Waalwijkse en Langsiraaise Courant
N.V. VAN GENT en Co. NAM NIEUWE
UITBREIDING IN GEBRUIK
DE ARME SPEELGOEDMAKER
Dit blad verschijnt 2 x per week
Uitgever
Waahvijkse Stoomdrukkerij
Antoon Tielen
Hoofdredacteur JAN TIELEN
82e JAARGANG No. 97
Abonnement:
22 cent per week:
per kwartaal J 2.83
3.10 franco p.p.
Advertentieprijs: 10 cent per m.m.
Contract-advertenties: speciaal tariel
Gironummer 80788
Bureaux: GROTESTRAAT 205. WAALWIJK
TEL. 2621
KAATSHEUVEL - TEL. 2002 - Dr. VAN BEURDENSTRAAT 8 - OPGERICHT 1878
TEL.-ADRES ..ECHO
De nieuwe fabriekshal van de
Bij de opening van de eerste Waalwijkse industriehal in decem
ber 1951, sprak de toenmalige loco-burgemeester Smolders de
wens uit dat het het spoedig nodig zou zijn voor de N.V. van
Gent Co. nog meerdere hallen te bouwen.
Een deel van deze wens, n.l. een grote nieuwe hal van 30 bij 40
m., is thans in vervulling gegaan. De nieuwe hal is dezer dagen
in gebruik genomen, of beter, zoals de Technisch Directeur, de
heer J. van Nijnatten opmerkte „We zijn uit de bestaande hal
in de nieuwe gepuild", en dit verklaart meteen waarom deze in
gebruikname vrijwel onopgemerkt voor de buitenwereld is ver
lopen
Men had geen tijd voor een officiële opening, reeds tijdens het
afwerken van de hal werden de eerste machines naar binnen ge
reden en een begin gemaakt met de productie, terwijl men ook
thans nog bezig is de productie-apparatuur zodanig op te stel
len dat een vlotte gang van zake in het bedrijf gewaarborgd
wordt.
N.V. van Gent Co., welke onlangs in gebruik werd genomen
hardingsoven voor massa-artikelen
Besloeg negen jaar geleden de
vloeroppervlakte 300 m2, in 1951
uitgebreid tot 1700 m2, nu is de
ruimte waarover dit bedrijf beschikt,
inclusief kantoren en magazijnen van
de verkooporganisatie, uitgegroeid
tot ruim 4200 m2.
Dit krachtig groeiende bedrijf,
voortgestuwd door een energieke di
rectie, bestaande uit de heren A. T.
van Gent en J. van Nijnatten, ver
vaardigt een zeer groot aantal arti
kelen die practisch dagelijks door
door iedere Nederlander worden ge
bruikt.
Alhoewel dit bedrijf als eerste in
Nederland cambreurs vervaardigde,
is de productie geenszins hiertoe be
perkt gebleven en is het productie
programma sterk uitgebreid.
We zagen de aanmaak van cam
breurs voor dames-, heren en kinder
schoenen in letterlijk honderden
soorten, modellen en maten.
Het aantal stalen veren benodigd
voor de schoenindustrie loopt in de
miljoenen en zij worden hier, in het
Centrum van de Schoenindustrie,
vervaardigd.
De stamperij vervaardigt echter
ook tal van platte technische veren
die gebruikt worden door meubel- en
matrassenindustrie.
Andere veren zijn bestemd om hun
leven te slijten in wasmachines, auto's
of schakelaars.
Weckbeugels en baleinen voor ac-
tetassen, stalen neuzen voor veilig
heidsschoeisel, scharnierveren en rij
wielonderdelen, behoren tot het da
gelijks productieprogramma. Er zijn
weinig bedrijfstakken in Nederland
waarin niet een of meerdere van de
door N.V. van Gent Co. vervaar
digde artikelen worden gebruikt,
k .'Ai Hl l:.; l.i JP
Weinig Waalwijkse dames, gekleed
naar de laatste mode, die hun toch
reeds goede figuur geheel onberis
pelijk maken met een kwaliteitscor-
set, zullen vermoeden dat ook deze
corsetbaleinen in hun eigen woon
plaats worden vervaardigd. De uit
speciaalstaal gefabriceerde baleinen
worden voorzien van een dun laagje
nylon met behulp van in het eigen
bedrijf ontwikkelde machines.
De uitstekende eigenschappen van
het staal blijven behouden daar de
nylonlaag de balein tegen corrosie
beschermt. f__
De in de loop der jaren opgedane
ervaring met de verwerking van ny
lon en plastics bij de fabricage van
corsetbaleinen heeft geleid tot een
interessante uitbreiding van het pro
ductieprogramma
Na langdurige proefnemingen en
het verkrijgen van licensierechten van
een grote buitenlandse fabriek, met
jarenlange ervaring op dit gebied, is
men, ongeveer IV2 jaar geleden be
gonnen met het vervaardigen van
naaldhakken en achterlappen uit ny
lon en andere plastics.
Door research is men er zelfs in
geslaagd nieuwe vindingen toe te
passen die door patenten beschermd
worden.
In deze jongste afdeling, die zeer
sterk groeit, werken naast een aan
tal afwerkmachines, vijf grote spuit-
gietmachines, waaronder enige vol-
automaten, in dag- en nachtploegen,
terwijl verdere uitbreiding boven aan
het verlanglijstje staan.
1 kj n I.*, ji nrn 1
Deze hakken voldoen ruimschoots
aan de kwaliteitseisen die door het
Britse Onderzoekinstituut voor de
Schoenindustrie (SATRA) worden
gesteld.
We zagen ook een speciaal voor
dit doel ontworpen apparaat om hak
ken op hun sterkte te testen.
Ook de productie van plastic voet
bedden begint een woordje mee te
spreken.
HET HART VAN
HET BEDRIJF
Nadat we deze productie-afdelin
gen bezichtigd hadden, meenden we
dat we het voornaamste wel gezien
hadden. De heer van Nijnatten stond
er echter op om wat hij noemde: „het
hart van het bedrijf, de gereedschap
makerij", te laten zien.
In deze goed geoutilleerde afde
ling, die, nu er ruimte komt nog
wordt uitgebreid met de modernste
gereedschapsmachines, werken een
dertigtal bekwame gereedschapma
kers en bankwerkers, die moeten
zorgen dat de productieafdelingen
steeds nieuwe gereedschappen, stem
pels en matrijzen krijgen toegevoerd.
Zonder deze gereedschapmakerij met
zijn hooggeschoolde vaklieden en mo
derne machines, zou het onmogelijk
zijn deze talloze producten te ver
vaardigen. Practisch alle gereed
schapmakers hebben hun opleiding
genoten aan de Waalwijkse Nijver
heidsschool en zijn verder in het
bedrijf opgeleid.
Een andere interessante afdeling
is de Harderij, waarin naast zoutbad-
ovens voor het harden van stempels
en matrijzen, een grote automatische
ongeveer 15 ton per week kan har
den.
Vanzelfsprekend is er in een be
drijf als dit een grote behoefte aan
personeel en dit is wel de grootste
zorg van de bedrijfsleider, de heer
M. Verhoeven, die ons toevertrouw
de, dat hij nog best een dertigtal
mensen kon gebruiken naast de cir
ca 180 mensen die thans reeds bij
dit bedrijf betrokken zijn. Op onze
vraag of er dan voldoende ruimte
was, hoorden we ergens mompelen
uitbreiden.
DE NIEUWE HAL
Deze fraaie hal, uitgevoerd door
de Fa. A. J. den Teuling, roept zeer
weinige herinneringen op aan het
idee „fabriek" van enige tientallen
jaren geleden
Het is één grote ruimte, zonder
pilaren of kolommen.
Twee lichtkappen en de ramen in
de buitenmuren zorgen dat er over
dag in deze grote ruimte overvloedig
licht is, terwijl de door de Fa. J. van
Dongen aangebrachte T.L.-verlich
ting hiervoor zorgt tijdens de avond
en nacht-uren.
In de nieuwe hal zijn reeds onder
gebracht de hakken- en corsetbalei-
nen-afdeling, terwijl met de verhui
zing van de cambreurafdeling eerst
daags wordt begonnen.
De reeds bestaande hal blijft ter
beschikking van Gereedschapmakerij,
Stanzerij en Harderij, terwijl daar
tevens de kantoren van Bedrijfslei
ding, Productiebureau, Tijdstudieaf
deling en Constructiebureau zijn ge
legen.
De Kantoorruimten voor de Direc
tie, Inkoop, Verkoop en Boekhou
ding zijn aanzienlijk verbeterd door
het aanbrengen van grote ramen aan
de straatzijde; door een andere inde
ling van de ruimte is efficiënter wer
ken in de kantoren mogelijk gewor
den. De Fa. L. van Loon heeft laten
zien wat te bereiken is met verfwerk
in moderne kleuren.
Thans is men nog bezig met het
vergroten en verfraaien van de kleed-
en wasgelegenheid, terwijl ook de
cantine een ingrijpende verbetering
ondergaat, in overeenstemming met
het moderne personeelsbeleid dat bij
dit bedrijf gevoerd wordt.
V erkooporganisatie
Bij ons gesprek met de Commerci
eel Directeur, de heer A. T. v. Gent,
die uiteraard ook zeer in zijn nopjes
was met deze uitbreiding, wees deze
ons op het belang van een goede
verkooporganisatie. De verkoop van
alle vervaardigde artikelen wordt
verzorgd door de N.V. Gerolanda,
die zeer nauw met N.V. van Gent
Co. is verbonden.
Onder leiding van de Directeuren,
de heren C. van Huiten en A. van
Roesel, bewerken een aantal verte
genwoordigers het gehele land en een
groot deel van West Europa en Scan
dinavië. Daarenboven zijn in ver
schillende landen speciale agenten
voor de verkoop aangesteld.
Ook de export naar Zuid Amerika,
Afrika en Azië is van betekenis.
Bij ons bezoek werden we getrof
fen door de prettige geest die in het
bedrijf heerst en die zeker, naast de
bezielende leiding van de Directie,
oorzaak is van de bloei van het be
drijf, dat we nog vele uitbreidingen
toewensen, ook in het belang van
Waalwijk.
Een Sinterklaassprookje voor
de jeugd
Nog niet zo lang geleden leefde
er in een grote stad een speel
goedmaker die Jan heette. Jan
was een beste brave kerel, die van
's morgens vroeg tot 's avonds
laat hard werkte voor zijn vrouw
en drie kinderen. En zoals dat bij
een goed speelgoedmaker past,
zong Jan bij zijn werk het hoog
ste lied: „Tralala van diredom-
dom!" Het gezang van Jan bol
derde de hele dag als een feeste
lijke optocht door de straat en
soms bleven de mensen voor zijn
werkplaats staan luisteren, want
Jan had een stem die de muren
deed trillen en de ruiten liet rin
kelen.
Maar hoe hard Jan ook werkte
en hoe vrolijk en blij hij ook
zong, de zaken gingen steeds
slechter en ten slotte kwam het
zover dat er in het huisje van Jan
de Speelgoedmaker een sombere
gast kwam wonen: de armoede.
„Z'n eigen schuld", zeiden veel
mensen. „Had-ie maar een ma
chine moeten kopen. Wie maakt
er nu in deze tijd nog speelgoed
met de hand 't Is te gek om over
te praten!" Dit zeiden natuurlijk
de mensen die geen oog hadden
voor de mooie dingen die Jan
maakte.
Maar andere mensen zeiden
weer: „Het is toch wel verschrik
kelijk! Niemand maakt zulk
mooi speelgoed als Jan de Speel
goedmaker, maar de mensen ko
pen liever goedkope flodderdin
gen dan het prachtige speelgoed
van Jan. 't Is toch wel erg!"
En zo was het inderdaad. Jan
maakte elk stukje speelgoed nog
met de hand, poppen, beertjes,
konijntjes, soldaatjes, politie
agenten, draken, paarden, leeu
wen, eenden, enfin, te veel om
op te noemen. Hij zaagde .schaaf
de, timmerde, naaide, plakte en
schilderde elk stukje zelf en heel
precies. Dat duurde natuurlijk al
lemaal veel langer dan in de fa
briek, waar grote machines de
hele dag door speelgoed maken,
het ene stuk na het andere. En
daarom was het speelgoed van
dan ook duurder dan die fabrieks-
dingen, maar als je het verschil
zag, nou, dan vond je het hele
maal niet erg om voor het speel
goed van Jan iels meer te beta
len. Sjonge, wat was dat een
prachtig speelgoed! Als je het
speelgoed van Jan zag, dan zei
je: „Hé, daar zit een echt kindje
en daar loopt een echt konijn
tje... en kijk daar eens, als dat
geen echter heer is dan ben ik
een boon... en die politie-agent
daar... nou, als die direct niet op
z'n fluitje gaat blazen dan weet
ik het niet meer... en dan die
draak daar... oei!, die spuwt di
rect de hele straat vol vuur, sjon
ge nog aan toe!" Ja, dat zei je
dan en je keek je ogen er bij uit.
Maar ja, hoe mooi het ook was,
de mensen kochten het niet, om
dat die flodderdingen uit de fa
briek veel goedkoper waren. Dat
ze ook veel lelijker waren, dat za
gen die domme mensen niet. En
zo kwam 't dan dat Jan de Speel
goedmaker steeds minder ver
diende. In het begin dacht Jan
dat het allemaal wel weer in orde
zou komen en hij ging vrolijk
door met zingen en grappen ma
ken tegen de kinderen die de hele
dag in zijn werkplaats zaten te
kijken hoc. Jan het allemaal deed.
Maar het kwam niet in orde. Jan
verkocht steeds minder en ten
slotte werd het zo erg dat er bijna
niemand meer kwam 0111 een ko
nijntje, een beer of een pop.
„Dat gaat zo niet langer. Jan",
zei de vrouw van de Speelgoed-
maker op zekere dag. „We hebben
bijna geen geld meer in huis. Je
moest toch maar een machineko
pen." Eerst zei Jan niets en keek
somber en bedroefd voor zich uit.
Zijn hele werkplaats stond vol
met speelgoed, het mooiste speel
goed dat je je maar denken kunt,
maar niemand wilde het hebben.
Toen schudde Jan het hoofd en
zei: „Het gaat niet, vrouw! Ik
kan geen machine kopen. Machi
nes zijn domme dingen, machines
maken allemaal dezelfde dingen
waar niks aan is. Als ik 't speel
goed niet meer zelf kan maken,
dan houd ik er voorgoed mee op.
Maar toe, laten we het nog één
maand proheren, er gebeurt vast
wel een wonder en dan komen de
mensen terug, dat zul je zien."
En weer begon Jan met nieuwe
moed te werken. Overal lag
het speelgoed opgestapeld en er
was voor Jan nog maar net een
klein plaatsje over 0111 te werken.
En Jan geloofde nog altijd in het
wonder en zong dat het een lieve
lust was. Morgen komen er vast
wel mensen, dacht Jan telkens
weer, en elke dag ging hij vrolijk
en blij aan het werk.
Maar er gebeurde geen wonder
en de maand*was al bijna 0111. Er
kwam steeds minder op tafel, al
leen maar droge aardappelen met
een heel klein beetje, groente,
maar geen vlees, en de lekkere
boterhammen met hagelslag en
stroop waren er ook niet meer.
Soms was er zelfs niet eens boter
111 huis en 's nachts huilden de
kinderen wel eens van de honger.
,Nu gaat het echt niet meer,
Jan", zei de vrouw van de Speel
goedmaker op zekere avond. „We
hebben niets meer, alleen een he
le werkplaats vol speelgoed. Mis
schien kunnen we alles verkopen
als we er heel weinig geld voor
vragen en dan moet je maar gauw
een machine kopen, hoe erg het
ook voor je is."
„Ja", zei Jan en hij ging be
droefd naar zijn werkplaats te
rug. Hij was ineens veel ouder
geworden. Zijn vrolijke gezicht
en zijn zingende stem waren ver
dwenen. Hij wist dat hij nooit
meer speelgoed zou maken, want
een machine kopen, nee, dat kon
hij niet. Hij nam een klein ko
nijntje in zijn hand en streelde de
lange zachte bruine oren. ,,'t Is
voorgoed afgelopen, m'n beestje,
want de mensen willen het speel
goed van Jan de Speelgoedmaker
niet meer." Het konijntje keek
hem met grote bruine ogen aan
alsof het allemaal begreep wat
Jan zei. En alle beestjes en pop
petjes in de werkplaats keken
naar Jan, die somber voor zich
uit zat te staren in de vallende
schemer. Buiten op straat dans
ten de sneeuwvlokken. De kinde
ren hadden een glijbaan gemaakt
en buitelden in de grootste pret
over elkaar heen. Over een week
zou het St. Nicolaas zijn. Ach,
dacht Jan, als er nu maar eens
voor één keer een wonder gebeur
de en ik met St. Nicolaas alles
kon verkopen. O, wat zou dat
heerlijk zijnDan zouden de men
sen zelf kunnen zien wat voor
prachtig speelgoed hij maakte en
ze zouden nooit meer iets anders
willen.
Plotseling ritselde er iets tus
sen het speelgoed vlak naast Jan.
Zeker een muis, dacht Jan, en hij
keek niet op. Maar even later rit
selde het weer en toen hoorde
Jan opeens een helder stemmetje:
„Hallo, Jan de Spcelgoedmaker
Ik droom zeker, dacht Jan, en hij
wreef eens flink in z'n ogen.
Maar nee, daar was het weer:
„Hallo, Jan de Speelgoedmaker!"
Jan keek eens achter zich en op
zij, maar zag niets. „Hier moet je
kijken, Jan, hier vlak naast je."
Jan keek, keek nog eens, maar
kon z'n ogen niet geloven. Daar,
op de rug van een grote beer zat
een klein mannetje met een
blauw jasje, een rode broek en
een lange gele puntmuts. Het
mannetje klom van de beer af en
trippelde naar Jan toe. „Ik ben
een kabouter", zei het parmantig.
„Had je zeker niet gedacht, hè?"
Toen Jan van z'n verbazing beko
men was, zei hij„Nee, dat had
ik zeker niet gedacht, want er
bestaan geen kabouters." Het
mannetje stampte boos met de
voet op de grond en zei: „O nee,
laat je toch niets door domme
mensen wijs maken! Natuurlijk
bestaan er wel kabouters, wat
ben ik dan?!" Jan wreef z'n ogen
eens uit en zei: „Jij bestaat ook
niet, want ik droom natuurlijk."
Met driftige pasjes kwam 't man
netje naar Jan toe en bleef vlak
naast diens been staan. „O nee!"
zei het toen, „en wat is dit dan!"
Opeens voelde Jan een heel
scherpe prik in z'n been. „Au,
deksels, wat is dat!" En hij greep
naar z'n been. „Ha, ha, dat was
nu een prik met een kabouter
naald. Doet lekker zeer, hè?" zei
het mannetje.
„Nou en of!" antwoordde Jan
en hij wreef langs z'n been.
„Maar waarom ben je eigenlijk
gekomen? Er valt hier geen
speelgoed meer te maken, want
niemand wil het hebben. Er is
ook helemaal geen eten meer in
huis en ik weet niet meer wat ik
doen moet."
„Ik ben juist gekomen om er
voor te zorgen dat de mensen het
DE HELFT
van Uw
GELD TERUG!
Wanneer U ons,
bij aankoop van Uw
baby-uitzet,
de juiste geboortedatum
van de te verwachten baby
opgeeft,
ontvangt U van ons
DE HELFT VAN HET BE
STEDE BEDRAG TERUG.
Iedereen heeft nu
evenveel kans.
speelgoed van Jan de Speelgoed-
maker wel willen hebben", zei 't
mannetje. „Ik zal je helpen op
één voorwaarde."
„En die is?" vroeg Jan nieuws
gierig.
„Dat je in drie keer moet zien
te raden hoe ik heet."
„En als ik het niet raad
„Dan ben ik meteen weer ver
dwenen", zei het mannetje, dat
voortdurend op z'n tenen stond
te wippen.
„Lieve hemel, dat raad ik nooit
want kabouters hébben altijd van
die vreemde namen, maar ik zal
het proheren. Jij heet... Geel-
muts."
„Mis!" zei de kabouter.
„Pinkeltje
„Weer mis!"
Nog één keer, dacht Jan en hij
kreeg het er warm van. Als het
niet lukt, zal ik nooit meer speel
goed kunnen maken. O, Lieve
Heer, laat me toch raden hoe de
ze kabouter heet!
„Nou, lest best", zei de kabou
ter lachend. „Je raadt het vast
wel", en hij wipte weer vrolijk
op z'11 tenen heen en weer.
„Wipteen!" riep Jan en hij
schrok er zelf van, want hij wist
niet eens of hij dat wel had wil
len zeggen.
„Hoera, hoera, hoi, hoi!" riep
de kabouter en danste heen en
weer. „Je hebt het geraden! Ik
heet Wipteen en nu zal ik je
heel gauw eens iets laten zien en
daarna moet ik gauw weer weg,
want ik heb nog heel veel te
doen." Wipteen ging helemaal op
z'n tenen staan, blies met bolle
wangen naar de vier hoeken van
de werkplaats en zei toen: „Fun-
loni, farjlom, dom!" En toen was
hij ineens verdwenen.
„Hé, waar ben je nu ineens?"
riep Jan. „Je zou toch..."
Verder kwam hij niet, want
overal 0111 zich heen hoorde hij
opeens wel duizend kleine stem
metjes. „Wat is dat nou weer?!"
«mkwi ii ra
AAN 'T WERK
KENT GE DF. MEESTER.
Grootste en mooiste keuze
TAARTEN
Matige prijs.
Pulles Heesbeen
riep Jan verbaasd en keek 0111
zien heen. Van alle kanten klonk
het: „Dag Jan de Spcelgoedma
ker!" En toen begreep en zag Jan
het: alle speelgoeddieren en -pop
pen konden spreken! Hij holde
naar zijn vrouw en riep: „Vrouw,
kom eens kijken, er is een won
der gebeurd, al mijn speelgoed
kan spreken, dat heeft kabouter
Wipteen gedaan."
Eerst wilde zijn vrouw 't niet
geloven, maar toen ze het zelf
hoorde, schreide ze van geluk en
zei: „Nu zijn alle zorgen aan de
kant, Jan, want nu zullen de
mensen jouw speelgoed wel wil
len hebben."
Nou, en of de mensen het speel
goed van Jan de Speelgocdmaker
nu wilden hebben. Het grote
nieuws ging als een wervelwind
door de stad en de volgende dag
stonden er wel duizend mensen
bii Jan voor de deur. Ze duwden
elkaar opzij, want iedereen wilde
het sprekende speelgoed van Jan
en niemand vroeg wat het kostte.
Maar Jan wilde er niet meer voor
hebben dan vroeger, want als ik
de mensen te veel geld vraag, dan
gebeurt er nooit meer een won
der, zo dacht hij en dat was ook
zo.
Ten slotte kwamen er drie-en
tachtig dikke heren in grote au
to's, die zeiden: „Wij zijn speel
goedfabrikanten, Jan, en we wil
len 't hele zaakje van je kopen."
Jan lachte en zei: „Wie het hoog
ste biedt, mag alles hebben." En
toen had je eens moeten horen:
tienduizend, twintigduizend, vijf
tigduizend, tachtigduizend, hon
derdduizend gulden wilden de he
ren voor het speelgoed van Jan
VRIJDAG 4 DECEMBER 1959
Foto J. J.
Bont, Waalwijk
ST. ANTON!USSTR. 4
WAALW'JK
