I Sun J balm Dames Gemeenteraad Loon op Zand Onwillige grondeigenaars bedreigen woningbouw in Loon op Zand BRIGADIER PIET EN DE SEM3-PR0F De Vluchteling in één nacht Uw handen gaaf en zacht 9 DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN MAANDAG 9 FEBRUARI 1959 Raadslid ongeschikt geacht als bestuurslid van gem. Instelling voor Maatschappelijke Zorg Buitenland handen HAMEA-GELEIl^H Feuilleton van „DE ECHO VAN HET ZUIDEN" van Cayenne 46) De woningbouw vormde het voor. naamste punt van bespreking in de vergadering van de raad der ge meente Loon op Zand donderdag jl. Nadat burgemeester v. d. Heijden in zijn nieuwjaarsrede (zie ons vo rig nummer) reeds zijn teleurstel ling had uitgesproken over het con tingent (30) woningwetwoningen voor dit jaar, werd er door de an dere raadsleden bij de behandeling van het voorstel tot het bouwen van deze woningen nog een schepje bo venop gedaan. De heer Beerens toonde zich verontwaardigd over deze toewijzing en sprak zijn ernsti ge bezorgdheid uit ten aanzien van de ontwikkeling van de woning bouw als deze gang van zaken blijft voortduren. De heer Elshout wilde een vlammend protest van de raad het licht doen zien, iets waarin de voorzitter weinig heil zag, omdat er al reeds krachtig geprotesteerd was, maar waarin de heer Elshout toch met 13 tegen 2 stemmen zijn zin kreeg. Verder drong de heer Beerens met klem aan op het scheppen van zo ruim mogelijk gelegenheid voor premiebouw, met Vooral dan een ac ceptabele wekelijkse „huur"-prijs. Bedragen van f 14.- tot f 18.- en ho ger per week zijn voor de meeste gezinnen niet te betalen. In ant woord hierop kon de voorzitter me dedelen dat onderhandelingen met een bouwmaatschappij reeds in een vergevorderd stadium zijn en dat binnenkort een voorstel betreffende premiebouw zal worden gedaan. Het zal hier gaan om woningen van ca. f 12.000.-, hetgeen de voorzitter een geschikte prijs vond. Woning bouw is geen filantropie, zo merkte hij op. LEGE WONINGEN IN WAALWIJK De heer Elshout meende nog te moeten betogen dat een gemeente in de omgeving (waarmee kennelijk Waalwijk werd bedoeld. Red.) een driemaal grotere toewijzing had ont vangen en dat daar de huizen leeg staan (waar, o waar?! Red.). De heer Beerens noemde het kind bij denaam en wees er op, dat het in Waalwijk een andere vorm van wo ningbouw, de zg. continubouw be treft. Ter verduidelijking zette de voor zitter uiteen, dat het bij de plan ning van de continubouw leek alsof de andere gemeente hiervan geen nadeel zouden ondervinden. Nu echter het provinciale quantum woningwetwoningen door het rijk is verlaagd en de continubouw-ge- meenten toch aan hun contractuele verplichting moeten voldoen, onder vinden de andere gemeenten daar van wel nadeel. De heer Elshout wees verder op woningen in de Mgr. Völkerstraat, die op invallen staan. Wie moet de verantwoording daarvoor nemen, zo vroeg hij. De voorzitter ant woordde, dat het gemeentebestuur de minister reeds heeft laten weten dat het de verantwoording voor de ze woningen niet op zich neemt. Overgaande naar de behandeling van het voorstel om van de toege wezen 30 woningen er 21 te bouwen aan het geprojecteerde plein aan de Berndijksestraat te Kaatsheuvel en tv) NV AMSTtftOAM Medicinale handcrême 9 aan d geprojecteerde straat lö- Loon op Zand, merkte de heer Els hout op, dat Loon op Zand volgens de normale verhoudingen slechts recht heeft op 5 a 6 woningen. Hij hoopte dan ook dat Kaatsheuvel bij een volgende verdeling meer wo ningen zou krijgen. Verder betoog de spr. dat hij geen bezwaar had te gen woningbouw in Kaatsheuvel- West, maar anderzijds drong hij sterk aan op meer grond voor wo ningbouw, ook voor particuliere woningbouw, in Oost. Spr. deelde mede, dat bij voortduring van deze wijze van verdelen het gemeente bestuur niet meer op de steun van zijn fractie zou kunnen rekenen. De heer van Kuijk sloot zich bij spr. aan. ONWILLIG. De voorzitter wees er op, dat de verdeling 219 niet willekeurig is geschied. Met de 21 woningen voor Kaatsheuvel is het plein aan de Berndijksestraat precies volge bouwd. De resterende 9 woningen zijn toen aan Loon op Zand toege wezen om de daar geprojecteerde straat behoorlijk te bebouwen. Ten aanzien van meer woning bouw in Kaatsheuvel-Oost merkte de voorzitter op, dat het gemeente bestuur van de grondeigenaars al daar onvoldoende medewerking on dervindt. Hetzelfde is het geval in Loon op Zand in verband met de 9 daar te bouwen woningen. Als het gemeentebestuur er niet in mocht slagen om met de grondeigenaars aldaar tot overeenstemming te ko men, dan zullen de 9 woningen niet in Loon op Zand worden ge bouwd, zo betoogde de voorzitter, want het gemeentebestuur voelt er uiteraard niets voor deze woningen aan het einde van het jaar te laten vervallen. De heer van Noye toonde grote bezorgdheid t.a.v. de grondaanko pen in Loon op Zand. Hij hoopte dan ook vurig dat er alsnog over eenstemming zou worden bereikt, waarbij hij nog eens wees op de nog steeds heersende ^woningnood in Loon op Zand. Er is, zo betoogde hij, enige jaren geleden verklaard dat de woningnood in Loon op Zand zijn oplossing naderde, maar er is intussen in Loon op Zand praktisch niet gebouwd, zodat men er zich niet over behoeft te verbazen dat er thans weer een groot gebrek aan woningen is. Dat was in 1955, zo merkte drs. van Rooy ter verduide lijking op, maar intussen zijn we weer drie jaar verder. De heer Bossers kon zich niet ver enigen met de verdeling en pleitte voor woningen aan de Loonsedijk, waarop de voorzitter antwoordde dat de Loonsedijk er tot nu toe niet slecht is afgekomen. Gaat men ech ter de werkelijke behoefte onder zoeken, dan zouden noch Loon op Zand noch de Loonsedijk voor een woning in aanmerking komen. De heer Bossers wilde daar niet aan. Het voorstel van b w werd zon der hoofdelijke stemming aange nomen. ONGESCHIKT. Aan de orde was verder het voor stel tot benoeming van twee be stuursleden van de Gem. Instelling voor Maatschappelijke Zorg. Aftre dend waren de heren A. van Lier en C. Nouwens. De heer Elshout deelde mede dat zijn fractie geen overeenstemming had kunnen be reiken inzake de vacature Nouwens en daarom een andere kandidaat wilde stellen. De voorzitter merkte op, dat hiertegen geen bezwaar was omdat b w een aanbeveling hadden gedaan en geen voordracht. De heer van Lier werd herbenoemd en in de vacature Nouwens ver kreeg de heer Nouwens 7 en de heer IJpelaar 8 stemmen. De heer Beerens protesteerde namens zijn fractie tegen de ze benoeming omdat hij de heer IJpelaar ongeschikt achtte deze functie te vervullen op grond van het feit dat deze daartoe de nodige objectiviteit zou missen. Hij meen de dat de heer Nouwens recht had op herbenoeming. Spr. verbaasde zich er over dat de beide wethou ders van de door b w gedane aan beveling waren afgeweken. De overige agendapunten gingen alle snel onder de hamer door. Voor de vernieuwing en tevens verbete ring van de straatverlichting in de van Salm-Salmstraat en de van Rij - ckevorselstraat te Loon op Zand voteerde de raad f 20.000.-. De heer van Nieuwstadt wilde dit voorstel graag uitgebreid zien, want ook de Roestenbergstraat en de Vaartstraat zijn hard aan een betere en nieuwe verlichting toe. Verder stelde spr. voor om lan taarns, welke geen nachtverlichting hebben, te voorzien van een rode band, hetgeen er dan op duidt dat daaronder geen voertuigen mogen parkeren tenzij zij een verlichting voeren. De voorzitter kon met beide voor stellen meegaan en deelde mee dat in de volgende vergadering een voorstel betreffende de verbetering van de verlichting in Roestenberg straat en Vaartstraat zal worden ge daan. Tot leden van de commissie van onderzoek van de gemeente- en be- drijfsrekeningen over 1956 werden benoemd de heren van Nieuwstadt. Steenbergen en Elshout. Voor de aanschaffing van een ge combineerde houtbewerkingsmachi ne t.b.v. gemeentewerken voteerde de raad een bedrag van f 10.000.-. Drs. van Rooy had overigens toch wel bezwaren. Hij achtte het voor naamste motief van het gemeente bestuur, n.l. besparing van 1/5 dei- dagelijkse werktijd, niet dwingend genoeg om deze grote uitgave te billijken. Hij wenste dringender motieven en vroeg zich daarbij af of men de oplossing wel in de juis te richting gezocht had. Hij voelde meer voor een uitbreiding van het j personeel, een betere werkplanning en uitbesteding van de houtbewer king bij de plaatselijke aannemers. De voorzitter wees er op, dat de aan te schaffen machine in 1% uur evenveel werk verricht als waarmee anders een hele dag ge moeid zou zijn, hetgeen betekent dat er ook 5 uur meer tijd is om het bewerkte hout te verwerken. Overigens gaat het hier niet om het alternatief arbeider of machine. Een goed vakman is bijna niet te krijgen omdat deze in het vrije be drijf altijd meer kan verdienen dan bij de gemeente. Het uitbesteden van werk heeft ook vele nadelen, omdat een aannemer ook niet altijd direct klaar kan staan. Behalve een tijdsbesparing betekent een derge lijke machine ook een aanzienlijke kostenbesparing. Drs. van Rooy zag ervan komen, dat er over enige tijd toch ook wel weer een verzoek* om uitbreiding van personeel zal komen, maar wil de zijn stem toch niet aan het voor stel onthouden. De heer Bossers vroeg of men beschikte over de mensen die een dergelijke machine konden, bedie nen, waarop de voorzitter bevesti gend kon antwoorden. Verder meende de heer Bossers, dat een fraismachine wel gemist kon wor den, maar dat daartegenover een boormachine wel noodzakelijk was, waarover echter in het voorstel niet wordt gesproken. De voorzitter be treurde liet niet in staat te zijn in vaktechnische details te treden. Het maximum bedrag van in kas geldleningen, rekening - courant overeenkomsten en andere kort- geldleningen, op te nemen gelden werd voor het eerste kwartaal van 1959 bepaald op f 2 500.000. Een bedrag van f 10.650.- stelde de raad beschikbaar voor het ver lenen van voorschotten ex art. 126 der Kleüteronderwijswet. Ook wer den voorlopig vastgesteld de exploi tatievergoedingen t.b.v. de bijzon dere kleuterscholen voor 1959, ter wijl ook de vergoedingen werden bepaald van de jaarwedden van de vakonderwijzeressen nuttige hand werken aan de r.k. meisjesschool te Loon op Zand en de „Herman- Jozef'-school te Kaatsheuvel. Voor het aanschaffen van spel en ontwikkelingsmateriaal t.b.v. de stichting „Kleuterbos" voteerde de raad een bedrag van f 352,45. Voor het betegelen van de gang en hot verfwerk van de muren der klassen van de Mariaschool stelde de raad een bedrag van f 5 701.- be schikbaar. Voor de bijzondere scho len voor g.l.o., v.g.l.o. en u.l.o. wer den voorschotten verleend op de exploitatievergoedingen over 1959. Onbewoonbaar werden verklaard de woningen Erasstraat 69 en Berg straat 15. j Ter financiering van de aanleg van een nieuw hoofdriool te Kaats heuvel besloot de raad tot het aan gaan van een geldlening met de n.v. Bank voor Nederlandse Gemeenten van f 250.000.-. Voor de aanschaffing van een tweede roltrommel vuilniswagen voteerde de raad een bedrag van f 38.930.-. Grond werd aangekocht van P. Cleijn te de Moer, van A. G. Rom- bouts te Kaatsheuvel, van C. A. Ko- nings te Raamsdonk, van L. van Ree te Kaatsheuvel, van de n.v. Schoenfabriek C. M. v. d. Velden te Kaatsheuvel, van de wed. F. Lips- Swinkels en van Ga. Stevens-Lips te Kaatsheuvel en van de kinderen v. d. Wouw eveneens te Kaatsheu- Deze grondaankopen dienen ter re alisering van het uitbreidingsplan. STRAATNAMEN. Ten slotte hechtte de raad zijn goedkeuring aan het voorstel tot het geven van enkele straatnamen. De straat lopende van de Anjer- naar de Asterstraat ten zuiden van de Leonardusschool zal Magnolia straat heten; het plein ten noorden van deze school grenzend aan de Berndijksestraat, kreeg de naam Kerkplein; de straten -en pleinen, gelegen in het gebied ten oosten van de zg. bloemenstraten krijgen be namingen uit de vaderlandse ge schiedenis, zoals: Prins Maurits- plein, Oldenbarneveltstraat; Johan de Wittstraat; Willem de Zwijger- laan; Frederik Hendrikpark; Julia na van Stolbergstraat en Oranje Nassaustraat. De verbinding tussen Huygenstraat en genoemd kerkplein zal Vossenbergselaan gaan heten en de verbinding tussen Dr. Nolens- straat en Leo XlII-straat krijgt de naam dr. Kuyperstraat. Voor de verbinding tussen de Jan de Rooy- straat en de schoenfabriek n.v. Ves- ters bedacht men de naam Schotse straat en voor de straat ten noor den daarvan, geprojecteerd naast de fabriek van de n.v. van Blerk: Poolsestraat. De heer Beerens had graag nog meer bloemennamen gezien en toonde zich niet bijzonder enthousi ast voor namen uit de vaderlandse geschiedenis; voor Prins Maurits- plein zag hij liever een Piusplein. Overigens achtte hij het beter om eerst de wijziging in 't uitbreidings plan ter tafel te brengen en daarna pas de straatnamen vast te stellen. De voorzitter merkte hierbij op dat de vaststelling van straatnamen altijd een moeilijk punt is omdat er zoveel mooie voorstellen dienaan gaande te doen zijn. Landsgeschied- kundige namen achtte de voorzit ter van grote betekenis. Ten slotte brachtten de heren v Noye en Elshout namens hun frac ties de voorzitter dank voor de in KROETSJEF NODIGT EISENHOWER UIT. De Russische premier, Nikita Kroetsjef, heeft president Eisenho wer donderdag uitgenodigd voor een bezoek aan Rusland. „U mag gaan en staan waar U wilt en U mag iedereen meebrengen", zei Kroetsjef in zijn slotrede op het Russische par tijcongres. Aan zijn invitatie wilde Kroetsjef niet de voorwaarde verbinden dat hij zou worden uitgenodigd voor een be zoek aan Amerika. Smalend herninnerde de Russische premier aan de verklaring van Eisen hower, dat Kroetsjef niet door Ame rika mag reizen zoals Mikoyan ge daan heeft. ,,Heb ik zoveel misdaden op mijn geweten, dat de Amerikaanse presi dent mij berooft van het recht om zijn land te bezoeken!" vroeg Kroet sjef grimmig. Meteen voegde hij er aan toe: ,,Ik ben niet van plan een visum voor Amerika aan te vragen. Ik heb in Rusland genoeg te doen." ENGELSE PREMIER NAAR MOSKOU. In het Engelse Lagerhuis heeft preimier Harold MacMillian donder dagmiddag met nadruk betoogd, dat hij niet naar Moskou gaat om te on derhandelen. De trip is veeleer be doeld als een soort ontdekkingsreis. Als afgezant van het Westen wil MacMillian er proberen achter te ko men, hoe de Russen over de Duitse kwestie en andere belangrijke inter nationale problemen denken. Daar naast wil hij bij Kroetsjef misvattin gen wegnemen en een hechte basis leggen voor wederzijds begrip. „Wel licht zal het Westen na mijn reis beter in staat zijn om een juiste po litiek tegenover Rusland te bepalen", zei een zelfverzekerde MacMillian, die door Engelse spotters nu reeds „Macoyan" genoemd wordt. MAMFA.f ruw of tchrool de nieuwjaarsrede uitgesproken ge lukwensen en zegden hem de steun van hun fractie toe. GMl tturoo *VAN 6.) Toen werd de aandacht van brigadier Piet getroffen door een jongeman, die kennelijk niet ge wend was aan de drukte van een groot station. Hij droeg een koffer tje in de hand en sjokte langzaam en onbenullig op het controlehokje af. „Mot jij mijn kaartje nou terug hebben, machinist?" vroeg hij aan de controleur. „Natuurlijk," antwoordde deze. .„Jij bent zeker nog niet vaak in de stad geweest, hè? Wat kom je doen?" „Ik mot naar het stadion," ant woordde de brave plattelander. „Voor niks meeschoppen met al die lui, die d'r geld voor krijgen. Karei Kleuntjes is mijn naam. Ik ben 'n zoon van boer Kleuntjes. Een beste boer, die vader van me. En een besc stukkie land ook, dat-ie heeft. Jon ge, jonge, jonge, daar steekt latei- voor mien een beste boterham in. Daar hoef ik geen prof voor te wor den. Wat jij?" De brave Karei Kleuntjes, vol bloed amateur-voetballer, wachtte geen commentaar van de stations beambte af en sjokte er vandoor. Hij merkte niet, dat hij op kleine afstand werd gevolgd door niemand minder dan brigadier Piet. Deze spaarde namelijk handtekeningen op van sportmensen en het auto gram van Karei Kleuntjes ontbrak nog aan zijn verzameling. Wie zal evenwel de verbazing van de onver schrokken dienaar van Hermandad beschrijven, toen daar vlak voor zijn neus iets hééls vreemds plaats vond. Plotseling stortten zich name lijk de Italianen boven op de ar me Karei Kleuntjes. Ze kwamen uit een of ander portiekje gesprongen en begonnen Karei vol vuur te om helzen, ^aarbij ze gilden van geest driftig \vaarpi plezier. Door Ottwell Binns. „Ben je daar zeker van, Mimi?" „Hoe zou ik me kunnen vergissen. O vlug, laten we ons ergens verber gen. De anderen zullen ook wel in de nabijheid zijn, begrijpt u..." „Maar, Sandy..." „Die heeft het geweer meegeno men, wij hebben geen enkel wapen. En u bent bovendien veel te zwak om met die kerel daar te vechten. Hij is even gevaarlijk als een tijger, en de Indianen..." „Natuurlijk, je hebt gelijk. Het enige wat we kunnen doen, is het bos in te vluchten. Kom, vlug. Hij heeft ons reeds ontdekt, dus hoeven we geen moeite meer te doen om..." j Snel draaide hij zich om, en het meisje gaf hem een arm. „Hallo, hallo!" Pedro riep hen vanuit de boot aan, maar zij schonken geen aandacht aan zijn geroep en glipten haastig weg tussen de lianen en verdwenen in het woud. In minder dan een minuut wa ren zij geheel uit het gezicht verdwe nen, veilig verborgen tussen het dich te geboomte. Vanuit de rivier drong het driftige geluid van Pedro tot hen door, die de Indianen tot groter spoed trachtte aan te zetten, en in haar angst haastte het meisje Lang don weer voorwaarts. „U weet niet, wat een verschrik kelijke man hij is. Hij is tot alles in staat. En die anderen, Philbert en die vrouw..." In haar grote angst vergat zij dat Langdon nog slechts zeer zwak ter been was, zodat zij hem geheel uit putte. Plotseling bleef zijn voet haken achter een verraderlijke kruipplant en viel hij voorover op de grond. Verschrikt riep Mimi uit „O, u is gewond..." „Neen", antwoordde hij, met van pijn verwrongen gelaatstrekken, „het is niets." Hij trachtte weer op te staan, maar was te zwak en viel weer neer. Ogen blikkelijk boog het meisje zich met 'n uitroep van medelijden over hem heen en probeerde hem omhoog te helpen. Haar kracht verbaasde hem, maar meer dan dat trof hem de on eindig diepe zorg voor hem, die haar ogen hem verraden. Toen hij weer rechtop stond, duizelig op haar leu nend, en haar armen om zijn lichaam voelde, voelde hij zich opnieuw met onweerstaanbare kracht door haar schoonheid aangetrokken. Op dit ogenblik vergat hij al het andere, het gevaar waarin zij verkeerden, en fluisterend zoals straks aan de oe ver, noemde hij haar naam „Mimi." I Haar donkere ogen, even mysteri eus als het oerwoud, keken een on deelbaar ogenblik recht in de zijne. Een felle gloed schitterde erin, het volgende ogenblik verdoofd door op komende tranen. „Oh, mijn liefste." Haar fluisterend antwoord deed Dudley trillen van ontroering, de zachte druk van haar armen bracht hem buiten zichzef. Hij was meer dan een hoofd groter dan zij, zodat hij zich diep daarover moest bukken. Enige seconden ontmoetten hun lip pen elkaar, toen werd hun zalige ontroering verbroken door het ge luid van Pedro's ruwe stem „Achtervolg hen, idioten." „Daar komt hij", fluisterde het meisje, en maakte zich snel uit zijn omarming los. „Vlug mijnheer". „Mijnheer, Mimi! Dat is geen ma nier van doen!" „Goed, vlug dan, liefste. Als Pedro ons vindt, zijn we verloren". Zij legde zijn arm rond haar schou ders... „Ik ben sterk, leun maar ste vig op mij." Weer haastten zij zich voorwaarts, terwijl dicht achter hen de stem van Pedro weerklonk, die aanwijzingen schreeuwde tot de Indianen. „Hij zit ons op de hielen", fluis terde Mimi angstig. „Vlugger!" Zo snel zij konden, spoedden zij zich voorwaarts, tot zij een plek be reikten, waar sporen van menselijke arbeid te zien waren. Langdon vermoedde, dat er vroe ger een Indiaans dorp geweest moest zijn, waarvan evenwel niets meer te bekennen viel. Jonge bomen schoten welig op in de open ruimte, en de bomen aan de rand van het woud, gevangen in de dodelijke greep van de wijnranken, die alle levenssappen uit hun stammen zogen, waren over dekt met een schitterend bloesemdek. Hier viel een orchidee als een water val van vuur, van de kronen der stammen naar beneden, ginds werd een grote plek groen onderbroken door een reusachtige bloem in de vorm van een fel gekleurde vlinder. Op deze open plek, waar de zon met onverminderde kracht haar stralen neerzond, werd de ene vorm van le ven overwoekerd door de andere, in een eindeloze stroom van prachtige tinten. Terwijl zij hier een ogenblik stil hielden, ontwaarden Langdon's ogen evenwel niets van al dit schoons. Zijn ogen die gericht waren op het meisje aan zijn zij, blikten neer op een schoonheid, die de glans van het oerwoud verre overtrof. Haar donkere ogen glansden mat van liefde; liefde deed haar wangen blozen, en haar boezem hijgen in wil de golvingen. Hij zelf voelde, hoe heel zijn li chaam gloeide van hartstocht. Een ogenblik schoot hem de schaduw te binnen, die hen tot nu toe van ekaar verwijderd had gehouden maar die nu vokomen verdwenen was en een scherpe pijn van angst schoot door zijn hart, dat de verwijdering weer op mocht treden. Hij wist, dat het in zijn eigen macht lag, dit gevaar ge heel te doen verdwijnen. Henri de Faramond, die hij op dit ogenblik ver weg in Parijs waande, scheen hem in dit uur niet meer dan een herin nering, en de kwellingen die hij door staan had, schenen hem licht te dra gen geweest, nu zij bleken te leiden naar de hoogse vreugde, die hij ooit zou kunnen smaken. Het leek hem vreselijk weinig, wat hij Mimi in ruil voor haar liefde zou kunnen aanbie den, maar dit ene offer, zou hij ten minste kunnen brengen, en nu, met Pedro vlak achter hem nam hij zijn besluit. j „Die belofte, die je me gevraagd hebt, Mimi, betreffende Henri de Faramond, ik beloof je..." Het noemen van deze naam scheen met één slag al de vreugde uit haar i te bannen. Haar gelaat verbleekte zo plotseling, dat hij ervan verschrok, en hij voelde hoe zij in zijn armen beef de. „Oh, mijn liefste", fruisterde zij met trillende stem. „Ik beloof het je, Mimi. En ik zal mijn belofte houden. Wat mij betreft kan Henri de Faramond verder naar de duivel lopen. Ik zal hem geen stro breed meer in de weg leggen." „Lieveling." Het bloed stroomde weer naar haar wangen, de glans van blijdschap ver scheen weer in haar ogen en zij hief haar lippen naar hem op. Dan fluis terde zij „Als je eens wist..." Met geweld onderdrukte hij het gevoel van nieuwsgierigheid, dat hem dwong te vragen waarom zij zoveel belang stelde in Henri de Faramond. „Ik wens niets te weten, het is mij genoeg, dat je mij om die belofte hebt gevraagd..." Een kreet van vlakbij onderbrak hen. Het meisje sprong op. I (Wordt vervolgd).

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1959 | | pagina 6