Waalwijkse en Langs Courant
IN INDONESIË
Uit Binnen- en Buitenland
MEESTERWERKEN UIT
SAO PAULO
GROTE PLANNEN in Drunen
MAANDAG 22 MAART 1954
Uitgever
Waalwjjkse Stoomdrukkerij
Antoon Tielen
Hoofdredacteur
JAN TIELEN
Dit blad
verschijnt 2 x per week
77e JAARGANG No. 24
Abonnement
19 cent per week
2.45 per kwartaal
2.70 franco p. p.
Advertentieprijs
10 cent per m.m.
Contract-advertenties
speciaal tarief.
Bureaux: GROTESTRAAT 205, WAALWIJK TEL. 2621 Dr van BEURDENSTRAAT 8, KAATSHEUVEL TEL. 2002.
OPGERICHT 1878
TELEGR.-ADRES: „ECHO"
ERNSTIGE VERLIEZEN
VERNIELINGEN, SABOTAGE,
STAKING, GELDGEBREK
H. STASSAR
DRIE AANSLAGEN IN
SUEZK ANAALZONE.
Stoutmoedige gedachten over
een ernstige zaak.
De Stichting „Kinderdorp" wil vrije
tijdsbesteding coördineren en
stimuleren
Direcieur Koeman Wij organiseren niet
We mochten h»m dezer dagen ont
de echo
(Van onze economische medewerker)
Een afgekondigde noodwet op transfers in Indonesië heeft er plotseling
onze aandacht weer extra op gevestigd, hoezeer de toestand in dat land
reden tot bezorgdheid geeft. Al zijn we er al jaren aan gewend om in de
archipel economisch gezien een defensieve houding aan te nemen, het is
nauwelijks in cijfers uit te drukken hoe ernstig de verliezen van het Ne
derlandse zakenleven in Indonesië' wel zijn.
Wij zijn daar begonnen om al onze staatkundige rechten prijs te geven
in de hoop de financieel-economische belangen te redden. En die belangen
zijn aanzienlijk. Na de overdracht van de souvereiniteit heeft men een
aantal economische maatregelen getroffen, die er van het begin op wezen,
dat men er doelbewust op uit is om de Nederlandse belangen te treffen.
Indonesië is overgegaan tot een deva
luatie, die ons bijzonder hard trof. Men
heeft allerlei beperkingen gesteld inzake
de toelating van Nederlanders in de eens
zo rijke „gordel van smaragd". Telkens
opnieuw worden onze landgenoten be
trokken in politieke intriges alsof wij met
een handvol spionnen in staat zouden
zijn het huidige regiem te verzwakken of
1 weer af te breken. Van elke misstap, die
door Indonesiërs wordt begaan; worden
Nederlanders als directe of indirecte
oorzaak opgegeven.
Alleen deze gedragslijn brengt reeds
enorme schade toe aan het Nederlandse
bedrijfsleven in het land van Soekarno.
Handel en industrie kunnen alleen bloei
en in een atmosfeer van politieke en so
ciale rust. Van die 'rust is geen sprake.
Bekwame er ervaren kenners van het be
drijfsleven en de handel in Indonesië ke
ren terug. Men is moedig genoeg om
deze te vervangen. Niemand zal echter
zo naïef zijn om te beweren, dat de nieu
we krachten steeds even bekwaam zijn
als de oude.
Het aantal Nederlanders dat zich aan
biedt om in Indonesië de Nederlandse
kolen uit het tropenvuur te slepen, wordt
steeds geringer. De vragende banken,
cultuur- en handelmaatschappijen hebben
keuze uit een beperkt aantal aanbieders.
Alleen zij gaan nog naar Indonesië, die
meer dan normale risico's kunnen en
willen aanvaarden. Daar zijn onderne
mende geesten bij, maar anderzijds is een
groot aantal bekwame figuren voor dien
sten in dit rijke land met zijn erbarme
lijke financiën uitgesloten.
Het z'akenlevën tracht zijn bestaande
posten nog te handhaven. Werden de
Nederlanders niet steeds in de hoek ge
drukt waar de slagen vallen, dan zouden
verschillende maatschappijen hun zaken
nog hebben kunnen uitbreiden, tot voor
deel van beide landen. Een systeem van
vergunningen voor export geeft echter
gelegenheid om Indonesische burgers te
bevoorrechten boven Nederlandse. De
Nederlandse zaken worden daardoor ge
schaad. Duitse, Deens, Zweedse en Ame
rikaanse zakenlieden sluiten contracten
af met Indonesische huizen. Onze maat
schappijen zien de relaties afbrokkelen,
die zij in lange jaren van noeste arbeid
hebben opgebouwd.
De verkeerde weg.
De toestand in de cultures is niet be
ter. De vernieling van aanplantingen
wordt voortgezet. Sabotage is aan de
orde van de dag. Er wordt gestreefd naar
handhaving van de zevenurige arbeids
dag. De lonen worden opgedreven. De
kracht van de vakvereniging neemt toe.
Het stakingswapen wordt met onbezon
nenheid gehanteerd. De prijzen op de
binnenlandse markt worden hoger, die
van de producten op de buitenlandse
markt slechter.
Het is begrijpelijk, dat een jong land
er naar streeft de kapitaal-intensieve in
dustrie te stimuleren; daarvoor is echter
nodig, dat de kapitaalbezitters in de we
reld zich voor Indonesië gaan interesse
ren. Is het bij de geschetste toestand een
wonder, dat hier in de praktijk niets van
terecht komt?
De overheid heeft getracht zelf kapi
taal-intensieve projecten ter hand te ne
men. Zo wilde men een groot deel van
Borneo ontginnen en droogleggen om het
voor rijstbouw geschikt te maken. Men
begon met enthousiasme, maar er is nog
niets tot stand gebracht. Men is er zelfs
weer mee opgehouden, zodat de reeds
gedane uitgaven ook nog verloren zijn
gegaan.
Noodtoestand.
Een van de directeuren van de Bank
Indonesia heeft onlangs bekend gemaakt,
dat voor 1954 slechts 400 millioen roe-
piahs voor import beschikbaar waren.
Dit wees er reeds op, dat verdere con-
tróle op de deviezen kon worden ver
wacht. De reeds vermelde noodwet voor
ziet hierin. Een reeks van transfers zal
voortaan aan een extra heffing van 662/g
onderhevig zijn. De maatregel zal
o.m. de winsten en dividenden treffen.
Het is nog niet duidelijk of die heffing
zelf ten laste van de winst mag worden
gebracht. Dit zal een aanmerkelijke ver
lichting betekenen. Maar hoe dan ook,
in ieder geval zal de waarde van een in
Indonesië verdiende roepiah, gezien door
de bril van buitenlanders, nog aanzien
lijk dalen.
Een en ander zou aanvaardbaar zijn,
indien van dit ingrijpen een herstel mocht
v/orden verwacht. Dit is echter niet het
geval. Het buitenlandse zakenleven en de
vreemde beleggers zullen zich nog meer
dan voorheen gaan hoeden voor investe
ringen in Indonesië, waardoor de finan
ciële en gehele economische positie van
het land nog verder wordt verzwakt.
Wij, Nederlanders, die het altijd wel
geweten hebben, kunnen ons er niet van
af maken. Nog steeds zijn wij met een
geweldig vermogen in Indonesië geïnte
resseerd. Nog steeds is een groot deel
van onze oosterse handel op het eilan
denrijk gericht. De voortgaande vermin-
MAAK VOOR 'N GOEDE BRIL
GEEN VERRE REIZEN
WAALWIJK - TEL.3037
STATIONSSTRAAT 88
derde opbrengst van onze investeringen
aldaar treft rechtstreeks alle vermogens-
bezitters, die in Indonesië belangen heb
ben.
Ook de kleine man
Maar ook de kleine man in Nederland
wordt getroffen. Reeds vroeger is er ge
wezen op onze export van weleer van
arbeidskracht naar de Insulinde. Hier
wordt het aantal mogelijkheden steeds
geringer, hetgeen bij bepaalde beroepen
een soort malaise oproept. En zelfs daar
blijft het niet bij.
Talrijke grote bedrijven en handels
huizen in Indië hebben hier een vestiging
of omgekeerd. Duizenden Nederlanders
zijn gewend geweest in allerlei plaatsen
van ons land hun inkomen te verwerven
in huizen, die veel commerciële relaties
hadden i:i Indonesië. -Zij allen werden
getroffen. Voor zover deze bedrijven hun
relaties met Djakarta, 'Semarang, Soera-
baja of welke plaats ook niet reeds heb
ben zien verminderen, hangt hart dit da
gelijks boven het hoofd. Indonesië ver
armt, maar het sleept een groet aantal
Nederlanders mee in zijn val.
Het is onbegrijpelijk voor ons wester
lingen hoe men zich in Soekarno's iijk
maar steeds laat leiden door sentimenten.
De haat tegen de Nederlanders neemt eer
toe dan af. Van de „koloniale" winsten,
die wij jarenlang in onze zakken zouden
hebben gestoken, weet men in Djakarta
nu zelf niets meer te vinden. De bevol
king leeft zeker niet op een hoger niveau
dan ten tijde van het Nederlands bewind.
De honger maakt er wel meer slachtof
fers.
Intussen weet ook de Nederlandse re
gering niets te bereiken. Onze diploma
tieke relaties met de jonge staat zijn er
blijkbaar alleen maar om er getuige van
te zijn, hoe men ons slag op slag toe
brengt en belediging na belediging naar
het hoofd slingert. Men hoeft zijn hoofd
niet te verliezen in onbezonnen protes
ten, maar onze relaties met Indonesië
wijzen toch wel op de onmacht van onze
diplomatie.
De regering zou niet iets overbodigs
doen, wanneer zij eens bekend maakte
hoe zij verwacht, dat onze relaties met
Indonesië zich in de toekomst zullen ont
wikkelen. Waar zovelen daarbij geïnte
resseerd zijn, is een poging tot verbete
ring van de betrekkingen geen overbo
dige luxe.
dra MIERLO.
80 VAN DE BURGEMEESTERS
MOETEN OP SALARIS BIJPASSEN.
Naar te Den Haag vernomen wordt
heeft het Sociologisch Instituut van de
Rijksuniversiteit te Groningen kortgele
den aan minister Beel en aan de com
missarissen der Koningin de resultaten
doen toekomen van een enquête inzake
de sociale positie van de Nederlandse
burgemeesters. Deze enquête werd in
December van het vorig jaar begonnen;
450 burgemeesters en burgemeestersvrou
wen hebben er aan meegewerkt.
Zoals bekend schenkt de regering aan
het vraagstuk van de salariëring der
burgemeesters aparte aandacht; het bin
nengekomen materiaal heeft prof. P. J.
Bouman, hoogleraar-directeur van bo
vengenoemd Sociologisch Instituut, ech
ter de overtuiging gegeven, dat er in
regeringskringen een niet gemotiveerd
„officieel optimisme" heerst omtrent de
sociale positie van de burgemeesters. De
verstrekte gegevens wijzen op het be
staan van ernstige spanningen, veront
rusting en pessimisme bij een gfoep ge
zagsdragers, wier functie niet hoog ge
noeg kan worden aangeslagen, aldus
prof. Bouman.
Van alle conclusies, die uit de verza
melde cijfers kunnen worden getrokken,
is wel het meest sprekend, dat in tachtig
procent der onderzochte gevallen de bur
gemeesters op hun salarissen moeten bij
passen. In de gemeenten met minder dan
2500 en met meer dan 10.000 inwoners
is zelfs door bijna 84 der geënquê
teerden geantwoord, dat zij niet uitslui
tend van hun salaris kunnen rondkomen.
De bedragen, die gemiddeld over de
laatste drie jaren zijn bijgepast, bewegen
zich tussen f 2445 en f 3959.
PRINS BERNHARD NEEMT GEEN
ENKEL RISICO.
In antwoord op vragen van journalis
ten te Fort Worth, naar aanleiding van
een hoofdartikel in een Amsterdams dag
blad, dat uitdrukking gaf aan bezorgd
heid over het gevaar, dat de Prins zou
lopen bij het doorbreken van de geluids-
grens, zei prins Pernhard; „Ik ben zeer
erkentelijk voor die bezorgdheid, maar
de schrijver van het hoofdartikel weet
niet half hoe veilig het vliegen wel is.
Het besturen van een vliegtuig is niet
gevaarlijker dan het berijden van een
paard".
De Prins zei dat hij al veertien jaar
vloog en nimmer zijn leven in de waag
schaal had gesteld of onnodige risico's
had genomen. (U.P.)
PROEFPILOOT JOE LYNCH
VERONGELUKT.
De Californische proefpiloot Joe
Lynch, die Zaterdag Prins Bernhard be
geleidde bij diens vlucht door de geluids
muur, is Woensdag om het leven geko
men met dezelfde oefenstraaljager, waar
in de Prins vloog. Lynch is vijf jaar
proefpiloot geweest en heeft in de twee
de wereldoorlog als jachtvlieger bij de
luchtmacht gediend. 'Hij was 33 jaar oud.
Prins Bernhard heeft uitdrukking ge
geven aan zijn leedwezen over de dood
van Joe Lynch. „Hij was een van de
beste piloten", zei hij, „met wie men mij
heeft laten vliegenPrins Bernhard ver
klaarde, dat er geen enkele overeenstem
ming was tussen de vlucht die hij Za
terdag met Lynch had gemaakt en die
waarbij de invlieger is omgekomen. „Za
terdag", zei hij: „stuntten we op grote
hoogte. Lynch stuntte bij zijn laatste
vlucht op een hoogte die zeer gering was.
NEDERLANDS UIT DE AETHER.
Met ingang van 1 April zal het Ne
derlandse programma van radio-Repu
bliek Indonesia geheel komen te verval
len, aldus verneemt Pi-Aneta.
Het Nederlandse programma was van
af 1 Maart j.l. reeds van 25 uren per
week op 14 uren per week teruggebracht.
Al weer een stap verder.
ACCOORD TUSSEN ZIEKEN
FONDSEN EN ARTSEN.
De gezamenlijke ziekenfondsen
en de Maatschappij ter bevordering
van de geneeskunst hebben een
overeenkomst: afgesloten, waarbij
regionale en landelijke organen
worden ingesteld, die een regel
matige goede samenwerking tussen
alle betrokkenen moeten garande
ren en de bevoegdheid krijgen om
recht te sperken bij gerezen ge
schillen. Dit is een belangrijke stap
op de weg naar een zelfstandige en
streeksgewijze aangepaiste organi
satie van de volksgezondheid.
MGR PESSERS UIT CHINA TERUG
IN DE VRIJE WERELD.
Donderdagmorgen ontving het provin-
cialaat van de Pater Franciscanen te
Weert telegrafisch bericht uit Hongkong,
dat mgr Quintinus Pessers OFM aldaar
Woensdag in goede gezondheid uit com
munistisch China is aangekomen. Hij is
de laatste Nederlandse Franciscaan, die
uit communistisch China naar de vrije
wereld terugkeert. Bijzonderheden om
trent de reden van zijn terugkeer ontbre
ken nog. Wel is bekend, dat de com
munistische autoriteiten er al sedert twee
jaar op hebben aangedrongen, dat hij
vrijwillig het land zou verlaten, wat mgr
Pessers weigerde. Zijn standpunt was:
„zolang ik niet .gedwongen word, blijf
ik". Reeds eerder werd abusievelijk zijn
overlijden gemeld.
BANKDIRECTEUR IN ARREST.
De recherche van de Economische
Controledienst in Den Haag heeft op
last van de Officier van Justitie mr. F.
Hollander de directeur en twee procu
ratiehouders van een middelgrote bank,
de Bank voor Internationale Handel, te
Amsterdam, gearresteerd. Zij zouden
zich hebben schuldig gemaakt aan ern
stige overtredingen der deviezenbepalin-
gen en er zouden vooral met ponden on
gerechtigheden zijn geschied.
De bank zou er een clandestiene de-
viezenrekening op na hebben gehouden.
Reeds enige tijd waren verdenkingen te
gen de bank gerezen. Dat het om een
omvangrijke zaak gaat blijkt wel uit het
feit dat enige deskundigen van de Ne
derlandse Bank aan het onderzoek mee
werken.
TWEE DODEN DOOR
AANRIJDING.
Vrijdagavond rond 11 uur is op
de Rijksweg van Eindhoven naar
Den Bosch nabij de kruising Best
een Buick-personenwagen uit Arn
hem met volle snelheid op 'n stil
staande vrachtwagen gereden. De
chauffeur, de heer Van W., een
aannemer uit Arnhem, en de man
die naast hem zat, werden op 'slag
gedood. De vier overige inzitten
den, onder wie waarschijnlijk nog
enkele zakenlieden uit Arnhem,
werden zeer ernstig gewond. Voor
enkele slachtoffers bestaai nog le
vensgevaar.
Tegen middernacht waren de
namen van de slachtoffers nog niet
bekend. De personenwagen reed
op een vrachtwagen, waarvan de
motor was afgeslagen. Deze vracht
wagen was goed verlicht.
AUTO OVER DE KOP,
INZITTENDE GEDOOD.
Een autorit naar Amsterdam, die
twee jeugdige knapen wilden ma
ken, heeft de 17-jarige G. uit Ber
gen het leven gekost.
De jongelui, die samen uit waren,
vatten het plan op het feest in de
hoofdstad voort te zetten. Ze huur
den daartoe in Alkmaar een auto.
Even voorbij Uilgeest verloor de
19-jarige D. uit Alkmaar echter de
macht over het stuur. De wagen
geraakte van de weg en sloeg en
kele keren over de kop, waardoor
dc portieren werden afgerukt.
Toen D. uit het wrak stapte,
bleek zijn metgezel spoorloos ver
dwenen. Na enig zoeken nam hij
aan dat G. de vlucht had genomen,
zodat hij besloot naar huis terug
te liften. De inzittenden van een
door hem aangehouden auto, die
het verhaal van D. over het onge
val aanhoorden, kregen argwaan
toen zjj bemerkten dat de jonge
man sterke drank had gebruikt.
Inplaats van hem naar huis te
brengen, leverden zij hem af bij 't
politiebureau te Alkmaar. Hier
stelde men zich in verbinding met
de Rijkspolitie te Uitgeest, die van
het ongeval nog onkundig was.
Bij onderzoek bleek dat de 17-
jarige G. uit de auto wa,s geslin
gerd en in een sloot terecht was
gekomen. Zijn stoffelijk overschot
werd in de nabijheid van de plaats
van het ongeval gevonden. D. is
daarop overgebracht naar Uitgeest
waar hij in bewaring is genomen.
EISENHOWER'S PLAN.
De Amerikaanse regering heeft 't
Kremlin een tot in bijzonderheden
uitgewerkt plan voorgelegd voor de
vorming van een internationale
atoombank. Het doel hiervan, des
tijds door president Eisenhower ge
opperd, is de ontwikkeling en het
gebruik van de atoomenergie langs
vreedzame weg te bevorderen. Het
plan is de vrucht van geheime on
derhandelingen tussen de Ameri
kaanse en Russische regeringen. Mi
nister Dulles heeft de tekst er van
Vrijdag overhandigd aan de Rus
sische ambassadeur in Washington.
Het Amerikaanse voorstel behelst
een tweeledige organisatie: een
atoombank, die splijtbaar materiaal
ter beschikking krijgt en exploi
teert, en een bureau van toezicht.
KONINGIN ELIZABETH
ERNSTIG BEDREIGD.
Een lid van het Britse parlement heeft
een brief ontvangen, waarin koningin
Elizabeth met de dood wordt bedreigd
„als zij in Gibraltar voet aan wal zet".
De brief die gericht was aan de leider
van de liberale fractie in het Lagerhuis
Clement Davies, droeg een Londens post
stempel. Hij is naar Scotland Yard ge
zonden, waar het stuk op vingerafdruk
ken zal worden onderzocht. Ook de lei
der van de labour-fractie, Attlee, en an
dere leden van het parlement hebben
soortgelijke brieven ontvangen.
Zoals bekend zijn koningin Elizabeth
en de hertog van Edinburgh van plan,
op hun terugreis van Australië Gibral
tar aan te doen. Protesten van Spaanse
zijde tegen dit bezoek zijn door het Brit
se ministerie van buitenlandse zaken af
gewezen.
Egyptenaren hebben Vrijdag drie
aanslagen gepleegd op Engelsen in
de Suez-kanaalzone. Twee officie
ren werden gewond. Een van hen,
majoor Burhill, is later in het zie
kenhuis overleden.
Beide officieren, leden van het
medische corps, waren op weg
naar het ziekenhuis te El Ballah,
bij Ismaila. Op vijftig meter af
stand van de poort van het zieken
huis werden zij met stenguns be
schoten door drie Egyptenaren en
een kleine jongen. Majoor Burhill
kreeg twee schoten in de maag, de
andere officier werd aan 'n schou
der gewond.
HET RITUEEL VAN
KUNSTKENNERS.
Een bezoek aan een Hollands museum
eist een bepaald ritueel. Dat was U
waarschijnlijk tot vandaag niet bekend.
Troost U, ons ook niet.
Maar toch is het zo. Ge moet U rea
liseren dat kunst beschouwen een ern
stige zaak is voor ernstige mannen met
ernstige gezichten.
Past U op voor een glimlach, want
dat kan niet. Ge moet voor een portret
van Frans Hals ernstig kijken, maar ook
voor Tijtgat. Doet ge dit niet, dan zijt
ge een barbaar, een out-cast, een pro
vinciaal op z'n best.
Ge moet U een mimiek eigen maken
en een bepaalde expositiestap. Vooral
een hoed is belangrijk, om daarmee te
zwaaien over een bepaald: gedeelte van
een schilderij, daarbij lispelend: „Wat
een karaktervastheid, wat een stofuit
drukking". Dan moet ge uw hoofd even
schuin houden en vervolgens met lichte
elastische tred een beetje achteruit, voor
uit en opzij lopen, zo op de manier als
een Javaan met z'n schoudervracht loopt.
Een vast bewijs van eruditie is als ge
met een snelle beweging' een bril op uw
neus zet en dan op een paar centimeter
voor het kunstwerk gaat staan. Als het
U nog niet duidelijk is, ga dan eens kij
ken naar een museum in het westen, als
het kan naar het Centraal Museum in
Utrecht, waar vandaan wij U dit verslag
schrijven. Maar doe het ernstig, lezer, wij
bezweren het U, want anders kan U
overkomen wat ons is gebeurd.
Wij, dat wil zeggen een collega en
uw verslaggever, waren in het Museum
in Utrecht voor de tentoonstelling „Mees
terwerken uit Sao Paulo". We zaten op
een bank in een zaal met een Picasso,
een paar Van Goghs en een Naakt van
Bonnard en we hadden veel plezier, dat
overigens wel iets met kunst, maar niets
met die schilderijen had te maken. Uiter
aard spraken we Brabants.
Of het nu ons plezier of ons Brabants
was, weten we niet, maar een kleine,
dikke suppoost met een Utrechts, maar
overigens vriendelijk gezicht, voelde ken
nelijk ergens in z'n achterhoofd onraad:
„provincialen".
Dat doe je niet hè, je lacht niet op
een expositie en je spreekt Hoog-Hol-
lands. Je moet wat op en neer lopen,
voor de schilderijen even blijven staan
maar dan weer elastisch verder schrij
den! Hiertegen waren wij in overtreding'.
De man wantrouwde ons en ging ons
volgen. Overal waar we liepen, kwam
de goede en trouwe suppoost achter ons
aan, als een straathondje, dat heil zoekt
bij een volmaakt onbekende.
Nu deed het de man geenszins onop
vallend, dit zij tot z'n eer gezegd. Hij
liet eerlijk blijken dat hij z'n wantrouwen
meende en eerlijkheid is een deugd.
We hadden trouwens van tevoren al
een slechte indruk gemaakt, toen onze
collega en Uw verslaggever vertelden
dat ze allebei voor een Brabantse krant
kwamen.
Het ging niet zo makkelijk om dat aan
het verstand van de heren te brengen.
Ge weet ook nooit wat daar vandaan
komt, in ieder gevaj geen kunstgevoeli-
gen. Daarom reist de expositie van kin
dertekeningen die nu in Amsterdam is,
het hele land door, terwijl daarbij het
zuiden angstvallig wordt gemeden.
Maar enfin, de vriendelijkheid van een
andere functionaris van het Utrechts
Museum maakte heel wat goed.
De tentoonstelling.
Nu moeten we U toch ook nog iets
van de tentoonstelling vertellen. Dat is
gauw gebeurd t Het is een prachtige ex
positie. Het omvat schilderijen van Mem-
linc (14331494) tot de nog levende
schilder Picasso. Daarin zijn werken van
Holbein, Frans Hals, Rembrandt (zelf
portret met baret van 1634), van Dijck,
Goya, Degas, Renoir (drie beroemde
kinderportretten), vijf stukken van Ce
zanne, Toulouse, Lantrex, en drie van
Goghs, om enkele beroemde namen 'ie
noemen, In totaal zijn er 64 stukken.
Deze verzameling is eigendom van het
museum in de Braziliaanse stad Sao
Paulo. Het museum daar dankt zijn ont
staan aan het initiatief van senator As-
sis Chateaubriand. Een zes jaar geleden
is hij begonnen een kring van begunsti
gers te verzamelen, die 30 millioen
(30.000.000.bijeen brachten om een
verzameling aan te leggen. Dit beden
kend constateert men op de tentoonstel
ling tot zijn verbazing dat zelfs met dit
enorme bedrag geen volledige bloemle
zing meer te kopen is O, men moet Sao
Paula gelukwensen met het initiatief en
de reeds bijeen gebrachte schilderijen,
maar het is maar een greep. (Inderdaad,
want slechts een/derde van de Brazili
aanse verzameling is naar Europa geko
men, Red.). 'Een enigszins volledig over
zicht is niet meer te koop.
Daarom is het een bewonderenswaar
dige prestatie dat Sao Paulo erin Is ge
slaagd nog deze verzameling aam te leg
gen. De expositie Is in Parijs geweest
en blijft tot 2 Mei in Utrecht. Zij komt
nog in Brussel, dan verdwijnt de ver
zameling uit onze gezichtskring en gaat
weer naar Brazilië.
Waarschijnlijk is dit dus de laatste
kans om deze ongelofelijk schone mees
terwerken te zien. Men mag het museum
in Sao Paulo ten 'hoogste dankbaar zijn,
dat het ons nog in staat stelt deze wer
ken te zienen er afscheid van te
nemen.
Inrichting niet gelukkig.
De inrichting van de expositie in het
Utrechts Museum ia vrij fantasieloos ge
schied. Alle werken hangen en daar
blijft het bij.
Er is geen variatie, geen kleur in de
wijze waarop men ten toon stelt. Geen
enkel behoorlijke plant of bloem of ver
dere stoffering fleurt de zaak op. De
grauwe muren en het somtijds hinderlijke
licht werken niet mee de minder goede
indruk weg te nemen.
Een vergelijking met bet Brabantse
Van Abbe-Museum in Eindhoven, die
voor ons voor de hand ligt, valt dan ook
verre in het voordeel van dit museum
uit. In het Van Abbe-Museum is, dit zij
terloops vermeld, op het ogenblik een
expositie uit Luiks kunstbezit, die geen
mens, die zich voor de moderne kunst
interesseert, mag missen. Maar naar
Utrecht moet U zeker, om afscheid te
nemen.
5. v. A.
Er is in Drunen een correlatie tussen vernietiging en herstel. Want in de»
zelfde mate, waarin dit schone Langstraatse dorp geleden heeft onder het
geweld van de oorlog, in die mate hebben zijn bestuur en zijn bevolking
het herstel ter hand genomen.
Daar is een deugdelijk wederopbouwplan geweest dat de schade herstelde,
daar is een fraai uitbreidingsplan, dat bet aanzien van de gemeente steeds
schoner maakt en dat de mogelijhheden schept voor verdere uitgroei.
De industrie kent een "gelukkige opleving en er is een bedrijf gegroeid,
wiens betekenis tot ver over de grenzen reikt.
Er is een prachtig parochieleven, bloeiend rond de nieuwe luisterrijke
kerk, die in Augustus van dit jaar met grote plechtigheden zal worden ge
consacreerd.
En thans ook is er een gelukkig initiatief, dat een krachtig nieuw leven
wil brengen op sociaal, cultureel en charitatief gebied.
VEEL OMVATTEND. j
Werkelijk veel omvattend is dit initia
tief, dat genomen werd door enkele no
tabelen uit de gemeente. Een initiatief
dat resulteerde in een stichting die de
naam draagt van „Kinderdorp", maar in
werkelijkheid een veel groter terrein be
strijkt dan deze naam zou doen vermoe
den.
En daarom ls het niet gemakkelijk in
enkele Woorden te zeggen, wat deze
stichting eigenlijk beoogt.
Dat is zelfs niet gemakkelijk na een
gesprek met de directeur van „Kinder
dorp" de heer (eigenlijk moest dit „heer"
vergezeld zijn van een of meer epitheta,
maar daar moesten we maar niet over
praten,' zei hij IN. J. A. Koeman uit
Breda, de man die heel enthousiast de
leiding op zich heeft genomen bij de ver
wezenlijking van dit Initiatief.
moeten op zijn kantoor, voor het be
trekken waarvan hij een beroep moest
doen op de gastvrijheid van de N.V.
Lips, een duidelijke demonstratie van de
nood, waarin de stichting onder meer
wil voorzien, zoals ge direct zult horen.
Wanneer we dan in enkele woorden
bet doel van „Kinderdorp" moeten om
schrijven, dan zouden we het zo uitdruk
ken: het coördineren en stimuleren van
alle werkzaamheden en plannen op het
gebied van de vrije tijdsbesteding.
U begrijpt, dit is geen werk, dat men
zo maar 'ns gauw In enkele maanden,
klaar maakt.
EEN DORPSHUIS.
Er is in Drunen ruimte-nood, zoals de
heer Koeman geen ruimte voor zijn kan
toor wist te vinden, dan bij het genoem
de bedrijf, zo zijn er tal van verenigin
gen, die 'hun activiteiten niet voldoende
kunnen ontplooien wegens gebrek aan
