uw trots
1
vlekvrij door en door
PAREL SOUTOIRS
wandelwagentje
baby commode
ledikantje
VOOR JUISTE STEUN....
Fa. van Brunschot
LEERLING-VERKOOPSTER
Roombotersta ven
Antoon v. d. Water
mannelijke kantoorbediende
DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN VRIJDAG 22 NOV. 1957
Het is een genot om de
verschillende modellen Zilmeta
bij uw Gero-leverancier te
bekijken. Het is uw trots om
het model Zilmeta uwer keuze
te bezitten. Hoe prettig ligt dat
Zilmeta couvert in de hand
en hoe duidelijk spreekt
de practische doelmatige vorm.
Hoe prachtig is dit door en
door vlekvrije metaal,
hoe gering het onderhoud,
afspoelen is voldoende.
GOBSET
Bij EDAH N.V., Hoofdstr. 21, Kaatsheuvel
is plaats voor een
Vooraanstaande schoenfabriek te Dongen
vraagt voor spoedige indiensttreding
Agentschap
SCHADUW
OVER LEVEN
ZILMETA
T-rnrr
Bedenk eens, dat een complete cassette vooreen
gezin van zes personen (6 tafel- en 6 dessert
couverts, 6 tafel- en 6 dessertmessen, 1 messen-
scherper, 1 soep-, 1 saus-, 1 groente- en 1 aard
appellepel) reeds verkrijgbaar is vanaf f 1 20,1 5
In Zilmeta is een prachtig assor
timent geschenk-etuis verkrijgbaar:
b.v. een tafelcouvert met mes vanaf
f8,15: 12 theelepels vanaf f9,75;
1 kaasschaaf vanaf f 5,10.
BIJZONDERE AANBIEDING
VOOR ST. NICOLAAS
(extra lang)
f 1.75
VOORRADIG
ALLE SOORTEN PARFUMS
4711 - Maja - Soir de Paris -
Goya, enz.
M. HEESBEEN
Victoriestraat 33 - Waalwijk
TB KOOP:
met bijpassend
St. Antoniusstr. 197, Waalwijk
een medisch
WETTIG /Mm GEO.
ALLEEN VERKOOP
Voor Waalwijk e.o.
Laageinde 12 Tetetoon 2251
W A A L W IJ K
Op dinsdag 26 november a.s. ho
pen onze geliefde ouders
ANTONIUS HENDRIKUS
HELLINGS
en
PHILOMINA PETRONELLA
MARIA VAN BERKEL
de dag te herdenken dat zij voor 25
jaar in 't huwelijk zijn getreden.
Dat God hun nog lang moge spa
ren is de wens van hun dankbare
kinderen
Piet en Willy
Theo
Annelies
Om 9 uur H. Mis in de parochie
kerk van Maria Onbevlekte Ontvan
genis.
Waalwijk, nov. 1957
Besoijensestraat 65 B.
Gelegenheid tot feliciteren
van 12.30 tot 14.00 uur.
Goed geregelde werktijden, prettige sfeer
t f
Aanmelden vóór 29 november'a.s. in bovengenoemd
Edah-filiaal
DEZE WEEK
met amandel-vul ling
Loeffstraat 57, WAALWIJK, Tel. 2985
leeftijd 23 jaar
Vereist wordt ervaring in: loonadm., boekhouden en fabrieksadm.
Uitvoerige sollicitaties worden ingewacht onder nr. 808 aan het bureau v. d. blad
U zoudt er bijna in verdwalen
Waar ga ik mijn olie halen
Maar iedereen weet het
Niemand vergeet het
Want, OLIE, de beste
Vindt men ten leste
bij:
GEBR. A. fr M. DE ROOIJ
lste Zeine 15 - Tel. 2025
A. COPPENS
Grotestraat 189a, Waalwijk
telefoon 2015
FEUILLETON
van
„DB ECHO VAN HET ZUIDEN"
door
CARRY VAN DER RYKEN
11).
Cora maakte hem, bij zijn thuis
komen, een onverkwikkelijke scène;
heftig, hartstochtelijk.
't Wond hem niet op.
Even zag hij Ine; hoe die hem
ontvangen had, de eerste keren, dat
hij laat thuis kwam en iets had ge
zegd over vergadering en niet-van-
tevoren-geweten. Lief en zorgzaam
was Ine geweest. Had gauw voor iets
warms gezorgd, bang dat hij niet ge
noeg gehad had. Naïef was ze, Ine.
En hij had dat uitgebuit.
Bezweken was hij onder 't raffi
nement van een Cora. Volkomen in
gepalmd door haar vreemde charme,
haar levenswijsheid.
Hij had haar voor 't eerst ontmoet
in Maastricht; in de stations-restau
ratie. 't Was allemaal zo doodeen
voudig en gewoon gegaan. Er werd
afgeroepen, dat de trein voor 't Noor
den een uur te laat zou vertrekken.
Hij bestelde koffie en wat broodjes,
't Was er erg vol. Een plaats aan zijn
tafeltje was nog vrij, toen hij haar
zag zoeken. Beleefd wees hij haar de
vrije stoel. Ze kwamen in gesprek.
Hij bood haar een sigaret, gaf
vuur; haar ogen zochten, schijnbaar
achteloos, de zijne. Ze reisden sa
men naar Den Haag; maakten een
afspraak voor 'n theeuurtje in De
Witte Brug...
Zó was 't begonnen. Zó heeft 't
Ines leven verwoest; aan drie jonge
kinderen hun vader ontnomen...
Hij ziet dat alles aan zijn geest
voorbij flitsen.
En nu is hij met Cora getrouwd...
- Stik, zegt hij.
Ze woonden nu in Brussel, in een
van de buitenwijken.
Han had dit bedongen, in de stil
le hoop, dat er dan een eind zou ko-
j men aan het vele uitgaan. Zó ver
woonden ze van de stad, dat Cora nu
f haar genoegens wel meer in huis zou
gaan zoeken
Buitengewoon meegaand was ze
geweest, toen zijn keuze viel op dit
huis, zo ver van 't centrum. Die toe
gevendheid, - waar hij tegenstand
had verwacht, - had hem een waar
schuwing moeten zijn. Zij was het
niét.
Maar spoedig zou hij weten.
Cora had veel kennissen in de
hoofdstad. Eén van hen, - een heel
goeie, - woonde in dezelfde wijk.
Het was iemand, wiens bron van in
komsten wat vaag was; al reed hij
dan ook een grote Sédan en was hij
„le grand seigneur" in nachtclubs en
bars. O nee, hij was geen man, waar
een vrouw als Cora mee zou trou
wen. Zij had hem dóór; ze waren aan
elkaar gewaagd. Nu echter, achter de
veilige beschutting van haar huwelijk
met Han, kon ze nog wel eens gemak
van hem hebben, had ze bedacht.
Twee jaar bleef Mariesje op de
Rotterdamse kostschool.
Het eerste jaar logeerde ze in de
vacantie bij haar Papa.
Haar moeder was toen nog te zwak
om haar steeds om haar heen te heb
ben. In het tweede jaar, toen Han
overgeplaatst was naar Brussel, was
het meteen afgelopen met Riesjes lo
geerpartijtjes.
Vooral in 't begin verlangde het
kind hevig naar haar vader. Ze mis
te zijn uitbundigheid en zijn vrolijk
wild spel. Nooit was ze bang ge
weest, welk kunststukje hij ook met
haar uithaalde. Haar lenig kinder
lichaampje voegde zich immers ge
makkelijk naar elke moeilijke hou
ding of beweging. Ook miste ze zijn
vele hartstochtelijke liefkozingen.
Haar moeder, - wel lief en zacht
- was op dit punt terughoudend.
Wel 'n nachtzoen, maar nooit een on
verwacht gestoei of geknuffel.
Mariesjes natuur had veel be
hoefte aan hartelijkheid, wat haar
moeder niet zo begreep. Nadat ze, -
bij een wat wilde liefdesbetuiging, -
'n paar keer zacht was afgeweerd,
vroeg ze er nooit meer om. Tóch bleef
ze een druk kind; had duizend din
gen te vragen en te vertellen. Met de
jongens stoeide ze even wild als de
bengels zelf en ze was maar moeilijk
in toom te houden.
Maar eindelijk, - na zoveel vacan-
ties, waarover de druk hing van een
Maatje dat zwak was en zo gauw
moe, - was Mariesjes moeder weer
beter. Gelukkg weer helemaal gezond!
Ze had haar oude veerkracht terug
en verlangde er naar, weer zelf voor
haar drietal te gaan zorgen. De gro
te vacantie was in zicht en zo lang
wilde ze de kinderen nog op kost
school laten. Met september konden
ze dan op de dagschool een nieuw
schooljaar beginnen.
Met gejuich werd deze beslissing
door de jongens, die op „Ruiven-
berg" waren, begroet. Broer, - die
allang geen Broertje meer heette
maar Joop, - kneep Hansje van
louter pret in de armen. Met als ant
woord schoppende voeten en een be
teuterd gezicht.
Mariesje was minder enthousiast.
- O, zei het kind enkel. - O,...
en ga ik dan hier naar school?
Verder praatte Mariesje er niet
over. Impulsief als ze was reageerde
ze gewoonlijk snel.
- Niks fijn, was haar conclusie.
Maar dat mocht moeder niet we
ten. Ze dacht aan de vacanties met
de broertjes, 's Middags moesten ze
stil zijn, want dan moest Maatje rus
ten. Een lange wandeling naar een
speeltuin, een dagje diergaarde, 't
was allemaal te vermoeiend voor
haar. Tante Miep was nu getrouwd
en in Den Haag blijven wonen. Ze
kwam wel eens 'n keer over, maar zo
als vroeger met hen uitgaan, daar
kwam niet meer van. Nee, Riesje
vond 't niet leuk!
Maar wat heeft 'n mens, wat heeft
'n klein Riesje te willen?
't Zou anders gaan als mevrouw
van Es besloten had.
Op een morgen, eind Mei, toen
de slaapzaalbei het teken van op
staan gaf en Mariesje, - half sla
pend nog, uit haar bed stapte,
kreeg ze plotseling hevige pijn in
haar zij. Spierwit werd haar gezichtje
en met een zacht kreetje zakte ze te
rug. Een groter meisje kwam naar
haar toe, sloeg d'r arm om Riesjes
tengere schouders.
- Scheelt er wat aan? Zal ik
gauw de zuster roepen?
- Nee, nee... 't gaat al... niet
doen
De pijn nam af en Mariesje begon
zich langzaam aan te kleden, 't An
dere meisje liet 't er echter niet bij;
ging toch naar Zuster Rosalie, die
bezig was een kleintje aan te kleden.
- Wat mankeert er aan Mariesje?
Pijn in je buik? Teveel gesnoept gis
teren?
- Nee Soeur, ik kreeg ineens zo'n
pijn in m'n zij. Zó erg is 't nog nooit
geweest, zei 't kind zacht.
Heb je daar dan wel meer last van
gehad?
- Oja, al zo dikwijls. Maar nog
nooit zo erg Soeur.
- Is 't nu beter? Anders blijf
maar 'n keer wat uitslapen.
- Nee, dat hoeft niet, zei 't kind.
- De pijn is nu weer over.
Zuster Rosalia vergat 't kleine in
cident al gauw. Kinderen hebben im
mers zo dikwijls buikpijn. Nam ze er
te veel notitie van, dan wist je de
grens niet meer tussen echt en aan
stellerij
Twee dagen later, onder school,
kwam de pijn bij Mariesje terug.
Doodstil zat ze; durfde zich niet
te bewegen tot de pijn weer weg
trok. Niemand had het gemerkt en -
trots ding dat ze was, bang voor aan
stelster te worden uitgemaakt, -
vertelde ze ook niemand iets.
De volgende aanval kwam onder
tafel. Weer trok 't gezichtje spierwit
weg. Vork en mes vielen uit de
krachteloze handen.
