Waalwijkse en Langstraatse Courant
ZEER GESLAAGD CONCERT
VAN HET WAALWIJKS ORKEST.
De avonturen van Bim en Bam
Het Waalwijks Schoenenmuseum
goed in het Nieuws.
BOEKEN VOOR DE JEUGD.
Vrijdag avondmarkt
De pijn
verdwijnt
direct
WITTE KRUIS
TE WAALWIJK
VBUÖAM a DKCÏftLdSR 1*3»
7»» JAAR«tA?<« N*. 97
Uitgever
Waalwijkse Stoomdrukkerij
Acto«-t Tiel«,n
Hoofdredacteur
JAN TIELEN
Dit blad
verschijnt 2 x per week
Abonnement
19 cent per week
2.45 per kwartaal
2.70 franco p. p
Advertentieprijs
10 cent per m m.
Contract-advertenties
speciaal tarief.
BureauxGROTE STRAAT 205. WAALWIJK TEL. 2621 KAATSHEUVEL TEL. 2002.
Dr van BEURDENSTRAAT t,
OPGERICHT 1878
TELEGR.-ADRES „ECHO"
Een jong, enthousiast ensemble
dat goede vooruitgang boekt.
Het ontbreekt het Waalwjjks Orkest niet aan jeugdig
enthousiasme. Het is een ensemble, dat zeer serieus onder
deskundige leiding studeert en dat ook zeer goede resul
taten mag zien van zijn toewijding.
Duidelijk zijn daze resultaten aan het iicht gekomen,
toen het Orkest Dinsdagavond in Musis Sacrum zijn derde
zelfstandig concert gaf. Een concert dat verdiende door
meer mensen bezocht te worden dan er nu waren.
Er was zeker een goed publiek, maar w.e hadden de zaal
graag helemaal vol zien zitten. Dat is heel wat prettiger
voor het orkest, dat zich graag gesteund weet uiteraard
door de belangstelling van velen en het is ook prettig
voor de mensen zelf, want het was een goed concert, waar
van zeer te genieten viel, niet in het minst ook door de
medewerking van het Brabants Strijkkwartet, dat Waal
wijk de primeur gunde van zijn eerste optreden in de
nieuwe samenstelling.
Het Waalwijks Orkest blijkt
ieder jaar in omvang toe te ne
men, blijkt ieder jaar meer mu
ziekbeoefenaars uit Vy aalwijk en
verre omgeving tot zich te trek-
ken. Maar, en dat is natuurlijk
nog belangrijker, het groeit ook
ieder jaar in bekwaamheid. Men
is nu in het stadium gekomen
dat men werkelijk pleegt te mu
siceren. Men komt meer en meer
los van het notenbeeld en weet
een steeds grotere expressie te
leggen in de te spelen werken,
die ook van steeds beter en ho
ger gehalte worden.
Een ouverture als ,.Alcestc
van von Gluck is om de drommel
geen werk, dat men maar 'lis
gauw even speelt. En ook het
Waalwiiks Orkest, dat met. dit
werk zijn concert opende, zal dit
ervaren hebben, zoals ook het
gehoor dat ervaren heeft. Mis
schien was dit iets te hoog gc-
f?rer>en de interpretatie van dit
werk was niet voldoende om het
geheel tot zhn recht te doen ko
men.
wanneer U Witte Kruispoeders
inneemt. Afdoende tegen ze
nuw- en rheumatische pijnen.
fg Ook in tableten
cachet-vorm
Beter ging het orkest spelen in
het concert voor hobo en viool
in d kl. t. van Johan Sebastiaan
Bach een prachtig werk, waar
in het orkest zich heel goed
kweet van zijn begeleidende
taak. De solisten waren Kees
van Schaik, viool en Arthur
Mersel, hobo, beide leden van
het Brabants Orkest. De eerst
genoemde solist echter speelde
wat al te terughoudend en slaag
de er niet altijd in zijn spelen de
nodige expressiviteit te geven.
Na de pauze speelde het Waal-
wijks Orkest de Symphonie no. 5
in Bes gr. t. van Franz Schubert,
een zeer charmant yverk, ge
schreven voor een klein orkest,
dat uitstekend geschikt is voor
een ensemble als het Waalwijks
Orkest, maan dan zij eerste voor
waarde dat dit ensemble zich de
nodige techniek heeft eigen ge
maakt en het ver heeft gebracht
in de moeilijke kunst van het
harmonieuse samenspel. Aan die
voorwaarde heeft het orkest
grotelijks voldaan.
Het Allegro kwam nog niet ten
volle tot zijn recht, maar het
Andante con moto werd zeer
goed gespeeld, vooral in het be
gin gaandeweg verslapte het
temDO enigszins en verdween de
spanning uit het musiceren, zo
dat men er niet geheel in slaagde
de aandacht geboeid te houden.
Maar het orkest voelde blijk
baar dat het ging en onder lei
ding van hun kundige dirigent
speelden de musicae en musici
uit de Langstraat steeds enthou
siaster, steeds geachevecrder en
gedisci.plineerder en er waren
fragmenten die ons bepaald en
thousiast deden zijn, zo voor
treffelijk klonken die-
Het Menuet-trio kreeg een bui
tengewoon correcte vertolking
en het Allegro-Vivace (uitgezon
derd het onnauwkeurige slotac-
coord kwam de goede indruk
▼an het orkest nog bevestigen.
Het was een concert waar
van het publiek, waaronder
we burgemeester Teyssen,
wethouder Smolders en ge
meentesecretaris Vlaar zagen,
zeer heeft genoten en men was
dan ook vooral aan het slot
zeer enthousiast in ziin bij
valsbetuigingen, die dirigent
Plirisinga telkens weer weg
schoof naar zijn orkest, waar
van hy graag, en met de volle
inzet van zijn deskundige per
soon, de leider is.
De volgende keer moet de
zaal vol zitten, dat is Waalwijk
en de Langstraat aan dit ama
teur-orkest en zo zyn er
maar heel, heel weinig in onze
provincie verplicht.
HET BRABANTS
STRIJKKWARTET.
Aan dit concert werd meege
werkt door net Brabants Strijk
kwartet, bestaande uit de vol
gende leden van het Brabants
Orkest: Pierre Jetteur, le viool,
Jan Plmsinga, 2e viool, Dick
Vos. altviool en Arpad Szomoru,
cello.
In deze samenstelling vierde
het kwartet zijn eerste optreden,
inderdaad een vieren, want het
was feestelijk musiceren wat wij
hoorden. Enthousiast, onstuimig
soms, geieid door Jetteur, speel
den deze zeer bekwame musici,
stuk voor stuk de leiders van
hun instrumentengroep in het
orkest, het Strijkkwartet op. 77
no. 2 in F gr. t. van J. Haydn,
een prachtig glanzend werk,
waarvan de schoonheid evenre
dig is aan de hoge eisen die het
stelt aan de uitvoerenden. Maar
met een prachtig elan speelde
het kwartet zich door de tallo
ze, vooral ensemble-technische,
moeilijkheden heen en zo was 't
ook met het Scherzo uit het 2e
Strijkkwartet van Borodin, een
zeer boeiend fragment, dat soms
een zeer gunstige indruk op ons
maakte.
Het optreden van het Brabants
Strijkkwartet, met een hartelijk
apnlaus beloond, maakte dit
concert te meer tot een muzika
le gebeurtenis van formaat, een
en verwachten, ieder jaar aan
belangrijkheid zal winnen en
ook aan belangstelling.
Copyright P. I. B. Box 6 Coponhoaoa
DE GULZIGE STRUISVOGEL.
Alle dieren zijn uitgenodigd
om bij Bim en Bam te komen
eten. Ze hebben de tafel keurig
gedekt en wachten nu op hun
gasten.
Daar komen de vriendjes al
aan. Eerst de struisvogel. Die
wordt alvast binnen gelaten, ter
wijl Bim en Bam de anderen be
groeten. Maar als de struisvo
gel daar die keurige tafel ziet,
begint hij te watertanden, want
zoals jullie weten is de struis
vogel een gulzig beest, dat van
alles eet. Hij kan dan ook niet
wachten tot iedereen er is en
slikt maar vast de vorken en le
pels naar binnen. Foei, foei, wat
zijn Bim en Bam hoos, als ze hun
tafelzilver missen Van pure
woede bekogelen ze de gulzige
struisvogels met de horden en
dan is er niets meer van die keu
rige tafel over en moeten de gas
ten al het lekkers uit hun vuist
je eten.
Het oudheidkundig museum van
de schoen- en lederindustrie te
Waalwijk, blijkt nog steeds erg in
trek te zijn bij „de pers". Van tijd
tot tijd verschijnen er in de Neder-
met rode hakken rond te lopen. De
grote revolutie heeft al die praal
om zeep gebracht, maar niet vcor
lang. Goed, de hoven konden geen
schoenenmode meer decreteren,
landse kranten zeer lezenswaardige maar tijdens het Directoire zocht de
verhalen over dit instituut, dat van
groot belang wordt geacht voor de
geschiedenis van de industrie niet
alleen, maar ook voor de historie
van de mode, en vandaar dat vooral
mode- en damesbladen er zeer veel
belangstelling voor hebben.
In „Goed nieuws voor de vrouw"
van 3 December staat bijvoorbeeld
weer zo'n interessante reportage
van Mark de By. Het is een buiten
gewoon onderhoudend verhaal ge
worden, verlucht met tal van foto's
van zeer merkwaardig schoeisel, zo
als dat ook in zo'n grote verschei
denheid is te zien.
We laten hieronder graag een
fragment volgen uit deze reportage,
die eerst beschrijft hoezeer 't schoei
sel steeds onderhevig is geweest
aan de mode, tot in het absurde
en dan vervolgt:
Liefhebberij.
In stille bewondering heb ik naar
de verftekeningen gekeken, die de
heer A. Hendriks, directeur van het
Schoenenmuseum te Waalwijk, ei
genhandig heeft gemaakt. Verfteke
ningen van schoenen, laarzen en
sandalen van uw en mijn verre
voorouders. „Dus dat hebben ze al
lemaal gedragen", was mijn stille
conclusie.
Inderdaad, allemaal. Bizarre
klompschoenen met vijf ronde,
wijduitstaande tenen, maar ock
fijnbewerkte slipsandaaltjes, forse
laarzen in bonte kleuren, merk
waardige puntschoenen met een
kettinkje aan de knie verbonden.
Kleuren, vormen, modellen en soor
ten voor elk land, elk tijdsbeeld,
elk gebruik en elke stand afzonder
lijk.
Voor de heer Hendriks is het een
kwestie van pure liefhebberij. Als
zoon van Waalwijk dat oude
plaatsje, dat door z'n bijzondere lig
ging op de scheiding van eiken-
streek (voor de leerlooierij) en vee-
teeltgebied (voor de huiden) als 't
ware geschapen was om schoenen
centrum te worden als zoon van
dat dorp en als schoenenvaknian in
hart en nieren, kon de liefde voor
de schoen hem niet vreemd zijn. Ge
vindt die liefde terug in de ijver,
waarmee de heer Hendriks hier en
daar en óveral speurt in het ver
leden van de schoenin de rus
teloosheid, waarmee hij probeert
steeds meer materiaal van eiL over
schoenen aan de bestaande collec
tie toe te voegenin de blijde
opgetogenheid, waarmee hij vertelt
over schoenen van vroeger en nu.
„Vroeger", zei mij de heer Hen
driks, „waren de hoven toonaange
vend in de schoenenmode. Denk
eens aan het hof van Lodewijk de
Veertiendeal die pracht, al die
bizarre neigingen, al die extra-va-
ganties. Uit dat milieu stamt de
hoge hakde hak, die in de
tweede helft van de zeventiende
eeuw zó hoog werd, dat de dames
een stokje nodig hadden om zich
op de been te houden! Heren, ze
ker, die droegen ook hakken, maar
nooit zó hoog. Maar het was een
voorrecht van de Franse adel om
grillige menselijke smaak weer ui
ting in merkwaardige schoenen in
richtingen, die men „Incroyables"
noemde, of „Merveilleuses"
Ach, waar we ook kijken in de
renaissance, in de Elizabethaanse
tijd of in de negentiger jaren
steeds zien we weer, dat de mode
in herhalingen valt. De Italiaanse
schoenenontwerper van vandaag de
dag spits en slank zijn eigen
lijk helemaal niet nieuw, want een
paar eeuwen geleden droeg men
ook zeer smalle, spitse schoenen.
Modestromingen met slank of met
breed hebben elkaar regelmatig af
gewisseld, net als de dag en de
nacht
Chinees sprookje.
Modegrillen, wisselend regel
matig als de dag en de nacht. Met
weemoed heb ik gezien, dat hele
volksstammen daar nooit aan toe
gekomen zijn. In het oudste huis
Nuttige Sint Nicolaas-
geschenken voor hereu
Speciaal adres
Hel oude vertrouwde adre»
Grotestraat 155 WAALWIJK
Flliaalhoudater
Mevr. v. d. BRAND—HENS
van Waalwijk, kouwelijk weggedo
ken in de schaduw van de kerk,
heeft de heer Hendriks me trots z'n
schoenenmuseum laten zien. Waar
eens een oud Waalwijks gezin zes
tien uren per dag ploeterde om in
opdracht van de patroon schoenen
te vervaardigen, staan nu keurige,
glazen vitrines vól schoenen,
waar wij nu wat bevreemd tegen
aan staan te kijken, maar die tóén
1780, 1850, 1900 of 1923 het
neusje van de schoenenzalm bete
kenden. Maar óók: schoenen, waar
de armoe nog aan kleeft. Zoals een
paar Poolse boerenschoenen van
gevlochten grof riet. Ik heb ze be
tast, op de hand gewogen ont
roerd door de gedachte, dat er men
sen geweest zijn, die daarop modder
hebben moeten trotseren in een
grimmig klimaat.
En ik heb er geleerd, dat het Chi
nese sprookje van de kleine schoon
waar is, helemaal echt. Want het
Waalwijkse schoenenmuseum toont
z'n bezoekers in een buitengemeen
interessante collectie zo'n nietig
exemplaar uit het Verre Oosten:
een schoentje dat niet groter dan
een fikse mannenhand breed is en
niet breder dan een luciferdoosje
smal is. „Gedragen door kinderen?"
veronderstelde ik nog hardop, maar
de heer Hendriks kon mij met al
z'n autoriteit op dit terrein verze
keren dat volwassen vrouwen daar
in geschoeid gingen.
Naar het heet, zijn deze peuter
schoentjes het geestesproduct van
een jaloerse vrouw. Ge moet dan
weten, dat er in het oude China,
héél lang geleden, een keizersdoch
ter werd geboren. Tan Key heette
ze en ze had mismaakte voetjes.
Groot en wijs geworden, kon ze
niet verkroppen, dat het overige
vrouwendom van China op welge
vormde voetjes door het leven ging,
en tenslotte kreeg ze haar zin, toen
ze haar keizerlijke gemaal bereid
vond voor alle jonggeboren doch
ters van het ganse rijk een opzet
telijke voetmismaking te decrete-
rèn. Gehoorzaam hebben daarop de
Chinese moeders hun dochtertjes
dertig eeuwen lang voetverbandjes
gegeven, opdat de voeten klein zou
den blijven, mismaakt gelijk het
de geplaagde jaloezie van een feo
dale heerseres had gewild.
Sprookje of geen sprookje in
Waalwijk heb ik gezien hóé klein
en mismaakt die voetjes van vol
wassen vrouwen moesten worden
gehouden om te passen in het fijne,
zijden schoentje. Een schoentje,,
dat wij met verwondering bekijken,
tussen al die andere merkwaardige
exemplaren uit een tijd, die wij niet
meer kennen. Waarschijnlijk zullen
ónze schoenen eenzelfde lot onder
gaan. Museumstuk voor mensen,
die met stille verbazing in 't ver
leden kijken, dat zij niet meer ken
nen. Want de mode verandert, cn
de mensen veranderen mee.
Er is geen leeftijdsgroep waarvoor een boek geen waardevol geschenk kan zijn.
Speelgoed kan men niet blijven geven en niet iederéén apprecieert voetbal
schoenen, de voorraad stropdassen is eens voldoende en vier paar pantoffels
zijn niet nodig. i1
Al die cadeaux hebben hun beperkingen en er kunnen momenten zijn dat we
echt niet meer weten wat we die of onderwerpen. Ook voor de jeugd!
En dan grijpen we naar het boek, als een laatste, maar niet minder waardevol
redmiddel.
Het boek kent geen beperkingen; er zijn alle mogelijke boeken voor alle mo
gelijke leeftijden en over alle mogelijke die moeten geven.
De Nederlandse uitgeverijen weten dit en handelen hiernaar. En ieder jaar
wordt het grote aantal geschikte jeugdboeken met honderden exemplaren uit
gebreid.
Voor oudere jongens schreef Jaap ter
Haar éen avontuurlijk verhaal, dat hij
„OVERWINNAARS VAN ANDES
EN AMAZONE" noemde. Het boek
speelt zich dus af in Zuid-Amerika, waar
een Nederlandse wetenschappelijke expe
ditie naar de binnenlanden van Peru gaat
cm er onderzoekingen te verrichten. Lars
en Otto, twee vrienden, mogen met deze
expeditie mee, omdat de zwager van
Lars, de leider, goed twee flinke kerels
kan gebruiken en ze houden zich ook
kranig in de vele en gevaarlijke avon
turen die ze meemaken. Het is een span
nend boek geworden, dat de grotere jon
gens in^één adem zullen uitlezen.
Een best geslaagd boek van Uitgeverij
Kluitman is ook „FERME JONKERS,
STOERE KNAPEN" van W. van der
Sluys; dit boek, geschrevén voor oudere
jongens, vertelt over de opleiding tot Ma
rine-officier. Het is geen droge opsnio-
ming geworden echter, geen propaganda-
brochure voor de Koninklijke Marine,
maar een springlevend verhaal van drie
„jonkers", zo worden de Adelborsten
immers genoemd, die drie jaren in de
„stelling" hun opleiding krijgen en tot
besluit hiervan op de kruiser „De Zever
Provinciën" over de wereldzeeën varen,
naar Curasao, waar een prachtige Ma
rine-traditie door deze drie knapen in ere
wordt gehouden.
Nee, geen propaganda voor de trouse
meisjes. Het is geschreven in een zekere
dagboekvorm en bevat alle invallen van
een jong meisje, dat dichterlijk is aange
legd, die dichterlijkheid ook uit, maar
toch ook met beide benen op de grond
blijft staan en o, schrille tegenstelling
éen baantje ambieert in het automo
bielbedrijf van haar vader; daar werkt
ook een jong Amerikaans volontair en de
liefde tenslotte gaat niet aan het meisje
voorbij.
BLIJSPEL IN MONTE CARLO, eer.
roman voor oudere meisjes van Ans van
Breda, geen onbekende voor degene die
regelmatig Kluitman's boeken leest.
Ook ditmaal vertelt ze weer een zeer
charmant verhaal van een meisje, een
secretaresse die door haar baas naar de
Rivièra wordt gestuurd om daar te trach
ten contact te krijgen met zijn zoon, oen
kunstschilder, die het ouderlijk huis is
ontvlucht. Natuurlijk krijgt dat meisje
dan contact met die zoon, en wat voor
contact
Een van deze uitgeverijen is uitgeverij
Kluitman in Alkmaar, misschien wel de
meest bekende uitgeverij van kinder- en
jeugdboeken in ons land. Van deze uit
geverij ontvingen we weer een aantal
jeugdboeken; geen literatuur met een
hoofdletter, uiteraard niet, maar over het
algemeen fris en vlot geschreven, onder
houdende boeken, waar de jeugd dat
is bewezen zeer van kan genieten. We
zullen er enkele van graag bespreken.
Voor meisjes van 812 jaar verscheen
in de Zonnebloem-serie „ACHT ZWA
LUWTJES IN HET NEST" van Annie
de Man; aardig vertelt ze van 't meisje
Robbedoes, wier vader en moeder een
verre reis moeten gaan maken. Robbe
does gaat dan al die tijd naar de Zwa
luw, éen klein tehuis voor kinderen, die
veel buitenlucht moeten hebben. Robbe
does leeft daar met haar zeven vrien
dinnetjes, totdat vader en moeder terug
komen en een heel grote verrassing mee
brengen voor hun dochtertje.
Voor jongens van 812 jaar verscheen,
eveneens in de Zonnebloem-serie, het
boek „SPEURDERS MET DE KAME
LEON" van H. de Roos. Het vierde
boek over de belevenissen van de twee
broers Sietske en Hielke, de twee zoons
van een smid in een Fries dorpje, die met
hun motorboot „De Kameleon" al heel
wat avonturen hebben beleefd en in dit
boek zich ontpoppen als rasechte speur
ders, die, hoewel ze het zelfs aan de stok
krijgen met „de sterke arm", toch er in
slagen een diefstal te ontmaskeren.
„DRIE JONGENS VOOR DE MI
CROFOON" is een interessant boek
voor jongens van 1014 Jaar. Frans
Soulier heeft het geschreven en ongetwij
feld zuUen de drie „helden" van dit bock
het „doen" bij de jongelui. Het zijn drie
pas afgestudeerde HBS'ers die een trio
(piano, bas en guitaar) hebben gevormd
voor de afscheidsfuif. Ze hebben gewel
dig succes en ze oogstten steeds meer
succes onder de inspirerende leiding van
een van hen, wiens ideaal het is iets te
gaan betekenen in de wereld van de
muziek, speciaal voor de amusements
muziek. Op het einde van het boek wordt
zijn ideaal werkelijkheid. De jongens zul
len dit boek zeker graeg lé3:en.
op Vrijdag 2 December a.s.
HEERLIJK
GM TE ROKEN
V0ÖRNAAH
OM TE PRESENTEREN
Koninklijke Marine, maar dit boek zal de
aanmeldingen ongetwijfeld in aantal doen
toenemen; de jongens zullen er enthou
siast van worden!
„BLIJF ZOALS JE BENT, CURLY 1
is een boek van Miep van Duysen-
Stomps en het is bestemd voor oudere
En tenslotte „MARJOLEIN OP NIEU
WE WEGEN", een zeer belangrijk boek
in de reeks die Freddy Hagers wijdde
aan Marjolein Bronkhorst. De jonge le
zeressen hebben Marjoleintje van het
pleintje zien opgroeien van kind tot jong
meisje, van jong meisje tot bakvisje en
van bakvis tot jonge vrouw, maar Mar
jolein is steeds dezelfde gebleven. Al
leenin de volgende boeken zal ze
geen Marjolein Bronkhorst meer heten,
want nieuwe wegen is ze in dit laatje
boek gaan bewandelen, wegen die ze niet
meer alleen hoeft te gaan. maar verge
zeld van een ernstige knappe jongeman,
wiens naam ze voortaan draagt.
DE STRATO-STERVAART-SERIE.
We hebben al énige keren de aandacht
kunnen vragen voor de Strato-stervaart-
serie van Uitgeverij Hollandia te Baarn,
een serie zogenaamde „science-fiction"
boeken, boeken waarin onderwerpen
worden behandeld die aan fantasie met
wetenschappelijke grondslag zijn ontspro
ten. I
We lezen de laatste tijd veel van ra
ketten en reizen naar de maan, van
kunstmanen etc., en de tijd van Jules
Verne is voorbij; we houdén serieus le-
kening met de mogelijkheid van de ver
overing van het luchtruim binnen een af
zienbaar aantal jaren. En de jeugd wordt
meer en meer vertrouwd met dit idee.
Vooral ook door middel van deze boe
ken.
De Strato-stervaart-serie levert boeken
van het goede soort, niet al te veel wordt
er in gefantaseerd en waar mogelijk blijft
de schrijver wetenschappelijk, popula r-
wetenschappelijk wel te verstaan.
De boeken die als titel hebben o.m.
„DE MARSBEWONERS SEINEN'.
„EEN STRAALDUIKBOOT ONT
SNAPT" en „DE STRAALRACER
START TOCH", vertellen de spannen
de avonturen van Tom Swift, een Jonge
geniale Amerikaanse uitvinder, die de
strijd om het luchtruim moet opnemen
met instanties die niet steeds onbaatzuc'j-
tig-wetenschappelijke bedoelingen heb
ben. Tal van opwindende avonturen
maakt hij mee en de moderne jeugd zal
er intens van genieten. De boeken ver
schenen oorspronkelijk in het Engels en
zijn van de hand van Victor Appleton;
Willy van der Heide verzorgde de Ne
derlandse uitgaven.