ALBERT HEIJN
Kampioen der lage prijzen.
Herman Suys
Ka..
i
VUF DAGEN
NAAR PARIJS
Een waardevolle
e ni s
voor de Brabantse gilden.
Pindakaas
10
DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN VRIJDAG 3 SEPTEMBER 1954
10
Mijn provisiekast is
wei-voorzien4
met levensmiddelen
van ALBERTHEIJN
mm
In prijs verlaagd
grote pot
van 85 voor
Zuiver Rundvet
Boterhamkorrels
Rookvlees
Goudse Kaas BELEGEN. lOOgram
Grote China Pinda's 250 gram
Verpakte Drups ioo9ram
Vruchtenkoekjes 250 gram
Zware Choc. Repen Per stuk
61
39
42
29
59
19
49
22
K ket tere*,
VOOR KWALIT
Elke koper ontvangt GEATIS een Vulpenhouder of een Vulpotlood.
KLEDINGMAGAZIJN
GOIRKESTRAAT 142—144 Tel. 21187
TILBURG
FEUILLETON
van „De Echo van het Zuiden".
Kel 1 i il lit
Enkele figuren,
In verschillende landen worden de
oefeningen anders aangeduid. Er zijn
geer. vaste uitdrukkingen voor. Ook kan
men enkele termen niet goed vertalen.
Moge daarom worden volstaan met en
kele aanduidingen, zoals wij ze hier in
Brabant gewoonlijk gebruiken. Voor-
eeist natuurlijk het presenteren van het
vaandel voor autoriteiten e.d. als bewijs
van hoogachting en eer. Dit was de re
verence. De bovenzwaai Oberhieb
Obenschwung welke zoals het woord
zegt boven het hoofd wordt gezwaaid.
De onderzwaai (Unterhieb, Unter-
schwunggaat onder de benen door.
Beiden zowel rugwaarts als voorwaarts
gezwaaid.
De middel- of lichaamszwaaien gaan
om het lichaam van schouder tot knien
waarbij vele oefeningen gemaakt worden,
die zeer variëren. Als tussenfiguren wor
den gemaakt de Stocaden, dat is het op
gooien en weer opvangen van het vaan
dei, loodrecht omhoog of om de rug
heen.
De prassade, een ronde zwaai, waar
bij het vaandel om de stok 'wordt ge
zwaaid, b.v. een grote krulslag. De laat
ste wordt gemaakt onder de oksel van
armen of benen, voor en achter het
lichaam.
De vogieur, een roeiende beweging of
golfslag, welke met 1 of 2 handen voor
het gezicht wordt gespeeld.
Al deze figuren, welke op zichzelf
staande en verantwoorde oefeningen zijn
worden samengevoegd en gezwaaid in de
juiste volgorde. Met goede overgangs
bewegingen van de ene in de andere
oefening, vormen zij een geheel, waar
aan de vaandrig zich heeft te houden,
als hij zijn excercition maakt.
De mars.
Naast de juiste volgorde, komt het
zwaaien zowel met de rechter- als met
de linkerhand. In de middeleeuwen lette
men hierop zeer goed. Het is voor onze
huidige vaandrigs nog een eerste vereis
te, daar men nu op een plaats zijn oefe
ning maakt, dus stil staat, hetgeen nu
klassiek wordt genoemd, in tegenstelling
tot het zwaaien in de Burgersehaffts-
compagnieën der Landwehr, waar de
vaandrig voor de troep marcheerde.
Toen moest rekening worden gehouden
met de passen tijdens het lopen en op
het marcheren lag destijds het zwaarte
punt van het gehele Fahneschlagen. De
passen werden zo gemaakt, dat voet,
hand en stok met elkaar overeenstemden.
Zet bv. de linkervoet voor, zwaai het
vaandel met de rechterhand rugwaarts
over het hoofd naar buiten, nu komt de
rechtervoet voor, het vaandel gaat weer
voorwaarts, binnen de rechterarm, dan
komt de linkervoet weer voor, het
vaandel gaat weer naar rechts buiten
waarts. Omgekeerd is het juist hetzelfde.
Zo formeert men „der simpele Marsch".
Als in elke oefening de beweging van
handen en voeten tijdens de mars met
elkaar één geheel vormen, dan lijkt ons
het vaandelspel wel wat streng te zijn
geweest, waaruit dan ook volgt: de juis
te figuren, .1, 2 of 3 maal gezwaaid, alle
zowel rechts als links, voor- en achter
uit, stilstaande of in carré uitgevoerd,
met op elke hoek een wending of stoc
cade.
De afkomst der termen.
De termen als stoccade, prassade, vo-
gler e.d. zijn van Italiaanse, Spaanse,
Franse (Bourgondische) en Duitse oor
sprong, weer andere als Hieb (houw-
slag) Königslection, flattern bei der Sal
ve, Lection mit Pistolen-oder Degen,
Presentation, sich in di Fahne wicheln,
enz., duiden op de strengheid van het
soldateske spel der vaandrigs.
De benaming van de verscheidene
oefeningen tijdens het marcheren als:
Marsch mit Fliegende Stangen, der
Deutsche Soldaten Marsch, Burgunder
Marsch, der engen Marsch, der Romaner
Marsch (een oude, edele en schone
mars), der alten Schweizer Marsch en
der Spanischen Soldaten Marsch geven
ons, naast de streng gezwaaide regel
maat, de oorsprong der oefeningen aan,
waaruit dan blijkt uit welke streek of
welk land deze afkomstig zijn. Hier ziet
men dat in de Duitse, Spaanse, Franse,
Zwitserse en Romeinse landen het ambt
van vaandrig bekend was en in de win
gewesten dezer landen is ingevoerd.
Als de Bourgondische vorsten in hun
legers het weloverwogen indelingsysteem
invoeren, zien we dat in het vaandel
wezen tot uiting gebracht. De slagorde
wordt algemeen, de standaard, de banier
en de afdelingsvaandels verschijnen alle
naar voorgeschreven normen gemaakt en
met dezelfde Bourgondische heraldische
voorstellingen. Opvallend is dat de
troepen nu niet meer zoals vroeger ge
scheiden van het grens- of rechtsgebied
onder een eigen banier het veld indruk
ten, maar dat nu iedere eenheid met het
zelfde, het volledige Bourgondische wa
pen voorstellend veldteken ten strijde
trekt.
Het voornaamste dat ons heden nog
is overgebleven en bijna overal voor
komt, is het Bourgondische kruis, het
schuin kruis met de gekruiste takken.
Het is het symbool van de Bourgondische
beschermheilige, St. Andreas. Dit kruis
ontmoeten wij als een Bourgondische er
fenis bij de Duitse keizers en de konin
gen van Spanje. Op verscheidene terri
toriale vaandels van bondgenoten en win
gewesten vindt men deze terug b.v. in
het burggraafschap Tirol e.d. Tot begin
1900 komt dit kruis in Spanje nog veel
vuldig voor.
In onze landen is dit ook doorgedron
gen, hetgeen zich in het bijzonder heeft
geuit in onze burgervendels, die stam
men uit die tijd en voortleven in onze
gilden en schutterijen. Op de vuurslag
van het kruis is heel dikwijls de pa-
tioonheilige der gilden afgebeeld of een
of ander wapen. Nog heden ten dage
zwaaien onze vendelzwaaiers voor het
overgrote deel het vendel met het Sint-
Andrieskruis. Een onafscheidelijkheid
Van deze Bourgondische grondslag zijn
cnze gilden, die het nu nog bevestigen.
Men mag dan ook vrij algemeen aanne
men, dat het georganiseerde vendel-
zwaaien zijn oorsprong vindt het het
Heilige Roomse Rijk, het Habsburgse en
het Bourgondische Rijk.
Het Vendelspel.
Te ver zou het voeren de ontwikkeling
van het vaandel na te gaan, wat op
zichzelf een studie waard is en niet los-
gedacht kan worden van de heraldiek.
We beperken ons echter tot het vaandel-
spel. Hierboven zagen wij diverse oefe
ningen, welke in alle strengheid moeten
worden uitgevoerd, maar daarnaast
noemden wij u het vaandelspel als ver
maak. Klett schrijft over het laatste
„Het gebeurt dikwijls dat men bij gro
te Heren vendelzwaait en als iemand van
de voorgeschreven oefeningen alles wil
spelen, dan vordert het zeer veel tijd, ja
het zou de toeschouwers te lang vallen.
Daarom wil ik met het spreekwoord
kort en goed verder gaan en aanwijzing
geven welke oefeningen het gemakkelijkst
voor Vorsten, Hertogen te spelen zijn".
Hierna geeft hij dan een lijst met 20
van de meest voorkomende en mooiste
figuren. Ook aan knapen van 7 tot 10
jaar heeft hij gedacht, want zij kunnen
zoals reeds gezegd, geschikt worden ge
maakt om later als stadsvaandrig te fun
geren. Twee spelen geeft hij, uit eenvou
dige oefeningen (10) samengesteld.
Tot besluit van zijn werkje geeft Klett
een goede raad na alle geïnteresseer
den van de Edlen Fahnenexercition her
innerd en gewaarschuwd te hebben, dat
men voor deze nobele kunst in het
bijzonder de teergevoelige jeud -hoogst
noodzakelijk bij een perfect en bekend
Exercition-Meister in de leer moet gaan
en dat derhalve geen kosten en moeiten
gespaard worden. Weest niet zuinig en
spaarzaam, doch leer de kunst goed aan.
Alleen, als men het goed machtig is, dan
kan men zich voor vaandrig uitgeven,
opdat het niet is zoals het spreekwoord
zegtveel geschreeuw, maar weinig
wol. Goed aanleren, want doet men dat
met, dan zijn de oefeningen later beslist
ook niet goed. J
Korte stok.
De oefeningen die in dit werkje wor
den aangegeven zijn bedoeld voor het
zwaaien van een vendel aan korte stok
Uit vendel met korte stok (die niet
meer dan anderhalve meter lang is)
wordt nog gebruikt in Zwitserland en
hier en daar nog in Tirol. Het Zwitserse
vendel wordt tijdens de oefeningen dik
wijls omhooggestoken, de stoccade, daar
bticht genoemd. In Brabant en Gelder
land zwaait men met een lange stok
waaraan een tegenwicht. Wat de vlaq-
grootte betreft maakt men onderscheid
tussen het normale (vierkant) vendel,
c.at met een hand wordt gezwaaid en de
ZGei' IJcote stads vaandels, die langwerpig
zijn (b.v. 2x4 m), die altijd met twee
Handen worden gezwaaid.
Een van de oefeningen met de grote
endels worde door onze vaandrigs nog
gemaakt „1. de Spaanse soldatenmars:
d. vaandrig legt hier met twee handen
de stok op de schouders, waarna hij
wordt losgelaten. Door het lichaam ne-
derW £e t?aienJWOrdt op de schou
der het vaandel rondgetrokken.
Het is de wens van de auteur ge-
nelf *nflVfX>r di' edele' ou<k- traditio-
met ^^stelling wordt gevraagd,
met alleen door het zien er van, maar
ook door daden, door het zelf te beoefe
nen en te beschermen. Hiervoor hebben
7nr i 7^ n en schutterijen ge-
henh i k' met hunr vendelzwaaiers, heb
ben het begrepen. Laten wij ons bij het
geen hierboven is bedoeld, aansluiten,
dan zijn wi, er zeker van dat het spel
bewaardVahE V°°ï het na9esIacJ" zal
bewaard blijven als een kostbaar erf-
VT °Je dieP9elovige voorvaderen.
Een erfgoed, waarop alléén onze gilden
mogen bogen. Zij zwaaien hun vendels
op een wijze, welk traditioneel is over
geleverd, voor God, de Koning van het
Land en de Koning van het Gilde. De
„reinevaandels brengen de allermooiste
hulde en groet die gebracht kan worden
u TOORIANS Fzn.
(Nadruk verboden).
KONINKLIJK GEZIN BLIJFT
NOG OP KORFOE.
De reis die het Griekse konings-
Fnroomeer d3n tachti8 lede" van
Europese vorstengeslachten heeft
aangeboden, loop ten einde. De
Againeninon zal Donderdag in Kor-
derdag in Korfoe meren en veel
gasten zullen hier van boord gaan.
Vrijaag zal het schip naar Napels
varen waar de tocht officieel ein
digt. Koningin Juliana, prins Bern-
hard en de prinsessen Beatrix en
Irene zullen waarschijnlijk nog en
kele dagen op Korfoe biijven. In 't
Ralacehotel zijn voor het Neder
landse koninklijk gezin vijf kamers
gereserveerd.
MINISTERCONFERENTIE IN
LONDEN OVER DUITSE
HERBEWAPENING.
_l7Sir Wins': on Churchill heeft
Woensdagavond voorgesteld om te
Londen een conferentie ie houden
om te overleggen wat er moet ge
beuren nu Frankrijk de EDG heeft
verworpen. De ministers van bui
tenlandse zaken van Engeland,
Amerika en de zes landen die lid
van de EDG zouden worden, zullen
aan deze conferentie, die binnen
veertien dagen zal beginnen, deel
nemen, als Churchill zijn zin krijgt.
Men zal voornamelijk de souverei-
niteit en de herbewapening van
Duitsland bespreken. Churchill en
Eden zijn van oordeel dat Duits
land lid van de NATO moet wor
den. Deze conferentie is bedoeld
als voorloopster van de NATO-con-
ferentie, welke Woensdag door
Dulles is voorgesteld.
ONTPLOFFING EIST
34 SLACHTOFFERS.
Een Mexicaan, die nabij een om
geslagen autobus een lucifer aan
stak, heeft gisteren een ontplof
fing, gevolgd door een brand, ver
oorzaakt, waardoor hij zelf en 33
anderen om het leven kwamen en
vijf personen ernstige brandwon
den opliepen.
Als U bij Albert Heijn AL Uw bood
schappen haalt, kunt U door de lage
prijzen steeds iets extra's kopen.
U heeft dan altijd iets in huis waarmee U
Uw huisgenoten eens kunt verwennen.
Met recht kunt U zeggen: „Mijn pro
visiekast is goed en goedkoop gevuld,
dank zij de lage prijzen en de uitstekende
kwaliteit bij Albert Heijn"
Een van de goede
dingen in het leven.
Jeugdleidster
De Jong zegt:
Het is een hele
k verantwoording
als je zo'n veer-
t/r tien da£en ,an5
de zorg hebt voor
andermans kinderen. Het
blijft altijd uitkijken, dat
er niets met ze gebeurt. Je
dagelijkse kop Boffie
Koffie is dan een ver
kwikking die je heus wel
toekomt.
BOFFIE: het woord voor
de lekkerste KOFFIE.
500 gram
250 gram
100 gram
KAMGAREN HERENCOSTUUMS
twee- en drie delig, ook voor corpulente figuren
JONGENS COSTUUMS
met korte broek en plusfour
SPORTCOLBERTS
«Harris-Tweed «Homespun", „Macnap" e a
SPORTPANTALONS
met verstelbare bandwijdte en anti-sllp voering
HEREN DEMI'S
de nieuwste modellen en dessins
LODEN DAMES- EN HEREN-REGENJASSEN
.Tyroler" loden e. a.
JONGENS EN MEISJES LODEN REGENJASSEN
in div. kleuren met en zonder capuchon van
KAMGAREN GABARDINE DAMES- EN HEREN-REGENJASSEN
ook naar maat zonder prijsverhoging
DAMES- EN HEREN-REGENJASSEN
enorme sortering in div. kleuren en modellen
HEREN- EN JONGENS-JEKKERS
met en zonder bontkraag, met ruit, gewatteerd of bontvoering van Fl. 12.- tot F1
von Fl. 48.73 tot Fl. 130.00
van Fl. 19.- tot Fl. 62.-
van Fl. 27.- tot Fl. 69
ven Fl, 12.— tot Fl. 36
van Fl. 49. - tot Fl. 73. -
van Fl. 39.- tot Fl. 75.-
van Fl. 19 tot Fl. 47.-
iSEN
van Fl. 67tot Fl. 92.50
van Fl. 22.50 tot Fl. 52
34.75
200 meter vanaf bushalte „TRAMSTATION" Wilhelminapark.
door Tom Lodewijk.
8)
Carla schrok op.
Al zó laat? En ik wilde heus niet
laat naar bed, Els, ik ben heus erg moe
van de reis... en alles.
Maak je geen zorgen liefje, Voor
twaalven lig je in de koffer. Maar eerst
gaan we nog een klein uitstapje maken
en leer ik jou de geheimen van de Mé
tro. i
Dat lokte Carla en nadat ze afgere
kend hadden, wandelden ze langs de
brede boulevard. Weldra wenkte hen
een bord „Metropolitain" boven een trap
die naar beneden leidde. „Monceau" las
EL en liep naar éen grote 'plattegrond
aan de andere kant.
(Hier zitten we wees ze met haar
vinger en hier moeten we naar toe
naar Trocadéro. Dan moeten we dus bij
de Etoile overstappen, enfin, dat zien we
wel. Kom maar mee.
Gespannen volgde Carla. Een warme
lucht woei haar tegemoet. Beneden kwa
men ze in een grote hal, een kranten
kiosk, een loket. Els stapte er cordaat op
af, bestelde een „carnet deuxième clas-
se", telde netjes tweehonderd francs van
een stapeltje groezelig Frans bankpapier
en streek een klein boekje met kaartjes
°P- Ieder kaartje kun je tweemaal
gebruiken onderrichtte ze Carla.
Je kunt op één zo'n kaartje als je wilt
heel de dag onder de grond rondtoeren,
maar dat doet natuurlijk niemand, want
er is niets aan.
Links en rechts gaapten openingen met
■witte borden, waarop in blauwe letters
richtingen stonden aangegeven. Die
moeten we hebben wees Els energiek
naar een bord „Porte Dauphine". Ze
gingen door een lange gang. Telkens
kwamen daar dwarsgangen op uit. Nu
was er voor de variatie een blauw bord
met witte letters waarop een rij, stations
onder elkaar stond vermeld. Els zocht
het rijtje langs. Prachtig -zei ze
voldaan. Trap af Carl. Ze daal
den de trap af en kwamen voor een
roodgeverfde ijzeren deur, die zich juist
langzaam, automatisch sloot, terwijl op
het perron een hel gerinkel klonk. Dat
treffen we slecht zei Els de trein
komt juist binnen en wij mogen niet
meer mee. De deur sluit zich zodra de
trein t perrron opkcrmt. (Die er dan niet
is moet wachten op de volgende.
Achter (hen stonden meer passagiers nu,
gelaten "wachtend tot de deur weer zou
opengaair. Boven het perron welfde zich
de gemetselde boog van de tunnel.
Grote 'blauwe borden meldden wel
tienmaal in reuzenletters „Monceau",
„Monceau Zelfs de dwazen kunnen
n)et dwalen citeerde Els. Nu don
derde de trein binnen-, groene tramwagens
met een rode middenin. Dat is eerste
k.'as - wist Els. De deuren gingen open
met een sissend geluid, mensen stapten uit
en in, weer sisten de deuren en met een
korte fluitstoot rolde de trein verder de
duistere tunnel dn. De rode deur zoog
open en Els en Carla wandelden het
perron op, langs een geüniformeerde
vrcuw die achteloos hun kaartjes knipte,
en ondertussen een rad gesprek voerde
met een collega aan de overzijde.
Het duurde geen vijf minuten of weer
ging de bel en even later denderde de
volgende trein binnen. Snel stapten de
meisjes in, vonden nog een zitplaatsje.
Ki antenlezende mannen en vrouwen van
allerlei slag. Vermoeide werkvrouwen,
ekgante dames, charmante jonge meis
jes, zwaar geverfde en gepoederde vrou
wen met gedesillusioneerde ogen
De trein slierde door de tunnels, bet
ene perron na het landere passeerden ze.
Els controleerde op het richtingbord in de
wagen. Het klopte als een bus. Vol
gende halte waarschuwde ze Carla.
Weldra flitsten hen de blauwe borden
voorbij: Etoile, over trappen en gangen,
allerlei richtingborden, en nu hield Els
hardnekkig vast aan het signaal „Na
tion", het eindstation van de lijn. Voort
ging het weer. Kléber, Boissière, las
Carla. Trocadéro. Ze waren er.
Lichtende transparanten „Sortie" we
zen de uitgang, weer beklommen ze de
trappen, liepen door een eindeloos lij
kende gang, stonden in een halfduistere
hal en klommen dan de trap op naar
buiten, waar hen als een zegen een
frisse, koele avondwind tegenwoei.
Heerlijk! zuchtte (Carla ik
vond het daar benauwd
De Metro heeft een typische atmos-
feer 1 legde Els uit door het venti
latiesysteem. Het is er altijd warm. Som-
m.ge mensen hebben het de eerste maal
knap benauwd. Maar het went en het
duur nooit lang, j
Ik ben blij dat ik weer buiten ben
zei Carla en keek op naar een don
kerblauwe hemel, waaraan sterren fon
kelden. Boven haar hoofd wiekte een Ijle
lichtbundel, draaide langzaam weg en
verdween, om even later weer terug te
komen.
Dat is het licht van de Eiffeltoren
vertelde Els, trots op haar kennis
we zijn er vlak bij.
Langzaam liepen ze langs een paar
terrasjes. Er zat een eenzame matroos,
de rode pompon op de witte muts. Twee
oude heertjes dronken bedachtzaam hun
bier, en een moede, achteloze vrouw
knabbelde een stuk brood bij haar kof
fie. Een haveloze man slenterde voorbij,
hardop pratend, vreemde ogen in 'n be
baard gezicht. Een clochard wist
Els die mensen, die onder de bruggen
slapen. De zigeuners van Parijs, gebo
ren vrijbuiters.
Carla huiverde. Het was fris hier.
Toen rees voor haar oog een groot wit
gebouw, het Palais Chaillot. Brede witte
trappen leidden naar een terras, en toen
ze daar waren bleef ze staan.
Ook Els stond, geboeid, en keek.
Voor hen uit daaldden witte trappen
nuar beneden. Over het donkere, glin
sterende water van de Seine spande zich
monumentaal de Pont d'Iena. En aan
de overkant rees, indrukwekkend zich
aftekenend tegen de avondhemel, het sil
houet van dat wonderlijke stalen bouw
werk, de Eiffeltoren. Langzaam draaide
de lichtbundel van een vuurtorenlicht
rond. De grootsheid, de ruimte en de
stilte, die zelfs het ononderbroken geluid
van voorbij snorrende auto's daar bene
den niet vermocht te verstoren, deden de
beide meisjes enkele ogenblikken in ver
baasd stilzwijgen staren naar dit tafe-
'Dit is Parijs zei Els zacht.
Ja Carla zuchtte het bijna. Ja,
ze was in Parijs. Ver van huis. Nimmer
voelde ze het zo sterk als dit ogenblik.
Om haar heen 'het geraas, en ook de stil
te, van deze monumentale wereldstad. En
onder haar voeten donderde onafgebro
ken de ondergrondse, en vervoerde dui
zenden mensen naar alle oorden van de
ze grote stad. Daar stroomde de Seine,
zoals ze al eeuwen gestroomd had. De
Seine, die dit alles had zien komen. Hier
had Jeanne d Are gestaan met haar witte
vaan, hier hadden de jammerkreten van
de Hugonoten geklonken in de Bartho-
lomeusnacht, hier had Napoleon zijn
troepen geïnspecteerd en was Marie An
toinette onthoofdParijs!
Els trok aan haar arm. Als mecha
nisch gingen ze de treppen af, naar de
rivier. Op een bankje zat een jóng stel
onbekommerd te minnekozen en trok
z ch van niemand iets aan. Ze wandel
den de brede brug op, staarden naar be
neden, waar het water opbotste tegen de
pijlers, rimpels trok en kolken vormde.
Zullen we maar weer gaan?
vroeg Els toen zacht.
Ja, ik zou nu wel naar huis.naar
het hotel willen antwoordde Carla.
Maar ik had dit niet willen missen. Ik
zal dit nooit vergeten.
Er zijn hier nog wel mooier plek
jes wist Els. [We zijn hier maar
veel te kort. Maar we zullen de dagen
melken, Carl-
HOOFDSTUK V
NOTRE DAME.
De volgende morgen vond heel het ge
zelschap in de ontbijtzaal van Hotel
Wagram. „Zaal" was een beetje over
dreven, want de Wagram was maar een
eenvoudig botel en zeker geen super de
luxe-instelling. Meubelen van allerlei
stijlen stonden er als in een uitdragerij
bijeen. En tussen de tafels door scho
ven 'Paulette en Jeaanine, de (beide ka
mermeisjes, die er wel wat „droog afge
stoft uitzagen, zoals mevr. Hoogeboe-
zem misprijzend opmerkte, maar met haar
violijk zangerig „'jour M'sieu!" en „'jour
Madóme" opgewekt koffie en thee aan
droegen voor de druppelsgewijs verschij
nende gasten.
Frans Noordeloos had al ontbeten,
was al „ergens heen", de schone Bella
was blijkbaar nog niet klaar met haar
uitgebreid toillet.
I (Wordt vervolgd^