Angelo Giuseppe Kardinaal Roncalli tot Paus
Hl
DRUNEN
Waalwijkse en Langsiraaise Courani
CONCLAAF KOOS
De 261ste opvolger van St. Petrus: JOHANNES XXIII
't Echtpaar
Bruurmijn de Kruyf
VIERDE GOUDEN BRUILOFT
DE REÜNIE DER KERK
VRIJDAG 31 OKTOBER 1958
Uitgever:
Waalwij kse Stoomdrukkerij
Antoon Tielen
Hoofdredacteur
JAN TIELEN
Dit blad verschijnt 2 x per week
81e JAARGANG No. 85
22 cent per week
per kwartaal 2.85
3.10 franco p.p.
Gironummer 50798
Advertentieprijs:
10 cent per m.m.
Abonnement:
Contract-advertenties:
speciaal tarief
BureauxGROTESTRAAT 205.
WAALWIJK
TEL. 2621 KAATSHEUVEL - TEL. 2002 - Dr. VAN BEURDENSTR. 8
OPGERICHT 1878
TEL.-ADRES„ECHO"
Minzaam, geleerd, en groot diplomaat
eeuwen oude traditie de rode kardi
naalshoed.
Paus Johannes XXIII geldt als
een groot kenner van de Balkan en
het Nabije Oosten. Hij is een groot
diplomaat, historicus en geleerde,
maar voor alles een mensenvriend
met een zeer minzaam, maar vastbe
raden karakter.
Volgens mededelingen van het Va-
ticaan heeft de nieuwe Paus de naam
Johannes XXIII gekozen uit ver
ering voor de H. Johannes de Doper.
Andere redenen zijn nog, dat Johan
nes de naam van zijn vader is en de
naam van de kerk, waar de nieuwe
Paus is gedoopt, en dat Johannes
Marcus een andere naam is voor St.
Marcus, de patroonheilige van het
aartsdiocees Venetië, waarvan hij de
aartsbisschop was.
De nieuwe Paus, die de 43ste Itali
aanse Paus in successie is, heeft de
meest gebruikte Pausnaam gekozen,
hoewel deze in 600 jaar niet meer is
voorgekomen. Johannes XXII be
stuurde de Kerk van 1316 tot 1334.
TRADITIE EN KRONING.
De eerste daad van Johannes XXIII
was de kardinaalsverheffing van
mgr. Di Jorio, de secretaris van het
conclaaf. Hij herstelde daarmee een
traditie, welke door Pius XI en Pius
XII niet was gevolgd. Het college
van kardinalen telt nu 52 leden. Er
zijn nog 17 zetels onbezet.
Ook heeft Johannes XXIII enkele
oude gebruiken weer hersteld. De
kardinalen in Rome zullen op enkele
vastgestelde dagen weer het recht
hebben in audiëntie ontvangen te
worden. Dit gebruik werd vijf jaar
geleden door Pius XII opgeheven.
De kroning van Johannes XXIII,
welke met veel luister in de Sint Pie-
ter zal plaats hebben, is vastgesteld
op dinsdag 4 november.
In Italië wordt feest gevierd, niet
alleen omdat de Kerk weer een nieu
we Leider en Herder gekregen heeft,
maar ook omdat Johannes XXIII de
43ste Italiaanse Paus in successie is.
De scholen kregen vrijaf en van alle
regeringsgebouwen wapperden de
vlaggen. De grootste vreugde heerste
uiteraard in de geboorteplaats van de
Paus, Sotto il Monte, waarvan de fa
milie Roncalli een der oudste inge
zetenen is. Er wonen daar drie broers
Roncalli en een van zijn zusters.
Maar met Italië verheugt zich uiter
aard de gehele katholieke wereld over
de keuze van een nieuwe Opperste
Herder en haar innige gebeden zullen
Paus Johannes XXIII vergezellen op
de zware weg, welke voor hem ligt.
Na elf stemmingen hebben de in
conclaaf verenigde kardinalen Ange
lo Giuseppe Roncalli tot Paus geko
zen. Met donderend gejuich en grote
dankbaarheid heeft Rome en de we
reld de 261ste opvolger van Sint Pe
trus begroet, die zich de naam Jo
hannes XXIII heeft gekozen. De H.
Vader was patriarch van Venetië en
is 76 jaar oud.
Drie dagen lang heeft de katho
lieke wereld op dit ogenblik gewacht.
Tien stemmingen waren er reeds ge
weest, waarvan de uitslagen telkens
weer verwarring verspreidden, want
het rookpluimpje dat opsteeg uit het
schoorsteentje van de Sixtijnse kapel,
was nu eens wit en dan weer zwart.
En zo was het ook dinsdagmiddag,
toen om tien minuten over vijf een
kleine rookpluim opdwarrelde uit de
smalle buis, waarop al dagen lang de
ogen van Rome en de wereld gericht
waren geweest. De rook was niet
zwart, maar ook niet wit, zij was van
een lichtgele kleur en de teleurstel
ling begon zich al weer meester te
maken van de duizenden wachtenden
op het St. Pietersplein. Maar even
plotseling was de grote verwachting
er weer, want er volgde geen zwarte
rook op de gele. Zou het dan toch.
Tien minuten later wist men het, toen
op de balkons van de Vaticaanse ge
bouwen de conclavisten naar buiten
stroomden er was een Paus. En op
hetzelfde ogenblik stroomde het St.
Pietersplein tot in de uiterste hoeken
vol met Romeinen, die dit ogenblik
Voor geen geld wilden missen. Ieder
een liet zijn werk in de steek en ijlde
naar het hart van de wereld.
„HABEMUS PAPUM".
Om zes uur had geen muis op het
St. Pietersplein nog een plaats kun
nen vinden. Duizenden verheugde
Romeinen, priesters, nonnen, arbei
ders in overall, kellners, huismoeders,
kinderen en ouden van dagen, allen
staarden naar de door felle schijn
werpers verlichte middelste loggia,
waarop de nieuwe opvolger van Pe
trus zou verschijnen.
üm twee minuteil over zes Openden
zich de deuren en verscheen de oud
ste der kardinaal-diakens, kardinaal
Canali, gevolgd door de andere kar
dinalen. En toen volgde met heldere
stem de blijde boodschap „Annuntio
vobis gaudium magnum: Habemus
Papam." Duizenvoudig schalde de
vreugde van deze boodschap over het
St. Pietersplein en door Rome in don- j
derende „Evviva's". Daarna volgde
de naam van de nieuwe Paus: „Zijne
Eminentie Angelo Giuseppe
Een Italiaan dus! Dat was genoeg
voor de Romeinen, die aan deze voor
namen al genoeg hadden om te we
ten dat het kardinaal Roncalli, de pa
triarch van Venetië was, en terwijl
kardinaal Canali glimlachend zijn
boodschap voltooide: kardinaal
Rocalli", zochten de vreugde en de
ontroering zich een uitweg in een
eindeloos donderend gejuch, dat via
de radio's doorklonk tot de uithoeken
der aarde. De Romeinen vielen elkaar
om de hals en de priesters en nonnen
dansten van vreugde.
En toen trad de nieuw gekozen
Paus, die tevoren met kalme en rus
tige stem op de vraag van de oudste
kardinaal-diaken, Nicola kardinaal
Canali „Aanvaardt Gij Uw verkie
zing als opperste herder, waartoe zo
juist canoniek is besloten?", had ge
antwoord „Accepto", naar buiten,
eenzaam en licht gebogen naar het
scheen onder de enorme taak, die op
zijn schouders was gelegd. In een no
bel en innig gebaar strekte hij de
handen over Rome en de wereld en
gaf zijn eerste zegen „Urbi et Orbi".
Toen trok hij zich weer terug, maar
de klokken van Rome bleven hun
vreugde uitjubelen over de nieuwe
Opperste Herder der Katholieke
Kerk, die had te kennen gegeven be
kend te willen zijn onder de naam Jo
hannes XXIII.
LEVENSLOOP.
Paus Johannes XXIII werd op 25
november 1881 te Sotto il Monte in
het bisdom Bergamo geboren. Hij
stamt uit een landbouwersgezin. Op
zijn 11e jaar ging hij naar het klein
seminarie van Bergamo en op zijn 19e
jaar begon hij zijn theologische stu
dies aan het college Cerasola in Ro-
me. Op 10 augustus 1904 werd hij
priester gewijd in de kerk van Santa
Maria in Monte Santo. Van 1905 tot
1914 was hij particulier secretaris j
van de bischop van Bergamo, mgr.
Radini-Tedeschi en doceerde in die
jaren tevens kerkgeschiedenis en
apologie en later de Kerkvaders.
De eerste wereldoorlog zag hem als
sergeant bij de Rode Kruistroepen en
later als aalmoezenier aan het mili
taire hospitaal. Na deze oorlog sticht
te hij het eerste studententehuis in
Italië te Gergamo, welke instelling
gratis hulp verleende aan kinderen
uit de middenstand op de openbare
scholen. Ook had hij een groot aan
deel in de oprichting van de eerste
instelling voor catechetisch onder
richt aan de kweekschool van Berga- j
mo, alsmede van de culturele confe
renties aan de universiteit van de
stad. j
Paus Benedictus XV riep hem naar
Rome, waar hij hem belastte met de
reorganisatie van het missiewerk en
de H. Congregatie van de Propagan
da Fide. In deze functie maakte hij
grote reizen, waarbij hij ook Frank
rijk, België en Nederland bezocht.
Op 19 maart 1925 werd hij tot
bisschop gewijd en als apostolisch vi
sitator naar Bulgarije gezonden, waar
hij in 1930 tot apostolisch delegaat
werd benoemd. Vijf jaar later werd
hij titulair aartsbsschop van Mesem-
bria in verband met zijn overplaatsing
als delegaat naar Turkije en Grieken
land. Hij vervulde deze functie tot
1944, toen Pius XII hem tot aposto
lisch nuntius in Frankrijk benoem
de, waar hij door zijn grote diploma
tieke gaven, zijn goedheid en zijn no
blesse het respect van de meest uit
eenlopende politieke partijen won.
In 1953 werd hij tot kardinaal ver
heven als patriarch van Venetië. Uit
handen van de Franse president Vin
cent Auriol, die een groot vriend van
hem is, ontving hij volgens een vier
Een reünie is altijd weer iets, waar
naar elk mens met bijzondere ver
wachtingen uitziet. Hij verheugt zich
bij voorbaat op de herontmoeting met
oude bekenden en beseft ineens van
welk een grote betekenis de banden
zijn welke hem met de levensgezel
len uit vroeger dagen binden. Het
verleden is immers nooit helemaal
uit het heden weg te denken, omdat
de dag van vandaag zoveel aanra
kingspunten met het leven van toen
heeft. En de mens ervaart een der
gelijke herontmoeting dan ook als
een groot en blij gebeuren, dat hem
nog lang stof tot een vreugdevol en
dankbaar herinneren zal geven en
hem scherper dan voorheen de die
pere zin van de samenleving zal doen
begrijpen en beleven.
De Katholieke Kerk organiseert
elk jaar weer opnieuw een heront
moeting tussen al haar zonen en
dochters, een kostbare en zinvolle
geestelijke reünie, die in betekenis
ver uitgaat boven die in het maat
schappelijke leven, omdat zij reikt
tot over de grenzen van dit leven en
gericht is op een samenzijn zonder
einde in een volmaakt geluk. Het is
de reünie van de Strijdende, Lijdende
en Zegepralende Kerk op de beide
eerste dagen van november, dagen
waarin de stille, stervende natuur de
mens dieper beroert en hem beweegt
tot contemplatie en een bezinnende
naar binnen gekeerdheid.
Morgen verenigen wij, de Strijden
de Kerk, ons met de broeders en
zusters, die vóór ons de weg zijn ge
gaan, waarop wij nu voortgaan, en
aan het eind waarvan hun de over
winning is ten deel gevallen. Tussen
hen en ons ligt een schijnbaar on
overbrugbare kloof, een verschil in
bestaan, dat ons bijna vreemden voor
elkaar doet zijn. Hun gesublimeerde
en volmaakte levensstaat is zo vol
komen verschillend van ons moeilijk
en kwetsbaar leven, dat het wel lijkt
alsof er nauwelijks aanrakingspunten
tussen hen en ons bestaan. En toch
is niets minder waar, want wat zou de
zin van een Strijdende Kerk zijn, als
er geen overwinning was en is er zon
der strijd wel een overwinning te be
halen? De Zegepralende Kerk is ons
voorgegaan en in haar overwinning
is zij voor ons een lichtend voorbeeld
in de vaak bange duisternis en pijn
lijke nederlagen van dit aardse be
staan. Zij staat echter ook achter ons,
want door de goede strijd, welke zij
met Gods hulp gestreden heeft, is zij
voor ons een beschermster tegen de
aanvallen van het kwaad en een
machtige pleitbezorgster bij onze Va
der. Een herontmoeting met hen zal
ons dan ook niet alleen nieuwe krach
ten en nieuwe vreugde schenken op
de weg welke nog voor ons ligt, maar
ons ook dieper dan voorheen doen
beseffen waarvoor wij leven, werken,
vreugde brengen en lijden.
Sterker spreekt ons eigenlijk aan
de herontmoeting met de Lijdende
Kerk, welke dit jaar op 3 november
plaats heeft, omdat de tweede op een
zondag valt. Zij staat dichter bij ons,
omdat strijden en lijden nauwer ver
bonden zijn dan strijd en overwin
ning. Is de eeuwige en volmaakt ge
lukkige levensstaat van de Zegepra
lende Kerk voor ons onvoorstelbaar,
wij kunnen ons ergens wel een voor
stelling vormen van de situatie, waar
in de Lijdende Kerk zich bevindt, ook
al weten wij niet hoe en in welke
mate zij dit lijden ondergaat. Het lij
den zelf kennen wij uit eigen erva
ring, wij weten wat smart, verdriet en
ellende is en daarom voelen wij ons
nauwer verbonden met hen, die ons
in onze onvolmaakte staat het meest
naast staan.
De dierbare familieleden, vrienden
en kennissen, de onbekende mannen
en vrouwen, die hun leven weggaven
voor onze vrijheid, de ontelbare dap
peren, die in volledige bereidheid en
overgave hebben gevochten voor een
betere en gelukkige wereld, hen al
len willen wij maandag ontmoeten in
genegenheid, dankbaarheid en liefde
en met harten vol innige gebeden, op
dat God hun moge schenken zijn
rechtvaardige, maar ook barmhartige
kroon op een leven, dat zij als dik
wijls falende, maar ook als goedwil
lende mensen ten einde zijn gegaan.
Aan deze reünie in waarheid en
liefde zal God zijn zegenende glim
lach niet onthouden.
E ECHO HET
ZONDAGDIENST ARTSEN.
Zaterdag 1 en Zondag 2 nov. tot maandag
morgen 8 uur, uitsluitend voor spoedgeval
len. Zaterdag 1 en zondag 2 november
Arts P. v. d. Wouw.
Een ongedwongen en uitbundig feest.
H
De Grotestraat vanaf de Schoolstraat tot
aan de Badhuisstraat was woensdag in uit
bundige feeststemming. Dat was niet zon
der reden, want 't gold hier 't gouden echt
paar C. Bruurmijn-de Kruyf, twee mensen,
't grootste gedeelte van hun huwelijksleven
hebben gewoond in dezelfde buurt, gezien en
gerespecteerd om hun eenvoud, hun harte
lijkheid en hun nooit aflatende hulpvaar
digheid. Aanvankelijk was het de bedoeling
geweest bij dit feest maar rustig aan te
doen, maar het is uitgegroeid tot een uit
bundig festijn, waarop eenvoud, hartelijk
heid, op een bijzondere wijze de boventoon
voerde.
Omringd door hun 8 kinderen en 22
kleinkinderen trok men om 10 uur 's mor
gens naar de kerk, waar met een plechtige
solemnele H. Mis God dank werd gebracht
voor Diens zegen öp dit huwelijksleven.
Deze H. Mis, bijgewoond door zeer vele
buurtbewoners en andere belangstellenden,
is geworden een treffende plechtigheid, die
familieleden en vrienden en niet in het
minst het gouden paar, nog lang zal heu
gen. De H. Mis werd opgedragen door de
Aanstaande Moeders...
Weet U wel, dat wij bij de
geboorte van een tweeling
GEHEEL GRATIS
de tweede Baby-uitzet
voor U verzorgen, zodat
U dus geen extra
kosten hebt!
Vraagt een Baby-kaart en
inl. Baby afdeling
Hoogeerw. heer Deken Rooyackers met as
sistentie. Het koor zong de drie-stemmige
mis van Perosie. Deken Rooyackers, die na
de H. Mis zijn gelukwensen kwam aanbie
den en 't gouden paar zijn bijzondere zegen
kwam geven, wees bij deze gelegenheid op
de betekenis van het gezinsleven, het hu
welijksleven en de familiebanden. Spreker
wees er op, dat naarmate men ouder wordt
meestal de huwelijksband sterker wordt,
maar evenzeer, en dit is aldus spreker ook
zeer belangrijk, de familiebanden. Door een
feest als dit, zal de familieband weer ster
ker en hechter worden aangehaald, omdat
men zich geschaard vindt rond de vader
en de moeder, van wie men het leven en
veel in het leven kreeg. Daarom zal men
op deze dag God ook bijzonder danken,
dat Hij de man zo'n vrouw en de vrouw
zo'n man en de kinderen zulk een vader
en moeder gaf.
Een machtig 4-stemmig Te Deum van
Krüger was het slot van deze plechtigheid.
Grote belangstelling.
Het feest werd gevierd in de zaal van
café Elshout. De belangstelling op deze dag
voor het gouden paar en de gehele familie,
was bijzonder groot. Het begon met de
buurtbewoners, die bij monde van J. v. Son
hun gelukwensen kwamen aanbieden.
Op een zeer geestige wijze schetste dhr.
v. Son het gouden paar, dat naast de zor
gen cn werk in eigen gezin, altijd nog tijd
vond om bij de buurtbewoners, daar waar
nodig, te helpen en altijd meeleefde met
wat er in hun buurt gebeurde. Bruurmijn
zelf is bekend om zijn vaardigheid in huis,
tuin en keuken, waarvan velen altijd gaar
ne gebruik maakten. Geestig geschetst werd
de bruidegom als de man die in de buurt
alles maakte, maar men kon in deze toe
spraak de ondertoon beluisteren „als de
man en het gezin voor wie burenhulp en
burenplicht een tastbaar begrip was".
Daarom was de huldiging door de buurt
recht hartelijk en welgemeend en om alles
te onderstrepen bood men e&i radiotoestel
aan.
De receptie was druk bezocht. Deken
Rooyackers, Burgemeester Snels, vele an
deren en ook vele oude vrienden en beken
den die de hand kwamen drukken.
Zeer vele jaren was Bruurmijn voorwer
ker op de werkplaats van de Brabantse
Buurtspoorwegen, de tram en later de BBA.
En zijn natuurlijk oude herinneringen op
gehaald, omdat nu eenmaal bijzonder bij
deze mensen het zo was: het werk was het
leven, het leven het werk.
In de avonduren kwamen nog de beide
harmonieën, alsmede de gemengde zang
vereniging Cantabile, voor het brengen van
een klinkende serenade, waarbij wederzijds
hartelijke woorden werden gesproken. Deze
verenigingen op vocaal en instrumentaal ge
bied hebben tot slot van het officiële ge
deelte de vreugde en de gelukwens ver
klankt van heel Drunen voor deze twee men
sen en de gehele familie, bij het vieren van
dit feest, 's Avonds werd het feest met
familie, vrienden en kennissen nog gezellig
verder gevierd, terwijl de buurtbewoners op
een feestavond in café Klerks nog eens bij
zonder feest vierde.
DE VERDEDIGER.
De politiehondenvereniging De Verdedi
ger houdt a.s. zondag 2 november, op haar
oefenterrein nabij Duinzand, haar jaarlijk
se wedstrijden. In de morgenuren zijn er de
vooroefeningen, terwijl in de middag het
werk op de man geschied.
AANRIJDING.
Doordat zijn voorganger in de Grote
straat plotseling zeer krachtig moest rem
men kwam de heer B. uit Nieuwkuijk met
zijn bestelwagen met hem in botsing. De
materiële schade was vrij groot, maar per
soonlijke ongelukken deden zich gelukkig
niet voor.
GILDE HOUDT ST. MAARTEN-TOCHT
Naar wij vernemen zal het R.K. Gilde in
Drunen dit jaar op 11 november weer de
traditionele St. Maartentocht houden met
St. Maarten-vuur en ziekenrondgang.
K. A. B.
De KAB hield dinsdagavond in de Hoge
Braken haar eerste ontwikkelings- en ont
spanningsavond. De eerw. Pater Albericus
Bak uit Onsenoord hield deze avond een
interessant praatje over de Heemkunde en
speciaal de Heemkundige beweging in on
ze streken.
Sinds geruime tijd komt men in Vlijmen,
Nieuwkuijk en Haarsteeg een heemkundige
kring, welke, kring met als zetel Onsen-
oort, zijn werkterrein zo langzamerhand
verplaatst heeft over het gehele dekenaat
Heusden.. Spreker lichte ook de betekenis
van het heemkundig werk uitvoerig toe en
(Zie vervolg pagina 2)
—L-t 1 1 JK-.I -j - lad—L-.1- _i.j J -i_i-.Lil Iitk"!
