Waalwijkse en Langstraatse Courant
ELECTRA
grootste keus
BINNEN- EN BUITENLAND
Met vacantie naar Canada
SCHEERAPPARATEN
o
STOFZUIGERS
De Katholieke Kerk
dwingt niemand;
VRIJDAG 7 SEPTEMBER 1956-
Uitgever:
Waalwij kse Stoomdrukkerij
Antoon Tielen
Hoofdredacteur:
JAN TIELEN
Dit blad
verschijnt 2 x per week.
79e JAARGANG No. 70
Abonnement:
19 cent per week
2.45 per kwartaal
2.70 franco p. p.
Advertentieprij s
10 cent per m.m.
Contract-advertenties
speciaal tarief
Bureaux GROTESTRAAT 205, WA ALWIJK
TEL. 2621
KAATSHEUVEL
TEL. 2002
Dr van BEURDENSTRAAT 8
OPGERICHT 1878
TELEGR.-ADRES: „ECHO"
li.
Toen we die morgen, ongeveer
een uur na aankomst, in het ge
woel van Montreal met z'n 2Yz
miljoen inwoners waren opgeno
men, konden we ons moeilijk
voorstellen dat we de vorige
avond omstreeks hetzelfde uur
uit Amsterdam waren vertrok
ken. Dit betekende een snelle
omschakeling op velerlei gebied.
Niet 't minst ten opzichte van
het weer. We waren uit een koud
en regenachtig Nederland ver
trokken, dat niet alleen warme
kleding, maar bovendien 'n flin
ke regenjas nodig maakte. Hier
brandde de zon aan een wolken
loze, staalblauwe hemel, zodat
we al spoedig onze colberts uit
gooiden en de ramen van de au
to naar beneden moesten draai
en om zo mogelijk toch nog een
klein koeltje op te vangen. Het
verschil in weer en temperatuur
tussen Nederland en Canada was
wel het eerste dat ons frappeer
de.
We werden deze middag en
ook de volgende dag door Mon
treal gereden door de fieldman
van het immigration-committee
der Chr. Ref. Church in Canada,
Mr. A. de Jonge. We hadden hem
reeds ontmoet bij het onderzoek
der uit Nederland binnenkomen
de passagiers door de douane.
Hij vervulde daarbij de onmis
bare rol van tussenpersoon tus
sen de Nederlandse immigranten
en de douane, waardoor dit on
derzoek zeer vlot van stapel liep.
Met ons vliegtuig waren n.l.
verscheidene emigrerende fami
lies meegekomen, waarvan er
enkele in Montreal bleven, o.a.
twee ingenieurs met hun fami
lies, die* een betrekking hadden
aanvaard bij Canadair, de enor
me vliegtuigenfabriek in Mon
treal, waar de bekende Thunder-
jets worden vervaardigd.
De belangeloze diensten die de
fieldman desgewenst aan alle
Nederlandse passagiers verleen
de, werden zeer op prijs gesteld,
want al kan men nog zo perfect
Engels spreken in Nederland, het
is een hele toer om het rap ge
sproken „slang" der Canadezen
te verstaan.
Over onze tocht door Montreal
hopen we in een volgend artikel
te schrijven, omdat we ook in 't
laatst der vakantie nog enkele
dagen in deze metropool hebben
doorgebracht en we onze indruk
ken over deze grootste binnen
haven ter wereld gaarne in één
verband houden.
Hoewel in Montreal nog niet
zoveel Nederlandse immigranten
zijn als b.v. in Zuil-Ontario, is
niettemin ons land toch behoor
lijk vertegenwoordigd in de be
volking van het oude Indianen
dorp Hochelaga, dat de Franse
zeeman Jacques Cartier in 1534
ontdekte toen hij de St. Laurens-
rivier afvoer en dat sindsdien
tot een wereldstad is uitgegroeid.
We hadden het genoegen in de
ze stad twee nichten in goede
welstand te ontmoeten. Van haar
hoorden we dat het in Montreal
voor de Nederlanders prettig is
om te werken en dat er 'n hech
te band tussen de Nederlanders
in deze grote stad is, zodat ze
niet gemakkelijk in de massa
verloren gaan.
Toen we 's avonds in onze ho
telkamer aan kwamen, was het
eerste wat ons hier opviel het
televisietoestel, dat er ten be
hoeve der gasten stond. Als men
dat wilde, kon men vanaf z'n bed
de televisievoorstellingen volgen.
Wij hebben dat echter niet ge
daan. Door de nachtelijke reis
en de vermoeiende dag met z'n
talloze nieuwe indrukken, die
daarop volgde, had Morpheus 't
deze avond al heel gemakkelijk
om ons in zijn armen te krijgen.
Het ligt voor de hand, dat als
men na een vakantie van enkele
weken' in Canada en de Verenig
de Staten een beschrijving wil
geven van land, volk en toestan
den die men aantreft, men hier
bij dient te volstaan met 't weer
geven van persoonlijke indruk
ken. Deze kunnen uiteraard
slechts oppervlakkig zijn, want
het is niet mogelijk om in zulk
een korte tijd de verschillende
aspecten van 't Canadese volks
leven en de toestanden in dit op
een na grootste land ter wereld
ook maar enigszins te benade
ren. Bovendien hebben wij
slechts een fractie van dit onme
telijke land kunnen bezoeken,
zodat wij ons thans evenmin een
oordeel kunnen vormen over de
situatie in de provincies waar we
niet zijn geweest, als toen we
vóór de reis nog rustig op onze
kantoorstoel zaten.
Het hoofddoel van onze reis
is geweest familiebezoek en spre
ken met diverse Nederlandse im
migranten in Canada en de Sta
tes. Er zijn in Nederland talloos
velen, die hun familiebetrekkin
gen, kinderen en kleinkinderen,
wel graag eens een bezoek van
enkele weken zouden willen
brengen. Voor hen die nog in 't
arbeidsproces zijn opgenomen,
werkt de tijdsfactor belemme
rend op het tot uitvoering bren
gen van die verlangens. De re
gelmatige diensten die de KL|M
op New York en Montreal onder
houdt en de populaire toeristen
klasse die zij voor deze diensten
heeft ingesteld, maken echter 't
door velen onmogelijk geachte
tot een mogelijkheid, omdat een
reis naar New York of Montreal
vanaf Amsterdam door de lucht
niet zoveel tijd vraagt als een
treinreis naar Zuid-Zwitserland.
Op weg naar Zuid-Ontario.
Hierdoor werd het ook ons
mogelijk gemaakt onze familie
in Zuid-Ontario te bezoeken. Op
de dag na onze aankomst in
Montreal vertrokken we 's mid
dags om half vijf met de befaam
de Canadian Pacific Railway
naar Sarnia, dat in het zuidwes
ten van Ontario ligt, ten noord
oosten van het St. Clairkanaal,
dat de verbinding vormt tussen
het enorme Huronmeer (vele
malen groter dan Nederland) en
't veel kleinere Clairmeer. Dit
kanaal vormt tevens de grens
tussen Canada en de Ver. Staten.
Zuid-Ontario is blijkbaar het
eldorado voor de Nederlandse
immigranten in Canada; men
treft hen er althans bij tiendui
zenden aan, zowel de pioniers,
de z.g. „old timers", als de „new
comers", dat zijn zij, die deel uit
maken van de circa 130.000 Ne
derlanders, die na 1947 naar Ca
nada zijn geëmigreerd. Met bei
de groepen hebben we op onze
reis kennis gemaakt en als onze
algemene conclusie kunnen we
migranten hebben ons verzekerd
dat het niet verstandig is om
hier direct een farm te beginnen
zonder eerst geruime tijd bij een
of meer Canadese boeren te heb
ben gewerkt en zich de methode
van werken hier te hebben eigen
gemaakt. Begint men te vlug dan
loopt men de kans leergeld te
moeten betalen en soms niet wei
nig ook.
Nu we terwijl de trein druk
aan het mijlen-eten is het toch
over het werken op de farm heb
ben, kan het geen kwaad er even
op te wijzen dat ook het zich als
arbeider bij een farmer verhuren
bepaalde risico's voor de emi
grant kan meebrengen, vooral
als hij de Engelse taal niet al te
goed machtig is. Het is van groot
belang te weten, dat men bij een
goede boer komt en hiervoor is
de tussenkomst van ter plaatse
goed bekende Nederlandse ken
nissen of van de emigratiedien
sten van zeer groot belang. We
hebben gesproken met enige im
migranten, die in Nederland
reeds zich bij een Canadese boer
hadden verhuurd en die hier een
ontzettend harde begintijd heb
ben gehad, met veel teleurstellin
gen. Een goed gesitueerde Ne
derlandse boer bijvoorbeeld, die
de drang naar emigratie in zich
voelde branden, verkocht in Ne
derland zijn have en goed en trok
met zijn gezin naar Canada. Hier
werkte hij 8 maanden bij een
boer 'onder zeer zware omstan
digheden, kon het toen niet lan
ger volhouden en zocht een an
dere „job", dochkreeg toen
geen cent voor zijn 8 maanden
dienst uitbetaald
Dat zijn toestanden, die wij
ons in Nederland niet kunnen
voorstellen en die ons rechtsbe
grip te boven gaan, doch die hier
meermalen schijnen voor te ko
men, zonder dat men er veel aan
kan doen.
Gelukkig staan tegenover de
ze en meer van dergelijke som
bere schilderingen ook talrijke
DE WERELD ROND
UJ
U)
in
Grotestraat 207
heeft de
Waalwyk
nu al vast mededelen, dat zowel
de old timers als d§ nieuwe im
migranten nog zeer veel belang
stelling koesteren voor het moe
derland, het kleine land aan de
andere zijde van de oceaan. Zij
zijn nog met sterke banden hier
aan verbonden, maar toch wil
len de meesten daarheen niet te
rugkeren anders dan voor 'n trip
van enkele maandenHet
verlangen naar een trip leefde
bij de meeste Canadese Neder
landers of Nederlandse Canade
zen, met wie we in deze tijd heb
ben gesproken; velen hadden
daarvoor concrete plannen.
Toen de trein Montreal ver
liet maakten we, hoewel we door
het dichtstbevolkte deel van Ca
nada reisden, kennis met de enor
me uitgestrektheid van dit bij
zondere land, dat slechts (5 mil
joen inwoners, meer telt dan ons
kleine Nederland. Op de kaart is
het. traject Montreal-Sarnia niet
zo groot (we behoefden alleen
Zuid-Ontario van Noord-Oost
naar Zuid-West te doorkruisen)
maar toch had de snelle Canadi
an Pacific Railway er nog bijna
12 uren voor nodig om deze af
stand af te leggen, slechts een
paar uren minder dan waarin de
„Flying Dutchman" de afstand
Amsterdam-Montreal overbrug
de.
Het landschap tussen Montre
al en Toronto, waar we groten
deels nog bij daglicht door re
den, was wel afwisselend, hoe
wel niet bijzonder imponerend.
De landerijen geven niet de
vruchtbare en verzorgde aanblik
te zien van onze weilanden met
hun glanzende koeien. Vee ont
dekten we slechts weinig. Slechts
hier en daar stond een farm,
maar ook deze stelde meestal te
leur; in de regel was het een
woonhuis met een enkele
tientallen meters verderop staan
de schuur, die er vaak verval
len uitzag. Zulke farms kunnen
de toets der vergelijking met de
kapitale boerderijen in Noorde
lijk Nederland dan ook niet
doorstaan.
Trouwens, het boeren gaat in
dit land in vele opzichten anders
dan bij ons en verscheidene im-
andere voorbeelden van prima
farmers, die alles in het werk
stellen om hun pas overgekomen
arbeiders en hun gezinnen zo
spoedig mogelijk op hun gemak
te stellen en hen met raad en
daad terzijde staan.
Uitkijken blijft voor de immi
grant echter de boodschap
Onze trein raast intussen door
het Canadese land, zo nu en dan
stoppend hij een groter of klei
ner station. Ook bij de kleinere
stations wordt n.l. gestopt, want
de treinen rijden hier niet met
dezelfde frequentie als in Ne
derland. Tussen Montreal-To-
ronto-London en verder rijden
in beide richtingen slechts en
kele treinen per etmaal.
Als we Toronto naderen is het
al helemaal donker geworden.
Toch krijgen we wel enig begrip
over deze enorme stad met z'n
1.200.000 inwoners, want we rij
den geruime tijd door en langs
de bebouwde kom. Overal bran
den en flitsen de lichtreclames
in zulk een grote verscheiden
heid van vorm en kleuren, dat
het een overweldigende indruk
maakt. Hier moeten we onze
trein verlaten en overstappen in
die, welke Chicago als eindpunt
heeft. Het laatste traject van
onze reis, is begonnen.
't Is inmiddels al half één in
de nacht geworden, maar de
trein is nog flink bezet en er ko
men ook nog ouders met kleine
kinderen in de trein, zelfs met
baby's. Dat schijnt hier echter
heel gewoon te zijn. Voor de
kipderen wordt een slaapplaats-
je op de zachte, goed verende zit
plaatsen klaar gemaakt, waar ze
al spoedig in slaap sukkelen.
Wij laten onze rugleuningen
naar achteren kantelen en pro
beren ook een uiltje te knappen,
want we hebben nog ruim 3%
uur te rijden
Het is 4 uur in de nacht als
we in Sarnia aankomen. We
hebben onze vakantiestandplaats
bereikt, waar de nachtelijke be
groeting met onze familie op het
station plaats heeft.
(Nadruk verboden).
(8 Omdat wij dit jaar tijdens
onze vakantie expresselijk elke
krant gemeden hebben, wijl wij
achteraf wilden vaststellen of
wij daarmee werkelijk iets had
den gemist, vielen wij bij onze
terugkeer in het goede Wolluk
op de eerste de beste krant aan
als een kannibaal op een lekkere
dikke ontdekkingsreiziger.
Het smaakte ons echter slech
ter dan de kannibaal, want in
elke hap die wij in het nieuws
deden, proefden wij dezelfde ou
de, jaloerse en ruziezoekende
wereld van vóór onze vakantie.
Niets, maar dan ook niets had
den wij gemist in die dagen, tij
dens welke wij hartstochtelijk
naar de zon hebben lopen zoe
ken om ten slotte slechts licht
aangebakken weer huiswaarts
te keren. -
Nog steeds geen kabinet nog
steeds hetzelfde aartsvervelende
gebekvecht tussen Romme en
Voskuil; nog steeds moord en
doodslag op Cyprus; nog steeds
het glimlachende haten over de
Suezkanaal-kwestie; nog steeds
de mens die links zoekt wat
rechts te vinden is. En van wat
wij aan nieuws vonden smaakte
deze hap zó walgelijk dat zij ons
in de keel is blijven steken: de
negerhaat in het „vrije" Ameri
ka, waar tanks de democratie
zullen moeten redden. In Rus
land c.a. redden ze daarmee de
rode dictatuur, maar komt dat
niet op dezelfde wassen neus van
de vrijheid neer En laten de
Amerika-kenners ons nu niet
aankomen met langdradige ver
telsels over historisch gegroeide
toestanden en zo meer, want
daar hebben wij in dit geval
grotelijks lak aan. Er is voor ons
maar één historisch gegroeide
toestand elke mens heeft ge
lijke rechten, of hij nu zwart,
blank, bruin of pimpelpaars is.
En alle blanke slampampers in
Clinton, Tennessee of waar dan
ook, die van het ophangen van
negers een publieke vermakelijk
heid willen maken, zijn om in
dezelfde termen te blijven het
doodschieten niet waard. Het
rassenvraagstuk mag dan een
erfenis zijn van onze voorvade
ren, het is in ieder geval een
erfstuk van een liederlijke men
taliteit en wij zullen er deksels
goed aan doen om ons daarvan
zo spoedig mogelijk te ontdpen.
De blanken verbazen zich er
nog immer over dat men aller-
wege in verzet komt tegen hun
overheersing.
Zolang die verbazing zich niet
wijzigt in begrip en een flinke
dosis schuldbewustzijn, zullen er
nog harde tikken vallen en, naar
wij menen, de meeste aan de
blanke kant.
En dan was daar Nina Pono-
mareva, die in Londen zou ko
men discuswerpen, doch voor
dien haar stevige vingers sloot
om vijf hoedjes van C. A. zon
der daarvoor de gebruikelijke
pegels neer te tellen. Zoiets mag
zelfs in Engeland niet in het ka
der van een vriendschappelijke
atletiekwedstrijd. De regenjas-
en slappehoedmannen van Scot
land Yard betrokken achteloos
en met een sigaretje tussen de
lippen hun posten om Nina bij
haar opduiken in de boeien te
slaan. Maar Nina verkoos de
vrijheid in de Sovjet-ambassade.
De jongens van de Prawda spuw
den al hun gal over de Engelsen
uit en noemde de hele zaak een
smerige kapitalistische val. De
Russische atleten trokken hun
trainingspakken weer uit en gin
gen huistoe.
Ook deze hap smaakte niet
best, al hebben wij hieruit wel
geleerd dat de Russische vrou
wen geen haar beter zijn dan al
le anderen als ze hoeden zien
worden ze dol en laten de rest
rustig in de soep lopen.
En zo waren er meer happen
die ons verder alle eetlust heb
ben ontnomen en ons hebben
doen wensen dat wij ons voor
goed zouden kunnen losmaken
van het krantlezen. Ge mist er
niets mee, dat hebben wij nu wel
gemerkt. Maar ook wij zijn een
kind van allerlei rare gewoon
ten, zodat wij de krant wel zul
len blijven lezen.
Maar één ding weten wij ze
ker als ge tweemaal per week
de krant leest hebt ge voldoen
de.
Leest daarom de Echo
Binnenland
Prins leidt gesprek over
menselijke verhoudingen.
Rede van Koningin hoogtepunt
van internationaal congres.
„Neem de medemens zoals hij
is in zijn hulpbehoevendheid, die
niet kleiner is dan die van uzelf;
heb eerbied voor zijn gaven en
talenten en voor zijn pogingen ten
goede; geef hem de waardigheid
die ge persoonlijk zoudt willen
genieten, en dan nog met inte
rest". Met deze heldere persoon
lijke woorden, nadrukkelijk uitge
sproken, formuleerde koningin Ju
liana dinsdagochtend bij de
aanvang van het eerste wereld
congres over menselijke verhou
dingen te Nijmegen de hoog
ste norm van menselijk samenle
ven tegenover een gehoor dat in
klein bestek de gehele wereld
vertegenwoordigdezijn kleur-
verscheidenheid, zijn standenbe
grenzing, zijn levensbeschouwe
lijke en politieke diversiteit; aldus
de „Volkskrant". I
Vanuit de grote zaal van „De
Vereniging" golfde een krachtig
applaus op naar de Nederlandse
vorstin, toen zij haar rede het
hoogtepunt van deze eerste con
gresdag had beëindigd. Deze
toejuiching vertolkte de instem
ming van Fransman en Algerijn,
van zwarte en blanke, van direc
teur en arbeider, van christen en
humanist, die allen op dit congres
verenigd zijn in het vanzelfspre
kende en tevens wonderlijke ide
aal van de goede menselijke be
trekkingen.
Twee weken lang zal deze bij
eenkomst, die 500 deskundigen uit
bijna 40 landen heeft samenge
bracht, de stad Nijmegen tot het
middelpunt maken van bezinning
op een nieuwe wereldwijde sa
menleving in het teken van de
liefde. Prins Bernhard, algemeen
voorzitter van de conferentie,
noemde in zijn welkomstwoord
werkelijkheidszin en moderne
openhartigheid als de voornaam
ste kenmerken van de komende
gedachtenwisselingen. Onder zijn
gehoor bevonden zich de demis
sionaire ministers Drees, Cals, De
Bruijn en Suurhoff, de gevolmach
tigde ministers Pos en Lampe, de
staatssecretarissen ,Van Rhijn en
De Waal en vele buitenlandse di
plomaten onder wie de Pauselijke
nuntius. i
Burgemeester van Amsterdam
vraagt ontslag.
De burgemeester van Amster
dam, mr. A. J. d'Ailly, heeft ko
ningin Juliana dinsdag verzocht
hem met ingang van 1 januari '57
ontslag uit zijn ambt te willen
verlenen.
Augustus goede spaarmaand.
In augustus werd bij de Rijks
postspaarbank ingelegd 68 miL
joen gulden en terugbetaald 48,3
miljoen. Het positieve spaarovem
schot bedroeg 19,7 miljoen gulden
tegen 18,1 miljoen in juli en 16,6
miljoen in augustus 1955. Hier
mee steeg het totaal spaartegoed
bij de RPS tot 1880 miljoen gul
den tegen 1591 miljoen in aug,
1955. In 1956 werd over de eerste
8 maanden 182,6 miljoen gulden
meer ingelegd dan terugbetaald
tegen 87,7 miljoen over dezelfde
periode van 1955. 1
De honderdduizend is er uit
In de vierde klasse van de 532e
staatsloterij is maandagochtend
bij de negende trekking de hoofd
prijs van 100.000 gulden uitge
loot. De prijs viel op het nummer
2144. De series van dit lot zijn
verkocht in Bussum, Den Haag,
Zeist, Amsterdam en Haarlem.
ZJj vraagt slechts VRIJHEID
In een vorig nummer hebben
we reeds medegedeeld dat om
streeks een miljoen katholieken
de 79ste katholiekendag te Keu
len hebben bijgewoond, waaron
der velen uit Oost-Üuhsland.
Plaatsruimte belette ons toen
daarop uitvoeriger in te gaan en
daarom ontlenen we aan deze
rede nog een en ander
De Paus heeft op de sluitings
dag een magistrale rede in het
Duits gehouden tot deze enorme
menigte. Hij waarschuwde tegen
„de waan van een onjuiste co
ëxistentie" en herhaalde dat een
compromis tussen het Russische
communisme en het katholieke
geloof onmogelijk was.
„Er is", aldus de Paus, „een
coexistie in waarheid". „Wij
hebben hier bij vorige gelegen
heden al over gesproken en nu
wensen wij daaraan toe te voe
gen de katholieke kerk dwingt
niemand tot haar te behoren
„Maar zij eist voor zich de vrij-
lreid vrijelijk te leven in de staat
in overeenstemming met haar
regels en zo zorg te dragen voor
de gelovigen en vrijelijk de bood
schap van Jezus Cnristus te pre
diken". Dit is, aldus de H. Vader,
de fundamentele voorwaarde
voor een oprechte coëxistentie.
Ondertussen strijdt de Kerk
verder, aldus Pius XII, niet op
het terrein der politiek en der
economie, zoals men steeds val
selijk van haar zegt, maar met
haar eigen wapenen de stand
vastigheid van haar gelovigen,
het gebed, de waarheid en de
liefde.
De kerk als teken Gods onder
de volkeren legt aan alle gelovi
gen een verplichting op, zo ging
de H. Vader verder, want men
beoordeelt de Kerk naar datgene,
wat zij godsdienstig en moreel
zijn. Ook in de tegenwoordige
materialistische wereld, waarin
het godsdienstige laag genoteerd
staat, moet Gód wederom op de
eerste plaats gebracht worden.
De. wereldbeschouwelijke stor
men der laatste eeuwen, zo ging
de H. Vader voort, hebben ver
nietigend gewerkt in 't godsdien
stige leven buiten de kerk. Zij
hebben ook geprobeerd haar
vernietigende werk door te doen
dringen binnen de Kerk. De Kerk
heeft echter de haar toever
trouwde schat van waarheid en
genade nimmer laten aantasten,
doch is integendeel zelf in de
aanval gegaan. Juist in deze tijd
van godsdienstige verkoeling
heeft zij de volheid van eucha
ristische genaden over de gelo
vigen laten stromen zoals nog
nimmer in haar geschiedenis.
De Kerk vormt voor allen, die
hang zijn voor de ontketende na
tuurkrachten, voor het bestaan,
voor de toekomst voor zichzelf,
een stevig houvast. Hij die zich
aan haar toevertrouwt, verliest
niets. De kerk biedt een houvast
zonder de mens in een totalitair
systeem te dwingen; zij eerbie
digt ten volle zijn met geest en
vrijheid begiftigde natuur, zijn
waardigheid en bovennatuurlijke
roeping. Ook voor de vrijheid
van de menselijke wetenschap
en research kent zij slechts de
grens, die God door zijn openba
ring heeft gesteld.
Nadrukkelijk wees de Paus
tenslotte op de bijdrage der kerk
tot de vorming van de sociale
ordening. De katholieke kerk,
aldus de H. Vader, kan er trots
op gaan, dat zij op enorme wijze
heeft bijgedragen tot het goede
in het sociale leven. Dat zij al
leen het sociale probleem zou
kunnen oplossen, heeft zij nim
mer beweerd.
Bij alle katholieken in de we
reld drong de Paus er in zijn
boodschap op aan zich te vereni
gen tot „een enorme macht voor
de verzekering van de vrede",
niet alleen de vrede tussen de
landen, maar ook de sociale vre-
!de in ieder land.
Kabinetsformatie,
Er wordt druk geconfereerd
met de gouverneur van Suriname,
de heer van Tilburg, over het
premierschap, maar de socialisten
willen Dr Drees nog niet gaarne
loslaten.
Vandaag of morgen zal de be
slissing wel vallen en hebben we
misschien binnenkort een kabinet.
Ouderdomsverzekering.
f 6.900 grens premieheffing?
Het maximum-bedrag, waar
over de premie voor de ouder
domsverzekering geheven gaat
worden, zal vermoedelijk f 6900
gaan bedragen, terwijl de uitke-
UI
PHILIPSHAVE UNIC BRAUN-REMINGTON
HOLL. ELECTRO RUTON EXCELSIOR