
Dunwell's bloeddoorweekt verband
in de neus, ontwaakte Mersham uit
een onrustige slaap. Zijn sergeant
lag vlak naast hem op de naakte
grond van een legertent. Door het
tentzeil zag Mersham de schaduw
van de schildwacht die hen bewaak
te. Dunwell sliep nog en Mersham
trachtte zich te realiseren hoe lang
hij geslapen had. Hij had er echter
geen notie van, maar hij voelde dat
het vroeg in de morgen was. De
slaap had zijn koortsaanval doen
wijken en bij volle bewustzijn dacht
hij na over hun hopeloze toestand.
Hij dacht vooral aan de assistente
van de verraderlijke atoomgeleerde.
Misschien was zij met Nichols reeds
op weg naar Berlijn en zou men
haar daar dwingen mee te werken
aan de constructie van de atoom
bom. Weigerde zij, dan wachtte deze
jonge vrouw een afschuwelijk lot.
Maar veel bitterder was de plotse
ling opkomende gedachte dat zij met
Nichols onder één hoedje speelde
en wel degelijk medeplichtig was
aan het monsterachtige verraad.
Waarom had hij eigenlijk onmid
dellijk aangenomen dat miss An
drews aan de goede zijde stond? Zij
had immers niet anders kunnen ver
klaren toen 't spel anders uitkwam
dan de vijand verwacht had. Hoe
zou haar houding nu zijn? Mersham
was zich er van bewust dat de ge
dachte aan een eventueel verraad
van deze vrouw hem meer kwelde
dan alle andere gebeurtenissen en
dreigingen. De gedachte ontstelde
hem zo, dat hij met een ruk over
eind kwam, ternauwernood 'n kreet
beheersend, daar hij had vergeten
geboeid te zijn. Het sterke touw
sneed in zijn vlees en gesmoord
vloekend viel hij weer achterover.
Het gerucht deed Dunwell ontwa
ken. De sergeant keek Mersham
met ogen vol pijn en woede aan.
Van wanhoop en vertwijfeling was
echter geen sprake.
„Zijn we nog niet dood?" kreun
de Sam. Mersham antwoordde niet.
Hij was er van overtuigd dat zij de
avond niet meer zouden zien.
„Wat hebben die schoften met ons
voor?" vroeg de sergeant verder,
„en waar zijn Crane en Flanders?"
Ieder andere ondergeschikte zou
Mersham als een goed officier een
optimistisch antwoord gegeven heb
ben, hoewel het volkomen belache
lijk leek hier nog aan het moreel
van de „troep" te denken, maar
Dunwell kon de waarheid best ver
dragen.
„Je weet 't Sam", antwoordde
Mersham. „We hebben geen enkele
kans meer. Straks maken ze ons als
honden af".
„Waarom hebben ze 't dan nog
niet gedaan?" constateerde Dunwell
meteen.
„Ze willen eerst nog inlichtingen"
zei Mersham. Er viel een korte pau
ze in het gesprek.
Toen zei de sergeant: „Als ze
Brent en Hartley niet gevonden
hebben
„Zij moeten haast van honger en
dorst zijn omgekomen en als ze er
het levend afgebracht hebben, zijn
ze óf reeds gevangen en in onze na
bijheid, of ze doen een poging om
ons te bevrijden. Op dat laatste zin
speel je natuurlijk".
,,'t Zijn flinke jongens", zei Dun
well hoopvol. Mersham zag zijn ser
geant even glimlachend aan. Hij
voelde zich even beschaamd om ei
gen gevoelens van wanhoop. Maar
hoe kon een kerel als Sam ooit de
volle consequenties van hun falen
overzien? Toch waren het de kerels
als hij, met een gezond vertrouwen,
moed en zonder al te veel verbeel
dingskracht, die een oorlog winnen.
Voor Sammy Dunwell bestond er
slechts één probleem: hoe er uit te
komen en zoveel mogelijk vijanden
dood te schieten. Daarom zou hij dit
karwei misschien beter hebben kun
nen opknappen dan een ontwikkeld
officier, wiens gedachten en gevoe
lens verlamd zijn door het weten
van een nadere catastrophe.
Toch hadden Dunwell's woorden
hem even een duw gegeven in de
richting der hoop, al geleek deze
hoop dan volkomen onzinnig. Mers
ham begon na te denken over mo
gelijkheden.
Buiten was alles nog stil. De na
zi's schenen volkomen zeker van
hun zaak. Wanneer Hartley en
Brent nog leefden en op vrijq voe
ten waren, zouden zij dat wist
hij zeker in ieder geval een po
ging tot bevrijding wagen. De span
ning werd nu ondragelijk. Zouden
de jongens in het kamp zijn, of slo
pen ze nog in de jungle rond?
Mersham's geduld werd niet te
lang op de proef gesteld. Nog geen
kwartier later werd het kamp ge
wekt en de schildwacht beduidde
zijn gevangenen met een gebaar de
tent te verlaten. Ellendig en huive
rend van de ochtendkoude werden
de mannen naar een grotere tent
geleid, waar de commandant, een
jonge, grimmig uitziende man, de
gelaarsde benen onder de tafel ge
stoken en op zijn gemak in een
kopje koffie roerend, hen zonder
een woord aanstaarde.
„Gestapo-intimidatie", dacht Mers
ham.
Hij had gelijk, want plotseling
veerde de officier overeind en blaf
te: „Hebt u niets te zeggen?"
Beide mannen zwegen en Dun
well snoof.
De officier achter de tafel stond
op, een kleine lederen zweep in de
hand. Hij boog zich over de tafel en
zei nu op vlakke toon: „Ik weet dat
u slechts een opdracht uitvoerde.
(Wordt vervolgd).
