BINNEN- EN BUITENLAND FILMJOURNAAL UW HKNIHG Musis Sacrum Luxor MAC MUZZLE EN HET GEHEIM VAN DE GOUDEN BOEDDHA FEUILLETON Last van zemmen? 2 DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN VRIJDAG 9 DECEMBER 1960 2 GEEN VERHOGING VóóR 1 JULI 1961 Mislukt overleg metaal-lonen Het voortgezette beraad tussen de regering en de Vakraad voor de me taalindustrie is mislukt. De regering heeft dinsdagmiddag onverkort haar standpunt gehandhaafd, dat er in de metaalindustrie voor 1 juli 1961 geen loonsverhogingen zullen worden toe gestaan door het college van Rijks bemiddelaars. Aangezien de Vakraad tijdens het beraad uiteindelijk moest terugvallen op zijn oorspronkelijk voorstel, dat van zijn kant onverkort gehandhaafd werd, was verder over leg vruchteloos. Van regeringszijde namen aan het overleg deel de minis ters Van Rooy (Sociale Zaken), De Pous (Economische Zaken) en staats secretaris Roolvink (loonbeleid). De voorstellen van de Vakraad za gen er als volgt uit een loonsverho ging van 3 percent per 1 januari a.s., een loonsverhoging van 5 percent per 1 juli 1961, een extra winstuitkering van 1,5 percent over 1960 en een extra winstuitkering van 1,5 percent over 1961. De gevraagde loonsver hogingen zal het college van Rijksbe middelaars afwijzen, maar de voor stellen voor de extra-winst-uitkerin gen zal het college goedkeuren. REGERING KAN GEEN LOON- GOLF RISKEREN. Direct na afloop van het mislukte beraad over de metaalionen verklaar den minister Van Rooij (Sociale Za ken) en staatssecretaris Roolvink (loonbeleid), dat het tijdstip waarop de lonen tussentijds kunnen worden verhoogd - in dit geval 1 juli 1961 - een van belangrijkste onderdelen is van het vrijere loonbeleid, dat de regering thans voert. Wanneer daar aan niet zou worden vastgehouden, zou vóór 1 juli 1961 zeker voor 90 percent van het totaal aantal arbei ders aan de bel getrokken worden. Dat zou een ware „loongolf" te weeg brengen, waarvoor de regering het risico niet kan dragen. VIER DODEN BIJ BOTSING NABIJ SOMEREN Op de weg van Someren naar Hee- ze, enkele kilometers voor Someren, is dinsdagavond tegen zes uur een Ford Taunus stationcar uit Leende met grote snelheid op een Duitse vrachtauto uit de richting Heeze ge reden. De Duitse wagen schoot plot seling dwars over de rijweg. Vier van de vijf inzittenden van de stationcar, die bestuurd werd door de 38-jarige loodgieter A. van Bussel uit Leende, werden gedood. Behalve de bestuur der zelf lieten het leven het 10-jarig zoontje Johan van de heer Van Bus sel, en zijn twee knechts J. Thijssen uit Leende en A. Hoogmoet uit Val- kenswaard. Zwaar gewond werd de vijfde inzittende van de stationcar, de heer A. v. Leeuwen uit Budel; hij is overgebracht naar het ziekenhuis in Helmond. GHANA BREEKT MET BELGIË Scherpe verklaring van Brussel Het Belgische ministerie van Bui tenlandse Zaken heeft maandag een scherpe verklaring uitgegeven naar aanleiding van het verbreken van de diplomatieke betrekkingen door Gha na en het naasten van Belgisch bezit in de Verenigde Arabische Repu bliek. De besluiten van de beide lan den werden ingegeven door de ont wikkelingen in Kongo. Daarbij werd het zo voorgesteld, dat België verant woordelijkheid draagt voor de neder lagen die Loemoemba de oogappel van Ghana en de VAR, heeft moeten lijden. „De besluiten van de VAR en Ghana zijn een bekentenis van deze twee Afrikaanse landen, dat hun po litiek inzake Kongo is mislukt. Zij schijnen ook buiten hun grenzen ge zag te willen uitoefenen", aldus een verklaring, waarin opnieuw wordt vastgesteld, dat de Belgische politiek inzake Kongo er een is van niet-in- menging. Volgens de verklaring doen de beslissingen afbreuk aan de onaf hankelijkheid en souvereiniteit van Kongo en betekenen zij een ernstige verdachtmaking van de president van Kongo en het Kongolese gezag. Tsjombe, de president van Katan ga, is in Brussel aangekomen, om aan Koning Boudewijn een geschenk aan te bieden, ter gelegenheid van zijn a.s. huwelijk. Hij werd zeer enthousiast ontvangen, maar op een persconfe rentie had hij niet veel goede woor den voor de huidige Belgische rege ring, die hij van wankelmoedigheid en besluiteloosheid beschuldigde. HET WATER. De overlast van 't water blijft op verschillende plaatsen nog steeds dreigen, vooral om Breda, Meppel en in de achterhoek. Persoonlijke onge lukken hebben zich verder niet meer voorgedaan. AANVAL OP PEARL HARBOUR 10 DAGEN TEVOREN BERAAMD. Wie was de spion? Tien dagen voor de Japanse aan val op de hoofdbasis der Amerikaan se vloot in de Grote Oceaan, Pearl Harbour (Hawaii-groep), op 7 dec. 1941, wandelde een Japanse steward het Japans consulaat in Honoloeloe binnen. Hij vertrok, na een in elkaar gefrommeld balletje rijstpapier in de handen van de consul te hebben ach tergelaten. De steward was een marine-offi cier en ook de consul was niet echt. Zijn titel was „vice consul Morimoe- ra" en hij was de enige Japanse spion op Honoloeloe, Takeo Joshi- kawa. Op het verfrommelde rijstpapier stonden 97 vragen, waarvan er één luidde: „op welke dag van de week bevinden zich de meeste (oorlogs)- schepen in Pearl Harbour?" Het antwoord was „zondag". - En in de vroege ochtend van zondag, de 7e december 1941, voerde de Ja panse vloot haar verraderlijke aan val uit. En toen Joshikawa het dave rend geluid der bomontploffingen hoorde, wist hij zijn werk goed ge daan te hebben De geschiedenis van de Japanse spion Joshikawa komt voor in een recente publikatie van het Ameri kaanse marine-instituut. Joshikawa had zich reeds vier jaar in de V.S. bezig gehouden met een aandachtige bestudering van de Ame rikaanse marine, waarbij hij speciaal aandacht wijdde aan de vloot in de Grote Oceaan, voordat hij, in 1941, naar Hawaii werd gezonden. Hij werd na de oorlog naar Japan teruggezon den, zonder dat de Amerikaanse au toriteiten van zijn spionnage op de hoogte waren gekomen. Goed gekeken Joshikawa heeft medegedeeld, dat hij destijds weinig of geen inlichtin gen heeft ontvangen van de grote Ja panse gemeenschap in Hawaii of van Amerikaanse zeelieden. Doch hij kwam achter veel, door naar het einde van het schiereiland Pearl City, dat in Pearl Habour uit steekt, te wandelen en zijn ogen goed te kost te geven. Hij huurde ook een klein vliegtuig, van waaruit hij foto's maakte van vliegtuigen, die zich op de vliegvelden van het Amerikaanse leger in Hawaii bevonden. De dag voor de onverhoedse aan val op Pearl Habour zond Joshikawa zijn opdrachtgevers een boodschap, dat de Amerikaanse vliegdekschepen „Enterprise" en „Lexington" verge zeld der verscheidene kruisers de ha ven van Pearl Habour hadden verla ten. Hij meldde ook, dat er geen bal lonversperring te bekennen viel - en dit stelde het Japanse smaldeel, dat de aanval op Pearl Habour moest uit voeren in staat gebruik te maken van laag vliegende torpedo-bommenwer pers. Doch Joshikawa wist niet, wanneer de grote aanval zou komen. Hij wist het tegelijk met de Amerikanen op Hawaii, toen zondagochtend 7 dec- 1941, in de ochtendschemering de Ja panse bommen insloegen, die tevens het begin van de grote strijd in de Stille Oceaan inluidden. „DE NEVEN" (LES COUSINS) Met de film „Les Cousins" heeft de 28-jarige Franse regis seur Claude Chabrol groot op zien gebaard in de kringen van de Franse filmindustrie. En dat niet alleen omdat hij daarmee hewees dat het publiek ook nog te boeien is met films, waarvan het kostenbudget niet met astro nomische cijfers wordt geschre ven, maar vooral ook omdat in deze film de jeugd de jeugd van onze eigen tijd beoordeelt. Het thema van deze fascinerende film zou men kunnen samenvat ten als „de verstikking van de zuiverheid in de moderne we reld". Charles (Gerard Blain) komt vanuit de provincie naar Parijs om zijn studie aan de Sorbonne af te maken. Hij neemt zijn in trek hij zijn neef Paul (Jean- Claude Brialy), die een luxueuze flat bewoont in Neuilly. De te genstelling tussen de 'neven is groot: Charles, kersvers uit de provincie, voelt zich verlegen en onhandig en niet op zijn gemak in het milieu van Paul, die niet meer is dan een eigenzinnige de cadente poseur. Dan is er nog Clovis (Claude Cerval), een in dringende figuur, die op wat mis tige wijze aan de kost komt en min of meer op Pauls zak schijnt te leven. Charles heeft alleen ver trouwen in de lieftallige Florence (Juliette Mayniel), die evenmin als hij gediend is van de vlotte verhoudingen van Paul en diens vrienden. Zij gelooft dat zij de grote liefde zal kunnen opbren gen die Charles van haar ver-: wacht. Maar Paul en Clovis, die. deze reinheid met afschuw be zien. overtuigen haar van het te gendeel en ten slotte komt zij als, minnares van Paul in de flatwo-l nen. De wanhoop van Charles stijgt ten top wanneer hij voor zijn examen zakt, terwijl Paul dank zij zijn flair slaagt. Hij doet ten slotte een kogel in de altijd ongeladen revolver van Paul, die deze uitsluitend gebruikt om mee te schermen. Het is een onbe wuste opwelling van een idee dat Charles nooit zal kunnen uitvoe ren: zijn dominerende neef do den. Dan voltrekt zich het nood lot. Als Paul de volgende morgen wakker wordt, neemt hij de "re volver en richt die speels op Charles. Voordat deze hem kan waarschuwen, gaat het dodelijke schot af. Een voortreffelijk gemaakte en. indringende eigentijdse film. Van vrijdag tot en met zondag. Toegang 18 jaar. MOEDER, WAT EEN KLAP" Ondanks het feit dat de lach films van Stan Laurel en Oliver Hardy al enige jaartjes in circu latie zijn, blijken zij het toch nog altijd goed te doen. Ook dit dol komische geval zal de lachspie ren van de jeugd gemakkelijk in beweging zetten. Stan en Oliver vervullen in dit dwaze verhaal de rol van twee detectives, die een belangrijke uitvinding op explo sief gebied moeten beschermen. Natuurlijk is er ook een bende misdadigers die 't op de uitvin ding voorzien heeft en de hele geschiedenis eindigt natuurlijk met de gebruikelijke wilde ach tervolging, waaruit het tweetal op weliswaar vreemde wijze, maar toch heelhuids te voor schijn komt. Zondagmiddag 3 uur. Toegang alle leeftijden. „DE PRINSES EN DE PIRAAT" Een bonte en dwaze komedie van zeerovers en prinsessen met in de hoofdrollen Virginia Mayo en Boh Hope. Het verhaal speelt zich af in de 17e eeuw en begint aan boord van de pakketvaarder „Mary Anne". Onder de passa giers bevinden zich prinses Mar garet (Virginia Mayo) en de gro te acteur „Sylvester de Grote", ook wel „De man met de zeven gezichten" genaamd. Het schip valt in handen van zeerovers en vanaf dat ogenblik begint een even amusante als romantische en spannende geschiedenis, die ten slotte toch een goed en ge lukkig einde krijgt. Een film waarmee men zich enkele uren uitstekend amuseert dank zij vooral het doldwaze spel van Bob Hope. Maandag en woensdag. Toegang 18 jaar. „DOROTHEA ANGERMANN" Naar het gelijknamige toneelstuk van Gerhart Hauptmann is deze boeiende Duitse film gemaakt. Het is 't verhaal van een tragisch vrou wenleven. In het huis van haar va der, dominee Angermann, wordt Dorothea streng en zonder vreugde opgevoed. Haar vader meent dat 't zijn plicht is haar van al 't wereldse ver te houden, want hij vreest dat het zijn dochter anders op dezelfde wijze zal vergaan als zijn vrouw, die hem verlaten heeft voor een an dere man. Ten slotte staat hij Doro thea echter toe een kookkursus te volgen in een vooraanstaand hotel. Er gaat een nieuwe wereld voor Do rothea open, 'n wereld waarvan ze de vreugde niet kende, maar ook de gevaren niet. Zij wordt al spoedig het slachtoffer van de gewetenloze chef-kok Mario. Als het onherroe pelijke gebeurd is, wil Dorothea weglopen, maar waarheen? Zij ont moet de ingenieur Michael Sever, 'n sympathiek en goed mens, die haar al de oprechte vreugden van het leven wil schenken. Er ontstaat een warme genegenheid tussen beiden. Als Michael moet vertrekken, be looft hij haar terug te komen. Do rothea gaat weer naar huis, in angst en vrees levend dat haar vader zal ontdekken dat zij een kind ver wacht. Als Michael terugkeert wijst zij hem af, omdat zij nog niet zeker is van haar gevoelens. Als haar va der ontdekt dat zij een kind ver wacht, dwingt hij haar met Mario te trouwen. Dit huwelijk wordt voor Dorothea een hel. Mario vernedert en mishandelt haar en bedreigt haar. Het kapitaaltje dat Dorothea van haar vader heeft meegekregen, jaagt hij erdoor met andere vrouwen. Dan ontmoet Dorothea plotseling weer Michael en vertelt hem alles. Hij wil haar direct met zich meenemen, maar eerst wil zij Mario vertellen dat zij weggaat. Michael wacht ver geefs. Dorothea komt niet terug. Zij is gearresteerd wegens moord op haar man. Is Dorothea Angermann schuldig? De rechtbank zal hierover moeten beslissen Een bijzonder boeiende en knap gemaakte film met Ruth Leuwerik, Bert Sotlar en Kurt Meisel in de hoofdrollen. Van vrijdag tot en met zondag. Toegang 18 jaar. ,LIEBE AUF KRUMMEN BEINEN" Hoofdpersoon in deze frisse, pit tige en romantische komedie is Da niel Mogge (Walter Gille), een even zonnig als argeloos mens, die zich bezig houdt met het schrijven van romans die niemand wil uitgeven, het verkopen van encyclopedieën, Mijnhardt's Zenuwtabletfen die niemand hebben wil en met het spelen van piano, wanneer deze tenminste niet bij de pandjesbaas staat. Op zekere dag koopt Daniel een takshond, omdat Rita, de doch ter van een muziekuitgever, hem steeds gevaarlijker in de richting van een huwelijk drijft, waarvan Daniel niets moet hebben. Deze takshond Blasius is hoofdpersoon no. 2 en hij zorgt er ook voor dat Daniel in kennis komt met de char mante Eva (Sonja Ziemann), op wie Daniel hals over kop verliefd wordt. Daarmee zou het verhaal uit zijn, indien er nog niet talloze hu moristische verwikkelingen opdo ken om dit geluk te verstoren, dank zij de activiteiten van de miskende liedjes-arrangeur Grusius (Günther Lüders). Maar ten slotte komt toch alles op vier pootjes terecht. Een bijzonder prettige en amu sante film, waarmee men zich uitste kend enkele uren amuseert. Maandag en woensdag. Toegang 14 jaar. Tijdens een recent bezoek aan de gemeente en plaats Waalwijk, las schrijver dezes in de plaatselijke en regionale pers over de problemen die rondom de „parkeerhavens" in de Stationsstraat zijn ontstaan en dat het „schaarse" bomenbezit van Waalwijk daarbij moest worden aangetast. Als buitenstaander eerdaags hoopt hij zich als werknemer in Waalwijk te vestigen maakte de plaats een zeer gunstige en prettige indruk, waar het zeker goed wonen zal zijn. Het moet hem echter van 't hart dat hoe de winkeliers er ook over mogen denken de gezelligheid van de Stationsstraat beslist minder zal worden; er komt „kaalheid" voor in de plaats. Moge b. en w. en de raad in deze wijsheid beschoren zijn!! Er zijn méér plaatsen in Neder land die door modern te worden en niets dan lof voor parkeerha vens er niet aantrekkelijker op geworden zijn. En daar moet men ook in Waalwijk zuinig op zijn. U beleefd dankend voor de plaats ruimte, Him. (naam en adres bij redactie bekend) Toen ze de foto goed bekeken en teruggegeven hadden, haalde Pie Yah Ma de vaas uit zijn zak. „Kan de verheven en wijze kunst kenner de domme geest van de Chinaman verlichten met kennis over deze vaas?" vroeg hij, de vaas aan dr. Catz van Dieren overreikend. Deze haalde een loep te voorschijn en onderzocht de vaas nauwkeurig. „Van porce- lein heb ik niet zoveel verstand", zei hij tenslotte. „Maar toch durf ik wel te beweren, dat de vaas echt is. Hij behoorde echter niet tot onze verzameling. ;Meer kan ik u niet vertellen." „Dan we ten wij voorlopig al héél veel", zei Pie Yah Ma, terwijl hij de vaas weer voorzichtig in zijn zak borg. Ze namen afscheid van dr. Catz van Dieren en liepen even later weer op straat. „De bende van de Kille is dus inderdaad verantwoordelijk voor de diefstal van de gouden Boeddha" zei Mac. „Hij was waarschijnlijk zelfs ver- horgen in de kelder daar. Wat jammer, dat we niet wisten, dat we hem om zo te zeggen voor het grijpen hadden." Een verhe ven Boeddha heeft men niet voor het grijpen", zei Pie Yah Ma. „Zijn wegen zijn onnaspeurlijk. Daarom moeten wij met iets an ders beginnen. Een knekelbcen komt immers gewoonlijk uit een slachtdier. Laten wij dus alle slachters eens nagaan." „Maar goeie help, dat zijn er in deze stad zeker een paar honderd", riep Mac Muzzle uit. „Hoe wou je dat doen?" HET CAMERA MYSTERIE Door PERCY KING (Nadruk verboden) 33). „Zeg die meneer Shirman dan uit mijn naam, dat hij waarheid en fantasie lukraak door elkaar heeft geklutst." „Als u meent iets in het rap port te moeten rechtzetten, kunt u dat doen waar en wanneer u wilt alleen niet hier. Ons on derhoud is afgelopen." „Dat dacht je, oude heer", zei Soper, een rookwolk naar 't pla fond blazend. „Je bent een zelf ingenomen, conservatieve en be schimmelde geldwolf. Ik heb geen informatiebureau nodig om jouw doopceel te lichten. Ik ontken niet dat ik vier maanden heb moeten brommen. Jij noemde het straf voor zwendel. Heb je wel eens aan het spreekwoord ge dacht: kleinen stelen, groten ste len, maar groten stelen 't meest? Of aan dat andere, welke vliegen door 't spinneweh gaan en welke er in blijven hangen? Je hebt Lawrence de keien opgeschopt. Je wilt ook Melchior tot bedelaar maken. Mij zet je te kijk als ont slagen tuchthuisboef, hè? Mooi, prachtig. Nu mijn beurt." Soper kwam naar de lessenaar, legde de linkerhand op het blad en bracht zijn gezicht bij dat van Anthony. „Heb 't lef om 't te doen. Dan zul je ondervinden uit welk vat wij tappen. Er is nog plenty van dit" en hij maakte een beweging van geld tellen, „om een alleraardigst brochuretje uit te geven. Daarin wordt het publiek haarfijn ver teld hoe de nobele Anthony Mon- crieff zijn broer Bernard behan delde, nadat hij de Jarvice-duiten in de wacht had gesleept. Hoe hij hem als een afgedankt meubel ergens in een hoek van zijn ban kierspaleis wegstopte. Maar het belangrijkste weet je nog niet. Daniel's leven zal er in worden beschreven, met zijn foto er bij, en dan weet iedereen in Glasgow, wat hij van jou moest ondervin den. Wel, wat heb je daarop te zeggen?" „Dit" Anthony's hand trof So per vol en met kracht in het ge zicht. „Er uit!" Een ogenblik scheen de ander zich te zullen verzetten. Hij pak te de oude man bij de strot, maar 1 liet hem direct los. „Neen, je bent een uitgedroogd stuk perkament, geen kerel. Toch zul je voor die klap betalen. Niet hier. Er doet zich wel een betere gelegenheid voor." Een paar minuten later was Soper boven. Hij had Lawrence en Melchior willen spreken; geen van beiden reageerde op zijn kloppen. In zijn slaapkamer ge komen, wierp hij de ramen wijd open. Het was zo stil in huis dat het leek alsof buiten de oude An thony ieder reeds sliep. Maar dat kon niet. Voor de broers stond er te veel op het spel dan dat zij werkeloos zouden blijven. Soper trok een stoel bij een der ramen en ging zitten, de koele nacht lucht inzuigend. Hij vroeg zich af of Lawrence en Melchior nu bezig waren te overleggen hoe de oude man onschadelijk te ma ken. Zij zouden het wel weer zó trachten klaar te spelen, dat zij zelf buiten schot bleven. Eensklaps verkilde Soper. Als zij deze nacht Anthony van het leven beroofden en de schuld op hem wisten te schuiven? Zij wa ren er niets te goed voor het gebeurde op de „Arabella" kwam hem voor de geest. Nu beraad slaagden zij waarschijnlijk hoe zij tegelijk met de oude man een medewerker konden kwijt raken, die hun niet langer van nut was. Een uitstekend voorwendsel, om hem voor de moord te laten op draaien, deed het rapport Shir man aan de hand. Soper voelde zich beurtelings koud en warm, worden. Wanneer ook weer had hij Lawrence de naam Shirman tegen zijn broer horen noemen? Gisteren? Eergisteren? Plotse ling werd hem alles duidelijk niemand anders dan Lawrence had Shirman de gegevens ver strekt! Het bestond niet, dat een informatiebureau ze in een pa,ar dagen bij elkaar kreeg! Daarmee realiseerde Soper zich ineens het grote gevaar, dat 't rapport voor hem opleverde. Het moest in zijn bezit komen, onder elke voor waarde. Hij wist waar de oude man het had opgeborgen. Op een avond dat hij langs de biblio theek liep, waren Anthony's zon derlinge manipulaties aan het schrijfbureau hem opgevallen. Hij was blijven staan en had toe gekeken, louter uit nieuwsgierig heid. Zo werd hem bet geheim van de bergplaats onthuld. Het sluiten van terrasdeuren, hoe zacht ook, drong tot Soper door. Anthony ging, ondanks het late uur, zijn avondwandeling doen. Soper wachtte enige minu ten. Toen sloop hij als een scha duw de trap af en glipte de bibli otheek binnen. Naar gewoonte zou Moncrieff op zijn minst een half uur uitblijven. Het vertrek lag op de lichtkring na, door de bureaulamp verspreid in donker. Soper liep op de tenen naar de lessenaar. Zijn vingers gleden over de kromming, welke de rechterpoot maakte. Ze vonden een miniatuurknopje, dat direct op de druk reageerde. Een lichte klik en onder het schrijfbureau draaide een klein paneel open. Tot zijn verwondering was het eerste voorwerp dat hij voor de dag haalde, een revolver; hij had er geen flauw idee van gehad, dat Anthony in het geheime vakje 'n wapen zou bewaren geladen nog wel. Hij voelde verder. Zijn hand kwam met enige papieren terug: het rapport Shirman. So per borg het in de binnenzak; nu was 't gevaar geweken dat Law rence en Melchior het geheim te gen hem konden uitspelen. Hij bekeek de revolver, was op het punt hem terug te leggen, veran- drde van opinie en stak hem bij zich. Het was hem geweest of hij Anthony weer aan zijn bureau zag zitten, of hij opnieuw de klap in 't gezicht voelde. Een duivelse begeerte besprong hem, die bele diging te wreken. Als in een droom liep hij de bibliotheek uit,, naar buiten. Hij had Moncrieff te verstaan gege ven dat hij voor de klap zou be talen, zodra zich de gelegenheid voor deed. De gelegenheid was er nu. Een ogenblik verkeerde hij in tweestrijd, of hij Anthony zou te gemoet gaan en op enige afstand van de villa neerschieten, dan wel hem opwachten. Het eerste was het veiligst, maar ook het onzekerst; hij wist niet welke kant de oude man was uitgegaan. Soper bleef in de buurt van het huis. Hij grijnsde bij de gedachte Lawrence en Melchior in de kaart te spelen. Het leek alleen zo, het was niet minder zijn eigen belang. Want nu, met het rap port in zijn bezit, had de situatie zich grondig gewijzigd. (Wordt vervolgd) helpen U er overheen

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1960 | | pagina 2