Waalwijkse en Langstraaise Courant
FILMJOURNAAL
Met vacantie naar Canada
r
DITVOORST-SCHRIJVERS
Koningin stelde raadhuis
van Heusden in gebruik
25 jaar en langer
Ga met Uw tijd mee
V-
I
iT
Een bezoek aan de negerhut van „Oom Tom'
Provinciaal Nieuws
en neem voor zaterdag en
zondag eens een der ge
sneden en verpakte
Wonderwit
Korengoud
Favoriet
C. PULLENS, Stationsstr. 90
WAALWIJK - Tel. 2465
LEO DE B0NDT, Hoofdstr. 82
KAATSHEUVEL - Tel. 2293
J
VRIJDAG 14 SEPTEMBER 1956
Uitgever:
Waalwijkse Stoomdrukkerij
Ajitoon Tielen
Hoofdredacteur
JAN TIELEN
Dit blad
verschijnt 2 x per week.
79e JAARGANG No. 72
Abonnement:
19 cent per week
2.45 per kwartaal
2.70 franco p. p.
Advertentieprijs:
10 cent per m.m.
Contract-advertenties
speciaal tarief
Bureaux: GROTESTRAAT 205, WAALWIJK - TEL. 2621 KAATSHEUVEL - TEL. 2002 Dr van BEURDENSTRAAT 8 - OPGERICHT 1878 -
TELEGR.-ADRES: „ECHO"
Het belangrijkste element van
een vacantie in Canada is voor
degenen, die daar hun familie
bezoeken, ongetwijfeld het weer
zien van hen met wie zij bloed
verwant zijn.
Hoewel ook voor ons het ia-
miliebezoek het hoofddoel van
onze vacantie was en dit geheel
aan onze hooggespannen ver
wachting heeft beantwoord, zul
len we in het raam van deze re
portage hierover niet meer spre
ken. Uiteraard interesseren der
gelijke persoonlijke belevenissen
de lezers weinig en bovendien
laat de vreugde van het elkaar
weerzien na een afwezigheid van
enkele jaren zich beter beleven
dan beschrijven.
Wij zitten dus thans in Sarnia.
Dat ligt 10 graden zuidelijker
dan Nederland en dat kun je best
merken ook. We profiteren vol
op van de heerlijk koesterende
zon. Op deze eerste morgen na
onze nachtelijke aankomst doen
we het maar wat kalmpjes aan
en genieten van de weldadige
rust en het heerlijke klimaat dat
we al onze landgenoten in het
vaderland op dit moment harte
lijk toewensen.
Intussen valt ons de eigenaar
dige huizenbouw hier op. Bijna
alle woningen zijn van hout op
getrokken. Ze zijn niet groot.
Doorgaans slechts een verdie
ping op een basement, d.i. een
grote kelderruimte die onder het
gehele huis doorloopt. Hierin
staat de ketel voor de centrale
verwarming Men heeft hier in
bijna elk huis het hete lucht-sy-
steem. Geen radiatoren dus maar
roosters in de vloeren en wan
den, waardoor 's winters, de war
me lucht in de verschillende ver
trekken binnenstroomt. Dit ba
sement wordt ook gebruikt als
bergruimte en soms in de zo
mer als slaapruimte voor de
kinderen, omdat het er heerlijk
koel is»
De meeste huizen hebben één
woonvertrek en een keukenka
mer, één badkamer en enkele
slaapkamers. Opmerkelijk is dat
men in slaapkamers geen was
tafels aantreft. De hele familie
moet voor de dagelijkse tod®';"
verzorging afwisselend gebruik
maken van de badkamer.
Sarnia is het type van een
doorsnee Canadese plaats, voor
zover wij die hebben gezien. De
stad is in enkele jaren tijd meer
dan verdrievoudigd in haar in-
wonerstal. Dat komt omdat zich
hier in de oorlog zeer belangrij
ke industrieën hebben gevestigd,
w.o. drie grote olie-industrieen,
een chemische industrie en de
Polymer Corporation, de groot
ste fabriek voor synthetische
rubber ter wereld. Deze laatste
fabriek heeft een capaciteit van
meer dan 200 millioen pond ruk"
ber per jaar, afgezien van de bij
producten die worden vervaar
digd. Deze industrieën hebben
duizenden arbeiders aangetrok
ken, waardoor de snelle groei
van de stad wordt verklaard.
Die snelle groei kan men ook
in de plaats zelf waarnemen.
De stad heeft een „oude" kern,
d.w.z. woningen en winkels die
enkele tientallen jaren oud zijn,
en verder is het practisch alles
nieuwbouw. Lange rechte stra
ten, met aan weerszijden de
in de meeste gevallen houten
woningen, waarvan de wanden
soms overkleed zijn. met asbest-
platen, waarin de figuren van
gemetseld steen zijn ingeperst,
zodat het oppervlakkig de in
druk geeft dat men met een ge
metseld huis te doen heeft.
We kunnen niet zeggen dat de
wijze van bebouwing ons erg be
koort. Er zit niet veel lijn in;
men vindt allerlei typen wonin
gen kris-kras door elkaar en
daardoor geeft dit een disharmo
nische aanblik. In Canada kent
men blijkbaar niet de z.g. schoonj-
heidscommissie, die beoordeelt
of het type woning dat men wil
bouwen, wel harmoniëert met de
andere woningen in dezelfde
straat.
Geen bloemen,
wèl televisie-antennes.
Wanneer we zo door de uitge
strekte buitenwijken van Sarnia
wandelen een gevaarlijke on
derneming, want de Canadese
straten en wegen zijn er niet op
berekend dat er ook nog mensen
leven die zich niet met een auto,
maar per voet of per rijwiel
voortbewegen valt ons op dat
men Hij de woningbouw 'n ruim
gebruik maakt van de grond. Bij
elk huis behoort meestal een he
le lap grond, maar men doet er
niet veel mee. De welverzorgde
bloemrijke tuintjes, die we in
ons land zo graag zien, hebben
we hier node gemist. Slechts
hier en daar zagen we een bed
met bloemen en dan kan men er
meestal zeker van zijn, dat hier
Nederlandse immigranten wo
nen. In plaats van bloemen in de
tuin heeft men een hoge televi
sie-antenne op het dak. Straat
na straat, huis na huis, een on
afzienbaar bos.
Fraai lijkt dat niet.
Het is een teken van eenvor
migheid, welke we in de wonin
gen zelf ook hebben aangetrof-
len, b.v. ten opzichte van de in
richting.
De televisie beleeft hier haar
hoogtij. Bijna iedereen beschikt
over 'n toestel, waarop men van
's morgens 6 tot 's nachts 2 of 3
uur niet minder dan vijf ver
schillende uitzendingen kan zien
en horen.
Het voert te ver om in dit ver
band over de aard der uitzendin
gen te schrijven. We hebben heel
goede cultureel verantwoorde
-uitzendingen gezien, doch ook
wel met een bedenkelijk karak
ter, vooral ten opzichte van de
opgroeiende jeugd. Praktisch elk
programmapunt wordt één of
meermalen onderbroken door
reclame voor merkartikelen enz.
De televisie is hier evenals de
radio op commerciële leest
geschoeid en hierdoor is er vaak
een zekere wedijver tussen de
stations om maar een zo sensa
tioneel mogelijk programma aan
de kijkers te bieden. Er zijn ech
ter ook wel actuele reportages.
Zo zagen we onder meer presi
dent Eisenhower aankomen in
San Francisco en daar optreden
voor de conventie der Republi
keinen, waar hij opnieuw candi-
daat werd gesteld voor het pre
sidentschap. Dat was een indruk
wekkend en interessant schouw
spel.
Land van tegenstellingen.
Canada is een land van tegen
stellingen.
Als natie is het nog zeer jong
en dat kan men op velerlei wij
zen zien, maar geologisch ge
sproken behoren sommige delen
van het land tot het oudst be
kende deel van de aardbodem.
Men vindt er de hypermoder
ne gebouwen in de grote steden,
de eenvoudige woningen der In
dianen in hun reservaten en de
sneeuwhutten der Eskimo's in
de afgelegen poolstreken. De
laatste hebben we niet gezien,
want zover voerde ons de reis
door Canada niet, maar wel zijn
we door de reservaten der Indi
anen gereden.
De indianen vormen de oor
spronkelijke bevolking van Ca
nada en als zodanig worden zij
door 't gouvernement beschermd
en in ere gehouden. Zij hebben
verscheidene onvervreemdbare
rechten in hun reservaten, waar
hun stamhoofden nog een grote
zeggenschap hebben, 't Spreekt
tot de verbeelding van de Euro
peaan als hij een Indiaans reser
vaat binnengaat. Hij verwacht
spoedig geconfronteerd te wor
den met z'n roodbruine mede
mensen, getooid met kleurrijke
veren in hun gitzwarte lange ha
ren en krijgshaftig uitgedost met
prae-historische strijdmiddelen.
In feite is het bezoeken van
een Indianenreservaat echter
maar een vrij nuchtere geschie
denis. De Indiaan is n.l. geheel
gemoderniseerd. Hij kleedt zich
op westerse wijze, rookt z'n si
garetje in plaats van de befaam
de „vredespijp" en rijdt in een
moderne „car" in stee van op n
vurig ros. Vaak werken de Indi
anen in de fabrieken, doch velen
van hen werken liever niet. Het
oude instinct van jagen en vis
sen zit er bij hen nog wel in en
zij nemen vaak genoegen met de
ondersteuning die ze in hun re
servaten van regeringswege ont
vangen
Ondanks hun aanpassing aan
de westerse leefwijze, kan men
de Indianen er direct uithalen.
Ze hebben een opvallend rood
bruine huidskleur, blauwzwart
sluik haar en een typische ge-
laatsvorm, die iets mongools
aandoet door de sterk uitsteken
de jukbeenderen.
Vlak bij Sarnia is een uitge
breid Indianenreservaat. Later
troffen we er ook een aan bij
Montreal, waar ze in hun afge
rasterd Indianendorp, compleet
met totempalen enz., veel toeris
ten trokken.
De Indianen maken, met de
Eskimo's, slechts 1 uit van de
totale bevolking.
We kwamen door het India
nenreservaat toen we op de eer
ste maandag na onze aankomst
een tochtje maakten in de om
geving van Sarnia. We reden
langs de St. Clair-river, die de
grens vormt tussen Canada en
de Ver. Staten, en zagen voor 't
eerst de enorme Blue Water
Bridge, die hier de verbinding
vormt tussen beide landen.
Op de rivier was een druk
scheepvaartverkeer. Geen won
der, want dit ;water vormt de
verbinding tussen het Huron-
meer en het St. Clairmeer, welk
laatste weer in verbinding staat
met het Eriemeer. Deze meren
zijn volgens onze begrippen zee
ën, vooral het Huronmeer, dat
vele malen groter is dan Neder
land. Het is dan ook geen won
der dat de St. Clairriver een be
langrijk scheepswater is met een
drukker scheepvaart dan het
Suezkanaal heeft.
In Sombra zagen we het op
treden van de Sarnia Lionettes.
Dat is een muziekcorps van
meisjes van 1423 jaar. Zij zijn
allen gekleed in bijzonder fraaie
en kleurrijke uniformen en ge
tooid met sjako. Voorafgegaan
door de majorettes, gekleed in
crème uniformen met zware
goudtressen en epauletten ver
sierd, gaf déze groep een zeer
spectaculaire aanblik, die werd
verhoogd door de gracieuze mars
pas en de prima marsmuziek,
waarop werd gemarcheerd.
In Dresden komen we bij het
graf van „Oom Tom", bekend
uit het boek van Mevrouw H.
Beecher-Stowe, „De Negerhut
van Oom Tom". In dit boek heeft
zij de levensgeschiedenis behan
deld van Josiah Henson, die 15
Juni 1789 in slavernij werd ge
boren in Charles County. Deze
Josiah Henson werd na zijn be
wogen leven in slavernij, dat in
dit boek zo ontroerend is be
schreven, door ontvluchting een
vrij man, waarna hij in Canada
leefde. Hier woonde hij o.m. bij
Dresden, waar hij predikant van
de negers werd. Hij stierf er, na
een ziekte van 3 dagen, op 94-
jarige leeftijd, op 5 mei 1883.
Het was een eigenaardige ge
waarwording te staan bij 't graf
van de sympathieke figuur waar
over we in onze kinderjaren met
zoveel spanning en ontroering
hadden gelezen. Ook het huis,
waarin hij tijdens zijn laatste le
vensjaren heeft gewoond, staat
hier nog in originele toestand.
Het is ingericht tot een eenvou
dig museum door Mr. William
Cliapple te Dresden, die voor een
zeer welkome toelichting zorg
droeg. Veel voorwerpen uit de
slaventijd, o.a. de slavenzweep,
zijn er aanwezig.
Het was reeds vrij laat toen
we na een welbestede middag
weer thuis kwamen, waar ons
een nieuwe verrassing wachtte,
doch daarover een volgende
keer.
(Nadruk verboden)
Het is ons helaas niet mogelijk
een eigen en uitvoerig verslag te
geven van de plechtigheid bin
nen het nieuwe stadhuis van
Heusden, dat dinsdag j.l. door
Hare Majesteit de Koningin of
ficieel in gebruik werd gesteld.
De beschikbare plaatsen waren
door de Rijksvoorlichtingsdienst
in Den Haag reeds ter beschik
king gesteld van de dagbladpers.
Voor een nieuwsblad, dat in
Heusden en de gehele Langstraat
vele lezers telt, voor wie deze ge
beurtenis uiteraard van groteimr
portantie was, kon geen plaatsje
worden ingeruimd. Zelfs het
Nieuwsblad voor het Land van
Heusden en Altena heeft alles op
haren en snaren moeten zetten
om bij deze plechtigheid tegen
woordig te kunnen zijn. Het zij
zo, maar wij hopen toch dat er
aan het meten met twee maten
ten aanzien van de nieuwsblad
pers spoedig een einde komt.
We geven dus maar het woord
aan de Volkskrant.
„Dit stadhuis bewijst dat er
altijd weer een nieuwe toekomst
is, waarvoor we mogen leven,
geheiligd en gelouterd door het
leed en de offers van hen die ons
zijn voorgegaan".
Met deze woorden onthulde
koningin Juliana dinsdagmiddag
bij de ingebruikstelling van het
nieuwe raadhuis van Heusden
de gedenksteen, waarvoor een
standaard de 134 namen vermeldt
van de bewoners van dit eeuwen
oude Brabantse Maasstadje, die
in de nacht van 4 op 5 november
1944 aan de vooravond van de
bevrijding hun leven lieten on
der de puinhopen van het oude
stadhuis.
Door autopech opgehouden,
reed Hare Majesteit een kwar
tier te laat het feestelijk versier
de stadje binnen, luid toegejuicht
door duizenden Langstraters en
inwoners van 't Land van Heus
den en Altena. Na de begroeting
door burgemeester Van Delft,
heetten de plaatselijke gilden
van St. Blasius en St. Cathanna
de vorstin welkom. Tijdens de
plechtige raadszitting gaf de bur
gemeester de Landsvrouwe een
overzicht van het roemrijke ver
leden van Heusden, dat in de 80-
jarige oorlog een belangrijke
grensvesting was, waar de prins
van Oranje en later prins Frede-
rik Hendrik verbleven.
Het oudste raadslid, de heer
J. Roza, greep de komst van de
vorstin aan om de hulp van de
hoogste autoriteiten in te roepen
voor de moderne problemen van
het industrialiserende stadje, dat
gehinderd wordt door een keurs
lijf van stadswallen en grachten.
De Koningin onderhield zich
ruim tien minuten met enkele
nabestaanden van omgekomenen
bij de stadhuisramp. Een van
hen had zijn moeder, twee broers
en drie zusters verloren; mevr.
Van Wijk-Arendse, met wie de
vorstin diep ontroerd sprak, ^ag
haar vader en moeder, twee
broers, vijf zusters en haar groot
ouders van vaders en moeders
kant omkomen onder het val
lende puin.
Vóór Hare Majesteit na half
zes naar Den Bosch vertrok voor
een onderhoud met de commis
saris van de Koningin, prof. dr.
J. de Quay, over maatschappe
lijke problemen in Brabant, nam
de vorstin de geschenken van de
Heusdense bevolking en indus
trie in ontvangst Daaronder was
een zilveren model van de mij
nenvegers, die op een plaatselij
ke werf voor de Marine zijn ge
bouwd.
Tot zover de Volkskrant.
De opening van de feestweek
Ier gelegenheid van de ingebruik
neming van het nieuwe stadhuis
had maandagavond plaats met
een indrukwekkende herdenking
van de 134 doden, die de vernie
ling van het stadhuis door de
Duitsers in de nacht van 4 op 5
november 1944 eiste. Met orgel
begeleiding van de heer Merkx
zong de bariton Hub. Baayens
het Largo van Handel. De Chris
telijk Gemengde Zangvereniging
zong „Beati Mortui", het Heus-
den's Mannenkoor „Wilt heden
nu treden" en de gehele burgerij
het Wilhelmus. De heer Rijke
declameerde en pastoor H. v. d.
Biggelaar sprak over het verle
den, terwijl ds. B. Dijkstra in een
toespraak de vreugde van het
heden naar voren liet komen.
Door burgemeester A van Delft
werd de fraaie stadhuisverlich-
ting ontstoken.
De plaatsvervangend consul
van Frankrijk, mr. F. Tilman,
opende daarna de Franse wijk,
die voor deze feestweek binnen
de oude wallen van het vesting
stadje gestalte heeft gekregen.
De versiering van het oude
stadje die we zelf hebben 'bewon
derd, was in één woord uniek.
Ook aan de verlichting was gro
te zorg besteed. Jammer dat het
slechte weer ook hier dinsdag
avond spelbreker was.
Te Den Bosch.
Na haar bezoek aan Heusden
heeft de koningin zich naar Den
Bosch begeven, waar zij zich des
avonds in het gouvernements
huis heeft laten voorlichten over
de onderzoekingen op het gebied
van sociale „planning" en onder-
wijsaangelegenheden, welke in
de provincie Noord-Brabant zijn
en worden verricht.
In een geanimeerde discussie
werden de opgeworpen proble
men nog nader besproken. De
commissaris der koningin, prof.
Dr. J. E. de Quay, leidde de bij
eenkomst in en sprak ook het
slotwoord.
U bent allicht niet voornemens om U over een
paar jaartjes masr eens weer te installeren. Doe
dan ook wat velen voor U deden.
Breng een bezoek bij
GEZONDHEIDSTOESTAND
VAN MGR. MUTSAERTS.
Naar aanleiding van geruchten
dat Z. H. Exc Mgr. W. Mutsaerts
vorige week wederom 'n attaque
zou hebben gehad, kunnen wij
mededelen, dat deze volkomen
uit de lucht zijn gegrepen.
Omdat de Bisschop zeer ver
moeid was, had de geneesheer
hem, zoals men ons van bevoeg
de zijde mededeelde, voorge
schreven enige dagen absoluut
rust te houden. Gisteren heeft
Mgr. het bed al weer verlaten.
Massaal feest van jonge boeren
en boerinnen in Den Bosch,
Feestelijk en massaal hebben
de jonge boeren en boerinnen van
Nederland zondag in het Vliert-
stadion te Den Bosch het dubbele
jubileum gevierd van het 35-jarig
bestaan der gewestelijke organi
saties en het 10-jarig bestaan van
de K.N.J.B.T.B. Met vele duizen
den vulden ze het stadion toen
daar mgr. dr. J. Hanssen bisschop
coadjutor van Roermond binnen
trad, die voor hen de pontificale
H. Mis van dankbaarheid zou op
dragen geassisteerd door de dio
cesane aalmoezeniers.
Zelf hebben de jonge boeren en
boerinnen deze H. Mis onder lei
ding van rector-cantus -F. v. d.
Putt gezongen en zelf hebben ze
hun offergaven: mandenvol met
de schoonste resultaten van hun
dagelijkse arbeid naar het altaar
gedragen. Dat daarbij tevens ge
collecteerd werd ten bate van de
zorg voor de plattelandsjongeren
die naar de steden vertrekken, be
wijst dat de jubilerende organisa
ties ook hun taak voor de toe
komst scherp zien. Daarvoor
dankte hen mgr. Hanssen in zijn
predikatie, waarin hij namens het
Hoogwaardig Episcopaat uiting
gaf aan de dank en waardering
voor alles wat reeds tot stand is
gebracht. Hij vroeg de boeien-
jeugd paraat te blijven opdat de
christelijke boodschap ook op het
platteland zou blijven klinken.
Na deze schone inzet was het
tijd om te gaan feesten. Dat feest,
in de vorm van 'een -spel, werd
voorafgegaan door een welkomst
woord van mej. A. Oomen, voor
zitster van de boerinnen-jeugd
bond, die zich verheugde over de
aanwezigheid van mgr. Hanssen,
van de commissaris der Koningin
in Noord-Brabant, dr. T. de Quay,
van een vertegenwoordiger van
het ministerie van 'O.K. en W. en
Van burgemeester en wethouders
van Den Bosch. In het Frans en
m het Duits verwelkomde zij de
deputaties van de bij de M.I.J.A.
R.C. aangesloten organisaties.
Ook de heer A. Doemans, voor
zitter van de K.N.J.B.T.B. hield
een korte toespraak, waarin hij de
icnge boeren en boerinnen wees
op hun verantwoordelijkheid voor
de toekomst.
Daarna werden de sport-de-
monstraties van de N.C.B.-clubs
uit Brabant gehouden, de twee
broodsoorten
Veredeld witbrood. Handig
gesneden en hygiënisch ver
pakt.
Verpakt gesneden tarwe
brood. Rijk aan vitaminen.
Verpakt gesneden melkbrood
Melk in vaste vorm
Verkrijgbaar in onze depots:
Ook ons weokend-koekje
is bijzonder lekker en voor
delig in prijs. 0.58 per
250 gr.
enorme molens en de prachtige
oogstscène van Limburg stuk
voor stuk hoogtepunten, die
slechts overtroffen werden, toen
alles gezamenlijk nog eens te vel
de verscheen om, hulde te bren
gen aan de inmiddels ingehaalde
vlaggen van de in de M.I.J.A.R.C.
vertegenwoordigde naties, die be
kroond werden door de Europese
vlag.
Afkondiging
grondwetswijzigingen.
Maandagmorgen te half elf
heeft vanaf de bordessen van
stadhuis de afkondiging plaats ge
had van de jongste grondwets
wijzigingen.
De voornaamste van deze wij
zigingen betreffen, zoals bekmd,
de uitbreiding van het aantal le
den der Eerste ,en Tweede Ka
mer tot resp. 75 en 150, de kosten
vergoeding voor de leden van de
ze Kamers, de schadeloosstelling
en het pensioen van de Tweede
Kamer-leden; voorts de provin
ciale staten en de buitenlandse
betrekkingen.
De afkondiging geschiedde in
alle Nederlandse gemeenten j(ct.
1100) en bovendien in speciale
openbare zittingen van de Hoge
Raad der Nederlanden, de arron
dissementsrechtbanken en de ge
rechtshoven. Ook in Suriname, de
Nederlandse Antillen en Nieuw-
Guinea werden de wijzigingen af
gekondigd op 10 september te
half elf plaatselijke tijd.
TILBURG
NIEUWLANDSTRAAT 14
TEL. K 4250—24262
MUSIS SACRUM.
„DIE MAN IS GEVAARLIJK."
Wanneer Eddie Constantine
in de persoon van Lemmy Cau
tion op het witte doek verschijnt
dan kan men er van op aan dat
er liters sterke drank worden
gedronken, veel auto wordt ge
reden, flink geknokt en van het
begin tot het einde met uitda
gende vrouwen gesold wordt. Zo
ook in dit verhaal „Die man is.
gevaarlijk". We worden gecon
fronteerd met drie gangsterben
den, die alle hetzelfde snode doel
voor ogen hebbende ontvoering
van een van geld bulkende jof
fer. En daar tussen door dartelt
Eddie, knokkend, drinkend en te
pas en te onpas kussend. Ten
slotte raakt hij zelf ook in een
moeilijk parket, maar hij zou
Lemmy Caution niet zijn als hij
niet op de een of andere manier
de dans wist te ontspringen.
Het snoepje van de week voor
hen die van de bovenomschreven
levenswandel houden.
Van vrijdag tot en met zondag
Toegang 18 jaar.
„DE WOESTE HOOGTE".
"Voor hen die het boek van
Emily Bronte, dat pas laat
erkenning vond als meesterwerk,
kennen, behoeft deze film geen
nadere uitleg; voor hen die dit
visionaire liefdesverhaal nog
niet kennen, is dit eep uitnemen
de gelegenheid er van kennis te
nemen. De rolbezetting met in
de hoofdrollen Merle Oberon,
Laurence Olivier en David Niven
is uitstekend.
Een knappe film die wij van
harte kunnen aanbevelen.
Maandag en woensdag.
Toegang 18 jaar.
LUXOR.
„'s NACHTS OP DE
BOULEVARDS".
Jn plaats van op een semina
rie komt een Amerikaanse
jongeman terecht in de armen
van een nachtclubzangeres in de
duistere buurten van het Parijse
Montmartre. Dit wel wat ruime
verschil in landingsplaats heeft
natuurlijk zijn reden. De jonge
man gaat 's avonds, voordat hij
zijn intrede op het seminarie