FILMJOURNAAL
Sunil wast stralend wit...
Musis Sacrum
BRIGADIER PIET EN DE SEMI-PROF
1|
Liefde in de storm
WITTER DAN HET WITSTE KONIJN
en spaart uw linnenkast
DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN VRIJDAG 24 JULI 1959
bespannen wagen geslagen. De
beiue mannen op de bok, de oo-
jarige Velpse landbouwer WA.
en zijn 79-jarige Arnhemse met
gezel G. de H., werden daarbij op
slag gedood. Ken tienjarig jon
getje dat met de chauffeur V. een
dagje mee mocht in de. cabine,
moest ernstig gewond naar het
ziekenhuis te Arnhem worden
overgebracht. Een paar dames die
vanuit de serre van een villa het
ongeluk zagen gebeuren, kregen
een lichte shock. Het paard liep
zulke zware verwondingen op dat
men het ter plaatse moest afma
ken.
Het ongeluk gebeurde, toen de
chauffeur paard en wagen wilde
passeren. Halverwege kwam uit
de richting Arnhem een snel rij
dende tegenligger. De chauffeur
remde uit alle macht, maar kon
niet verhinderen, dal de oplegger
met een geweldige klap tegen de
wagen ter hoogte van het lcmoen
sloeg. I)e mannen op de bok wa
ren onmiddellijk dood; t paard
sloeg bloedend tegen een tuinhek.
De 9-jarige Frans P., die lo
geerde bij zijn 00111 te Hol werd,
viel van een met klei beladen
aanhangwagen, die gekoppeld
was achter een tractor. l)e knaap
kreeg het rechtervoorwiel over l
lichaam en werd ernstig gewond
naar het ziekenhuis te Dokkum
vervoerd, waar het is overleden.
De ouders van het jongetje zijn
met vakantie naar Denemarken.
In de kom van het dorp Son
bij Eindhoven werd een zesjarig
zoontje van de heer S. door een
vrachtauto overreden en gedood.
De tweejarige Marietje R-
uit Steenbergen ontsnapte maan
dag uit huis en liep de rijweg op.
Het kind liep op»de Stoofdijk tc-
gecn een vrachtauto. Het kreeg
een der wielen over zich heen en
was op slag dood.
WESTELIJK VOORSTEL IN
GENÈVE WEER AFGEWEZEN.
Een nieuwe impasse begint
zich af te tekenen bij de confe
rentie van de grote vier in Gene
ve. Maandag heeft Andrei Gromy-
ko zich op hCt standpunt gesteld,
dat de Duitse hereniging 'n kwes
tie is van de twee Duitslanden,
die hierover als gelijkberechtigde
staten moeten onderhandelen.
Het westen handhaaft zijn stel
ling dat de hereniging uitsluitend
tot de bevoegdheid van de grote
vier behoort, ofschoon het aan de
Oost- en Westduitsers in deze
kwestie wel een adviserende stem
wil toekennen. Het probleem is
daarom zo actueel, omdat Gro-
myko deze kwestie eerst geregeld
wil zien, voordat hij over een tij
delijke regeling van de kwestie-
Berïijn wil praten. Hij gebruikt
de dreigementen rond Berlijn als
een middel om van het westen 'n
erkenning van Oost-Duitsland af
te dwingen.
KROETSJEF GAAT NIET NAAR
SCANDINAVIË.
Rusland heeft de regeringen
van Zweden, Denemarken, Noor
wegen en Finland doen weten dat
de bezoeken die premier Kroest-
sjef in augustus aan deze landen
zou brengen, alle vier niet door
gaan, aldus verneemt Reuter van
gezaghebbende zijde in Londen.
De Russische regering heelt t
afgelasten nodig geoordeeld in
verband met de kritiek, die de
voorgenomen bezoeken in de
Scandinavische landen hadden
gewekt. Kroestsjef zou evenwel
de mogelijkheid hebben openge
laten om later, als de sfeer verbe
terd zou zijn, nog eens terug te
komen op zijn voornemen n reis
door Scandinavië te maken.
IRAK AAN DE RAND VAN
BURGEROORLOG.
De viering van de eerste ver
jaardag van de Iraakse revolutie
blijkt heel wat minder onbewolkt
te zijn verlopen dan aanvankelijk
werd aangenomen. Priemer Kas-
sem heeft maandagmiddag 'n ra-
dio-rede gehouden, waarin hij be
vestigde, wat westelijke corres
pondenten, die uit Bagdad terug-
keerden, kort tevoren in Beiroet
luidden gemeld, n.l. dat er vooral
in Ivirkoek ernstige botsingen
tussen nationalisten en coinmu-*
nisten hebben plaats gehad. Er
zijn veel doden gevallen. In de
semi-officiële Egyptische bladen
wordt zelfs gesproken van een
volslagen burgeroorlog. In april
van dit iaar is te Kirkoek een
door Egypte geïnspireerde staats
greep door generaal Karim Kas
sein met geweld onderdrukt.
Maandag deed Kassein een be
roep op de natie, zich niet door
„blind fanatisme" te laten leiden.
„Ik veroordeel datgene, wat on
langs in Kirkoek is gebeurd. Ik
noop dat wij niet gedwongen zul
len worden opnieuw geweld te
gebruiken". Eerder op de dag was
door radio Bagdad een legercom
muniqué omgeroepen, waarin
werd medegedeeld, dat een „bij
zondere commissie van onder
zoek" naar Kirkoek is gezonden.
NATIONALISATIES IN
INDONESIË IN STRIJD MET
HET VOLKENRECHT.
Drie vooraanstaande deskundi
gen op het gebied van het volken
recht, een Brit, een Belg en een
Oostenrijker zijn tot de eenparige
conclusie gekomen dat de natio
nalisatie van de Nederlandse be
drijven in Indonesië op meer dan
één grond in strijd is met de fun
damentele beginselen van 't vol
kenrecht. Alle drie, lord Monair
(Cambridge), prof. Rolin (Brus
sel) en prof. Verdross (Wenen),
wijzen in dit verband op het po
litieke doel van de nationalisatie,
lord Monair en prof. Rolin daar
enboven nog op de onverenig
baarheid van de maatregel met
verdragsverplichtingen van Indo
nesië jegens Nederland.
De ondernemingsraad voor In
donesië heeft deze drie vooraan
staande rechtsgeleerden verzocht
hun mening kenbaar te maken
over de door Indonesië genomen
maatregelen en de volkenrechte
lijke merites van de nationalisa-
tiewet. De drie adviezen zijn ge-
plubiceerd in een speciaal num
mer van het tijdschrift voor in
ternationaal recht.
NOG DEZE WEEK 500.000
TV'ERS.
De Nederlandse Televisie Stich
ting rekent er op dat nog deze
week het 500.000ste televisietoe
stel in Nederland door de PTT of
ficieel zal worden geregistreerd.
De NTS zal daarna zo spoedig
mogelijk een officieel bezoek aan
liet' halfmiljoenste televisiegezin
brengen. Een film van dit bezoek
zal zo mogelijk nog diezelfde
avond in een extra halt uurspro
gramma worden vertoond.
„MON ONCLE..."
Een hartveroverende I' ranse
film, geschreven, geregisseerd en
gespeeld door Jasques lati, die
wij niet anders dan zeer warm -
ondanks de warmte in uw be
langstelling, kunnen aanbevelen.
Het is de kleine jongen Gerard,
die de film vertelt. Gérard maakt
deel uit van een ideale familie.
Zijn vader heeft een nieuwe la-
briek, een nieuwe villa, een nieu
we -tuin.Zijn moeder is een vol
maakte huisvrouw. In het huis
werkt voortdurend een of ander
elektrisch apparaat, dat maalt,
zuigt, stoft, ventileert, kookt,
klopt of veegt. Het is allemaal ge
weldig mooi en prachtig, maar
Gérard komt tot de ontdekking
dat hij zich temidden van deze
Hier is met Sunil gewas
sen, dat hemelsblauwe
Sunil, waarin al het was
goed stralend wit wordt
...werkelijk, stralend wit!
Bleken en blauwen kunt
u zelfs vergeten. Met
Sunil hebt u minder was-
werk,minder te wringen,
dus... minder slijtage.
Waar Sunil de was doet,
blijft alles veel langer
nieuw. Ook wasmachine
en wringer varen er wel
bij!
Neem meteen
het voordelige reuzenpak
SUN rzsro
technische perfectie oneindig ver
veelt en daarom gaat hij er van
door om zijn oom Hulot op te
zoeken. Ooiii Hulot woont in een
stadswijk, waar de mechanisatie
nog niet is doorgedrongen. En
met oom Hulot, met al andere
simpele mensen en met de oude
gewone dingen leeft hij en heeft
hij pret.
Een kostelijke film.
Toegang alle leeftijden.
Van vrijdag tot en met zondag.
„PARADIJS ONDER DE ZON".
Deze Japanse film werd op het
filmfestival bekroond met de
Grote Prijs voor de beste docu
mentaire. En niet ten onrechte,
want regisseur Sadao Imamura
heeft meer gemaakt dan een boei
ende documentaire alleen. „Para
dijs onder de zon" werd een ma
gistraal kleurengcdicht van lente,
zom-er,"herfst en winter, zoals de
ze zich voordoen op het hoogpla-
tcau, dat zich op 3000 meter bo
ven de zeespiegel uitstrekt en fj y m
waar zelfs natuurvorsers nog zei- Ha 61 A U I
den een voet hebben gezet. Een
staf van 30 operateurs trotseerde
gedurende ruim twee jaar hitte,
kou en alle gevaren van een wil-
de, maar schone natuur en brach-
ten een uniek filmwerk tot stand
erver de flora en fauna, die het
menselijk oog nog nimmer van
nabij had aanschouwd.
„Paradijs onder de zon" is een
magistrale, grootse en moedige
film, die alle natuurliefhebbers
zal verrukken.
Maandag en woensdag.
Toegang alle leeftijden.
„HET MEISJE VAN DE
VEENHOEVE".
Deze film werd vervaardigd
naar de gelijknamige roman van
de grote Zweedse schrijfster Sel-
ma Lagerlöf en wel ter herden
king van haar 100e geboortedag.
Het verhaal speelt zich af in 'n
klein Zweeds provinciestadje,
waar de rijke boer Per Eric Mar-
tinsson terecht staat omdat hij
zijn dienstmeisje Helga heeft ver
leid. Tegen de verwachting in be
kent hij niet, maar wil een eed
afleggen dat hij niet de vader van
het kind is. Helga interrumpeert
hem echter met de uitroep: „Je
mag die eed niet afleggen!" want
ze wil niet dat de vader van haar
kind ongelukkig zal worden door
het afleggen van een meineed. Ze
trekt haar aanklacht in en vlucht
het hos in, waar zij in diepe wan
hoop en overspanning in de mo
lenbeek springt. Zij wordt echter
door twee houthakkers gered en
door de goede zorgen van de oude
Erlandsson, moeder Ingeborg en
hun Gudmund krijgt zij weer
nieuwe levensmoed. Gudmund
staat op het punt te trouwen met
de mooie, maar koude en bere
kenende Hildur, de dochter van
de schout Lindgren. Op het feest,
dat Gudmund geeft ter gelegen
heid van zijn afscheid van het
vrijgezellenleven, ontstaat echter
een twist, waarna men de volgen-
do morgen het lijk van Per Mar-
tinsson in de tuin van de herberg
vindt met het afgebroken lemmet
van een mes in zijn hoofd. Of
schoon Gudmund zelf niet meer
weet wat er gebeurd is, vormt het
gebroken lemmet van zijn mes
voldoende bewijs dat hij de dader
is. Onder deze omstandigheden
wordt hij door Hildur als bruide
gom afgewezen. Dank zij Helga
echter komt Gudmunds onschuld
aan het licht. Het verhaal krijgt
een dramatische climax, waarbij
het geluk toch nog ten deel valt
aan het meisje van de Veenhoeve.
i Een uitstekende verfilming van
i een boeiend verhaal van 'n groot
schrijfster. De hoofdrollen in de
ze film worden vertolkt door Ma
rio Emo, Claus Holm, Eva-Inge-
borg Scholz, Horst Frank en
Wolfgang Luschky.
Van vrijdag tot en met zondag.
Toegang 14 jaar.
„SONG EN JAZZ FESTIVAL".
Voor de liefhebbers van jazz
muziek brengt deze film een keur
van artisten uit de wereld van 't
opwindende ritme. Rond een mo
dern romantisch verhaaltje heb
ben de makers van deze filin een
aantal groten uit de jazzwereld
gegroepeerd, die een forse hoe
veelheid lawaai maken, waarmee
de jeugd zich voortreffelijk zal
amuseren. Allereerst is daar de
grote Lionel Hampton, verder
Little Richard, Shaye Cogan.Fer-
Iin Husky, Chuck Berry, Laver
Al wie maar enigszins bekend
is met de gang van zaken tussen
diplomaten, die weet al, dat het
daar naar het uiterlijk althans
altijd zéér vormelijk en welge
manierd toegaat. Geen wonder
dus, dat de Italiaanse Ambassa
deur Graaf Caesare di Vesiu-
vio Florfina geheten met uit
gestrekte handen op de minister
Van B.A. afliep, toen deze werd
aangediend. „Nee maar, dat is
aardig, dat u eens komt aanwip
pen!" riep de knappe Italiaan jo
viaal uit. „Zeg mij, wat ik voor u
en uw lieve land kan doenEen
woordje slechts en ik vlieg al
Och ja..., dat zei de man wel,
maar hij meende er geen snars
van. Hij was uit radio- en kran
tenberichten immers reeds lang
op de hoogte van het feit, dat Ka-
rel Kleuntjes ontvoerd was door
een paar landgenoten van hem.
Dat vond hij al lang best, want
hij was zelf een dolle liefhebber
van voetbal en hij verspeelde ie
dere week met graagte enkele
guldentjes in de Italiaanse voet
balpool', want daar hebben ze al
lang een staats-toto... „Ik kom
officieel hij u protesteren over 't
geval Kleuntjes", zei de minister
van B.A. „Hihigelukkig
maar, dat u officieel blijtt", lach
te de graaf. „Officieel is mij van
deze zaak namelijk niets bekend.
Ik kan er dus officieel ook niets
aan doen, weshalve ik verplicht
ben uw protest officieel af te wij
zen". Haha, u kent de kneep
jes van het vak", lachte de minis
ter blij. „Wij staatslieden beho
ren officieer ie blijven. Wijs maar
af, hoor! Dat geett ook geen inci
dent!" „Zéér guitig opge
merkt!" riep de Italiaanse graaf
vrolijk uit. „Mag ik u dan 'n wijn
tje aanbieden? Héél officieel na
tuurlijk. Ik heb een uitstekende
Asti Spumante van 'n goed jaar
En zowaardaar had die
schalkse graaf de fles reeds in de
hand
Feuilleton
van
„DE ECHO VAN HET ZUIDEN"
door
ELEANOR ELLIOT CARROLL
Vertaling: Herman Antonsen
22)
En dan, opeens, schudde ze die
vreemde onverschilligheid voor het
leven van zich af. Weer riep ze Robin
en stond er versteld over, dat ze haar
stem niet hoorde. Ze was een ogen
blik haar spraakvermogen kwijt. Al
leen haar mond bewoog zich, maar er
kwam geen geluid uit te voorschijn.
„Ik moet hem redden", hield ze
zichzelf voor. „Hij kwam me redden,
toen ik dreigde te verdrinken. Ik moet
hem aan land zien te krijgenom
Inez
Ze lagen nu volkomen stil. Het
vlot was in het zand vast geraakt.
Gwynne rukte en sjorde aan de
bewusteloze, slaagde er eindelijk in
hem in het ondiepe water te krijgen
en zo aan land te slepen en viel daar
uitgeput voorover naast hem neer...
Langzaam opende Gwynne de ogen
en loosde een zucht. Met de handen
tastte ze rond over het vochtige zand.
Geruime tijd deed ze zelfs geen po
ging om haar hoofd op te lichten,
maar lag te staren naar de parel-
moertinten van een hemel vol kleu-
renwisseling; naar de wuivende bla
deren van een palm in haar nabijheid;
naar het dichte struikgewas een eind
je verderop.
Het was zo vreedzaam hier ge
dachteloos te blijven liggen. Het was
eb en de warme zon droogde haar
kleren. Enkele ogenblikken stelde ze
zich voor, dat ze gestorven en in het
paradijs was. Het was overal om haar
zo wonderlijk mooi... i
Maar langzaam aan keerde haar
geheugen terug. De verschrikkingen
van de afgelopen nacht, de schip
breuk van „de Droom", de woeden
de golven om haar heen... dat alles
zag ze weer terug. En Robin kwam
haar te hulp...
Zijn arm had haar op het vlot vast
gehouden... alles kwam haar stelsel
matig weer voor de geest.
Met een licht gekreun van pijn
richtte ze zichzelf op. Alle leden wa
ren versuft en pijnlijk. Ze zat op een
afheilend strand aan de volle zee.
Heel in de verte kuifden hoge gol
ven wit schuimend ten hemel en spat
ten even later uiteen. Ze werden klei
ner en kleiner naarmate ze het strand
naderden en overvloeiden tenslotte
tot kleine rimpeltjes, die met fluiste
rende geluidjes tegen 't strand klots
ten.
Boven haar hoofd scheen een vrien
delijk stralende zon en overstroomde
haar met zijn weldoende warmte.
Ze keek om zich heen. Aan haar
rechterhand lag op korte afstand een
roerloze gedaante. Ze keek er vol
ontsteltenis naar. Het was een man
in een wit hemd en een zwarte broek.
De zon scheen op een bos geelblond
haar, dat aan niemand dan aan Robin
Lee kon toebehoren. Ze geneerde zich
nu ook, dat ze hem van het vlot af-
gesleept had, hoewel hij geen woord
kon zeggen en ze alleen aan het klop
pen van zijn hart wist, dat er nog le
ven in hem was. Was hij nu dood?
Die vraag had ze zich op het vlot ook
reeds gesteld.
Ze probeerde op te staan, maar dat
bleek onmogelijk. Toen kroop ze naar
hem toe met droge snikken in haar
keel. Ze stak haar hand uit en toen
ze zijn lichaam aanraakte, scheen de
kracht in haar bloed en spieren terug
te keren. Ze slaagde erin te gaan
knielen en hem op zijn rug om te
rollen. Toen zag haar geschoolde ver
pleegstersoog terstond, wat hem
mankeerde. Over zijn slapen liep een
brede wond, die zich tot ver tussen
zijn verwarde haren uitstrekte. Het
was een diepe gevaarlijke snede.
Opeens voer er een zwakke rilling
door zijn ledematen. Ze voelde het in
haar handen, die zo-even nog geen
beweging bemerkt hadden. Haar bij
na geheel vervlogen hoop keerde te
rug. Ze nam hem in haar armen cn
hield zijn hoofd op haar knie. Zijn
oogleden beefden en heel even sloeg
hij de ogen op. Ze kon het blauw
van die geliefde ogen zien. Zijn
ademhaling werd sterker. Het geleek
er veel op, als hadden haar tranen,
die op zijn gelaat druppelden, hem
tot een nieuw leven gewekt.
Ze legde hem weer voorzichtig op
het zand neer en begon zijn handen
te wrijven. Ze streek zijn vochtige
haren van zijn voorhoofd weg. En on
ophoudelijk riep ze hem bij zijn naam.
„Robin! Versta je me? Ik ben het,
Gwynne... liefste. Kijk me eens aan
zeg eens wat tegen me... Robin,
toe dan toch!"
Haar roepen weergalmde over het
strand en deed de vogels in de strui
ken opschrikken en in zwermen over
haar hoofd vliegen. Het waren grote
zwarte vogels, groter dan ze ooit
gezien had. Een enkel rode vloog er
tussen in. Ergens onder de struiken
kwam een klein, harig diertje van
daan, staarde met kraaloogjes naar
het meisje en verdween. Maar zij zag
niets anders dan dat bleke, o zo bleke
gelaat, waarop ze haar angstige ogen
strak gevestigd hield. Ze bleef haar
best doen, de bewusteloze weer tot
bzinning terug te brengen.
„Je moet wakker worden, Robin!"
riep ze heftig, zich over hem neer-
huigend. En plotseling drukte ze haar
lippen op de zijne, niet teder en voor
zichtig, maar met een wanhopige hef
tigheid, die de lijder eindelijk deed
herleven. Hij sloeg de ogen wijd
open. Hij staarde naar 't angstige ge
laat, dat over hem heengebogen was,
zonder het te herkennen en hij zou
zijn ogen weer gesloten hebben, als
zij dat door haar liefkozingen, niet
had belet.
„Toe, probeer nu toch naar me te
luisteren!" riep ze smekend. „Toon
me, dat je verstaat, wat ik zeg. Gwyn
ne heeft je zo nodig, Robin!... Toe
wordt wakker.'
Even bewogen zijn lippen zich.
„Gwynne" fluisterde hij dromerig.
„Ja ik ken haar wel,... dat is het
meisje dat haar kussen... aan..."
„Aan jou alleen geeft, lieveling.
Alleen aan jou!" En weer drukte ze
haar trillende lippen op de zijne.
Robin tastte in het rond en vond
haar hand. Met krampachtige kracht
greep hij die beet en bracht haar naar
zijn hoofd.
„Pijn!" kreunde hij. „Verschrik
kelijk veel pijn!"
Het klonk zo jongensachtig, dat ze
door haar tranen heen glimlachte. En
de spanning, die ze in de hartstreek
gevoelde, verminderde opeens won
derbaarlijk, toen ze hem weer hoorde
spreken. Ze keek om zich heen. Ze
moest die lelijke wonde in zijn hoofd
verbinden. Maar hoe en waarmee?
Een zilverhelder beekje, dat langs
een rotshelling omlaag klaterde, trok
haar aandacht. Ze kwam wankelend
overeind en strompelde er heen. Haar
krachten vermeerderden met elke
stap. Onder het lopen scheurde ze
een strook van haar linnen rok af. Ze
wies die in 't heldere water en keerde
zo vlug mogelijk met de natte doek
naar Robin terug. Ze reinigde de
wond zo goed mogelijk en verbond
die met de linnen strook. Lusteloos
en onverschillig liet hij haar begaan.
En daarna bleef hij geruime tijd roer
loos naar de lucht liggen kijken.
Maar opeens, als iemand, die plot
seling uit zijn droom ontwaakt, wend
de hij zijn blikken op het meisje. Er
kwam een uitdrukking van vragende
verbazing op zijn geloot. Hij richtte
zich een weinig op zijn elleboog om
hoog.
„Gwynne,, ik heb aldoor gedacht
dat het een droom was. Waar zijn we
ergens? Hoe zijn we hier gekomen?"
vroeg hij, zijn omgeving verbluft op
nemend.
(Wordt vervolgd)
"OpvOiGmT SÏUOO
