40 jaar Groene Kruis te Waspik.
het gezonde gebaar:
Feuilleton
Geertruidenberg
DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN VRIJDAG 31 JANUARI 1958
van
„DE ECHO VAN HET ZUIDEN"
SCHADUW
OVER LEVEN
door
CARRY VAN DER RYKEN.
31)
Gewoon idioot. Nee, dat deed ze niet.
Ze had zich eigenlijk nog nauwelijks
gerealiseerd, dat ze niet alleen bij
Paps ging logeren, maar ook bij dat
mens. Twijfel kwam in haar op, of
't wel zo èrg prettig zou zijn, die lo
geerpartij.
Ze naderde Roosendaal; even, hef
tig, klopte haar hart.
Op het lange perron stond een
man, zijn haar wat grijs aan de sla
pen en met heel vermoeide ogen. Ook
zijn hartklop versnelde even toen hij
in de verte de trein zag naderen. Hij
twijfelde geen ogenblik, of hij zou
zijn dochter herkennen. Toch gaf 't
hem 'n schok, zó als ze op Ine leek.
Hij zag haar toen de trein, al lang
zaam rijdend, het station binnen
kwam. Ze stond voor één der ramen,
scherp kijkend of ze hem kon ont
dekken. Met grote stappen liep hij
mee. - Ja, ze herkende hem; hij
Waspik
Qlleke Bolleke's Wonderland
bemerkt, dat Olleke hen niet
kwam zoeken en ze kwamen
naar de plaats waar ze 't rumoer
hoorden. Nieuwsgierig hipten ze
aan de voeten van de geweldige
reus. Toen die hen bemerkte,
DE KNOLGEEST.
cent
haar gezichtje. Hij stak z'n hand op
en Mariesje beantwoordde z'n groet
met vrolijk gezwaai van beide armen.
- Erg ladylike is ze nog niet,
glimlachte de man in zich zelf. -
Maar wat 'n aardig ding is 't gewor
den!
Dadelijk na de uitstappende rei
zigers ging hij de wagon binnen. Een
hartelijke omhelzing van zijn kant
volgde. Mariesje gaf hem zijn zoen
terug; toch een beetje gereserveerd,
ondanks haar eerste spontane begroe
ting van achter 't coupéraam.
Tegenover elkaar gezeten in de
verder lege coupé was 't even onwen
nig stil tussen de oudere man en 't
jonge meisje. Moesten ze wennen
aan de verhouding vader en doch
ter?
- Ik vind 't zo leuk om in Brussel
te komen logeren, verbrak Mariesje
de korte stilte. Maar haar stem klonk
een beetje onnatuurlijk. Ze voelde
zich nog zo vreemd tegenover deze
man, die haar vader was, maar van
wie ze zich verder af voelde dan van
Jet's vader bijvoorbeeld. - Gek
eigenlijk, dacht ze. En toch heb
ik zo dikwijls naar hem verlangd...
- Ik weet, wat je denkt kind.
Een beetje hees was z'n stem en
't was geen antwoord op haar gezeg
de van zo-even. Ze keek naar hem
op, zag zijn ogen op haar gericht.
was nóg iets in dat kijken, dat ze
niet begreep. Maar een gevoel van
medelijden met dien man, haar
vader, - kwam in 't meisje op. Een
beetje klein voelde ze zich en zo erg
jong.
Hij nam haar friemelende handje
in de zijne.
- We zullen maar geen vader en
dochter spelen, dat gaat niet meer
tussen ons. Wees je maar mijn kleine
vriendinnetje. Dat is prettiger en
makkelijker voor ons beiden.
Bijna mechanisch knikte ze.
Zo blij en zo opgewonden was ze
de laatste dagen geweest. En die
zelfde morgen nog. Nu ineens was 't,
of ze verdriet had. Toch kon ze niet
zeggen waarom. Paps was toch lief
voor haar?.
't Was of Han haar gedachten
raadde.
Hij had tact. Een eigenschap, die
hem voor anderen zo innemend maak
te. Met een paar woorden bewonder
de hij 't vlotte mantelpakje.
Pas nieuw, vertelde ze kinderlijk.
Hij vroeg naar Joop en Hans.
Luisterde geamuseerd, nu ze al vlot
ter en ongedwongener over de broers
praatte. - Intelligent snuitje, obser
veerde hij. - Vooral nu ze zo en
thousiast bezig was. Alles leefde aan
haar. Wéér deed ze hem sterk aan
Ine denken. Toch...o die grote, grij-
had ze van hem. Waren ze
eigenijk we grijs? Door de grote pu
pillen leken ze donkerder dan ze
eigenlijk waren. Haar gezichtje in
rust viel niet zo op.
Zó verdiept was hij in zijn be
schouwingen, dat hij nauwelijks hoor
de, wat ze allemaal vertelde.
- Is het geen bengel? hoorde hij
haar opeens vragen.
- Nou en óf, haastte hij zich te
antwoorden. Vervolgde dan: Weet
je Mariesje, dat je nog een broertje
hebt?
- Een broertje? Ik?...
Dan begreep ze.
- O, zei ze een beetje verlegen.
- Ja, vervolgde Han, - een
baasje van bijna vijf jaar. Hou je
van kleine kinderen?
- O ja! Ik ben er dol op Paps.
Hoe heet ie? En mag ik met hem
spelen?
- Natuurlijk mag jij met Hugo
spelen!
Een kort moment zag hij Cora voor
zich, zoals ze een paar weken gele
den tegen hem uitgevallen was. Zijn
verlangen om iets uit 't verleden terug
te hebben, om iemand bij zich te we
ten, die misschien werkelijk van hem
hield, was hem tot een ware obses
sie geworden. Hij had daarom beslo
ten om cóute que cóute Mariesje een
poosje bij zich te nemen. Toen hij
Cora zijn besluit mededeelde, had ze
onverschillig haar schouders opge-
Op een goede, oi misschien
was het een slechte dag, wandel
de Olleke het bos in. Hij speelde
verstoppertje met zijn vriendjes
de konijntjes en hij moest ze
zoeken. Waar zouden die ko
nijntjes zich toch wel verstopt
hebben? Speurend liep Olleke
over een open plek in het bos.
Maar hij lette niet goed op waar
hij liep en zo gebeurde het, dat
hij plotseling struikelde. „Au
riep ineens een stern. „Kun^ je
niet uitkijken waar ja loopt?"
Verwonderd keek Olleke om
zich heen. „Wie roept daar?" in
formeerde hij. „Ik!" klonk het
terug. „Wie is ik?" vroeg, Olleke
weer. „Ik ben de geest, die ge
vangen zit in de knol vlak voor
je voeten", was het antwoord.
De jongen keek naar beneden en
zag inderdaad een plant voor z'n
voeten staan, waarvan de knol
een heel eind boven de grond
uitstak. Daarover moest hij dus
gestruikeld zijn. Maar zat daar
een geest in?
„Wie zit er dan in deze knol?"
vroeg Olleke, terwijl hij bij de
plant hurkte en op de knol klop
te. „Ik, een geest, die door een
tovenaar in deze knol is gevan
gen gezet. Ach, haal mij er uit,
alsjeblieft!"
De grote reus.
De kleine jongen dacht na.
Een geest gevangen in eert knol,
dat was wonderlijk. „Nu, goed
dan, ik zal je bevrijden", sprak
hij. Met zijn handen groef hij de
knol op en stak er met zijn zak
mes een gat in. Nu hoorde de
jongen een zacht fluitend geluid
ert zag een dunne sliert rook uit
de knol komen, die zich verbreid
de en langzaam de gedaante van
een heel grote man aannam.
Tjonge, wat was dat een gewel
dig grote kerel en wat zag hij er
woest uit.
Donderend rolde de vrolijke
schaterlach van de grote geest
over het bos. „Ik ben vrij, ik ben
vrij!" brulde zijn zware stem.
En van pure vreugde begon hij
te dansen en te springen. Hij
rukte bomen uit de grond en
wierp die juichend in de lucht.
„Hé, hé, doe wat kalmer aan!"
riep Olleke, terwijl hij de reus
op zijn voet tikte. „Waarom?"
brulde die, „ik ben blij!" „Ja,
maar daarom behoef je het hele
bos nog niet te vernielen", riep
Olleke. Bedremmeld bleef de
grote vent staan en knikte.
Inmiddels hadden de konijntjes
haald en gezegd - Mijn hemel,
Han, hoe kom je aan 't dwaze idee.
Ik dénk er niet aan om dat kind in
mijn huis te ontvangen... Gewoonlijk
als Cora zich beslist vóór of tegen iets
verklaarde, gaf hij toe; beter dan die
onverkwikkelijke scènes. Maar deze
keer had hij doorgezet.
't Was geëindigd met een sma
lend - Nou, als ze dan beslist moet
komen, dan kan ze goed als kinder
meisje fungeren...
En nu vroeg dit kind uit zich zelf,
of ze met Hugo spelen mocht!
Maar hij had haar gevraagd, omdat
hij haar nodig had. Sinds Cora enkel
met een werkster „omtobben" moest,
was ze absoluut ongenietbaar gewor
den. Daar kwam nog bij, dat het
moeilijk genoeg was om met z'n pas
opgericht administratiekantoor 't
hoofd boven water te houden. Geld
had hij nodig. Veel geld. 't Was
niets voor hem, met kleine bedragjes
te moeten rekenen. Hij wilde kopen
wat hem aanstond. Hij kon niet arm
zijn. Soms bekroop hem de lust, Cora
en 't kind in de steek te laten. Zich
als steward of wat ook, op een boot
te verhuren en z'n leven nogmaals
opnieuw te beginnen, ergens in een
vreemd, ver land. Hij miste de moed,
zowel voor 't een als voor 't ander.
Nu zat hij hier tegenover Mariesje
in de trein. Veel had hij goed te ma
pakte hij in één greep een heel
stel konijntjes op en keek er lik
kebaardend naar. „Maar dat
komt juist van pas", bulderde
hij vrolijk. „Ik heb juist zo'n
verschrikkelijke honger. Heer
lijk, zo'n paar malse konijntjes!"
Spijt...
Olleke's hart stond bijna stil
van schrik, toen hij zijn angstig
piepende konijnenvriendjes daar
hoog in de lucht in de handen
van de reuzegeest zag. fiNiet
doen! Niet doen!" gilde hii. Ik
heb er al spijt van, dat ik jou uit
die knol heb gehagld", huilde
hij. „Eerst verniel je het bos en
dan wil je mijn vriendjes opeten.
Je bent een woesteling, eert die
renbeul
De tranep van spijt en woede
rolden Olleke over de wangen en
kwaad schopte hij de geest tegen
zijn voeten. „Au, mijn teen!"
brulde die en dadelijk greep hij
naar zijn voet. Maar daardoor
liet hij de konijntjes los eri die
tuimelden op de grond. Van de
gelegenheid maakten ze 'n dank-
Paar gebruik om zo snel moge
lijk tussen de struiken te ver
dwijnen. Tussen de takken door
glurend, wachtten ze nieuwsgie
rig op wat' er verder zou gebeu
ren.
Toen de geest Olleke zag hui
len, pakte hij hem zachtjes op
en zei: „Maar ik wil jou geen
verdriet doen. Jij hebt mij ge
holpen. Maar ik heb zo'n ver
schrikkelijke honger. Kun je mij
dan ook niets te eten geven?"
Olleke dacht na. „Kom maar
mee", zei hij, en samen met de
geest ging hij op stap. Langs al
le holen en nesten van de dieren
van het bos gingen ze en overal
vroeg Olleke wat te eten voor
de geest. En de dieren gaven
wat ze missen konden, maar het
was alles bij elkaar nog niet ge
noeg om de geweldige honger
van de geest te stillen. Wanho
pig keek de kleine jongen rond,
toen ze bij de laatste gastheer
waren geweest.
Terug naar zijn land.
„Je ziet, dat we je hier in! het
bos niet voldoende te eten kun
nen geven", zei hij tegen de
geest. „Je kunt hier dus niet blij
ven."
De geest keek bedroefd. „Nu
heb ik juist zulke aardige vriend-
jes gevonden", snikte hij. Maar
Olleke bleef op zijn standpunt
staan. De geest kon niet blijven,
hij at te veel. „Waar kom je ei
genlijk vandaan?" wilde.de jon
gen weten. „Ik kom uit geesten-
land", antwoordde de reus. „Dan
moet je daar maar weer heen
gaan", meende Olleke, „het is de
enige oplossing."
De geest knikte. „Maar ik: kan
er niet zo maar heen, dan moet
jij de toverspreuk zeggen", zei
hij. Nu, dat wilde Olleke wel,
want hij vond het wat leuk om
ook eens te toveren. De geest
zei hem voor hoe de spreuk luid
de en Olleke sprak: „Abri, obri,
ibri, hikke, hokke, ho!" en plot
seling vervaagde de geest en
verdween. „Daaaag Olleke en
nog wel bedankt", hoorde hij in
de verte en weg was de geest.
ken tegenover dit kind. Hij wilde haar
'n week lang laten genieten van haar
verblijf in Brussel. Hij wilde haar
genegenheid terugwinnen. Hij wilde,
dat ze met meisjesachtige verering
tegen hem op zou zien. Ze kon met
Hugo spelen als ze daar zin in had.
Goed. Maar geen week lang een kin
dermeisje vervangen.
Een glazen wagentje met allerlei
heerlijks werd naast hun coupé ge
reden. Hij gebaarde, even te wach
ten.
(Wordt vervolgd)
men met 360 en ook daarin tekent zich de
groei van de gemeente af. Deze vermeerde
ring van inwoners is het gevolg zowel van
een geboorte-overschot als van een vesti-
gings-overschot.
Dit blijkt uit het volgende overzicht van
de loop der bevolking in 1957
Bevolking per 1 jan. 1957
M. V.
8124 7917
Vermeerdering door
geboorten 183 162
vestiging 288 326
verminden
overlijden
Totaal
16041
345
614
vertrek
8595
8405
17000
60
35
95
8535
8370
16905
243
261
504
In de ijlende vaart, welke het leven naar
alle zijden schijnt op te leggen, heeft de ge
meente Waalwijk zich ook in het voorbije
jaar geheel en al weten te voegen door tem
po, durf en energie, welke uit Uw besluiten
voortdurend en veelzeggend spraken.
Vervuld met vreugde om hetgeen werd
bereikt, omringd door zorgen wegens de nog
wachtende taken, wordt de bestuursarbeid
van dag tot dag voortgezet, enerzijds het
oog gericht op een nauwelijks af te bakenen
terrein van werkzaamheid en anderzijds be
dacht op wat de gemeenschap vraagt.
Voortreffelijke samenwerking in het be
stuur der gemeente kan het leven der bur
gerij verrijken, de welvaart doen stijgen,
de burgerzin aankweken, initiatieven t ot
steun zijn, veelsoortige werkdadigheid tot
ontluiking en bloei brengen.
Ik hoop van heler harte, dat deze sa
menwerking het beleid van Uw werkzaam
heid in 1958 tot een waardevol mozaïek
van kleuren zal maken.
Mijn nieuwjaars woord besluitend, reken
ik het mij tot voorname plicht om U, de
wethouders, de secretaris en al degenen, die
de gemeente dienen, recht hartelijk dank
te zeggen voor de spontane medewerking,
welke ik steeds mocht ondervinden en be
schouw ik het als een bijzondere voldoe
ning te mogen constateren, dat zowel in de
gemeenteraad als in het college van bur
gemeester en wethouders een geest leeft,
welke de beste waarborgen biedt voor een
zegenrijk en vruchtbaar bestuur.
Met Gods hulp en met stugge volhar
ding zullen wij - de klopslag van de tijd
gevoelend en ons verbonden wetend met 't
verleden - er naar hebben te streven voel
tot wording en voller wasdom te brengen of
tot constructiever kracht te wekken.
Zo zij het!
Stand der bevolking
per 31 dec. '57 8292 8109 16401
Stand der bevolking per 31 dec. 1957
16401
per Ijan. 1957: 16041
Vermeerdering in het jaar 1957: 360
Een vergelijking met de cijfers van 1956
toont aan. dat het geboorte-overschot in
1957 22 minder bedroeg dan in 1956, ter
wijl dit niet beïnvloed is door het aantal
overlijdens dat stabiel bleef, doch dat het
mindere geboorte-overschot uitsluitend een
gevolg is van een minder aantal geboorten.
Teneinde een verdere vergelijking moge
lijk te maken, vermeld ik het aantal geboor
ten in de jaren 1948 t.m. 1957.
Deze aantallen bedragen
1948: 369; 1949: 369; 1950: 360; 1951:
359; 1952: 369; 1953: 343; 1954: 371;
1955: 344; 1956: 371; 1957: 345.
In dit verband is het van belang te weten
hoe het geboorte-niveau en -verloop zich
heeft ontwikkeld in de provincie Noord-
Brabant en vervolgens in enkele aangren
zende gemeenten en in gemeenten van de
zelfde grootte klasse in de provincie.
Het geboortecijfer in de provincie Noord-
Branbant bedroeg in de periode 1921 25
182 0/00, in de recente periode is dit 131
0/00, een daling derhalve van 51 0/00.
Bij een vergelijking van de cijfers van elk
jaar van de gehele provincie Noord-Bra
bant met de cijfers van elk jaar van de ge
meente Waalwijk blijkt, dat de cijfers Yan
Waalwijk gedurende het gehele tijdvak
1921 -1955 beneden het provinciale niveau
hebben gelegen. Dit geldt in zeer sterke
mate voor het tijdvak 1921 1930, terwijl
na 1930 het verschil minder belangrijk
wordt.
Een beschouwing van de cijfers der ver
schillende jaren van het aantal geboorten
in de gemeente Waalwijk wijst uit, dat in de
recente periode het geboorte-niveau in
Waalwijk lager ligt dan in de vijf voor-oor-
logse jaren. Hetzelfde geldt voor de aan
grenzende gemeenten Loon op Zand en
Drunen, terwijl de aangrenzende gemeente
Sprang-Capelle in de recente periode een
geboorte-niveau heeft, dat hoger ligt dan
in de tweede helft der dertiger jaren.
Treft men een vergelijking tussen het ge
boorte-niveau van de gemeente Waalwijk en
dat van de overige Brabantse gemeenten
van dezelfde grootte-klasse (gemeenten van
10.000-20.000 inwoners), dan valt te con
stateren, dat het geboorte-niveau in Waal
wijk gedurende de na-oorlogse periode zeer
duidelijk beneden dat van de gemiddelde
gemeenten van deze grootte-klassen heeft
gelegen. In het eerste decennium had Waal
wijk zelfs het laagste geboorte-niveau van
deze groep gemeenten.
Ik heb U niet met reeksen cijfers ver
moeid, doch alleen aan de hand van de mij
beschikbare cijfers enige vergelijkingen ge
troffen, welke U een duidelijk inzicht zul
len hebben verschaft in de stand van het
geboorten-verloop.
De oorzaken van de in verhouding tot
het groeiende inwonertal vast te stellen da
ling in het geboorten-niveau van onze ge
meente, zijn niet zonder meer aan te geven,
omdat meerdere factoren van onderscheide
ne aard het geboorte-cijfer van een gemeen
te beïnvloeden.
De aanwezigheid van een vestigingsover
schot in 1957 - al was het cijfer van 110
dan ook minder dan in 1956, toen net ves-
tigings-overschot 153 bedroeg - bevestigt
opnieuw, dat de gemeente als woon-, zowel
als werk-gemeente aantrekkingskracht heeft.
Het is van belang te vermelden, dat slechts
een beperkt aantal gemeenten in Noord-
Brabant in de laatste jaren een vestigings
overschot vertoont, zodat de gemeente
Waalwijk ten deze een zeer gunstige plaats
inneemt.
Reeds gedurende verschillende jaren valt
een betekenend vestigings-overschot waar te
nemen, hetgeen aan de gemeente ook in dit
opzicht een evoluerend karakter geeft.
Tot slot.
De flitsen van 1957 zullen U weer gecon-
frenteerd hebben met het in twaalf volle
maanden door U gevoerde bestuur, doch
ook met de problemen, welke nog bleven en
de zaken, welke nog aandacht behoeven.
In de zaal van hotel van Iersel te Was
pik kwamen bestuur en leden van de plaat
selijke afdeling van het Groene Kruis met
nog een aanzienlijk aantal genodigden bij
een ter viering van het veertig jarig jubi
leum van het Waspikse Groene Kruis.
Ds. Schipper, voorzitter van de jubile
rende vereniging sprak een welkomstwoord
tot de vele gasten en richtte zich daarbij
onder meer tot dokter Vester en de heer
en Mevr. de Goede, van het Privinciaal
Bureau van het Groene Kruis, tot burge
meester van Erp en zijn echtgenote en tot
het Gemeentebestuur, tot dokter Wijffels
en zijn echtgenote, tot mevr. Rijken en
zuster Snijders van het kraamcentrum te
Capelle, tot de vertegenwoordigers van de
plaatselijke verenigingen van het Wit Gele
Kruis en het Rode Kruis, tot de afgevaar
digden van enkele zusterverenigingen van
Raamsdonksveer en Sprang-Capelle, tot
vertegenwoordigers van de Chr. Gemengde
Zangver. O.K.K. en de Chr. Besturenbond,
tot de helpsters en leden van de eigen ver
eniging en tenslotte tot de mandolineclub
Con Amore, die deze avond met een voor-
drachtje en een stukje muziek zou omlijsten.
In het teken van het Kruis.
In zijn openingswoord zei ds. Schipper
nog dat het 40-jarig jubileum van de Was
pikse afdeling van het Groene Kruis van
een kant gezien een droevig feit is.
Het bewijst nl. dat er op de dag van
vandaag nog altijd kruisverenigingen nodig
zijn, in een wereld waar geleden wordt. Dit
herinnert er ons aan dat wij niet in een
paradijs leven. Maar van de andere kant
gezien is er vTeugde, omdat door de stor
men der tijden heen onze vereniging is uit
gegroeid van een klein begin in 1918 tot
datgene wat zij nu is. Er is blijdschap en
vreugde om het feit dat wij dit werk samen
mochten doen.
Vervolgens wees spreker op het feit dat
het teken waaronder de vereniging werkt
een kruis is. Het kruis doet ons christenen
denken aan smart en lijden, daarom dus
kruisverenigingen, omdat er lijden is. Tege
lijk is het kruis het teken van liefde, van
hulpvaardigheid en barmhartigheid. Ds.
Schipper riep de vergadering op met deze
liefde en hulpvaardigheid omwille van het
Christelijk geloof de naasten te helpen en
te werken in de schaduw van ons Grote
Kruis.
Dat wij bij onze taak, aldus spreker, ge
holpen worden door het hoofdbestuur van
Het Groene Kruis en het pllaatselijk Wit-
Gele Kruis, stemt ons tot dank.
Tenslotte wenste spreker alle aanwezigen
een goede en prettige avond.
1918 -1958.
Voordat de secretaris van het Groene
Kruis, de heer P. Ruijtenberg, een kort
overzicht van de vereniging gaf, vroeg eerst
de mandolineclub Con Amora de aandacht
van de aanwezigen. Hun optreden was een
aangename omlijsting van deze feestelijke
bijeenkomst. En als mandolinevereniging be
perkte zij zich niet tot het geven van een
stukje plezierige muziek, want Con Amore
bracht ook enkele aardige toneelwerkjes,
zoals „De getemde furie" en „Niet zo maar
zó". Met evenveel succes verschenen op dit
terrein ook nog enkele leden van de Chr.
gemengde zangver. O.K.K. met „De brui
degom is te laat" en „Jantje moet school
blijven."
Enkele memoires uit het 40-jarig bestaan
bracht vervolgens de secretaris van de ver
eniging in herinnering. Hieruit bleek dat
voor 1918 in Waspik reeds een Groene Kr.-
vereniging werkzaam was, zij het dan in
samenwerking met de vereniging uit 's-Gra-
venmoer. Op 2 november 1917 had de laat
ste gemeenschappelijke vergadering plaats
en 23 januari 1918 werd de oprichtingsver
gadering belegd van de zelfstandige ver
eniging Waspik. Het eerste bestuur was als
volgt samengesteld: ds. Jonker, J. Ruijten
berg, J. Vrijen, J. van Loon en H. Janson.
Jammer dat de heer Janson deze avond niet
kon bijwonen, want als enige nog in leven
zijnde persoon die deel uitmaakte van het
eerste bestuur werd speciaal aan hem hulde
gebracht voor het pionierswerk dat 40 jaar
geleden werd verricht. De voorzittershamer
werd in de loop der jaren achtereenvolgens
gehanteerd door ds. Jonker, de heer J. van
Loon, ds. Lans, ds. de Bruijn, ds. Smit, ds.
Griethuijzen en momenteel ds. Schipper.
In 1918 startte de vereniging met een le
dental van 64. Momenteel bedraagt dit 116.
Het inkomen in 1918 bedroeg in totaal
f 189.12 en de uitgaven f 48. Voor 1957
waren deze bedragen resp. f 255 er
f 220,17. Sinds 1923 werkt het Groene
Kruis nauw samen met het Waspikse Wit-
Gele Kruis, vooral voor wat de verpleging
betreft. Dit kwam ook tot uiting in de toe
spraak welke de heer Maas als voorzitter
van het Wit-Gele Kruis tot de jubilerende
vereniging richtte. De heer Maas feliciteer
de het Groene Kruis met dit jubileum en
trok daarbij nog een vergelijking tussen het
werk der kruisverenigingen en diverse so
ciale voorzieningen, om dan te concluderen
dat de samenvoeging van beiden in één op
schrift of i.d. zoals men dat wel eens ziet,
geheel fout is. De sociale voorzieningen im
mers, aldus de heer Maas, zijn veel meer
zakelijk, terwijl de kruisverenigingen zuiver
charitatief werken.
Burgemeester Van Erp dankte voor de
uitnodiging aan hem, zijn echtgenote en aan
het gemeentebestuur gericht, omdat hij daar
door in de gelegenheid werd gesteld in het
openbaar te getuigen van zijn gevoelens. Hij
bracht de belangrijkheid van de vereniging
speciaal naar voren door te spreken over
de volksgezondheid en onderstreepte dat op
dit terrein speciaal het particulier initiatief
belangrijk werk kon verrichten. Het ge
meentebestuur, aldus spreker, is er dan ook
trots op in onze kleine plaats twee kruis
verenigingen te bezitten, waartussen boven
dien zo'n goede samenwerking bestaat. Mo
ge U het werk ten bate van de lijdende
mens nog jaren voortzetten.
Dokter Verster sprak namens het pro
vinciaal bureau. Onder goed gekozen be
woordingen bracht hij namens deze instan
tie de felicitaties aan de Waspikse vereni
ging over en dankte de afdeling voor het
werk dat zij in die 40 jaren verrichtte. Hij
overhandigde daarbij een cadeau onder
couvert.
Namens de Groene Kruis-vereniging uit
Sprang-Capelle sprak notaris Waverijn. Hij
bracht met het werk van de kruisverenigin
gen de bestedingsbeperking in verband en
besloot met de raadgeving: Bezuinig niet óp
uw gezondheidszorg, maar mèt Uw gezond
heidszorg.
Mej. Rijken, die namens het Kraamcen
trum te Capelle het woord verkreeg, greep
deze gelegenheid aan om naast haar felici
taties een propagandistisch woord tot de
aanwezigen te richten voor de functie en
het werk van de kraamverzorgster.
Als laatste sprak de heer van den Broek
namens de Chr. gemengde zangver. O.K.K.
en namens de Chr. Besturenbond. Hij ver
geleek het Groene Kruis met een schip dat
hulp brengt waar het nodig is en over wiens
bemanning ds. Schipper momenteel het be
vel voert. „Houdt het roer stevig in han
den, opdat U met uw mede-bestuursleden
nog veel werk moogt verzetten."
Deze avond, waarop een groot program
ma moest worden afgewerkt, werd ook een
film vertoont door dokter Wijffels, over de
bloedtransfusiedienst van het Ned. Roode
Kruis. Na deze film zette dr. Wijffels het
belang van deze dienst nog eens duidelijk
uiteen.
Behalve aan zuster van Wezenbeek (voor
de verpleging van de patiënten) en aan en
kele dames (voor het inspecteren en onder
houden van diverse bezittingen van de ver
eniging) bood de voorzitter op het einde
van de avond aan de familie Lankhaar een
geschenk aan. De familie Lankhaar heeft nl.
van de oprichting der vereniging af met de
grootste plichtsbetrachting en accuratesse
geheel belangeloos en uit liefde voor de
medemens de bezittingen der vereniging
beheert. Vanwege dit feit werd door dokter
Verster namens het prov. bestuur aan de
familie Lankhaar eerder op de avond een
herinneringsmedaille toegezegd.
Bij de sluiting van deze feestelijke bij
eenkomst zei de voorzitter daarbij o.m.
„Ik breng ook dank aan de Heer onze
God, Die ons gezegend heeft en ons de
kracht gaf dit werk te doen en ik vraag
Hem tevens vergeving voor onze tekortko
mingen. En laten wij verplegend helpen,
daar waar geleden wordt, totdat wij déér
komen waar geen ziekte meer is."
FEESTVERGADERING
VARKENSFONDS WASPIK.
M. van Dongen R'donk 25 jaar secretaris.
In het café van de heer J. Akkermans te
Waspik hield de varkensfonds-vereniging
„Onderlinge Hulp" een bijzondere algem.
ledenvergadering. Een bijzondere, omdat de
agenda de huldiging vermeldde van een
zilveren jubilaris. De heer M. J. van Don
gen uit Raamsdonk werd nl. in 1933 geko
zen tot secretaris van het fonds en heeft
vanaf die tijd tot ieders tevredenheid de za
ken van de vereniging behartigd. Geen won
der dat de voorzitter, de heer S. Mathijsen,
op deze avond zijn naaste medewerker een
hartelijke en spontane huldiging bereidde.
Zoals uit de feestrede van de voorzitter
bleek, was het de eerste keer in de geschie
denis van de 118 leden tellende vereniging
dat een dergelijk jubileum plaats had. En,
zo zei de voorzitter o.m., de controle-com
missie die elk jaar op de jaarvergadering
verslag uitbrengt van Uw werk, heeft tel
kens weer opnieuw mogen constateren dat
gij uw werk tot in de puntjes verzorgt. Het
is ook voor een niet onbelangrijk deel aan
U te danken dat de vereniging al zo lange
tijd op hoog peil staat. Als blijk van waar
dering voor de trouwe dienst in de afgelo
pen 25 jaar aan de vereniging bewezen werd
de jubilaris een prachtige vulpen aangebo
den.
De zilveren jubilaris sprak hierop in een
gloedvolle speech zijn dank uit voor de hul
de welke hem was gebracht en voor het
mooie cadeau dat hij mocht ontvangen. Bij
de bestuursverkiezing welke werd gehouden
wegens periodieke aftreding van de heren
M. J. van Dongen, Chr. Donks en P. de
Groot, werden genoemde heren allen her
kozen.
Na afloop van het officiële gedeelte wer
den de aanwezigen door enkele leden nog
enige tijd op aangename wijze bezig gehou
den.
luisteren viel was alleszins de moeite waard.
""^'CULTURELE AVOND.
Vrijdagavond 31 januari houden de Was
pikse jonge boeren in de zaal van café C. v.
Iersel een culturele avond. Jonge boeren uit
Waspik, Geertruidenberg, Raamsdonksveer
en Raamsdonk zullen elkaar bekampen in
declameren en spreken in het openbaar.
Als jury zal optreden: Burgemeester van
Erp, de heer Lammers, cultureel adviseur
uit Den Bosch en de heer Sweep, technisch
adviseur uit Breda.
GESLAAGD.
Mej. A. Langerwerf behaalde het diploma
van vakbekwaamheid voor de kleinhandel
van tabak. Het examen werd afgenomen te
Rotterdam en 's-Hertogenbosch.
VACATURE R.K. JONGENSSCHOOL.
Doordat de heer Peeters uit Breda, die
met ingang van 1 maart was benoemd tot
onderwijzer aan de R.K. Jongensschool al
hier zich heeft teruggetrokken, is eraan
deze school opnieuw een vacature ontstaan.
RAADSVERGADERING.
Op donderdag 30 januari kwam de raad
der gemeente Waspik in openbare vergade
ring bijeen ten raadhuize.
De agenda vermeldde 15 punten, w.o.:
Voorstel tot benoeming lid van de Com
missie tot Wering van Schoolverzuim.
Voorstel tot herziening richtlijnen voor
het toekennen van tegemoetkomingen als
bedoeld in art. 13 der L.O. wet.
Voorstel tot het toekennen van tegemoet
komingen ex. art. 13 der L.O. wet.
Voorstel tot vaststelling bedrag per leer
ling ex art. 101 der L.O. wet.
Voorstel tot wijziging der verordening op
de heffing en invordering der keurlonen.
Voorstel tot wijziging der legesverorde
ning.
Voorstel tot onderhandse verhuur woon
gedeelte pand Raadhuisstr. 15.
Voorstel tot benoeming bestuurslid G. I.
M. Z.
Voorstel tot wijziging der Kindertoelage-
verordening voor het gemeentepersoneel.
Voorstel tot 10e wijziging van het Algem.
Ambtenaren Reglement; zesde wijziging ar
beidsovereenkomstenverordening en tweede
wijziging wachtgeldregeling.
Voorstel tot het aangaan van een reke
ning-courant-overeenkomst voor het eerste
kwartaal 1958.
Voorstel aanbieding gemeentebegroting en
die van de Gemeentelijke Instelling voor
Maatschappelijke Zorg voor het jaar 1958.
Voorstel tot voorlopige vaststelling ge
meenterekening 1955 en tot goedkeuring
der rekening 1956 van de G.O.M.Z.
FILM VOOR 'T R.K. VROUWENGILDE.
Het bestuur van het R.K. Vrouwengild»
heeft voor haar leden een zeer speciale bij
eenkomst belegd op 30 januari a.s. in de
plaatselijke bioscoop, waar alsdan de film
„The Eddy Duchin Story" (Levensmelodie)
vertoond zal worden, met in de hoofdrollen
Kim Novak en Tyrone Power.
De bijeenkomst is ook toegankelijk voor
introducé's tegen vergoeding van f 1 per
persoon. De aanvang is bepaald op 8 uur.
BULLETJE EN BONESTAAK.
Zondagmiddag gaf het Leids Kinderto
neel in het parochiehuis een kindervoorstel
ling van de binnen- en buitenlandse avontu
ren van Bulletje en Bonestaak en de spre
kende aap. Twee uur lang heeft een volle
zaal opgetogen kinderen volop genoten en
was het lachen niet van de lucht.
GESLAAGD.
Te Tilburg slaagden voor het diploma
machineschrijven de dames N. de Wit, W.
de Voogt, J. van Vugt, E. Kievits en T.
van den Hoven.
PRINSENBAL.
ROTER
In hotel Van Iersel werd zondag j.l. door
de carnavalsvereniging het Prinsenbal ge
houden. De heer J. Langerwerf die voor '58
door de Raad van Elf tot Prins Carnaval
werd gekozen, werd tijdens dit bal aan het
.publiek voorgesteld als Prins Bart III van
het Maonenblusserslaand.
Met enthousiasme werd Prins Bart door
de aanwezigen ontvangen onder het zin
gen van het carnavalslied van 1958.
Vanzelfsprekend waren ook de leden
van de Raad van Elf en de narren van de
Prins op deze avond tegenwoordig.
E.W.M.C. SPEELDE VOOR SANTOS EN
HERWONNEN LEVENSKRACHT.
Onder leiding van de heer P. Hansen
uit Geertruidenberg gaf de Eerste Waspik
se Mandolineclub E.W.M.C. in de zaal van
de heer C. Montens te Waspik twee uitvoe
ringen ten bate van SANTOS en Herwon
nen Levenskracht. Een blijspel in twee be
drijven, geschreven door Han van Assen
en getiteld: Hansen en Hansen, plus nog
een cowboy-stuk, getiteld de Zuster van
Arendsoog, completteerden het geheel. Deze
toneelwerkjes werden gespeeld onder regie
van de heer H. Smits door leden van E.W.
M.C. Hetgeen hier getoond werd en te be-
