BINNEN- EN BUITENLAND)
H
en elegant
de kou tegemoet!
BRILJANTE SHOW VAN Fa. CUNEN
NIEUW SEIZOEN van Brabants Orkest
in teken der HEDENDAAGSE MUZIEK
2
DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN MAANDAG 17 SEPTEMBER 1956
2
I eeft u er weieens over na ge
dacht hoe merkwaardig toch wel
het beroep van mannequin is??!
Het dwingt ons namelijk, meer
dan welk ander beroep ook, de
etiquette met de voeten te treden.
Want in het dagelijks leven zou
het toch stellig zeer onbetamelijk
zijn, indien wij 'een ons volkomen
onbekende dame, de japonnen en
mantels als 't ware van 't lichaam
zouden kijken om maar niet te
spreken van 't cven-voelen-wat-
voor-stof- t-is. En ondanks dat
geven wij toe: „Wij doen er aan
mee en hoe!" En niet tot onze
spijt want er was veel te zien wat
exclusief en elegant was op deze
herfst-modeshow die gehouden
werd door de fa. Cunen in de ge
zellige zaal Thalia".
Wat ons bij deze show opviel
was dat de mannequins, die de
modellen toonden, verschillende
typen vertegenwoordigden het
volslanke, het lange slanke, het
iets gezette en het normale type.
Iedere aanwezige kon voor zich
zelf aan de hand van de betref
fende mannequin uitmaken wat
goed bij haar eigen figuur zou
passen. Hoewel dit uiteraard in
grote lijnen niet helemaal opgaat
natuurlijk.
De mantels die geshowd wer
den waren óf bijna rechtaflopend
en dus zeer slank kledend óf ge
tailleerd met ruim vallende rok
wat jeugdig staat.
Een mooi voorbeeld van dit
laatste was no. 50. Bij de collectie
mantels en swaggers vielen de
mohair exemplaren op o.a. door
een bijzonder mooie ruglijn. Te
genwoordig zijn de bontkragen
weer in de mode, nadat zij lange
tijd opgeborgen zijn geweest. Er
waren vele mooie modellen met
persianer en bever kraag, waarbij
een haute couture model opviel
van een grijs-blauwe mohair met
bruine persianer, buitengewoon
mooi vallende kraag. De mantel
in H-lijn was ook vertegenwoor
digd: van boven slank en van
onder wijd, ook weer met persi
aner kraag. Ceintuurs worden
veelal niet om de mantels gedra
gen gehoudens dan de rug-cein
tuur die laag op de heup is aan
gebracht, evenals de klepzakken
die bij de huidige mode ook lager
zitten. De modekleur rood vindt
men ook bij de mantels. We heb
ben gezien dat we ook yoor een
chique bontmantel terecht kunnen
bij de fa. Cunen. Wat wij een
heel mooi exemplaar vonden was
er een van zwart engels astrakan
no. 5. Een slankvallend model
met steekzakjes. Dit zelfde mo
del was ook verkrijgbaar in het
moderne driekwart. Deze astra
kan is van een goede kwaliteit en
pluist niet. Een zeer aparte man
tel was die van imitatie zeehond.
De suède jasjes zijn nog steeds
in trek en ook hierin zagen wij
een alleraardigst driekwart. Het
handige van zo'n jasje is dat het
warm zit en waterafstotend is. U
kunt ze zelf wassen met een
schuiertje met water en zeep.
De pakjes en deux-pièces van
wevenit en jersey waren mooi en
i flatteus. Bijvoorbeeld een zwarte
jersey voor de grotere maten met
broderie en gitgarnering aan re
vers en zakken. Bij de wat klassie
kere modellen in bijvoorbeeld
kamgaren, viel vooral de rok op
waarbij de plooi zich niet van
achteren in 't midden bevindt,
maar in de zijnaad verwerkt is.
Dit staat, vinden wij, eleganter.
De knoopsluiting is lang en 't
schootje kort; deze pakjes zijn
zonder en met blouse te dragen.
Een variatie in deze pakjes was
een exemplaar met een visgraat
jasje gedragen op een verticaal
gestreepte rok. We zagen ook 'n
harmony-weveiiit pakje met inge
weven zandkleurige ruit; de rok
hiervan vertoonde twee diepe
plooien van achter no. 54. De
haute couture was ook bij de
pakjes vertegenwoordigd in de
vorm van 'een pakje in een ruit-
dessin waarvan de rok heel mooi
was door de coupe: een glad bo
venstuk eindigend in korte diepe
plooien rondom.
Heel mooi is de nieuwe japon-
stof „soilaine" samengesteld uit
wollen kamgaren met kunstzijde.
Het is een matglanzende stof die
kreukvrij is. De prijzen van de
japonnen die van deze stof ver
vaardigd zijn zijn stellig voorde
lig te noemen.
Wat ons o.a. bij de geshowde
japonnen opviel of ze nu van soi
laine, laken of tweed zijn, was de
to ooi verwerkte buste-lijn. Het
aardige van sommige japonnen is
dat zij aan de voorkant op deux-
pièces lijken door 't schootje dat
aan het voorpand is aangebracht.
De princesselijn is heel flatteus,
ook als u niet zo heel slank meer
bent kunt u hiervan profiteren.
Vooral die modellen met een
gladde middenbaan en een rimpe
ling langs de V-vormige hals.
Veel japonnen ook zagen we van
voren doorgeknoopt met enkele
uitspringende plooien in de rok
die door hun eenvoud ien goedge
kozen materiaal voor dames met
grotere maten de zo zeer gewens
te slankmakende lijn geven. No.
58 was een fraaie wevenit japon
met originele heupgarnering en
mooie hals. Bij de cocktail-japon
nen waren die van zwart en grijs i
fluweel heel fraai. Zoals het met
zovele andere stoffen en model-
Ien gaat in de mode wordt flu
weel ook weer in ere hersteld en
terecht. Het is een zeer gedistin
geerde dracht. Gedistingeerd was
dan ook een zwarte fluwelen ja
pon met als finishing touch een
fonkelend bijou op de heup. De
grijze fluwelen met een draperie
opzij eindigend in een strik was
ook 't bewonderen waard.
Zelfs de japonnen worden af
gezet met bont; een mooi voor
beeld was een gelegenheidsjapon
aan de hals afgezet met nerz. Een
chique middag- en avondjapon
in laken was die met afknoop-
bare stola no. 55.
Er waren vele mooie regen
mantels maar alles overheersend
was een zwart fluwelen die zo
buitengewoon mooi is dat hij ook
als avondmantel dienst kan doen.
Een kleine mannequin toonde
ons een partij warme jasjes met
capuchon met tegengewerkte ted-
dystof. De geruite jurkjes waren
aardig, maar het aardigst vonden
wij een jurkje in tinneroy in een
mooie blauwe tint. Ook de lange
broek met smalle pijpen ontbrak
niet voor onze kleine dochter.
De show eindigde met de bruid
stoet: de bruid in een prachtig wit
gewaad met een zeer wijde rok
zonder sleep, droeg een bouquet
verzorgd door de fa. van Dongen.
De bruidsmoeder, zoals de lei
der, de Heer Sanders de oudste
van de mannequins noemde was
gekleed in een zwart koninklijk
gewaad.
De najaarscollectie hoeden die
de mannequins droegen waren
verzorgd door Maison van der
Sanden. Ze waren stuk voor stuk
werkelijk chique te noemen. Een
goede combinatie van kleuren-
composities en modellen. Bijvoor
beeld de brede ronde chineesach-
tige met tamelijk platte bol die
hier en daar bewerkt is. En de
cloche, een soort hoge bolhoed
waaronder de ogen dikwijls goed
uitkomen.
Voor de avond mooie brocaat
hoedjes en fluwelen kapjes.
Twee eerste uitvoeringen van Nederlandse composities
Het seizoen 1956-'57 van Het
Brabants Orkest wordt ge
kenmerkt door een sterk op de
voorgrond treden van muziek
van hedendaagse componisten,
waarbij vooral opvalt de aan
dacht welke aan het werk van
Nederlandse componisten wordt
besteed. Anderzijds evenwel zijn
de programma's toch ook weer
zo gemaakt, dat ook de minnaars
der „klassieken" veel schoons te
genieten zullen krijgen.
De dirigent van Het Brabants
Orkest, Hein Jordans, vertelde
ons in een onderhoud, dat deze
aandacht voor de hedendaagse
muziek uiteraard zuiver 'n idee-
ële kwestie is, doch dat als voor
naamste motief moet gelden dat
de ketting der muziek niet mag
verbroken worden. Als men in
de achter ons liggende tijden dit
principe niet had gehuldigd, dan
zouden we nu misschien geen
Beethoven waren zijn laatste
strijkkwartetten voor die tijd niet
„vreselijk" modern geen
Debussy en geen Ravel gekend
hebben. Wat van de hedendaag
se muziek eventueel onsterfelijk
is, kunnen wij niet beoordelen én
kan dus voor ons niet als crite
rium gelden.
De heer Jordans is van me
ning dat de omstandigheden voor
het uitvoeren van hedendaagse
muziek voor Het Brabants Or
kest uitermate gunstig zijn en
dat voor het brengen'van deze
muziek de volgende argumenten
doorslaggevend zijn; le. het Bra
bants publiek staat open voor de
hedendaagse muziek, als voor
beeld waarvan hij vooral Tilburg
wilde noemen, dat een levendige
en tastbare aandacht en waarde
ring aan de dag legt 2e. het or
kest is zeer jong van geen Ne-1
derlands orkest is de gemiddel
de leeftijd zo jeugdig als die van
Het Brabants Orkest en heeft
er dientengevolge veel plezier in
werken van hedendaagse com
ponisten te brengen 3e. de aan
wezigheid van vele studenten
maakt het brengen van cultuur
op zo breed mogelijke basis wen
selijk 4e. de componisten zelf
hebben recht op een ruime be
langstelling, omdat zij dat wat zij
maken, aan de werkelijkheid
moeten kunnen toetsen 5e Bra
bant mag op dit punt niet ach
terblijven bij de rest van Neder
land.
REPRESENTATIEF
PROGRAMMA.
Zo zullen er op de program
ma's voor het komende sei
zoen werken voorkomen van
Stravinsky (Petrouchka), Juan
José Castro (Corales Criollos),
waarmee deze componist beslag
legde op de Grand Prix Festival
di Musica Latina Americana di
Carracas Dit festival heeft drie
jaar geleden plaats gehad en er
werd door meer dan 100 compo
nisten aan deelgenomen. Dit
werk zal nu zijn eerste uitvoe
ring in Nederland beleven. Ver
der werken van Badings (3e vi
oolconcert, eerste uitvoering),
Krenek (Elf Transparante), Pro-
kokieff (le symphonie), Orthel
(de eerste uitvoering in Neder
land van een sympbonisch ge
dicht, dat geschreven werd in
opdracht van de Vrienden van
Het Brabants Orkest), Stallaert
(pianoconcert, de eerste uitvoe
ring in Nederland van dit werk
van de thans in Parijs verblij
vende Eindhovense componist),
Voormolen (dubbelconcert voor
twee hobo's), Roussel (le sym
phonie „Le Poème de la Forêèt),
Katchaturian (vioolconcert) Wa
genaar (Saul en David), Diepen-
brock (Electra Suite), Vaug-
han Williams (Variaties op een
thema van Thomas Tallis) en
Shostakovitch (10e symphonie).
Het Brabants Orkest start dit
seizoen met 72 leden en zal in de
vier grootste steden van Brabant
twee series abonnementsconcer
ten geven van elk 5 concerten,
een meer dus dan het vorig sei
zoen. Zeven concerten zullen ge
dirigeerd worden door Hein Jor
dans, terwijl als gastdirigent zul
len optreden de grote Eugen Jo
chum, dirigent van de Beierse
Radio, en Willem van Otteloo,
dirigent van het Residentie-Or
kest. Een belangrijke nieuwig
heid van dit seizoen is, dat het
derde concert in de B-serie zal
worden gegeven door een vreemd
orkest.
Op initiatief van Het Brabants
Orkest of beter gezegd op initia
tief van diens directeur-adminis
trateur de heer J. M. M. Tendijck
kwam een uitwisseling tot stand
met de orkesten van Arnhem,
Maastricht^ Radio en Rotterdam
In Den Bosch zal voor de eer
ste maal optreden 't Radio Phil-
harmoniscb Orkest onder leiding
van de begaafde dirigent Bernard
Haitink, terwijl Tilburg het Gel
ders Orkest onder leiding van
Jan Out zal ontvangen. Den
Bosch heeft bovendien nog een
extra programma, n.l. de Casino
serie, bestaande uit 4 concerten,
waarin naast Het Brabants Or
kest zullen optreden 't Concert
gebouworkest o.l.v. Erich Leins-
dorf en het Residentie-Orkest o.
l.v. Willem van Otterloo.
KEUR VAN SOLISTEN.
Een keur van binnen- en bui
tenlandse solisten zal 't vol
gend seizoen wederom bijzonde
re luister aan deze concerten bij
zetten Stefan Askenase, piano,
Ricardo Odnoposoff, viool, Geza
Anda, piano, Pierre Jetteur, vi
ool, Arthur Grimiaux, viool,
Hans Richter-Haaser, piano, Ge
orge van Renesse, piano, Vero
nica Jochum (dochter van Eu
gen Jochum), piano, Daniel
Waayenberg, piano, Evert van
Tright en Leo Driehuis, hobo,
Ida Haendel, viool, Johanna
Martzy, viool, Alphons Ellegiers,
cello, Lode Devos, tenor, e.a
Buiten de provincie zal Het
FEUILLETON
yan
„DE ECHO VAN HET ZUIDEN"
WILDE VAART
door
ALLAN PENNING.
51)
Van Bransbergen had geen kaar
ten gekocht, Peter speelde zijn
eigen hand, Jantje nam twee
nieuwe, Dozer drie jen Bill, die
helemaal niets scheen te hebben,
nam vijf nieuwe kaarten. Vier
honderd gulden stonden er reeds
in de pot, toen er nog niets ge
beurd was.
„Dat begint tenminste op iets
te lijken", zei Peter, terwijl hij
zijn opeengestapelde kaarten met
beide handen bedekte. „Mijnheer
Van Bransbergen heeft het weer
voor het zeggen."
Het dikke mannetje stak rustig
een sigaar op, toen nam hij een
slokje van zijn whiskey-soda. „Ik
wil niet te hard van stapel lopen,
anders lopen er misschien
een paar weg. Dus... laat ik er
nog eris 'een lappie van vijfen
twintig bij doen", en met een rus
tig afgemeten gebaar schoof hij
zijn inzet bij.
„Nou, Meester... aan jou de
beurt... Maar, niet weglopen hè,
want dat, daar, is toch allemaal
bluf, hè", grinnikte Dozer.
Bill loenste naar Van Brans
bergen, die blijkbaar 'een interes
sant décor op het plafond 'had
ontdekt. j
„Bah", zei hij, „Wie praat er
nou over weglopen... Maar vijf-
en-twintig is niks, ik wil nog wel
's hetzelfde er bij doen."
Peter schoof zwijgend vijf fi
ches van tien bij.
„Da's vijftig om te blijven... dus
dat is dat en dan nog 's een
tientje voor de aardigheid... een
potje van vijfhonderdvijfentach
tig... da's geen peperneut meer.
En jij, Jantje, wat ga je doen?"
Even gluurde Jantje van Ever-
dingen in zijn kaarten. Toen zei
hij kalm, terwijl hij de fiches bij
schoof: „Ik ben niet bang voor
weglopers. Daar dan..." en hij
verhoogde de inzet nogmaals met
drie tientjes.
Van Bransbergen telde voor
zichtig uit, wat hij te betalen had
en schoof het naar voren. Toen
legde hij kalm een fiche van
honderd gulden er bij. „Over
ronde getallen gesproken", zei hij
glimlachend. „Da's eigenlijk bo
ven mijn stand hoor, maar ik wil
de kappie niet tot schande zijn,
dus... vooruit maat", en ook Bill
schoof zijn geld bij. Verhogen
deed hij echter niet.
„Wij zijn maar arme slokkers,
hè Bill", lachte Dozer. „Maar wij
laten ons niet kisten hè... Zullen
we ze 's laten zweten, hè."
En weer ging de inzet met vijf
tig gulden naar boven. Jantje
zuchtte en bezwaard schoof hij
zijn arme geldje bij. „Ja, op zo'n
pot is het onverantwoordelijk om
weg te lopen."
Rustig ging het spel door. Er
werd minder en minder gespro
ken, maar het potje klom gestadig.
Er begon een atmosfeer van span
ning te hangen en tenslotte stond
er meer dan zeventienhonderd
gulden in de pot.
„Voor geen zeventien duizend
gulden, hoor vader", weerde Pe
ter af, terwijl hij met zijn kaarten
op tafel tikte, ten teken, dat hij
eveneens niet verder bood. Ook
Dozer vond het welletjes en ging
niet hoger,
i Nou, nou", zei Van Bransber
gen, „de heren schijnen kouwe
voeten te krijgen... Aan u het
woord, mijnheer Van Everdingen.
U laat me toch niet in de steek?"
„Ditmaal wel, vrees ik", zei
Jantje, „een potje van dit bedrag
lijkt me genoeg."
„Enfin", antwoordde Van
Bransbergen, terwijl hij verveeld
zijn schouders ophaalde. „Ik heb
wel wat, maar of het genoeg is
weet ik niet."
Met grote omzichtigheid legde
I hij drie heren op tafel. Dozer en
Jantje smeten, nog voor de beurt
aan hen was, hun kaarten op ta
fel, waarop Peter maande: „Niet
voor je beurt heren, al geeft het
niks. Kom Bill, dans eens voor.
Ik geloof dat 't mijn potje wordt
„Dat wil zeggen", zei Bill, ter
wijl hij met een satanisch lachje
kaart voor kaart op tafel depo
neerde, „als u drie azen kan slaan
met een heer omhoog.
„Jouw geld Bill" gooide Peter
er uit, terwijl hij achteloos zijn
kaarten neersmeet. „Maar het is
het einde van de avond nog niet."
Toen speelden ze door; stijve
Brabants Orkest optreden in
Maastricht, Arnhem, Rotterdam,
Amsterdam, Turnhout en Ant
werpen, waarbij het opvallend is
dat in al deze plaatsen, behalve
in Antwerpen, op verzoek de 10e
Symphonie van Shostakovitch
zal worden gespeeld.
In de afgelopen maanden heb
ben zich in Het Brabants Orkest
5 mutaties voorgedaan. Vier zeer
jeugdige krachten heeft men we
ten aan te trekken Michel Re-
nard (23), cello, die tevens als
solocellist zal optreden, Henk
Lambooy (23), cello, Jan Zwig-
gelaar (18), trompet, en Rinus
yan Hamond (17), klarinet. Er
is nog een vacature bij de celli
en twee bij de altviolen.
MEER OPDRACHTEN.
Tijdens dit onderhoud wees
de heer Jordans ons nog op
het belang van het verstrekken
van opdrachten aan componisten
door grote industrieën en hij
noemde in dit verband 't prach
tige voorbeeld van de PNEM, die
aan Wouter Paap een belangrij
ke opdracht verstrekte.
Bijzonder verheugend noemde
hij de geweldige groei van 't Til-
burgse Conservatorium, dat mo
menteel 100 vakleerlingen telt.
Het is voor het Brabants mu
ziekleven van het grootste be
lang dat jonge Brabanders de
gelegenheid krijgen hier te stu
deren, omdat dan rje verwach
ting gewettigd is dat een deel van
deze studenten een blijvende ver
sterking voor Het Brabants Or
kest zullen betekenen, waardoor
dit orkest op de duur een zuiver
Brabants karakter zal krijgen.
Tenslotte wees de heer Jordans
nog op de grote betekenis van
hei opvangen van de jeugd in
voorbereidende zangkoren. Er
schuilt onder de jeugd een groot
reservoir van goed stemmenma-
teriaal, maar over het algemeen
is het zo dat de jeugd geen gele
genheid vindt en niet aange
spoord wordt om de stem verder
te ontwikkelen. Als voorbeeld
van een bloeiende activiteit op
't gebied van de koorzang noem
de de heer Jor.dans Eindhoven,
waar men een koor beluisteren
kan, zoals men er in Nederland
geen tweede vindt. Ook voor de
kleinere plaatsen liggen hier
grote en aantrekkelijke mogelijk
heden.
Opnieuw belangrijke bijdrage van
het Personeel van de N.V. Zwa-
nenberg's Fabrieken te Oss aan
Het Brabants Orkest,
Voor de derde maal in drie op
eenvolgende jaren mocht de Stich
ting Vrienden van Het Brabants
Orkest een belangrijke bijdrage
ontvangen van het personeel van
de N.V. Zwanenberg's Fabrieken
te Oss.
In bovengenoemde fabriek wordt
het Bedeaux-stelsel toegepast. Bij
dit stelsel worden de premies die
boven een bepaalde norm worden
verdiend in een collectieve pot
gestort, die bestemd wordt voor
sociale, charitatieve en culturele
doeleinden.
Dezer dagen werd wederom uit
deze pot door de voorzitter van
de personeelkern, de heer Graus,
een gift overhandigd aan de
voorzitter van het Comité Oss en
omstreken van de „Stichting
Vrienden van Het Brabants Or
kest", de heer Vogels.
Binnenland
FORTMAN STAAKT POGING
De anti-revolutionaire informa
teur prof. De Gaay Fortman heeft
gistermiddag, na 23 dagen, zijn
activiteit gestaakt. Hij moest het
opgeven, omdat ook de christelijk-
historischen hun medewerking
weigerden, nadat eerst de socia
listen en liberalen hem al hadden
gedwarsboomd. De informateur
restte nog de mogelijkheid om een
minderheidskabinet van uitslui
tend katholieken en anti-revoluti
onairen te maken; hij heeft dit
niet beproefd.
KVP en AR hebben in de uitge
breide Tweede Kamer samen
slechts 64 zetels, de andere par
tijen samen 86 zetels. In politieke
kringen worden mr Burger, de
socialistische fractieleider, en ir.
Staf, de christelijk-historische mi
nister van Oorlog, genoemd als
kandidaat voor het formateur
schap. Zowel mr Burger als ir
Staf zal wanneer hij de opdracht
krijgt wel beginnen met een po
ging om de brede basis te herstel
len, maar na alles wat er gebeurd
is, lijkt de kans op succes gering.
Het is niet uitgesloten, dat er een
kabinet komt van socialisten, li
beralen en christelijk-historischen,
met de KVP en de AR in de op
positie. In verschillende partijen
wordt bijzonder weinig gevoeld
voor de suggestie, dat de Konin
gin het ontslag aan het oude ka
binet maar zou moeten weigeren.
DTJKDICHTING
BIJ FLEVOLAND.
In de zo roemruchte geschiede
nis van de Zuiderzeewerken, -
een gigantische onderneming van
durf en kunde, taai doorzettings
vermogen en energie, is don
derdag een belangrijke mijlpaal
bereikt. In tegenwoordigheid van
de Koningin, de minister van Wa
terstaat en zeer vele autoriteiten
is donderdag het laatste gat in de
meerdijk van de toekomstige pol
der Oostelijk Flevoland gesloten
en nog op dezelfde dag zijn de
drie gemalen, die de polder zullen
droogleggen, een karwei waar
voor men ongeveer acht maanden
heeft uitgetrokken, in werking ge
steld. Ons landbouwarsenaal zal,
als de polder in cultuur zal zijn
gebracht met ruim 50.000 ha zijn
j uitgebreid. Maar voor dat het zo-
j ver is zal men reeds druk bezig
j zijn met het leggen van de dijken,
welke de Markerwaard zullen om
sluiten, een polder, welke in het
westelijke deel van de voormalige
Zuiderzee zal komen en die plus
minus 60.000 ha groot zal worden.
En dan rest nog het maken van
Zuidelijk Flevoland (40.000 ha).
Met de Wieringermeer welke
20.000 ha meet, de Noordoostpol
der, die 48.000 ha groot is en het
in 1927 geschapen proefpoldertje
ten Noorden van Enkhuizen ter
grootte van 40 ha, zal ons land
een aanzienlijke en noodzakelijke
uitbreiding van het landbouware
aal op de zee hebben veroverd, 'n
indrukwekkend werk, waarvan
de praktische uitvoering is begon
nen in 1927, toen de Afsluitdijk
werd gelegd, welke in 1932 werd
voltooid.
Het werd dus een dubbele
plechtigheid die middag. De slui
ting van de dijk en als vervolg
potjes, maar die toch als regel
niet boven enige honderden gul
dens kwamen en langzaam aan
begon de positie te keren. De sta
pels fiches, die voor Bill's plaats
had gelegen, was merkbaar ge
slonken en had zijn weg gevon
den naar verschillende van de
andere spelers. Jantjes verlies was
gedaald, maar Van Bransbergen
had al weer tal van potjes gewon
nen en was aardig aan de win
nende hand. Dozer stond lelijk
onder Jan en keek met begerige
ogen naar de netjes opeengesta
pelde fiches, die voor Van Brans
bergen lagen. Maar, hij hield zich
groot en grinnikte:
„Het begint weer, hè... da's
weer als gisterenavond, hè... zo'n
zwijn als jij hebt, Van Bransber
gen, heb ik nog nooit in mijn le
ven gezien, hè? Daar is geen spe
len tegen, hè."
„Noem je dat zwijn?" weerde
Van Bransbergen af. „Wat heb
ik nou helemaal verdiend... een
paar honderd pop mag toch geen
naam hebben".
„Zit niet te mieren, Dozer",
viel Peter bij, ,da's toch geen
winnen. Kijk maar 's naar Bill,
die heeft, wed ik, nog meer
Maar het wordt hoog tijd dat er
weer eens wat gebeurt. Die laat
ste potjes leken nergens op hoor."
„Laten we nog maar eens een
rondje bestellen, dan krijgen jul
lie misschien weer moed", stelde
Van Bransbergen voor. „Djon-
gos, vijf split!"
In het volgende spel zat alweer
meet gang. Bill begon op te bie
den en Jantje was de enige, die na
een paar ronden zijn kaarten op
tafel gooide. Met ongekende snel
heid vloog de inzet naar boven
en tenslotte werd de pot van een
vette achttienhonderd gulden door
de dikke Van Bransbergen in de
wacht gesleept.
„Nou", zei Bill hatelijk, „dan
kan u tenminste het rondje beta
len", waarop Van Bransbergen
hem verachtelijk aankeek.
Weer volgden een paar potjes,
waaraan de sportieve geest van
de gokkers ontbrak. Jantje sleep
te wat binnen én Dozer won een
inzet van nog geen zestig gulden
met vier heren en een aas. Nijdig
smeet hij zijn prachtige kaart op
tafel: „Zou je nou verdomme niet
hels worden. Daar zit je met 'een
kaart om te zoenen. Vier heren,
nota bene, een kaart, die minstens
twee mille moet opbrengen en
dan lopen ze alletoaal weg, alsof
de dood ze op de hielen zit.
(Wordt vervolgd).
„Wat' zei Peter, „wil jij nou
al zien? Nee, vader, dat zal niet
gaan... Hier is wat ik schuldig
ben plus... vijftig. Dozer aan jou!"
„Zo' zei Bill, „dat is nou ten
minste eens de moeite waard om
voor te gaan zitten. Ik wil nu wel
's zien voor mijn goeie gelletje en
als ik win kap, koop ik de „Ping
Ho" van u."