Waalwijkse en Langst Courant
BINNEN- EN BUITENLAND
I Sun
F balm
Een praatje over E.H.B.O.
Een BRIL van STASSAR
is niet te evenaren!
Het kappen van bomen
Vers van de Pers
80e JAARGANG No. 11
Binnenland
ZONDAGSRIJVERBOD VOOR
LOPIG OPGEHEVEN.
Buitenland
DE WERELD ROND
Stram en Rheumatisch?
In één nacht
Uw handen
gaaf en zacht
VRIJDAG 8 FEBRUARI 1957
Uitgever:
Waalwijkse Stoomdrukkerij
Antooa Tielen
Hoofdredacteur:
JAN TIELEN
Dit blad
verschijnt 2 x per week.
Abonnement:
21 cent per week
per kwartaal 2.70
2.95 franco p.p.
Advertentieprijs:
10 cent per m.m.
Contract-advertenties:
speciaal tarief
Bureaux GROTESTRAAT 205, WAALWIJK TEL. 2621
KAATSHEUVEL
TEL. 2002
Dr van BEURDENSTRAAT 8
OPGERICHT 1878
TELEGR. - ADRES„ECHO"
Het zondagsrijverbod zal voor
lopig buiten werking worden ge
steld. Zondag 10 februari a.s. zou
een „vrije zondag" zijn geweest.
De opheffing van het zondagsrij
verbod gaat dus eigenlijk in op
zondag 17 februari.
De benzinesituatie is nog niet
zo, aldus de minister, dat er geen
vuiltje meer aan de lucht is. Zij
„verplicht nog tot waakzaam;
heid", schrijft de minister. Hij
stelt zich voor om in begin maart
aan de hand van de dan beschik
bare gegevens in overleg met de
verschillende organisaties van 't
bedrijfsleven „de toestand nader
onder ogen te zien". Minister
Zijlstra houdt uitdrukkelijk een
slag om de arm door te schrijven
dat hij „in aansluiting op de
reeds toegepaste verzachting^
het zondagsrijverbod „voorlopig"
buiten werking wil stellen. Wan
neer de ontwikkeling van de
voorraadsituatie daartoe ernsti;
ge aanleiding zou geven, zal hij
op zijn besluit terugkomen.
SPOORKAARTJES 9 pCt.
DUURDER.
Met ingang van 1 april wordt
de prijs van enkele reis- en re
tourbiljetten van de Nederland
se Spoorwegen met gemiddeld 9
percent verhoogd. Tegelijkertijd
wordt het tarief voor het vervoer
van stukgoederen per trein ver
hoogd en wordt de structuur van
het algemeen tarief voor het ver
voer van wagonladingen gewij
zigd.
GRENS SOCIALE VERZEKE
RING GEBRACHT OP 6900.—.
De Tweede Kamer heeft dins
dagavond het voorstel van de re-
lering aanvaard, waardoor alle
Nederlanders, die minder dan
6.900 zuiden per jaar verdienen,
onder de sociale verzekerings
wetten worden gebracht. De hui
dige grens is 6000 gulden. Een
hogere grens is nodig, omdat de
lonen zijn gestegen, betoogde de
regering en een meerderheid van
de Tweede Kamer was het daar
mee eens. De liberalen en prof.
Gerbrandy (anti-rev.) stemden
tegen.
PRINSES MARIJKE.
Prinses Marijke is maandag opgenomen
in het Ooglijdersgasthuis te Utrecht voor
een kleine nabehandeling. De opname zal
enkele dagen duren.
ONDERGRONDERS IN LIMBURG
GAAN VIJF DAGEN WERKEN
OP EEN WEEKEND PER MAAND.
De Limburgse mijnindustrie wil nog in
de eerste helft van dit jaar starten met de
invoering van de vijfdaagse werkweek voor
alle ondergrondse arbeiders in de kolen
mijnen. Hierover hebben de werkgevers en
werknemers in de commissie van de Mijn-
industrieraad, die de verkorting van de
arbeidstijd bestudeert, zonder moeite over
eenstemming bereikt. De vijfdaagse werk
week van 40 uren zal echter niet direct in
gaan, maar in twee opeenvolgende fasen
worden bereikt. In de eerste fase wordt aan
de mijnwerkers elke maand een vrije zater
dag toegekend.
y «egay.
N
EUROMARKT EN EURATOOM.
De ministers van buitenlandse zaken van
de zes KSG-Ianden hebben maandag op
hun conferentie over de Euromarkt en Eu-
ratoom op het kasteel Hertoginnedal' bij
Brussel goede voortgang gemaakt. Het ge
sprek, dat minister Spaak zaterdag in Den
Haag voerde, blijkt zeer nuttig te zijn ge
weest. De landbouwproblemen kunnen wor
den opgelost, als Nederland ook op het
punt van het tarief van invoerrechten voor
landen buiten de Euromarkt (het buiten
tarief) zijn bezwaren zal zien weggenomen.
Het verkeersbeleid zal door beginselen be
heerst worden, die voor Nederland aan
vaardbaar zijn. Voor de weging van de
«temmen in de ministerraad is een oplos
sing gevonden. Rest nog het moeilijke pro
bleem van de inschakeling der overzeese
gebiedsdelen in de markt, maar daarover
zullen dus de minister-presidenten, die
waarschijnlijk op 19 februari in Parijs bij
eenkomen, het hoofd kunnen breken. Op
grond van dit alles kon de steeds optimis
tische heer Spaak reeds de tiende maart
noemen als de waarschijnlijke datum, waar
op de verdragen kunnen worden getekend.
Maar voor die tijd zal er nog enige Euro
pese activiteit ontwikkeld moeten worden:
de deskundigen komen donderdag weer bij
elkaar om het buitentarief te becijferen, de
ministers zelf zijn op 12 februari in Parijs
om over het verlengstuk van de Euromarkt
- de vrijheidszone - te confereren. De
17de februari zien ze elkaar weer om de
laatste bezwaren, die de ondertekening van
de twee verdragen nog in de weg staan, op
te ruimen.
VERZOENING TUSSEN TITO EN
MOSKOU?
Oosteuropese kringen in Belgrado heb
ben verklaard dat de secretaris van de Rus
sische communistische partij, Nikita Kroesjt-
sjef, Zuid-Slavië heeft voorgesteld een ein
de te maken aan de polemieken tussen
Moskou en Belgrado.
In een boodschap van Kroesjtsjef zou de
suggestie zijn gedaan, dat een conferentie
van Joegoslavische en Russische topfiguren
ter bespreking van het herstel der samen
werking tussen beide landen in het voor
jaar gehouden kan worden, aldus deze krin
gen.
Het voorstel zou door de Joegoslavische,
ambassadeur in Moskou, Micunovic, ter
kennis zijn gebracht van het centrale co
mité van de Joegoslavische communistische
partij. Genoemde kringen verwachten, dat
Micunovic naar Moskou zal terugkeren met
een bevestigend antwoord.
VLIEGTUIGBOTSING BOVEN
NORMANDIË.
Twaalf doden.
Bij Saint Lo in Normandië zijn zaterdag
middag twee Amerikaanse tankvliegtuigen
van het type KB-29 tijdens een oefenvlucht
met elkaar in botsing gekomen en veron
gelukt. Twaalf van de negentien inzitten
den zijn om het teven gekomen. Vijf be
manningsleden zijn gewond naar een zie
kenhuis overgebracht.
De twee anderen worden nog vermist.
De brandende wrakstukken zijn over een
afstand van verscheidene kilometers in het
open veld terechtgekomen. Volgens oogge
tuigen zijn vier mannen met valschermen
uit de toestellen gesprongen. Een van hen
is later dood teruggevonden.
MINSTENS DERTIG
NATO-DIVISIES.
Dertig divisies zijn het abso
lute minimum, dat nodig is om
de NATO-landen te beschermen
tegen een aanval. Dit heeft gene
raal Lauris Norstad verklaard
op zijn eerste persconferentie,
die hij hield sinds hij in novem
ber het opperbevel van generaal
Gruenther overnam. Norstad
herinnerde er aan, dat eerst 65
tot 90 divisies nodig geacht wer
den, maar dat het beschikbaar
komen van nieuwe atoomwapens
en grotere vuurkracht bii de di
visies een verlaging tot 30 heeft
mogelijk gemaakt.
ONTPLOFFING IN
AMERIKAANSE MIJN.
In een van de grootste en diep
ste Amerikaanse kolenmijnen,
die te Bishop in de Amerikaanse
staat Virginia, heeft zich op een
diepte van bijna 8 kilometer een
ontploffing voorgedaan. Er kwa
men 87 mijnwerkers om 't leven.
De ontploffing vernielde een
lift in de schacht, zodat de hulp
ploegen van een tweede ingang
gebruik moesten maken, die vier
kilometer van de plaats van het
ongeluk verwijderd was.
i Na 8 uren werd een communi-
qué uitgegeven, waarin de eige-
naresse van de mijn, de Pocahón-
i tes Fuel Co., bekend maakte dat
j de hulpploegen alle hoop op het
i vinden van (overlevenden had-
j den opgegeven. Er zijn 9 lijken
geborgen.
I 't Zwaarste onheil dat een mens
kan treffen is een onbeantwoorde
liefde. Dit blijkt uit driekwart van
de geschiedenis der mensheid en uit
90 van de 100 romans, die ons ter
lezing worden aanbevolen. Nu zou
den wij niet terstond bereid zijn
hieraan onvoorwaardelijk geloof te
hechten, ware het niet dat ook wij
hebben ervaren dat het breken van
het hart een pijnlijk gebeuren is,
waarvoor niet genoeg bier gebrou
wen kan worden. Zij was exotisch
donker en wij zeventien. Zij werkte
in een bibliotheek en alleen een
poëtische geest kan zich er enigs
zins een voorstelling van vormen
hoeveel boeken wij in die dagen ge
lezen hebben en met welke snel
heid. Ons hart aarzelde echter tel
kenmale om zich over het versleten
toonbankje van het muffe leeszaal-
tje uit te storten. Pas toen wij het
„Landbouwverslag over 1933" te
rugbrachten, gooiden wij het er uit:
„Je t'adore!" Zij keek nogal béte en
vroeg: „Van welke schrijver?"
Doe dan toch eens
een bloedzuiverende kuur.
Met Kruschen Salts.
Al tientallen jaren was Kruschen
over de hele wereld redder in de
nood, in duizenden gevallen van
Rheumatische Pijn. Dat komt om
dat 't principe waarop Kruschen
werkt, de oorzaak van de kwaal
aantast en verdrijft.
Rheumatische Pijnen vinden veelal
hun oorzaak in de vertraagde wer
king van de bloedzuiverende orga
nen. Juist die komen door Kru-
schens zes minerale zouten weer op
gang. 't Bloed gaat weer sneller
stromen en wordt gezuiverd van
alles wat nu de pijn verwekt. Pro
beer 't eens met Kruschen!
Wat wij toen gevoeld hebben, is
in geen enkele krant te beschrijven
en wij kunnen ons dan ook heel
goed verplaatsen in de toestand van
de houthakker Louis Gustave Juil-
lerot. Louis was 26 jaar en dus al
rijkelijk heen over de leeftijd waar
op een jongeman voor de eerste
maal zegt: „Je t'adore de tout mon
coeur!" Dat hij desondanks nog im
mer alleen zijn salaris moest opma
ken, lag niet aan hem. Al hakkende
bedacht hij het ene aanzoek na het
andere en hij deed ze ook, maar
telkenmale moest hij ervaren dat de
moderne vrouw het sprookje „In
een groot bos woonde eens een arme
houthakker met zijn vrouw en tien
kinderenal lang vergeten is.
Ten slotte krijgt men daar als hout
hakker genoeg van en toen hij zich
weer eens tevergeefs aan de voeten
van een meisje geworden had, stak
hij een boerderij in brand. Deze op
zich zelf begrijpelijke reactie het
innerlijke vuur moet toch ergens
heen moge dan eenmaal door de
beugel van de „crime passionel"
kunnen, als men er een potje van
gaat maken, gaat zelfs de Franse
politie op haar achterste benen
staan.
Louis Gustave Juillerot zit nu in
de cel.
Toch nemen wij even onze hoed af
voor deze houthakker, voor wie het
oude sprookje geen werkelijkheid is
geworden.
1 Onze pet blijft echter vast op
onze bol staan bij het sprookje anno
1957. Hoofdpersonen in dit kleffe
verhaaltje zijn Elvis Presley en Jean
Reynolds.
Elvis kent u misschen wel. Hij is
de kwijnende en lodderende ex-
chauffeur over wie driekwart van
de Amerikaanse teenagers dag en
nacht ligt te snotteren. Zijn vuile
sokken brengen meer op dan een
schoon overhemd 12.50) van ons,
en van het geld dat talloze deernis
wekkende meisjes voor zijn baard
haren willen neertellen, zouden 100
ondervoede mensen een jaar lang
kunnen eten. Elvis zingt, en dat zou
misschien wel gaan ook als er maar
niet altijd iemand probeerde hem
tijdens deze bezigheid te wurgen.
Het aldus ontstaande maniakale ge
rochel omlijst hij met het gitaarspel
van een beginneling.
Onder de meisjes, die een jaar
lang droog brood zouden willen eten
voor een afgeknipte nagel van Elvis,
bevindt zich ook Jean Reynolds. Zij
is niet de dochter van de balpennen-
koning, maar een Engels meisje van
15 jaar. Hoewel haar leeftijd de ver
wachting wekt dat zij pittig de hoc
keystick zal hanteren en moeder
thuis wat werk uit handen neemt, is
zij toch al bijna een oud vrouwtje,
want ze is helemaal vervuld van
Presley. Zo erg zelfs dat zij elke
centimeter van haar kamertje be
hangen heeft met foto's van Elvis.
„Ik vind het heerlijk", zegt ze, „hem
altijd om me heen te hebben. Ik
droom nu bijna elke nacht van
hem".
Veel koud water, moeder, heel veel
koud water!
En, Jean, wedden dat Elvis heel
gauw een nachtmerrie wordt?!
H Er is al heel wat gepraat en
geschreven over longkanker ten
gevolge van sigaretten roken,
maar helemaal eens is men het
er eigenlijk nooit over geweest.
Het ziet er echter naar uit, dat
zij, die beweren dat de sigaret
een verwejkker van longkanker
bevat, gelijk zullen krijgen. De
Vietnamese professor Buu Hoi,
directeur van het Instituut Curie
te Parijs, heeft na uitgebreide
onderzoekingen in sigaretten een
chemisch bestanddeel ontdekt
dat longkanker veroorzaakt. Dit
chemisch bestanddeel zit niet in
de tabak zelf, maar wordt door
het verbrandingsproces in de si
garet geproduceerd. Buu Hoi
noemt deze stof 3-4-9-10 Di-Ben-
zopyreen en het opvallende is
dat deze stof vloeibaar is, waar
door izij gemakkelijk door mid
del van een filter kan worden op
gevangen. Muizen, die met Di-
Benzopyreen waren ingespoten
waarbij een halve milligram
voldoende was kregen na 42
dagen zonder uitzondering alle
maal kanker.
Wie inhaleert, zal er dus goed
aan doen filtersigaretten te gaan
roken. i
H. Stassar - Waalwijk
Stationsstraat 88, tel. 3037
Kortingen worden direct
in mindering gebracht
Aangezien er nog vaak veel misverstan
den bestaan met betrekking tot het alge-
tnene kapverbod en de verplichting van
rechtswege tot herbeplanting, hebben wij
ons eens om nadere inlichtingen gewend tot
de directie van het Staatsbosbeheer. Zij
deelde ons het volgende mede
Het algemeen kapverbod is in werking
getreden in december 1939, in verband
met het toen dreigende oorlogsgevaar. De
reden er van was, te voorkomen dat, als
ge^plg van het wegvallen van de import,
onrijp hout zou worden geveld, terwijl het
kapverbod naderhand heeft gediend als
basis voor de distributie van het inlandse
hout.
Uit iedere velling vloeit van rechtswege
een verplichting tot herbeplanting voort.
Deze maatregel is genomen om de instand
houding van het bestaande bosareaal, dat
naar verhouding met de meeste andere lan
den hier zeer gering is, namelijk slechts
7,5 procent van het landoppervlak,, alsook
de houtopstanden buiten het bos, zoveel mo
gelijk in stand te houden.
Zowel het algemene kapverbod als de
wettelijke verplichting tot herbebossing of
herbeplanting zijn ook thans nog van kracht,
zij het dat voor bepaalde onderdelen een
algemene ontheffing is verleend. Het is
echter geenszins zo, dat particulieren ten
aanzien van het kapverbod en de herplant
plicht geheel vrij zouden zijn.
Hoewel wij weer onder normale omstan
digheden leven, zou zonder het kapverbod
en de verplichting tot herbeplanting ook
thans het bosareaal nog ernstig gevaar lo
pen, wegens de bestaande „landhonger" als
gevolg van de grote bevolkingsdichtheid
van ons land. Het wachten is op een nieuwe
boswetgeving, voor het ontwerpen waarvan
een commissie reeds geruime tijd bezig is.
Landschapsverzorging.
De directie gaf ons het volgende over
zicht van de bemoeiingen die het Staats
bosbeheer heeft met de landschapsverzor-
ging
Het Staatsbosbeheer voert als regel voor
(derden geen beplantingen uit. Wel bestaan
er verschillende mogelijkheden om een sub
sidie te krijgen in de kosten van beplantin
gen die van belang zijn voor het landschap.
De aard van de subsidie is afhankelijk van
het verband waarin de beplanting wordt
aangebracht, te weten
I. a. In vele gevallen wordt bij de uit
voering van cultuurtechnische werken (ruil
verkavelingen, ontginningen e.d.), als voor
waarde gesteld het aanbrengen van een be
planting ter verzorging van het landschap.
In dat geval worden de kosten daarvoor in
de subsidietoezegging van het cultuurtech
nische werk opgenomen. Meestal wordt de
beplanting aangebracht door de cultuur
maatschappij, die is belast met de uitvoe
ring van het cultuurtechnische werk. De
door deze maatschappij te maken kosten
worden ftechtstreeks bij het Staatsbosbeheer
gedeclareerd.
b. Bij kleinere objecten - de z.g. boeren
werken - 'worden de kosten tot het toege
zegde bedrag rechtstreeks aan de betrok
kene uitbetaald.
c. Bij boerderijen, die met subsidie van
de Cultuurtechnische Dienst worden ge
bouwd, wordt het aanbrengen van een erf-
bëplanting, verplicht gesteld In de kosten
daarvan wordt door het Staatsbosbeheer 'n
tegemoetkoming verleend van f 250. Ten
zij de boerderij is gelegen in een ruilver
kaveling; in dat geval geschiedt de erfbe-
planting in ruilverkavelingsverband als on
derdeel van het landschapsplan van de ruil
verkaveling.
- II. In de kosten van beplantingen, die
landschappelijk van groot belang zijn, doch
die buiten de onder I bedoelde mogelijkhe
den vallen, kan het Staatsbosbeheer in be
paalde gevallen een subsidie verlenen. Het
subsidiepercentage wordt per object vast
gesteld, maar bedraagt ten hoogste 75
van de normale beplantingskosten.
Tenslotte zij nog medegedeeld, dat de
genen die advies wensen bij het eventueel
opstellen van beplantingsplannen, dit gratis
kunnen bekomen bij het Staatsbosbeheer,
Museumlaan 2 te Utrecht. A. v. P.
Uitgeverij Succes, Prinsevinkenpark 2,
Den Haag, stuurde ons uit de reek Univer
siteit voor Zelfstudie de volgende werken
ter beoordeling „Psychologie", deel 1 en
2, door Prof. Dr. F. Roels; „Beschavings
geschiedenis", deel 1 en 2, door Dr Ph. de
Vries; „Doeltreffend spreken en schrijven",
door A. Verbraeck; „Journalistiek voor
iedereen", door Lea Wijnberg.
In de Echo van vrijdag 14 sept. 1956 ga
ven wij al een bespreking van „Het Boek
der Wereldliteratuur" door Prof. Dr. J. L.
Walch, dat eveneens in de reeks Universi
teit voor Zelfstudie verscheen Het was, zo
als U zich mogelijk herinnert, een loffelijke
bespreking, en terecht. Zeer tot onze spijt
is het ons thans niet mogelijk aan elk van
bovengenoemde uitgaven een recensie te
wijden. Het betreft hier echter een aantal
boeken, zó uniek, ze waardevol en leer
zaam voor ieder die streeft naar wetenschap
en een verdere ontwikkeling van de per
soonlijkheid, dat wij U de raad geven ze
alle aan te schaffen. De boeken zijn prach
tig gebonden in blauwe kunstlederen ban
den. Nadere inlichtingen en gegevens kan
men gratis verkrijgen bij: „Succes", Prinse
vinkenpark 2 te 's-Gravenhage. A, v. P.
i.
Toen men mij verzocht eens iets over
E.H.B.O. te schrijven, dat ook voor de
niet E.H.B.O.-er van belang kon zijn, was
ik daartoe gaarne bereid, omdat ik er van
doordrongen ben, dat het toch voor ieder
een wel heel nuttig is, te weten wat men
te doen en vooral wat men te laten heeft
wanneer men met een ongeval te maken
krijgt.
in een aantal korte artikeltjes wil ik dan
zo het een en ander over de hulpverlening
vertellen, doch uiteraard slechts zeer be
knopt, en in hoofdzaak zal ik over die ge
vallen schrijven, die in het dagelijkse leven
of in Uw werk nog al eens voorkomen, en
waar bijna iedereen van tijd tot tijd wel
eens mee in aanraking komt.
De juiste behandeling is natuurlijk de
hoofdzaak, en daarom zal ik er niet meer
theorie bij halen als beslist noodzakelijk is
om U te laten begrijpen, waarom U juist
zo en niet anders te handelen heeft.
Ook al leest en bestudeert U deze arti
keltjes nog zo nauwkeurig, moet U toch
niet verwachten dat U hierdoor een be
voegd E.H.B.O.-er zult worden... nee...
daarvoor is een veel uitgebreider studie no
dig.
Wel hoop ik hiermee te bereiken, dat
Uw belangstelling voor de Eerste Hulp zal
worden opgewekt, en dat U er aan zult wil
len medewerken, dat heel wat leed bespaard
wordt en heel veel minder arbeids-uren on
nodig verloren gaan.
Welnu dan
Wat verstaan we eigenlijk onder E. H.
B. O.?
De naam zegt het feitelijk al, het is het
verlenen van de eerste hulp, dat wil zeggen,
datgene doen wat nodig is om het lijden van
de door een ongeval getroffene zoveel mo
gelijk te verzachten, en de eventuele nade
lige gevolgen van dat ongeval zoveel moge
lijk te beperken.
Men lette echter wel dat bij ongevallen
van meer ernstige aard, de werkelijke be
handeling niet op onze weg ligt, doch aan
de dokter moet worden overgelaten.
Bij een ongeval van enige betekenis sture
men dus zo spoedig mogelijk om een dokter.
Wat wij in afwachting van de komst van
de dokter, intussen doen kunnen, wil ik
voor zover U het niet reeds weet, U voor
de meest voorkomende gevallen trachten
bij te brengen.
Tot de meest voorkomende gevallen be
horen wel de grotere of kleinere verwon
dingen, dus daarmee zullen we in ons
praatje dan maar beginnen.
Er zijn verwondingen van zeer uiteenlo
pende aard, vanaf een eenvoudige schram
tot een levensgevaarlijke bloeding (over de
inwendige bloedingen of verwondingen zul
len we voorlopig maar zwijgen).
Alle verwondingen hebben echter iets
met elkaar gemeen, namelijk de kans op
infectie (populair gezegd: dus de kans dat
een wond gaat zweren).
Het is namelijk zo dat als de huid be
schadigd is, er vuil (bacteriën) kunnen bin
nendringen. Wel beschikt het lichaam over
„afweerstoffen", doch het kan gebeuren dat
de binnengedrongen bacteriën de overhand
krijgen.
In dat geval ontstaat er een infectie (ver
zwering) en soms zelfs bloedvergiftiging.
Het is dus duidelijk dat onze wondbehan-
deling er op gericht moet zijn dat binnen
dringen van bacteriën tegen te gaan, we
zullen dus een wond moeten afdekken, en
wel zo dat we met dat afdekken niet tege
lijkertijd nog meer smetstoffen naar binnen
brengen.
Het te gebruiken verband moet dus van
zich zelf vrij zijn van bacteriën (we noemen
dat „steriel").
Voor kleine wondjes kan dat heel goed
gebeuren met bijvoorbeeld een stukje Han-
saplast pf iets dergelijks.
Voor iets grotere wonden is het beter
een zogenaamd „steriel gaasje" of 16/16
te gebruiken, dit wordt dan op de wond
gelegd, waarna we deze met een zwachtel-
tje of een katoenen of linnen doekje ver
der kunnen verbinden.
Als we iets met de handen of op andere
wijze hebben aangeraakt is dit niet meer
steriel, daaruit volgt dus, dat we er be
slist voor moeten zorgen, dat het deel van
de pleister of het gaasje dat met de wond
in aanraking komt, niet met de handen is
aangeraakt, we houden het slechts aan de
buitenkant dus aan dat deel dat naast de
wond moet komen vast.
Wonden waarvan we weten dat ze niet
gehecht of gekramd behoeven te worden, of
die niet verder door een dokter behandeld
zullen worden, kunnen we vóór we ze gaan
verbinden, eerst nog ontsmetten (dat wil
dus zeggen, dat bacillen die er reeds bin
nen gedrongen zijn onschadelijk maken, we
noemen dat gewoonlijk desinfecteren) door
er enkele druppels jodium-tinctuur of mer-
curochioom op te laten vallen (denk erom
de wond niet met de stift of het spuitje
aanraken).
Hebben we te doen met een verwonding
van ernstiger aard dan moet deze door de
dokter verder worden behandeld.
Deze wonden mogen we alleen maar
steriel afdekken en verbinden, hierop doen
we dus geen ontsmettings-middelen, want
dit zou in vele gevallen de dokters behan
deling ernstig kunnen bemoeilijken.
Voor ik dit eerste praatje ga beëindigen,
moet ik toch eerst nog even op een fout
wijzen, die toch nog maar al te veel ge
maakt wordt, n.l. het onder de kraan uit
spoelen van een wond.
Gewoon water is beslist niet steriel, die
behandeling is dus beslist fout, evenals de
gewoonte om een wond met een dikwijls
ver van schone zakdoek te bedekken.
Al even verkeerd is het een verse wond
met zalf te behandelen het is heus veel
beter ons maar helemaal niet met zalf of
iets dergelijks in te laten, tenzij de dokter
het heeft voorgeschreven.
Hoé we te handelen hebben wanneer wij
met een flink bloedende wond te doen krij
gen, zou ik graag in een volgend praatje
willen vertellen.
J. H. v. G.
TEDDIE TREKT ER OP UIT.
Teddie zette een boos gezicht en hij
was dan ook verschrikkelijk boos,
want alles werd hem verboden.
De hele dag door kreeg hij te horen:
„Kluif niet altijd zo op je duimen!
Je mag niet kopje duikelen! Je mag
niet over de heuvel lopen! Je mag
je niet zo nat maken!" Nee, hij
mocht nou eigenlijk niks. En omdat
hij niets mocht, was hij van plan
van huis weg te lopen, voor zichzelf
een holletje te maken en lekker van
alles te doen waar hij zin in had.
Vader en moeder zouden hem heus
niet missen, in ieder geval niet erg
missen en hij was nu groot genoeg
om voor zichzelf te zorgen. Het be
renmoedertje was een beetje be
droefd toen zij 't hoorde, maar va
der Beer vond dat hij maar eens
moest proberen om op eigen been
tjes te staan. De volgende dag ging
Teddie weg en keek nog veel keer
tjes om, om naar vader en moeder
te wuiven.
Hij liep over de heuvel en liep
naar het dennenbos. Hij was in een
vrolijke bui, hij buitelde naar harte
lust, gooide denne-appels in de lucht
en riep: „goede morgen" en „tot
weerziens" tegen vader Eekhoorn.
Bij een aardhoop bleef hij staan,
waarvóór twee grote stenen lagen.
Hij ging er op zitten en dacht: „Wat
is 't hier heerlijk, hier wil ik mijn
hele leven blijven!" Iineens kreeg
hij een goed idee. Hij liep vlug naar
huis terug en haalde een pot rode
en een pot witte verf.
Toen hij terugkwam, schilderde
hij twee monsterachtige gezichten
op de stenen, zodat niemand zijn hol
zou durven binnenkomen.
Intussen had hij toch wel wat hon
ger gekregen, maar omdat er veel
frambozen in 't bos stonden, was 't
niet moeilijk zijn honger te stillen.
Maar ook moest hij nog zoveel in 't
bos verkennen en daarom ging hij
meteen verder op stap voor de ont
dekkingsreis. Ja, hij ging zover, dat
het al bijna donker was toen hij
weer terug ging naar zijn holletje;
en een slaap dat hij had. Toen hij
weer bij de aardhoop was gekomen,
bleef hij ineens verschrikt staan,
j Voor de ingang zaten twee ver-
schrikkelijke monsters die hem met
j grote boze ogen aankeken. Teddie
schrok zó erg, dat hij 't op een lopen
zette. Hij wilde zo vlug mogelijk
weer bij vader en moeder zijn.
Ademloos vertelde hij thuis wat hij
gezien had en met z'n armen om
moeders hals zei hij, dat hij toch ei
genlijk nog wel te klein was om al
leen te wonen.
Toen hij in bed lag en lekker was
ingeslapen, moesten vader en moe
der lachen om de monsters waar
over hij verteld had, want die dom
me Teddie was toch eigenlijk hard
weggelopen voor zijn eigen schilder
werk.
