VIJF DAGEN
NAAR PARIJS
Na veel gepraat en gestem kreeg
Sprang-Capelle een woningcommissie
2
DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN MAANDAG 4 OCTOBER 1954.
2
Technische dienst werkt niet zoals het hoort
FEUILLETON
van „De Echo van het Zuiden".
Uii de Provincie
„DE ECHO"
i r-, -I—]"-1
I
I -J
De eerste was de 83-jarige oud-voor
zitter Jan van Beek, die de directeur
hartelijk compimenteerde; Ir. Dijkstra
sprak namens de Brabantse Zuivelbond,
en hij memoreerde speciaal hoe dhr. Ad-
dink bijna 29 jaar deel uitmaakte van 't
bestuur van de Bond en zitting had in
verschillende commissies. Ook landelijk
werd zijn grote ervaring en deskundig
heid op het gebied van de zuivelberei
ding erkend. Hij was lid van de centrale
bouwcommissie, lid van de werktuigen-
commissie en van de examencommissie
van de Koninklijke Nederlandse Zuivel
bond. i
Directeur van der Vecht van de Don-
gense Zuivelfabriek sprak namens de
collega's uit de omgeving, en hij wees op
de grote waarde van een goede buur
man, waarbij hij de hartelijke samenwer
king met de heer Addink zeer prees.
De heer Gallema, voorzitter van de
Bond van Brabantse zuiveldirecteuren
wees er op hoe de heer Addink lid was
van de organisatie vanaf de oprichting,
Als directeur had hij zijn taak zeet
nauwgezet opgevat, en zeer gunstige re
sultaten had hij bereikt. Zijn uitbetalin
gen stonden altijd aan de spits.
De rijkszuivelconsulent de heer V. d.
Brink, roemde de deskundigheid van de
jubilaris, zijn grote ambitie, zijn verant
woordelijkheidsgevoel en zijn zuinigheid,
die buiten de grenzen van Sprang-Ca-
pelle bekend was.
De heer Noordan, directeur van de
N.V. Verenigde Zuivelfabrieken, voelde
zich als directeur van een N.V. op deze
buitengewone vergadering van een coö
peratie zo ongeveer als Daniël in de
leeuwenkuil, dat hij hier was gekomen
moest wel een bijzondere aanleiding
hebben, die aanleiding vond hij in zijn
heel grote waardering voor zijn veel
oudere vriend. Hij kenschetste de heer
Addink als een eminent zakenman, met
een grote wijsheid die veel wist te ac
cepteren en te geven.
Namens het personeel sprak de heer
W. Timmermans een enthousiast en har
telijk woord; hij sprak over een veertig
jarige samenwerking, die hen wel eens
scherp tegenover elkaar deed staan, maar
cian ging het niet om de persoon, maar
om de toekomst van de fabriek. Hij bood
hem namens het personeel een souvenir
aan. j
De heer Opstelten vertegenwoordigde
het Bedrijfschap Zuivel, en hij zou het
kort maken, want het Bedrijfschap had
niet veel meer te vertellen, al was dat
wel eens anders geweest. De Toekomst,
zei hij, gaat voor U verleden worden,
maar dit afscheidsfeest zou hem een
schone herinnering zijn in de toekomst.
De nieuwe directeur de heer J. van
der Heijden werd met applaus begroet
toen hij het podium betrad.
EEN GROTE ERFENIS.
Hij had een erfenis in ontvangst geno
men, die zo groot mogelijk was, namelijk
een gezonde coöperatie, die de heer Ad
dink had voltooid. Zijn voltooiing ech
ter was voor hem, zijn opvolger, een
fundament, want de tijd stond niet stil.
Het zou moeilijk zijn echter de heer Ad
dink te evenaren, laat staan hem voorbij
te streven.
Namens de afdeling Sprang-Capelle
van de Bond van Plattelandsvrouwen
sprak Mevrouw Roubos, die de heer Ad
dink feliciteerde met zijn jubileum; jam
mer was het dat er een scheiding aan
verbonden was, maar hij kan nu een
maal niet altijd blijven werken.
Mej. Rijken, directrice van de 'huis
houdschool, sprak namens het personeel
en de leerlingen van die school. Zij prees
de bijzonder goede verstandhouding tus
sen fabriek en school, de leerlingen kon
den zo lekkere koekjes en keek bakken,
omdat de school van de fabriek room
boter kreeg tegen margarineprijs (het
geen de voorzitter van de fabriek na
tuurlijk prompt aangreep om reclame te
maken voor hun productl).
Persoonlijk verklaarde Mej. Rijken het
bijzonder prettig te vinden hier tegen
woordig te mogen zijn, omdat ze wist
hoe bijzonder goed de heer Addink steeds
met haar vader had samengewerkt.
De heer de Hollander sprak namens de
Coöperatieve Landbouwvereniging te
Sprang-Capelle. Hier ligt een stuk van
Üw leven, zei hij. Over de resultaten
hoeven we niet uit te weiden, ze zijn
te zien in wat de fabriek thans is. Het
was niet altijd gemakkelijk geweest en
de heer den Hollander sprak over de
critiek die dikwijls zo diep kan insnijden
omdat men zaken en personen meestal
niet weet te scheiden. Maar in Uw ar
beid, vervolgde hij, lag ook zeer veel
schoons. Wil het goede en aangename
bewaren en daar nog dikwijls op terug-
Namens de afdeling Kaatsheuvel van
de NCB sprak de heer in 't Groen, die
de heer Addink dankte voor de grote
medewerking die men steeds van hem had
ondervonden en zo deed ook de heer
Snijders namens de Jonge Boerenstand.
WEL EEN BEETJE ERG.
U hebt het wel een beetje erg ge
maakt, zei de heer Addink in zijn dank
woord tot de diverse sprekers, maar toch
ben ik zeer erkentelijk. Hij dankte allen,,
speciaal het bestuur en de commissa
rissen, die hem nog een zilveren sigaren
doos aanboden, voor de aangename sa
menwerking die steeds een steun en een
kracht voor hem was geweest; speciaal
dankte hij nog de eerste secretaris van
het bestuur de heer Meijer. Maar aller
eerst toch ging zijn dank uit naar God'
die hem de kracht had gegeven te doen,
wat hij had mogen doen.
En dan dankte hij alle sprekers «net
een persoonlijk woord, speciaal het ge
meentebestuur voor de vererende onder
scheiding.
Ondertussen werden de aanwezigen
onthaald op verschillende tractaties; zij
dronken de scheidende directeur toe en
zongen dat hij lang zal leven.
Het was een bijzonder feestelijke ver
gadering, die de gure kou spoedig deed
vergeten. i
Om 6 uur verzamelden de genodigden
zich aan een diner in „de Efteling",
waarna in de avonduren de grote feest
tent zich weer geheel vulde met geno
digden en leden van de feestvierende
Coöperatie; allen hebben zeer genoten
van het optreden van Daan Hooykaas
en zijn gezelschap, dat voor een ware
feeststemming wist te zorgen.
Directeur Addink, noch al degenen die
deze dag met de Coöperatieve Stoam-
zuivelfabriek „De Toekomst" hebben
meegevierd en meegeleefd zullen dit
mooie afscheidsfeest niet gemakkelijk
vergeten. 1
De vergadering die de raad van Sprang-Capelle j.l. Vrijdagavond hield
heeft nogal wat tijd in 'beslag genomen. Speciaal de benoeming van een
commissie van advies inzake de v. oonruimtewet en een bespreking van
de technische dienst en de vele werken die die dienst nog te verrichten
had, bleken nogal wat tijd te vragen.
De woningcommissie blijkt geen aantrekkelijk instituut in Sprang-Capelle;
weinig personen voelen er iets voor er zitting in te nemen en over de
enkele aanbevolen candidaten bleken de meningen nogal verdeeld, er werd'
heel wat gepraat en gestemd voordat men weer een commissie 'had.
SCHOTSESTRAAT EEN AL TE
REALISTISCHE NAAM.
Alvorens de diverse punten aan de
oide te stellen, richtte burgemeester Smit
zich tot de heer Genuit, die door een
zwaar verlies was getroffen. Hij betuig
de hem namens de raad de allerdiepste
en warmste deelneming met het overlij
den van zijn vrouw, waarvoor de heer
Genuit geroerd dankte.
Notulen noch ingekomen stukken ble
ken voorts moeilijkheden op te 'leveren.
En het vaststellen van een pachtover
eenkomst had ook weinig om het lijf; de
heer de Bie maakte een technische opmer
king die ter harte werd genomen en op
een vraag van de heer Maijers deelde de
voorzitter mee, dat de gemeente inder
daad in het bezit was van enkele boom
gaarden, die de laatste tijd echter be
hoorlijk door de jeugd werden geplun
derd.
Een voorstel tot aankoop van enkele
perceeltjes grond gelegen tussen de
Schoolstraat en de [Wendelnesseweg-
Oost men leze voor nadere bijzonder
heden de reeds eerder gepubliceerde
praeadviezen deed de heer Maijers
opmerken dat de grondprijzen nogal hoog
waren, hij, was bang dat men een pre
cedent zou 'scheppen.
De voorzitter antwoordde hierop, dat
er op het ene perceel bomen stonden,
dat de percelen aan' de openbare weg
lagen, hetgeen de prijs hoger maakte en
dat dit de enige methode was om tot een
oplossing te komen.
In het vervolg, zei de heer Maijers, als
er goede cultuurgrond gekocht gaat wor
den, zal men met deze prijzen rekening
dienen te houden, maar de heer Ros en
ook de voorzitter waren het hier niet
mee eens. Het betrof hier grond, die men
perse nodig had! om de gemeente te ver
fraaien.
De heer Dekkers toonde zich erg in
genomen met het plan om hier een
plantsoen te maken. Al eerder had hij de
opmerking gemaakt, dat er veel te wei
nig werd uitgetrokken voor verfraaiing
van de gemeente; er zijn wel plannen,
maar de uitvoering ervan laat veel te
lang op zich wachten.
Diezelfde morgen was dit vraagstuk,
aldus de voorzitter, wijd en breed in B.
en W. besproken en bij de mededelin
gen zou de voorzitter er nog wel het een
en ander over zeggen.
Nadat enkele punten zonder meer wa
ren goedgekeurd stelden B. en !W. voor
de naam Kattesteeg te veranderen in
Schotsestraat.
Mevrouw Genlacfa was van mening,
dat de naam Schotsestraat nogal vreem
de associaties wekte. De huizen stonden
er inderdaad schots en scheef.
Zij had gezocht naar een andere meer
acceptabele benaming en dacht toen aan
Dick Vlemming die door zijn daad wel
verdiende geëerd te worden. Bovendien
lag in het verlengde van deze straat de
Jan de Rooijstraat in Kaatsheuvel; de
combinatie van beide straatnamen zou
zeer symbolisch zijn.
De voorzitter vond het een goed idee,
maar het was geen gewoonte een straat
te noemen naar een nog levend persoon,
behoudens enkele hoge uitzonderingen.
De heer de Raadt merkte op, dat de
Schotten toch ook allemaal nog, leefden
en de heer Timmermans adviseerde in
elk geval in contact te treden met de
heer Vlemming.
De heer Dekkers vond het eveneens
een mooi idee; moeten mensen per se ge
storven zijn om geëerd te worden, vroeg
hij zich af.
Uiteindelijk, nadat ook de heer van
Caem, die de naam Schotsestraat zo ver
keerd niet vond, verklaard had zich
er goed mee te kunnen verenigen, be
sloot men contact op te nemen met Dick
Vlemming. i i j
Dan volgde een aantal hamerstukken,
totdat men beland was bij de benoeming
van een adviescommissie ingevolge de
woonruimtewet.
WEINIG ANIMO
VOOR OOMMISSIE.
De heer Maijers begon met te vragen,
wat er de oorzaak van was, dat drie
leden van de commissie zich niet meer
candidaat hadden gesteld.
Omdat het het- meest onprettige en on
dankbare baantje is in de gemeente,
antwoordde de voorzitter.
Wat is er de oorzaak van, vroeg de
heer Ros, dat er afgeweken is van de
gewoonte om twee candidaten op de
voordracht te zetten. Hij vond het klein
dat er in een gemeente van 6000 inwo
ners geen tien mensen gevonden werden
die bereid waren zich beschikbaar te
stellen. i
De voorzitter wees er op, dat het hier
een aanbeveling betrof en geen voor
dracht, zodat men niet verplicht was er
twee op te zetten. Tientallen mensen wa
ren er gevraagd, maar zij bedankten al
lemaal voor de eer.
De heer de Raadt verklaarde niet be
dankt te hebben, omdat het ondankbaar
werk 'zou zijn; als je tracht te doen wat
in je vermogen ligt, dan zul je wel eens
even een minder goede vriend hebben,
maar uiteindelijk respecteren Ze je toch,
zei hij. Voor 'hem lag de oorzaak in het
feit, dat B. en W. eens niet zo fair ge
handeld hadden ten aanzien van de com
missie. Tot drie keer toe had de com
missie unaniem een bepaalde candidaat
voor een woning geadviseerd en B. en
W. bleven de toewijzing maar uitstellen.
Dat was niet juist en ook Zijn partij had
hem geadviseerd zich niet meer herkies
baar te stellen.
Het was wel geen gewoonte over
woonruimtekwesties te praten, maar de
voorzitter wilde er toch wel iets over
zeggen. Op de eerste plaats was hier
sprake van een 'adviescommissie, en wa
ren B. en W. gewoon bijna altijd het ad
vies van de commissie te volgen, maar
dat wilde nog niet zeggen, dat zo'n ad
vies niets eens afgewezen 'kon worden.
Als ik vervolgens goed weet wat U
bedoelt, dan betreft het hier een geval
ten aanzien waarvan B. en [W. oor
spronkelijk instemden met het advies van
de commissie. Maar toen de eigenaresse
de aangewezen candidaat niet in het huis
wilde nemen en de commissie niet tot
vordering wilde overgaan, toen zat er
voor B. en W. niets anders op, dan de
woning toe te wijzen aan een andere ge
gadigde.
Als B. en W. de eerste keer toege
staan hadden, 'had er niet gevorderd hoe
ven worden, zei de heer de Raadt. 'En
de voorzitter betoogde dienaangaande,
dat het wel vaker voorkwam, dat wan
neer de zaak niet urgent was, B. en W.
wachtten met toe te wijzen, omdat er nog
van alles kon gebeuren.
DE STEMMING.
Enfin, men ging tot stemming over en
de uitslag was
Mevr. Maris 8 stemmen, J. Pruijssers
11 stemmen, G. Vos 7 stemmen, |C. D.
Kooter 6, J. Dekkers 1, Genuit 4, Ros 1,
G. v. d. Poorte 2, blanco 2 en nogmaals
twee keer twee stemmen blanco (men
stemde namelijk 4 personen ineens).
Juist door dit gedeeltelijk blanco stem
men, kon men geen juist beeld van de
stemming verwachten en B. en W. be
sloten de personen een voor een te stem
men.
Mevr. Maris werd toen herkozen met
8 stemmen, J. Genuit kreeg er 2 en Ros
1, twee waren er weer blanco.
In de vacature Vos werd toen met 7
stemmen de heer Genuit gekozen, ter
wijl de heer Vos er 6 kreeg.
De heer Genuit echter aanvaardde de
ze benoeming niet. Het speet hem dat
het zo gelopen was. U zult begrijpen,
zei hij, dat nu ik pas mijn vrouw ver
loren heb, dit moeilijk kan doen.
Bovendien vond hij het niet fair, dat
hij er het vorig jaar was uitgestemd, zo
dat hij het beter vond het nu maar zo
te laten.
Wat nu gedaan. 'Uit de raad werden
enkele andere mensen genoemd, maar
men wist ook niet of die een benoeming
zouden accepteren. Toen men tenslotte
tot stemming overging: was hiervan de
uitslag
G. v. d. Poorte 7 stemmen, tegen Vos
6, zodat de eerste in de commissie was
gekozen; men zou hem vragen of hij zijn
benoeming accepteerde.
Bij de eerste stemming in de vacature
de Raadt kreeg de Raadt 3 stemmen,
Kooter 5, Ros ll en Maijers 2, twee wa
ren er blanco. 1
Een nieuwe vrije stemming gaf de heer
Kooter 6, de Raadt 3, Maijers 2, en twee
stemmen waren er blanco. Zodat Kooter
meer dan de helft van het aantal geldige
stemmen had en dus was gekozen.
Tenslotte werd de heer Pruijssers met
10 stemmen gekozen, tegen 1 voor de
heer van den Hoven, 1 voor de Raadt
en een blanco.
UITBREIDING TECHNISCH
PERSONEEL.
Bij de mededelingen sprak de voorzit
ter over de moeilijkheden ten aanzien
van de werken die uitgevoerd moesten
worden door de technische dienst van
de gemeente. Men moest hierbij echter
bedenken, dat de nieuwe gemeente-archi
tect de tijd moest 'hebben om zich in te
werken; daar kwam 'bij dat er voor de
geplande werkzaamheden veel voorbe
reidend werk moest worden verricht, dat
de gemeentearchitect practisch helemaal
alleen moest doen. In overleg met de
commissie van de technische 'kring zou
men trachten een opgeleide 'kracht in
dienst te nemen, die ook een groot ge
deelte van het tekenwerk kon doen.
Bovendien moesten er momenteel door
de werklieden van de gemeente zoveel
werkjes worden opgeknapt buiten hun
eigenlijke taak, dat er die ook wel eens
bij overschoot.
B. en W. zouden graag bij de begro
ting willen voorstellen twee nieuwe
werklieden, waarvan een tuinman, in
dienst te nemen en in overleg met de
kring een tekenaar willen aanstellen.
In dit verband behandelde de voorzit
ter ook de vraag van de heer Maijers,
waarom de brandnetels in de gemeente
niet werden verwijderd.
Het was met deze brandnetels als met
heel veel andere dingen, die dringend
nodig waren, maar waarvoor eenvoudig
weg geen tijd meer was.
De heer Ros was het er volkomen mee
door Tom Lodewijk.
17)
Er stonden verschillende toeris
ten-groepen in de hal. Frans nam
kaartjes en deelde mede, dat de
groep zich in tweeën zou moeten
splitsen. De ene helft kon met hem
meegaan, de andere helft moesit
onder geleide van een Franse
gids..,., degenen die het Frans
meester waren.
Bella weifelde een ogenblik, keek
naar de groep die zich rond de ge-
uniformeerde Fransman vergader
de. Toen ontmoetten haar ogen een
paar uitdagend-lachende bruine
ogen onder kortgeknipt, donker
haar. Een lange Amerikaanse offi
cier, in onberispelijk khaki, met
een tros lintjes op de borst, had
rondweg* zijn rug naar de gids ge
draaid en zond Bella een appreci
ërende blik toe.
Ze strafte hem af met een hoog
hartig staren, over hem heen.
Maar toen de groepen werden ver
deeld, liep Bella achter de Franse
gids aan.
Frans zag haar de grote zaal in
lopen. Ze heeft tact dacht
hjj tevreden en ze dringt zich
niet op. Héél correct. Maar het
speet hem toch. Hij had haar wel
graag eens laten horen hoe onder
houdend hij over Fontainebleau
vertellen kon.
Els en Hannes hadden elkaar
eens aangekeken, toen ze voor het
paleis stonden. Toen had Hannes
veelbetekenend met het hoofd ge
knikt naar het prachtige park er
om heen.
Veel te mooi weer eigenlijk,
om die onwe boel te gaan bekij
ken had hij gezegd.
Hm hmjj Els gaf zich niet
t>loot.
Zouden wij: op eigen houtje
het park niet eens gaan bezichti
gen stelde hij 'stoutmoedig voor.
Ik heb een beetje hoofdpijn
gekregen in de bus fantaseerde
Els ik blijf liever in de buiten
lucht. Dus wat mij betreft.
Je zult zien hoe gauw je
hoofdpijn over is profeteerde Han
nes lachend, en samen slenterden
ze weg en lieten het paleis het
paleis.
Bella intussen luisterde met 'n
half oor naar het radde Frans
van de gids., naiar zijn standaard
grapjes, waar der ene helft om
lachte en de andere helft mee om
lachte om te tonen dat ze ze be
grepen hadden. Maar inmiddels
hield ze uit haar ooghoek voortdu
rend de lange Amerikaan in de
gaten. Ze zag hem, innerlijk ver
maakt, manoeuvreren, tot hij ein
delijk, schijnbaar toevallig, naast
haar was. En toen de gids langwij-
lig uitleg gaf over Josephine de
Beauharnais, maakte hij in het En
gels een schertsende opmerking.
Bella begreep dat zich hier een
uitstekende gelegenheid bood om
haar talen wat op te halen. Maar
ze glimlachte slechts, een beetje
afwezig.
In gedachten vergeleek ze deze
knappe Amerikaan met Frans, en
dan verzonk de reisleider maar
tot een simpel burgermanneke.
Hier was nieuw wild, maar ze
moest voorzichtig zijn.
En gereserveerd, maar handig,
schermde ze met' de Amerikaan,
die that little Dutch girl best de
moeite waard vooid. Ze viste uit
dat hij pit Pittsburgh kwam, waar
zijn vader directeur was van een
grote staalfabriek. Hij was in de
oorlog geweest ook, Italië, Nor-
mandië, bij de étappe. Bella vond
hem gloeiend-interessant, maar
wachtte zich er wel voor het te
laten merken.
Eindelijk was de rondleiding af
gelopen. De gids ontving zijn fooi
tje met een dankbaar „Merci beau-
coup, mesdames, 'sieurs en toen
stonden ze weer op het zonover
goten plein. Het hele gezelschap
bestormde het ijswag'entje voor 't
hek. Bella bleef wat achter.
Kan ik u een lift geven in
mijn wagen informeerde de
Amerikaan.
Ik ben in gezelschap ant
woordde Bella afwijzend we
gaan nu naar Barbizon.
En waar logeert u
- Parijs.
Ik ook. Misschien kom ik u
vanavond wel tegen
Weinig kans. Parijs is zo
groot.
Ja, het i< te gewaagd om dat
aan het toeval over te laten
stemde de Amerikaan glimlachend
toe. We konden het toeval
beter een handje helpen. Als we
eens
Toen Bella weer in de bus zat,
glimlachte ze met half gesloten
ogen. Beloofde een interessante
avond te worden met James, de
lange luitenant. Heel wat beter dan
dat geklets op zo'n terrasje met
zo'n dooie Hollander. Die Ameri
kanen wisten wat uitgaan was
Frans had met een half oog Bel-
eens, dringend was het nodig dat er meer
personeel kwam. Maar men moest niet
wachten tot de 'begroting. Kon men voor
lopig geen twee werklieden in losse
dienst aannemen?
Dat was al gebeurd, antwoordde de
voorzitter.
De heer Ros wees vervolgens op de
verschrikkelijke toestand waarin het
Wolfsnest verkeerde en de heer Maijers
vestigde er de aandacht op, dat de ver
delging van de 'brandnetels met de nieuw
ste bestrijdingsmiddelen slechts weinig
tijd vroeg.
Mevrouw Gerlach vroeg aandacht te
besteden aan de scherpe kanten van de
Wendelnesseweg, waar de laatste maand
drie ernstige ongelukken waren gebeurd.
De 'heer 'Dekkers spoorde het college
aan een redelijke taakverdeling onder de
gemeentearbeiders toe te passen, hen zelf
verantwoordelijk te laten zijn voor een
'bepaald gedeelte van de gemeente.
Dat waren ze inderdaad, zei de voor
zitter; hij zou werkelijk blij zijn als de
arbeiders zelf eens een keer een initiatief
namen. 'En hij haalde frappante voorbeel
den aan van verregaande initiatiefloos
heid.
De heer van Caem wees op de erbar
melijke toestand van de Loonsestraat,
waar iets gebeuren moest, de toestand
was onhoudbaar.
Maar dit, aldus de voorzitter, waren
alle dingen, waarvoor de aandacht van
de nieuwe gemeentearchitect was ge
vraagd, maar waarvoor eenvoudigweg
geen tijd was. Bovendien was het zeer
moeilijk aan stenen te komen.
'De heer Maijers had ook een schrifte
lijke vraag ingediend met betrekking tot
de Loonsestraat en nu opperde hij de
mogelijkheid enkele putten te graven,
maar dit bleek technisch niet uitvoerbaar
zolang er geen trottoir was.
Er was nog een andere vraag' van de
heer Maijers, die had vernomen van de
plannen betreffende een verenigingsge
bouw te 'Capelle; en. nu luidde zijn vraag
of het niet mogelijk was daarin een bad
huis van gemeentewege onder te bren
gen.
Bij de behandeling van het 'badhuis
plan te 'Sprang 'had de voorzitter de toe
zegging al gedaan, dat er voor Capelle
op de een of andere manier ook in voor
zien zou worden. Was er die mogelijk
heid in samenwerking met dit comité tot
oprichting van een verenigingsgebouw,
waar B. en W. overigens 'helemaal buiten
stonden, dan voelden B. en W. hier ze
ker voor.
Maar misschien was er een vluggere
oplossing en nogmaals wees de voorzitter,
zoals hij al eerder had gedaan op de
huishoudschool. Men had bericht gekre
gen, dat als er een goede bestemming
door de gemeente aan de oude kon wor
den gegeven, men wellicht over zou gaan
tot de bouw van een nieuwe. B. en W.
hadden er 30.000 gulden voor beschikbaar
gesteld, en wellicht zouden hier onder
meer een tiental douchecellen kunnen
worden ondergebracht. Aan de totstand
koming van het bedoelde verenigingsge
bouw, zouden B. en W. zover mogelijk
graag hun medewerking verlenen.
En de heer Ros hoopte dat dit gebouw
er gauwer zou zijn, dan het Jan de Rooij-
nionument; hierover sprekend ontzenwde
de voorzitter de kletspraatjes die er over
de ronde deden, met mee te delen, dat
de onthulling van het monument zo lang
op zich liet wachten, omdat men getracht
had de Koningin deze onthulling te doen
verrichten. 'Deze pogingen waren echter
op niets uitgelopen.
'Op verzoek van de heer van Caem,
zou men na sluiting van de openbare
vergadering in geheime vergadering hier
nog wat over praten. Hetgeen dan ook
gebeurde.
GOUDEN PRIESTERFEEST
HOOGWAARDIG HEER VAN
HEESCH TE GRIMBERGEN.
Grimbergen viert op 9 October
a.s. het gouden priesterfeest van
Hoogw. Heer Van Heesch, prelaat
van de abdij Grimbergen. Deze ver
dienstelijke persoonlijkheid werd
geboren in Heeswijk op 11 Sept.
1881. Hij was de zoon van Johan
nes van Heesch en Theodora van
Eeckeren en broer van wijlen de
heer Willem van Heesch alhier.
Hij voltooide zijn humaniora
studies in het Norbertijns Gymna
sium te Heeswijk, deed in 1899
zijn intrede in de abdij van Grim
bergen, legde de geloften af op 9
October 1901. Drie jaar later werd
hij priester gewijd en door zijn
overste naar Rome gestuurd om
verder te studeren aan de Grego
riaanse Universiteit. Als schitte
rend student eindigde de jonge
priester met de graad van doctor
in de Godgeleerdheid en baccha-
laureus in het Kerkelijk Recht. Na
zijn terugkeer werd hij benoemd
als professor in Dogmatica, schrif
tuur, kerkelijke geschiedenis en
Philosophic.
Als rustige pastoor te Ellingen
ontving hij de tijding „gekozen
tot Prelaat'', op 28 Maart 1946 en
ontving de ambtswijding uit han
den van Mgr. Noots, de Generaal,
op 25 April 1946. Bij zijn gouden
professiefeest werd de jubilaris
gedecoreerd tot Ridder in de Leo
poldsorde, terwijl in 1953 de be
noeming volgde als Circator van
het Generaal Kapittel.
NATIONALE PHILIPSWEDSTRIJD
VOOR MIDDELBARE SCHOLIEREN.
Met het doel te onderzoeken in hoe
verre de belangstelling voor de techniek
heeft post gevat bij de leerlingen der
middelbare scholen, heeft Philips de 4e,
5e en 6e Wassers van alle 'Nederlandse
gymnasia en 'HjB.'S.-en uitgenodigd een
opstel te schrijven, waarin ieder op zijn
manier tot uitdrukking kan brengen, dat
de enige levenskans voor Nederland ligt
in industrialisatie.
Daartoe is aan de deelnemers gevraagd
een opstel te schrijven over één van de
zeven opgegeven onderwerpen of over
een onderwerp naar keuze, en dat even
tueel te verduidelijken met foto's, teke
ningen, diagrammen, enz.
De inzendtermijn voor deze wedstrijd
sluit op 16 Januari a.s. Daarna zal de
jury, waarin ook pas afgestudeerde H.
B. S.-ers en Gymnasiasten zitting heb
ben, onder voorzitterschap van Prof. Dr.
Ing. N. A. Halbertsma, 'Buitengewoon
Hoogleraar aan de Rijksuniversiteit te
Utrecht, de opstellen en werkstukken be
oordelen.
Als hoofdprijs is een bedrag van f 700,
naar keuze te besteden, beschikbaar ge
steld, terwijl als le en 2e prijs voor de
scholen, die het best uit de bus komen,
respectievelijk een '16 mm geluidsfilmpro
jector en een Magnetofoon lals prijzen
zijn uitgeloofd. In totaal zal er onder de
vierentwintig prijswinnaars een bedrag
van f 3300.aan prijzen worden ver
deeld.
BEROEPSTONEELGEZELSCHAP
IN BRABANT.
Startte vijf jaren geleden „Het Bra
bants Orkest", dat bij het vorderen der
jaien vaste voet in de ziah snel ontwik
kelende provincie Noord-Brabant zou
krijgen, met een goede roep bij de mu
ziekcritici, thans heeft dit gewest een
nieuw initiatief en wel op het gebied van
de dramatische 'kunst in het eerste sta
dium van uitvoering gebracht.
Het Provinciaal bestuur is reeds ja
ren werkzaam in 'het bevorderen van
hei amateurstoneel door ruime subsidies
op prestatie, door steun aan cursussen
voor spelers en regievoerders en door
beurzen voor jonge krachten, die naar
de Toneelacademie te Maastricht gaan.
Daarin heeft Noord-Brabant zich aan de
spits van alle Nederlandse provincies ge
steld. Restte de vorming van een be
roepstoneel, waartoe thans is besloten.
Gevormd is een stichting „Het Brabants
Toneel" met een bestuur, uit een ruim
aantal personen met belangstelling voor
de culturele ontwikkeling van hun ge
westgenoten en woonachtig in de grote
en de kleine gemeenten samengesteld. Dit
bestuur gaat nu de vorming van een
goed gezelschap ter hand nemen.
Daartoe zullen naar analogie van de
werkwijze met „Het Brabants Orkest"
subsidies worden aangevraagd bij het
Rijk, de Provincie en de meest volkrijke
gemeenten, terwijl inmiddels na advie
zen van deskundigen te hebben ingewon
nen, dit bestuur een troupe gaat samen
stellen mitsgaders een repertoire-schema
opzetten, teneinde volgend seizoen de
groeiende behoefte aan toneelvoorstel
lingen binnen en waar nodig buiten de
grenzen dezer provincie te kunnen op-
■••It U voor Waalwijk
Kaatsheuvel an da Lang
straat DE BESTE
RECLAME.
la met de Amerikaan zien praten.
En toen ze in de ommuurde tu,in
van een schilderachtig cafeetje in
het schildersdorp Barbizon aan de
koffie zaten, zag hij kans even
naast haar te komen.
Wat was dat voor een snui
ter informeerde hij schijnbaar
onverschillig.
Een Amerikaanse officier
antwoordde ze op dezelfde toon.
Nogal een Don Juan stelde
Frans niet zonder afgunst vast.
Zeg Bella, zullen wij van
avond
Spijt me, maar ik ben van
avond bezet zei ze.
En je had zo half en half met
me afgesproken
Ja, zo half en half, maar ik
ben van gedachten veranderd. Ik
ga vanavond met James op stap.
Hij haalt me met de wagen af.
Ze zei het trots, en tegelijk zo za
kelijk alsof ze dagelijks met offi
cieren in wagens op stap ging.
James herhaalde Frans
een beetje dom. O.....' opeens
ging hem een licht op is dat.
hjj
Jawel antwoordde ze
James Tickard.
Dat heb je machtig gauw voor
elkaar gebokst -zei hij en in zijn
stem klonk teleurstelling en een
zweem van minachting. 'k Zou
maar uitkijken, als ik jou was.
- Daar is de politie-agent weer
constateerde Bella de politie
agent van Place Pigalle. Ik geloof,
meneer Noordeloos, dat het u als
leider van deze reis niets, maar
dan ook niets aangaat, hoe en waar
de deelnemers hun vrije tijd door
brengen. En ik zou het op prijs
stellen als u uw belangstelling be
perkte tot het werk waarvoor u
aangenomen bent.
Hij keek of hij een klap in zijn
gezicht gekregen had. Toen stond
hij zonder een woord op en liep
weg van haar tafeltje. De reis van
Barbizon naar Parijs was voor
Frans een marteling. Hij moest
voor het gezelschap dezelfde zijn,
opgewekt, mededeelzaam, gelijk
moedig. En daar zat hij in de bus,
en twee plaatsen achter hem de
vrouw die hem zo ongenadig naar
beneden getrapt had. Plotseling
doorzag hij Bella. En haar spelle
tje. Het spelletje dat ze nu weer
zou gaan spelen met die Ameri
kaan. Hopelijk was hij een hard
gekookte jongen, die haar dóór
had, dan zou zij misschien eens..
(Wordt vervolgd)
