Luxor
Musis Sacrum
BRIGADIER PIET EN DE SEMI-PR0F
Liefde in de storm
hekelt ambtenaren en klaagt
over te weinig zeggenschap
Feuilleton
r
DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN VRIJDAG 29 MEI 1959
Raad van Waspik
Ondanks het feit dat het overgro
te deel der agendapunten, welke de
raad van de gemeente Waspik in
haar vergadering van vrijdag j.l.
behandelde, een zuiver administra
tieve aangelegenheid was, hebben
de heren raadsleden zich danig doen
horen. Het begon al met de vast
stelling der notulen. Hierbij vroeg
de heer v. Dongen of de voorzitter
al mededelingen kon doen over een
door hem in een vorige vergadering
aangeroerde kwestie aangaande de
betaling van een aantal achterstal
lige rekeningen van de B.B. aan een
aantal» middenstandszaken. Burge
meester v. Erp antwoordde, dat de
ze zaken inmiddels waren afgehan
deld. De heer v. d. Broek trok dit
echter sterk in twijfel en vroeg, uit
de raad een commissie in te stellen
om een en ander nader te onder
zoeken. De voorzitter verklaarde
echter geen redenen te hebben om
aan de inlichtingen, welke hem
dienaangaande werden verstrekt te
twijfelen.
Naar aanleiding van enkele pun
ten omtrent looncompensatie i.v.m.
huurverhoging en een toekenning
van een duurtetoeslag aan het ge
meen tepersoneel, stelde de heer v. d.
Broek sterk te moeten twijfelen aan
de plichtsbetrachting van de ambte
naren. Hij wees er op dat een amb
tenaar behalve rechten ook plichten
heeft en dat hij sterk vermoedde
dat deze laatste niet door alle amb
tenaren worden nagekomen. De
voorzitter verklaarde dat het amb
tenarenkorps van onze gemeente op
behoorlijk peil staat en dat er ook
naar gestreefd wordt alles zo goed
mogelijk te laten marcheren. Dhr.
v. d. Broek antwoordde hierop dat
hij niet twijfelde aan de kwaliteiten
van het korps, maar wel aan hun
werk. Wii kunnen niet de zachte
heelmeester blijven spelen, zo ver
volgde spr., en als er niet spoedig
verandering in komt, zal deze zaak
onaangename gevolgen hebben.
Zonder meer stelde de voorzitter t
volgende agendapunt aan de orde.
Ook de onbewoonbaarverklaring
van enkele woningen veroorzaakte
enige deining. De heren Smits en
Timmers konden niet goedkeuren
dat de woonruimte van het pand
Diepstraat 9 nog zo kort geleden
door het gemeentebestuur beschik
baar werd gesteld, terwijl die wo
ning toen reeds ongeschikt was en
men voor de betrokkene thans
geen woning beschikbaar heeft. De
burgemeester antwoordde dat het
voorstel alleen inhoudt de raad op
advies te doen verklaren dat de wo
ning ongeschikt is en dat deze
kwestie met de bewoonster als zo
danig niets te maken heeft. De toe
wijzing van een andere woning staat
hier ook weer geheel los van, en is
ook geen taak van de raad. Onder
meer voor de toewijzing van bouw
volume, zo zei de voorzitter, zijn wij
bezig een lange lijst krotwoningen
onbewoonbaar te verklaren. In dit
verband wees de burgemeester er
nog op dat de taak van woningver
schaffing niet primair een taak is
van de gemeente, maar dat dit lou
ter is gegroeid om aan de nood van
de mensen tegemoet te komen.
Behalve de woning Diepstraat 9
werden hierna nog onbewoonbaar
verklaard de panden Havenaijk 30
en 79. De ontruimingstermijnen
werden gesteld op resp. 3 maanden
voor Diepstraat, 9 en een maand
voor de twee anderen.
Verder berden conform de voor
stellen de heffingspercentages op
straatbelasting gesteld op 6% en 3%
resp. voor de gebouwde en de on
gebouwde eigendommen. Dit komt
neer op een belasting-opbrengst van
ongeveer 11,81% van de ten laste
van de gemeente komende kosten.
De politieverordening onderging
enkele wijzigingen. In dit verband
pleitte de heer v. d. Broek voor een
soepele toepassing van de verorde
ning, daar zij bij de meeste mensen
onbekend is. Overtreders zag hij
eerste instantie graag gewaar-
ïn
schuwd. De burgemeester antwoord
de dat alleen onwilligen zouden
worden gestraft.
Een der begrotingswijzigingen hield
verband met de verbetering van de
Vrouwkensvaartsestraat. Er is ruim
een halve ton uitgetrokken om in
deze straat een nieuw wegdek van
zgn. koudasphalt aan te brengen,
waardoor men voor 20 jaar van het
onderhoud van deze weg af zal zijn.
Ook het uitzicht bij kruisingen van
deze weg met andere wegen heeft
de aandacht van het gemeentebe
stuur, zoals de burgemeester op een
vraag van de heer Zijlmans ant
woordde.
Als toegevoegd agendapunt kwam
de winkelsluitingswet nog eens on
der de aandacht. Nu de laatste wij
ziging van deze wet zeven maan
den in werking is, heeft men erva
ren dat er tegenover de enige spe
ciaalzaak in rookartikelen, volgens
de voorzitter een onbillijkheid is
gepleegd. Zoals bekend, hield de
laatste wijziging o.m. in de sluiting
van de winkels op de dinsdagen na
13.00 uur, met uitzondering van die
zaken welke uitsluitend of in hoofd
zaak groenten, fruit, bloemen, vis
en zuivelproducten verkopen. Deze
beperking werd gemaakt omdat ge
noemde producten sterk aan beder
ving onderhevig zijn. Omdat er in
Waspik ruim 30 tabaksvergunningen
zijn verstrekt, is aan de hand van
cijfermateriaal aangetoond, dat de
vérkoop in de speciaalzaak voor ta
bak door de dinsdagmiddagsluiting
te sterk is teruggelopen. De oorzaak
hiervan zou zijn dat het publiek
zich geen andere koopgewoonte
heeft eigen gemaakt, hoofdzakelijk
omdat dit in andere zaken gemak
kelijk is op te vangen. De raad be
sloot daarom conform het voorstel
van B. en W. orr^voor deze speciaal
zaak een uitzondering te maken.
Op aandringen van de heer v. Don
gen zal hierover nog het advies van
de plaatselijke middenstandsvereni-
ging worden gevraagd.
Riolering.
Met algemene instemming en be
reidwilligheid verleende de raad
haar medewerking aan de uitvoe
ring van een rioleringsplan voor on
ze gemeente en stelde hiervoor een
bedrag van 730.700.— beschikbaar.
Dit bedrag kan als volgt worden ge
specificeerd: voor het rioleringsplan
ƒ484.500.—, voor de zuiveringsin
stallatie ƒ236.200.— en als extra
post voor het maken van tertiaire
leidingen c.q. tegemoetkoming in de
kosten van aansluiting door parti
culieren 10.000.—. Het plan werd
ontworpen door het Ingenieursbu
reau voor Waterbouw en Utiliteits-
werken Ir. A. v. d. Mast i.e. te Go-
rinchem, bij welk bureau het basis
plan reeds in 1950 gereed kwam. j
Zoals burgemeester v. Erp in zijn
toelichting zei, is in een agrarische
gemeente als Waspik de riolering
nooit een bijzondere zorg geweest,
omdat het probleem van de afvoer
van straat-, huiswater en faecaliën
op het platte land heel anders werd
opgelost en voorheen weinig pro-
blemen gaf. Zoals de toestand in de
loop der jaren echter is gegroeid, is
een en ander geheel anders komen I
te liggen. Op alle manieren heeft
men toen getracht, o.a. door zink- j
putten, aan deze noodsituatie het j
hoofd te bieden, maar zonder een
goede riolering kan men hierin nim
mer slagen. Ook uit het oogpunt
van de volksgezondheid is de huidi- j
ge situatie volkomen onverant
woord en is ook niet in overeen
stemming met andere voorzieningen
op het gebied van de volksgezond
heid, waar Waspik b.v. kent een
schoolartsendienst. een schooltand
artsendienst en twee gesubsidieerde
kruisverenigingen. Wat op dezelfde
motieven voor andere gemeenten
als noodzakelijk wordt geacht, mag
aan Waspik niet voorbij gaan en
dienen de inwoners een dergelijke
primaire voorziening te kunnen ge
nieten. Voor de totstandkoming van
een riolering zal de bevolking zelf
ook offers moeten brengen. We zul
len, aldus burgemeester v. Erp, deze
zaak echter eerst met Ged. Staten
opnemen, omdat wij aarzelen nieu
we lasten aan de bevolking op te
leggen. Wel doe ik een beroep op de
eigenaren van gronden om te zijner
tijd voor het algemeen belang hun
medewerking te verlenen als b.v.
bepaalde leidingen door hun perceel
moeten worden gelegd. Eventuele
nadelen hierbij ondervonden, zullen
natuurlijk worden vergoed. Oor
spronkelijk lag het in de bedoeling
dit objec in D.A.C.W.-verband uit
te voeren, maar met betrekking tot
de werkvoorziening blijkt dit voor
eerst niet mogelijk. Daarom zal de
gemeente op zo kort mogelijke ter
mijn een en ander onder eigen be
heer laten uitvoeren.
Rondvraag.
In de rondvraag werd op voorstel
van burgemeester v. Erp besloten
om a.s. donderdag bij de opening
van het bejaardentehuis een bedrag
van 100.— uit de gemeentekas aan
het stichtingsbestuur te overhandi
gen als bijdrage in de aanschaffing
van een televisietoestel in de recrea-
Vervolgens bracht de burgemees
ter verslag uit van zijn besprekin
gen met de Vleeskeuringsdienst te
Waalwijk, dit i.v.m. de klachten die
in een vorige vergadering waren ge
uit. Hij concludeerde dat de belan
gen van onze agrariërs bij genoem
de instantie zeer zeker in veilige
handen zijn. De heren Ziilmans en
Kamp deelden deze overtuiging
echter allerminst.
De heer v. d. Broek informeerde
tenslotte of er al concrete plannen
bestonden omtrent de doorbraak in
de kom van het dorp naar de nieu
we verkeersweg en in verband daar
mee naar de mogelijkheid tot aan
leg van een sportveld. Na meer dan
drie jaar, zo zei de heer v. d. Broek,
is men in de kwestie van de sport
velden nog niets gevorderd. Het
kwam hem voor dat de raad alleen
maar goed is om nieuwe wethou
ders te kiezen. Ook de heer Smits
gaf hierover zijn misnoegen te ken
nen. Voor een sportveld bleek ech
ter nog geen grond beschikbaar.
liefde tussen deze twee mensen,
die elkaar nodig hebben en be
grijpen. Viard besluit zijn gezin
te verlaten, maar als bij tengc-
clkaar niet. Clotilde schrijft hem
brief op brief, maar ze krijgt
geen antwoord, want deze brie
ven worden door Viards dochter
achtergehouden, ook de laatste,
waarin Clotilde hem vertelt dat
ze een kind van hem verwacht...
Onafwendbaar loopt de film
dan naar het donkere einde.
Een aangrijpende, realistische
film met groots spel van Jean Ga-
bin en Francoise Arnoul.
Maandag en woensdag.
Toegang 18 jaar.
„MEISJES, MAMBO'S EN
WHISKY".
Eddie Constantine heeft het in
deze film weer best naar z n zin,
want er zijn moeilijkheden, mooie
meisjes en drank in overvloed.
Met een vastgespijkerde glimlach
harde knuisten en een enorme
dorst beweegt Eddie zich temid
den van mannen, wier vriend-
Voor de liefhebbers van liet
Eddie Constantine-genre 'n film
om van te smullen.
Van vrijdag tot en met zondag.
Toegang 18 jaar.
„LIEFDE LANGS DE WEG".
Een uiterst boeiende en knap
gemaakte Franse film met een
zeer grootse vertolking van Jean
Gabin, die hiermee opnieuw ge
toond heeft een acteur van uit
zonderlijke begaafdheid te zijn.
Wat in deze film het meest
schappelijke bedoelingen nauwe- aangrijpt,is de schildering van de
iijks uit de verf komen, voor realiteit, die door Henri Ycrncuil
welk gemis Eddie zich ruim- i voortreffelijk op de film is vast-
,,w.» genus
schoots gecompenseerd ziet in de
aanhankelijkheids - betuigingen
van een drietal zomers geklede
meisjes en in een respectabele
voorraad whisky.
Eddie is ditmaal niet de ge
vreesde Lemmy Caution, die zo
op z'n eigen manier de politie een
handje helpt, maar een Ameri
kaans marineofficier, die veroor
deeld is wegens het gebruik van
marihuana. Hij heeft zich echter
door desertie aan de uitvoering
van het vonnis weten te onttrek- j
ken en scharrelt zpnder paspoort
wat rond tussen Midden- en Zuid-
Am erika. Op grond van deze sta
tus wordt hij uitgenodigd om het
commando op zich te nemen van
een luxe jacht, waarvan de be
stemming geheim is. Het wordt
^ddie al heel gauw duidelijk dat
hij midden in de vuile was zit.
Het wordt een warm, ruw en ook
wel charmant avontuur, waar
Eddie zich doorheen slaat, lacht
en drinkt.
gelegd.
Het verhaal vertelt op prachti
ge wijze een episode uit het leven
van de 5U-jarige vrachtwagen
chauffeur Jean Viard (Jean Ga
bin). Hij is een van de tiendui
zenden, die dagelijks met hun
zware trucks langs de wegen da
veren, gekweld door een constant
gebrek aan slaap. Op gezette tij
den komt hij thuis, heeft wat
woorden met zijn ietwat verslooi-
de vrouw Solange, weet zijn zes
tienjarige dochter Jacqueline, die
het hoog in haar hoofd heeft,
niet in toom te houden en knuf
felt z'n beide .jonge zoontjes. De
camaraderie die hij nodig heelt,
vindt hij in de café's langs^ de
weg bij een goed glas „blanc".
Dan komt plotseling Clotilde
(Francoise Arnoul) in zijn leven,
een twintigjarig wat uit het lood
geslagen meisje, gedesillusio
neerd door een thuis waar liefde
en tederheid schaars waren. Er
bloeit genegenheid en ten slotte
„HEIMWEHDORT WO DIE
BLUMEN BLüHN".
De jongens van de klooster-
schooi St. Quirijn hebben in pa
ter Benedikt (Hans Holt) een uit;
stekende muziekleraar en zij
gaan dan ook voor hem door het
vuur. Hij heeft uit zijn jongens
een koor gevormd, waarmee hij
zelfs op toernee gaat. Op een van
deze tochten redt de pater een
meisje, Renate (Sabine Beth-
man) uit de Donau.
Aanvankelijk wil zij niet zeg
gen, wat haar er toe gebracht
heeft zelfmoord te willen plegen,
maar ten slotte doet zij in
een biecht aan pater Benedikt het
hele trieste relaas van een onge
lukkige liefde. Zii was verliefd
op Robert (Rudolf Prack), de
hoofdingenieur van een grote fa
briek, en hij on haar. Plotseling
echter deelde de directeur van de
fabriek haar mee, dat zij Robert
moest opgeven omdat deze met
zijn dochter zou trouwen. Toeen
ook Robert zich bijzonder vreemd
gedroeg, dacht zii dat alles afge
lopen was.
Dank zij de pater en het jon
genskoor komt ten slotte toch al
les op z'n gelukkige beentjes te
recht.
Van Vrijdag tot en met Zondag.
Toegang alle leeftijden.
„CONTRABANDE UIT CAIRO".
Een aan de slinger geraakte voor
malige piloot van de Amerikaanse
luchtmacht, Lloyd Tredman (Robert
Taylor), leidt in Madrid een losban
dig leventje. Hij is bezig de schei
ding van zijn vrouw Phyllis (Doro
thy Malone). die in Amerika woont,
te vieren, en is dus bijzonder ver
rast als zij plotseling voor hem
staat. Het waarom is overigens niet
erg duidelijk. Vervolgens wordt
Lloyd benaderd door een louche fi
guur, die hem 25.000.aanbiedt
als hij geld naar Egypte wil smok
kelen. Aanvankelijk weigert hij,
maar tenslotte stemt hij toe. Onder
weg bemerkt hij echter dat 't kistje
behalve geld ook cocaine bevat. Dat
is hem te gortig en hij waarschuwt
de internationale politie. En daar
mee komt dan alles wel weer in
orde, ook met de vrouw van wie hij
aanvankelijk wilde scheiden.
Maandag en woensdag.
Toegang 18 jaar.
IRAN BESTELT
SUIKERFABRIEK
BIJ STORK-WERKSPOOR.
De Iraanse regering heeft bij
de Verenigde Machine Fabrieken
(Stork-Werkspoor) een complete
rietsuikerfabriek met raffinade
rij besteld. Met deze opdracht is
een bedrag van enkele tientallen
miljoenen guldens gemoeid, zo
deelt de directie mee.
De fabriek moet door Stork
Werkspoor volledig gebouwd en
ingericht worden in het gebied
van Khouzestan in Iran (Perzië).
Zij wordt daar neergezet in het
kader van een omvangrijk pro
gramma tol ontwikkeling van dit
gebied. De fabriek krijgt een pro-
duktie-capaciteit van circa drie
honderd ton suiker per dag. Bij
het ontwikkelingsprogramma be
hoort ook een irrigatie-project,
waaraan eveneens Nederlandse
bedrijven meewerken. Stork-Hen-
f;ë!o ontving hiervoor reeds een
lestelling voor 17 grote irrigatie-
pompen aangedreven door diesel
motoren. Werkspoor is al sedert
tientallen jaren deskundig in het
bouwen van complete suikerfa
brieken, waarvan er ettelijke in
Indonesië zijn neergezet.
KONING LEOPOLD GAAT HET
PALEIS TE LAEKEN
VERLATEN.
Koning Leopold van België
gaat met zijn gezin het konink
lijk paleis te Laeken verlaten en
zich elders vestigen.
Zoals men weet woonde daar
ook nog koning Boudewijn bij de
familie in, wat voortdurend aan
leiding gaf tot geruchten dat de
ex-koning en zijn vrouw zich te
veel met staatszaken bemoeiden
en koning Boudewijn beïnvloed
den. Koning Leopold heeft nu
besloten elders te gaan, wat al
gemeen wordt toegejuicht.
37).
Iedereen, die de geheimzinnige
verdwijning van Karei Kleuntjes
op de voet heeft gevolgd, vraagt
zich natuurlijk af of commissaris
Kaasnagel dan geen maatregelen
had genomen. Ach ja, deze brave
man'had gedaan wat hij kon. De
hulp van het leger was ingeroe
pen en nu werden op letterlijk al
le stations de treinen onderzocht.
Iedereen werd er uitgehaald en
nauwkeurig gecontroleerd. Dat
verwekte natuurlijk veel gemop
per onder de anders zo aan hun
rust gewende reizigers. Men sprak
zelfs al van totalitaire methodes,
maar dat was laster, want uit het
plaatje blijkt duidelijk, dat de
soldaten zich zéér tactvol gedroe
gen. Edoch, hoe men ook keek,
fen vond Karei Kleuntjes niet.
Op de verkeerswegen werd even
eens goed uitgekeken, maar ook
daar was de vangst nihil. Bot van
dezelfde afmeting ving men op
de vliegvelden en luchthavens,
zodat men wel tot de conclusie
moest komen, dat Karei weg was
en weg blééf. Zelfs de anders
zo gastvrije grenzen van het land
waren hermetisch afgesloten.
Douanebeambten en mannen van
de militaire politie hielden daar
alle auto's aan, doch ook hier
was het: wéér geen Karei Kleunt
jes en wéér geen Italianen.
'Doch op én plek van de grens
ging Karei wèl de denkbeeldige
streep over. Terwijl men daar
grimmig de dure sportwagen van
een zekere Bernardus B. Suycker-
buyck nakeek, die juist met zijn
vrouw op vakantie wilde gaan,
schoof in de verte een grote goe
derentrein de grens over... Maar
ja, wie let er nu op een goederen
trein en wie had nu kunnen we
ten dat de gezochte personen zich
juist in deze trein bevonden
van
,DE ECHO VAN HET ZUIDEN"
door
ELLIOT
CARROLL
Herman Antonsen
I.
ELEANOR
Vertaling:
3).
Ze wierp een zijdelings blik op
Robin Lee, toen deze zich wat
voorover boog, om tegen de be
stuurder te zeggen, dat hij een
stillere straat moest inslaan. Ze
bestudeerde zijn scherp besneden
gelaat. Wat had hij een prachtige
rechte neus! Een neus was zo'n
belangrijk deel van het gezicht
voor Gwynne. Ze had altijd een
beetje een hekel aan haar eigen
wipneusje. En zijn brede vier
kante kin, zijn mooi gevormde
mond, zelfs de onregelmatige
manier waarop zijn haren langs
zijn slapen groeiden, was in haar
ogen iets volmaakts. Robin Lee!
Een fijne naam! Ze dacht aan 'n
oud liedje, dat ze haar moeder
vaak had horen zingen. Onwille
keurig kwamen de woorden haar
in haar gedachten
„Waar is de vreugde en
vrolijkheid,
Die het leven een hemel op
aarde maakten?
Och, met jou zijn ze weggevlucht,
Robin Adair
Voor de anderen mocht hij Ro
bin Lee heten, zij zou altijd aan
hem denken als aan die Robin
Adair van dat oude liedje.
Hij wendde zich op dat ogen
blik juist naar haar om en zag,
hoe er weer een blos naar haar
wangen steeg. En die bruine ogen
keken een beetje schuchter en
verdroegen zijn blik niet meer zo
onbevangen. Robin's pols begon
sneller te slaan. Wat was ze toch
een schatje, dat rustige schepsel
tje uit de beschrijving van Inez
Maitland!
Ze waren aan de werf gekomen
en hielden daar stil. Robin gooi-
schoonheid, waarop ze vele heer
lijke dagen en nachten zou wo
nen, door het stille water glijden
of stoppen in tropische vreemde
havens, tot ze eindelijk in New
York zouden aanlanden. En hij
altijd dicht bij haar! Robin Lee...
Robin Adair.
Geen wonder dat een rilling
van verrukking door haar heen
voer, toen hij zijn arm door de
hare stak en haar naar 'n wach
tende sloeg geleidde.
II.
AAN BOORD.
Verscheidene personen bevon
den zich aan dek, toen Robin met
Gwynne aan boord kwam. Mait
land zelf, een gezette, blozende
1 man met dun, grijs haar, dat
slechts spaarzaam zijn schedel
de het 'portier aan zijn kant open. bedekte, kwam naar voren om t
„Ziezo, we zijn er", kondigde
hij vrolijk aan. „Van hieruit hebt
u een prachtig gezicht op uw toe
komstige tehuis." Hij wees naar
zee. „Prachtboot, vindt u niet?
Kunt u de naam lezen? Nogal
poëtischDe droom."
Gwynne staarde over het wa
ter heen naar een slank wit schip
dat in de avondzon glansde... De
Droom. Een ding van vorstelijke
meisje te begroeten. Ze had altijd
veel op gehad met haar grote
blufferige neef Ambrose, wiens
hartelijkheid voor haar moeder,
die weduwe was, hem 'n plaatsje
had hezorgd in Gwynne's hart
van jongsaf. Hij stak zijn grote
hand uit en omvatte de hare in
een warme handdruk. Zijn zware
stem daverde over het dek.
„Zo, ben je daar eindelijk? En
zo fris als een bloemetje ook!
Wat lijk je sprekend op je moe
der, lieve kind, toen ze dertig
jaar jonger was dan altijd. Kom
hier, laat me je aan m'n vrouw
voorstellen... Margaret, dit is nu
Gwynne Cameron, het nichtje,
waarover ik het zo vaak gehad
heb. Aardige meid, wat?" En met
die woorden bracht hij haar bij
een slanke welverzorgde vrouw,
die op haar gemak in een dek-
stoel lag.
Met haar blauwe lome ogen
bekeek ze Gwynne achteloos.
Traag hief ze haar hand op en
raakte even de vingers van het
meisje aan.
„Iedereen, die nog geen veertig
is, beschouwt Ambrose als een
kind", zei mevrouw Maitland met
een glimlachje. „Ik had eigenlijk
verwacht dat je een min, klein
ding was, niet zo n volwassen
jonge dame. Ik hoop maar dat je
niet verwacht, een gezellig reisje
te zullen hebben, lieve. Ik ben er
volkomen op voorbereid me dood
te vervelen. Mijn man heeft be
zwaar tegen zo'n hele bende, wat
zijn vriendelijkste benaming voor
een troepje vrienden schijnt te
zijn, en daarom zijn we maar met
een klein gezelschap."
„O, maar voor mij kan 't niet
anders dan heerlijk zijn", riep
Gwynne uit. „Ik weet zeker, dat
ik van elke minuut op dit prach
tige schip genieten zal!"
Ze was echter vlug genoeg van
begrip, om in te zien dat Marga
ret Maitland haar zoveel oudere
man reeds een beetje moe werd
en graag een groter gezelschap
van jongere lui meegenomen had.
Op dat ogenblik kwam 'n slan
ke, donkerharige, voornaam uit
ziende man van de verschansing
af naar haar toe en werd als dok
ter Faust aan haar voorgesteld.
Hij liep tegen de veertig, maar hij
was eep type, wiens leeftijd hem
niet gemakkelijk viel aan te zien.
Hij deed Gwynne denken aan een
lenige, sierlijke tijger in al zijn
manieren en gebaren. Toch was
er iets opvallend aantrekkelijks
in z'n manier van doen en de wij
ze waarop hij haar begroette.
„Welkom aan boord, juffrouw
Cameron", zei hij met zachte en
prettige stem. „Ik hoop dat u
geen last van zeeziekte hebt. De
andere dames hebben haar voor
nemen reeds te kennen gegeven,
zodra we uitgevaren zijn, mijn
patiënten te worden. Ik voorzie
dus, dat u en ik de handen zullen
vol hebben.
Nog voordat ze antwoorden
kon, werd Gwynne door een hof
meester, die haar een boodschap
kwam brengen, aangesproken.
„Juffrouw Maitland", zei hij,
„vroeg of ze dadelijk bij haar in
de hut wilde komen." Ze volgde
de man met lichte en opgewekte
tred. Iedereen was ook zo vrien
delijk tegen haar en ze begon zich
reeds echt op haar gemak te voe
len aan boord. Inez Maitland lag
op een divan in haar witte hut
met veel verguldsel en gaf korte
vinnige bevelen aan haar half
bloed kamenier. Overal lagen kle
ren verspreid en de lucht was
zwaar van reukwerk. Ze begroet
te Gwynne achteloos.
„Gelukkig dat je er bent. Maak
het je gemakkelijk. Daar", wees
ze op een deur, „is je hut. Ik denk
dat je je voor het diner wel zult
willen kleden. Maar doe in vre
desnaam geen uniform aan. Het
zien alleen al van een witte muts
bezorgt me kippevel."
„Dan trek ik geen uniform
aan."
Gwynne keek bewonderend
naar de liggende gedaante. Inez
Maitland was ongetwijfeld heel
mooi ondanks de verdrietige trek
om haar rode mond en de rimpel
tussen haar wenkbrauwen.
(Wordt vervolgd)
tl6Zclcll
CCPYBlGHT STUDIO AVAN