I*#
D.D.D.
ii
i
Fa. M. VESTERS NAM NIEUWE
FABRIEK IN GEBRUIK.
yy
DE KOPERKONING
(He rmocèwe
«Ill
i
I
GLORIEDAG VOOR EMVE TE KAATSHEUVEL.
Huid
uitslag
POPENToooDI BATEN MUIS
DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN VRIJDAG 17 DECEMBER 1954
h ii
A
\j
N
m
g
Eersle fabriek op nieuw industrieterrein.
FEUILLETON
van „De Echo van het Zuiden"
In Humbsrcity fluisterde men
i
tij
i
e
i
V
1
s
s|
v
k
Q
F
b
h
t\
g
r
d
v
i)
o
q
ii
d
V
b
b i
z
1]
2';
J
e
I i
n
b
k
Het uiterlijk van de nieuwe fabriek der fa. M. Vesters.
Het moet Maandag een gloriedag zijn geweest voor de firma Vesters
in Kaatsheuvel, vooral voor de heer Mathieu Vesters, toen burge
meester v. d. Heijden de nieuwe fabriek van de firma, op het nieu
we Kaatsheuvelse industrieterrein, in gebruik stelde.
Drie-en-twintig jaar is het pas geleden dat de grondslag werd gelegd
voor deze schoenfabriek, die de grootste productie heeft van alle
Kaatsheuvelse fabrieken.
Het begin was heel bescheiden, een klein schuurke in de Gasthuis
straat, een 60 paar kinderschoentjes in de week, maar het ging, al
was 't wel eens moeilijk; de productie ging omhoog, eerst met tien
tallen, later met vele honderdtallen, men vestigde zich in een grotere
ruimte, Jan, Bemhard en Kees Vesters kwamen hun oudere broer
helpen en toen ging het in een snel tempo met een vervelende
stagnatie in de oorlogsjaren naar de datum van 13 December '54,
toen de nieuwe fabriek kant en klaar was.
Inderdaad een gloriedag voor deze ras-echte schoenmakers, voor
deze schoenfabrikanten die weten hoe en wat er bereikt kan worden.
OVERWELDIGENDE BELANG
STELLING.
De feestdag begon 's morgens met
een H. Mis in de kerk van de Heili
ge Joannes, waarna er een geza
menlijk ontbijt was in hotel Eupho-
nia; heel het personeel woonde de
H. Mis bij en zat aan aan de koffie
tafel.
Het oudste personeelslid, de chef
van de finish-afdeling, de heer Rei-
nier Brent, heeft tijdens de maaltijd
namens het personeel een compleet
planningsbord aangeboden, dat,
naar hij hoopte, mocht bijdragen tot
een verhoging van de productie; hij
was vergezeld van een van de jong
ste personeelsleden, die een bijpas
sende oorkonde overhandigde.
Begrijpelijk is het dat Mathieu
Vesters voor dit gebaar van zijn
personeel heel erkentelijk was en
ook dankte hij hartelijk voor de
goede samenwerking tussen direc
tie en personeel, die in de toekomst
bestendigd mocht blijven. Hij wens
te het hele personeel nog een gezel
lige dag toe en stelde een feest
avond in het vooruitzicht.
Allen begaven zich toen naar de
nieuwe fabrieksgebouwen, die om
goed half 12 door de Zeereerw. Heer
Pastoor v. d. Spijker werden inge
zegend en waarin het H. Hart werd
geïntroniseerd. Deze plechtigheid
werd gevolgd door een hartelijk
woord van de Pastoor, die zich ook
heel speciaal richtte tot Mevrouw
Vesters, de moeder van de heren
MATHIEU VESTERS
commercieel leider
Krabben en peuteren
maakt de kwaal steeds
erger. De helder vloeibare
D.D.D. dringt diep in de
poriën door, zuivert, ont
smet en geneest de huid.
GENEESMIDDEL TEGEN
HUIDAANDOENINGEN
VLOEISTOF
BALSEM
ZEEP
EEN BOEIEND FAR-WEST
VERHAAL
door
PIKE NORTON WILL'S.
5)
Bovendien was 't te donker. De vol
gende morgen gingen we weer te
rug', maar ook zonder succes. Al
leen Hunter kwamen we tegen en
met heel veel moeite kregen wy
hem mee.1'
„Maar waar is „Flash", onder
brak Buck hem ongerust.
Billy haalde met een droevig' ge
zicht zjjn schou,ders op. „We zijn
hem niet tegen gekomen."
„Dan zullen ze die meegenomen
hebben. Een reden te meer voor
mij om de bende te ontmaskeren.
Weet je wat nui het mooiste is?
Jullie hadden mij heel gemakkelijk
kunnen vinden.
„Hoe dan?" vroegen de anderen
verbaasd. „Er was geen spoor te
ontdekken.
„Wel. je zei zelf al dat Hunter zo
moeilijk mee te krijgen was. Hij
wilde zeker steeds een bepaalde
richting uit, is het niet?"
„Inderdaad, nu je het zegt", zei
I Billy. „Bedoel je, dat we hem maar
hadden te volgen, om bij jou te
komen?"
„Juist, hij zou de weg wel gewe
ten hebben. Nu is de kans daarop
verkeken. Een hond is geen mens,
waartegen je kunt zeggen; „Voor
uit, dezelfde weg die je gisteren
wilde volgen."
Dan stelde Billy een belangrijke
vraag, die ieder op de lippen
brandde: „Wat moet er nu gebeu
ren?''
„Voor jullie één ding'. Iedereen
moet zo dicht mogelijk bij de ranch
blijven. Ik moet steeds een flinke
troep mannen bijeen hebben. Zorg
er voor dat de wapens in orde zijn.
't Kan binnenkort gaan spannen."
Vergenoegd luisterden de cow
boys. Dat was iets voor hen. Buck
kon op hen rekenen. Voor zoiets
waren ze altijd te porren.
Enkele dagen gingen voorbij zon
der dat er iets gebeurde. Buck ver
dween soms gedurende een hele
dag, terwijl niemand wist wat hij
uitspookte. Ook de sheriff liet
niets van zich horen. Waarschijn
lijk durfde hij Billy niet zonder
meer te arresteren, nu hij wist dat
Buck Palmer zich met de zaak be
moeid had.
firmanten. Hij wees er op hoe in de
fabriek een christelijke geest moest
heersen. Een ruw product komt hier
binnen, zei hij, en veredeld en gaaf
verlaat het de fabriek; 't moet niet
zo zijn, dat jongens en meisjes hier
gaaf binnen komen en bedorven de
fabriek verlaten. In de enkele we
ken dat mijnheer Pastoor in Kaats
heuvel was nu, had hij echter niets
dan goeds vernomen over de Kaats
heuvelse mensen.
Even vestigde hij nog de aandacht
op het sociale aspect, toen hij be
toogde hoe de arbeider een behoor
lijk loon moest verdienen om met
blijheid zjjn werk in de fabriek te
kunnen doen en zijn taak in zijn
gezin te kunnen verrichten.
DANKBAAR JEGENS
NIJMEGENSE FIRMA....
Er voerde een voorlopig tegelpad
van de Stationsstraat naar de nieu
we fabriek; links en rechts van dit
pad waren bulldozers bezig en an
dere soortgelijke machines om de
nieuwe weg, die 't nieuwe indus
trieterrein zou, ontsluiten, aan te
leggen.
Men wachtte niet op deze nieuwe
weg, men had al lang genoeg moe
ten wachten tot het hele complex
gereed was, men moest vooruit;
men kon toch al niet alle orders in
deze tijd van hoogconjunctuur ver
werken.
Vandaag echter zwegen de ma
chines; in strakke rijen stonden ze
door de ruime fabriekshal als een
troep militairen „op de plaats rust";
op sommige machines stonden zelfs
bloemen en over hen heen klonk de
muziek. Vandaag was 't feest, van
daag gunde men zich een ogenblik
respijt in een 23 jaar lang hard en
moeilijk werken, vandaag mocht
men even de voldoening smaken
van veel, heel veel te hebben be
reikt. Morgen zouden de machines
het lied van de arbeid weer zingen,
zou het personeel in allemaal de
zelfde kledij weer werken aan het
Emvé-product, zou heel het econo
misch en rationeel geplande pro
ductie-apparaat weer als een inge
nieuze machine gaan draaien, mor
gen zouden de vier gebroeders hun
jacket weer mogen thuis laten, ze
zouden dat niet erg vinden.
Talrijke personen zijn Maandag
middag bij de firma M. Vesters te
gast geweest; daaronder waren de
Zeereerw. Heer Pastoor v. d. Spij
ker en vele andere heren geestelij
ken, de Edelachtb. Heer Burgemees
ter Mr R. J. Th. v. d. Heijden, en
talrijke leveranciers en afnemers
van de firma Vesters, ze waren al
len de welsprekende getuigen van
de grote bloei van de firma en van
de good-will die zij overal geniet;
en de getuigenis van de zeer vele
bloemstukken en andere prachtige
eadeaux was niet minder welspre
kend.
De heer Mathieu Vesters heette
zijn gasten van harte welkom en
liet toen zijn gedachten teruggaan
naar 23 jaar geleden toen die basis
werd gelegd voor een eigen bedrijf
je. Hij had de vakschool afgelopen
en moest uitzien naar een bestaans
mogelijkheid. Nog moet ik, aldus de
heer Vesters, de heren van een zé
kere firma uit Nijmegen hartelijk
bedanken dat ze toentertijd 't door
mij gevraagde loon niet gaven; had
den ze dit wel gedaan, dan zou er
dit bedrijf nu niet geweest zijn
waarschijnlijk.
w
JAN VESTERS,
die de leiding heeft van de stanzerij
Het was in die tijd mogelijk met
een bescheiden kapitaaltje, en mis
schien ook wel een eerlijk gezicht,
zelf te beginnen.
Dat heeft Mathieu Vesters dan
ook gedaan, het was alles heel, heel
bescheiden; kinderschoenen maakte
hij. En in zijn speech toonde hij zich
dankbaar jegens de firma Vesters
(Oome Jan) uit Waalwijk en de
fa. Vesters-Roestenberg uit Kaats
heuvel, die hem zeer hadden gehol
pen.
HET GING
Er waren moeilijkheden, maar
toch.het ging; de productie liep
geleidelijk op, bereikte de 800 paar
per week en het was maar goed dat
de heer Vesters in 1937 een bestaand
fabriekscomplex kon overnemen,
want veel mogelijkheden tot uit
breiding waren er niet meer. Onder
tussen had hij zich ook de mede
werking verzekerd van zijn broers
Jan, Bernhard en Kees, die als fir
manten in de zaak werden opgeno
men. Men bleef het prachtige tem
po volhouden, sterker nog, men
voerde het op, tot men in 1939 een
productie bereikte van 2700 paar
meisjesschoenen en dames zomer
en sportschoenen per week.
Toen kwam de oorlog, die de
vooruitgang afremde, maar na de
oorlog lukte het de heren Vesters
binnen betrekkelijk korte tijd het
tempo er weer in te krijgen; de pro
ductie liep op, maar ook de moei
lijkheden; met elke centimeter
ruimte moest gewoekerd worden.
Het was in deze tijd ook dat men
contact opnam met een efficiency-
bureau in Amsterdam en uiteinde
lijk was het dit bureau dat de di
rectie zo ver bracht een kapitaal
te investeren in een behoorlijke
nieuwe fabriek. In overleg met dit
bureau werd alles zo nauwkeurig
mogelijk uitgedokterd, de opstelling
van de machines en de inrichting
van de fabriek zo rationeel moge
lijk gemaakt, zodat architect v. d.
Pijll uit Nijmegen er eigenlijk al
leen maar een muurtje om hoefde
te zetten. Maar dit bleek tóch nog
niet zo eenvoudig te zijn.
BERNARD VESTERS
technisch leider
DANK.
Er zijn nog tal van moeilijkheden
geweest, ook toen de plannen op
papier stonden, maar alles was uit
eindelijk toch in het reine gekomen
en daarom was de heer Vesters zeer
dankbaar jegens het efficiency-bu
reau, jegens de architect v. d. Pijll
en de aannemer C. J. X. de Haas,
uit Nijmegen, die ondanks een ern
stig personeelgebrek, toch de fa
briek keurig opleverde, al werd 't
wel iets later. Bijzondere dank werd
ook gebracht aan het gemeentebe
stuur, speciaal aan Burgemeester
v. d. Heijden en de dienst gemeen
tewerken. Pastoor v. d. Spijker
dankte hij dat hij de inzegening had
willen verrichten; de vele afnemers
dankte hij voor hun aanwezigheid;
in de toekomst hoopte men aan hun
verlangens te kunnen blijven vol
doen en de goede verstandhouding
te blijven bestendigen.
Graag wilde de heer Vesters ook
openlijk zijn oprechte dank betui
gen aan de naaste medewerkers en
het gehele personeel; zonder hun
medewerking was van al de plan
nen niets terecht gekomen. Gods ze
gen, besloot hij, moge op het nieu
we bedrijf blijven rusten, want aan
Gods zegen is alles gelegen.
VREUGDE
BIJ HET GEMEENTEBESTUUR.
De vreugde die ik uitspreek, al
dus burgemeester Mr R. v. d. Heij
den, is de vreugde van het gemeen
tebestuur, en er is meer dan een
reden voor. Het spreekt immers
vanzelf dat het gemeentebestuur
meeleeft met de welvaart in de ge
meente en dat iedere uitbreiding
KOU GEVAT...
Bedek keel en borst met de
pijnstillende Thermogènede
weldadige warmte verjaagt ver
koudheid.
van de industrie onze belangstelling
heeft.
Natuurlijk zijn we verheugd over
het feit dat U vandaag een nieuwe
fabriek in gebruik neemt, maar
meer nog zijn we verheugd dat U
dit hebt kunnen doen op het nieu
we industrieterrein van de gemeen
te; zowel voor het bedrijf zelf als
voor de expansie van de gemeente
is dit van groot belang. Gij hebt la
ten zien dat het bijna niet meer mo
gelijk is in de oude bekrompen kom
van de gemeente te bouwen; het is
voor Uw bedrijf veel waardevoller
en van grote betekenis dat ge het
hier hebt kunnen doen.
Beiden, verklaarde de burgemees
ter, hebben we ons doel bereikt.
Gods zegen is wel met U geweest in
de voorbije jaren, vervolgde hij, en
we vertrouwen dat die zegen op Uw
bedrijf blijft rusten en dat de bloei
zich zal voortzetten en de welvaart
ook van de arbeiders zal blijven
vergroten.
Ik hoop dat de uitbreiding zal
voeren tot een pracht bedrijf, waar
op U en wij ook in de toekomst
trots mogen zijn.
NAMENS DE COLLEGA'S.
De voorzitter van de Bond van
Kaatsheuvelse Schoenfabrikanten,
de heer P. Steenbergen, complimen
teerde de heren directeuren namens
hun Kaatsheuvelse collega's, maar
hij deed dit bovendien ook als
vriend, die zich nog goed herinner
de hoe Mathieu Vesters werkzaam
was als klein snijerke op het bedrijf
van zijn vader. Toen begon hij voor
zichzelf, en dat hij de juiste man op
de juiste plaats was, werd vandaag
wel bewezen. Eigenlijk waren z'n
collega's allemaal een beetje jaloers
op deze nieuwe industriehal, maar
zijn initiatief, zijn durf en zijn daad
kracht mochten voor de andere fa
brikanten een stimulans zijn om
ook de weg van de modernisering
in te slaan. Hij wenste de firma tot
slot een verdere bloei van de zaak
met de onontbeerlijke hulp van bo
ven.
Terwijl de muziek door de fabriek
klonk en het edele vocht in tal van
fraai geslepen glazen fonkelde
(daarvoor zorgde de heer J. v. Dun
met zijn assistenten op voortreffe
lijke manier!) kwam er een stroom
van belangstellenden de heren fir
manten en hun echtgenoten geluk
wensen met deze bijzondere ge
beurtenis. Het waren afnemers en
leveranciers, collega's en vrienden,
en ook zagen we een vertegenwoor
diging van de M.V.L.S. en 't Leder
instituut T.N.O., de voorzitter van
de Kamer van Koophandel voor
Noordelijk Noord-Brabant, de heer
J. W. v. Heesbeen, een vertegen
woordiger van het Arbeidsbureau te
Waalwijk, de heren geestelijken van
Kaatsheuvel en vele, vele anderen.
GROET VAN KAATSHEUVEL.
We zagen, of liever gezegd, we
hoorden op een gegeven moment
ook de Harmonie Apollo met haar
spectaculaire Drumband, die haar
bestuurslid, de heer M. Vesters, een
klinkende serenade kwam brengen.
De muzikanten werden vriendelijk
binnengenodigd en spoedig dreun
de door de grote fabrieksruimte het
roffelen van de band, strak en ge
disciplineerd, en toen sprong er een
klaterende val van vrolijke tonen
uit de Apollo-instrumenten, een
stroom die keurig door directeur
Molenschot in de juiste bedding
werd geleid. Hij liet ze zijn eigen
jubileum-mars spelen en toen na
tuurlijk de „Groet aan Kaatsheuvel"
van oud-directeur Bisselink, die na
tuurlijk bij een serenade van „zijn"
harmonie niet mocht ontbreken en
wiens gezicht glunderde van recht
matige trots toen de mooie tonen
van „zijn" muziek zo door „zijn"
harmonie werden vertolkt.
Voorzitter André Schalken zei in
woorden wat de muzikanten al in
klanken hadden uitgedrukt; 't was
een belangrijke dag niet alleen voor
de familie Vesters, maar ook voor
Kaatsheuvel; de officiële opening
was hiervan de beste getuige. Het
bedrijf had door de naam Emvé een
bekende klank gekregen; hiervoor
was nodig geweest hard werken,
prima organisatie en commerciëel
inzicht en durf. De leden van de
harmonie stelden het ten zeerste op
prijs de festiviteiten een muzikale
opluistering te geven. Deze hulde
was alleszins verdiend, de vier ge
broeders hebben de grootste fabriek
van Kaatsheuvel gevestigd met een
productie-apparaat dat aan alle ei
sen voldoet.
Zeer bij zonder richtte voorzitter
Schalken zich tot Mathieu Vesters,
die ondanks zijn drukte toch steeds
tijd vrij maakt voor de harmonie,
waarvan hij veel jaren al bestuurs
lid is en waarvan de opbouw en
bloei voor een groot deel aan hem
te danken is.
„Lang zullen ze leven" speelde
de harmonie toen de voorzitter uit
gesproken was en de heer M. Ves
ters verklaarde niet anders te kun
nen doen dan hartelijk te bedanken
voor de woorden en de muziek en
de hoop uit te spreken dat hij nog
lang een goed bestuurslid zou mo
gen zijn.
KEES VESTERS
algem. bedrijfsleider
Laat ze nog maar eens speulen,
zei hij, en dan een borreltje drin
ken; dat lieten de muzikanten zich
geen twee keer zeggen en beide din
gen deden ze met even groot en
thousiasme.
We hoorden nog „Steadfast and
true van Teike, en „Het Vaandel
van St George" van Alford.
Het werd een groet van Kaats
heuvel die ongetwijfeld zeer wel-
kom was.
Zo verstreek langzamerhand in
gezellige vreugde de tijd; de recep
tie groeide uit tot een hartelijk ont
moeten van fabrikant en afnemer,
en van fabrikant en leverancier, van
collega's en vrienden.
Het zal de heren Vesters ongetwij
feld erg goed hebben gedaan dit
hartelijk belangstellen in dit bij
zondere evenement, deze enthou
siaste bewondering voor de werke
lijk zeer modern en zeer economisch
mgerichte fabriek, waarin de meest
efficiënte werkmethode is bereikt.
Het zal hen stimuleren voort te
gaan op de weg, waarvan het eer-
S^e gedeelte met zoveel voortva-
rendheid is afgelegd, en die moge
voeren naar 'n steeds grotere bloei;
dat wensen ook wij de heren Ves
ters graag toe.
nieuwe BEDRIJVEN in
DEN BOSCH.
Bprgemeester Loeff deelde Dins-
ciagmiddag tot zijn grote vreugde
aan de gemeenteraad mede dat de
u 'Fde Druyter en Zn. 'n nieuw
henjf in plan-West zal vestigen'
De N.V. Teulings' Kon. Drukke
rijen zullen eveneèna in plan West
een belangrijke drukkerij stichten,
terwijl voorts de Heinekens Brou
werijen te Rotterdam hebben aan
gekocht pl.m. 4 H.A. grond op het
industrieterrein langs de Engelse-
weg', teneinde daar te vestigen een
bottelarij met bijbehorende legkel-
ders annex een grote expeditie-af
deling, zodat zodra de bouw, waar
mede men in April a.s. hoopt te
beginnen, gereed zal zijn, het ge
hele Zuid-Oosten van Nederland
van Den Bosch uit van Heinekens
bier zal worden voorzien.
Naar verwacht wordt zal dit be
drijf direct aan lOo a 150 personen
arbeid verschaffen, waarbij van
zelfsprekend uitbreidingsmogelijk
heden voor de toekomst aanwezig
zijn.
spottend, dat de sheriff op orders
van Buck wachtte en niets durfde
te doen, waardoor hij de haat van
de lange cowboy op de hals zou
halen. Niemand vond dat echter
verkeerd. Men had meer vertrou
wen in Buck, dan in de sheriff met
zy'n assistent.
Toen Buck 's middags echter in
het stadje aan kwam, om te infor
meren of iemand soms een zekere
Wonn Cortilla kende, wachtte hem
een andere verrassing. De post
meester hield hem aan en vertelde
dat er een brief voor hem gekomen
was. Buck was enigszins verbaasd.
Hij had naar zijn vrienden in On
tario geschreven en gevraagd of zij
Wonn kenden, doch daarop kon
nog geen antwoord zijn. De post
meester gaf hem de brief, waarop
geen afzender vermeld stond. Snel
opende hij de brief en las:
Bemoeial,
Je bent aan onze handen ont
snapt? Doch wij wilden je al
leen in verzekerde bewaring
stellen. Wij waarschuwen je nu
echter dringend, om je verder
niet meer met de moord op
Bill Hosting te bemoeien en de
streek te verlaten. Vanaf heden
is je leven hier niet meer vei
lig. Verdwijn dus indien je nog
.genieten wil van een lang be
staan.
De brief was niet ondertekend.
Peinzend vouwde Buck het epistel
weer dicht en steeg, de nieuwsgie
rige blikken van de postmeester
negerend, weer op zijn paard. In
snelle vaart reed hij terug naar de
Diamond-G-ranche.
Waarderend klopte hij de zwarte
merrie op de hals. Billy had geen
slechte paarden in zijn corrall en
onmiddellijk had hij de beste van
zjjn stal ter beschikking gesteld
van Buck, nu deze zijn „Flash"
moest missen.
De eerste uitlopers van de Colo
rado Mountains had hij reeds leren
kennen als een gevaarlijke plek,
die uitermate geschikt was voor 'n
overval. Hij keek dan, ook scherp
uit naar een eventuele aanvaller.
Echter niet goed genoeg. Wederom
bij de draai floot er een kogel
langs zijn hoofd, die hem op een
haar na miste. Onmiddellijk liet hij
zich uit het zadel glijden en zocht
dekking achter zijn paard. Een ge
vaarlijk licht was er in zijn anders
zo vriendelijke ogen gekomen. Hij
speurde de omgeving af. Achter 'n
rotsblok kringelde een dun spi
raaltje rook. Buck lachte grimmig.
Zorgvuldig dekking zoekend sloop
hij dichterbij. De man richtte zich
juist op om d» uitwerking van zijn
schot te zien. Het paard ziende
zonder ruiter, werd hij onvoor
zichtig en kwam te voorschijn. Hij
gaf Buck daarmee een prachtige
kans. Een vuurstraal schoot uit de
de loop van Buck's zesschieter. De
man maakte een sierlijke buiging
en viel neer. Buck liep naar hem
Joe en onderzocht hem even. De
kogel had hem precies in 't voor
hoofd getroffen, zodat de man on
middellijk dood geweest moest zijn.
Hij nam het lijk over zijn schouder
en keerde terug naar zijn paard.
Het leek hem nuttig het lichaam op
Diamond-G-ranche te laten zien, zo
dat men daar wellicht de identiteit
van de man kon vaststellen.
Zijn verdere tocht verliep zonder
incidenten. Geen van de mannen op
de ranche kon hem echter zeggen
wie de onfortuinlijke schutter was.
De man was totaal onbekend. Zelfs
papieren, die houvast konden bie
den, ontbraken.
Hij liet aan Billy en Larry de
dreigbrief lezen.
„Het wordt ernst, jongens, onze
vijand ziet nergens tegen op", zei
hij rustig. „Ik zal de sheriff gaan
waarschuwen, al zal hij ons ook niet
verder kunnen brengen. Veel ver
trouwen in hem heb ik niet".
De beide anderen grinnikten
zaeht. i TIJÏII
Larry tikte op de holster van zijn
revolver. „Hierin zit mijn bescher
mer. De beste die ik tot nog toe ge
had heb".
HOOFDSTUK V.
De belegering.
„We schieten niet erg op, Billy
boy, de sheriff wordt ongeduldig en
zal je vandaag of morgen wel aan
de tand komen voelen. Ik wil je
echter een goede raad geven. Wei
ger een ondervraging wanneer ik er
niet bij ben. Als ik weet wat hij
vraagt, dan kan ik daaruit mijn
conclusies trekken. Om je eerlijk de
waarheid te zeggen, ben ik bang
dat hij je zal arresteren".
„Denk je dat werkelijk?" vroeg
Billy verschrikt.
Buck; knikte.
„Is er dan werkelijk niets aan te
doen? Ben je er zeker van dat je
alle mogelijkheden bekeken hebt?"
Weer knikte Buck. „Onze enige
mogelijkheid is de oude goudzoeker.
Ik denk echter niet dat hij nog iets
los wil laten".
„Laten wij hem dan nog eens op
gaan zoeken".
Buck schokschouderde. „We kun
nen het doen, maar zoals ik al ge
zegd heb, zie ik er weinig heil in".
Wordt vervolgd.