Waalwijk kreeg prachtige, monumentale nijverheidsschool
Verkennersdemonstraties
BRIGADIER PIET EN DE SEMI-PR0F
OERJANSEN's
Ei
Rijke aanwinst voor plaats en streek
Betere
ter gelegenheid van het gouden jubileum.
2
DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN MAANDAG 25 APRIL 1960
2
Uitbreiding in feite nieuw schoolgebouw
we afdeling Bankwerkerij voor de
le-jaars. Speciale vermelding ver
dient wel het feit, dat dit praktijk
gedeelte een complete Good Year-
inrichting bevat. Behalve op de
Middelbare Vakschool voor de Le
der- en Schoenindustrie zal men 'n
dergelijke inrichting op geen enkele
nijverheidsschool aantreffen. Ook in
dit gedeelte van de school is voor
de leraren een eigen vertrek inge
richt, terwijl hier ook de moderator
een eigen kamer kreeg.
Voor en rond het schoolgebouw
zal nog een fraaie beplanting wor
den aangebracht.
Met deze nieuwe prachtige school
heeft niet alleen Waalwijk als on
derwijscentrum nog meer accent
verkregen, maar heeft ook het Vre-
desplein een zeer fraaie en geheel
in het kader van dit plein passende
afronding gekregen.
De nieuwbouw werd uitgevoerd
door de firma de Bont te Nieuw-
kuijk.
BRILLEN
Officieel heet het dat de Nijverheidsschool voor Waalwijk en Om
streken a.s. woensdag een nieuwe uitbreiding op enigszins feeste
lijke wijze in gebruik gaat nemen. Juister zou het echter zijn te
zeggen, dat er een geheel nieuwe nijverheidsschool officieel in
gebruik genomen gaat worden, want in feite mag men spreken van
een geheel nieuw schoolgebouw. En wat voor een schoolgebouw
Over een lengte van 93 meter is aan de zuidzijde van het zeer
royale Waalwijkse Vredesplcin een vier verdiepingen hoog school
gebouw verrezen, dat men zonder overdrijving een van de modern
ste nijverheidsscholen van ons land mag noemen. Het is echt een
school om van te watertanden en het spreekt dan ook vanzelf dat
schoolbestuur, directeur, leraren en leerlingen, ja, geheel Waalwijk
en Omstreken bijzonder trots is op deze nieuwbouw, waarmee
inclusief inventaris en verbouwing van de bestaande school een
bedrag van 3 miljoen gulden gemoeid is.
De bouw mag dan niet zo vlot gegaan zijn als men wel had ge
hoopt en gewenst er werd begonnen in jan. 1957 nu de school
er dan eindelijk in geheel haar indrukwekkende rijkdom en fraaie
architectuur (Architectenbureau ir. Geenen en ir. Oskam, Eindho
ven) staat, is toch alle narigheid en zorg weer vergeten en over
heerst de vreugde over deze rijke aanwinst voor plaats en streek.
Kelder met stalling voor 700 rijwielen
den biedt tot het vervaardigen van
omvangrijke werkstukken. Ook het
machinepark werd belangrijk uitge
breid. Zo kwam er een geheel nieu-
BRILLEN
Met de heer v. Steenderen, direc
teur van de school, heeft uw ver
slaggever een rondgang door het
nieuwe schoolgebouw gemaakt, van
af de kelder tot en met vier hoog.
Hij heeft het daar eerlijk gezegd
wel een beetje van in de benen ge
kregen, want een rondgang door
deze school is werkelijk geen half-
uurs-werk, eerder dagwerk, waar
voor men bijna brood en koffie zou
meenemen.
De gehele inrichting en inventa
ris van de nieuwe school beschrij
ven zou enige pagina's vergen en
wij moeten ons dan ook beperken
tot het geven van enkele indruk
ken.
Het nieuwe gebouw bestaat eigen
lijk uit drie delen die los van elkaar
staan, zij het dan ook met een mini
male tussenruimte. Als men er niet
op geattendeerd wordt, ziet men
deze drie-eenheid niet. want de
„lassen" in het inwendige van het
gebouw vallen de leek niet op en
doen hoogstens als versiering aan.
Dit los van elkander staan van de
drie onderdelen heeft natuurlijk
zijn bouwkundige gronden. Onder
het middengedeelte strekt zich na
melijk een enorme kelder uit, ter
wijl de beide buitenste delen direct
op de bouwgrond rusten en daar
door aan heel kleine verzakkingen
onderhevig zijn. Indien dus de bui
tenste delen aan 't middendeel wa
ren vastgebouwd, zouden onherstel
bare scheuren kunnen ontstaan.
In het eerste deel links van de
hoofdingang zijn ondergebracht:
de conciergekamer, twee handvaar
digheidslokalen, twee tekenlokalen,
een lichtdrukkamer, een opbergka-
mer. een keuken en toiletten. Het
middengedeelte bevat parterre, de
directeurskamer, administratie, le
raarskamers, kamer voor de ad
junct-directeur, 15 theorielokalen
en een uiterst modern natuurkunde-
prakticum. Het meest rechtse ge
deelte bevat de garderobe als in
gang van de zeer fraaie en met de
modernste toestellen uitgeruste
gymzaal van 30 x 20 meter. In deze
garderobe vindt men 15 douchecel
len en een voetwaslokaal. Boven
tussen de le en 2e verdieping
vindt men hier de grote en modern
ingerichte kantine, welke plaats
biedt aan 360 tot 400 leerlingen.
In de kelder onder 't middendeel
zijn de ruimten voor de zeer kost
bare en volautomatische verwar
mingsinstallatie, waarin 3 verwar
mingsketels zijn geplaatst met elk
een capaciteit van 1,2 miljoen kg.
cal. per uur. De verdere ruimte
wordt ingenomen door een rijwiel-
bergplaats, waarin 700 rijwielen
kunnen worden weggezet.
In grote lijnen is dit de indeling
van dit prachtige nieuwe schoolge
bouw. Een geheel apart hoofdstuk
vormt de inrichting en de inventa
ris van het gebouw. Bij een rond
gang valt het direct op dat door het
gehele gebouw heen op zeer smaak
volle en verantwoorde wijze met
kleuren gewerkt is. Zo heeft elke
verdieping een eigen kleur in de
klaslokalen en gangen, waardoor 'n
bijzonder prettige afwisseling is ver
kregen. De kleuren, waarmee ge
werkt werd op advies van de bin
nenhuisarchitect Aartsen, zijn meest
zachte pasteltinten.
Bijzonder fraai en doeltreffend is
het natuurkunde-prakticum inge
richt, geheel naar een idee van de
heer v. Steenderen zelf. In het ge
heel rechtse gedeelte heeft de
Waalwijkse kunstenaar en leraar
aan deze school, de heer Wim Klijn,
een zeer smaak- en stijlvol sgrafito
aangebracht, waarin opvoeding en
onderwijs van de jeugd op zinne
beeldige wijze pakkend in beeld zijn
gebracht. Dit werk is een geschenk
van directeur en leraren aan het
schoolbestuur. Een tweede wand
versiering in de vorm van een sgra
fito vindt men in het middengedeel
te. Dit is vervaardigd door Gerrit
de Morée, verbonden aan de Kunst
academie te Breda. Deze wandver
siering is een geschenk van de ar
chitecten.
Wat men in het nieuwe schoolge
bouw eigenlijk toch wel mist, is een
lift. Vooral ten dienste van de le
raren en van het overige personeel
en in het bijzonder ten behoeve van
het vervoer van materialen zou een
dergelijk transportmiddel geen over
bodige luxe zijn.
PRAKTIJKGEDEELTE
Achter de nieuwe school bevinden
zich de gebouwen van de school zo
als zij vroeger was. Deze ruimten
zijn thans geheel als praktijkruim
ten ingericht. Hier hebben enkele
verbouwingen plaats gevonden, die
de lokalen een frisser en lichter
aanzien hebben gegeven. De afd.
Metselen kreeg een geheel nieuwe
eigen ruimte, die alle mogelij khe-
Op vrijdag 29 april a.s. zullen
de verkenners van de Waalwijk
se St. Clemensgroep, Pius XII-
groep en de Andreas Zijlmans-
groep ter gelegenheid van 't feit,
dat net spel van verkennen 50
jaar in Nederland wordt gespeeld
een demonstratie geven op het
Raadhuisplein.
's Avonds om half acht trek
ken de verkenners en welpen van
de St. Clemensgroep, voorafge
gaan door de K.A.J. drumband,
door de straten van Baardwijk.
Welpen, verkenners en voortrek
kers van de Andreas Zijlmans-
groep, voorafgegaan door de
Jeugddrumband, zullen een mars
maken door het centrum en de
Pius XII-groep zal eveneens van
af haar hoofdkwartier trekken
naar de le Zeine O. In deze straat
zullen de andere groepen na hun
mars ook arriveren, waarna in
grote optocht de gezamenlijke
verkennersgroepen naar 't Raad
huisplein zullen marcheren. On
geveer kwart over acht 's avonds
zullen de jongens op het Raad
huisplein aankomen, alwaar de
Waalwijkse burgerij uit Het Spel
van Verkennen wordt gedemon
streerd. Na het „Openingslied"
zal de Edelachtb. heer J. L. P. M.
Teijssen, burgem. van Waalwijk,
tot de burgers 'n toespraak hou
den. De St. Clemensgroep zal
daarna een zwaarddans opvoe
ren, waarna tot slot door de an
dere groepen een Schimmenspel
zal worden gespeeld onder de ti
tel „Het Gouden Spoor". Dit
schimmenspel zal een beeld ge
ven van het verkennen en het
ontstaan van de Verkennersbe
weging in Nederland tonen. Een
schimmenspel op het Raadhuis
plein is iets wat nog niet eerder
is vertoond en wij hebben van dit
experiment grote verwachtingen.
Na het schimmenspel trekken de
groepen weer terug naar de res
pectievelijke hoofdkwartieren al
waar de formatie zal worden ver
broken.
Zo'n propaganda-avond zal in
elke gemeente waar men verken
ners heeft, worden gehouden met
de bedoeling de burgerij aan te
kondigen, dat de verkennersbe
weging in Nederland haar gouden
jubileum viert. Zo zal het feest
jaar in heel het land worden ge
opend. Op zaterdag 30 april zal
aeze viering een hoogtepunt vin
den op Paleis Soestdijk, waar aan
het défilé ook dit jaar de verken
nersbeweging uit heel het land
zal deelnemen. Ook diverse wel
pen en verkenners uit Waalwijk
zuilen aan deze hulde voor H. Al.
de Koningin meedoen.
Een korte geschiedenis
Lord Robert Baden Powell
startte in 1907 voor het eerst met
een verkennerstroep; al spoedig
werd dit spel door geheel Enge
land gespeeld en breidde zich uit
over de gehele wereld. In 1910
kreeg Nederland zijn eerste ver
kenners en ook hier groeide de
beweging tot een nationale vere
niging. in 1914 kreeg Waalwijk
zijn eerste verkenners. Deze
groep mocht zich verheugen een
bloeiende groep te zijn, doch he
laas was haar maar een kort be
staan beschoren. Eerst pas in
1930 ging men over tot het ka
tholiek verkennen, waarna het
voor de katholieke jeugd van
Nederland voortaan ook mogelijk
was om naast de Nederlandse
padvinders „Het Spel van Baden
Powell" te spelen. Waalwijk
kreeg in 1934 zijn eerste katho
lieke verkennersgroep en na de
bevrijding waren het ook de St.
Clemensparochie en de St. An-
loniusparochie, die hun eigen
verkennersgroep konden vormen.
Laten wij hopen dat de jubile
rende verkenners van Nederland
nog lang hun spoor mogen vin
den en vele jongens in dit spel
mooie, maar ook nuttige jaren
zullen beleven.
Provinciaal Nieuws
„HET NOORD-BRABANTS
LANDSCHAP".
Te Heusden werd ditmaal de
jaarlijkse contactvergadering van
de stichting „Het Noord-Bra
bants Landschap" gehouden,
waarbij de commissaris der Ko
ningin, mr. Kortmann, tegen
woordig was. Deze bijeenkomst
stond in hoofdzaak in het teken
der ruilverkaveling in het blok
Vlijmen-Heusden en de aspecten
die daaruit voortvloeiden voor
het landschap dezer streek. De
beide inleiders ir. Bakker en dr.
ir. Maas toonden zich vrij opti
mistisch op dit punt.
Zestien natuurlijke gebieden in
deze streek alle ontstaan door
de „grillen" van de Maas in vroe
ger tijden zullen zoveel mo
gelijk in hun huidige status wor
den geconserveerd, al blijft het
een vraag of de flora en fauna
zich in deze gebieden na de regu
lering van de waterstand geheel
kunnen handhaven. Dat de een-
dekooien zoals de Hooibroe-
ken en de Oosters aan beteke
nis zullen inboeten, lijkt haast
onvermijdelijk. De eendekooi in
terie van O. K. en W. is aange
kocht zal minder door de ruil
verkaveling te lijden hebben.
Ook werd de overleden voor
zitter, jhr. mr. F. van Rijckevor-
sel, herdacht.
Een natuurreservaat kon nog
niet worden aangekocht en de
begroting gaf geen sluitend slot
te zien.
De vereniging telt 94 gemeen
ten als lid en 297 contribuanten.
Tenslotte werd een excursie
gemaakt naar „de Grote Wiel" te
Haarsteeg, een polderlandschap
te Doeveren en de Heusdense
wallen en grachten.
SUPERTANKSCHIP TE
HEUSDEN TE WATER
Donderdagmiddag te half vijf
is het supertankschip „Forest
Lake" van de Verolme's scheeps
werf le Heusden te water gelaten,
na te zijn gedoopt door mevrouw
A. Veroline-Weegink.
Niettegenstaande de lage wa
terstand verliep de stapelloop
vlot. Het schip, dat tien meter
langer is dan de breedte van de
Maas ter plaatse, kon dank zij
een inham aan de tegenoverlig
gende oever zonder .averij in het
water komen.
Op de vrijgekomen helling zal
nu de kiel worden gelegd voor 'n
tanker groot 13.500 ton, te bou
wen voor Noorse rekening. Eerst
moeten echter nog twee' kraan
pontons gebouwd worden voor
Turkije.
GERRIT SCHULTE GEHULDIGD
Zilveren erepenning van
Den Bosch.
Als Gerrit Schulte over enkele
dagen hij de finish staat van de
etappes uit de Ronde van Duits
land (waarin hij een groep jonge
renners zal leiden), hanteert hij
waarschijnlijk een glanzende zil
veren chronometer. Dit kostbare
instrument is hem donderdag
middag in het Casino in 's-Bosch
aangeboden door dokter P. van
Dijk, voorzitter van de Konink
lijke Nederlandse Wielren-Unie,
tijdens de officiële afscheidsre
ceptie, die een nationaal huldi
gingscomité de grote Bossche
coureur offreerde. Tal van ande
re geschenken en een weelde van
bloemen sierden op 't einde van
de middag de schouwburgzaal.
Daarbij was een prachtige band
recorder, door burgemeester mr.
H. J. AI. Loeff van Den Bosch,
voorzitter van het comité, na
mens vele vrienden van Schulte
geschonken. De zilveren erepen
ning van de stad Den Bosch, nog
nooit tevoren aan een sportfi-
guur verleend en slechts in 't be
zit van zeven uitermate verdien
stelijke inwoners van de Hertog
stad, droeg Schulte bij zich als
een trofee uit zijn roemrijke
koersjaren.
32.
133).
Karei Kleuntjes en brigadier
Piet renden kriskras door aller
lei straten, zonder dat zij kans
zagen hun achtervolgers van zich
af te schudden. Doch nu was er
misschien een kansje, zij het dan
ook een héél kleintje, want plot
seling bevonden ze zich in een
steegje, waaraan op vreemde wij
ze een doodlopend zijslopje was
verhonden. In dat steegje was op
dat moment juist de brave knecht
van de firma Giovanni Comesti-
blo aan het werk. De firma Co-
mestiblo en Co. was een groot
handel in koloniale en grutters
waren en de genoemde knecht
was daar juist bezig een aantal
grote vaten het pakhuis in te
brengen. „Kijk, Karei!" zei Piet
gespannen. „Die man gaat juist
het pakhuis binnen! Als de blik
sem zo'n vat in, man! Dat kan
onze redding zijn!" Hij beurde
het deksel van een vat en wipte
er in, welk goede voorbeeld door
Karei Kleuntjes met een opmer
kelijke gezwindheid werd nage
volgd. Ze waren daarmee maar
juist op tijd ook, want daar
kwam de woedende volksmenigte
al aangerend. De brave pakhuis
knecht kwam op het lawaai naar
buiten gelopen en vroeg ver
baasd: „Motten jullie soms bij de
firma Comestiblo en Co. wezen?
Het kantoor is..." „Zwijg!"
vielen de aanvoerders van de op
gezweepte menigte de brave man
in de rede. „Heb jij hier twee ke
rels hard voorbij zien rennen?
Eén met een alpinopetje en één
met een kuif?" „Nee... dat heb
ik niet gezien..." antwoordde de
knecht na enig nadenken en ge
heel naar waarheid. „Ze hadden
Feuilleton
„De Echo van het Zuiden"
GEHEIM
De allereerste Nederlandse
detective-roman uit de 'ijstijd
door
J. ERSEBEEK
40).
Het hekelde op scherpe wij
ze de vrijgevochten manieren der
autohavermotores; het geselde
de achterlijkheid van de gemeen
tereiniging, die nu reeds meer
dan een etmaal lang zich onbe
kommerd had getoond om res
pectievelijk een aanzienlijk ver
keersobstakel midden op de weg
binnen de bebouwde kom en een
natuurschoon bedervende blik
vanger aan de oever van de Kro-
kodillenrivier... Of de welstands
commissie zich daar niet eens
mee wilde bemoeien? En Steen-
harses glimlachte flauwtjes, als
iemand die beter wist...
Gevolgd door Snoeper, Scheef-
lood en Frya trad hij toe op de
journalist. „Beitelmans, laat je
hier door een ander vervangen",
zei hij bevelend. „We komen op
jouw erf een kleine vergadering
beleggen."
De journalist keek hem som
ber aan en zuchtte berustend.
„Natuurlijk, zo hoort het", zei
hij zuur, „zo komt elk moord-
zaakje behoorlijk tot een einde
het een gezellig samenzijn van
alle verdachten, nietwaar!"
„Schiet nou op", spoorde de
inspecteur ongeduldig aan.
De krantenman droeg de in
ning van de leesgelden op aan
een kennis en ging zwijgend het
gezelschapje voor naar zijn ach
tererf. Hij trok er een gezicht bij
alsof een complete galblaas hem
in de keel was geschoten.
„Wachten jullie hier even, ja",
commandeerde Steenharses, „ik
heb nog een invité."
Een paar minuten later ver
scheen hij weerom, gevolgd door
het kromme moedertje Thora,
die Tony aan het zeel met zich
mee trok.
De inspecteur trad op met de
allure van een veldheer. Alle ge
zellige bonhommie, die hem in
de dagelijkse omgang tot zulk 'n
aangenaam mens stempelde, had
hij voor het ogenblik afgelegd.
Hij dirigeerde Tony naar achte
ren het erf op en deed zijn geno-
hier trouwens niet weggekend
ook, want dit slopje loopt dood.
Wat waren het voor kerels?"
„Gevluchte, schurkachtige voet
ballers!" knarssetandden de aan
voerders der menigte. „Nee,
nee, nee..." zei de 'brave knecht
nogmaals, ,,'k heb hier geen voet
ballers gezien. Ik geef trouwens
niks om voetbal en ik speel ook
nooit mee in de pool. Da's alle
maal geldverspillerij en ik ze,"
altijd maar..." J)e woeste me
nigte had evenwel geen belang
stelling voor wat de brave knecht
altijd zei en ze droop onverrich-
terzake af.
digden-tegen-wil-en-dank neer
hurken in een kring op het gras
veld. Zelf bleef hij op kleine af
stand van die kring wijdbeens
staan, zijn handen tussen de gor
del gestoken en zijn neus in de
richting van het koepelhol. Het
afgezakte verband om zijn lin
kerkuit deed een weinig afbreuk
aan de stoerheid van zijn figuur.
Vis a vis met hem zat moeder
tje Thora neergehurkt. Ze keek
de inspecteur thans echter niet
aan met haar pientere oogjes,
doch staarde verbouwereerd op
de grond. Aan haar rechterhand
had de journalist plaats geno
men; links van haar Scheeflood
met Frya. Het dichtst bij Steen-
sarses' voeten hurkte de oude
Snoeper, die ononderbroken over
het vrije veld heen naar de oer
wouden in het zuiden tuurde; hij
was zo mak als een lam.
Scheeflood zat zo duidelijk op
hele kolen, dat Steenharses er
bijna medelijden mee kreeg. De
jonge architect kon voor de
schichtige blik uit zijn ogen geen
rustpunt vinden, maar onder de
camouflage van het grasgewas
hield hij Frya's rechterhandje
vertrouwelijk vast. De blonde
nymph probeerde eenmaal Steen
harses' machtsvertoon te breken,
door hem op haar gerenommeer
de schalkse manier als het ware
met haar korenbloemogen te
strelen, onder de ondeugende op
merking: „En wat krijgt de open
luchtklas van u te horen, mees
ter?" Maar de inspecteur, wie de
woorden „ouwe bok" in letters
als ijsbergen nog voor de geest
stonden, gaf haar eenvoudig geen
aandacht.
„Steek van wal, heer inspec
teur spoorde Beitelmans op
zijn beurt hatelijk aan. „Figuran
ten en decorage staan gereed
voor de slotacte van de moord-
tragedie: de ontmaskering..."
Hij stootte een vertwijfelde
lachkreet uit, welke in een idiote
mekkerkrijs van Tony een sinis
tere echo vond. „Haha! Zelfs de
natuur werkt mee!" draafde de
journalist overspannen door. Hij
wees naar de lucht, die thans
grijs beneveld was en dreigend
begon samen te trekken. „Pff
Wat 'n hitte! Op 't moment van
de ontmaskering zal de eerste
bliksemschicht wel het zwerk
doorklieven..."
„Hou je mond!" zei Steenhar
ses kwaadaardig. En de journa
list kroop in elkaar als een ge
slagen hond, nog wat dichter
naar moedertje Thora toe.
„Dames en heren" aldus begon
dan de inspecteur, „gij hebt reeds
begrepen dat ge hier bijeen zijt
in een bepaalde kwaliteit met be
trekking tot de twee gruwelijke
misdaden, waardoor in de afgelo
pen dagen de rechtsvrede van on
ze Holendamse samenleving ver
stoord is. Namelijk in de kwali-
tiet van verdachte. De hier aan
wezige heren tenminste..."
„D'r ontbreekt er één", wierp
Beitelmans er brutaal tussen.
Steenharses schonk hem een
giftige blik en vervolgde: „...heb
ik gepoogd na te gaan in hun
doen en laten op de avond van de
eilandmoord. En laat ik me nu
eerst tot deze moord bepalen.
Van officiële zijde is al te voor
barig vastgesteld, dat de moord
op wijlen onze dorpsgenoot Oer-
jansen gepleegd zou zijn door aap
Baviaanse, van wie wij alleen de
schedel terug konden vinden.
Hoogstens kunnen wij aanne
men, dat Baviaanse in zijn ver
stoordheid over Oerjansen's the
orie, dat de aap van de mens af
stamt met moorddadige be
doelingen gepoogd heeft op bet
eiland te komen. De brug was af
gesloten, en aangezien een apen-
verstand ontoereikend is om iets
origineels te bedenken, moet Ba
viaanse rechtstreeks het water
hebben willen oversteken. Voor
dat hij echter het eiland had be
reikt, moeten de krokodillen hem
reeds soldaat gemaakt hebben.
Ook 't ontbreken van enig spoor
van geweld of wurging op 't lijk
dat wèl onmiskenbare symp
tomen van een verstikkingsdood
vertoonde staven de opvatting
dat Oerjansen niet door de aap
werd benaderd."
Moedertje Thora keek even op
en glimlachte eigenwijs en die
glimlach was niet vrij van bitter
heid. Frya bekeek de politieman
onafgebroken met beledigde blik.
Maar Steenharses had voor 't een
noch het ander oog. Hij stond ge
durende anderhalve minuut zijn
gedachten te verzamelen en her
vatte dan zijn speech: „De moord
op Oerjansen werd in de volks
mond reeds dadelijk betiteld als
„de zaak van het verbaasde lijk".
De nodige bijzonderheden zijn
jullie allen wel bekend uit de re
portages van onze Kletspost..."
Spreker boog ironisch naar
Beitelmans, die echter nors voor
zich in het gras bleef kijken.
COPYRIGHT STUDIO
van