mm DE MAN UIT CHICAGO m WEERPROFETE N. WRIGLEY A BIOSCOOP-PROGRAMMA 2 DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN VRIJDAG 16 SEPTEMBER 1955 2 dus niet alles compact samenge drongen in één enkele week, maar uitgesmeerd over enkele maanden en georganiseerd op Zaterdagen en ol Zondagen. Dit zou afgewisseld kunnen worden met een concert, zoals VVaalwijks Belang die regelmatig organiseert, of een gebeurtenis als het Volksfeest of onverschil lig welke andere eventuele ge beurtenis, hij een of ander hij zonder feit, of een jubileum. We willen maar zeggen: er zou op dagen dat men er 'ns uit wil, en dat zijn in hoofdzaak de week enden, altijd iets bijzonders te doen moeten zijn, al is het zo maar 'ns een bal-champêtre, een sportdemonstratie, in de open lucht, een openhaar concert, een wedstrijd of wat dan ook. Het afgelopen seizoen heeft bewezen dat "Waalwijk inderdaad centrumplaats van de Langstraat is en zich ook als zodanig weet te gedragen; de trek naar Waal wijk op Zaterdagen en Zondagen vooral is duidelijk waarneem baar; het is de taak van Waal wijk dit uit te huiten en mogelijk nog te doen toenemen. We hegrijpen wel dat hier het een en ander aan vast zit en dat het niet zo gemakkelijk te ver wezenlijken valt, maar als heel de bevolking hieraan meewerkt, dan zal dit idee ongetwijfeld te realiseren zijn. Waalwfjks Belang zou zeker iets dergelijks kunnen bereiken, wanneerde middelen voor handen waren. Die zijn echter te beperkt om hieraan te beginnen; iets anders was het, wanneer de Waalwijkse bevolking en masse zich als lid aanmeldde en zo voor de nodige pecunia zorgde, dat ook hier de basis moet vormen voor alles wat men opzet en uil- voert. We weten, en het recente ver leden versterkt ons meer en meer in deze wetenschap, dat het ge meentebestuur en de gemeente lijke diensten graag alle moge lijke medewerking verlenen wan neer er iets te gebeuren staat. We twijfelen niet aan de be reidwilligheid tot medewerking van alle Waalwijkse verenigin gen. Waar het op aan komt is, dat er de financiële middelen zijn en dat er een vorm wordt gevonden van samenwerking. Dan zou er iets moois bereikt kunnen wor den, dat keer op keer de aan dacht vestigt op Waalwijk en dat nog meer publiek binnen onze straten brengt. Er zijn mogelijkheden genoeg in Waalwijk; we spraken bij voorbeeld nog niet over de re creatie-mogelijkheden, die het volgend seizoen, zoals de plannen zijn, uitgebreider en aantrekke lijker zullen zijn. Graag onze complimenten dus voor het vele goeds dat op dit ge bied het voorbije seizoen bereikt werd, maar ook graag aandacht voor de verdere mogelijkheden op dit terrein. 'N DIERENPRAATJE. Men weet eigenlijk helemaal niet, hoe het de dieren interes seert wat voor weer het is, of de zon schijnt, of het regent of sneeuwt, of wat er ook aan de hand is. Want er is altijd wel iets aan de hand met het weer! Maar vandaag wil ik jullie toch eens vertellen hoe mijn drie vriendjes, de kinderen Jim, Bim en Mimi Haas, hierover denken, de twee anderen Op een goeie dag zei Jim tegen „Weten jullie wat mete...uh, wat metrelo... och, nou ja, ik bedoel, weten jullie hoe 't met het weer zit?" „Wat?" vroeg Bim. En Jim vertelde alles nog een keer, en nu gaf de kleine Mimi haar mening: „Zozo, jaja, ik snap er geen snars van". Maar ze maakte natuurlijk maar een grapje. Want al heel gauw lukte het Jim de twee anderen uit te leg gen wat hij nou precies bedoelde en omdat ze werkelijk al wel 'ns iets gehoord hadden over metc- reologen, die altijd zoveel over het weer weten te vertellen, dat helemaal niet klopt, besloten ze voortaan het weer zelf maar te voorspellen. Maar ja, hoe beginnen we daar mee?" vroeg de kleine Mimi. Ze begonnen met een ouwe doos met handvatten er aan, en met een trechter met handvatten er aan en met een waskom zon der handvatten er aan. „Zo ziet er nou een regenme ter uit", zei Jim. „Wat kan jou het nou schelen hoe lang de regen is", zei Bim. „O, wat is ie weer leuk!" was het antwoord van Jim, „we hoe ven toch immers niet te meten hoe lang de regen is, dat kun je niet eens meten, man. (Maar als we deze regenmeter hier opstel len, en als we dan op een goeie dag wakker worden en het is mooi weer, dan kunnen we naai de regenmeter gaan kijken of 't ook mooi weer was toen we slie pen. Dat moest ie wel twee keer zeggen, want het was wel een heel mooi, maar ook een heel in gewikkelde toespraak. „Maar als er nu water in zit, wat dan?" vroeg Mimi. „Nou, dan heeft het geregend toen we sliepen", antwoordde Jim. „O ja, dat is duidelijk", zei Mimi, en het was ook werkelijk niet zo ingewikkeld. Toen Jim zijn apparaat op stelde en het met een heleboel water probeerde, was Bim heel ijverig bezig met het schilderen van een plank. „Wat heh jij nou gemaakt?" vroegen de anderen even later. „Een thermometer", legde Bim uit. „Maar wat heeft een thermo meter nou met die plank te ma ken?" vroeg Jim. „Ja, zie je", zei Bim, „aan de bovenkant heb ik de zon geschil derd en aan de onderkant 'n paar ijspegels. Nietwaar? Wanneer je je poten op de zon houdt en merkt, dat de plank helemaal niet warm is, dan zet men z'n po ten gauw tegen de onderkant op de ijspegels, want dan is 't koud weer. Of net andersomDat is heel simpel, hè?" Maar de kleine Mimi had on dertussen ook iets geknutseld. En dat was niets minder dan een gecombineerde Vochtigheids- en Windmeter. Hé. Wat is dat nou weer? Ze legde zelf de werking van het instrument aan de broer tjes uit: „Hier zien jullie iets dat erop het eerste gezicht gewoon uitziet als een plank met een touwtje er aan, nietwaar? Maar pas op! Het is bijna geniaal! Kijk 'ns, wan neer je het touwtje beet pakt en merkt dat het droog is, dan is er niet veel vochtigheid in de lucht. En als het touwtje dan nog hele maal stil hangt, dan waait het niet, nietwaar? En ook al be weegt het touwtje maar een heel klein beetje, dan kan men al zien uit welke richting 't windje komt!" Geen wonder dat de kindertjes Haas heel trots waren op hun in strumenten en wat het mooiste was, dat was, dat zij precies zo veel voorspellen konden als ze van tevoren hadden beloofd. ZELDZAAM GOUDEN FEEST. Derde kloosterzuster uit één gezin. De eerwaarde zuster Antonio, in het Moederhuis van de Con gregatie Jezus, Maria, Jozef „Ma- riënburg" te 's-Hertogenbosch, vierde dezer dagen haar gou den kloosterfeest. Zuster Anto nio, die jarenlang een adminis tratieve functie had in het Moe derhuis, is de derde dochter van het uit Waalwijk afkomstige ge zin Hendrik van Schijndel-Van Bavel, die haar gouden feest in de genoemde congregatie vierde. De eerste was de eerw. moeder Anna Jospha, die haar gouden feest vierde toen zij overste was van het klooster aan de Isaac Hu- bertstraat te Rotterdam, de twee de was zuster Francinio, die ju bileerde in het klooster te Nue- nen. Zuster Anna Josepha en Zus ter Antonio verblijven thans te 's-Hertogenbosch en zuster Fran cinio in Vught. OPBRENGST MISSIECOLLECTE Zondag j.l. deed Pater H. Figee S.C.J., een beroep op de mild dadigheid van de parochianen van de II. Clemens-parochie te Baardwijk ten behoeve van zijn missie in Chili. Dat zij deze op roep vrijgevig wisten te beant woorden, blijkt wel uit het mooie resultaat. De opbrengst der col lecte was 657.04. CURSUS LEDERWAREN. /Met rijks- en gemeentesubsidie is aan de Nijverheidsschool voor Waalwijk e.o. sinds enige jaren een avondcursus gegeven voor theoretisch en practisch onder richt voor lederwarenbewerkers. De cursus werd opgericht met medewerking van de Ned. Bond van Lederwaren- en Kofferfabri kanten, welke Bond ook daarna permanent steun heeft verleend. De Iederwarenindustrie heeft tij dens en na de oorlog in Waal wijk, Kaatsheuvel, Tilburg, Bre da, Drunen en andere plaatsen in het Zuiden een betekenende om vang aangenomen. Het is naar onze mening daarom goed gezien van genoemd schoolbestuur en van bovenbedoelde bond om te trachten vakbekwame ambachts lieden in deze nieuwe lak van industrie op te leiden, vooral ook om de concurrentie niet het bui tenland het hoofd te kunnen bieden. De cursus werd de eerste jaren een succes: leerlingen uit alle bo vengenoemde plaatsen bezochten de school. Hierin is in het laatste jaar enige verslechtering geko men. Dit is trouwens het geval ook met andere afdelingen van de avondschool. Het bestuur is van mening, dat de tegenwoor dige hoogconjunctuur daarvan de oorzaak is. Eensdeels wordt er in deze tak van industrie in de eerste wintermaanden veel over gewerkt (tegen dagen als St. Ni- colaas en Kerstmis wordt er in deze branche extra veel geleverd) doch voorts is er in het algemeen momenteel zeer gemakkelijk aan werk te komen en wordt dit werk zeer behoorlijk betaald. Dit alles kweekt echter vooral bij jonge lui gemakkelijk een zekere mate van zorgeloosheid. Men dient echter te bedenken, dat er na de ze tijd mogelijk een andere kan komen. In ieder geval is het zo, dat goed vakmanschap nu en al tijd een eerste vereiste is. Mèt het bestuur willen wij daarom gaarne hopen, dat de per 1 Octo ber weder aanvangende cursus goed bezocht zal worden door leerlingen uit geheel Midden Brabant, zodat het voortbestaan verzekerd is. „TROUW AAN ORANJE" ORGA NISEERT BONTE AVONDEN. Daartoe aangespoord door het succes van vorig jaar en de vele aanvragen, heeft het bestuur van de vereniging Trouw aan Oranje in de St. Antoniusparochie beslo ten oin ook dit jaar weer '11 twee tal Bonte Avonden te organiseren. Deze avonden zullen worden gehouden op Zaterdag 15 en op Maandag 17 October 111 zaal „De Lindeboom". Men heeft weer be slag kunnen leggen op het gezel schap Martens uit Breda, dat hier de première komt geven van zijn geheel nieuw program onder de titel ,,'t Zit in de lucht". TBC-COLLECTE WAAL WIJ K. Op Zaterdag 17 September zal er in onze gemeente een col lecte worden gehouden ten bate van het t.b.c.-fonds „Draagt El kanders Lasten". Dit fonds is '11 instelling van het Chr. Nationaal Vakverbond en de collecte wordt georganiseerd door de plaatselij ke commissie van dit fonds. Wij vertrouwen dat eenieder a.s. Zaterdag zijn bijdrage zal geven 0111 de nood te lenigen van hen die door deze ziekte getrof fen zijn. DANSSCHOOL KEES VAN KOOTEN GEEFT OOK DIT JAAR WEER CURSUS. Het is een algemeen bekend feit dat veel jongelui op soirees en feestavonden dansen zonder het ooit goed geleerd te hebben. Huppelen en springen op de maat van de muziek mag er dan in de verte wat op lijken, 0111 GOED te leren dansen, is het volgen van een cursus absoluut noodzake lijk. Wie eenmaal een doeltref fende cursus heeft gevolgd, zal ervaren wat dansen eigenlijk is. Men zal zich bovendien gemak kelijk en correct in elk gezel schap kunnen bewegen. Opvoed kundig kan daarom een goede danscursus van groot nut zijn. Men behoeft zich niet meer voor. zijn onkunde te generen en er zijn inderdaad veel jongelui, die zich na het volgen van een dans cursus „een ander mens" voelen. De Dansschool Kees van Kou ten, die is aangesloten hij do ka tholieke organisatie van dans- leraren San Filippo Neri, heelt reeds vele jaren ervaring en is volledig voor haar taak bere kend. Deze cursus wordt aanbe volen door de katholieke jeugd verenigingen en staat onder ver antwoorde leiding. Gezien 't suc ces van verleden jaar, organi seert deze dansschool ook dit jaar weer een cursus. Dez-3 nieu we cursus, welke wordt gegeven in zaal Thadia te Waalwijk, be gon Woensdag 14 September. LUXOR THEATER. U spreekt met Uw moordenaar- Het verhaal van deze film geeft de bekende regisseur Alfred Hit- chock een prachtige gelegenheid een zeer spannende thriller te maken, 't genre waarin deze re gisseur een onovertroffen mees ter is. Ray Milland, Grace Kelly en Robert Cu minings spelen in deze film de hoofdrollen. Ray Milland speelt de rol van Tony, de echtgenoot die vreest dat hij gescheiden zal worden van en onterfd zal worden door zijn rijke vrouw Margot (Grace Kelly), want deze heeft liefde op gevat voor de Amerikaanse schrijver Mark Halliday (Robert Cummings). Tony zoekt een manier om haar te doden en door middel van chantage weet hij 'n oude vriend zover te brengen. Het komt tot de poging -- de film vertelt er van in een span nende beeldentaal maar het blijft ook bij een poging als Mar got in zelfverdediging haar aan valler met een schaar doodt. Tony kan er alleen maar voor deel uit trekken; hij getuigt bij Scotland Yard dat zijn vrouw- schuldig is aan deze moord en zij wordt tot de doodstraf veroor deeld. Dan gaat haar vriend Mark aan het werk samen met een be kwaam inspecteur van de Yard. Na een reeks heel spannende scè nes weten zij de onschuld van Margot te bewijzen en de ware schuldigen te ontmaskeren. Nu zijn de rollen omgedraaid en Mark en Margot kunnen samen '11 gelukkig leven tegemoet gaan. Dit is heel in het kort de in houd van het verhaal, dat Hit- chock tal van gelegenheden ge geven heeft zijn fascinerend ta lent te tonen, zodat, in zijn soort, het een bijzondere film is, die toegankelijk is voor personen boven de leeftijd van 18 jaar. Van Vrijdag tot en met Zon dag wordt deze film vertoond. The Iioy from Oklahoma. Maandag en Woensdag spelen Will Rogers jr. en Nancy Olson de hoofdrollen in de film „The Boy from Oklahoma". Will Rogers is de jonge cow boy Tom, die, 0111 geld te verdie nen voor zijn studie, een schiet wedstrijd aangaat met de char mante Katie, een dochter van de onder vreemde omstandigheden overleden sheriff. Tom, een zeer onhandig schutter, verliest deze wedstrijd volkomen en dan is het zeer verwonderlijk dat de burge meester juist hem vraagt sheriff te worden. Eenmaal sheriff, gaat Tom op onderzoek uit, 0111 de vreemde moord op zijn voorgan ger te ontraadselen. Hij wordt hierbij trouw gesteund door Ka tie. die in tegenstelling tot hem wel van haar revolver gebruik weet te maken en ook gebruik maakt. Hij weet zich slechts geholpen door zijn lasso en zijn paard, maar het blijken beide machtige middelen in de meedogenloze strijd die gevoerd moet worden tegen de bende, waarvan juist de burgemeester het hoofd is, en die voor niets terugdeinst 0111 de jon ge Tom onschadelijk te maken. Het wordt een echte Western, wanneer Tom en Katie de ware daders steeds dichter op 't spoor komen en er tenslotte in slagen hen te overmeesteren. En dan is er een einde geko men aan dit avontuur, maar niet aan het grote avontuur dat leven heet en dat de jongelui ook sa men willen doormaken. Toegang 14 jaar. MUSIS SACRUM. I)e 5 Sullivans. Vrijdag t.m. Zondag kan men in Musis Sacrum een film gaan zien die tal van vrolijke, blije momenten bevat, maar die ook zeer weet te boeien en zeer weet te ontroeren. Het is het verhaal van een ty pische Amerikaanse familie, de Sullivans, vader en moeder, vijf zoons en een dochter. We zien de kinderen opgroei en, zoals alle kinderen spelen en ruzie maken, maar elkaar steeds trouw blijvend. We zien hoe er een het huis wil verlaten, maar er de andere dag terugkomt, men kan nu een maal niet zonder elkaar. De jon gens worden mannen, behalve de jongste, die nog steeds als baby wordt beschouwd, maar hij is de eerste die verliefd wordt en een meisje mee naar huis brengt, waarmee hij vreselijk wordt ge plaagd. zodat het meisje huilend weg gaat, maar dan gaat heel de famiiie haar opzoeken om zich weer met haar te verzoenen. Ze trouwen, er komt een kindje, de andere broers zorgen voor dit gezin alsof het het hunne was. Na de aanval op Pearl Harbour komen de vijf broers bijeen, ze zullen dienst nemen bij de Mari ne, alleen de getrouwde mag niet mee, beslissen zij. Diens vrouw echter weet hoe hij iedere dag, dat de oorlog duurt, zijn broers zal missen en dan gaan ze alle vijf, en alle vijf mogen zij dienst nemen op dezelfde kruiser, waar mee ze ook alle vijf om het le ven komen Hun namen leven in Amerika voort; een kruiser werd naar hen „De Sullivans" genoemd, ze wa ren het voorbeeld van 'n prach tige trouw aan elkaar en aan '1 vaderland. Als vrouwen begeren. Maandag en Woensdag wordt er een film vertoond, waarin het verhaal wordt verteld van een psychiater, die wordt aangeval len door een jeugdig misdadiger, deze weet te overmeesteren en hem niet overlevert aan de poli tie, maar meeneemt naar z'n huis om hem gedurende enige maan den te kunnen observeren en van zijn psychose te kunnen genezen. Er is aanvankelijk een zeer gespannen verhouding tussen de jeugdige misdadiger en de vrouw tijdens zijn afwezigheid zich een aardig stapeltje bescheiden had opgestapeld in zijn brievenmand- I je. Hij wilde ze vlug afwerken, want vanavond was die afscheids- bedoening van Clarenbough en voor die tijd wilde hij nog graag een klein tukje doenhij had slaap te kort gehad die nacht. Daarom was de burgemeester lichtelijk ontstemd toen meneer Zoetevrijer zich bij hem aanmeld de. Meneer Zoetevrijer was eens ontvanger der directe belastin gen geweest, had zich met pensi oen te Meeldam gevestigd en ver tegenwoordigde daar min of meer de Provinciebode. Tn die kwaliteit bezocht hij thans de burgemeester. „Kom binnen, meneer, en la ten we vlug afwerken", begroet te de burgemeester de man van de Provinciebode .„Ik ben er een dag tussenuit geweest en heb 'n hoop achterstallig werk." „Ja, dat begrijp ik", verklaar de de heer Zoetevrijer, zorgvul dig zijn lorgnet schoon wrijvend met een onberispelijk witte zak doek. „Maar ik zal slechts enkele ogenblikken beslag leggen op uw kostbare tijd, meneer de burge meester. (Wordt vervolgd) KAuW heerlijk - verfrissend houdt u in topvorm in uw werk en bij sport FEUILLETON van „DE ECHO VAN HET ZUIDEN" Een verhaal vol verwikkelingen door T. LODEWIJK 27). „Maar ik zweer je, Willem Jongejans, je krijgt me niet uit deze kamer, voordat je een ver klaring afgeeft, dat je in dron kenschapnee, geen protes ten, in dronkenschap, de burge meester daarin ten onrechte ge noemd hebt. En je verklaart je bereid, die verklaring ten allen tijde onder ede te bekrachtigen." „Jawel", sputterde Wim, „jij zult mij de wet voorschrijven..." „Wacht eens even", kwam de bedaarde stem van Clare er tus sen, „vertel eens precies, mr De Gooyer, hoe de zaak zich heeft toegedragen." Jan keek haar aan. Haar rus tige, competente handelwijze, haar efficiënt persoontje, gaven hem terstond de indruk, dat hij met dit meisje veel beter tot za ken kon komen dan met de zich verongelijkt voelende Wim. E11 zo begon hij, in zijn moeilijk En gels, haar het hele geval te ver tellen. Toen hij uitgesproken was Wim had meermalen getracht hem in de rede te vallen, maar het meisje had hem met '11 hand beweging, als was hij een lastige vlieg, het zwijgen opgelegd knikte ze enige malen. „Dat klinkt allemaal heel aan nemelijk", zei ze. ,,U hebt gelijk. Wim heeft meer gedaan dan al leen maar doorgeslagen. Hij heeft een valse verklaring afgelegd en daarvan kan misbruik gemaakt worden. En als de situatie is zo als u zegt, dan zal dat ongetwij feld ook gebeuren. Jij hebt je wat op de hals gehaald, manne tje. Ik begrijp eigenlijk niet dat ik mijn handen niet was van de ze ganse aangelegenheid en het jou alleen op laat knappen!" „Clare", smeekte Wim, bezwe rend de handen ten hemel hef fend, „laat me niet alleen dokte ren. Blijf bij me, help me hier doorheen." „Beloof je dat je precies zult handelen zoals ik zeg?" „Ja, natuurlijk, zonder jou kom ik hier nooit uit." „Goed, dan kun je op me re kenen. Nu, en als je deze zaak werkelijk sportief oplost, mis schien in de toekomst ook. Dus we zijn accoord over dit punt: ik deel de lakens uit." „Nu, daartoe ben je zeker ca pabel", dacht Jan, haar bewon derend en niet zonder een tikje vrees aanziende. Want Clare Wyatt vertoonde '11 merkwaardi- j ge overeenkomst met haar voor- j vader, de kaper, die op zijn smal le brik de Engelsen slag op slag toebracht en precies zo gestaan moest hebben op de brug, wan neer de bloedvlag werd gehesen. Een meisje uit duizend, dacht Jan, net het soort dat die dwaze Wim met z'n eeuwige zotte avon turen en malle invallen nodig had. Zelf prefereerde hij een iets gemoedelijker slag meisjes „Nu", zei Clare, „dan gaan we maar." „Waarheen?" „Naar Meeldam." „Naar Meeldam?" vroeg Wim ontzet. „Nooit van m'n leven zet ik daar nog één voet. Daar kan jk me niet meer laten zien." „Toch zal het nodig zijn", zei Clare onverzettelijk. „Ik peins er niet over", grom de Wim, „nog veel liever kroop ik in de leeuwenkooi in Artis." „Goed, dan niet", zei Clare. „Never mind. So long!" En ze maakte aanstalten om te ver trekken. „Waar ga je naar toe?" kreet Wim. „Weg." „Waarheen?" „Gaat je niks aan." „Clare „Ja?" „Je zou me toch niet in de steek laten!" „Doe ik ook niet. Jij Iaat mij in de steek. Ben je vergeten wat je zo even hebt beloofd?" „Ja, maar „Niks te maren. Ga je mee of niet?" Wim keek hulpzoekend naar Jan die moeite had z'n lachen in te houden. Die jongedame wist wat ze wilde en ze zou haar zin krij gen ook. Hij zag, hoe Clare met bestudeerde kalmte haar mantel aantrok, met ijzige nauwgezet heid haar neus poederde en zich vervolgens intensief toelegde op het bijwerken van haar scharla kenrode lippen. Toen al deze be zigheden voleindigd waren, keek ze naar Wim, als was hij een hondje dat zou worden uitgela ten. „Mee met de vrouw!" fluister de Jan vol leedvermaak. Wim zond hem een moordende blik toe. Clare liep de trap af en keek niet eenmaal om. Voor het hotel stond de wagen, waarmee Jan gekomen was. „Meeldam", zei Clare kortaf en stapte in. „Moeten de heren ook mee?" vroeg de chauffeur, toen hij het aarzelende tweetal zag op de stoep van het hotel. „Natuurlijk", zei Jan en zette zich zonder complimenten naast de bestuurder. „Wacht even", riep Wim ont zet. „ik moet ook nog mee!" „Nou, opschieten dan meneer" j zei de chauffeur oneerbiedig, „ik sta hier zowat wortel te schie ten met je permissie". Jan keek om. Clare glimlachte haar hele Pepsodent-gebit bloot. Hij mocht die Amerikaanse miss wel, die zo precies wist wat ze wilde. Maar die arme Wim, die, dat wist hij heel zeker, met haar trouwen zou Burgemeester Dikkenburg had zich meteen van de trein naar de secretarie gespoed en vond, dat ra'MALWÏK Copyright P I B Box C Copenhogen een gezonde gewoonte

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1955 | | pagina 10