BINNEN- EN BUITENLAND) H en elegant de kou tegemoet! BRILJANTE SHOW VAN Fa. CUNEN NIEUW SEIZOEN van Brabants Orkest in teken der HEDENDAAGSE MUZIEK 2 DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN MAANDAG 17 SEPTEMBER 1956 2 I eeft u er weieens over na ge dacht hoe merkwaardig toch wel het beroep van mannequin is??! Het dwingt ons namelijk, meer dan welk ander beroep ook, de etiquette met de voeten te treden. Want in het dagelijks leven zou het toch stellig zeer onbetamelijk zijn, indien wij 'een ons volkomen onbekende dame, de japonnen en mantels als 't ware van 't lichaam zouden kijken om maar niet te spreken van 't cven-voelen-wat- voor-stof- t-is. En ondanks dat geven wij toe: „Wij doen er aan mee en hoe!" En niet tot onze spijt want er was veel te zien wat exclusief en elegant was op deze herfst-modeshow die gehouden werd door de fa. Cunen in de ge zellige zaal Thalia". Wat ons bij deze show opviel was dat de mannequins, die de modellen toonden, verschillende typen vertegenwoordigden het volslanke, het lange slanke, het iets gezette en het normale type. Iedere aanwezige kon voor zich zelf aan de hand van de betref fende mannequin uitmaken wat goed bij haar eigen figuur zou passen. Hoewel dit uiteraard in grote lijnen niet helemaal opgaat natuurlijk. De mantels die geshowd wer den waren óf bijna rechtaflopend en dus zeer slank kledend óf ge tailleerd met ruim vallende rok wat jeugdig staat. Een mooi voorbeeld van dit laatste was no. 50. Bij de collectie mantels en swaggers vielen de mohair exemplaren op o.a. door een bijzonder mooie ruglijn. Te genwoordig zijn de bontkragen weer in de mode, nadat zij lange tijd opgeborgen zijn geweest. Er waren vele mooie modellen met persianer en bever kraag, waarbij een haute couture model opviel van een grijs-blauwe mohair met bruine persianer, buitengewoon mooi vallende kraag. De mantel in H-lijn was ook vertegenwoor digd: van boven slank en van onder wijd, ook weer met persi aner kraag. Ceintuurs worden veelal niet om de mantels gedra gen gehoudens dan de rug-cein tuur die laag op de heup is aan gebracht, evenals de klepzakken die bij de huidige mode ook lager zitten. De modekleur rood vindt men ook bij de mantels. We heb ben gezien dat we ook yoor een chique bontmantel terecht kunnen bij de fa. Cunen. Wat wij een heel mooi exemplaar vonden was er een van zwart engels astrakan no. 5. Een slankvallend model met steekzakjes. Dit zelfde mo del was ook verkrijgbaar in het moderne driekwart. Deze astra kan is van een goede kwaliteit en pluist niet. Een zeer aparte man tel was die van imitatie zeehond. De suède jasjes zijn nog steeds in trek en ook hierin zagen wij een alleraardigst driekwart. Het handige van zo'n jasje is dat het warm zit en waterafstotend is. U kunt ze zelf wassen met een schuiertje met water en zeep. De pakjes en deux-pièces van wevenit en jersey waren mooi en i flatteus. Bijvoorbeeld een zwarte jersey voor de grotere maten met broderie en gitgarnering aan re vers en zakken. Bij de wat klassie kere modellen in bijvoorbeeld kamgaren, viel vooral de rok op waarbij de plooi zich niet van achteren in 't midden bevindt, maar in de zijnaad verwerkt is. Dit staat, vinden wij, eleganter. De knoopsluiting is lang en 't schootje kort; deze pakjes zijn zonder en met blouse te dragen. Een variatie in deze pakjes was een exemplaar met een visgraat jasje gedragen op een verticaal gestreepte rok. We zagen ook 'n harmony-weveiiit pakje met inge weven zandkleurige ruit; de rok hiervan vertoonde twee diepe plooien van achter no. 54. De haute couture was ook bij de pakjes vertegenwoordigd in de vorm van 'een pakje in een ruit- dessin waarvan de rok heel mooi was door de coupe: een glad bo venstuk eindigend in korte diepe plooien rondom. Heel mooi is de nieuwe japon- stof „soilaine" samengesteld uit wollen kamgaren met kunstzijde. Het is een matglanzende stof die kreukvrij is. De prijzen van de japonnen die van deze stof ver vaardigd zijn zijn stellig voorde lig te noemen. Wat ons o.a. bij de geshowde japonnen opviel of ze nu van soi laine, laken of tweed zijn, was de to ooi verwerkte buste-lijn. Het aardige van sommige japonnen is dat zij aan de voorkant op deux- pièces lijken door 't schootje dat aan het voorpand is aangebracht. De princesselijn is heel flatteus, ook als u niet zo heel slank meer bent kunt u hiervan profiteren. Vooral die modellen met een gladde middenbaan en een rimpe ling langs de V-vormige hals. Veel japonnen ook zagen we van voren doorgeknoopt met enkele uitspringende plooien in de rok die door hun eenvoud ien goedge kozen materiaal voor dames met grotere maten de zo zeer gewens te slankmakende lijn geven. No. 58 was een fraaie wevenit japon met originele heupgarnering en mooie hals. Bij de cocktail-japon nen waren die van zwart en grijs i fluweel heel fraai. Zoals het met zovele andere stoffen en model- Ien gaat in de mode wordt flu weel ook weer in ere hersteld en terecht. Het is een zeer gedistin geerde dracht. Gedistingeerd was dan ook een zwarte fluwelen ja pon met als finishing touch een fonkelend bijou op de heup. De grijze fluwelen met een draperie opzij eindigend in een strik was ook 't bewonderen waard. Zelfs de japonnen worden af gezet met bont; een mooi voor beeld was een gelegenheidsjapon aan de hals afgezet met nerz. Een chique middag- en avondjapon in laken was die met afknoop- bare stola no. 55. Er waren vele mooie regen mantels maar alles overheersend was een zwart fluwelen die zo buitengewoon mooi is dat hij ook als avondmantel dienst kan doen. Een kleine mannequin toonde ons een partij warme jasjes met capuchon met tegengewerkte ted- dystof. De geruite jurkjes waren aardig, maar het aardigst vonden wij een jurkje in tinneroy in een mooie blauwe tint. Ook de lange broek met smalle pijpen ontbrak niet voor onze kleine dochter. De show eindigde met de bruid stoet: de bruid in een prachtig wit gewaad met een zeer wijde rok zonder sleep, droeg een bouquet verzorgd door de fa. van Dongen. De bruidsmoeder, zoals de lei der, de Heer Sanders de oudste van de mannequins noemde was gekleed in een zwart koninklijk gewaad. De najaarscollectie hoeden die de mannequins droegen waren verzorgd door Maison van der Sanden. Ze waren stuk voor stuk werkelijk chique te noemen. Een goede combinatie van kleuren- composities en modellen. Bijvoor beeld de brede ronde chineesach- tige met tamelijk platte bol die hier en daar bewerkt is. En de cloche, een soort hoge bolhoed waaronder de ogen dikwijls goed uitkomen. Voor de avond mooie brocaat hoedjes en fluwelen kapjes. Twee eerste uitvoeringen van Nederlandse composities Het seizoen 1956-'57 van Het Brabants Orkest wordt ge kenmerkt door een sterk op de voorgrond treden van muziek van hedendaagse componisten, waarbij vooral opvalt de aan dacht welke aan het werk van Nederlandse componisten wordt besteed. Anderzijds evenwel zijn de programma's toch ook weer zo gemaakt, dat ook de minnaars der „klassieken" veel schoons te genieten zullen krijgen. De dirigent van Het Brabants Orkest, Hein Jordans, vertelde ons in een onderhoud, dat deze aandacht voor de hedendaagse muziek uiteraard zuiver 'n idee- ële kwestie is, doch dat als voor naamste motief moet gelden dat de ketting der muziek niet mag verbroken worden. Als men in de achter ons liggende tijden dit principe niet had gehuldigd, dan zouden we nu misschien geen Beethoven waren zijn laatste strijkkwartetten voor die tijd niet „vreselijk" modern geen Debussy en geen Ravel gekend hebben. Wat van de hedendaag se muziek eventueel onsterfelijk is, kunnen wij niet beoordelen én kan dus voor ons niet als crite rium gelden. De heer Jordans is van me ning dat de omstandigheden voor het uitvoeren van hedendaagse muziek voor Het Brabants Or kest uitermate gunstig zijn en dat voor het brengen'van deze muziek de volgende argumenten doorslaggevend zijn; le. het Bra bants publiek staat open voor de hedendaagse muziek, als voor beeld waarvan hij vooral Tilburg wilde noemen, dat een levendige en tastbare aandacht en waarde ring aan de dag legt 2e. het or kest is zeer jong van geen Ne-1 derlands orkest is de gemiddel de leeftijd zo jeugdig als die van Het Brabants Orkest en heeft er dientengevolge veel plezier in werken van hedendaagse com ponisten te brengen 3e. de aan wezigheid van vele studenten maakt het brengen van cultuur op zo breed mogelijke basis wen selijk 4e. de componisten zelf hebben recht op een ruime be langstelling, omdat zij dat wat zij maken, aan de werkelijkheid moeten kunnen toetsen 5e Bra bant mag op dit punt niet ach terblijven bij de rest van Neder land. REPRESENTATIEF PROGRAMMA. Zo zullen er op de program ma's voor het komende sei zoen werken voorkomen van Stravinsky (Petrouchka), Juan José Castro (Corales Criollos), waarmee deze componist beslag legde op de Grand Prix Festival di Musica Latina Americana di Carracas Dit festival heeft drie jaar geleden plaats gehad en er werd door meer dan 100 compo nisten aan deelgenomen. Dit werk zal nu zijn eerste uitvoe ring in Nederland beleven. Ver der werken van Badings (3e vi oolconcert, eerste uitvoering), Krenek (Elf Transparante), Pro- kokieff (le symphonie), Orthel (de eerste uitvoering in Neder land van een sympbonisch ge dicht, dat geschreven werd in opdracht van de Vrienden van Het Brabants Orkest), Stallaert (pianoconcert, de eerste uitvoe ring in Nederland van dit werk van de thans in Parijs verblij vende Eindhovense componist), Voormolen (dubbelconcert voor twee hobo's), Roussel (le sym phonie „Le Poème de la Forêèt), Katchaturian (vioolconcert) Wa genaar (Saul en David), Diepen- brock (Electra Suite), Vaug- han Williams (Variaties op een thema van Thomas Tallis) en Shostakovitch (10e symphonie). Het Brabants Orkest start dit seizoen met 72 leden en zal in de vier grootste steden van Brabant twee series abonnementsconcer ten geven van elk 5 concerten, een meer dus dan het vorig sei zoen. Zeven concerten zullen ge dirigeerd worden door Hein Jor dans, terwijl als gastdirigent zul len optreden de grote Eugen Jo chum, dirigent van de Beierse Radio, en Willem van Otteloo, dirigent van het Residentie-Or kest. Een belangrijke nieuwig heid van dit seizoen is, dat het derde concert in de B-serie zal worden gegeven door een vreemd orkest. Op initiatief van Het Brabants Orkest of beter gezegd op initia tief van diens directeur-adminis trateur de heer J. M. M. Tendijck kwam een uitwisseling tot stand met de orkesten van Arnhem, Maastricht^ Radio en Rotterdam In Den Bosch zal voor de eer ste maal optreden 't Radio Phil- harmoniscb Orkest onder leiding van de begaafde dirigent Bernard Haitink, terwijl Tilburg het Gel ders Orkest onder leiding van Jan Out zal ontvangen. Den Bosch heeft bovendien nog een extra programma, n.l. de Casino serie, bestaande uit 4 concerten, waarin naast Het Brabants Or kest zullen optreden 't Concert gebouworkest o.l.v. Erich Leins- dorf en het Residentie-Orkest o. l.v. Willem van Otterloo. KEUR VAN SOLISTEN. Een keur van binnen- en bui tenlandse solisten zal 't vol gend seizoen wederom bijzonde re luister aan deze concerten bij zetten Stefan Askenase, piano, Ricardo Odnoposoff, viool, Geza Anda, piano, Pierre Jetteur, vi ool, Arthur Grimiaux, viool, Hans Richter-Haaser, piano, Ge orge van Renesse, piano, Vero nica Jochum (dochter van Eu gen Jochum), piano, Daniel Waayenberg, piano, Evert van Tright en Leo Driehuis, hobo, Ida Haendel, viool, Johanna Martzy, viool, Alphons Ellegiers, cello, Lode Devos, tenor, e.a Buiten de provincie zal Het FEUILLETON yan „DE ECHO VAN HET ZUIDEN" WILDE VAART door ALLAN PENNING. 51) Van Bransbergen had geen kaar ten gekocht, Peter speelde zijn eigen hand, Jantje nam twee nieuwe, Dozer drie jen Bill, die helemaal niets scheen te hebben, nam vijf nieuwe kaarten. Vier honderd gulden stonden er reeds in de pot, toen er nog niets ge beurd was. „Dat begint tenminste op iets te lijken", zei Peter, terwijl hij zijn opeengestapelde kaarten met beide handen bedekte. „Mijnheer Van Bransbergen heeft het weer voor het zeggen." Het dikke mannetje stak rustig een sigaar op, toen nam hij een slokje van zijn whiskey-soda. „Ik wil niet te hard van stapel lopen, anders lopen er misschien een paar weg. Dus... laat ik er nog eris 'een lappie van vijfen twintig bij doen", en met een rus tig afgemeten gebaar schoof hij zijn inzet bij. „Nou, Meester... aan jou de beurt... Maar, niet weglopen hè, want dat, daar, is toch allemaal bluf, hè", grinnikte Dozer. Bill loenste naar Van Brans bergen, die blijkbaar 'een interes sant décor op het plafond 'had ontdekt. j „Bah", zei hij, „Wie praat er nou over weglopen... Maar vijf- en-twintig is niks, ik wil nog wel 's hetzelfde er bij doen." Peter schoof zwijgend vijf fi ches van tien bij. „Da's vijftig om te blijven... dus dat is dat en dan nog 's een tientje voor de aardigheid... een potje van vijfhonderdvijfentach tig... da's geen peperneut meer. En jij, Jantje, wat ga je doen?" Even gluurde Jantje van Ever- dingen in zijn kaarten. Toen zei hij kalm, terwijl hij de fiches bij schoof: „Ik ben niet bang voor weglopers. Daar dan..." en hij verhoogde de inzet nogmaals met drie tientjes. Van Bransbergen telde voor zichtig uit, wat hij te betalen had en schoof het naar voren. Toen legde hij kalm een fiche van honderd gulden er bij. „Over ronde getallen gesproken", zei hij glimlachend. „Da's eigenlijk bo ven mijn stand hoor, maar ik wil de kappie niet tot schande zijn, dus... vooruit maat", en ook Bill schoof zijn geld bij. Verhogen deed hij echter niet. „Wij zijn maar arme slokkers, hè Bill", lachte Dozer. „Maar wij laten ons niet kisten hè... Zullen we ze 's laten zweten, hè." En weer ging de inzet met vijf tig gulden naar boven. Jantje zuchtte en bezwaard schoof hij zijn arme geldje bij. „Ja, op zo'n pot is het onverantwoordelijk om weg te lopen." Rustig ging het spel door. Er werd minder en minder gespro ken, maar het potje klom gestadig. Er begon een atmosfeer van span ning te hangen en tenslotte stond er meer dan zeventienhonderd gulden in de pot. „Voor geen zeventien duizend gulden, hoor vader", weerde Pe ter af, terwijl hij met zijn kaarten op tafel tikte, ten teken, dat hij eveneens niet verder bood. Ook Dozer vond het welletjes en ging niet hoger, i Nou, nou", zei Van Bransber gen, „de heren schijnen kouwe voeten te krijgen... Aan u het woord, mijnheer Van Everdingen. U laat me toch niet in de steek?" „Ditmaal wel, vrees ik", zei Jantje, „een potje van dit bedrag lijkt me genoeg." „Enfin", antwoordde Van Bransbergen, terwijl hij verveeld zijn schouders ophaalde. „Ik heb wel wat, maar of het genoeg is weet ik niet." Met grote omzichtigheid legde I hij drie heren op tafel. Dozer en Jantje smeten, nog voor de beurt aan hen was, hun kaarten op ta fel, waarop Peter maande: „Niet voor je beurt heren, al geeft het niks. Kom Bill, dans eens voor. Ik geloof dat 't mijn potje wordt „Dat wil zeggen", zei Bill, ter wijl hij met een satanisch lachje kaart voor kaart op tafel depo neerde, „als u drie azen kan slaan met een heer omhoog. „Jouw geld Bill" gooide Peter er uit, terwijl hij achteloos zijn kaarten neersmeet. „Maar het is het einde van de avond nog niet." Toen speelden ze door; stijve Brabants Orkest optreden in Maastricht, Arnhem, Rotterdam, Amsterdam, Turnhout en Ant werpen, waarbij het opvallend is dat in al deze plaatsen, behalve in Antwerpen, op verzoek de 10e Symphonie van Shostakovitch zal worden gespeeld. In de afgelopen maanden heb ben zich in Het Brabants Orkest 5 mutaties voorgedaan. Vier zeer jeugdige krachten heeft men we ten aan te trekken Michel Re- nard (23), cello, die tevens als solocellist zal optreden, Henk Lambooy (23), cello, Jan Zwig- gelaar (18), trompet, en Rinus yan Hamond (17), klarinet. Er is nog een vacature bij de celli en twee bij de altviolen. MEER OPDRACHTEN. Tijdens dit onderhoud wees de heer Jordans ons nog op het belang van het verstrekken van opdrachten aan componisten door grote industrieën en hij noemde in dit verband 't prach tige voorbeeld van de PNEM, die aan Wouter Paap een belangrij ke opdracht verstrekte. Bijzonder verheugend noemde hij de geweldige groei van 't Til- burgse Conservatorium, dat mo menteel 100 vakleerlingen telt. Het is voor het Brabants mu ziekleven van het grootste be lang dat jonge Brabanders de gelegenheid krijgen hier te stu deren, omdat dan rje verwach ting gewettigd is dat een deel van deze studenten een blijvende ver sterking voor Het Brabants Or kest zullen betekenen, waardoor dit orkest op de duur een zuiver Brabants karakter zal krijgen. Tenslotte wees de heer Jordans nog op de grote betekenis van hei opvangen van de jeugd in voorbereidende zangkoren. Er schuilt onder de jeugd een groot reservoir van goed stemmenma- teriaal, maar over het algemeen is het zo dat de jeugd geen gele genheid vindt en niet aange spoord wordt om de stem verder te ontwikkelen. Als voorbeeld van een bloeiende activiteit op 't gebied van de koorzang noem de de heer Jor.dans Eindhoven, waar men een koor beluisteren kan, zoals men er in Nederland geen tweede vindt. Ook voor de kleinere plaatsen liggen hier grote en aantrekkelijke mogelijk heden. Opnieuw belangrijke bijdrage van het Personeel van de N.V. Zwa- nenberg's Fabrieken te Oss aan Het Brabants Orkest, Voor de derde maal in drie op eenvolgende jaren mocht de Stich ting Vrienden van Het Brabants Orkest een belangrijke bijdrage ontvangen van het personeel van de N.V. Zwanenberg's Fabrieken te Oss. In bovengenoemde fabriek wordt het Bedeaux-stelsel toegepast. Bij dit stelsel worden de premies die boven een bepaalde norm worden verdiend in een collectieve pot gestort, die bestemd wordt voor sociale, charitatieve en culturele doeleinden. Dezer dagen werd wederom uit deze pot door de voorzitter van de personeelkern, de heer Graus, een gift overhandigd aan de voorzitter van het Comité Oss en omstreken van de „Stichting Vrienden van Het Brabants Or kest", de heer Vogels. Binnenland FORTMAN STAAKT POGING De anti-revolutionaire informa teur prof. De Gaay Fortman heeft gistermiddag, na 23 dagen, zijn activiteit gestaakt. Hij moest het opgeven, omdat ook de christelijk- historischen hun medewerking weigerden, nadat eerst de socia listen en liberalen hem al hadden gedwarsboomd. De informateur restte nog de mogelijkheid om een minderheidskabinet van uitslui tend katholieken en anti-revoluti onairen te maken; hij heeft dit niet beproefd. KVP en AR hebben in de uitge breide Tweede Kamer samen slechts 64 zetels, de andere par tijen samen 86 zetels. In politieke kringen worden mr Burger, de socialistische fractieleider, en ir. Staf, de christelijk-historische mi nister van Oorlog, genoemd als kandidaat voor het formateur schap. Zowel mr Burger als ir Staf zal wanneer hij de opdracht krijgt wel beginnen met een po ging om de brede basis te herstel len, maar na alles wat er gebeurd is, lijkt de kans op succes gering. Het is niet uitgesloten, dat er een kabinet komt van socialisten, li beralen en christelijk-historischen, met de KVP en de AR in de op positie. In verschillende partijen wordt bijzonder weinig gevoeld voor de suggestie, dat de Konin gin het ontslag aan het oude ka binet maar zou moeten weigeren. DTJKDICHTING BIJ FLEVOLAND. In de zo roemruchte geschiede nis van de Zuiderzeewerken, - een gigantische onderneming van durf en kunde, taai doorzettings vermogen en energie, is don derdag een belangrijke mijlpaal bereikt. In tegenwoordigheid van de Koningin, de minister van Wa terstaat en zeer vele autoriteiten is donderdag het laatste gat in de meerdijk van de toekomstige pol der Oostelijk Flevoland gesloten en nog op dezelfde dag zijn de drie gemalen, die de polder zullen droogleggen, een karwei waar voor men ongeveer acht maanden heeft uitgetrokken, in werking ge steld. Ons landbouwarsenaal zal, als de polder in cultuur zal zijn gebracht met ruim 50.000 ha zijn j uitgebreid. Maar voor dat het zo- j ver is zal men reeds druk bezig j zijn met het leggen van de dijken, welke de Markerwaard zullen om sluiten, een polder, welke in het westelijke deel van de voormalige Zuiderzee zal komen en die plus minus 60.000 ha groot zal worden. En dan rest nog het maken van Zuidelijk Flevoland (40.000 ha). Met de Wieringermeer welke 20.000 ha meet, de Noordoostpol der, die 48.000 ha groot is en het in 1927 geschapen proefpoldertje ten Noorden van Enkhuizen ter grootte van 40 ha, zal ons land een aanzienlijke en noodzakelijke uitbreiding van het landbouware aal op de zee hebben veroverd, 'n indrukwekkend werk, waarvan de praktische uitvoering is begon nen in 1927, toen de Afsluitdijk werd gelegd, welke in 1932 werd voltooid. Het werd dus een dubbele plechtigheid die middag. De slui ting van de dijk en als vervolg potjes, maar die toch als regel niet boven enige honderden gul dens kwamen en langzaam aan begon de positie te keren. De sta pels fiches, die voor Bill's plaats had gelegen, was merkbaar ge slonken en had zijn weg gevon den naar verschillende van de andere spelers. Jantjes verlies was gedaald, maar Van Bransbergen had al weer tal van potjes gewon nen en was aardig aan de win nende hand. Dozer stond lelijk onder Jan en keek met begerige ogen naar de netjes opeengesta pelde fiches, die voor Van Brans bergen lagen. Maar, hij hield zich groot en grinnikte: „Het begint weer, hè... da's weer als gisterenavond, hè... zo'n zwijn als jij hebt, Van Bransber gen, heb ik nog nooit in mijn le ven gezien, hè? Daar is geen spe len tegen, hè." „Noem je dat zwijn?" weerde Van Bransbergen af. „Wat heb ik nou helemaal verdiend... een paar honderd pop mag toch geen naam hebben". „Zit niet te mieren, Dozer", viel Peter bij, ,da's toch geen winnen. Kijk maar 's naar Bill, die heeft, wed ik, nog meer Maar het wordt hoog tijd dat er weer eens wat gebeurt. Die laat ste potjes leken nergens op hoor." „Laten we nog maar eens een rondje bestellen, dan krijgen jul lie misschien weer moed", stelde Van Bransbergen voor. „Djon- gos, vijf split!" In het volgende spel zat alweer meet gang. Bill begon op te bie den en Jantje was de enige, die na een paar ronden zijn kaarten op tafel gooide. Met ongekende snel heid vloog de inzet naar boven en tenslotte werd de pot van een vette achttienhonderd gulden door de dikke Van Bransbergen in de wacht gesleept. „Nou", zei Bill hatelijk, „dan kan u tenminste het rondje beta len", waarop Van Bransbergen hem verachtelijk aankeek. Weer volgden een paar potjes, waaraan de sportieve geest van de gokkers ontbrak. Jantje sleep te wat binnen én Dozer won een inzet van nog geen zestig gulden met vier heren en een aas. Nijdig smeet hij zijn prachtige kaart op tafel: „Zou je nou verdomme niet hels worden. Daar zit je met 'een kaart om te zoenen. Vier heren, nota bene, een kaart, die minstens twee mille moet opbrengen en dan lopen ze alletoaal weg, alsof de dood ze op de hielen zit. (Wordt vervolgd). „Wat' zei Peter, „wil jij nou al zien? Nee, vader, dat zal niet gaan... Hier is wat ik schuldig ben plus... vijftig. Dozer aan jou!" „Zo' zei Bill, „dat is nou ten minste eens de moeite waard om voor te gaan zitten. Ik wil nu wel 's zien voor mijn goeie gelletje en als ik win kap, koop ik de „Ping Ho" van u."

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1956 | | pagina 14