«lag- VROOM DREESMANN BRILLEN! Bekendmaking. woens prijzen Een waardevolle erfenis voor de Brabantse gilden. UIT DE PROVINCIE Avondtekenschool te Vlijmen. MAG. DE ZON UW MODEBRON KAATSHEUVEL, Hoofdsir. 51 Adverteert in dit blad VIJF DAGEN NAAR PARIJS Jf Grotestraat 80, Waalwijk IS OPGEHEVEN 29' 6 DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN MAANDAG 30 AUGUSTUS 1954 6 ALLEEN GELDIG WOENSDAG 1 SEPTEMBER 's-HERTOGENBOSCH TILBURG-HELMOND OPENBARE AANBESTEDING De verbouwing en uitbreiding van de R.K. Huishoud- en Industrieschool DAN NATUURLIJK van Brillenspeclalitt BUREAU VAN LOON Ons agentschap aan de en de heer J. G. BOOT is niet meer gerechtigd goederen op onze naam in ontvangst te nemen. Het agentschap by de fa. v. d. GBIENDT Stationsstraat 120, Tel. 2457 BLIJFT GEHANDHAAFD. Alle lopende zaken worden door deze firma afgewikkeld. Op verztek HALEN en BEZORGEN wij GRATIS. Ververy Chem. Reinigingsbedryf NIJMEGEN FEUILLETON van „De Echo van het Zuiden". J I I Damesregenjas, plastic, met capuchon en ce;ntuur, zeer handig om mee te ne men, verkrijgbaar in A 40 div. modekleuren Sterke bruine jongens molière, een prima schoen voor de school, met zeer solide rubberzolen, maten 36 40 8.95 95 32-35 7.95 28-31 Gasaansteker, prima kwaliteit, weigert nooit, on misbaar in de ^Cc keuken Dameshandschoenen, mooie kwaliteit simplex, chique gedrapeerd model, in zwart, bruin, rood, groen, geel en marine ^50 Twents graslinnen, een zeer mooie kwaliteit voor lakens, slopen en schorten, 180 cm. br. 2.25 1 50 cm. br. 1.80 4 60 1 30 cm. br. Stopgaren, In alle kousen- kleuren, 8 kluwen In OA c cellophaan verpakt*^ Cahiers, inh. 36 bladz., prima houtvrij papier, per pakje QQc a 10 stuks SCHRIFTELIJKE EN TELEFONISCHE BESTELLINGEN WORDEN HIEROP NIET AANGENOMEN Dameshemd of directoir, van zeer fijn wit fantasie tricot, in een apart 4 60 dessin Rundvlees In eigen jus, zeer geschikt voor soep- en vleesschotels, 4 25 blik Inhoud 400 gr. Maria en petit biscuits, licht en knappend, 250 gr. beurre Een leuke garnering op Uw blouse of pakje Is deze aardige roosjescorsage met speldje, in hardrood, donkerrood en AQC zwart Herenpyama, extra zwaar flanel, speciaal voor V D vervaardigd, met royale pasvorm, ook voor O'® grote maten Damesbeursje, leuk mo del, met aparte sluiting, een echte nouveauté, In alle kleuren I 20 Plastic tafellaken voor de ontbijttafel, met fraaie blok- dessins, in wit/rood, wit/ groen, wit/blauw en trans- paraniuitvoering, 4 75 110 x 140 cm. 1 In enige vorige nummers van onze krant zijn de gildedagen te Loon-op- Zand, van het gilde „St. Ambrosius" op 11, 12 en 13 Sept. a.s., onder Uw aandacht gebracht. Om de feestelijkheden beter te kunnen begrijpen, is 't wel nuttig een enkel onderwerp, n.l. „Het Ven delzwaaien" even appart te behandelen en wel de historische, enigszins militaire zijde van 't spel met het vaandel. In een oud boekje valt hierover nog wel wat te leren fening moet door iedereen worden ge zien, in de optocht, mars en wacht! te gen- en voor de vijand. Brengt het de tijd met zich mee, dan spreekt hij zijn knechten (d.z. landsknechten of huur soldaten) dapper toe, getroost te strijden. Hij wekt hen op trouw aan het vaandel te blijven zolang God ieder het leven vergunt." „Marcheert hij voo,r Hoge Standsper- sonen, Hoge Bevelhebbers e.d. of door de steden en kastelen, dan wordt zijn vaan zo goed mogelijk met schone oefe ningen... gezwaaid, want met spelen, die op waardige wijze worden gebracht, verkrijgen de vaandrigs hun gunsten." „Het is ook gebruikelijk het vaandel te zwaaien voor vermaak, door jonge lieden, welke het spel aanleren om het later bij de compagnieën in praktijk te brengen. Bij gebleken geschiktheid in het sierlijk zwaaien, 'kunnen deze jongelui gevraagd en aangesteld worden als vaandrig. Juist hiervoor is het noodza kelijk zo zegt Klett breedvoerig over dit oude „Kunststück" te handelen." Het mooie spel, dat de vendelzwaai- ers in onze Brabantse gilden beoefenen en dat van ouds her is overgeleverd, heeft een zéér diepe achtergrond, welke zeker de moeite waard is, eens nader be zien te worden. Veel is hierover niet ge schreven, doch des te meer is het te waarderen, dat het weinige wat er nog is, dus hetgeen wat door tradities en volksoverleveringen tot ons is gekomen, met zorg wordt bewaard. Dat in de mid deleeuwen het vaandelspel is gebruikt en op een zéér goede basis heeft gestaan is zeker, anders was het tot op heden niet zo goed bewaard gebleven. Nu nog vindt men het toegepast naar de aloude rege len welke de weinige „Excercitien meis ter" ons hebben nagelaten. Veelal was het in de 16e eeuw voor de West- en 'Middeneuropese landen gebruikelijk dat de vaandrig zijn ambt uitoefende vóór zijn troepen; het was dus een militaire functie. Daarnaast beoefenden de vaan drigs, of diegenen die het kunstzinnige spel interesseerden het als vermaak bij de een of andere gelegenheid. 'Beide fac toren hebben geleid tot het verbreiden var dit traditionele spel in het leger, stads-compagnieën, schutterijen en gil den, welke allen tezamen het éne grote doel hadden; land en stad, dorp en be volking; de kerk, haar bedienaren en eigendommen; broederschapsleden en am bachtslieden te beschermen tegen het ge vaar dat hen zou dreigen, indien zij van buiten af werden aangevallen. De banier van het land, de heerlijkheid, de stad, het burgervendel, de schutterij of het gil de werd geheven en gezwaaid, opdat het voluit zou uitwaaien en door iedereen zou worden gezien als teken van waardig heid. 1 1 Laten we even Andreas Klett aan het woord (1679) in zijn hoofdstukje ,,'het ambt van de Vaandrig" dat hij in zijn werkje Die Kleine Fahnenschule schreef; „Het vaandelzwaaien of de functie van de Vaandrig kan zowel in ernst als ver maak worden uitgeoefend, onder an dere in het leger. (Hij schreef dit boekje voor de Burgerschaftcompag- nieën van Nürnberggeven de vaan dels of zoals ze in de oudheid heetten: „'Signum Belli", de soldaten niet alleen de kracht om dapper te strijden, maar ook zijn zij een hoop- of dikwijls een kenteken van overwinning zolang zij in het veld vliegen." De „reine vaandels" erfgoed der gilden. „Als een vaandrig ten strijde trekt met het vaandel dan doet hij dit voor allen tegelijk en volgen hem de krijgslieden om op de vijand toe te dringenZijn oe- In zijn voorwoord geeft Klett de be doeling van zijn werkje weer, n.l. dat het heroïsch werk van het vendelzwaai- en het lichaam van de, mens geheel le nig houdt en geschikt maakt voor andere oefeningen. Het spel is niet alleen ge schikt voor de hoogste standspersonen, universiteitsstudenten (die het later over namen), ridders of adelijke personen, maar ook voor iedereen, b.v. zonen van kooplui en burgers. Ook hier duidt hij weer op het ambt of de functie, dat zij nl. wanneer zij ouder zijn, als stadsvaan- crig kunnen worden aangesteld. Om aan de oude „Fahnen Excercitie" bekend heid te geven, heeft hij zijn „Grossgun- stige Hochgeehrte Herren und Patronen" gevraagd dit boekje te mogen maken en tevens of zij bekendheid hieraan wilden geven, bij al diegenen die het spel ken nen, alsook bij 'hen, die er onbekend aan zijn, want alles moet naar een goede en echte grondslag gezwaaid worden. Het dragen. Lang geleden, toen de krijgsordening werd ingevoerd, heeft men de vanen bij de grote Souvereinen en veld-overheden gebruikt. Niet alleen dienen ze om te sieren ter aanduiding van een of ander onderdeel der schutters, maar zij moes ten meegedragen en tevens sierlijk ge zwaaid: worden. Een manier Klett geeft er vijf omtrent het dragen van het vaandel, wil ik hier vermelden en wel de voornaamste, welke in onze Bra bantse gilden gebruikelijk is. Het vaan del wordt hier gedragen op de schouder, zodat het doek achter de rug afhangt. Deze wijze beschrijft hij als volgt: „Waait de wind tegen de rug, of is hij variabel, dan neemt men de vlag en wikkelt die tot de helft op en ziet of ze verder gedragen kan worden (stadsvaan- dels zijn rechthoekig en zeer lang) doch zo, dat een behoorlijk eind van het vlaggedoek er nog afhangt. Leg het vaandel nu over de rechter schouder en marcheert dan." De andere manieren staan in verband met de windrichtingen en of er 'n krach tige of zwakke wind staat, waarmede de vaandrig tijdens het marcheren rekening moet houden. 'Het is ondoenlijk in een kort bestek de Lexionen of de oefeningen te beschrij ven, maar i'lc wil enkele hoofdzaken en richtlijnen geven, zoals Klett die be schrijft en toelicht met kopergravuren. Vele „slagen" er van zien we die in ons Brabants vendelzwaaien als grond- oefeningen aanwezig zijn. Al is ook door de tijd het vaandel van formaat gewij zigd, en dat is in veel landen, legers, compagnieën of schutterijen verschillend, evenals de overgang, van de korte Fah- nenstock (met öf zonder contra-gewicht) naar onze lange stok, waaraan altijd een zwaar loden tegengewicht is aange bracht, toch is deze kleine Fahnenschule voor ons een school met dezelfde strek king als Klett beoogde in zijn wenkje. De huidige vaandrigs der gilden en schutterijen in Zuid-Nederland, België, Zwitserland1, Italië, Oostenrijk en Beie ren, mogen zich nog gerust de Studiosi noemen van de Excercition-Meister, mits zij hun vaandel op „verantwoorde en eerbare" wijze zwaaien. (Worde vervolgd) TILBURGS G.E.B. WORDT OVERGEDRAGEN. Na een korte bespreking heeft de ge meenteraad van Tilburg besloten het ge meentelijke electriciteitsbedrijf zo spoe dig mogelijk in volle eigendom tegen de boekwaarde op de datum van overdracht over te doen aan de N.V. Prov. Noord- Brabantse Electr. Mij. Voorts werd tot een stroomleverings- overeenkomst besloten, waarbij de ge meente Tilburg verklaart de electrische energie, benodigd voor het plaatselijk electriciteitsbedrijf, van de PNEM te zul len betrekken, terwijl de PNEM de elecy trische energie onder nader omschreven voorwaarden zal leveren. 'Deze overdracht is noodzakelijk ge worden, doordat de capaciteit van het gemeentelijk electriciteitsbedrijf te Til burg niet meer voldoende is. De bespre kingen hierover hebben ongeveer twee jaar geduurd. Zou Ide gemeente niet tot overdracht hebben besloten, dan zou voor de eerste aanleg een bedrag van 30 millioen gulden moeten worden gevo teerd, hetgeen in de komende 25 jaar tot 90 millioen gulden zou oplopen. Een dergelijke investering zou aan rente en afschrijving een bedrag vergen, dat ver uitgaat boven de winst van het electri citeitsbedrijf. Namens zijn opdrachtgeefster, het R.K. SCHOOLBE STUUR te WAALWIJK, zal ondergetekende in het open baar aanbesteden gelegen aan de Wilhelminastraat te Waalwijk. Bestek en tekeningen zijn verkrijgbaar, zolang de voor raad strekt, op het bureau van de Architect vanaf Maan dag 30 Augustus a.s. tegen betaling van 15.per stel, 15.50 per postwissel voor toezending). Restitutie 10. op de dag van de aanbesteding, welke zal gehouden worden op Maandag 13 September '54 in Hotel Verwiel te Waalwijk om 10 uur v.m. Het aanbestedingsreglement W.B. is op deze aanbeste ding van toepassing. EDMOND NlJSTEN, Architect B.N.A., Hoevensestraat 7, Vught. Telefoon K 4100-8418 BURGEMEESTER EN WETHOUDERS VAN VLIJMEN maken bekend, dat d|e inschrijving open staat voor de per 1 OCTOBER A.S. AANVANGENDE CURSUS in de bouwkundevakkeji aan de gemeentelijke avondteken school (timmerlieden, metselaars enz.). Aanmelding en nadere inlichtingen ten gemeentehuize van 912 uur v.m. en bovendien Maandag 30 Augustus van 79 uur des avonds, Donderdag 2 September van 79 uur des avonds. De aanmeldingstermijn sluit uiterlijk Zaterdag 4 Sept. a.s. A kl U A A DCki DEN B0SCH T,lBURG BREDA VAIN MAAKtIN VugMerstr. 25 Markt 32 N. Girnek.nslr. 23 Den Bosch - Tilburg - Breda - Eindhoven Helmond - Vonlo LEVERANCIER VAN ALLE ZIEKENFONDSEN. Met ingang van 1 September a.s. zijn wij ook gevestigd te Ons kantoor aldaar is voorlopig nog niet tele fonisch aangesloten. Men kan zich ook wenden tot Grotestraat 241 of Mr. van Coothatraat 30 te Waalwijk. Belastingconsulenten WAALWIJK KAATSHEUVEL Grotestraat 241, Tel. 2253 Hoofdstraat 51 na 6 uur Mr. van Coothatraat 30, Tel. 3138 door Tom Lodewijk. 6) Voor ze het wisten schoof de trein langs het kilometer-lange perron van Roosendaal en hingen ze allemaal uit de brede ramen om voor het laatst Hol landse koffie te drinken uit papieren be kertjes. De Hollandse locomotief snelde voorbij, als een van zijn ketenen bevrijd monster. 'Een schok ging door de trein, de 'Belgische machine stond voor. 'En even later passeerden ze het groezelige station Essen en waren ze in 'België. Een brigadier van de Rijkswacht in don kerblauw, een wonderlijke kepi met een geweldige vetklep op de blozende kop, kwam de coupé binnen en vroeg in ge moedelijk Vlaams om 4e papieren, maak te een goedig grapje met Els en knip oogde naar het bruidje. Dan kwam er een heer in khaki, die in twee talen in formeerde of er nog iets aan te geven was. Allemaal Hollanders. Ze wa ren allemaal Hollanders. Allée zunne daar ging hij weer. Geweldig vlot zijn die lui zei Els, die wel een beetje tegen het douane onderzoek had opgezien en in gedachten haar keurige koffer reeds door naar con trabande graaiende handen overhoop zag gehaald. Benelux stelde Hannes vast. Straks zijn er helemaal geen grenzen meeren 'hij en Els verwikkelden zich in een heet debat over Europese integratie. Carla luisterde geamuseerd toe, plaatste nu en dan een rustige op merking. Hannes zag haar appreciërend aan. Ze had geen verbeelding, stelde hij vast. Maar dat juffertje roodhaar, dat was pas echt 'n leuke meid. Misschien konden ze nog 'n hoop plezier hebben, daar in Parijs. Els begon er in haar binnenste lang zamerhand van overtuigd te raken, dat die kwasterige Hannes een leuke, open hartige, gezellige kerel was, en in het donker te vertrouwen. Hij bleek ook veel serieuzer dan ze eerst had gedacht, hield er zelfs idealen op na, ja mijnheer! en verdedigde ze tegen de opzettelijk- cynische sport van Els en de koele cri- fiek van Carla met vuur en vaart. Het jonge bruidspaar luisterde, glimlachte en praatte zacht. Carla leunde tevreden achterover. Ze hadden het getroffen met hun reisgenoten. Prettige reis zoal les was goed. Ze waren met vacantie! HOOFDSTUK IV. ONDER DE EIFFELTOREN. Gestaag doorjachtend was de trein St. Quentin gepasseerd. Hoog rees de stuk geschoten kathedraal tussen de huizen uit. St. Quentin peinsde Carla voor zich uitstarend over het zonnige land. Slagveld der natiën. Geen oorlog in dit deel van Europa, of St. Quentin zat er tussen. Heette Egmond, de onthoofde graaf, al niet „de held van iSt. Quentin'? En iedere keer maar weer opbouwen, en iedere keer maar wee,r kapot schieten... Ze was een beetje moe. De reis duur de acht uur en de trein had wat ver traging. Ze hadden nu Parijs al in zicht moeten hebben en nog altijd ging het tussen dorpjes door met witgeschilderde piopere perronnetjes. Forensentreinen stonden daar uit te puffen. Els stond op de corridor en keek, sa men met Hannes, haar nieuwe kennis, naar het voorbijdraaiende landschap. Het jonge vrouwtje was tegen de schouder van haar bruidegom ingesluimerd, en die zat .roerloos, om haar niet wakker te maken, in zijn hoekje. En Carla, alleen gelaten, voelde zich een beetje eenzaam. Was het eigenlijk niet heerlijk om zo ecr.s alle trots en ongenaakbaarheid, al le zelfstandigheid en zelfbewustheid van je af te laten glijden, en zo rustig en overgegeven te liggen slapen tegen de schouder van een man? Ze, dacht aan Frans, die nu in de achterste wagen zijn papieren zat te sorteren en straks moest zorgen dat 't hele gezelschap „onder de pannen" kwam. Die het makkelijk zou hebben als alles goed ging, maar ook wel eens in moeilijkheden kon raken itt die vreemde stad en met al die hem on bekende mensen. Veronderstel dat er eens één plotseling blindedarmontsteking kieeg? Wat moest je dan? Enfin, hij zou zich wel redden. Hij was capabel ge noeg Els en Hannes kwamen de coupé weer binnen, Hannes leunde uit het raam. 1 Mensen! riep hij"ik' zie Parijs. We zullen er zó wel zijn. En inder daad, enkele minuten later verbreedde zich het spoor, groeiden er tientallen ijzeren wegen naast hun lijn, vloog een gestroomlijnde Diesel langs, en dender den ze langs een groot wit seinhuis. Rechts rezen opeens hoge muren en daarboven op groezelige grauwe huizen. Ze reden door een tunnel, dan weer machtige locomotieven met veel koper en wolken stoom, rijen wagons, de trein minderde vaart. Overal werden nu kof fers de gang in gesleept. Nog enkele ogenblikken en de trein uit Holland schoof onder de kap van het Gare du Nord. Kruiers in blauwe kielen sloegen de drukte gade. Een geagiteerde Ameri kaanse met een bende koffers naast zich wenkte. Hotelgidsen met gegalonneerde petten speurden zoekend langs de wa gens, een elegante heer met grijze sla pen, steunend op een opgerolde para plu, wachtte als een rots in de storm vloed op een reiziger. Els en Carla daalden moeizaam de treden af. Hannes maakte zich verdien stelijk met de koffers. Nu dook ook Frans Noordeloos op. Allemaal bij elkaar blijven! riep hij met stentorstem. Buiten wacht een bus. Alle bagage meenemen! Vijf minuten later sjokten ze als een rij eenden achter hem aan. De contro leurs bij de uitgang keken zelfs niet naar hun plaatsbewijzen. Onder de kap stond een rij autobussen. Die rode bus rechts! riep Frans, en het werd de rij doorgegeven. Toen zat Carla achter een busraam pje en staarde, voor het eerst van haar leven, naar de drukte en het gewoel van de Metropool. Taxichauffeurs kriskrasten tussen de geparkeerde wagens door, een man op een scooter zocht naar een gaatje, een elegante Parisienne met hooggehakte schoentjes achterop. Een oude vrouw zag Ze lopen met een lang dun brood van wel een meter lengte, het beroemde stokkenbrood, dacht ze. En overal zit jes, terrassen met mensen die zaten en dronken en babbelden. De ene helft liep zichzelf voorbij van de haast, de andere helft scheen geen haast te kennen. Winkelmeisjes liepen Voorbij op weg naar huis en Carla bewonderde de ma nier waarop ze liepen. De meeste Pa- risiennes, concludeerde ze, bezaten een elégance, die de Hollandse dames mis ten. Die liepen maar net zoals ze zin hadden, en hoe die Franse meis jes op haar eleante schoentjes het redden over dat vaak ongelijke pla veisel, mocht wel 'n wopder heten 1 Frans stond voorop naast de buschauffeur en koeterwaalde van alles door elkaar. Eindelijk sloeg de, bus een nauwe straat in, Carla las haastig het naambordje Rue des Acacias, de straat waarin hun hotel lag. Met een schok stopte de bus. Gouden letters op een zwart marmeren hord vermeldden Ho tel Wagram. Ze warenthuis. Hier zou bijna een week lang hun huis zijn In de hal stonden ze samenge troept, een beetje verloren. Carla kende nu al verscheidene reisge noten, behalve Hannes en het jon ge paar. Daar was dat kleine, korte dikkerdje met zwart negerkroes haar en een gezicht dat veel weg had van een chimpansee, en zijn reisgezel, „lang, dun en lekker" had Els gezegd, bijna twee meter lang, en Carla dacht aan de be schrijving van meneer Prikkebeen; lichaam mager, dun en schraal neus lang, wangen geel en vaal en had ze dan ook prompt Prikkie en Dikkie gedoopt'. Maar de korte dikke bleek meneer Velleman te zijn en de lange dunne meneer Proppen, en Prikkie én Dikkie verdwenen, elk met een sleutel, de trap op naar hun kamérs, Wordt vervolgd.

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1954 | | pagina 6