Waalwijkse en Langstraatse Courant
90 JAAR NEDERLANDSCHE R00DE KRUIS
FILMJOURNAAL
BINNEN- EN .BUITENLAND*
Een praatje over E.H.B.O.
vertegenwoordiger
Vers van de pers
VRIJDAG 19 JULI 1957
Uitgever:
Waal wij kse Stoomdrukkerij
Antoon Tielen
Hoofdredacteur
JAN TIELEN
Dit blad
verschijnt 2 z per week.
80e JAARGANG No. 57
Abonnement:
22 cent per week
per kwartaal f 2.83
ƒ3.10 franeo p.p.
Advertentieprij s
10 cent per mm.
Contract-advertenties:
speciaal tarief
Bureaux GROTESTRAAT 203, W AALWIJK TEL. 2621
ZWITSER HET HART,
HOLLANDER HET BREIN
Het Nederlandse Roode Kruis viert zijn 90-jarig bestaan.
Op 19 juli 1869 werd door Koning Willem lil besloten dat
er zou zijn een „Nederlandsche Vereeniging tot het verlee-
nen van hulp aan zieke en gewonde krijgslieden in tijd
van oorlog hetzij' Nederland er al of met bij betrokken
is." Daarmee was het Nederlandsche Roode Kruis geboren!
derlandse Rode Kruis bood reeds
hulp in Perzië, toen de eerste be
richten van de aardbevingsramp
nog maar schaars begonnen door
te druppelen.
KAATSHEUVEL - TEL. 2002
Dr van BEURDENSTRAAT 8 OPGERICHT 1878
TELEGR.-ADRES: „ECHO"
Zoals zo langzamerhand ieder
een weet, was het de Zwitser
Henri Dunant, die, diep getrof-
ren door de ellende welke hij op
het slagveld van Solferino aan
schouwde, op het denkbeeld
kwam een internationale orga
nisatie op te richten voor hulp
aan zieke en gewonde soldaten.
Het was een revolutionaire ge
dachte, want tot dan toe had
men de lijn, die de combattanten
scheidde, ook tot in de hospita
len doorgetrokken. De medische
zorg was niet alleen in hoge ma
te ontoereikend, ze bepaalde zich
ook alleen tot de eigen mensen.
Officieren van gezondheid en
verplegers van de tegenpartij
werden krijgsgevangen gemaakt,
de zieken en gewonden aan hun
lot overgelaten.
Deze wantoestand op te hef
fen, vereiste internationale over
eenstemming. Deze zorg te ver
beteren, maakte een vrijwillige
organisatie nodig, die door de
strijdende partijen als neutraal
zou worden gerespecteerd.
„Onmogelijk riepen zowel
politici als generaals. Hoe sym
pathiek men ook stond tegenover
de denkbeelden van Dunant, ze
waren practisch, zo oordeelde
men, onuitvoerbaar.
Pionier Basting.
Het was een Hollander, de of
ficier van gezondheid Dr. Bas
ting, die in deze strijd voor de
verwerkelijking van zijn ideaal
Dunants rechterhand is geweest.
Was in het hart van Dunant dit
ideaal geboren, in 't koele, nuch
tere brein van de Hollander re
zen de antwoorden op het „On
mogelijk der tegenstanders.
't Is dan ook geen wonder, dat
de Rode Kruis-gedachte in het
vreedzame, sinds lang door geen
oorlog geteisterde Holland zo
snel wortel schoot. Koning Wil
lem III leende het oor aan de
voorstellen van Dr. Basting en
benoemde hem meteen tot erelid
van de nieuw opgerichte vereni-
ging-met-de-lange-naam.
De Frans-Duitse oorlog (1870)
verschafte het Nederlandse Rode
Kruis de kans, zijn menslievend
werk te beginnen. Dr. Basting
heeft dit niet meer mogen bele
ven. Het werk had zijn krachten
verteerd.
En sindsdien waren Neder
landse ambulances, overal, waar
nood was. Op het slagveld, maar
ook in de rampgebieden. Tijdens
de eerste wereldoorlog waren ze
in St. Petersburg, in Parijs, in
Wenen en Boedapest, ze gingen
naar Finland en naar Abessinië.
En het Nederlandse Rode Kruis
stuurde zijn witte v^agens naar
Oostenrijk en Hongarije, het Ne-
Niet militair-
Steeds méér werd het Rode
Kruiswerk vredeswerk. De mo
derne oorlogvoering eist een tot
het hoogst opgevoerde medische
verzorging van de strijdmacht.
In zulk een gespecialiseerd korps
is voor vrijwilligers geen plaats
meer.
Nog altijd is de Rode Kruis Co
lonne op militaire leest ge
schoeid, omdat dit het werk in
organisatorisch verband zo veel
makkelijker maakt. Maar de ta
ken van het Rode Kruis zijn vre
destaken. Hoornvliestransplan
tatie, bloedtransfusie en -plasma,
moedermelkcentrale, lectuurver-
spreiding, boottochten voor lang
durig zieken, wellfarewerk, eer
ste hulp bij ongevallen, bij grote
demonstraties enz., hulpverle
ning bij rampen... het is slechts
een deel van het werk, waarvoor
men automatisch de blik richt
naar het Rode Kruis.
Op het slagveld tot aanzien
gekomen, heeft het Rode Kruis
thans vrijwel uitsluitend een
vredestaak.
Gerespecteerd embleem-
't Embleem van 't Rode Kruis
(helaas wel eens misbruikt, he
laas niet immer gerespecteerd)
heeft wereldwijde betekenis ver
kregen. Zoals het SOS bekend
is geworden als het algemeen
noodsignaal, is het Rode Kruis-
embleem algemeen erkend als 't
internationaal symbool voor
menslievend hulpbetoon.
„Onmogelijk!" riepen Dunants
tegenstanders.
En nu bestaat al 90 jaar het
Nederlandse, Rode Kruis en heeft
telkens weer de wereld getoond,
dat het kleine Nederland vooraan
staat als het gaat om hulp aan de
lijdende mensheid.
Het is een veelomvattende or
ganisatie geworden en buiten
standers kijken er wel eens tegen
aan en zeggen: is dat allemaal
nodig Maar het Rode Kruis is
als de brandweer, die ook kost
baar materiaal het grootste deel
van de tijd ongebruikt moet la
tenom dadelijk te kunnen
ingrijpen als er gevaar is. Want
snelle hulp is nog altijd dubbele
hulp.
En waar hulp geboden moet
worden, waar ook ter wereld,
staat het Nederlandse Rode Kruis
vóóraan
LUXOR.
„TOT ZIENS IN
NEW ORLEANS".
Een kleurrijk en fantasierijk
verhaal, dat zich rond 1905 af
speelt in de Amerikaanse staat
Louisiana. In een reeks bonte
beelden trekt het kleurige leven
van die dagen voorbij. Het ver
haal speelt zich grotendeels af in
de wereld van de opera en de
achtergrond van dit verhaal is-
dan ook 'n voortdurende stroom
van bekende operamuziek. De
hoofdrollen in deze film zijn in
handen van Mario Lanza en
Kathryn Grayson en deze namen
zijn een voldoende waarborg
voor een uitstekende musical.
Van vrijdag t.m. zondag.
Toegang 14 jaar.
(Nadruk verboden).
Lk.
MUSIS SACRUM.
„THE KENTUCKIAN".
Het jaar 1820 in de Ameri
kaanse geschiedenis kenmerkt
zich door de grote trek west
waarts. Talloze kerels met durf
in hun botten verlieten het vol
gepakte Oosten en trokken naar
het Westen, waar onafzienbare
gebieden lagen te wachten op
ontginning. En het zijn ongetwij
feld deze pioniers geweest die de
grondslag hebben gelegd voor
het Amerika van vandaag.
Deze film geeft ons het bewo
gen verhaal van een van deze pi
oniers, Grote Eli Wakefield
(Burt Lancaster), die samen met
zijn moederloze zoon, Kleine Eli,
op weg gaat naar Texas. Mede
aanleiding tot dit vertrek is de
voortdurende vete met de Fro-
mes, eerste klas ruziezoekers. In
een stadje niet ver van huis heb
ben de Fromes de sheriff omge
kocht, en deze stopt Grote Eli in
de nor, doch dank zij de hulp
van 't dienstertje Hannah weet hij
te ontsnappen. Samen met Kleine
Eli en Hannah trekt bij verder
naar een andere plaats, waar zijn
broer woont, die hem de Texas-
plannen 'uit het hoofd tracht te
praten. Hij ontmoet daar ook 'n
onderwijzeresje en al gauw ziet
het er naar uit dat zij en Grote
Eli een paar zullen gaan vormen.
De herbergier Bodine moet ech
ter niets van Grote Eli hebben en
tracht hem een lesje te geven,
waarvan hij echter, mede dank
zij Hannah, van een koude ker
mis thuis komt. De gebroeders
Frome komen ook weer opdagen
en samen met Bodine leggen zij
Grote Eli een hinderlaag. Weer
echter is het Hannah, die Grote
Eli te hulp komt, zodat deze met
het ongure stelletje kan afreke
nen. Grote Eli ziet dan ook in
dat er maar één vrouw is die bij
hem past Hannah. Gedrieën
gaan zij dan op weg naar Texas.
Van vrijdag t.m. zondag.
Toegang 14 jaar.
„ABBOTT EN COSTELLO EN
DE ROCK 'N ROLL".
Is rock 'n roll op zichzelf al
iets om dubbel bij te slaan, wan
neer Abbott en Costello er zich
mee gaan bezig houden, wordt 't
helemaal iets krankzinnigs, dat
de lachspieren onder hoogspan-
ping zet. Het verhaal is idioter
dan ooit. Costello exploiteert in
deze birarre geschiedenis niet
alleen een kindercircus, maar hij
adopteert ook kinderen bij de
vleet en neemt ze in zijn huis op.
De meeste zorgen heeft hij van
zijn volwassen pupil Bud Flick
(Abbott), die vroeger in de gok
wereld een belangrijke plaats in
nam en daar nog enkele niet weg
te cijferen schulden heeft staan.
De vriendjes uit de gokwereld
nemen dat zo maar niet en deze
lang niet malse jongens, eisen
van Bud dat hij een bedrag van
200.000 dollars, afkomstig van
een roofoverval, zal vervoeren.
Enfin, vanaf dat ogenblik gebeu
ren er de gekste dingen en het
lijkt ons het beste dat u dat zelf
gaat zien.
Maandag en woensdag.
Toegang alle leeftijden.
„DE LAATSTE JACHT".
Deze CinemaScope-productie
geeft 'n indrukwekkend beeld van
%t meedogenloze uitmoorden van
de grote bisonkudden tegen 't ein
de van de vorige eeuw in 't westen
j van Amerika. Twee typen jagers
treden in dit boeiende en door
I de vele prachtige natuuropnamen
j imponerende verhaal naar vo-
j ren de ijskoude en wrede Char-
lie Gilsón (Robert Taylor) en de
veel menselijkere Sandy McKen-
zie (Stewart Granger). Zij slui-
j ten een compagnonschap, maar
I telkens botsen deze naturen te-
gen elkaar totdat er een openlij-
j ke vijandschap ontstaat.
Een film, die door de talrijke
prachtige opnamen het zien ze-
i ker waard is.
j Maandag en woensdag.
Toegang 18 jaar.
DE WERELD ROND
J. H. v. G.
MIDDELGROTE DAMESSCHOENFABRIEK
VRAAGT VOOR SPOEDIGE INDIENSTTREDING
uvcr de hele wereld vinden
'•sieer mensen baat
i;!J SBKIIDS dui bij enig ander
Cl .W HEI ZUIDEN
Flierefluiters en goedlachse borsten als
wij zijn, gunnen wij elkeen de overvloed
van het goede der aarde. Ge moet daarin
geen bewijs van onze naastenliefde zien,
want als de rijkdom der aarde maar net
genoeg zou zijn voor onze eigen gulzige
maag en begeerlijke hart, dan wetén wij
nog zo net niet of wij zouden zeggen: jon
gens en meisjes, kom d'r bijzitten. Zo zijn
wij dus ook. Er is echter meer dan genoeg,
vrienden en vriendinnen, en doe u dus te
goed aan de paradijselijke genoegens dezer
aarde, onder de atomische paddestoel be
schut tegen alle ontheil. Er is zelfs zoveel,
dat ge u er ongans van kunt eten en drin
ken. Het eerste is uw eigen (onprettige)
zaak, waar de grote samenleving geen na
delige gevolgen van ondervindt. In het
tweede geval ligt de zaak anders. Iemand
die teveel geestrijk vocht tot zich neemt,
wordt bevangen o.a. door een overmoed,
die de naarste gevolgen kan hebben. Hij is
dan veelal ook niet meer geschikt voor het
verrichten van bezigheden die een koel
hoofd vereisen. Deze ongeschiktheid kan
t.a.v. het autorijden mensenlevens kosten,
de krant van elke dag heeft daar trieste
verhalen over en hoeveel het er in feite zijn
die jaarlijks over de gehele wereld tenge
volge van drankgebruik resp. misbruik om
het leven komen, is moeilijk te schatten,
maar dat het in de duizenden loopt is wel
heel zeker. Het drinken van een gas bier of
een borreltje is een zeer aanlokkelijke be
zigheid, voor u, voor ons en voor iedereen,
ook als men toevallig met de auto onder
weg is. Het waarschuwend vingertje druk
ken we zo gemakkelijk weg met: nou, een
tje dan, dat kan geen kwaad. Het kenmer
kende van het borreltjes drinken is echter
dat de tweede veel lekkerder en aanlok
kelijker is dan de eerste, enz. En dan be-
gint de hele grote ellende, de narigheid van
het „rijden onder invloed", dat men elke
j dag weer op onze wegen kan constateren,
i Het onrustbarende is dat het aantal geval-
j len elk jaar stijgt. In het eerste kwartaal
van 1954 werden 999 gevallen van „rijden
onder invloed" geconstateerd, in 1955 998,
j in 1956 1074 en in 1957 1295. Cijfers om
van te griezeen, cijfers die nog maar een
gedeeltelijk overzicht geven van dit voor-
I woekerende kwaad, want hoeveel gevall zou
den er niet zijn die men niet constateert,
van u en van ons.
Elkeen is de overvloed van het goede der
aarde gegund, maar Iaat de alcohol staan
tot ge uw wagen in de garage hebt.
Ook dat ene borreltje!
EEN OPWEKKING TOT
CHRISTELIJKE VERNIEUWING.
De H. Vader heeft zaterdag een ency
cliek het licht doen zien, getiteld: „De be
devaart naar Lourdes" n.a.v.het eeuwfeest
der verschijningen van de H. Maagd, dat
in 1958 te Lourdes gevierd wordt. Dit do
cument, dat gedateerd is op 2 juli, het
feest van O.L. Vrouw Visitatie, is gericht
aan de Kardinaal-Aartsbisschoppen en Bis
schoppen van Frankrijk. De Encycliek is in
twee delen te onderscheiden.
Het eerste deel behandelt de geschiedenis
van Lourdes en de verschijningen. Het
tweede deel is van pastorale en spirituele
aard.
Een persoonlijke bekering
is nietvoldoende.
„Indien gedurende een eeuw het gebed
der pelgrims te Lourdes van God door de
tussenkomst van Maria zovele genaden van
bekering en genezing verkregen heeft", zo
zegt de H. Vader, „dan zal de H. Maagd
met grootmoedigheid antwoorden op de
komst der pelgrims tijdens het eeuwfeest,
opdat zij zich verrijken aan de geestelijke
lessen, die de verschijningen inhouden."
„De eerste les is de oproep tot boete in
een gemeenschap", aldus de fi. Vader, „die
het zondebesef verloren heeft". De H. Va
der beschrijft dan de sfeer^ van Lourdes,
die zo gunstig is voor het vertrouwen.
„Er is geen plaats, waar men zich zo
zeer voelt aan de poort van het gebed, de
zelfverloochening en de naastenliefde, als in
Lourdes", zo zegt de H. Vader. „De bede
vaarten tijdens de eeuwfeestviering, zullen
niet zulk een duurzaam effect hebben, wan
neer zij niet worden voorbereid op een
wijze, die daarmede in overeenstemming is.
Een persoonlijke bekering zou niet voldoen
de mogen zijn. Een collectieve poging tot
christelijke vernieuwing is dwingend, voor
al in verband met de huidige materialisti
sche levenssfeer". Aan het einde van zijn
encycliek beschrijft de H. Vader de voor
waarden voor deze christelijke vernieuwing,
die naast de persoonlijke bekering de grote
intentie is, welke de H. Vader aan de
christenen heeft gegeven voor het naderen
de eeuwfeest. Er is geen vernieuwing mo
gelijk, wanneer deze niet gebouwd is op
de onvergankelijke beginselen van het ge
loof. Zo zullen de priesters het als hun bij
zondere taak moeten beschouwen het ge
weten der gelovigen te vormen door „zon
der vrees de grote waarheden van het ge
loof te prediken zonder de evangelische
eisen te versluieren". De gelovigen moeten
met deze vernieuwingspoging medewerken
in het gezin, in het beroep, in de maat
schappelijke en burgerlijke verhoudingen.
Waarom zouden zij niet de plaats waar de
goddelijke voorzieningheid 't heeft geplaatst,
gebruiken voor de zaak van God?, zo
vraagt de Paus. „Indien het waar is, dat de
voorwaarden voor de sociale en politieke
vrede op de eerste plaats een zedelijke aan
gelegenheid is, dan zal geen enkele hervor-
ming vruchtbaar zijn, geen enkele over
eenkomst stabiel, wanneer daarmede geen
verandering en zuivering des harten ge
paard gaat".
FRANCO BELOOFT SPANJE HERSTEL
VAN DE TROON.
Generaal Franco heeft door een woord-
voed eriin 't parlement laten verklaren, dat
de monarchie in Spanje zal worden her
steld zodra hij sterft of voor die tijd het
bewind neerlegt. De nieuwe monarchie zal
niet het regime herstellen van vóór de
Spaanse revolutie en zij zal ook geen ver
andering brengen in de grondslagen van het
regime, dat Franco heeft gesticht. Maar de
nieuwe Spaanse koning zal niet dezelfde
bevoegdheden hebben als generaal Franco
thans. De woordvoerder, Louis Carrero
Blanco, hoofd van het kabinet van Franco,
zei, dat het koningschap „traditioneel en
katholiek zal zijn en dat het getrouw de be
ginselen van het regime zal dienen".
MAN DOODT ZIJN VROUW.
De 45-jarige bankbediende J. L. G. heeft
maandagmorgen in zijn woning aan de
Bredeweg te Amsterdam-Oost zijn vrouw,
de 46-jarige M. G. N. van het leven be
roofd. De man, herstellende van een ope
ratie en volgens de politie geestelijk ge
stoord, overhandigde de gealarmeerde po
litie direct de hamer, waarmede hij de sche
del van de vrouw had ingeslagen. Het
echtpaar had drie kinderen tussen 10 en 21
jaar.
„De zesde juni", door Lionel Shapiro.
Uitgave A. W. Bruna en Zoon, Utrecht.
Een van de eerste geallieerden, die in
dertijd het nog niet geheel bevrijde Rotter
dam binnentrok, was de Canadese jour
nalist Lionel Shapiro, die als oorlogsver
slaggever verbonden was aan het Cana
dese leger. Hij heeft ook de landingen op
Sicilië en bij Salerno meegemaakt. Sha
piro kreeg verder opdracht de invasie in
Nórmandië te verslaan voor een groot
Amerikaans nieuwsbureau. Binnen 't uur,
nadat de eerste geallieerde soldaten voet
aan wal hadden gezet, bevond ook Sha
piro zich op Normandische bodem.
De roman die hij heeft geschreven is
weliswaar een oorlogsroman, maar heeft
toch maar weinig met de invasie te maken.
Geen frontgevechten, geen vreselijke tone
len vindt men er in beschreven, zoals dat
vaak in oorlogsromans het geval pleegt te
zijn.
„De zesde juni" is dus een gewone ro
man, met als thema een driehoeksverhou
ding tussen een Britse kolonel, die zes lan
dingen heeft geleid, zijn charmante ver
loofde en een Amerikaanse kapitein, die 'n
groot deel van de oorlog achter een bureau
en in de „officiersclub" slijt.
No. 22.
VERGIFTIGING DOOR DE HUID.
Voor we van het onderwerp „Vergiftigin
gen" kunnen afstappen, moet ik toch eerst
nog iets vertellen over die vergiftigingen
die via de huid (door een wond, ofwel door
de onbeschadigde huid) het lichaam kun
nen binnendringen.
De vergiftigingen via een wond zullen
meestal door een dier veroorzaakt worden.
We denken hier bijvoorbeeld aan een
adderbeet, een bijensteek of de beet van
een dolle hond (of van een dier dat door
een dolle hond gebeten is).
Bij deze vergiftigingen is het zaak het
ingebrachte vergif zo snel mogelijk te ver
wijderen, te beletten van het vergift zich
verder voor het lichaam verspreidt en de
eventuele overgebleven giftresten onscha
delijk te maken door middel van een te
gengift.
Vooral slangengift kunnen we het best
uit het lichaam verwijderen, door de wond
uit te zuigen en het vergift weer uit te
spuwen.
Wordt bij het uitzuigen per ongeluk iets
van het vergift ingeslikt, dan is dat niet
zo erg, want door het maagzuur wordt het
vergift voldoende geneutraliseerd.
Wanneer we echter een wondje aan de
mond of de lippen hebben, dan moeten we
erg voorzichtig zijn, daar we anders zelf
het vergift in ons bloed zouden kunnen
krijgen.
Om het vergift (slangengift) te beletten
zich verder door ons lichaam te versprei
den, leggen we zo snel mogelijk boven de
wond (dus tussen de wond en het hart) een
knevelverband aan.
Hierna probeert men nogmaals de wond
uit te zuigen.
Bij gevaarlijke giften, zoals slangengift,
moet de wond worden uitgebrand, b.v.
door er een brandende sigaar in te druk
ken, of met een mes dat we eerst gloeiend
hebben gemaakt.
Als we de wond verbonden hebben,
moet de patiënt zo vlug mogelijk naar de
dokter. Zou het langer dan ongeveer 60
minuten moeten duhen, ^voor de patiënt on
der doktersbehandeling is, dan zullen we
na ongeveer een uur de knevel voorzichtig
heel langzaam iets losser moeten draaien.
Bij minder gevaarlijke vergiften is het
meestal reeds voldoende het vergift enigs
zins onschadelijk te maken, door er ammo
nia op te druppelen.
Heeft men geen ammonia tot zijn be
schikking dan kan men hetzelfde bereiken
door er een papje, dat gemaakt is van
sigaren- of sigarettenas, aangemaakt met
een paar druppels water, op te brengen.
Er bestaan ook vergiften die door de
onbeschadigde huid het lichaam kunnen
binnen dringen. Deze vergiften, zoals anili
ne, blauwzuur en benzolgas, dringen het
gemakkelijkst de buid binnen, wanneer de
zweet-poriën wijd openstaan, dus wanneer
de huid flink warm is.
De beste hulp die we in dat geval kun
nen verlenen is het vergift zo snel mogelijk
van de huid te verwijderen, door deze met
veel koud water flink af te spoelen.
Wees voorzichtig met „afwassen", want
met wassen bestaat de kans dat we het
vergift nog meer in de huid wrijven.
Zijn de kleren door het vergift nat ge
worden, dan moeten deze natuurlijk direct
uitgetrokken worden, en de plekken waar
het vergift tot op de huid is doorgedron
gen goed worden afgespoeld.
Vertoont de patiënt nog andere vergif-
tiging^-verschijnselene die we in een van
onze vorige praatjes reeds besproken heb
ben, pas dan ook de behandeling toe, zo
als in dat artikeltje werd aangegeven.
voor de 3 zuidelijke provincies
Geboden wordt: een prettige werkkring
op hoge provisiebasis
Verlangd wordtdat de candidaten goed zijn ingevoerd
een gedegen werklust hebben en liefst over een eigen
auto beschikken.
Brieven onder nr. 128 bureau van dit blad.
Wij mogen U opwekken dit werk te le
zen; het is vlot en goed geschreven en
vrij "boeiend. A. W. Bruna gaf het boek
keurig verzorgd uit.
„De hertenkamp" door Norman Mailer.
Uitgave: A. W. Bruna, Utrecht.
Over dit werk kunnen we helaas minder
voldaan zijn Norman Mailer is zonder
twijfel een zeer kundig en talentvol auteur,
maar hij gaat zich in deze roman zo zeer
te buiten aan een tot in details uitvoerige
schildering van het sexueel gedrag van het
film-milieu, dat het beter en gezonder is
een dergelijke roman niet in handen te ne
men. Het verhaal heeft weinig positiefs.
Schrijftrant en compositie echter vinden wij
uitstekend.
„De landen en volken" door Mr. W. J.
van Balen en Prof. dr. J. J. Fahrenfort.
Twee delen. Uitgave: „Succes", Prinse-
vinkepark 2, Den Haag.
Deze beide schitterend verzorgde boe
ken uit de even schitterende reeks „Uni
versiteit voor zelfstudie", zijn van veel be
tekenis voor allen die er behoefte aan ge
voelen hun kennis over landen en volken
eens flink op te frissen en uit te breiden.
In het eerste deel behandelt mr. W. van
Balen Europa, in het tweede deel Noord- en
Zuid-Amerika, terwijl prof. Fahrenfort te
vens in deel twee Azië, Australië en Afri
ka in brede, boeiende trekken de revue
laat passeren.
Deze, met verschillende heel mooie en
karakteristieke foto's geïllustreerde boek
werken bevatten inderdaad een overvloe
dige hoeveelheid levende kennis over de
landen en volken van de wereld. Hartelijk
aanbevolen!
„Carnaval der desporado's" door A. J.
Noël de Gaulle. Uitgave: De Bezige Bij
te Amsterdam.
Van dit omvangrijke werk - het telt
556 bladzijden! - is intussen reeds een
zevende druk verschenen. Ongetwijfeld een
bewijs temeer, hoe groot de vraag naar dit
boek is, dat de lezer op waarlijk adembe
nemende wijze in contact brengt met het
leven en het werk van de illegalen in die
spannende en aan tragiek en avontuur zo
rijke oorlogsjaren van 1943, 1944 en 1945.
De schrijver brengt zijn geschiedenis in
romanvorm, waarmee hij tal van moeilijk
heden, die eigenlijk een waarheidsgetrouw
verhaal belemmerden, heeft weten te over
winnen.
Men ziet in dit boek met ontzetting hoe
ernstig in Londen het verraad leefde, hoe
bovenmenselijk vaak de strijd was en hoe
veel moed, doorzettingsvermogen en totale
opoffering van de illegale helden werd ge
vraagd. Men ziet echter ook de ontaarding,
de zedelijke ongebondenheid soms en de
zwakheid van de mens. „Carnaval der
desperado's" is een weergaloos boeiend
aan de illegaliteit gewijd boek, zoals wij er
tot nu toe geen lazen.
„Mensen en dieren op de Bossche vee
markt" door Martien Coppens.
Bij gelegenheid van het 25-jarig bestaan
van het overdekte veemarkt-complex (vo
rig jaar september), hebben Burgemeester
en'Wethouders van Den Bosch een royaal
uitgevoerd foto-boekwerk doen samenstel
len, dat inzonderheid iedere veehouder in
de Langstraat in bijzondere mate zal inte
resseren. De bekende fotogTaaf Martien
Coppens heeft op artistieke wijze de typi
sche handelingen en de harmonische com
binatie mens en dier op de veemarkt we
ten te protetteren. Zo zien we bijvoorbeeld
het spel van loven en bieden, het ritueel
van de handslag, het voordraven van paar
den, het torsen van een varken op de ster
ke arm van een lachende koopman en nog
tal van andere karakteristieke dingen die
op een veemarkt steeds te zien zijn. Ook
de overzichtsfoto's in dit fraaie gedenkboek
zijn voortreffelijk, 's Hertogenbosch heeft
zijn groei en vooruitgang in niet geringe
mate te danken ook aan de snelle ontwik
keling van het veemarktbedrijf.
De Bossche journalist Otto Donkers, die
de tekst schreef van dit boek, citeert: „Het
grote plaatselijke veemarktbedrijf van 1931
groeide uit tot de grootste landelijke markt
in 1955 met een omzet per marktdag van
twee miljoen gulden en met een bezoe
kersaantal per marktdag van tienduizend.
In minstens 6000 gezinnen wordt wekelijks
de naam van Den Bosch genoemd in ver
band met de veemarkt."
Naar aanleiding van het 25-jarig be
staan van de veehallen schreef de huidige
directeur, de dierenarts M. den Hartog
„Men mag zich thans afvragen of de stich
ting aan de verwachtingen heeft voldaan
en of een tijdsbestek van 25 jaren bij deze
overigens eeuwen-oude veemarkt belang
rijk genoeg is om feestelijk herdacht te wor
den.
"r.*.
Rennies blussen brandend maagzuur on
middellijk. Gewoon laten smelten op de
tong en Uw pijnen verdwijnen in korter tijd
dan U nodig had om deze advertentie te
lezen.
Mede door de uitzonderlijke outillage van
de geheel gesloten hallen, welke een om
wenteling heeft betekend in de inrichting
van de veemarktgelegenheden in Neder
land, is de Bossche veemarkt van de tiende
plaats in de rangorde van de Nederlandse
veemarkten met een jaar-aanvoer van
118.000 stuks vee, opgeklommen naar de
eerste plaats in 1955 met een aanvoer van
ruim 330.000 dieren."
Drs. L. Pirenne geeft aan het slot een
beknopte geschiedenis van de groei en evo
lutie der Bossche veemarkt, waarna voor
belangstellende buitenlanders een résumé
volgt in het Frans, Engels, Duits en
Spaans.
Het werk tenslotte werd gedrukt en wel
verzorgd uitgegeven door de Zuid-Neder-
landscheDrukkerij N.V. te '-Bosch.
