I*# D.D.D. ii i Fa. M. VESTERS NAM NIEUWE FABRIEK IN GEBRUIK. yy DE KOPERKONING (He rmocèwe «Ill i I GLORIEDAG VOOR EMVE TE KAATSHEUVEL. Huid uitslag POPENToooDI BATEN MUIS DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN VRIJDAG 17 DECEMBER 1954 h ii A \j N m g Eersle fabriek op nieuw industrieterrein. FEUILLETON van „De Echo van het Zuiden" In Humbsrcity fluisterde men i tij i e i V 1 s s| v k Q F b h t\ g r d v i) o q ii d V b b i z 1] 2'; J e I i n b k Het uiterlijk van de nieuwe fabriek der fa. M. Vesters. Het moet Maandag een gloriedag zijn geweest voor de firma Vesters in Kaatsheuvel, vooral voor de heer Mathieu Vesters, toen burge meester v. d. Heijden de nieuwe fabriek van de firma, op het nieu we Kaatsheuvelse industrieterrein, in gebruik stelde. Drie-en-twintig jaar is het pas geleden dat de grondslag werd gelegd voor deze schoenfabriek, die de grootste productie heeft van alle Kaatsheuvelse fabrieken. Het begin was heel bescheiden, een klein schuurke in de Gasthuis straat, een 60 paar kinderschoentjes in de week, maar het ging, al was 't wel eens moeilijk; de productie ging omhoog, eerst met tien tallen, later met vele honderdtallen, men vestigde zich in een grotere ruimte, Jan, Bemhard en Kees Vesters kwamen hun oudere broer helpen en toen ging het in een snel tempo met een vervelende stagnatie in de oorlogsjaren naar de datum van 13 December '54, toen de nieuwe fabriek kant en klaar was. Inderdaad een gloriedag voor deze ras-echte schoenmakers, voor deze schoenfabrikanten die weten hoe en wat er bereikt kan worden. OVERWELDIGENDE BELANG STELLING. De feestdag begon 's morgens met een H. Mis in de kerk van de Heili ge Joannes, waarna er een geza menlijk ontbijt was in hotel Eupho- nia; heel het personeel woonde de H. Mis bij en zat aan aan de koffie tafel. Het oudste personeelslid, de chef van de finish-afdeling, de heer Rei- nier Brent, heeft tijdens de maaltijd namens het personeel een compleet planningsbord aangeboden, dat, naar hij hoopte, mocht bijdragen tot een verhoging van de productie; hij was vergezeld van een van de jong ste personeelsleden, die een bijpas sende oorkonde overhandigde. Begrijpelijk is het dat Mathieu Vesters voor dit gebaar van zijn personeel heel erkentelijk was en ook dankte hij hartelijk voor de goede samenwerking tussen direc tie en personeel, die in de toekomst bestendigd mocht blijven. Hij wens te het hele personeel nog een gezel lige dag toe en stelde een feest avond in het vooruitzicht. Allen begaven zich toen naar de nieuwe fabrieksgebouwen, die om goed half 12 door de Zeereerw. Heer Pastoor v. d. Spijker werden inge zegend en waarin het H. Hart werd geïntroniseerd. Deze plechtigheid werd gevolgd door een hartelijk woord van de Pastoor, die zich ook heel speciaal richtte tot Mevrouw Vesters, de moeder van de heren MATHIEU VESTERS commercieel leider Krabben en peuteren maakt de kwaal steeds erger. De helder vloeibare D.D.D. dringt diep in de poriën door, zuivert, ont smet en geneest de huid. GENEESMIDDEL TEGEN HUIDAANDOENINGEN VLOEISTOF BALSEM ZEEP EEN BOEIEND FAR-WEST VERHAAL door PIKE NORTON WILL'S. 5) Bovendien was 't te donker. De vol gende morgen gingen we weer te rug', maar ook zonder succes. Al leen Hunter kwamen we tegen en met heel veel moeite kregen wy hem mee.1' „Maar waar is „Flash", onder brak Buck hem ongerust. Billy haalde met een droevig' ge zicht zjjn schou,ders op. „We zijn hem niet tegen gekomen." „Dan zullen ze die meegenomen hebben. Een reden te meer voor mij om de bende te ontmaskeren. Weet je wat nui het mooiste is? Jullie hadden mij heel gemakkelijk kunnen vinden. „Hoe dan?" vroegen de anderen verbaasd. „Er was geen spoor te ontdekken. „Wel. je zei zelf al dat Hunter zo moeilijk mee te krijgen was. Hij wilde zeker steeds een bepaalde richting uit, is het niet?" „Inderdaad, nu je het zegt", zei I Billy. „Bedoel je, dat we hem maar hadden te volgen, om bij jou te komen?" „Juist, hij zou de weg wel gewe ten hebben. Nu is de kans daarop verkeken. Een hond is geen mens, waartegen je kunt zeggen; „Voor uit, dezelfde weg die je gisteren wilde volgen." Dan stelde Billy een belangrijke vraag, die ieder op de lippen brandde: „Wat moet er nu gebeu ren?'' „Voor jullie één ding'. Iedereen moet zo dicht mogelijk bij de ranch blijven. Ik moet steeds een flinke troep mannen bijeen hebben. Zorg er voor dat de wapens in orde zijn. 't Kan binnenkort gaan spannen." Vergenoegd luisterden de cow boys. Dat was iets voor hen. Buck kon op hen rekenen. Voor zoiets waren ze altijd te porren. Enkele dagen gingen voorbij zon der dat er iets gebeurde. Buck ver dween soms gedurende een hele dag, terwijl niemand wist wat hij uitspookte. Ook de sheriff liet niets van zich horen. Waarschijn lijk durfde hij Billy niet zonder meer te arresteren, nu hij wist dat Buck Palmer zich met de zaak be moeid had. firmanten. Hij wees er op hoe in de fabriek een christelijke geest moest heersen. Een ruw product komt hier binnen, zei hij, en veredeld en gaaf verlaat het de fabriek; 't moet niet zo zijn, dat jongens en meisjes hier gaaf binnen komen en bedorven de fabriek verlaten. In de enkele we ken dat mijnheer Pastoor in Kaats heuvel was nu, had hij echter niets dan goeds vernomen over de Kaats heuvelse mensen. Even vestigde hij nog de aandacht op het sociale aspect, toen hij be toogde hoe de arbeider een behoor lijk loon moest verdienen om met blijheid zjjn werk in de fabriek te kunnen doen en zijn taak in zijn gezin te kunnen verrichten. DANKBAAR JEGENS NIJMEGENSE FIRMA.... Er voerde een voorlopig tegelpad van de Stationsstraat naar de nieu we fabriek; links en rechts van dit pad waren bulldozers bezig en an dere soortgelijke machines om de nieuwe weg, die 't nieuwe indus trieterrein zou, ontsluiten, aan te leggen. Men wachtte niet op deze nieuwe weg, men had al lang genoeg moe ten wachten tot het hele complex gereed was, men moest vooruit; men kon toch al niet alle orders in deze tijd van hoogconjunctuur ver werken. Vandaag echter zwegen de ma chines; in strakke rijen stonden ze door de ruime fabriekshal als een troep militairen „op de plaats rust"; op sommige machines stonden zelfs bloemen en over hen heen klonk de muziek. Vandaag was 't feest, van daag gunde men zich een ogenblik respijt in een 23 jaar lang hard en moeilijk werken, vandaag mocht men even de voldoening smaken van veel, heel veel te hebben be reikt. Morgen zouden de machines het lied van de arbeid weer zingen, zou het personeel in allemaal de zelfde kledij weer werken aan het Emvé-product, zou heel het econo misch en rationeel geplande pro ductie-apparaat weer als een inge nieuze machine gaan draaien, mor gen zouden de vier gebroeders hun jacket weer mogen thuis laten, ze zouden dat niet erg vinden. Talrijke personen zijn Maandag middag bij de firma M. Vesters te gast geweest; daaronder waren de Zeereerw. Heer Pastoor v. d. Spij ker en vele andere heren geestelij ken, de Edelachtb. Heer Burgemees ter Mr R. J. Th. v. d. Heijden, en talrijke leveranciers en afnemers van de firma Vesters, ze waren al len de welsprekende getuigen van de grote bloei van de firma en van de good-will die zij overal geniet; en de getuigenis van de zeer vele bloemstukken en andere prachtige eadeaux was niet minder welspre kend. De heer Mathieu Vesters heette zijn gasten van harte welkom en liet toen zijn gedachten teruggaan naar 23 jaar geleden toen die basis werd gelegd voor een eigen bedrijf je. Hij had de vakschool afgelopen en moest uitzien naar een bestaans mogelijkheid. Nog moet ik, aldus de heer Vesters, de heren van een zé kere firma uit Nijmegen hartelijk bedanken dat ze toentertijd 't door mij gevraagde loon niet gaven; had den ze dit wel gedaan, dan zou er dit bedrijf nu niet geweest zijn waarschijnlijk. w JAN VESTERS, die de leiding heeft van de stanzerij Het was in die tijd mogelijk met een bescheiden kapitaaltje, en mis schien ook wel een eerlijk gezicht, zelf te beginnen. Dat heeft Mathieu Vesters dan ook gedaan, het was alles heel, heel bescheiden; kinderschoenen maakte hij. En in zijn speech toonde hij zich dankbaar jegens de firma Vesters (Oome Jan) uit Waalwijk en de fa. Vesters-Roestenberg uit Kaats heuvel, die hem zeer hadden gehol pen. HET GING Er waren moeilijkheden, maar toch.het ging; de productie liep geleidelijk op, bereikte de 800 paar per week en het was maar goed dat de heer Vesters in 1937 een bestaand fabriekscomplex kon overnemen, want veel mogelijkheden tot uit breiding waren er niet meer. Onder tussen had hij zich ook de mede werking verzekerd van zijn broers Jan, Bernhard en Kees, die als fir manten in de zaak werden opgeno men. Men bleef het prachtige tem po volhouden, sterker nog, men voerde het op, tot men in 1939 een productie bereikte van 2700 paar meisjesschoenen en dames zomer en sportschoenen per week. Toen kwam de oorlog, die de vooruitgang afremde, maar na de oorlog lukte het de heren Vesters binnen betrekkelijk korte tijd het tempo er weer in te krijgen; de pro ductie liep op, maar ook de moei lijkheden; met elke centimeter ruimte moest gewoekerd worden. Het was in deze tijd ook dat men contact opnam met een efficiency- bureau in Amsterdam en uiteinde lijk was het dit bureau dat de di rectie zo ver bracht een kapitaal te investeren in een behoorlijke nieuwe fabriek. In overleg met dit bureau werd alles zo nauwkeurig mogelijk uitgedokterd, de opstelling van de machines en de inrichting van de fabriek zo rationeel moge lijk gemaakt, zodat architect v. d. Pijll uit Nijmegen er eigenlijk al leen maar een muurtje om hoefde te zetten. Maar dit bleek tóch nog niet zo eenvoudig te zijn. BERNARD VESTERS technisch leider DANK. Er zijn nog tal van moeilijkheden geweest, ook toen de plannen op papier stonden, maar alles was uit eindelijk toch in het reine gekomen en daarom was de heer Vesters zeer dankbaar jegens het efficiency-bu reau, jegens de architect v. d. Pijll en de aannemer C. J. X. de Haas, uit Nijmegen, die ondanks een ern stig personeelgebrek, toch de fa briek keurig opleverde, al werd 't wel iets later. Bijzondere dank werd ook gebracht aan het gemeentebe stuur, speciaal aan Burgemeester v. d. Heijden en de dienst gemeen tewerken. Pastoor v. d. Spijker dankte hij dat hij de inzegening had willen verrichten; de vele afnemers dankte hij voor hun aanwezigheid; in de toekomst hoopte men aan hun verlangens te kunnen blijven vol doen en de goede verstandhouding te blijven bestendigen. Graag wilde de heer Vesters ook openlijk zijn oprechte dank betui gen aan de naaste medewerkers en het gehele personeel; zonder hun medewerking was van al de plan nen niets terecht gekomen. Gods ze gen, besloot hij, moge op het nieu we bedrijf blijven rusten, want aan Gods zegen is alles gelegen. VREUGDE BIJ HET GEMEENTEBESTUUR. De vreugde die ik uitspreek, al dus burgemeester Mr R. v. d. Heij den, is de vreugde van het gemeen tebestuur, en er is meer dan een reden voor. Het spreekt immers vanzelf dat het gemeentebestuur meeleeft met de welvaart in de ge meente en dat iedere uitbreiding KOU GEVAT... Bedek keel en borst met de pijnstillende Thermogènede weldadige warmte verjaagt ver koudheid. van de industrie onze belangstelling heeft. Natuurlijk zijn we verheugd over het feit dat U vandaag een nieuwe fabriek in gebruik neemt, maar meer nog zijn we verheugd dat U dit hebt kunnen doen op het nieu we industrieterrein van de gemeen te; zowel voor het bedrijf zelf als voor de expansie van de gemeente is dit van groot belang. Gij hebt la ten zien dat het bijna niet meer mo gelijk is in de oude bekrompen kom van de gemeente te bouwen; het is voor Uw bedrijf veel waardevoller en van grote betekenis dat ge het hier hebt kunnen doen. Beiden, verklaarde de burgemees ter, hebben we ons doel bereikt. Gods zegen is wel met U geweest in de voorbije jaren, vervolgde hij, en we vertrouwen dat die zegen op Uw bedrijf blijft rusten en dat de bloei zich zal voortzetten en de welvaart ook van de arbeiders zal blijven vergroten. Ik hoop dat de uitbreiding zal voeren tot een pracht bedrijf, waar op U en wij ook in de toekomst trots mogen zijn. NAMENS DE COLLEGA'S. De voorzitter van de Bond van Kaatsheuvelse Schoenfabrikanten, de heer P. Steenbergen, complimen teerde de heren directeuren namens hun Kaatsheuvelse collega's, maar hij deed dit bovendien ook als vriend, die zich nog goed herinner de hoe Mathieu Vesters werkzaam was als klein snijerke op het bedrijf van zijn vader. Toen begon hij voor zichzelf, en dat hij de juiste man op de juiste plaats was, werd vandaag wel bewezen. Eigenlijk waren z'n collega's allemaal een beetje jaloers op deze nieuwe industriehal, maar zijn initiatief, zijn durf en zijn daad kracht mochten voor de andere fa brikanten een stimulans zijn om ook de weg van de modernisering in te slaan. Hij wenste de firma tot slot een verdere bloei van de zaak met de onontbeerlijke hulp van bo ven. Terwijl de muziek door de fabriek klonk en het edele vocht in tal van fraai geslepen glazen fonkelde (daarvoor zorgde de heer J. v. Dun met zijn assistenten op voortreffe lijke manier!) kwam er een stroom van belangstellenden de heren fir manten en hun echtgenoten geluk wensen met deze bijzondere ge beurtenis. Het waren afnemers en leveranciers, collega's en vrienden, en ook zagen we een vertegenwoor diging van de M.V.L.S. en 't Leder instituut T.N.O., de voorzitter van de Kamer van Koophandel voor Noordelijk Noord-Brabant, de heer J. W. v. Heesbeen, een vertegen woordiger van het Arbeidsbureau te Waalwijk, de heren geestelijken van Kaatsheuvel en vele, vele anderen. GROET VAN KAATSHEUVEL. We zagen, of liever gezegd, we hoorden op een gegeven moment ook de Harmonie Apollo met haar spectaculaire Drumband, die haar bestuurslid, de heer M. Vesters, een klinkende serenade kwam brengen. De muzikanten werden vriendelijk binnengenodigd en spoedig dreun de door de grote fabrieksruimte het roffelen van de band, strak en ge disciplineerd, en toen sprong er een klaterende val van vrolijke tonen uit de Apollo-instrumenten, een stroom die keurig door directeur Molenschot in de juiste bedding werd geleid. Hij liet ze zijn eigen jubileum-mars spelen en toen na tuurlijk de „Groet aan Kaatsheuvel" van oud-directeur Bisselink, die na tuurlijk bij een serenade van „zijn" harmonie niet mocht ontbreken en wiens gezicht glunderde van recht matige trots toen de mooie tonen van „zijn" muziek zo door „zijn" harmonie werden vertolkt. Voorzitter André Schalken zei in woorden wat de muzikanten al in klanken hadden uitgedrukt; 't was een belangrijke dag niet alleen voor de familie Vesters, maar ook voor Kaatsheuvel; de officiële opening was hiervan de beste getuige. Het bedrijf had door de naam Emvé een bekende klank gekregen; hiervoor was nodig geweest hard werken, prima organisatie en commerciëel inzicht en durf. De leden van de harmonie stelden het ten zeerste op prijs de festiviteiten een muzikale opluistering te geven. Deze hulde was alleszins verdiend, de vier ge broeders hebben de grootste fabriek van Kaatsheuvel gevestigd met een productie-apparaat dat aan alle ei sen voldoet. Zeer bij zonder richtte voorzitter Schalken zich tot Mathieu Vesters, die ondanks zijn drukte toch steeds tijd vrij maakt voor de harmonie, waarvan hij veel jaren al bestuurs lid is en waarvan de opbouw en bloei voor een groot deel aan hem te danken is. „Lang zullen ze leven" speelde de harmonie toen de voorzitter uit gesproken was en de heer M. Ves ters verklaarde niet anders te kun nen doen dan hartelijk te bedanken voor de woorden en de muziek en de hoop uit te spreken dat hij nog lang een goed bestuurslid zou mo gen zijn. KEES VESTERS algem. bedrijfsleider Laat ze nog maar eens speulen, zei hij, en dan een borreltje drin ken; dat lieten de muzikanten zich geen twee keer zeggen en beide din gen deden ze met even groot en thousiasme. We hoorden nog „Steadfast and true van Teike, en „Het Vaandel van St George" van Alford. Het werd een groet van Kaats heuvel die ongetwijfeld zeer wel- kom was. Zo verstreek langzamerhand in gezellige vreugde de tijd; de recep tie groeide uit tot een hartelijk ont moeten van fabrikant en afnemer, en van fabrikant en leverancier, van collega's en vrienden. Het zal de heren Vesters ongetwij feld erg goed hebben gedaan dit hartelijk belangstellen in dit bij zondere evenement, deze enthou siaste bewondering voor de werke lijk zeer modern en zeer economisch mgerichte fabriek, waarin de meest efficiënte werkmethode is bereikt. Het zal hen stimuleren voort te gaan op de weg, waarvan het eer- S^e gedeelte met zoveel voortva- rendheid is afgelegd, en die moge voeren naar 'n steeds grotere bloei; dat wensen ook wij de heren Ves ters graag toe. nieuwe BEDRIJVEN in DEN BOSCH. Bprgemeester Loeff deelde Dins- ciagmiddag tot zijn grote vreugde aan de gemeenteraad mede dat de u 'Fde Druyter en Zn. 'n nieuw henjf in plan-West zal vestigen' De N.V. Teulings' Kon. Drukke rijen zullen eveneèna in plan West een belangrijke drukkerij stichten, terwijl voorts de Heinekens Brou werijen te Rotterdam hebben aan gekocht pl.m. 4 H.A. grond op het industrieterrein langs de Engelse- weg', teneinde daar te vestigen een bottelarij met bijbehorende legkel- ders annex een grote expeditie-af deling, zodat zodra de bouw, waar mede men in April a.s. hoopt te beginnen, gereed zal zijn, het ge hele Zuid-Oosten van Nederland van Den Bosch uit van Heinekens bier zal worden voorzien. Naar verwacht wordt zal dit be drijf direct aan lOo a 150 personen arbeid verschaffen, waarbij van zelfsprekend uitbreidingsmogelijk heden voor de toekomst aanwezig zijn. spottend, dat de sheriff op orders van Buck wachtte en niets durfde te doen, waardoor hij de haat van de lange cowboy op de hals zou halen. Niemand vond dat echter verkeerd. Men had meer vertrou wen in Buck, dan in de sheriff met zy'n assistent. Toen Buck 's middags echter in het stadje aan kwam, om te infor meren of iemand soms een zekere Wonn Cortilla kende, wachtte hem een andere verrassing. De post meester hield hem aan en vertelde dat er een brief voor hem gekomen was. Buck was enigszins verbaasd. Hij had naar zijn vrienden in On tario geschreven en gevraagd of zij Wonn kenden, doch daarop kon nog geen antwoord zijn. De post meester gaf hem de brief, waarop geen afzender vermeld stond. Snel opende hij de brief en las: Bemoeial, Je bent aan onze handen ont snapt? Doch wij wilden je al leen in verzekerde bewaring stellen. Wij waarschuwen je nu echter dringend, om je verder niet meer met de moord op Bill Hosting te bemoeien en de streek te verlaten. Vanaf heden is je leven hier niet meer vei lig. Verdwijn dus indien je nog .genieten wil van een lang be staan. De brief was niet ondertekend. Peinzend vouwde Buck het epistel weer dicht en steeg, de nieuwsgie rige blikken van de postmeester negerend, weer op zijn paard. In snelle vaart reed hij terug naar de Diamond-G-ranche. Waarderend klopte hij de zwarte merrie op de hals. Billy had geen slechte paarden in zijn corrall en onmiddellijk had hij de beste van zjjn stal ter beschikking gesteld van Buck, nu deze zijn „Flash" moest missen. De eerste uitlopers van de Colo rado Mountains had hij reeds leren kennen als een gevaarlijke plek, die uitermate geschikt was voor 'n overval. Hij keek dan, ook scherp uit naar een eventuele aanvaller. Echter niet goed genoeg. Wederom bij de draai floot er een kogel langs zijn hoofd, die hem op een haar na miste. Onmiddellijk liet hij zich uit het zadel glijden en zocht dekking achter zijn paard. Een ge vaarlijk licht was er in zijn anders zo vriendelijke ogen gekomen. Hij speurde de omgeving af. Achter 'n rotsblok kringelde een dun spi raaltje rook. Buck lachte grimmig. Zorgvuldig dekking zoekend sloop hij dichterbij. De man richtte zich juist op om d» uitwerking van zijn schot te zien. Het paard ziende zonder ruiter, werd hij onvoor zichtig en kwam te voorschijn. Hij gaf Buck daarmee een prachtige kans. Een vuurstraal schoot uit de de loop van Buck's zesschieter. De man maakte een sierlijke buiging en viel neer. Buck liep naar hem Joe en onderzocht hem even. De kogel had hem precies in 't voor hoofd getroffen, zodat de man on middellijk dood geweest moest zijn. Hij nam het lijk over zijn schouder en keerde terug naar zijn paard. Het leek hem nuttig het lichaam op Diamond-G-ranche te laten zien, zo dat men daar wellicht de identiteit van de man kon vaststellen. Zijn verdere tocht verliep zonder incidenten. Geen van de mannen op de ranche kon hem echter zeggen wie de onfortuinlijke schutter was. De man was totaal onbekend. Zelfs papieren, die houvast konden bie den, ontbraken. Hij liet aan Billy en Larry de dreigbrief lezen. „Het wordt ernst, jongens, onze vijand ziet nergens tegen op", zei hij rustig. „Ik zal de sheriff gaan waarschuwen, al zal hij ons ook niet verder kunnen brengen. Veel ver trouwen in hem heb ik niet". De beide anderen grinnikten zaeht. i TIJÏII Larry tikte op de holster van zijn revolver. „Hierin zit mijn bescher mer. De beste die ik tot nog toe ge had heb". HOOFDSTUK V. De belegering. „We schieten niet erg op, Billy boy, de sheriff wordt ongeduldig en zal je vandaag of morgen wel aan de tand komen voelen. Ik wil je echter een goede raad geven. Wei ger een ondervraging wanneer ik er niet bij ben. Als ik weet wat hij vraagt, dan kan ik daaruit mijn conclusies trekken. Om je eerlijk de waarheid te zeggen, ben ik bang dat hij je zal arresteren". „Denk je dat werkelijk?" vroeg Billy verschrikt. Buck; knikte. „Is er dan werkelijk niets aan te doen? Ben je er zeker van dat je alle mogelijkheden bekeken hebt?" Weer knikte Buck. „Onze enige mogelijkheid is de oude goudzoeker. Ik denk echter niet dat hij nog iets los wil laten". „Laten wij hem dan nog eens op gaan zoeken". Buck schokschouderde. „We kun nen het doen, maar zoals ik al ge zegd heb, zie ik er weinig heil in". Wordt vervolgd.

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1954 | | pagina 2