ALBERT HEIJN Kampioen der lage prijzen. Herman Suys Ka.. i VUF DAGEN NAAR PARIJS Een waardevolle e ni s voor de Brabantse gilden. Pindakaas 10 DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN VRIJDAG 3 SEPTEMBER 1954 10 Mijn provisiekast is wei-voorzien4 met levensmiddelen van ALBERTHEIJN mm In prijs verlaagd grote pot van 85 voor Zuiver Rundvet Boterhamkorrels Rookvlees Goudse Kaas BELEGEN. lOOgram Grote China Pinda's 250 gram Verpakte Drups ioo9ram Vruchtenkoekjes 250 gram Zware Choc. Repen Per stuk 61 39 42 29 59 19 49 22 K ket tere*, VOOR KWALIT Elke koper ontvangt GEATIS een Vulpenhouder of een Vulpotlood. KLEDINGMAGAZIJN GOIRKESTRAAT 142—144 Tel. 21187 TILBURG FEUILLETON van „De Echo van het Zuiden". Kel 1 i il lit Enkele figuren, In verschillende landen worden de oefeningen anders aangeduid. Er zijn geer. vaste uitdrukkingen voor. Ook kan men enkele termen niet goed vertalen. Moge daarom worden volstaan met en kele aanduidingen, zoals wij ze hier in Brabant gewoonlijk gebruiken. Voor- eeist natuurlijk het presenteren van het vaandel voor autoriteiten e.d. als bewijs van hoogachting en eer. Dit was de re verence. De bovenzwaai Oberhieb Obenschwung welke zoals het woord zegt boven het hoofd wordt gezwaaid. De onderzwaai (Unterhieb, Unter- schwunggaat onder de benen door. Beiden zowel rugwaarts als voorwaarts gezwaaid. De middel- of lichaamszwaaien gaan om het lichaam van schouder tot knien waarbij vele oefeningen gemaakt worden, die zeer variëren. Als tussenfiguren wor den gemaakt de Stocaden, dat is het op gooien en weer opvangen van het vaan dei, loodrecht omhoog of om de rug heen. De prassade, een ronde zwaai, waar bij het vaandel om de stok 'wordt ge zwaaid, b.v. een grote krulslag. De laat ste wordt gemaakt onder de oksel van armen of benen, voor en achter het lichaam. De vogieur, een roeiende beweging of golfslag, welke met 1 of 2 handen voor het gezicht wordt gespeeld. Al deze figuren, welke op zichzelf staande en verantwoorde oefeningen zijn worden samengevoegd en gezwaaid in de juiste volgorde. Met goede overgangs bewegingen van de ene in de andere oefening, vormen zij een geheel, waar aan de vaandrig zich heeft te houden, als hij zijn excercition maakt. De mars. Naast de juiste volgorde, komt het zwaaien zowel met de rechter- als met de linkerhand. In de middeleeuwen lette men hierop zeer goed. Het is voor onze huidige vaandrigs nog een eerste vereis te, daar men nu op een plaats zijn oefe ning maakt, dus stil staat, hetgeen nu klassiek wordt genoemd, in tegenstelling tot het zwaaien in de Burgersehaffts- compagnieën der Landwehr, waar de vaandrig voor de troep marcheerde. Toen moest rekening worden gehouden met de passen tijdens het lopen en op het marcheren lag destijds het zwaarte punt van het gehele Fahneschlagen. De passen werden zo gemaakt, dat voet, hand en stok met elkaar overeenstemden. Zet bv. de linkervoet voor, zwaai het vaandel met de rechterhand rugwaarts over het hoofd naar buiten, nu komt de rechtervoet voor, het vaandel gaat weer voorwaarts, binnen de rechterarm, dan komt de linkervoet weer voor, het vaandel gaat weer naar rechts buiten waarts. Omgekeerd is het juist hetzelfde. Zo formeert men „der simpele Marsch". Als in elke oefening de beweging van handen en voeten tijdens de mars met elkaar één geheel vormen, dan lijkt ons het vaandelspel wel wat streng te zijn geweest, waaruit dan ook volgt: de juis te figuren, .1, 2 of 3 maal gezwaaid, alle zowel rechts als links, voor- en achter uit, stilstaande of in carré uitgevoerd, met op elke hoek een wending of stoc cade. De afkomst der termen. De termen als stoccade, prassade, vo- gler e.d. zijn van Italiaanse, Spaanse, Franse (Bourgondische) en Duitse oor sprong, weer andere als Hieb (houw- slag) Königslection, flattern bei der Sal ve, Lection mit Pistolen-oder Degen, Presentation, sich in di Fahne wicheln, enz., duiden op de strengheid van het soldateske spel der vaandrigs. De benaming van de verscheidene oefeningen tijdens het marcheren als: Marsch mit Fliegende Stangen, der Deutsche Soldaten Marsch, Burgunder Marsch, der engen Marsch, der Romaner Marsch (een oude, edele en schone mars), der alten Schweizer Marsch en der Spanischen Soldaten Marsch geven ons, naast de streng gezwaaide regel maat, de oorsprong der oefeningen aan, waaruit dan blijkt uit welke streek of welk land deze afkomstig zijn. Hier ziet men dat in de Duitse, Spaanse, Franse, Zwitserse en Romeinse landen het ambt van vaandrig bekend was en in de win gewesten dezer landen is ingevoerd. Als de Bourgondische vorsten in hun legers het weloverwogen indelingsysteem invoeren, zien we dat in het vaandel wezen tot uiting gebracht. De slagorde wordt algemeen, de standaard, de banier en de afdelingsvaandels verschijnen alle naar voorgeschreven normen gemaakt en met dezelfde Bourgondische heraldische voorstellingen. Opvallend is dat de troepen nu niet meer zoals vroeger ge scheiden van het grens- of rechtsgebied onder een eigen banier het veld indruk ten, maar dat nu iedere eenheid met het zelfde, het volledige Bourgondische wa pen voorstellend veldteken ten strijde trekt. Het voornaamste dat ons heden nog is overgebleven en bijna overal voor komt, is het Bourgondische kruis, het schuin kruis met de gekruiste takken. Het is het symbool van de Bourgondische beschermheilige, St. Andreas. Dit kruis ontmoeten wij als een Bourgondische er fenis bij de Duitse keizers en de konin gen van Spanje. Op verscheidene terri toriale vaandels van bondgenoten en win gewesten vindt men deze terug b.v. in het burggraafschap Tirol e.d. Tot begin 1900 komt dit kruis in Spanje nog veel vuldig voor. In onze landen is dit ook doorgedron gen, hetgeen zich in het bijzonder heeft geuit in onze burgervendels, die stam men uit die tijd en voortleven in onze gilden en schutterijen. Op de vuurslag van het kruis is heel dikwijls de pa- tioonheilige der gilden afgebeeld of een of ander wapen. Nog heden ten dage zwaaien onze vendelzwaaiers voor het overgrote deel het vendel met het Sint- Andrieskruis. Een onafscheidelijkheid Van deze Bourgondische grondslag zijn cnze gilden, die het nu nog bevestigen. Men mag dan ook vrij algemeen aanne men, dat het georganiseerde vendel- zwaaien zijn oorsprong vindt het het Heilige Roomse Rijk, het Habsburgse en het Bourgondische Rijk. Het Vendelspel. Te ver zou het voeren de ontwikkeling van het vaandel na te gaan, wat op zichzelf een studie waard is en niet los- gedacht kan worden van de heraldiek. We beperken ons echter tot het vaandel- spel. Hierboven zagen wij diverse oefe ningen, welke in alle strengheid moeten worden uitgevoerd, maar daarnaast noemden wij u het vaandelspel als ver maak. Klett schrijft over het laatste „Het gebeurt dikwijls dat men bij gro te Heren vendelzwaait en als iemand van de voorgeschreven oefeningen alles wil spelen, dan vordert het zeer veel tijd, ja het zou de toeschouwers te lang vallen. Daarom wil ik met het spreekwoord kort en goed verder gaan en aanwijzing geven welke oefeningen het gemakkelijkst voor Vorsten, Hertogen te spelen zijn". Hierna geeft hij dan een lijst met 20 van de meest voorkomende en mooiste figuren. Ook aan knapen van 7 tot 10 jaar heeft hij gedacht, want zij kunnen zoals reeds gezegd, geschikt worden ge maakt om later als stadsvaandrig te fun geren. Twee spelen geeft hij, uit eenvou dige oefeningen (10) samengesteld. Tot besluit van zijn werkje geeft Klett een goede raad na alle geïnteresseer den van de Edlen Fahnenexercition her innerd en gewaarschuwd te hebben, dat men voor deze nobele kunst in het bijzonder de teergevoelige jeud -hoogst noodzakelijk bij een perfect en bekend Exercition-Meister in de leer moet gaan en dat derhalve geen kosten en moeiten gespaard worden. Weest niet zuinig en spaarzaam, doch leer de kunst goed aan. Alleen, als men het goed machtig is, dan kan men zich voor vaandrig uitgeven, opdat het niet is zoals het spreekwoord zegtveel geschreeuw, maar weinig wol. Goed aanleren, want doet men dat met, dan zijn de oefeningen later beslist ook niet goed. J Korte stok. De oefeningen die in dit werkje wor den aangegeven zijn bedoeld voor het zwaaien van een vendel aan korte stok Uit vendel met korte stok (die niet meer dan anderhalve meter lang is) wordt nog gebruikt in Zwitserland en hier en daar nog in Tirol. Het Zwitserse vendel wordt tijdens de oefeningen dik wijls omhooggestoken, de stoccade, daar bticht genoemd. In Brabant en Gelder land zwaait men met een lange stok waaraan een tegenwicht. Wat de vlaq- grootte betreft maakt men onderscheid tussen het normale (vierkant) vendel, c.at met een hand wordt gezwaaid en de ZGei' IJcote stads vaandels, die langwerpig zijn (b.v. 2x4 m), die altijd met twee Handen worden gezwaaid. Een van de oefeningen met de grote endels worde door onze vaandrigs nog gemaakt „1. de Spaanse soldatenmars: d. vaandrig legt hier met twee handen de stok op de schouders, waarna hij wordt losgelaten. Door het lichaam ne- derW £e t?aienJWOrdt op de schou der het vaandel rondgetrokken. Het is de wens van de auteur ge- nelf *nflVfX>r di' edele' ou<k- traditio- met ^^stelling wordt gevraagd, met alleen door het zien er van, maar ook door daden, door het zelf te beoefe nen en te beschermen. Hiervoor hebben 7nr i 7^ n en schutterijen ge- henh i k' met hunr vendelzwaaiers, heb ben het begrepen. Laten wij ons bij het geen hierboven is bedoeld, aansluiten, dan zijn wi, er zeker van dat het spel bewaardVahE V°°ï het na9esIacJ" zal bewaard blijven als een kostbaar erf- VT °Je dieP9elovige voorvaderen. Een erfgoed, waarop alléén onze gilden mogen bogen. Zij zwaaien hun vendels op een wijze, welk traditioneel is over geleverd, voor God, de Koning van het Land en de Koning van het Gilde. De „reinevaandels brengen de allermooiste hulde en groet die gebracht kan worden u TOORIANS Fzn. (Nadruk verboden). KONINKLIJK GEZIN BLIJFT NOG OP KORFOE. De reis die het Griekse konings- Fnroomeer d3n tachti8 lede" van Europese vorstengeslachten heeft aangeboden, loop ten einde. De Againeninon zal Donderdag in Kor- derdag in Korfoe meren en veel gasten zullen hier van boord gaan. Vrijaag zal het schip naar Napels varen waar de tocht officieel ein digt. Koningin Juliana, prins Bern- hard en de prinsessen Beatrix en Irene zullen waarschijnlijk nog en kele dagen op Korfoe biijven. In 't Ralacehotel zijn voor het Neder landse koninklijk gezin vijf kamers gereserveerd. MINISTERCONFERENTIE IN LONDEN OVER DUITSE HERBEWAPENING. _l7Sir Wins': on Churchill heeft Woensdagavond voorgesteld om te Londen een conferentie ie houden om te overleggen wat er moet ge beuren nu Frankrijk de EDG heeft verworpen. De ministers van bui tenlandse zaken van Engeland, Amerika en de zes landen die lid van de EDG zouden worden, zullen aan deze conferentie, die binnen veertien dagen zal beginnen, deel nemen, als Churchill zijn zin krijgt. Men zal voornamelijk de souverei- niteit en de herbewapening van Duitsland bespreken. Churchill en Eden zijn van oordeel dat Duits land lid van de NATO moet wor den. Deze conferentie is bedoeld als voorloopster van de NATO-con- ferentie, welke Woensdag door Dulles is voorgesteld. ONTPLOFFING EIST 34 SLACHTOFFERS. Een Mexicaan, die nabij een om geslagen autobus een lucifer aan stak, heeft gisteren een ontplof fing, gevolgd door een brand, ver oorzaakt, waardoor hij zelf en 33 anderen om het leven kwamen en vijf personen ernstige brandwon den opliepen. Als U bij Albert Heijn AL Uw bood schappen haalt, kunt U door de lage prijzen steeds iets extra's kopen. U heeft dan altijd iets in huis waarmee U Uw huisgenoten eens kunt verwennen. Met recht kunt U zeggen: „Mijn pro visiekast is goed en goedkoop gevuld, dank zij de lage prijzen en de uitstekende kwaliteit bij Albert Heijn" Een van de goede dingen in het leven. Jeugdleidster De Jong zegt: Het is een hele k verantwoording als je zo'n veer- t/r tien da£en ,an5 de zorg hebt voor andermans kinderen. Het blijft altijd uitkijken, dat er niets met ze gebeurt. Je dagelijkse kop Boffie Koffie is dan een ver kwikking die je heus wel toekomt. BOFFIE: het woord voor de lekkerste KOFFIE. 500 gram 250 gram 100 gram KAMGAREN HERENCOSTUUMS twee- en drie delig, ook voor corpulente figuren JONGENS COSTUUMS met korte broek en plusfour SPORTCOLBERTS «Harris-Tweed «Homespun", „Macnap" e a SPORTPANTALONS met verstelbare bandwijdte en anti-sllp voering HEREN DEMI'S de nieuwste modellen en dessins LODEN DAMES- EN HEREN-REGENJASSEN .Tyroler" loden e. a. JONGENS EN MEISJES LODEN REGENJASSEN in div. kleuren met en zonder capuchon van KAMGAREN GABARDINE DAMES- EN HEREN-REGENJASSEN ook naar maat zonder prijsverhoging DAMES- EN HEREN-REGENJASSEN enorme sortering in div. kleuren en modellen HEREN- EN JONGENS-JEKKERS met en zonder bontkraag, met ruit, gewatteerd of bontvoering van Fl. 12.- tot F1 von Fl. 48.73 tot Fl. 130.00 van Fl. 19.- tot Fl. 62.- van Fl. 27.- tot Fl. 69 ven Fl, 12.— tot Fl. 36 van Fl. 49. - tot Fl. 73. - van Fl. 39.- tot Fl. 75.- van Fl. 19 tot Fl. 47.- iSEN van Fl. 67tot Fl. 92.50 van Fl. 22.50 tot Fl. 52 34.75 200 meter vanaf bushalte „TRAMSTATION" Wilhelminapark. door Tom Lodewijk. 8) Carla schrok op. Al zó laat? En ik wilde heus niet laat naar bed, Els, ik ben heus erg moe van de reis... en alles. Maak je geen zorgen liefje, Voor twaalven lig je in de koffer. Maar eerst gaan we nog een klein uitstapje maken en leer ik jou de geheimen van de Mé tro. i Dat lokte Carla en nadat ze afgere kend hadden, wandelden ze langs de brede boulevard. Weldra wenkte hen een bord „Metropolitain" boven een trap die naar beneden leidde. „Monceau" las EL en liep naar éen grote 'plattegrond aan de andere kant. (Hier zitten we wees ze met haar vinger en hier moeten we naar toe naar Trocadéro. Dan moeten we dus bij de Etoile overstappen, enfin, dat zien we wel. Kom maar mee. Gespannen volgde Carla. Een warme lucht woei haar tegemoet. Beneden kwa men ze in een grote hal, een kranten kiosk, een loket. Els stapte er cordaat op af, bestelde een „carnet deuxième clas- se", telde netjes tweehonderd francs van een stapeltje groezelig Frans bankpapier en streek een klein boekje met kaartjes °P- Ieder kaartje kun je tweemaal gebruiken onderrichtte ze Carla. Je kunt op één zo'n kaartje als je wilt heel de dag onder de grond rondtoeren, maar dat doet natuurlijk niemand, want er is niets aan. Links en rechts gaapten openingen met ■witte borden, waarop in blauwe letters richtingen stonden aangegeven. Die moeten we hebben wees Els energiek naar een bord „Porte Dauphine". Ze gingen door een lange gang. Telkens kwamen daar dwarsgangen op uit. Nu was er voor de variatie een blauw bord met witte letters waarop een rij, stations onder elkaar stond vermeld. Els zocht het rijtje langs. Prachtig -zei ze voldaan. Trap af Carl. Ze daal den de trap af en kwamen voor een roodgeverfde ijzeren deur, die zich juist langzaam, automatisch sloot, terwijl op het perron een hel gerinkel klonk. Dat treffen we slecht zei Els de trein komt juist binnen en wij mogen niet meer mee. De deur sluit zich zodra de trein t perrron opkcrmt. (Die er dan niet is moet wachten op de volgende. Achter (hen stonden meer passagiers nu, gelaten "wachtend tot de deur weer zou opengaair. Boven het perron welfde zich de gemetselde boog van de tunnel. Grote 'blauwe borden meldden wel tienmaal in reuzenletters „Monceau", „Monceau Zelfs de dwazen kunnen n)et dwalen citeerde Els. Nu don derde de trein binnen-, groene tramwagens met een rode middenin. Dat is eerste k.'as - wist Els. De deuren gingen open met een sissend geluid, mensen stapten uit en in, weer sisten de deuren en met een korte fluitstoot rolde de trein verder de duistere tunnel dn. De rode deur zoog open en Els en Carla wandelden het perron op, langs een geüniformeerde vrcuw die achteloos hun kaartjes knipte, en ondertussen een rad gesprek voerde met een collega aan de overzijde. Het duurde geen vijf minuten of weer ging de bel en even later denderde de volgende trein binnen. Snel stapten de meisjes in, vonden nog een zitplaatsje. Ki antenlezende mannen en vrouwen van allerlei slag. Vermoeide werkvrouwen, ekgante dames, charmante jonge meis jes, zwaar geverfde en gepoederde vrou wen met gedesillusioneerde ogen De trein slierde door de tunnels, bet ene perron na het landere passeerden ze. Els controleerde op het richtingbord in de wagen. Het klopte als een bus. Vol gende halte waarschuwde ze Carla. Weldra flitsten hen de blauwe borden voorbij: Etoile, over trappen en gangen, allerlei richtingborden, en nu hield Els hardnekkig vast aan het signaal „Na tion", het eindstation van de lijn. Voort ging het weer. Kléber, Boissière, las Carla. Trocadéro. Ze waren er. Lichtende transparanten „Sortie" we zen de uitgang, weer beklommen ze de trappen, liepen door een eindeloos lij kende gang, stonden in een halfduistere hal en klommen dan de trap op naar buiten, waar hen als een zegen een frisse, koele avondwind tegenwoei. Heerlijk! zuchtte (Carla ik vond het daar benauwd De Metro heeft een typische atmos- feer 1 legde Els uit door het venti latiesysteem. Het is er altijd warm. Som- m.ge mensen hebben het de eerste maal knap benauwd. Maar het went en het duur nooit lang, j Ik ben blij dat ik weer buiten ben zei Carla en keek op naar een don kerblauwe hemel, waaraan sterren fon kelden. Boven haar hoofd wiekte een Ijle lichtbundel, draaide langzaam weg en verdween, om even later weer terug te komen. Dat is het licht van de Eiffeltoren vertelde Els, trots op haar kennis we zijn er vlak bij. Langzaam liepen ze langs een paar terrasjes. Er zat een eenzame matroos, de rode pompon op de witte muts. Twee oude heertjes dronken bedachtzaam hun bier, en een moede, achteloze vrouw knabbelde een stuk brood bij haar kof fie. Een haveloze man slenterde voorbij, hardop pratend, vreemde ogen in 'n be baard gezicht. Een clochard wist Els die mensen, die onder de bruggen slapen. De zigeuners van Parijs, gebo ren vrijbuiters. Carla huiverde. Het was fris hier. Toen rees voor haar oog een groot wit gebouw, het Palais Chaillot. Brede witte trappen leidden naar een terras, en toen ze daar waren bleef ze staan. Ook Els stond, geboeid, en keek. Voor hen uit daaldden witte trappen nuar beneden. Over het donkere, glin sterende water van de Seine spande zich monumentaal de Pont d'Iena. En aan de overkant rees, indrukwekkend zich aftekenend tegen de avondhemel, het sil houet van dat wonderlijke stalen bouw werk, de Eiffeltoren. Langzaam draaide de lichtbundel van een vuurtorenlicht rond. De grootsheid, de ruimte en de stilte, die zelfs het ononderbroken geluid van voorbij snorrende auto's daar bene den niet vermocht te verstoren, deden de beide meisjes enkele ogenblikken in ver baasd stilzwijgen staren naar dit tafe- 'Dit is Parijs zei Els zacht. Ja Carla zuchtte het bijna. Ja, ze was in Parijs. Ver van huis. Nimmer voelde ze het zo sterk als dit ogenblik. Om haar heen 'het geraas, en ook de stil te, van deze monumentale wereldstad. En onder haar voeten donderde onafgebro ken de ondergrondse, en vervoerde dui zenden mensen naar alle oorden van de ze grote stad. Daar stroomde de Seine, zoals ze al eeuwen gestroomd had. De Seine, die dit alles had zien komen. Hier had Jeanne d Are gestaan met haar witte vaan, hier hadden de jammerkreten van de Hugonoten geklonken in de Bartho- lomeusnacht, hier had Napoleon zijn troepen geïnspecteerd en was Marie An toinette onthoofdParijs! Els trok aan haar arm. Als mecha nisch gingen ze de treppen af, naar de rivier. Op een bankje zat een jóng stel onbekommerd te minnekozen en trok z ch van niemand iets aan. Ze wandel den de brede brug op, staarden naar be neden, waar het water opbotste tegen de pijlers, rimpels trok en kolken vormde. Zullen we maar weer gaan? vroeg Els toen zacht. Ja, ik zou nu wel naar huis.naar het hotel willen antwoordde Carla. Maar ik had dit niet willen missen. Ik zal dit nooit vergeten. Er zijn hier nog wel mooier plek jes wist Els. [We zijn hier maar veel te kort. Maar we zullen de dagen melken, Carl- HOOFDSTUK V NOTRE DAME. De volgende morgen vond heel het ge zelschap in de ontbijtzaal van Hotel Wagram. „Zaal" was een beetje over dreven, want de Wagram was maar een eenvoudig botel en zeker geen super de luxe-instelling. Meubelen van allerlei stijlen stonden er als in een uitdragerij bijeen. En tussen de tafels door scho ven 'Paulette en Jeaanine, de (beide ka mermeisjes, die er wel wat „droog afge stoft uitzagen, zoals mevr. Hoogeboe- zem misprijzend opmerkte, maar met haar violijk zangerig „'jour M'sieu!" en „'jour Madóme" opgewekt koffie en thee aan droegen voor de druppelsgewijs verschij nende gasten. Frans Noordeloos had al ontbeten, was al „ergens heen", de schone Bella was blijkbaar nog niet klaar met haar uitgebreid toillet. I (Wordt vervolgd^

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1954 | | pagina 10