a A- PERSONEEL VOOR ALLE AFDELINGEN. Adverteert in dit blad CUNEN - Markt - WAALWIJK WAALWIJK, Grotestraat 122, (nabij de Haven) op DONDERDAG 28 JULI om 10 uur voorm. Een dezer dagen wordt huis aan huis bezorgd een speciale zelfbedieningskrant met vele extra aanbiedingen. Nu reeds Amerikaans Winkelen in Waalwijk het systeem dat Europa verovert. Door zelfbediening lagere prijzen en steeds extra aanbiedingen Niet meer wachten, want U helpt U zelf. MACHINE-BANKWERKERS zoekt een MEISJE Stiksters Stikkers Plaksters Jongens en Meisjes JONGENS EN MEISJES. EN oER DE MAN UIT CHICAGO LIPS N.V. DRUNEN Schoenfabriek J. H. VESTERS WAALWIJK vraag i BEDFORD-BESTELWAGEN ELWA DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN MAANDAG 25 JULI 1955 HUURT EEN WA SMACHINE. BU ZUH DE LAATSTE RESTANTEN VOOR SPOTPRIJZEN.' ZIET DE ETALAGE'S IN ONZE BEIDE ZAKEN. ANDRE VAN opent een zelfbedieningswinkel I vraagt voor haar Bedrrjfs-Technische Dienst ter verrichting van onderhouds- en nieuwbouw- werkzaamheden. Brieven aan afdeling Perso neelszaken. GESCHOOLD ZOWEL ALS ONGESCHOOLD. TE KOOP VAN PARTICULIER bouwjaar 1952. In zeer goede staat. Onder garantie. Eventueel gemakkelijke betalingsregeling. Te bevragen en te zien bij AUTOBEDRIJF KOUWENBERG VAN LEEST Tuinstraat 11—IS TILBURG. Tel. 20060—20061 Mevr. KALFUS, Bredaseweg 454 TILBURG voor dag en nacht Hoog loon. Voor onze nieuw te openen lederwarenateliers zoeken wij Stelt U bijzonder prijB op een gezellige werkkring komt dan werken bij de firma CASTELIJN BEERENS LEDERWARENATELIERS St. Antoniusstraat 122 - Waalwijk Wij betalen de hoogst toegestane tariefionen. Garanderen vast werk, De goede krachten, op onze ateliers werkzaam zijn die kunnen van regelmatig huiswerk verzekerd zijn. TEL. 2190 FABRIEK VAN KLEINE LUXE LEDERWAREN vraagt Zy die enigszins in het vak bekwaam zyn genieten de voorkeur. Prettige werkkring. Hoog loon. Zich te melden: J. P. DE ROOIJ St. Crispijnstraat 88 WAALWIJK F E U I L L E TO N van „DE ECHO VAN HET ZUIDEN" Een verhaal vol verwikkelingen door T. LODEWIJK 11). „Ik wil u niet wegjagen", zei ze, „maar „Voor een eerste beleefdheidsvi site heb ik het inderdaad schande lijk lang gemaakt", lachte Colver- ton. „Maar ik heb een voortreffe lijke avond gehad. Ik voel me uit gerust en fris, ik zou nog uren kun nen doorgaan. U bent een ideale gastvrouw, juffrouw De Ruiter". „Kom", lachte ze, „ik hoor zoveel over de Amerikaanse meisjes, wij Hollandse kunnen niet in haar scha duw staan". „Och wat", antwoordde Colver- ton een weinig knorrig, „ik wil niets kwaads van de Amerikaanse meis jes zeggen. Mijn eigen secretaresse is een pronkjuweel en 't aankij ken ook nog heus wel waard, maar die intieme, warme gezelligheid, dat huiselijke, dat eenvoudige, onopge maakte, dat me vanavond hier zo treft, vind ik in Amerika niet". „U overdrijft", concludeerde Riek, „het nieuwe en onbekende trekt al tijd aan. Ik weet zeker dat, als ik nog eens in Amerika kom, ik er verrukt van zal zijn „En na twee maanden weer naar Holland verlangen", vulde Colver- ton aan. „Nee", antwoordde Riek pein zend, „dat niet. Holland is wel erg klein en eng, vooral als je zit in een stadje als hier, waar iedereen ie dereen kent. Ik zou m'n vleugels wijder willen uitslaan dan mogelijk is in een Meeldamse Muloklas met dertig kinderen". Colverton reikte haar de hand ten afscheid. „Wiet weet", zei hij. „Ie mand als u kan alles bereiken". „U eindigt zoals u begon, met vleien", glimlachte Riek en legde vriendschappelijk haar hand in de zijne. „Zien we elkaar nog eens weer?" vroeg Colverton. „Als ik in Amerika kom, zoek Ik u op", beloofde Riek spottend. „We zullen 't anders zeggen voor ik naar Amerika terug ga, zoek ik op!" zei de Amerikaan. „Is dat goed, juffrouw Riek de Ruiter?" „Ik zal eens zien, mr Colverton". „Jim is mijn naam". „Ik zal eens zien, mr Jim Colver ton". Hij aarzelde,, als wilde hij nog iets zeggen, draaitde dan bruusk om en liep naar de deur. Het meisje volgde hem om hem uit te laten. „So longRiek". „So longmr Colverton". Ze hoorde hem buiten nog lachen toen hij in zijn wagen stapte, x-x-x-x-x-x „Dikkenburg wordt oud" con stateerde Kruiderink. „Er zal een nieuwe frisse geest moeten waaien door het gemeen tehuis". Mevrouw Hoorn werd lyrisch. I)at werd ze altijd wanneer ze over het gemeentehuis sprak. Want dat Dikkenburg daar in de burgemeesterskamer zetelde was haar een doorn in 't oog. Immers, op een der kamers van de secretarie zat een persoon die haar veel meer dierbaar was. Johannes Boom, door zijn moe der hardnekkig Hanny genoemd, had na een abnormaal lange stu dietijd zijn doctoraal examen in de rechten gedaan en volontairde nu zo n beetje op de Meeldamse secretarie. De bedoeling was dat Hanny Boom eens burgemeester zou worden en zijn moeder had haar toekomst-ideaal reeds in 'n vaste vorm gegoten. Hanny zou burgemeester van iMeeldam wor den. Het zou haar aanzien in de plaats harer inwoning niet wei nig verhogen, wanneer ze daar als een soort „Madame Mère"me- de kon helpen de gemeente te besturen, want dat zij het haar zoon aan advies en raad niet zou j doen ontbreken, stond hij baal vast. De man die de bereiking van dat ideaal in de weg stond, was de goede burgemeester zelve, te I oud 0111 te solliciteren, maar nog niet oud genoeg om met pensi oen te gaan. Haar zoon Hanny was maar 'n halfslachtig bondgenoot. Want deze jongeman had reeds lang 't oog geslagen op de blonde Cor- rie Dikkenburg en al koesterde hij hetzelfde ideaal als zijn moe der, hij hoopte het langs een an dere weg te bereiken, n.l. als schoonzoon van de burgemees ter. Dat was nog zo dom niet be keken, want ten eerste kostte het geen strijd en moeite, waarvan Hanny zeer afkerig was en ten tweede kon hij zo het makkelijke leventje van thans, gesteund door de ruime toelage van zijn moeder, nog geruime tijd voort zetten. Hanny had al meermalen po gingen gedaan om te weten te komen hoe Corrie over deze plannen dacht, maar was altijd nog gestuit op een speels-spot- tende afweer. Het meisje scheen hem niet au serieux te nemen, wat zijn eigenliefde in niet ge ringe mate kwetste. Mevrouw Boom ging haar ei gen weg. Ze wilde de weg naar Hanny's toekomstplannen bekor ten en aangezien alleen Dikken burg het corpulente obstakel op die weg vormde, moest hij ver dwijnen. Had zij in de tijd der Borgia's geleefd, ze zou dolk en vergif hebben aangewend; nu zocht ze naar diplomatieke mid delen. Hoewel het denkbeeld nimmer geheel van haar week, drong de gedachte zich van tijd tot tijd krachtiger naar voren en de ontwikkeling der jongste ge beurtenissen had het samen zweerdersinstinct van mevrouw Boom opnieuw in hoge mate vi rulent gemaakt. Mevrouw Boom had bij haar vele slechte eigenschappen één goede, die ze echter zelden ten goede aanwendde: ze bezat een grote mate van mensenkennis en een scerhp verstand. Mr Claren- bough, de Amerikaanse zaken man, had op haar een wonderlij ke indruk gemaakt. Hij voldeed niet aan het beeld, dat zij zich van zulk een man had gevormd. Daarbij was haar antipathie ge wekt door zijn kennelijke voor keur voor Riek de Ruiter, een meisje dat zo in alles haar anti pode was dat ze haar bijna haat te. Het briefje van Clare, waarop ze een blik had geworpen, had haar verdenking doen toenemen. Trouwens de hele ontwikkeling van het geval: hij komt niet, hij komt wel, hij komt niet, hij komt toch, wekte weinig vertrouwen. De komst van mr Colverton deed haar een opening zien in 't mistgordijn. Deze Amerikaanse journalist kon nuttig zijn, op heldering verschaffen wellicht. En zoals zc daar zat in een ge makkelijke stoel in de serre, haar lievelings Pekinees op haar schoot, gaf mevrouw Boom zich over aan fantasieën. Veronder stel dat die Clarenbough een op lichter, een poseur was. Ze zou den kunnen zorgen voor een cau se celèbre, voor een groot schan daal, waarin Dikkenburg's naam met vette letters op de voorpa gina zou worden genoemd. Want hierin moest de burgemeester tot over z'n oren betrokken worden. En was diens naam eenmaal be smeurd, dan was het maar een klein kunstje, medestanders te trommelen, ieder met zijn ei gen belangen, ieder met z'n eigen antipathie, die graag stenen aan zouden dragen om die naar de burgemeester te werpen. Een dier medestanders had ze gevonden in haar medebestuurs lid Kruiderink. (Wordt vervolgd). op

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1955 | | pagina 8