Waalwijkse en Langstraatse Courant ZEER GESLAAGD CONCERT VAN HET WAALWIJKS ORKEST. De avonturen van Bim en Bam Het Waalwijks Schoenenmuseum goed in het Nieuws. BOEKEN VOOR DE JEUGD. Vrijdag avondmarkt De pijn verdwijnt direct WITTE KRUIS TE WAALWIJK VBUÖAM a DKCÏftLdSR 1*3» 7»» JAAR«tA?<« N*. 97 Uitgever Waalwijkse Stoomdrukkerij Acto«-t Tiel«,n Hoofdredacteur JAN TIELEN Dit blad verschijnt 2 x per week Abonnement 19 cent per week 2.45 per kwartaal 2.70 franco p. p Advertentieprijs 10 cent per m m. Contract-advertenties speciaal tarief. BureauxGROTE STRAAT 205. WAALWIJK TEL. 2621 KAATSHEUVEL TEL. 2002. Dr van BEURDENSTRAAT t, OPGERICHT 1878 TELEGR.-ADRES „ECHO" Een jong, enthousiast ensemble dat goede vooruitgang boekt. Het ontbreekt het Waalwjjks Orkest niet aan jeugdig enthousiasme. Het is een ensemble, dat zeer serieus onder deskundige leiding studeert en dat ook zeer goede resul taten mag zien van zijn toewijding. Duidelijk zijn daze resultaten aan het iicht gekomen, toen het Orkest Dinsdagavond in Musis Sacrum zijn derde zelfstandig concert gaf. Een concert dat verdiende door meer mensen bezocht te worden dan er nu waren. Er was zeker een goed publiek, maar w.e hadden de zaal graag helemaal vol zien zitten. Dat is heel wat prettiger voor het orkest, dat zich graag gesteund weet uiteraard door de belangstelling van velen en het is ook prettig voor de mensen zelf, want het was een goed concert, waar van zeer te genieten viel, niet in het minst ook door de medewerking van het Brabants Strijkkwartet, dat Waal wijk de primeur gunde van zijn eerste optreden in de nieuwe samenstelling. Het Waalwijks Orkest blijkt ieder jaar in omvang toe te ne men, blijkt ieder jaar meer mu ziekbeoefenaars uit Vy aalwijk en verre omgeving tot zich te trek- ken. Maar, en dat is natuurlijk nog belangrijker, het groeit ook ieder jaar in bekwaamheid. Men is nu in het stadium gekomen dat men werkelijk pleegt te mu siceren. Men komt meer en meer los van het notenbeeld en weet een steeds grotere expressie te leggen in de te spelen werken, die ook van steeds beter en ho ger gehalte worden. Een ouverture als ,.Alcestc van von Gluck is om de drommel geen werk, dat men maar 'lis gauw even speelt. En ook het Waalwiiks Orkest, dat met. dit werk zijn concert opende, zal dit ervaren hebben, zoals ook het gehoor dat ervaren heeft. Mis schien was dit iets te hoog gc- f?rer>en de interpretatie van dit werk was niet voldoende om het geheel tot zhn recht te doen ko men. wanneer U Witte Kruispoeders inneemt. Afdoende tegen ze nuw- en rheumatische pijnen. fg Ook in tableten cachet-vorm Beter ging het orkest spelen in het concert voor hobo en viool in d kl. t. van Johan Sebastiaan Bach een prachtig werk, waar in het orkest zich heel goed kweet van zijn begeleidende taak. De solisten waren Kees van Schaik, viool en Arthur Mersel, hobo, beide leden van het Brabants Orkest. De eerst genoemde solist echter speelde wat al te terughoudend en slaag de er niet altijd in zijn spelen de nodige expressiviteit te geven. Na de pauze speelde het Waal- wijks Orkest de Symphonie no. 5 in Bes gr. t. van Franz Schubert, een zeer charmant yverk, ge schreven voor een klein orkest, dat uitstekend geschikt is voor een ensemble als het Waalwijks Orkest, maan dan zij eerste voor waarde dat dit ensemble zich de nodige techniek heeft eigen ge maakt en het ver heeft gebracht in de moeilijke kunst van het harmonieuse samenspel. Aan die voorwaarde heeft het orkest grotelijks voldaan. Het Allegro kwam nog niet ten volle tot zijn recht, maar het Andante con moto werd zeer goed gespeeld, vooral in het be gin gaandeweg verslapte het temDO enigszins en verdween de spanning uit het musiceren, zo dat men er niet geheel in slaagde de aandacht geboeid te houden. Maar het orkest voelde blijk baar dat het ging en onder lei ding van hun kundige dirigent speelden de musicae en musici uit de Langstraat steeds enthou siaster, steeds geachevecrder en gedisci.plineerder en er waren fragmenten die ons bepaald en thousiast deden zijn, zo voor treffelijk klonken die- Het Menuet-trio kreeg een bui tengewoon correcte vertolking en het Allegro-Vivace (uitgezon derd het onnauwkeurige slotac- coord kwam de goede indruk ▼an het orkest nog bevestigen. Het was een concert waar van het publiek, waaronder we burgemeester Teyssen, wethouder Smolders en ge meentesecretaris Vlaar zagen, zeer heeft genoten en men was dan ook vooral aan het slot zeer enthousiast in ziin bij valsbetuigingen, die dirigent Plirisinga telkens weer weg schoof naar zijn orkest, waar van hy graag, en met de volle inzet van zijn deskundige per soon, de leider is. De volgende keer moet de zaal vol zitten, dat is Waalwijk en de Langstraat aan dit ama teur-orkest en zo zyn er maar heel, heel weinig in onze provincie verplicht. HET BRABANTS STRIJKKWARTET. Aan dit concert werd meege werkt door net Brabants Strijk kwartet, bestaande uit de vol gende leden van het Brabants Orkest: Pierre Jetteur, le viool, Jan Plmsinga, 2e viool, Dick Vos. altviool en Arpad Szomoru, cello. In deze samenstelling vierde het kwartet zijn eerste optreden, inderdaad een vieren, want het was feestelijk musiceren wat wij hoorden. Enthousiast, onstuimig soms, geieid door Jetteur, speel den deze zeer bekwame musici, stuk voor stuk de leiders van hun instrumentengroep in het orkest, het Strijkkwartet op. 77 no. 2 in F gr. t. van J. Haydn, een prachtig glanzend werk, waarvan de schoonheid evenre dig is aan de hoge eisen die het stelt aan de uitvoerenden. Maar met een prachtig elan speelde het kwartet zich door de tallo ze, vooral ensemble-technische, moeilijkheden heen en zo was 't ook met het Scherzo uit het 2e Strijkkwartet van Borodin, een zeer boeiend fragment, dat soms een zeer gunstige indruk op ons maakte. Het optreden van het Brabants Strijkkwartet, met een hartelijk apnlaus beloond, maakte dit concert te meer tot een muzika le gebeurtenis van formaat, een en verwachten, ieder jaar aan belangrijkheid zal winnen en ook aan belangstelling. Copyright P. I. B. Box 6 Coponhoaoa DE GULZIGE STRUISVOGEL. Alle dieren zijn uitgenodigd om bij Bim en Bam te komen eten. Ze hebben de tafel keurig gedekt en wachten nu op hun gasten. Daar komen de vriendjes al aan. Eerst de struisvogel. Die wordt alvast binnen gelaten, ter wijl Bim en Bam de anderen be groeten. Maar als de struisvo gel daar die keurige tafel ziet, begint hij te watertanden, want zoals jullie weten is de struis vogel een gulzig beest, dat van alles eet. Hij kan dan ook niet wachten tot iedereen er is en slikt maar vast de vorken en le pels naar binnen. Foei, foei, wat zijn Bim en Bam hoos, als ze hun tafelzilver missen Van pure woede bekogelen ze de gulzige struisvogels met de horden en dan is er niets meer van die keu rige tafel over en moeten de gas ten al het lekkers uit hun vuist je eten. Het oudheidkundig museum van de schoen- en lederindustrie te Waalwijk, blijkt nog steeds erg in trek te zijn bij „de pers". Van tijd tot tijd verschijnen er in de Neder- met rode hakken rond te lopen. De grote revolutie heeft al die praal om zeep gebracht, maar niet vcor lang. Goed, de hoven konden geen schoenenmode meer decreteren, landse kranten zeer lezenswaardige maar tijdens het Directoire zocht de verhalen over dit instituut, dat van groot belang wordt geacht voor de geschiedenis van de industrie niet alleen, maar ook voor de historie van de mode, en vandaar dat vooral mode- en damesbladen er zeer veel belangstelling voor hebben. In „Goed nieuws voor de vrouw" van 3 December staat bijvoorbeeld weer zo'n interessante reportage van Mark de By. Het is een buiten gewoon onderhoudend verhaal ge worden, verlucht met tal van foto's van zeer merkwaardig schoeisel, zo als dat ook in zo'n grote verschei denheid is te zien. We laten hieronder graag een fragment volgen uit deze reportage, die eerst beschrijft hoezeer 't schoei sel steeds onderhevig is geweest aan de mode, tot in het absurde en dan vervolgt: Liefhebberij. In stille bewondering heb ik naar de verftekeningen gekeken, die de heer A. Hendriks, directeur van het Schoenenmuseum te Waalwijk, ei genhandig heeft gemaakt. Verfteke ningen van schoenen, laarzen en sandalen van uw en mijn verre voorouders. „Dus dat hebben ze al lemaal gedragen", was mijn stille conclusie. Inderdaad, allemaal. Bizarre klompschoenen met vijf ronde, wijduitstaande tenen, maar ock fijnbewerkte slipsandaaltjes, forse laarzen in bonte kleuren, merk waardige puntschoenen met een kettinkje aan de knie verbonden. Kleuren, vormen, modellen en soor ten voor elk land, elk tijdsbeeld, elk gebruik en elke stand afzonder lijk. Voor de heer Hendriks is het een kwestie van pure liefhebberij. Als zoon van Waalwijk dat oude plaatsje, dat door z'n bijzondere lig ging op de scheiding van eiken- streek (voor de leerlooierij) en vee- teeltgebied (voor de huiden) als 't ware geschapen was om schoenen centrum te worden als zoon van dat dorp en als schoenenvaknian in hart en nieren, kon de liefde voor de schoen hem niet vreemd zijn. Ge vindt die liefde terug in de ijver, waarmee de heer Hendriks hier en daar en óveral speurt in het ver leden van de schoenin de rus teloosheid, waarmee hij probeert steeds meer materiaal van eiL over schoenen aan de bestaande collec tie toe te voegenin de blijde opgetogenheid, waarmee hij vertelt over schoenen van vroeger en nu. „Vroeger", zei mij de heer Hen driks, „waren de hoven toonaange vend in de schoenenmode. Denk eens aan het hof van Lodewijk de Veertiendeal die pracht, al die bizarre neigingen, al die extra-va- ganties. Uit dat milieu stamt de hoge hakde hak, die in de tweede helft van de zeventiende eeuw zó hoog werd, dat de dames een stokje nodig hadden om zich op de been te houden! Heren, ze ker, die droegen ook hakken, maar nooit zó hoog. Maar het was een voorrecht van de Franse adel om grillige menselijke smaak weer ui ting in merkwaardige schoenen in richtingen, die men „Incroyables" noemde, of „Merveilleuses" Ach, waar we ook kijken in de renaissance, in de Elizabethaanse tijd of in de negentiger jaren steeds zien we weer, dat de mode in herhalingen valt. De Italiaanse schoenenontwerper van vandaag de dag spits en slank zijn eigen lijk helemaal niet nieuw, want een paar eeuwen geleden droeg men ook zeer smalle, spitse schoenen. Modestromingen met slank of met breed hebben elkaar regelmatig af gewisseld, net als de dag en de nacht Chinees sprookje. Modegrillen, wisselend regel matig als de dag en de nacht. Met weemoed heb ik gezien, dat hele volksstammen daar nooit aan toe gekomen zijn. In het oudste huis Nuttige Sint Nicolaas- geschenken voor hereu Speciaal adres Hel oude vertrouwde adre» Grotestraat 155 WAALWIJK Flliaalhoudater Mevr. v. d. BRAND—HENS van Waalwijk, kouwelijk weggedo ken in de schaduw van de kerk, heeft de heer Hendriks me trots z'n schoenenmuseum laten zien. Waar eens een oud Waalwijks gezin zes tien uren per dag ploeterde om in opdracht van de patroon schoenen te vervaardigen, staan nu keurige, glazen vitrines vól schoenen, waar wij nu wat bevreemd tegen aan staan te kijken, maar die tóén 1780, 1850, 1900 of 1923 het neusje van de schoenenzalm bete kenden. Maar óók: schoenen, waar de armoe nog aan kleeft. Zoals een paar Poolse boerenschoenen van gevlochten grof riet. Ik heb ze be tast, op de hand gewogen ont roerd door de gedachte, dat er men sen geweest zijn, die daarop modder hebben moeten trotseren in een grimmig klimaat. En ik heb er geleerd, dat het Chi nese sprookje van de kleine schoon waar is, helemaal echt. Want het Waalwijkse schoenenmuseum toont z'n bezoekers in een buitengemeen interessante collectie zo'n nietig exemplaar uit het Verre Oosten: een schoentje dat niet groter dan een fikse mannenhand breed is en niet breder dan een luciferdoosje smal is. „Gedragen door kinderen?" veronderstelde ik nog hardop, maar de heer Hendriks kon mij met al z'n autoriteit op dit terrein verze keren dat volwassen vrouwen daar in geschoeid gingen. Naar het heet, zijn deze peuter schoentjes het geestesproduct van een jaloerse vrouw. Ge moet dan weten, dat er in het oude China, héél lang geleden, een keizersdoch ter werd geboren. Tan Key heette ze en ze had mismaakte voetjes. Groot en wijs geworden, kon ze niet verkroppen, dat het overige vrouwendom van China op welge vormde voetjes door het leven ging, en tenslotte kreeg ze haar zin, toen ze haar keizerlijke gemaal bereid vond voor alle jonggeboren doch ters van het ganse rijk een opzet telijke voetmismaking te decrete- rèn. Gehoorzaam hebben daarop de Chinese moeders hun dochtertjes dertig eeuwen lang voetverbandjes gegeven, opdat de voeten klein zou den blijven, mismaakt gelijk het de geplaagde jaloezie van een feo dale heerseres had gewild. Sprookje of geen sprookje in Waalwijk heb ik gezien hóé klein en mismaakt die voetjes van vol wassen vrouwen moesten worden gehouden om te passen in het fijne, zijden schoentje. Een schoentje,, dat wij met verwondering bekijken, tussen al die andere merkwaardige exemplaren uit een tijd, die wij niet meer kennen. Waarschijnlijk zullen ónze schoenen eenzelfde lot onder gaan. Museumstuk voor mensen, die met stille verbazing in 't ver leden kijken, dat zij niet meer ken nen. Want de mode verandert, cn de mensen veranderen mee. Er is geen leeftijdsgroep waarvoor een boek geen waardevol geschenk kan zijn. Speelgoed kan men niet blijven geven en niet iederéén apprecieert voetbal schoenen, de voorraad stropdassen is eens voldoende en vier paar pantoffels zijn niet nodig. i1 Al die cadeaux hebben hun beperkingen en er kunnen momenten zijn dat we echt niet meer weten wat we die of onderwerpen. Ook voor de jeugd! En dan grijpen we naar het boek, als een laatste, maar niet minder waardevol redmiddel. Het boek kent geen beperkingen; er zijn alle mogelijke boeken voor alle mo gelijke leeftijden en over alle mogelijke die moeten geven. De Nederlandse uitgeverijen weten dit en handelen hiernaar. En ieder jaar wordt het grote aantal geschikte jeugdboeken met honderden exemplaren uit gebreid. Voor oudere jongens schreef Jaap ter Haar éen avontuurlijk verhaal, dat hij „OVERWINNAARS VAN ANDES EN AMAZONE" noemde. Het boek speelt zich dus af in Zuid-Amerika, waar een Nederlandse wetenschappelijke expe ditie naar de binnenlanden van Peru gaat cm er onderzoekingen te verrichten. Lars en Otto, twee vrienden, mogen met deze expeditie mee, omdat de zwager van Lars, de leider, goed twee flinke kerels kan gebruiken en ze houden zich ook kranig in de vele en gevaarlijke avon turen die ze meemaken. Het is een span nend boek geworden, dat de grotere jon gens in^één adem zullen uitlezen. Een best geslaagd boek van Uitgeverij Kluitman is ook „FERME JONKERS, STOERE KNAPEN" van W. van der Sluys; dit boek, geschrevén voor oudere jongens, vertelt over de opleiding tot Ma rine-officier. Het is geen droge opsnio- ming geworden echter, geen propaganda- brochure voor de Koninklijke Marine, maar een springlevend verhaal van drie „jonkers", zo worden de Adelborsten immers genoemd, die drie jaren in de „stelling" hun opleiding krijgen en tot besluit hiervan op de kruiser „De Zever Provinciën" over de wereldzeeën varen, naar Curasao, waar een prachtige Ma rine-traditie door deze drie knapen in ere wordt gehouden. Nee, geen propaganda voor de trouse meisjes. Het is geschreven in een zekere dagboekvorm en bevat alle invallen van een jong meisje, dat dichterlijk is aange legd, die dichterlijkheid ook uit, maar toch ook met beide benen op de grond blijft staan en o, schrille tegenstelling éen baantje ambieert in het automo bielbedrijf van haar vader; daar werkt ook een jong Amerikaans volontair en de liefde tenslotte gaat niet aan het meisje voorbij. BLIJSPEL IN MONTE CARLO, eer. roman voor oudere meisjes van Ans van Breda, geen onbekende voor degene die regelmatig Kluitman's boeken leest. Ook ditmaal vertelt ze weer een zeer charmant verhaal van een meisje, een secretaresse die door haar baas naar de Rivièra wordt gestuurd om daar te trach ten contact te krijgen met zijn zoon, oen kunstschilder, die het ouderlijk huis is ontvlucht. Natuurlijk krijgt dat meisje dan contact met die zoon, en wat voor contact Een van deze uitgeverijen is uitgeverij Kluitman in Alkmaar, misschien wel de meest bekende uitgeverij van kinder- en jeugdboeken in ons land. Van deze uit geverij ontvingen we weer een aantal jeugdboeken; geen literatuur met een hoofdletter, uiteraard niet, maar over het algemeen fris en vlot geschreven, onder houdende boeken, waar de jeugd dat is bewezen zeer van kan genieten. We zullen er enkele van graag bespreken. Voor meisjes van 812 jaar verscheen in de Zonnebloem-serie „ACHT ZWA LUWTJES IN HET NEST" van Annie de Man; aardig vertelt ze van 't meisje Robbedoes, wier vader en moeder een verre reis moeten gaan maken. Robbe does gaat dan al die tijd naar de Zwa luw, éen klein tehuis voor kinderen, die veel buitenlucht moeten hebben. Robbe does leeft daar met haar zeven vrien dinnetjes, totdat vader en moeder terug komen en een heel grote verrassing mee brengen voor hun dochtertje. Voor jongens van 812 jaar verscheen, eveneens in de Zonnebloem-serie, het boek „SPEURDERS MET DE KAME LEON" van H. de Roos. Het vierde boek over de belevenissen van de twee broers Sietske en Hielke, de twee zoons van een smid in een Fries dorpje, die met hun motorboot „De Kameleon" al heel wat avonturen hebben beleefd en in dit boek zich ontpoppen als rasechte speur ders, die, hoewel ze het zelfs aan de stok krijgen met „de sterke arm", toch er in slagen een diefstal te ontmaskeren. „DRIE JONGENS VOOR DE MI CROFOON" is een interessant boek voor jongens van 1014 Jaar. Frans Soulier heeft het geschreven en ongetwij feld zuUen de drie „helden" van dit bock het „doen" bij de jongelui. Het zijn drie pas afgestudeerde HBS'ers die een trio (piano, bas en guitaar) hebben gevormd voor de afscheidsfuif. Ze hebben gewel dig succes en ze oogstten steeds meer succes onder de inspirerende leiding van een van hen, wiens ideaal het is iets te gaan betekenen in de wereld van de muziek, speciaal voor de amusements muziek. Op het einde van het boek wordt zijn ideaal werkelijkheid. De jongens zul len dit boek zeker graeg lé3:en. op Vrijdag 2 December a.s. HEERLIJK GM TE ROKEN V0ÖRNAAH OM TE PRESENTEREN Koninklijke Marine, maar dit boek zal de aanmeldingen ongetwijfeld in aantal doen toenemen; de jongens zullen er enthou siast van worden! „BLIJF ZOALS JE BENT, CURLY 1 is een boek van Miep van Duysen- Stomps en het is bestemd voor oudere En tenslotte „MARJOLEIN OP NIEU WE WEGEN", een zeer belangrijk boek in de reeks die Freddy Hagers wijdde aan Marjolein Bronkhorst. De jonge le zeressen hebben Marjoleintje van het pleintje zien opgroeien van kind tot jong meisje, van jong meisje tot bakvisje en van bakvis tot jonge vrouw, maar Mar jolein is steeds dezelfde gebleven. Al leenin de volgende boeken zal ze geen Marjolein Bronkhorst meer heten, want nieuwe wegen is ze in dit laatje boek gaan bewandelen, wegen die ze niet meer alleen hoeft te gaan. maar verge zeld van een ernstige knappe jongeman, wiens naam ze voortaan draagt. DE STRATO-STERVAART-SERIE. We hebben al énige keren de aandacht kunnen vragen voor de Strato-stervaart- serie van Uitgeverij Hollandia te Baarn, een serie zogenaamde „science-fiction" boeken, boeken waarin onderwerpen worden behandeld die aan fantasie met wetenschappelijke grondslag zijn ontspro ten. I We lezen de laatste tijd veel van ra ketten en reizen naar de maan, van kunstmanen etc., en de tijd van Jules Verne is voorbij; we houdén serieus le- kening met de mogelijkheid van de ver overing van het luchtruim binnen een af zienbaar aantal jaren. En de jeugd wordt meer en meer vertrouwd met dit idee. Vooral ook door middel van deze boe ken. De Strato-stervaart-serie levert boeken van het goede soort, niet al te veel wordt er in gefantaseerd en waar mogelijk blijft de schrijver wetenschappelijk, popula r- wetenschappelijk wel te verstaan. De boeken die als titel hebben o.m. „DE MARSBEWONERS SEINEN'. „EEN STRAALDUIKBOOT ONT SNAPT" en „DE STRAALRACER START TOCH", vertellen de spannen de avonturen van Tom Swift, een Jonge geniale Amerikaanse uitvinder, die de strijd om het luchtruim moet opnemen met instanties die niet steeds onbaatzuc'j- tig-wetenschappelijke bedoelingen heb ben. Tal van opwindende avonturen maakt hij mee en de moderne jeugd zal er intens van genieten. De boeken ver schenen oorspronkelijk in het Engels en zijn van de hand van Victor Appleton; Willy van der Heide verzorgde de Ne derlandse uitgaven.

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1955 | | pagina 1