Waalwijk kreeg prachtige, monumentale nijverheidsschool Verkennersdemonstraties BRIGADIER PIET EN DE SEMI-PR0F OERJANSEN's Ei Rijke aanwinst voor plaats en streek Betere ter gelegenheid van het gouden jubileum. 2 DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN MAANDAG 25 APRIL 1960 2 Uitbreiding in feite nieuw schoolgebouw we afdeling Bankwerkerij voor de le-jaars. Speciale vermelding ver dient wel het feit, dat dit praktijk gedeelte een complete Good Year- inrichting bevat. Behalve op de Middelbare Vakschool voor de Le der- en Schoenindustrie zal men 'n dergelijke inrichting op geen enkele nijverheidsschool aantreffen. Ook in dit gedeelte van de school is voor de leraren een eigen vertrek inge richt, terwijl hier ook de moderator een eigen kamer kreeg. Voor en rond het schoolgebouw zal nog een fraaie beplanting wor den aangebracht. Met deze nieuwe prachtige school heeft niet alleen Waalwijk als on derwijscentrum nog meer accent verkregen, maar heeft ook het Vre- desplein een zeer fraaie en geheel in het kader van dit plein passende afronding gekregen. De nieuwbouw werd uitgevoerd door de firma de Bont te Nieuw- kuijk. BRILLEN Officieel heet het dat de Nijverheidsschool voor Waalwijk en Om streken a.s. woensdag een nieuwe uitbreiding op enigszins feeste lijke wijze in gebruik gaat nemen. Juister zou het echter zijn te zeggen, dat er een geheel nieuwe nijverheidsschool officieel in gebruik genomen gaat worden, want in feite mag men spreken van een geheel nieuw schoolgebouw. En wat voor een schoolgebouw Over een lengte van 93 meter is aan de zuidzijde van het zeer royale Waalwijkse Vredesplcin een vier verdiepingen hoog school gebouw verrezen, dat men zonder overdrijving een van de modern ste nijverheidsscholen van ons land mag noemen. Het is echt een school om van te watertanden en het spreekt dan ook vanzelf dat schoolbestuur, directeur, leraren en leerlingen, ja, geheel Waalwijk en Omstreken bijzonder trots is op deze nieuwbouw, waarmee inclusief inventaris en verbouwing van de bestaande school een bedrag van 3 miljoen gulden gemoeid is. De bouw mag dan niet zo vlot gegaan zijn als men wel had ge hoopt en gewenst er werd begonnen in jan. 1957 nu de school er dan eindelijk in geheel haar indrukwekkende rijkdom en fraaie architectuur (Architectenbureau ir. Geenen en ir. Oskam, Eindho ven) staat, is toch alle narigheid en zorg weer vergeten en over heerst de vreugde over deze rijke aanwinst voor plaats en streek. Kelder met stalling voor 700 rijwielen den biedt tot het vervaardigen van omvangrijke werkstukken. Ook het machinepark werd belangrijk uitge breid. Zo kwam er een geheel nieu- BRILLEN Met de heer v. Steenderen, direc teur van de school, heeft uw ver slaggever een rondgang door het nieuwe schoolgebouw gemaakt, van af de kelder tot en met vier hoog. Hij heeft het daar eerlijk gezegd wel een beetje van in de benen ge kregen, want een rondgang door deze school is werkelijk geen half- uurs-werk, eerder dagwerk, waar voor men bijna brood en koffie zou meenemen. De gehele inrichting en inventa ris van de nieuwe school beschrij ven zou enige pagina's vergen en wij moeten ons dan ook beperken tot het geven van enkele indruk ken. Het nieuwe gebouw bestaat eigen lijk uit drie delen die los van elkaar staan, zij het dan ook met een mini male tussenruimte. Als men er niet op geattendeerd wordt, ziet men deze drie-eenheid niet. want de „lassen" in het inwendige van het gebouw vallen de leek niet op en doen hoogstens als versiering aan. Dit los van elkander staan van de drie onderdelen heeft natuurlijk zijn bouwkundige gronden. Onder het middengedeelte strekt zich na melijk een enorme kelder uit, ter wijl de beide buitenste delen direct op de bouwgrond rusten en daar door aan heel kleine verzakkingen onderhevig zijn. Indien dus de bui tenste delen aan 't middendeel wa ren vastgebouwd, zouden onherstel bare scheuren kunnen ontstaan. In het eerste deel links van de hoofdingang zijn ondergebracht: de conciergekamer, twee handvaar digheidslokalen, twee tekenlokalen, een lichtdrukkamer, een opbergka- mer. een keuken en toiletten. Het middengedeelte bevat parterre, de directeurskamer, administratie, le raarskamers, kamer voor de ad junct-directeur, 15 theorielokalen en een uiterst modern natuurkunde- prakticum. Het meest rechtse ge deelte bevat de garderobe als in gang van de zeer fraaie en met de modernste toestellen uitgeruste gymzaal van 30 x 20 meter. In deze garderobe vindt men 15 douchecel len en een voetwaslokaal. Boven tussen de le en 2e verdieping vindt men hier de grote en modern ingerichte kantine, welke plaats biedt aan 360 tot 400 leerlingen. In de kelder onder 't middendeel zijn de ruimten voor de zeer kost bare en volautomatische verwar mingsinstallatie, waarin 3 verwar mingsketels zijn geplaatst met elk een capaciteit van 1,2 miljoen kg. cal. per uur. De verdere ruimte wordt ingenomen door een rijwiel- bergplaats, waarin 700 rijwielen kunnen worden weggezet. In grote lijnen is dit de indeling van dit prachtige nieuwe schoolge bouw. Een geheel apart hoofdstuk vormt de inrichting en de inventa ris van het gebouw. Bij een rond gang valt het direct op dat door het gehele gebouw heen op zeer smaak volle en verantwoorde wijze met kleuren gewerkt is. Zo heeft elke verdieping een eigen kleur in de klaslokalen en gangen, waardoor 'n bijzonder prettige afwisseling is ver kregen. De kleuren, waarmee ge werkt werd op advies van de bin nenhuisarchitect Aartsen, zijn meest zachte pasteltinten. Bijzonder fraai en doeltreffend is het natuurkunde-prakticum inge richt, geheel naar een idee van de heer v. Steenderen zelf. In het ge heel rechtse gedeelte heeft de Waalwijkse kunstenaar en leraar aan deze school, de heer Wim Klijn, een zeer smaak- en stijlvol sgrafito aangebracht, waarin opvoeding en onderwijs van de jeugd op zinne beeldige wijze pakkend in beeld zijn gebracht. Dit werk is een geschenk van directeur en leraren aan het schoolbestuur. Een tweede wand versiering in de vorm van een sgra fito vindt men in het middengedeel te. Dit is vervaardigd door Gerrit de Morée, verbonden aan de Kunst academie te Breda. Deze wandver siering is een geschenk van de ar chitecten. Wat men in het nieuwe schoolge bouw eigenlijk toch wel mist, is een lift. Vooral ten dienste van de le raren en van het overige personeel en in het bijzonder ten behoeve van het vervoer van materialen zou een dergelijk transportmiddel geen over bodige luxe zijn. PRAKTIJKGEDEELTE Achter de nieuwe school bevinden zich de gebouwen van de school zo als zij vroeger was. Deze ruimten zijn thans geheel als praktijkruim ten ingericht. Hier hebben enkele verbouwingen plaats gevonden, die de lokalen een frisser en lichter aanzien hebben gegeven. De afd. Metselen kreeg een geheel nieuwe eigen ruimte, die alle mogelij khe- Op vrijdag 29 april a.s. zullen de verkenners van de Waalwijk se St. Clemensgroep, Pius XII- groep en de Andreas Zijlmans- groep ter gelegenheid van 't feit, dat net spel van verkennen 50 jaar in Nederland wordt gespeeld een demonstratie geven op het Raadhuisplein. 's Avonds om half acht trek ken de verkenners en welpen van de St. Clemensgroep, voorafge gaan door de K.A.J. drumband, door de straten van Baardwijk. Welpen, verkenners en voortrek kers van de Andreas Zijlmans- groep, voorafgegaan door de Jeugddrumband, zullen een mars maken door het centrum en de Pius XII-groep zal eveneens van af haar hoofdkwartier trekken naar de le Zeine O. In deze straat zullen de andere groepen na hun mars ook arriveren, waarna in grote optocht de gezamenlijke verkennersgroepen naar 't Raad huisplein zullen marcheren. On geveer kwart over acht 's avonds zullen de jongens op het Raad huisplein aankomen, alwaar de Waalwijkse burgerij uit Het Spel van Verkennen wordt gedemon streerd. Na het „Openingslied" zal de Edelachtb. heer J. L. P. M. Teijssen, burgem. van Waalwijk, tot de burgers 'n toespraak hou den. De St. Clemensgroep zal daarna een zwaarddans opvoe ren, waarna tot slot door de an dere groepen een Schimmenspel zal worden gespeeld onder de ti tel „Het Gouden Spoor". Dit schimmenspel zal een beeld ge ven van het verkennen en het ontstaan van de Verkennersbe weging in Nederland tonen. Een schimmenspel op het Raadhuis plein is iets wat nog niet eerder is vertoond en wij hebben van dit experiment grote verwachtingen. Na het schimmenspel trekken de groepen weer terug naar de res pectievelijke hoofdkwartieren al waar de formatie zal worden ver broken. Zo'n propaganda-avond zal in elke gemeente waar men verken ners heeft, worden gehouden met de bedoeling de burgerij aan te kondigen, dat de verkennersbe weging in Nederland haar gouden jubileum viert. Zo zal het feest jaar in heel het land worden ge opend. Op zaterdag 30 april zal aeze viering een hoogtepunt vin den op Paleis Soestdijk, waar aan het défilé ook dit jaar de verken nersbeweging uit heel het land zal deelnemen. Ook diverse wel pen en verkenners uit Waalwijk zuilen aan deze hulde voor H. Al. de Koningin meedoen. Een korte geschiedenis Lord Robert Baden Powell startte in 1907 voor het eerst met een verkennerstroep; al spoedig werd dit spel door geheel Enge land gespeeld en breidde zich uit over de gehele wereld. In 1910 kreeg Nederland zijn eerste ver kenners en ook hier groeide de beweging tot een nationale vere niging. in 1914 kreeg Waalwijk zijn eerste verkenners. Deze groep mocht zich verheugen een bloeiende groep te zijn, doch he laas was haar maar een kort be staan beschoren. Eerst pas in 1930 ging men over tot het ka tholiek verkennen, waarna het voor de katholieke jeugd van Nederland voortaan ook mogelijk was om naast de Nederlandse padvinders „Het Spel van Baden Powell" te spelen. Waalwijk kreeg in 1934 zijn eerste katho lieke verkennersgroep en na de bevrijding waren het ook de St. Clemensparochie en de St. An- loniusparochie, die hun eigen verkennersgroep konden vormen. Laten wij hopen dat de jubile rende verkenners van Nederland nog lang hun spoor mogen vin den en vele jongens in dit spel mooie, maar ook nuttige jaren zullen beleven. Provinciaal Nieuws „HET NOORD-BRABANTS LANDSCHAP". Te Heusden werd ditmaal de jaarlijkse contactvergadering van de stichting „Het Noord-Bra bants Landschap" gehouden, waarbij de commissaris der Ko ningin, mr. Kortmann, tegen woordig was. Deze bijeenkomst stond in hoofdzaak in het teken der ruilverkaveling in het blok Vlijmen-Heusden en de aspecten die daaruit voortvloeiden voor het landschap dezer streek. De beide inleiders ir. Bakker en dr. ir. Maas toonden zich vrij opti mistisch op dit punt. Zestien natuurlijke gebieden in deze streek alle ontstaan door de „grillen" van de Maas in vroe ger tijden zullen zoveel mo gelijk in hun huidige status wor den geconserveerd, al blijft het een vraag of de flora en fauna zich in deze gebieden na de regu lering van de waterstand geheel kunnen handhaven. Dat de een- dekooien zoals de Hooibroe- ken en de Oosters aan beteke nis zullen inboeten, lijkt haast onvermijdelijk. De eendekooi in terie van O. K. en W. is aange kocht zal minder door de ruil verkaveling te lijden hebben. Ook werd de overleden voor zitter, jhr. mr. F. van Rijckevor- sel, herdacht. Een natuurreservaat kon nog niet worden aangekocht en de begroting gaf geen sluitend slot te zien. De vereniging telt 94 gemeen ten als lid en 297 contribuanten. Tenslotte werd een excursie gemaakt naar „de Grote Wiel" te Haarsteeg, een polderlandschap te Doeveren en de Heusdense wallen en grachten. SUPERTANKSCHIP TE HEUSDEN TE WATER Donderdagmiddag te half vijf is het supertankschip „Forest Lake" van de Verolme's scheeps werf le Heusden te water gelaten, na te zijn gedoopt door mevrouw A. Veroline-Weegink. Niettegenstaande de lage wa terstand verliep de stapelloop vlot. Het schip, dat tien meter langer is dan de breedte van de Maas ter plaatse, kon dank zij een inham aan de tegenoverlig gende oever zonder .averij in het water komen. Op de vrijgekomen helling zal nu de kiel worden gelegd voor 'n tanker groot 13.500 ton, te bou wen voor Noorse rekening. Eerst moeten echter nog twee' kraan pontons gebouwd worden voor Turkije. GERRIT SCHULTE GEHULDIGD Zilveren erepenning van Den Bosch. Als Gerrit Schulte over enkele dagen hij de finish staat van de etappes uit de Ronde van Duits land (waarin hij een groep jonge renners zal leiden), hanteert hij waarschijnlijk een glanzende zil veren chronometer. Dit kostbare instrument is hem donderdag middag in het Casino in 's-Bosch aangeboden door dokter P. van Dijk, voorzitter van de Konink lijke Nederlandse Wielren-Unie, tijdens de officiële afscheidsre ceptie, die een nationaal huldi gingscomité de grote Bossche coureur offreerde. Tal van ande re geschenken en een weelde van bloemen sierden op 't einde van de middag de schouwburgzaal. Daarbij was een prachtige band recorder, door burgemeester mr. H. J. AI. Loeff van Den Bosch, voorzitter van het comité, na mens vele vrienden van Schulte geschonken. De zilveren erepen ning van de stad Den Bosch, nog nooit tevoren aan een sportfi- guur verleend en slechts in 't be zit van zeven uitermate verdien stelijke inwoners van de Hertog stad, droeg Schulte bij zich als een trofee uit zijn roemrijke koersjaren. 32. 133). Karei Kleuntjes en brigadier Piet renden kriskras door aller lei straten, zonder dat zij kans zagen hun achtervolgers van zich af te schudden. Doch nu was er misschien een kansje, zij het dan ook een héél kleintje, want plot seling bevonden ze zich in een steegje, waaraan op vreemde wij ze een doodlopend zijslopje was verhonden. In dat steegje was op dat moment juist de brave knecht van de firma Giovanni Comesti- blo aan het werk. De firma Co- mestiblo en Co. was een groot handel in koloniale en grutters waren en de genoemde knecht was daar juist bezig een aantal grote vaten het pakhuis in te brengen. „Kijk, Karei!" zei Piet gespannen. „Die man gaat juist het pakhuis binnen! Als de blik sem zo'n vat in, man! Dat kan onze redding zijn!" Hij beurde het deksel van een vat en wipte er in, welk goede voorbeeld door Karei Kleuntjes met een opmer kelijke gezwindheid werd nage volgd. Ze waren daarmee maar juist op tijd ook, want daar kwam de woedende volksmenigte al aangerend. De brave pakhuis knecht kwam op het lawaai naar buiten gelopen en vroeg ver baasd: „Motten jullie soms bij de firma Comestiblo en Co. wezen? Het kantoor is..." „Zwijg!" vielen de aanvoerders van de op gezweepte menigte de brave man in de rede. „Heb jij hier twee ke rels hard voorbij zien rennen? Eén met een alpinopetje en één met een kuif?" „Nee... dat heb ik niet gezien..." antwoordde de knecht na enig nadenken en ge heel naar waarheid. „Ze hadden Feuilleton „De Echo van het Zuiden" GEHEIM De allereerste Nederlandse detective-roman uit de 'ijstijd door J. ERSEBEEK 40). Het hekelde op scherpe wij ze de vrijgevochten manieren der autohavermotores; het geselde de achterlijkheid van de gemeen tereiniging, die nu reeds meer dan een etmaal lang zich onbe kommerd had getoond om res pectievelijk een aanzienlijk ver keersobstakel midden op de weg binnen de bebouwde kom en een natuurschoon bedervende blik vanger aan de oever van de Kro- kodillenrivier... Of de welstands commissie zich daar niet eens mee wilde bemoeien? En Steen- harses glimlachte flauwtjes, als iemand die beter wist... Gevolgd door Snoeper, Scheef- lood en Frya trad hij toe op de journalist. „Beitelmans, laat je hier door een ander vervangen", zei hij bevelend. „We komen op jouw erf een kleine vergadering beleggen." De journalist keek hem som ber aan en zuchtte berustend. „Natuurlijk, zo hoort het", zei hij zuur, „zo komt elk moord- zaakje behoorlijk tot een einde het een gezellig samenzijn van alle verdachten, nietwaar!" „Schiet nou op", spoorde de inspecteur ongeduldig aan. De krantenman droeg de in ning van de leesgelden op aan een kennis en ging zwijgend het gezelschapje voor naar zijn ach tererf. Hij trok er een gezicht bij alsof een complete galblaas hem in de keel was geschoten. „Wachten jullie hier even, ja", commandeerde Steenharses, „ik heb nog een invité." Een paar minuten later ver scheen hij weerom, gevolgd door het kromme moedertje Thora, die Tony aan het zeel met zich mee trok. De inspecteur trad op met de allure van een veldheer. Alle ge zellige bonhommie, die hem in de dagelijkse omgang tot zulk 'n aangenaam mens stempelde, had hij voor het ogenblik afgelegd. Hij dirigeerde Tony naar achte ren het erf op en deed zijn geno- hier trouwens niet weggekend ook, want dit slopje loopt dood. Wat waren het voor kerels?" „Gevluchte, schurkachtige voet ballers!" knarssetandden de aan voerders der menigte. „Nee, nee, nee..." zei de 'brave knecht nogmaals, ,,'k heb hier geen voet ballers gezien. Ik geef trouwens niks om voetbal en ik speel ook nooit mee in de pool. Da's alle maal geldverspillerij en ik ze," altijd maar..." J)e woeste me nigte had evenwel geen belang stelling voor wat de brave knecht altijd zei en ze droop onverrich- terzake af. digden-tegen-wil-en-dank neer hurken in een kring op het gras veld. Zelf bleef hij op kleine af stand van die kring wijdbeens staan, zijn handen tussen de gor del gestoken en zijn neus in de richting van het koepelhol. Het afgezakte verband om zijn lin kerkuit deed een weinig afbreuk aan de stoerheid van zijn figuur. Vis a vis met hem zat moeder tje Thora neergehurkt. Ze keek de inspecteur thans echter niet aan met haar pientere oogjes, doch staarde verbouwereerd op de grond. Aan haar rechterhand had de journalist plaats geno men; links van haar Scheeflood met Frya. Het dichtst bij Steen- sarses' voeten hurkte de oude Snoeper, die ononderbroken over het vrije veld heen naar de oer wouden in het zuiden tuurde; hij was zo mak als een lam. Scheeflood zat zo duidelijk op hele kolen, dat Steenharses er bijna medelijden mee kreeg. De jonge architect kon voor de schichtige blik uit zijn ogen geen rustpunt vinden, maar onder de camouflage van het grasgewas hield hij Frya's rechterhandje vertrouwelijk vast. De blonde nymph probeerde eenmaal Steen harses' machtsvertoon te breken, door hem op haar gerenommeer de schalkse manier als het ware met haar korenbloemogen te strelen, onder de ondeugende op merking: „En wat krijgt de open luchtklas van u te horen, mees ter?" Maar de inspecteur, wie de woorden „ouwe bok" in letters als ijsbergen nog voor de geest stonden, gaf haar eenvoudig geen aandacht. „Steek van wal, heer inspec teur spoorde Beitelmans op zijn beurt hatelijk aan. „Figuran ten en decorage staan gereed voor de slotacte van de moord- tragedie: de ontmaskering..." Hij stootte een vertwijfelde lachkreet uit, welke in een idiote mekkerkrijs van Tony een sinis tere echo vond. „Haha! Zelfs de natuur werkt mee!" draafde de journalist overspannen door. Hij wees naar de lucht, die thans grijs beneveld was en dreigend begon samen te trekken. „Pff Wat 'n hitte! Op 't moment van de ontmaskering zal de eerste bliksemschicht wel het zwerk doorklieven..." „Hou je mond!" zei Steenhar ses kwaadaardig. En de journa list kroop in elkaar als een ge slagen hond, nog wat dichter naar moedertje Thora toe. „Dames en heren" aldus begon dan de inspecteur, „gij hebt reeds begrepen dat ge hier bijeen zijt in een bepaalde kwaliteit met be trekking tot de twee gruwelijke misdaden, waardoor in de afgelo pen dagen de rechtsvrede van on ze Holendamse samenleving ver stoord is. Namelijk in de kwali- tiet van verdachte. De hier aan wezige heren tenminste..." „D'r ontbreekt er één", wierp Beitelmans er brutaal tussen. Steenharses schonk hem een giftige blik en vervolgde: „...heb ik gepoogd na te gaan in hun doen en laten op de avond van de eilandmoord. En laat ik me nu eerst tot deze moord bepalen. Van officiële zijde is al te voor barig vastgesteld, dat de moord op wijlen onze dorpsgenoot Oer- jansen gepleegd zou zijn door aap Baviaanse, van wie wij alleen de schedel terug konden vinden. Hoogstens kunnen wij aanne men, dat Baviaanse in zijn ver stoordheid over Oerjansen's the orie, dat de aap van de mens af stamt met moorddadige be doelingen gepoogd heeft op bet eiland te komen. De brug was af gesloten, en aangezien een apen- verstand ontoereikend is om iets origineels te bedenken, moet Ba viaanse rechtstreeks het water hebben willen oversteken. Voor dat hij echter het eiland had be reikt, moeten de krokodillen hem reeds soldaat gemaakt hebben. Ook 't ontbreken van enig spoor van geweld of wurging op 't lijk dat wèl onmiskenbare symp tomen van een verstikkingsdood vertoonde staven de opvatting dat Oerjansen niet door de aap werd benaderd." Moedertje Thora keek even op en glimlachte eigenwijs en die glimlach was niet vrij van bitter heid. Frya bekeek de politieman onafgebroken met beledigde blik. Maar Steenharses had voor 't een noch het ander oog. Hij stond ge durende anderhalve minuut zijn gedachten te verzamelen en her vatte dan zijn speech: „De moord op Oerjansen werd in de volks mond reeds dadelijk betiteld als „de zaak van het verbaasde lijk". De nodige bijzonderheden zijn jullie allen wel bekend uit de re portages van onze Kletspost..." Spreker boog ironisch naar Beitelmans, die echter nors voor zich in het gras bleef kijken. COPYRIGHT STUDIO van

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1960 | | pagina 2