DRUNEN
Liefde in de storm
Gemeenteraad Drunen
BRIGADIER PIET EN DE SEMI-PR0F
m
i
Diploma-uitreiking aan de technische school
voor schoenmakers te Drunen
Gastarieven vastgesteld
DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN MAANDAG 20 JULI 1959
Feuilleton
f
Afd. Timmeren.
1c pr. Petrus van Strien, Uden-
li out.
Afd. Schoenmaken.
Ie pr. Wilhelmus Greve, Waal
wijk: le pr. Theodorus v. Wezel,
Kaatsheuvel: 2c pr. Adriaan Hoe
venaar, Sprang-Capelle.
Afd. Schilderen.
lc pr. Adrianus van Sam beek,
Drunen2e pr. Hendrikus Bran
derhorst, Genderen.
Afd. Electrotechniek.
lc pr. August Kortum, Waal
wijk; 2c pr. Hendrikus Bobben,
Üdenhout.
Afd. Metselen.
le pr. Antonius v. d. Sande,
Drunen; 2c pr. Hendrik Havcr-
lials Kaatsheuvel; 3e pr. Hendrik
van Vugt, Sprang-Capelle.
Na deze diploma- en prijsuit
reiking wenste de voorzitter de
leerlingen nogmaals geluk en hij
hoopte dat het behaalde diploma
het begin zou mogen zijn van een
goede toekomst. Een bijzondere
gelukwens richtte hij tot de prijs
winnaars, die hij prees om hun
doorzettingsvermogen, ijver en
werklust en hij sprak de hoop uit
dat deze goede hoedanigheden
hun in hun verder leven ook veel
succes zouden mogen brengen.
Hierna werd nog het woord
gevoerd door de directeur van de
school, de heer v. Steenderen, die
de leerlingen op deze laatste dag
van de afgesloten 2-jarige cursus
een wijze en vaderlijke les mee
gaf. Hij wees er op, dat dit diplo
ma nog maar een begin is en dat
de leerlingen een volledig vak
manschap pas in de praktijk van
t volle leven zullen kunnen ver
werven. Ook drukte de directeur
zijn jongens op het hart om toch
ook vooral aandacht te besteden
aan de vorming van hun karak
ter, zodat ze kerels worden die
weten wat ze willen en die lei
ding weten te geven op de plaats
waar ze gesteld zijn.
Ten slotte sprak de directeur
zijn dank en waardering uil voor
het werk van de voorzitter en het
schoolbestuur, waardoor toch elk
jaar weer zovele jongens in dc
'gelegenheid worden gesteld een
goede opleiding te ontvangen.
En wij van onze kant kunnen er
trots op zijn dat wc dit mogen
doen", aldus de directeur, die ten
slotte woorden van dank richtte
tol de leraren, die onder vaak zo
moeilijke omstandigheden hun
werk hebben moeten verrichten.
Na dit woord van afscheid van
de directeur trad uit het midden
der leerlingen een viertal spre
kers naar voren, die allen en ie
der op zijn eigen wijze t school
bestuur, de directeur en de lera
ren dank brachten voor het vele
dat zij in 't belang van de school
en voor de leerlingen hebben ge
daan.
Het slotwoord van deze bijeen
komst werd gesproken door de
lieer Tielen. die dank bracht aan
zijn medebestuursleden voor hun
vele werkzaamheden in het ka
der van dc nieuwbouw. Ook aan
directeur en leraren bracht de
voorzitter dank voor het onder
wijs en de opvoeding aan en van
een zo groot aantal leerlingen.
Bijzondere waardering had de
heer Tielen voor het werk van de
directeur, die samen met de com
missies van leeraren zeer veel
heeft verricht ten aanzien van de
inrichting van het nieuwe school
gebouw.
Ten slotte vroeg dc voorzitter
dc aandacht en de waardering
van de ouders voor de enorme
moeite en kosten welke Rijk en
gemeente zich getroosten voor 'n
goede en degelijke opleiding van
de jeugd.
In aanwezigheid van zeer. vele ou
ders, bestuur, commissie van toe
zicht en leraren, reikte burgemeester
Snels donderdagavond 15 eindge-
tuigschriften uit aan de technische
school voor schoenmakers alhier.
Gelijktijdig werd een tentoonstelling
gehouden van 't vervaardigde werk
en kregen de ouders ook gelegen
heid de school te bezichtigen.
Welkomstwoord directeur.
De directeur van de school, de
heer Rechters, die deze bijeenkomst
opende, heette allen zeer hartelijk
welkom en noemde deze dag voor
de 15 leerlingen die na de vacantie
niet meer zouden terugkomen, een
bijzondere dag. Spreker noemde het
groepje van 15, dat deze avond de
schooi ging verlaten en een eindge-
tuigsehrift kreeg, een groepje dat
uitmuntte door ijver en toewijding.
Van de ene kant had de heer Rech
ters spijt dat deze leerlingen de
school gingen verlaten, van de an
dere kant was er toch vreugde dat
deze jongens thans het diploma had
den behaald, waarmee hij hen har
telijk geluk wenste.
Óver het werk merkte de heer
Rechters op, dat het tentoongestelde
werk slechts voor een gedeelte kon
weergeven wat de jongens hebben
gepresteerd en geleerd, want naast
het practisch werk is ook zeer veel
aandacht besteed aan vaktheorie en
algemeen vormend onderwijs. Voor
al dit laatste kan in het practische
leven soms nog belangrijker zijn dan
de vakkennis. De heer Rechters wees
er ook op dat met de 3-jarige oplei
ding aan de dagschool alleen nog
maar het fundament is gelegd voor
een verdere opleiding. Gelukkig zijn
er ook straks, middels avondcursus
sen en leerlingenstelsel, mogelij khe-
van
„DE ECHO VAN HET ZUIDEN"
door
ELEANOR ELLIOT CARROLL
Vertaling: Herman Antonsen
20)
Hij zag het meisje en wendde zich
smekend tot haar: „Toe neem Inez
in de rooksalon bij je. Dat is de beste
plaats tijdens deze storm.
Ze brachten het overspannen meis
je tussen zich in de rooksalon binnen.
De meubels gleden over de grond bij
elke stijging en daling. Even later
kwam mevrouw Maitland met Ra
chel, elk voorzien van een zaklan
taarn.
Een uur kroop voorbij en onop
houdelijk schommelde het schip als
een dronken man van de ene naar de
andere kant. De machines hadden 't
zwaar te verantwoorden en het stam
pen ervan klonk zo, alsof een gewel
dige breker van schuimend water zich
met donderend geweld over het schip
heenstortte. Al die geluiden tesamen
maakten de indruk alsof een gewel
dig monster lag te kermen en te steu
nen.
den te over om een verdere oplei
ding mogelijk te maken. Spr. vroeg
dan ook de ouders, alsmede de leer
ling-en, het contact met de school
niet te verliezen. Spr. dankte ook
de ouders voor de medewerking die
zij gegeven hebben bij de opleiding
van hun kinderen en wees er nog
eens extra op, dat zij steeds verze
kerd kunnen zijn van de medewer
king van de school, om van hun jon
gens vakbekwame mensen te ma
ken. De schoenindustrie heeft een
tekort aan vakbekwame mensen; de
moeite zal dus zeker niet vergeefs
zijn.
Een extra woord van dank bracht
de heer Rechters deze avond aan
burgemeester Snels, die dit jaar
voor de laatste maal de diploma's zal
uitreiken. Burgemeester Snels heeft
door zijn werk en steun deze school
tot groter bloei gebracht en gemaakt
tot wat zij thans is. Hiervoor bracht
de heer Rechters hem op bijzondere
wijze dank. Ook dankte hij het be
stuur, de commissie van toezicht en
leraren voor de goede steun en sa
menwerking.
Burgemeester Snels.
Hierna kreeg burgemeester Snels
het woord, die zeer uitvoerig het nut
van goed vakonderwijs beklemtoon
de. Het verheugde spr. eveneens een
gestadige belangstelling voor de
school te kunnen constateren, waar
uit blijkt dat men het nut van het
goed vakonderwijs terdege begrijpt.
Spr. wees ook op de plaats die Dru
nen in de schoenenwereld steeds
heeft ingenomen en de goede repu
tatie die ze daar heeft. Óm deze re
putatie te bestendigen, is vakonder
wijs hier bouwen aan de toekomst.
Wetende dat de gemeente een repu
tatie heeft, heeft het gemeentebe
stuur indertijd met kracht de ver
dere uitgroei van deze school be
vorderd, omdat de schoennijverheid
in onze gemeente nog steeds de be
langrijkste plaats tussen de indus
trie inneemt. In 1948 waren er, al
dus spr., in de schoenindustrie hier
ter plaatse 640 arbeidsplaatsen be
zet; thans in 1959 zijn het er 2000.
Het bieden van de mogelijkheden
tot goede vakopleiding ziet het ge
meentebestuur als een plicht, ten
eerste tegenover de jeugd, en ten
tweede tegenover de reputatie die
Drunen op dit gebied heeft.
Burgemeester Snels bracht dank
aan de ouders, dat zij het offer om
hun jongens vakonderwijs te laten
volgen, hadden willen brengen, en
wees er de jongens op de dank en
waardering tegenover hun ouders
tot uiting te brengen door dit ge
tuigschrift te beschouwen als het
fundament, waarop hun vakontwik
keling kan worden opgebouwd. Ook
wees spr. in dit verband op de mo
gelij kheden die geboden worden om
zich verder te ontwikkelen en op de
belangrijkheid van het algemeen
vormend onderwijs, waarvan hij
straks gaarne een puntenwaardering
zag. Spr. bevestigde ook dat het de
laatste maal zou zijn dat hij de di
ploma's zou uitreiken. Hij zou straks
bij het afscheid met pijn in het hart
afscheid nemen van deze school, die
hij, dank zij de medewerking van
gemeentebestuur, commissie van
toezicht, bestuur, directie en leraren
tot grotere bloei had kunnen bren
gen.
De getuigschriften werden uitge
reikt aan de volgende leerlingen:
C. v. Drunen, Drunen 7,88pt.
H. Schoonus, Tilburg 7,81 pt.
M. v. d. Wiel, Drunen 7,72 pt.
H. Koks. Haarsteeg 7,27 pt.
Th. Smits, Heesch 7,25 pt.
C. v. d. Wiel, Haarsteeg 7,06 pt.
H. v. d. Broek, Haarsteeg 7,00 pt.
Allen ruim voldoende.
Voldoende kregen:
W. Lambrechts, Drunen 6,98 pt.
J. Heijman, Drunen 6,81 pt.
J. Rechters, Drunen 6,76 pt.
M. Muskens, Drunen 6,57 pt.
B. v. d. Wiel, Vlijmen 6,54 pt.
J. Menzel, Heeswijk 6,51 pt.
J. v. Breugel, Amsterdam 6,26 pt.
Fr. Leenheers, Waalwijk 5,93 pt.
Namens de geslaagden sprak tot
slot J. v. d. Breugel, die de leraren
dankte voor hun werk, en als blijk
van waardering ieder een doos siga
ren aanbood.
Gilde-leidster Dini v. d. Heijden
districtscommissaresse.
Twee nieuwe leiders geïnstalleerd.
Op een bijeenkomst van de Gilde
Jong Nederiand in Drunen, met de
staven van de Gildes uit Heusden,
Haarsteeg en Waspik, is gildeleidster
Dini v. d. Heijden uit Drunen door
de districtsleider P. Brog, geïnstal
leerd tot districtscommissaresse.
Hierbij waren o.m. aanwezig de dis
trictsleider voor het jeugdwerk, de
heer de Waal uit Waalwijk, de
districtscommissaresse, mej. Horsten
uit Tilburg, de heer v. Gooi, hoofd
leider van de afd. Drunen, en aal
moezenier van de afd. Drunen, ka
pelaan v. Kessel en de kampaalmoe
zenier pater Spee.
De bijeenkomst werd geopend door
de hopman van het gilde uit Dru
nen, dhr. P. v. d. Heijden, op de ge
bruikelijke gilde-wijze. Deze riep al
len een hartelijk welkom toe en
wees nog eens extra op de bijzon
dere betekenis van deze bijeen
komst, nu een van de leidsters van
de afdeling Drunen bevorderd werd
tot districtscommissaresse en nu er
tevens ook in de afdeung Drunen
weer twee nieuwe leiders konden
worden geïnstalleerd. Hieruit blijkt
de groei en de activiteit die er in
Drunen bij het Gilde leeft.
Hierna kreeg de districtsleider, de
heer P. Brok uit Waalwijk, 't woord,
die direct overging tot dc installatie
van de districtscommissaresse, alles
volgens gilde-gebruik. Districts-lei-
der Brok wees er bij deze installatie
op dat in Drunen een van de eerste
Gildes in de Langstraat werd opge
richt. Het Gilde in Drunen heeft
steeds een enorme activiteit aan de
dag gelegd en groeide uit tot een
gilde van ruim 80 leden. Uit dit gil
de van Rakkers, Poorters en Kerels
traden weer leiders naar voren, die
weer opnieuw activiteit ontwikkel
den en zodoende Drunen in de
Langstraat de bakermat maakte van
het Gildeleven Jong Nederland. Een
van de leidsters van de Rakkers uit
Drunen, mej. v. d. Heijden, heeft
men thans gevraagd commissaresse
te worden voor de Langstraat, we
tende dat men hiermee een leidster
koos die geschoold is in de vele ja
ren van practijk. Districts-commis-
saris Brok feliciteerde mej. van der
Heijden met deze benoeming en
hoopte dat zij in de toekomst voor
het district met dezelfde ambitie zou
werken als zij dit in Drunen voor
het Gilde heeft gedaan en nog doet.
Het leiders- en leidsterscorps van de
van de afdeling Drunen complimen
teerde hij met de uitverkiezing: dat
uit hun midden de districtscommis
saresse is gekozen.
De districtscommissaris installeer
de tevens in Drunen nog twee lei
ders, n.l. Jos Meles en Tini Pijnen
burg, terwijl de leider Jos Leijten
werd bevorderd.
Ook werd nog het woord gevoerd
door de districtscommissaris, de heer
v. d. Waal, die er zijn waardering
over uitsprak van wat er in Drunen
gebeurt op 't gebied van jeugdbe
weging. Spr. wenste de jeugdbewe
ging in Drunen zeer veel succes toe.
De Rakkers, de Poorters en de Ke
rels lieten zich bij deze bijzondere
bijeenkomst ook niet onbetuigd.
Middels voordracht, zang en bloe
men, brachten zij de nieuwe com
missaresse hun gelukwensen over.
Later op de avond had in de foyer
van De Hoge Braken nog een bij
eenkomst plaats van de leiders en
leidsters van het gehele district,
waar natuurlijk over het Gilde Jong
Nederland, zoals dat in de Lang
straat leeft, werd gesproken.
De afdeling Drunerj, die 87 leden
telt, gaat in de eerste week van au
gustus op kampr ook dit jaar weer
naar Valkenswaard. Dit kamp was
deze avond natuurlijk het onder
werp van de gesprekken. Men bleef
geruime tijd gezellig bijeen.
Overdracht riolering.
Woensdagmiddag vond ten ge
meentehuize de officiële overdracht
plaats van de rioleringswerken,
waarvan het eerste gedeelte enkele
maanden geleden gereed kwam. Het
werk werd opgeleverd door de Aan
nemers Mij. Vissers N.V., alhier.
De raad der gemeente Drunen
was vrijdagavond in openbare ver
gadering bijeen, en handelde in een
uur de 14 punten tellende agenda, op
een vlotte wijze af. De voornaamste
punten waren: grondverkoop, vast
stelling van de gastarieven, beschik
baar stellen van credieten in begro
tingswijziging.
Als punt 1 was aan de orde: ver
zoek van de meisjesschool te Elshout
tot het beschikbaar stellen van een
crediet voor aankoop van school-
meubelen.
Het betrof hier een bedrag van
2.181.voor de aanschaffing van
36 leerlingensets en een tafel en een
stoel.
De raad gaf toostemming voor dit
crediet.
Verder was er het verzoek van de
r.k. kleuterschool uit Elshout, tot 't
beschikbaar stellen van gelden, no
dig voor aankoop van buiten-mate
riaal, tot een bedrag van ƒ710.45.
Ook hieraan verleende de raad
haar goedkeuring.
Geldlening.
Op voorstel van B. en W. werd
een kasgeldlening aangegaan ad
200.000.in rekening-courant-
overeenkomst.
Aan de heer A. H. M. Luijpen
werd op voorstel van B. en W. de
door hem bewoonde woningwetwo
ning, Burg. v. d. Heijdenstraat 53,
verkocht. De boekwaarde bedroeg
per 1 juli 1959 11.497.10. Van het
Rijk kan hij een premie ontvangen
van ƒ2400.
De raad keurde dit goed.
Grondverkoop.
Aan de orde was verder grondver
koop aan 9 adspirant-bouwers. Dc
gevraagde bouwterreinen zijn gele
gen langs de Prins Bernhardstraat
en de Oranjestraat. De aanvragers
zijn: J. J. v. Oers, Schoolstraat 31;
W. C. Brok, Burg. v. d. Heijdenstr.
8; P. v. Drunen, Grotestraat 251; E.
P. Klerkx, Kapelstraat 6, Elshout;
W. Haneveer, Baronielaan, Breda;
J. Bax, Hendrik Jacobszstraat 25,
Amsterdam: W. M. IJpelaar, Grote
straat 253, H. P. Spee, Grotestr. 73;
Th. v. Veldhoven, Grotestraat 228.
Voor al deze bouwterreinen geldt
een grondprijs van 9.40 per ms.
Verder werd aan de Stichting Lips'
Woningbouw verkocht een strook
grond van ca. 300 m2 langs de Duin
weg.
Verder was ook aan de orde het
besluit tot onteigening van gronaen
in het uitbreidingsplan Elshout.
Het eerder door de raad genomen
voorlopige onteigeningsbesluit heeft
30 dagen ter inzage gelegen en er
waren geen bezwaren tegen binnen
gekomen.
De raad keurde dit goed.
Subsidies en credieten.
Goedgekeurd werd ook het voor
stel van B. en W. tot toekenning van
een eenmalige subsidie van 250.
aan het St. Hubertusgilde.
In 1958 werd te Drunen het St.
Hubertusgilde opnieuw opgericht.
Er zijn thans 25 leden, terwijl nog
diverse aanvragen om toelating als
lid zijn ingediend. Zoals begrijpelijk,
brengt de heroprichting van 't gilde
veel kosten met zich mede, zoals
bijv. aanschaffing van schutsboom,
schutsgeweren, vaandel, vendels,
trommen, etc. De middelen hiervoor
kunnen niet door de leden zelf vol
ledig worden opgebracht. De contri
butie bedraagt ƒ2.per maand.
Reeds diverse benodigdheden kon
den worden aangeschaft door extra
bijdragen.
Het gilde heeft tot doel de uitster
vende folklore zoveel mogelijk in
ere te herstellen en kerkelijke en
wereldlijke feestelijkheden op te
luisteren.
Het bestuur verzoekt de raad een
startsubsidie te verlenen van ƒ250.-
en daarnaast voor volgende jaren
een jaarlijks subsidie toe te kennen.
De heer de Veer vroeg aandacht
voor het subsidie-beleid, en zich spe
ciaal te beraden over de subsidies
aan de instellingen buiten de ge
meente. De voorzitter was van me
ning dat men elk subsidiebedrag
apart moet bekijken, maar naast
verenigingen in eigen gemeente,
moet men ook open oog hebben voor
instellingen en verenigingen buiten
de gemeente.
Aan de orde was ook het voorstel
tot beschikbaar stellen van credie
ten. Voor de bouw van een archief
ruimte aan de zuidgevel van het ge-
ei
Het zal eenieder duidelijk zijn hoe
vreemd de minister van Buitenland
se Aangelegenheden opkeek toen
daar zijn staatssecretaris en zijn re
ferendaris tegelijk bij hem binnen
holden en dat nog wel op zo'n
krankzinnig vroeg uur van de dag.
„Wat is er, jongens?" vroeg de
oude minister ontdaan, die vond dat
zijn medewerkers er uitzagen alsof
hun doodvonnis zojuist getekend
was.
„Een vreselijke slag trof ons land,
excellentie!" riepen de ijverige func
tionarissen ontzet uit. „De politie
verzoekt ons u onverwijld medede
ling te doen van 't feit, dat een ze
kere Karei Kleutjes of Geutjes door
twee Italianen is ontvoerd en ver
moedelijk clandestien op weg is naar
Italië. Dit feit kwam ons zó belang
rijk voor, dat wij onmiddellijk onze
drukke werkzaamheden terzijde leg
den om u
„Dat is inderdaad vreselijk!" viel
de minister zijn helpers in de rede.
„Hier moet onmiddelijk gehandeld
worden! Ik begrijp het wel. Het gaat
hier natuurlijk om de wondervoet-
baller Karei Kleuntjes. Als oud
voetballer meen ik, dat er daden ge
steld moeten worden!" Ja, ja, de mi
nister loog daar geen woord van. In
zijn jeugd was hij herhaaldelijk als
reserve uitgekomen voor 't twaalfde
elftal van Bonckelhoven Vooruit, zo
dat hij beslist een voetbaldeskundi-
ge genoemd mocht worden. „Laat
onmiddellijk mijn wagen voorko
men!" beval de minister. „Ik ga een
protestnota overhandigen aan de
Italiaanse Ambassadeur! Nu direct".
Zo was die minister van B.A. al
tijd onmiddellijk tot handelen be
reid. Kijk, daar rijdt hij al door de
stad, op weg naar de Italiaanse Am
bassade
Tweemaal slaagde Ambrose erin
de salon waarin de vrouwen zich be
vonden te bereiken. Hij deed zijn best
zo opgewekt mogelijk te praten.
„Blijven jullie nu toch in vredes
naam bedaard", bemoedigde hij hen.
„Het is erg, dat geef ik dadelijk toe,
maar het kon nog veel wat erger zijn.
Doe vooral geen pogingen om hier
vandaan te gaan. Jullie hutten zijn
door het water overstroomd."
En na die waarschuwing verdween
hij weer. Dit nieuws bezorgde Inez
weer een aanval. Haar wilde kreten j
overstemden het lawaai van buiten.
„We gaan naar de kelder, daar ben
ik zeker van! Over een paar minuten
zijn we allemaal verdronken! Ver
dronken in dat verschrikkelijke don
kere water!... Oh... ik wil nog niet
dood! Ik ben zo bang om dood te
gaan."
Met moeite wankelde Gwynne de
salon door naar de rustbank, waarop
Inez lag te kermen. Ze legde haar
koele hand op Inez hoofd en streek
haar kalmerend over het gelaat, zoals
ze reeds zo vaak haar overspannen
nicht tot bedaren had gebracht.
„We komen best door die storm
heen", bemoedigde ze haar. „Geef de
moed nou toch niet op. Moedig zijn,
beste meid. Ze doen al het mogelijke
om ons te redden en het jacht is zo
sterk gebouwd en"
„Hij kan niet komen, Inez", zei
mevrouw Maitland, „dat is gewoon
onmogelijk. Ze hebben alle mannen
aan boord veel te hard nodig. Wees
nou toch verstandig. Het minste, wat
wij voor hen kunnen doen is toch
wel, dat we hen steunen door ons
moedig te tonen. Houd je dus be
daard!"
Maar terwijl ze nog sprak stopten
de machines plotseling. De salon hel
de waanzinnig schuin over, ging met
een schok terug en bleef daarna
scheef liggen. Gwynne werd dwars
door het vertrek geslingerd en kwam
met haar hoofd terecht tegen een
boekenkast en wel zo hard, dat ze
het bewustzijn verloor. Op hetzelfde
ogenblik drong een golf water door
een gebroken venster naar binnen.
Margaret, Inez en Rachel kropen
schreeuwend en gillend naar de deur
toe. Boven hen de vreselijke kreet,
die aan schipbreukelingen reeds zo
veel angst heeft aangejaagd: „In de
boten! We vergaan!"
Op het ten ondergang gedoemde
jacht heerste een vreselijke paniek.
Nergens brandde enig licht meer. De
rooksalon was niet meer dan een door
water overstroomde vloer in dichte
duisternis gehuld. De drie vrouwen
kropen langs de vloer omlaag naar
de deur. En tegelijkertijd trachtten
enige mannen naar binnen te komen.
Het waren Ambrosius met enkele an
deren. Doordat het schip zich plot
seling weer wat oprichtte, waren ze
in staat de vrouwen te bereiken.
„Zijn jullie hier allemaal nog?"
schreeuwde hij met zijn zware stein,
„er valt geen ogenblik te verliezen.
We hebben nog maar twee sloepen
over. De andere zijn weggeslagen."
Hij nam zijn vrouw in zijn armen.
Een bliksemstraal zette Robin een
ogenblik fel in het licht. Inez greep
hem in wanhoop beet en klemde zich
aan hem vast. Een matroos greep
Rachel, die geheel overstuur tegen
spartelde.
Ze moesten tegen het gevaarlijk
hellende dek opklauteren en in de
panische verwarring miste niemand
Gwynne. Elk hunner dacht dat ze bij
de anderen was. Zij wisten, dat zij
er het type niet naar was om het
hoofd kwijt te raken, zelfs niet in
levensgevaar.
Eindelijk hadden ze de sloepen be
reikt. Ze werden neergelaten en door
de nu eens wild stijgende, dan weer
dalende golven op en neer gesmeten.
Dematrozen wierpen zich op de rie
men en roeiden uit alle macht van het
overhellende schip weg.
Maar op het ondergaande, gelei
delijk verder zinkende schip, kwam
Gwynne langzaam aan tot het be
wustzijn terug. Ze hief haar pijnlijke
hoofd op en besefte plotseling het
grote gevaar, waarin ze verkeerde.
Ze lag in het water, dat ze langzaam
voelde stijgen. Zonder zelf te weten
hoe, krabbelde ze overeind, greep
zich ergens aan vast en trachtte haar
duistere omgeving met haar ogen te
doorboren. Ze riep zo luid ze maar
kon: „Inez! Mevrouw Maitland! Ra
chel!Waar zijn jullie ergens?"
Ze kreeg geen antwoord. Ze was
alleen in de salon. Een ogenblik ver
lamde de angst al haar ledematen.
Waren ze allen verdronken in die
snel onderlopende kajuit? Ze zocht
op de tast naar de deur, slechts ge-
leid door de flikkerende bliksem-
stralen. Maar in die korte ogenblik-
ken, dat het even licht was, ontdekte
ze dat haar gezellinnen verdwenen
waren. Haar knieën knikten, haar
hart bonsde met felle slagen en ze
stikte bijna van benauwdheid. De
dikke buil op haar hoofd, waar ze te
gen de kast was gevallen, deed haar
ontzettend veel pijn. Ze werd dui
zelig. Ze zou er nooit in slagen naaf
buiten te komen, waar ze tenminste
om hulp kon roepen! Ze moest ster
ven als een muis in de val op het
zinkend schip.
Maar de wil om te leven overwon
alle angsten en pijnen. Ze verzamel
de al haar krachten en hernieuwde
haar pogingen om uit haar afschuwe
lijke gevangenis te komen en een ze
kere dood te ontgaan. Het water
stond al tot boven haar knieën, toen
ze eindelijk de deur bereikt had.
Intussen hadden beide reddings
boten zich van het jacht verwijderd
en waren nu buiten gevaar meegezo
gen te worden met het zinkend schip.
De inzittenden konden eikaars gelaat
in het donker niet onderscheiden.
Mijnheer en mevrouw Maitland, Inez,
Robin, Julian en Rachel bevonden
zich in de ene, de bemanning en de
bedienden in de andere sloep. Alleen
de kapitein en de bootsman waren
achtergebleven en hadden in allerijl
een vlot samengesteld, waarop ze
waren gesprongen en nu ronddobber
den op de wilde golven.
„Goddank dat we nu allen gered
zijn en een kans hebben, behouden te
blijven", zei Ambrose Maitland met
grote dankbaarheid. „Binnen enkele
minuten zinkt het schip. Ik weet ze
ker, dat ik ook de kapitein op het
vlot gezien heb, juist toen hij het van
het jacht afstiet, is het niet zo
Faust?"
Beide mannen sloegen nog een
laatste blik in de richting van het
mooie jacht, dat binnen enkele ogen
blikken een graf zou vinden in de
ziedende golven, toen een felle lang-
aanhoudende bliksemstraal een hart
verscheurend toneel aan hun ogen
openbaarde.
(Wordt vervolgd)
