FILMJOURNAAL
Liefde in de storm
Luxor
Musis Sacrum
WELK VAK kiest U
BRIGADIER PIET EN DE SEMI-PROF
4
a
a
a
a
a
a
a
a
a
a
a
a
a
a
a
a
DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN VRIJDAG 26 JUNI 1959
het nu onbetrouwbaar z(jn door
de invloed van de eb.
Toch zou deze man zijn ambt
niet willen ruilen voor dat van
besteller in de stad. Hij is hier ge
boren en getogen, het is zijn land
en hij houdt van zijn werk. Het is
avontuurlijk en afwisselend.
Dit leven maken we één dag
mee en we kunnen het volkomen
beamen.
Van blok op blok.
De laffe waterstand speelt ons
bij de eerste klant al parten. We
kunnen niet dicht genoeg bij ko
men en leggen daarom de boot
vast aan 't uiteinde van 'n strek
dam, gebouwd uit ruige bazalt-
blokken. Terwijl de postambte
naar -als een gems van blok op
blok springt en zich betrekkelijk
snel voortbeweegt, martelen wij
in zijn kielzog, glijdend en glib
berend. Maar tenslotte bereiken
we de rietzoom aan de oever.
We worstelen ons er door en
lopen nog 'n tien minuten, waar
na we hel adres bereiken. De post
wordt aan de vrouw des huizes
overhandigd, ze koopt vijf post
zegels van 12, geeft hem n brief
mee voor haar zuster en we gaan
weer de weg terug. Hier in dit
woeste land is de postbode de
vriend van alle bewoners. Gedu
rende vele dagen, ja soms weken,
is hij de enige schakel met de
buitenwereld, zo geïsoleerd wo
nen vele mensen in dit gebied.
De boot wordt losgemaakt en
voort gaat het naar een volgend
adres. We leggen aan bij een dijk
en beginnen aan een forse wan
deling van omstreeks een kwar
tier héén. Naast wat gewone post
moet de postbode hier ook een
„pakketje' afleveren met wat
landbouwmaterialen. „Ik ben blij
dat de P.T.T. een maximum ge
wicht van tien kilo voor postpak
ketten heeft gesteld", vertrouwt
Driesprong ons toe, terwijl de
druppeltjes onder zijn pet van
daan komen en hij in de hete zon
het pak op zijn schouder draagt.
Maar we werden getroost, want
bij aankomst op de hoeve wacht
ons daar een heerlijk kopje Bra
bantse koffie. De vrouw heeft
ons in de verte zien zwoegen en
de koffie klaargemaakt.
Wier en vaarboom.
Gesterkt gaan we weer verder.
Klant voor klant wordt afgehan- i
deld. Soms betekent het uren lo
pen, dan weer varen door smalle
ondiepe kreken, waar het wier
om de schrief slaat en deze elk
ogenblik gereinigd moet worden,
maar we gaan verder. Een enkele
maal zet Driesprong de motor af
en griipt de vaarboom, dan wordt
de Poot gewoon, geduwd.
Een enkele bewoner heeft een
aaruig gebaar gemaakt jegens de
postbode en heeft aan de oever
een soort privé-brievenbus ge
plaatst, waar de post kan worden
gedeponeerd; dat scheelt de be
steller ui^n lopen..
Waar wij niet dicht genoeg on
der de wal kunnen komen, gaat
het anker overboord en gaan de
lieslaarzen aan. Daar waden we
door het slijk naar de oever om
tenslotte de plicht te vervullen,
want besteld wordt er, in weer
wil van alle obstakels en al gaat
het slechts om één stuk, de dage
lijkse krant. Elke dag moet de be
steller alle klanten af, want de
krant, die over de post verzonden
wordt, moet gebracht worden,
ook al is er geen enkel ander
poststuk bij.
Wandelend postkantoor.
Wanneer we laat in de middag
het laatste adres hebben afge
werkt, treffen we midden op de
Amer het dobberend roeibootje
met besteller Schuller, die zijn
rayon binnen in de Biesbos al
klaar had en op de afgesproken
plaats wacht op de postboot. De
sloep wordt vastgemaakt en de
besteller klimt in de motorboot.
Na een dag van hard werken,
waarbij de motorboot een traject
van omstreeks veertig kilometer
aflegde en per man ruim vier uur
werd gelopen, gaat 't terug naar
Drimmelen, de standplaats van
de post. Op het kleine postkan
toortje worden rekening en ver
antwoording afgelegd van deze
bestelling en dat is ook wel no
dig, want de postbode is in deze
streek een wandelend postkan
toor. Hij brengt niet alleen de
post, maar verkoopt postzegels,
girofirmulieren, boekt postwis
sels en wat al niet meer. Hij int
de stortingen en betaalt uit en
dan is er aan het eind van de reis
wel het een en ander af te reke
nen. De volgende dag gaat hij
weer op stap en zo gaat het dag
in daff uit, weer of geen weer,
mist, storm of ijs, de post moet
bezorgd worden
„EEN TIJD VAN LEVEN EN
VAN STERVEN".
Erich Maria Remarque, die
grote naam maakte met zijn ro
man „Van het westelijk front
geen nieuws", een aangrijpend
verhaal uit de eerste wereldoor
log, heeft de tweede wereldoorlog
als milieu gekozen voor zijn ro
man „A time to love and a time
to die", waarin hij op even boei
ende en ontróerende wijze't ver
haal vertelt van twee jonge men
sen in de hel van een oorlog. Op
deze roman werd de film geba
seerd „Een tijd van leven en van
sterven", waarin de schrijver
zelf de rol van professor Pohl-
mann speelt. Het verhaal speelt
zich af in de lente van 1944 in het
steeds dichter naar de afgrond
vallende Duitsland. In de chaos
en de waanzin van de oorlog ont
moeten twee jonge mensen el
kaar. de met verlof komende
Ernst Graeber (John Gavin), die
zijn ouderlijk huis in puin en z'n
ouders vermist vindt, en Elisa
beth Ivruse (Lieselotte Pulver),
de dochter van een arts, die in 'n
concentratiekamp is opgesloten,
omdat hij heeft durven zeggen
dat de oorlog verloren was. Op
de puinhopen van een ontredderd
Duitsland bloeit de liefde van de
ze twee jonge mensen op, maar
hun huwelijksgeluk is echter van
Feuilleton
van
„DE ECHO VAN HET ZUIDEN"
door
ELEANOR ELLIOT CARROLL
Vertaling: Herman Antonsen
V
12).
„Dus nu begrijp je het goed?" zei
Inez naar haar deur gaande. „Het is
kwart voor twee. Om tien minuten
over tweeën moet je naar de hut van
mijn vader gaan en hem wekken. Je
zegt tegen hem, dat ik me zo vreemd
gedroeg toen je me naar bed wilde j
helpen, dat je besloot op de divan
van mijn hut te blijven slapen. Je bent
bijna dadelijk in slaap gevallen, met
een schok wakker geworden en hebt
gezien, dat ik verdwenen was. Je hebt
het gehele schip afgezocht, maar me
niet kunnen vinden; je bent bang dat
er een ongeluk gebeurd is. Goed be
grepen Rachel?
Je krijgt honderd dollar, als mijn
plan gelukt en jij je rol goed speelt.
Morgenochtend zal ik ze je geven."
Het donkere gezicht van het meisje
vertrok in een verrukt grijnslachje.
„Honderd dollar? Grote goedheid,
juffrouw Inez, dan u zien zult, hoe
korte duur, want aan het slot
van 't verhaal wordt Ernst neer
geschoten door een Russische
krijgsgevangene, die hij vrij wil
de laten;
Een bijzonder boeiende en diep
menselijke film, die wij in de be
langstelling mogen aanbevelen.
Van vrijdag tot en met zondag.
Toegang 18 jaar.
„ONDER KRUISVUUR".
Het gaat er weer bijzonder
warm toe in deze Western, waar
in twee mensen in 't stadje Litt
le Rock arriveren om de plaatse
lijke bank lichter te maken. Een
van deze beide knapen wordt ech
ter tegen wil en dank tot sheriff
gebombardeerd en dit schijnt
hein zo aan te grijpen, dat hij
stilaan een fatsoenlijke vent
wordt en de bankroof door de
ander verhindert. Als beloning
wordt hij in vaste dienst be
noemd en krijgt als toegift nog
een aardige joffer, die de hele
film door over het doek gedwar
reld heeft en ook niet tot de
braafste behoorde.
Maandag en woensdag.
Toegang 14 jaar.
„LIANE 2 DE WITTE SLAVIN".
Na „Liane, het meisje uit het
oerwoud" met het Duitse sex-
bommetje Marion Michael, wor
den we nu geconfronteerd met 'n
avontuur van dezelfde Liane, die
in handen van slavendrijvers
valt. De vorige film eindigde met
Liane's komst naar Europa, na
dat was gebleken dat zij de doch
ter was van een rijke Hamburgse
reder. Wanneer de reder komt te
overlijden, erft zij zijn niet ge
ringe vermogen, maar ondanks
deze bom duiten kan zij niet wen
nen aan het leven in Europa en
keert naar de Afrikaanse wilder
nis terug. In het oerwoud krijgt
zii echter weer heimwee naar
Tnoren? de man, die de vorige
expeditie leidde. Frank (Adrian
Hoven), de vlieger van 'n nieuwe
experitie, neemt haar in zijn toe
stel mee om haar naar Thoren te
brengen. Onderweg neemt Frank
een politieman en een slavenhan
delaar, Frazer geheten, ook aan
boord. Frazer is op heterdaad be
trapt en zal nu voor de rechtbank
geleid worden. Hij slaagt er ech
ter in de politieman onschadelijk
te maken en dwingt Frank daar
na om in de woestijn te landen.
Wanneer Frank dan in 'n gevecht
gewond wordt, is Liane in han
den van de slavendrijver en er
komt heel wat voor kijken voor
zij daar weer uit is, maar tenslot
te gelukt het de inmiddels her
stelde Frank toch het arme wicht
weer haar vrijheid te schenken,
waarna ze weer gerustgesteld
naar huis kunnen gaan.
Van vrijdag tot en met zondag.
Toegang 14 jaar.
„AIDA".
Een nieuwe verfilming van
Verdi's beroemde opera met So
phia Loren als Aida, de Ethiopi
sche koningsdochter, die haar
liefde voor de Egyptenaar Rama-
des trouw bleef tot in de dood.
Deze nieuwe filmversie zal niet
alleen de filmliefhebbers, maar
vooral ook de operaliefhebbers
boeien en bekoren, want de rol
van Aida wordt gezongen door
niemand minder dan de beroem
de Renata Tebaldi. In de overige
zangrollen horen we Gino Bechi,
Ebe Stignani, Giuseppe Campo-
ra, Giulio Neri en Enrico Formi-
chi. Het ballet is het Ballet van
de Romeinse Opera.
Maandag en woensdag.
Toegang 14 jaar.
KLEDING-VERHUUR
BRUIDSJAPONNEN, BRUIDSMEISJESJAPONNEN, enz.
en een ruime sortering gelegenheidskleding voor heren,
naar de laatste mode.
Bossche kleding-service
Vughterstraat 205 Tel. 5385 (na 19 uur 4162)
's-HERTOGENBOSCH
I
I
I
I
I
i
i
Dit jaar hebben wij weer ge
legenheid tot plaatsing van
twee leerlingen
in ons bedrijf, om te worden
opgeleid tot
zetter of drukker
De jongelui kunnen na de vakantie in dienst treden, en
beginnen dan 1 januari a.s. de school te volgen.
Voor plaatsing in ons bedrijf komen in aanmerking:
Jongelui van 14 jaar die 8 klassen der lagere school met
succes hebben doorlopen, of 15- en 16-jarigen die 7 klassen
der lagere school met succes hebben gevolgd, en ook zij
die een verdere opleiding hebben genoten.
Ouders van jongelui, die dit mooie en goed geregelde vak
ambiëren, gelieven eens te komen praten of schriftelijk te
solliciteren.
WAALWIJKSE STOOMDRUKKERIJ
Antoon Tielen
Grotestraat 205 - Waalwijk.
1
I
I
l
B
I
I
I
1
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
Uit de Provincie
PREMIEKEURINGEN TE
TILBURG EN MEEUWEN.
Meeuwen.
1-jarigie. Gron. t. Aangewezen
voor centrale keuring Zenara ei
gen. Gebr. Branderhorst, Eethen;
Ziranda, eig. A. C. Branderhorst,
Genderen; Zijgje, eig. A. J. Buijs,
Herpt; Zuzelly, eig. A. C. Bran
derhorst, GenderenN. N. eig. W.
v. d. Brand, Haarsteeg.
B-premie: Zilfonsa, eig. A. C.
Smeur, Waspik.
C-premie: Zometa, eig. L. de
Ruiter. Genderen; Ziobe, eig. A.
C. Botermans, Loonopzand; Zen-
na, eig. A. C. Branderhorst te
Eethen.
Gelders type.
Aangewezen voor de centrale
keuring: Zedeka, eig. A. J. Zijl
mans, Raamsdonk; Zadonia, eig.
A. J. Brink, Raamsdonk; Zijgje,
eig. A. J. Buiis, Herpt.
C-preinie: Zuska, eig. W. de
Jongn, Raamsdonk.
2-jarige. Gron. t. Aangewezen
voor de centrale keuring: Weara,
eig. Gebr. Branderhorst, Eethen
en Wuianna, eig. Gebr. P. en A.
Smits, Waspik.
B-premie: Witty, eig. A. C.
Branderhorst, Genderen; Wodie
eig. Th. A. Rijkes Sprang-Capelle.
I C-premie: Wura, eig. wed. G.
J. Hartgers Doeveren en Wapo-
lina eig. J. W. Boom Raamsdonk.
Geld. type. B-premie Wartje P.
eig. fam. v. d. Schans, Drongelen.
C-premie: Wilanda, eig. Th. A.
Rijken, Sprang-Capelle; Wendy,
eig. fam. v. d. Schans, Drongelen
en Wodin eig. P. van den Broek,
Raamsdonk.
3-jarige. Werden allen op één
na aangewezen voor de centrale
keurinff n.l. Vinolia, eig. wed. E.
v. (I. Beek, Genderen; Vera, eig.
J. Kamp, Raamsdonk; Videtta,
eig. J. N. Boons, Raamsdonk en
Viletta, eig. J. Zijlmans Raams
donk.
C-premie: Valencia, eig. J. C.
van Strien, Raamsdonk.
Gelders type. Werden aange
wezen voor" centrale keuring:
Vady G. eig. D. Wertlier, Sprang;
Vera, eig. N. W. voor de Poorte,
Drongelen; Vadola, eig. J. v. d.
Heuvel, Genderen; Vrieda, eig.
A. v. d. Kolk, Eethen; Victorien-
tje, eig. A. A. Bink, Elshout; Vic-
torine, eig. fam. v. d. Schans te
Drongelen.
C-premie: Vetoni, eig. A. J.
Bink, Raamsdonk; Vemilia, eig-
C. v. Strien, Raamsdonk; Vagro-
da, eig. J. v. d. Heuvel, Genderen;
Visatine, eig. P. W. Klijn, Els-
hout.
Preimiewaardige veulens.
Gron. type: van Raadsheer, ei
gen. Gebr. Branderhorst, Eethen;
Tarzan, eig. Gebr. Branderhorst,
Eethen; van Rodeo, eig". Gebr.
Branderhorst, Eethen.
Gelders type. Van Tabor, eig.
A. Kolmans, Elshout; van Tabor,
eig. J. v. d. Heuvel, Genderen;
van Tabor, eig. J. C. Vughts, Els
hout; van Luitenant, eig. K. Dij In
slag, Eethen; van Itam, eig. fam.
v. d. Schans Drongelen; van Itam
eig. als voren; van Itam, eig. M.
Millenaar, Dussen.
4 t.m. 7-jarige: Gron. t. a-pre
mie en het ster-predicaat: Renny
eig. J. L. Verschure, Raamsdonk.
Geld. t.A-premie en ster-pre
dicaat: Sugane, eig. Th. A. Rijken
Sprang-Capelle.
B-premie: Umalia, eig. Jac. v.
d. Brandt, Drunen; Uti, eig. fam.
v. d. Schans, Drongelen; Retsyda
nge
eig. M. Millenaar, Dussen; Tado-
la, eig. J. v. d. Heuvel, Genderen.
C-premie: Umetta, eig. J. M.
Klijn, Elshout.
Ster-merriën.
Gronings type: A-premie en
niet aangewezen voor de kroon-
keuring: Telma, eig. L. Colijn te
Doeveren.
B-premie: Uria L., eig. J. C.
Brok, Elshout; Tudith, eig. P. M.
v. d. Broek, Waalwijk.
Gelders type: A-premie en aan
gewezen voor de kroonkeuring:
L'letia, eig. K. Dijkslag, Eethen;
Rudie, eig. M. Spoor, Eethen.
Verder nog A-premie: Tanne-
ke, eig. A. Kolmans, Elshout.
B-premie: Silburga, eig. J. C.
Vughts, Elshout.
Kroonmerriën.
A-premie: Seara, eig. Gebr.
Branderhorst, Eethen.
Gelders type. B-premie: Serana
eig. fam. v. d. Schans, Drongelen.
Tilburg.
Grote maat, 2-jarige.
3e premie: Diny van Potten,
eig. G. C. Paans, Sprang-Capelle.
Middenmaat, 3-jarige.
Ie premie: Annie, eig. J. Heur-
ter, Kaatsheuvel.
Kleine maat.
Ie premie: Marie van het Zil-
verveld, eig. H. M. Brabers Loon
opzand en Hennie, eig. A. J. v. d.
Corput, Capelle.
mm/////
Kalm en waardig klom briga
dier Piet van het hek af zo mo
gelijk nóg kalmer en waardiger
schreed hij op Th. Vlampyp toe.
„Als iij ogen in je dikke hoofd
hebt, dan kon je zien, dat ik be
zig was over het hek te klimmen"
zei hij streng. „En als je dat zag,
hoefde ie ook niet te vragen wat
ik aan het doen was. Ik was dus
aan het klimmen. Is dat duide
lijk? Juist! Dan zijn we nu alle
maal tevreden gesteld. En als je
soms nog niet tevreden mocht
zijn, kijk... hier heb je mijn poli
tiepenning. Ik ben brigadier Piet
van de Centrale Recherche, mo
menteel belast met het onderzoek
naar de verdwenen Karei Kleunt-
jes". „Wat? Bent u brigadier
Piet?" riep de norse machinist
uit en zijn houding veranderde
op slag. „"Bent u nou die bekende
Piet, waarvan altijd stripplaatjes
in de krant staan? En wat moet
u dan op ons emplacement doen,
als ik het vragen mag?" „Nou
beginnen we elkaar te begrijpen'
lachte Piet. „De kwestie is, dat ik
zo'n idee heb, dat de twee Italia
nen met Karei Kleuntjes via het
opslagterrein van Sjouwerman
en Vrachtjes op dit spoorwegem
placement zijn beland. Nu zou ik
wel'eens willen weten of er van
nacht een goederentrein van hier
naar Italië is vertrokken. Daar
konden die schurken dan wel 'ns
een schuilplaats hebben gezocht,
begrijp je?" „Ga dan mee naar
post f", zei Theodorus Vlampyp.
„Daar werkt een man, die pre
cies op de hoogte is van de trei
nenloop". Zo gezegd, zo ge
daan. Even later liep het tweetal
al op de trappen af van het sein
huis, dat hekend stond onder de
naam van post T.
goed ik toneelspelen. Nee, ik niets
vergeten zal. Laat U gerust aan mij
over."
De deur ging zachtjes dicht. Inez
sloop op haar tenen door de half
donkere gang naar het andere einde
van het schip, waar dokter Faust en
Robin naast elkaar een hut hadden.
Buiten de deur van Robin bleef ze
staan luisteren. Onder door de kier
der deur scheen een straaltje licht en
binnen hoorde ze hem bezig. Mooi!
Hij was dus nog niet naar bed. Ze
behoefde de kans dus niet te wagen
ook de dokter wakker te maken. Ze
klopte heel zachtjes aan.
„Wie is daar?" vroeg Robin met-
een.
„Inez", fluisterde ze zacht. „Ik
moet je even spreken, Robin. Heel
even maar. Dringend nodig!"
„Ik ben zo bij je", antwoordde hij.
Robin schoot zijn kamerjas aan.
Wat kon er zo laat aan de hand zijn?
Was er soms iets met Gwynne? Was
haar iets overkomen. Ze hadden die
arme schat achtergelaten, ziek en
akelig, terwijl ze zelf gingen fuiven.
Het was een vervelende, eindeloze
avond voor hem geweest, waarin hij
aldoor met zijn gedachten bij het be
minde meisje verkeerd had.
Hij opende zijn deur.
„Wat is er aan de hand?" vroeg
hij gejaagd, toen hij Inez in négligé
voor zich zag staan. „Is ze erger? Zal
ik Faust even roepen?"
„Kom even mee naar de salon, Ro
bin, toe", smeekte Inez, hem bij de
mouw van zijn kamerjasje grijpend.
„Ik, ik denk, dat je me wel voor
krankzinnig zult aanzien, maar ik
voel zo'n onweerstaanbare neiging
om overboord te springen... er een
eind aan te maken. Het leven is de
moeite niet meer waard. Ik heb geen
zin meer in het leven."
Er scheen een krankzinnige gloed
uit de verwilderde ogen, waarmee ze
Robin aanstaarde. Ze beefde over al
haar leden.
„Maar luister nu eens", zei hij,
haar met tegenzin volgend: „Dat is
toch al te gek. Laat me de dokter er
even bij roepen, Inez. Hij zal je wel
wat geven om te slapen. Je hebt kou
gevat. Je handen zijn zo koortsig
gloeiend. Wacht een ogenblikje..."
„Nee, ik kan niet wachten. Ik moet
niets van Julian hebben. Toe, roep
hem niet, Robin!" Snikkend klemde
Inez zich aan zijn arm vast. „Praat
zelf maar wat met me... heel even
tjes maar. Dan voel ik me wel kal
mer. Ik zal heus weer naar bed gaan,
dat beloof ik je. Ik ben toch zo diep
ongelukkig!"
Robin gaf toe. Het diende immers
nergens toe met een vrouw, wier ze
nuwen overtstuur waren, te redene
ren. Hij volgde haar in de donkere
salon, stak een leeslamp aan en bracht
haar naar de rustbank. Ze liet zich
er ineengedoken op neer vallen en
begon bitter te schreien. Hij kwam
naast haar zitten.
„Kom, vertel me nu eens alles",
zei hij, als tegen een lastig en on
rustig kind. „Wat scheelt er nu toch
aan, Inez?"
„Och mijn leven... mijn verknoei
de en totaal nutteloze leven!" jam
merde ze. „Als ik alleen ben over
valt me dit zo vaak. Het is net of iets
me besluipt en overdekt en bijna doet
stikken. Als het zo is, durf ik niet
alleen te blijven. En buiten hoor ik
het water ruisen... klotsen... en me
roepen. Hoor jij het niet? Luister dan
toch!"
Ze had haar bleke gelaat naar hem
opgeheven. Haar vreemde gloeiende
ogen fonkelden angstwekkend. Ru
bin Lee huiverde. Was ze gek gewor
den. Wat moest hij toch met haar
aanvangen.
„Dat is allemaal onzin", zei hij met
voorgewende ruwheid. Beheers je
toch wat. Je laat je door je zenuwen
helemaal de baas spelen, dat is de
hele kwestie!"
„Zenuwen?" herhaalde ze, haar
gelaat met de handen bedekkend, dat
zeggen jullie allemaal. Jullie schij
nen geen van allen te begrijpen, hoe
hopeloos mijn leven verknoeid is. Je
zult nooit begrijpen, Robin, wat het
zeggen wil, wat ik allemaal meege
maakt heb. Het spookt me door
mijn hoofd, tot ik er gek van word
gek... stapelgekl"
Robin wis er geen antwoord op te
vinden. Hij dacht na over alle praat
jes die over Inez na de dood van haar
man gelopen hadden. Was het mo
gelijk dat ze toch wel echt van hem
gehouden had? Dat ze nu over hem
treurde.
„Ik vind het verschrikkelijk jam
mer, Inez", zei hij hartelijk zijn hand
op haar schouder leggend, „ik wist
niet... ik was onder de indruk, dat je
Tante Meg heeft me verteld..."
Ze staarde hem verwonderd aan.
„Je weet heel goed, dat ik Paul
haatte. Dat weet Margaret ook. Maar
ik heb niemand, met wie ik er eens
over praten kan. En niemand heeft
geduld om naar me te luisteren."
„Nou, praat er dan maar tegen mij
over", mompelde Robin gelaten, in de
mening, dat het mischien wel goed
voor haar was, als ze haar hart eens
kon luchten, anders raakte ze mis
schien helemaal overstuur en dan
werd Gwynne er nog de dupe van.
Langzaam ging de tijd voorbij. Ro
bin luisterde met geforceerde belang
stelling naar het verwarde verhaal,
dat Inez hem opdiste. Hij had veel
moeite om niet in slaap te vallen en
geeuwde een paar maal openlijk. Hij
verlangde naar zijn bed. Maar Inez
wist van geen ophouden. Met schor
fluisterende stem praatte ze aan één
stuk door. Robin knikte slaperig en
verstond nauwelijks meer wat ze zei.
Plotseling hoorde hij buiten de sa
lon haastige voetstappen en luide
stemmen. Inez had ze al eerder ge
hoord. Op dat ogenblik had ze in
spanning zitten wachten. Met een
vlugheid, die de man naast haar to
taal overrompelde liet ze zich tegen
hem aanvallen met haar hoofd tegen
zijn borst en haar blanke armen om
zijn hals geslagen. Op hetzelfde
ogenblik werd de deur opengescho
ven. Op de drempel stond Ambrose
Maitland in een rode badmantel. Ver
bazing, verontwaardiging en woede
stonden duidelijk op zijn opgeblazen
gezicht te lezen.
„Robin! Inez" schreeuwde hij met
donderende stem, „wat moet dat nou?
Zijn jullie hier zo laat... alleen bij
elkaar? Daar verlang ik een verkla
ring van!"
Robin trachtte zich los te maken
uit de hem omstrengelde armen, maar
dat gelukte hem niet. Inez klemde
zich nog vaster tegen hem aan.
(Wordt vervolgd).
ro: r V;. sruniQ avan
