IK HOU VAN
DE GRUYTER
dsJz&'mgk, Srtwdtotts
elk tweede pakje thee
25 cent goedkoper
een pak groentesoep en
een pak bouillonblokjes
samen
Se* Vlaeliteliag
10°/o KORTING DOOR
EXCELSIOR-FABRIEK IN
OOSTERHOUT GESLOTEN.
Bedrijf van 23 miljoen ligt nu
geheel stil.
In de gloednieuwe fabriek, die de
Metaalbuizenfabriek Mij. „Excelsior"
te Schiedam voor 23 miljoen gulden
in Oosterhout heeft laten neerzetten
en inrichten, wordt thans niet meer
gewerkt. Vlak nadat eind vorig jaar
de fabriek was geopend, bleken er
geen orders voor (gas)buis te krijgen,
waardoor al spoedig het grootste deel
van het 140 man tellende personeel
ontslag werd aangezegd. Nu zijn ook
de laatste 35 werknemers, die nog in
dienst waren gehouden, zonder werk
gekomen en is het bedrijf volledig
stilgelegd.
TRIEST EN WREED
SCHOUWSPEL.
„Ik heb geen enkele blinde ziende
zien worden, maar wat ik met ver
bazing heb gemerkt is het omgekeer
de. Zielzorgers en duizenden ge
meenteleden met hen, van wie ik
meende dat zij ziende waren, bleken
stekeblind te zijn", aldus een uit-
spraak van dr. F. A. Nolle, genees-
heer-directeur van het Leidse Dia-
conessenliuis, tevens predikant. Hij
heeft zich in de loop der jaren tot
specialist op het gebied van de stu-
die der gebedsgenezing ontwikkeld.
Blijkens een uitvoerig artikel in
het protestantse dagblad „De Nieu-
we Haagsche Courant" is dr. Nolle
ook enige tijd in Lourdes geweest.
Natuurlijk'is hij geen Maria-ver-
eerder, maar hij heeft bijzonder veel
waardering voor de wijze waarop in
Lourdes wetenschappelijk de wonde
ren worden onderzocht. Hij heeft
daar niet een suggestieve campagne
gezien als Osborn voert. „In Lourdes
worden de mensen naar de baden ge
dragen, maar hun wordt niet gesug
gereerd: „Als ge blind zijt dan zult
ge zien, als ge maar gelooft; en als
ge verlamd zijt, sta dan op. Weiger
ziek te zijn. Zeg tot God of Maria:
„Ik wil nu genezen worden". Doch
dit alles met uitzondering van de
naam van Maria dan, kan men avond
aan avond in Osborns prediking over
de genezing en in zijn gebed voor de
zieken horen."
„En het resultaat ervan is een
schouwspel zo triest en zo wreed dat
men het zijn leven lang niet zal ver
geten. Als mens en medicus kan ik
nauwelijks woorden vinden om mijn
verontwaardiging uit te drukken
over wat ik rondom het podium heb
gadegeslagen".
En dan volgen er reeksen van zo
genaamde getuigenissen van zieken
die beweerden genezen te zijn. Men
sen die als het ware gedwongen wor
den om zich naar het podium te sle
pen.
Dr. Nolle spreekt over een vrouw
die hij zag lijden aan een vorm van
asthenie die niet genezen naar huis
gaat. „Haar kruis is dubbel zo zwaar
geworden. En op haar gemeenschap
met God is een verraderlijke aanval
gepleegd. En naar dit schouwspel ko
men honderdduizenden Nederlanders
kijken, die op catechisatie zijn ge
weest, thuis de Bijbel hebben leren
lezen, in de kerken week aan week
het Woord Gods hebben gehoord.
En hieraan werken mee de predikan
ten, die leidlieden en zielzorgers ho
ren te zijn? Hiertegen rijst een geza
menlijk kerkelijk verzet?" Tot zover-
dr. Nolle.
Wij waren er zaterdagmiddag ge
tuigen van hoe een batterij filmope
rateurs opnamen maakte van Os
borns prediking op het Malieveld. Hij
liet rustig de mensen een minuut lang
met de armen in de lucht staan om
het voor de filmers gemakkelijker te
maken. En de tienduizenden op het
veld deden het. Wij zagen jonge ke
rels plat op de grond liggen, tot tra
nen geroerd, wij zagen een andere
jongeman als bezeten de handen
wringend bij een vrijwel geheel ver
lamde vrouw staan die men met man
en macht van haar brancard poogde
op te heffen, toen Osborn zijn dui
veluitdrijving had voltooid.
VLIEGTUIG STORTTE OP
HUIZEN NEER.
15 doden te Londen.
Vijftien mensen, o.w. twee kinde
ren, zijn maandagmorgen om het le-
I ven gekomen toen een tweemotorig
vliegtuig in de Londense voorstad
Southall op een rij huizen neerstort
te. Onder de slachtoffers bevinden
zich de drie inzittenden van het vlieg
tuig, een „Viking" van een particu
liere maatschappij, op weg naar Nice.
Een der slachtoffers is de 26-jari-
ge gehuwde Rotterdammer Gerard
Altena, die voor het eerst als eerste
pilooot voor de Independent Airlines
vloog.
De wrakstukken van het toestel
vernielden vier huizen en beschadig
den andere. Er brak brand uit, o.a.
doordat uitstromend gas van gebro
ken gasleidingen in brand vloog.
In een der huizen is een moeder
met haar pas geboren kindje om het
leven gekomen.
FEESTVIERENDEN VIELEN
IN EEN KELDER.
Zeven doden en 20 gewonden.
Een schutspatroonsfeest, dat maan
dagavond met gezellig gekout en een
dansje in een café bij Saarlouis werd
gevierd, kreeg een abrupt en tragisch
einde toen de vloer van het lokaal
het plots begaf en ongeveer vijftig
feestvierders in het keldergewelf
stortten. Zeven mensen kwamen om
het leven en 23 anderen (allen
Duitsers) liepen verwondingen op.
Soldaten van het Franse garnizoen
trokken de slachtoffers uit de bouw
vallen.
NEDERLANDERS KRIJGEN
GEEN INREISVISUM.
Nederlandse zakenlieden, die In
donesië tijdelijk willen verlaten, krij
gen geen inreisvisum meer. Men mag
hieruit opmaken dat de regering in
Djakarta het woord van Soekarno
onmiddellijk in een daad heeft om
gezet en de Nederlandse economische
invloed in Indonesië zo spoedig mo
gelijk wil liquideren.
Soekarno zei, dat, als Nederland
„stijfkoppig" blijft in het geschil
over westelijk Nieuw-Guinea, de Ne
derlanders dit gebied op oneervolle
wijze zullen verliezen, terwijl zij zich
onherstelbare verliezen voor de toe
komst zullen toebrengen".
VERWOERD PREMIER
IN ZUID-AFRIKA.
Hendrik Verwoerd, de 57-jarige
minister van naturellenzaken, is dins
dag door de parlementaire fractie van
de nationale partij gekozen tot
premier van Zuid-Afrika als opvol
ger van de kort geleden overleden Jo
hannes Strijdom. Verwoerd is de
voornaamste ontwerper geweest van
de apartheidspolitiek van de rege
ring. Hij heeft de portefeuille van
naturellenzaken de laatste tien jaar
beheerd.
die mij helpt om de eindjes aan elkaar te knopen
Elke week belangrijke voordelen en toch nog 10% korting. Dat
gaat tellen in een gezin! Vergeet ook niet het Snoepje van de Week,
voor slechts 10 cent bij elke aankoop van f 5.- De Gruyter-artikelen.
tot en met
9 sept. '58
tot en met
9 sept. '58
ook doosjes theezakjes
eigen importen
eigen expeditie
eigen fabrieken
eigen winkels
Feu I letoit
van
„DE ECHO VAN HET ZUIDEN"
van Cayenne
Door Ottwell Binns.
3)
„Juist", meende hij, zijn vermoe
den thans bevestigd ziende. „En wie
zijn de anderen?"
„Die aan de rechterkant met dat
lidteken over zijn voorhoofd is Phi-
libert, een ongelooflijke schurk mijn
heer."
„Dat zijn ze waarschijnlijk alle
Vier?" zei Harborough.
„U bezit mensenkennis", lachte de
vrouw. „Zij zijn alle vier lid van de
broederschap. Die andere twee zijn
Pedro en André, maar die havik is
de man die mijnheer zoekt. De vrouw
heet Adèle.'
„En dat meisje, wie is dat?' infor
meerde Harborough haastig.
„Die ken ik niet, zij is hier een
vreemde. Waarschijnlijk tracht ze
evenals u de hulp van de broeder
schap in te roepen."
Terwijl Harborough Le Coq be- j
studeerde, die bezig was de door het
meisje afgestane bankbiljetten bijeen
te rapen, overdacht hij, dat het ver
moeden van de Creoolse zeer waar
schijnlijk juist zou zijn. Evenwel kon
hij niet begrijpen, wat dat meisje,
klaarblijkelijk zelf geen Engelse, te
maken kon hebben met een Engelse
gevangene het feit dat het een En
gelsman moest zijn, kon hij afleiden
uit de verraste uitroep van Le Coq
„Wat een Engelsman!" Een dringen
de vraag van de Creoolse riep hem tot
de werkelijkheid terug:
„Mijnheer, het is niet veilig zoveel
geld open op tafel te laten liggen,
mag ik het opnemen?"
„Goed", antwoordde hij, en zag
hoe het meisje snel de biljetten bij-
eengaarde en onder haar kleren weg
borg.
„Ik dank u zeer, mijnheer, kan ik
u misschien nog ergens mee van
dienst zijn?"
Even dacht Harborough na, en
knikte dan instemmend. „U zoudt
die Le Coq kunnen mededelen dat ik
hem wens te spreken."
„Zeker, mijnheer. Dat juffertje wil
juist weggaan."
Ze stond van haar stoel op en liep
snel naar het andere tafeltje, waarvan
het meisje op punt stond zich te ver
wijderen. De man met het haviksge
zicht maakte op het zien van de
vrouw een beweging van ongeduld en
vloekte driftig. De Creoolse schonk
daar echter niet de minste aandacht
aan, maar fluisterde snel enige woor
den in zijn oor. Terstond draaide Le
Coq zich in zijn stoel om en keek ver
baasd naar Harborough. Daarna
stond hij op en kwam naderbij om op
de stoel te gaan zitten die de Creool
se zo juist verlaten had.
„U wilde een onderhoud met mij
hebben, mijnheer?"
„Ja zeker", antwoordde Harbo
rough kalm. „Er zit hier iemand ge
vangen die ik wil laten ontsnappen."
Le Coq knikte en trommelde een
ogenblik met zijn vingers op het ta
felblad. Dan vervolgde hij „U be
grijpt, dat zoiets veel geld kost. De
bewakers willen natuurlijk een fooi
tje hebben en het risico dat de helpers
lopen, behoort ook betaald te wor
den."
„Ik zal betalen wat nodig is, en er
ligt een zeewaardig jacht buiten op
de rede."
„Prachtig, dat kan van veel nut
zijn. U hebt goede voorzorgen geno
men."
„En ik heb ook goede dollars, mon
sieur Le Coq, onthoudt dit als ge
slaagt zal ik u ruim betalen."
„Succes is verzekerd", antwoordde
de ander verwaand. „U is Amerikaan,
de gevangene die bevrijd moet wor
den is..."
„Een Engelsman".
„Een Engelsman!" Le Coq's ogen 1
flikkerden plotseling even op, en op
zijn gezicht was een grote spanning
te lezen, terwijl hij haastig zijn vol
gende vraag stelde.
„En hoe heet die persoon, mijn
heer?"
„Zijn naam is Dudley Langdon."
„Alle duivels". Enige ogenblikken
staarde de man wantrouwend naar
zijn opdrachtgever, waarna hij zich
met moeite herstelde.
„Die naam heb ik reeds eerder ge
hoord", haastte hij zich te verklaren.
„Een opstandige gevangene, die zich
zelf veel last op de hals haalt door
zijn overtredingen van de reglemen
ten. Ik heb ook gelezen, hoe hij hier
verzeild geraakte.
„Waarin?" vroeg Harborough.
„In de Temps uit Parijs. U begrijpt
dat wij uiteraard veel interesse heb
ben voor iedere veroordeelde, want
zij vormen de voornaamste bron van
inkomsten van de broederschap. En
bovendien, dit was geen misdadiger
van het gewone soort, en ik heb ge
hoord dat de man, die hem verried
een goede bekende uit de onderwe
reld is - een zekere Henri de Fara-
mond."
„Kijk, weet u dat ook reeds."
„Natuurlijk, mijnheer! De broe
derschap heeft uitstekende inlich-
I tingsbronnen. Wij weten een massa
dingen, die de politie meent, alleen
te weten."
„Enfin, dat doet op het ogenblik
niets ter zake. Dudley Langdon moet
uit die hel gehaald worden, en..."
„Pardon, mijnheer, een ogenblik-
je."
Le Coq stond op en liep snel in de
richting van de deur, om het meisje
op te vangen, dat juist met haar be
geleidster het café wilde verlaten. Hij
voegde haar enige voor Harborough
onverstaanbare woorden toe en toen
de twee vrouwen hun weg vervolg
den, keek hij hen na met een sluwen
blik in zijn ogen.
Ook Harborough keek hen na,
nieuwsgierig of het meisje inderdaad
voor hetzelfde doel als hij zelf naar
het café Napoleon gekomen was. Hij
zag haar door het klapdeurtje ver
dwijnen met de vrouw vlak achter
haar. Even later vernam hij het gil
len van een vrouw in doodsangst.
Geen ogenblik twijfelde hij van
wie die kreet afkomstig was en voor
iemand in de zaal een beweging had
kunnen maken, was hij reeds halfweg
de deur. Nog voor hij deze had kun
nen bereiken, klonk opnieuw een
doordringende angstkreet.
„Help! Help!"
Terwijl hij vaag achter zich het ge
luid van haastige schreden vernam,
zwaaide hij zich met een machtige
sprong over de halve deuren heen.
Een seconde later stond hij buiten en
zag in het zwakke licht der straat
lantaarns het meisje te midden van
een groep worstelende mannen.
In enkele sprongen was hij er vlak
bij en zag nu hoe vier sterke kerels
het meisje ruw beet hadden gegre
pen. Haar gezicht was verwrongen
van angst. De vrouw in het zwart was
verdwenen en de mannen trachtten
haar verderop het donkere straatje
in te trekken.
Harborough handelde zonder aar
zelen. Zijn eerste slag vloerde de
voorste der aanvallers en de tweede
deed een der anderen versuft tegen
de muur tuimelen.
Toen de twee overblijvenden het
meisje los lieten en hem wilden aan
vallen, trok hij zijn revolver
„Terug jullie!" schreeuwde hij, en
de schurken hielden op het zien van
het dreigende wapen halt, terwijl het
meisje schreiend van angst naar haar
redder toesnelde.
De eerste man, die hij neergesla
gen had was intussen van zijn ver
suffing bekomen en toen hij opkrab
belde, flikkerde een groot mes in zijn
hand.
Ook de twee anderen trokken hun
messen en kwamen naderbij om toe
te springen,
(Wordt vervolgd)
DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN VRIJDAG 5 SEPTEMBER 1958
580903
I.i. 1.1 ...1 I.HIIIIJI.I.I I,.; 1H - - -
'i a-,Tl.' - -
voordeel i voordeel
