BINNEN- EN BUITENLAND
FILMJOURNAAL
UW HKNIHG
Musis Sacrum
Luxor
MAC MUZZLE EN HET GEHEIM VAN DE GOUDEN BOEDDHA
FEUILLETON
Last van zemmen?
2
DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN VRIJDAG 9 DECEMBER 1960
2
GEEN VERHOGING VóóR
1 JULI 1961
Mislukt overleg metaal-lonen
Het voortgezette beraad tussen de
regering en de Vakraad voor de me
taalindustrie is mislukt. De regering
heeft dinsdagmiddag onverkort haar
standpunt gehandhaafd, dat er in de
metaalindustrie voor 1 juli 1961 geen
loonsverhogingen zullen worden toe
gestaan door het college van Rijks
bemiddelaars. Aangezien de Vakraad
tijdens het beraad uiteindelijk moest
terugvallen op zijn oorspronkelijk
voorstel, dat van zijn kant onverkort
gehandhaafd werd, was verder over
leg vruchteloos. Van regeringszijde
namen aan het overleg deel de minis
ters Van Rooy (Sociale Zaken), De
Pous (Economische Zaken) en staats
secretaris Roolvink (loonbeleid).
De voorstellen van de Vakraad za
gen er als volgt uit een loonsverho
ging van 3 percent per 1 januari a.s.,
een loonsverhoging van 5 percent per
1 juli 1961, een extra winstuitkering
van 1,5 percent over 1960 en een
extra winstuitkering van 1,5 percent
over 1961. De gevraagde loonsver
hogingen zal het college van Rijksbe
middelaars afwijzen, maar de voor
stellen voor de extra-winst-uitkerin
gen zal het college goedkeuren.
REGERING KAN GEEN LOON-
GOLF RISKEREN.
Direct na afloop van het mislukte
beraad over de metaalionen verklaar
den minister Van Rooij (Sociale Za
ken) en staatssecretaris Roolvink
(loonbeleid), dat het tijdstip waarop
de lonen tussentijds kunnen worden
verhoogd - in dit geval 1 juli 1961
- een van belangrijkste onderdelen
is van het vrijere loonbeleid, dat de
regering thans voert. Wanneer daar
aan niet zou worden vastgehouden,
zou vóór 1 juli 1961 zeker voor 90
percent van het totaal aantal arbei
ders aan de bel getrokken worden.
Dat zou een ware „loongolf" te weeg
brengen, waarvoor de regering het
risico niet kan dragen.
VIER DODEN BIJ BOTSING
NABIJ SOMEREN
Op de weg van Someren naar Hee-
ze, enkele kilometers voor Someren,
is dinsdagavond tegen zes uur een
Ford Taunus stationcar uit Leende
met grote snelheid op een Duitse
vrachtauto uit de richting Heeze ge
reden. De Duitse wagen schoot plot
seling dwars over de rijweg. Vier van
de vijf inzittenden van de stationcar,
die bestuurd werd door de 38-jarige
loodgieter A. van Bussel uit Leende,
werden gedood. Behalve de bestuur
der zelf lieten het leven het 10-jarig
zoontje Johan van de heer Van Bus
sel, en zijn twee knechts J. Thijssen
uit Leende en A. Hoogmoet uit Val-
kenswaard. Zwaar gewond werd de
vijfde inzittende van de stationcar, de
heer A. v. Leeuwen uit Budel; hij is
overgebracht naar het ziekenhuis in
Helmond.
GHANA BREEKT MET BELGIË
Scherpe verklaring van Brussel
Het Belgische ministerie van Bui
tenlandse Zaken heeft maandag een
scherpe verklaring uitgegeven naar
aanleiding van het verbreken van de
diplomatieke betrekkingen door Gha
na en het naasten van Belgisch bezit
in de Verenigde Arabische Repu
bliek. De besluiten van de beide lan
den werden ingegeven door de ont
wikkelingen in Kongo. Daarbij werd
het zo voorgesteld, dat België verant
woordelijkheid draagt voor de neder
lagen die Loemoemba de oogappel
van Ghana en de VAR, heeft moeten
lijden. „De besluiten van de VAR en
Ghana zijn een bekentenis van deze
twee Afrikaanse landen, dat hun po
litiek inzake Kongo is mislukt. Zij
schijnen ook buiten hun grenzen ge
zag te willen uitoefenen", aldus een
verklaring, waarin opnieuw wordt
vastgesteld, dat de Belgische politiek
inzake Kongo er een is van niet-in-
menging. Volgens de verklaring doen
de beslissingen afbreuk aan de onaf
hankelijkheid en souvereiniteit van
Kongo en betekenen zij een ernstige
verdachtmaking van de president van
Kongo en het Kongolese gezag.
Tsjombe, de president van Katan
ga, is in Brussel aangekomen, om aan
Koning Boudewijn een geschenk aan
te bieden, ter gelegenheid van zijn a.s.
huwelijk. Hij werd zeer enthousiast
ontvangen, maar op een persconfe
rentie had hij niet veel goede woor
den voor de huidige Belgische rege
ring, die hij van wankelmoedigheid
en besluiteloosheid beschuldigde.
HET WATER.
De overlast van 't water blijft op
verschillende plaatsen nog steeds
dreigen, vooral om Breda, Meppel en
in de achterhoek. Persoonlijke onge
lukken hebben zich verder niet meer
voorgedaan.
AANVAL OP PEARL HARBOUR
10 DAGEN TEVOREN
BERAAMD.
Wie was de spion?
Tien dagen voor de Japanse aan
val op de hoofdbasis der Amerikaan
se vloot in de Grote Oceaan, Pearl
Harbour (Hawaii-groep), op 7 dec.
1941, wandelde een Japanse steward
het Japans consulaat in Honoloeloe
binnen. Hij vertrok, na een in elkaar
gefrommeld balletje rijstpapier in de
handen van de consul te hebben ach
tergelaten.
De steward was een marine-offi
cier en ook de consul was niet echt.
Zijn titel was „vice consul Morimoe-
ra" en hij was de enige Japanse
spion op Honoloeloe, Takeo Joshi-
kawa.
Op het verfrommelde rijstpapier
stonden 97 vragen, waarvan er één
luidde: „op welke dag van de week
bevinden zich de meeste (oorlogs)-
schepen in Pearl Harbour?"
Het antwoord was „zondag". -
En in de vroege ochtend van zondag,
de 7e december 1941, voerde de Ja
panse vloot haar verraderlijke aan
val uit. En toen Joshikawa het dave
rend geluid der bomontploffingen
hoorde, wist hij zijn werk goed ge
daan te hebben
De geschiedenis van de Japanse
spion Joshikawa komt voor in een
recente publikatie van het Ameri
kaanse marine-instituut.
Joshikawa had zich reeds vier jaar
in de V.S. bezig gehouden met een
aandachtige bestudering van de Ame
rikaanse marine, waarbij hij speciaal
aandacht wijdde aan de vloot in de
Grote Oceaan, voordat hij, in 1941,
naar Hawaii werd gezonden. Hij werd
na de oorlog naar Japan teruggezon
den, zonder dat de Amerikaanse au
toriteiten van zijn spionnage op de
hoogte waren gekomen.
Goed gekeken
Joshikawa heeft medegedeeld, dat
hij destijds weinig of geen inlichtin
gen heeft ontvangen van de grote Ja
panse gemeenschap in Hawaii of van
Amerikaanse zeelieden.
Doch hij kwam achter veel, door
naar het einde van het schiereiland
Pearl City, dat in Pearl Habour uit
steekt, te wandelen en zijn ogen goed
te kost te geven. Hij huurde ook een
klein vliegtuig, van waaruit hij foto's
maakte van vliegtuigen, die zich op
de vliegvelden van het Amerikaanse
leger in Hawaii bevonden.
De dag voor de onverhoedse aan
val op Pearl Habour zond Joshikawa
zijn opdrachtgevers een boodschap,
dat de Amerikaanse vliegdekschepen
„Enterprise" en „Lexington" verge
zeld der verscheidene kruisers de ha
ven van Pearl Habour hadden verla
ten. Hij meldde ook, dat er geen bal
lonversperring te bekennen viel - en
dit stelde het Japanse smaldeel, dat
de aanval op Pearl Habour moest uit
voeren in staat gebruik te maken van
laag vliegende torpedo-bommenwer
pers.
Doch Joshikawa wist niet, wanneer
de grote aanval zou komen. Hij wist
het tegelijk met de Amerikanen op
Hawaii, toen zondagochtend 7 dec-
1941, in de ochtendschemering de Ja
panse bommen insloegen, die tevens
het begin van de grote strijd in de
Stille Oceaan inluidden.
„DE NEVEN" (LES COUSINS)
Met de film „Les Cousins"
heeft de 28-jarige Franse regis
seur Claude Chabrol groot op
zien gebaard in de kringen van
de Franse filmindustrie. En dat
niet alleen omdat hij daarmee
hewees dat het publiek ook nog
te boeien is met films, waarvan
het kostenbudget niet met astro
nomische cijfers wordt geschre
ven, maar vooral ook omdat in
deze film de jeugd de jeugd van
onze eigen tijd beoordeelt. Het
thema van deze fascinerende
film zou men kunnen samenvat
ten als „de verstikking van de
zuiverheid in de moderne we
reld".
Charles (Gerard Blain) komt
vanuit de provincie naar Parijs
om zijn studie aan de Sorbonne
af te maken. Hij neemt zijn in
trek hij zijn neef Paul (Jean-
Claude Brialy), die een luxueuze
flat bewoont in Neuilly. De te
genstelling tussen de 'neven is
groot: Charles, kersvers uit de
provincie, voelt zich verlegen en
onhandig en niet op zijn gemak
in het milieu van Paul, die niet
meer is dan een eigenzinnige de
cadente poseur. Dan is er nog
Clovis (Claude Cerval), een in
dringende figuur, die op wat mis
tige wijze aan de kost komt en
min of meer op Pauls zak schijnt
te leven. Charles heeft alleen ver
trouwen in de lieftallige Florence
(Juliette Mayniel), die evenmin
als hij gediend is van de vlotte
verhoudingen van Paul en diens
vrienden. Zij gelooft dat zij de
grote liefde zal kunnen opbren
gen die Charles van haar ver-:
wacht. Maar Paul en Clovis, die.
deze reinheid met afschuw be
zien. overtuigen haar van het te
gendeel en ten slotte komt zij als,
minnares van Paul in de flatwo-l
nen. De wanhoop van Charles
stijgt ten top wanneer hij voor
zijn examen zakt, terwijl Paul
dank zij zijn flair slaagt. Hij doet
ten slotte een kogel in de altijd
ongeladen revolver van Paul, die
deze uitsluitend gebruikt om mee
te schermen. Het is een onbe
wuste opwelling van een idee dat
Charles nooit zal kunnen uitvoe
ren: zijn dominerende neef do
den. Dan voltrekt zich het nood
lot. Als Paul de volgende morgen
wakker wordt, neemt hij de "re
volver en richt die speels op
Charles. Voordat deze hem kan
waarschuwen, gaat het dodelijke
schot af.
Een voortreffelijk gemaakte en.
indringende eigentijdse film.
Van vrijdag tot en met zondag.
Toegang 18 jaar.
MOEDER, WAT EEN KLAP"
Ondanks het feit dat de lach
films van Stan Laurel en Oliver
Hardy al enige jaartjes in circu
latie zijn, blijken zij het toch nog
altijd goed te doen. Ook dit dol
komische geval zal de lachspie
ren van de jeugd gemakkelijk in
beweging zetten. Stan en Oliver
vervullen in dit dwaze verhaal de
rol van twee detectives, die een
belangrijke uitvinding op explo
sief gebied moeten beschermen.
Natuurlijk is er ook een bende
misdadigers die 't op de uitvin
ding voorzien heeft en de hele
geschiedenis eindigt natuurlijk
met de gebruikelijke wilde ach
tervolging, waaruit het tweetal
op weliswaar vreemde wijze,
maar toch heelhuids te voor
schijn komt.
Zondagmiddag 3 uur.
Toegang alle leeftijden.
„DE PRINSES EN DE PIRAAT"
Een bonte en dwaze komedie
van zeerovers en prinsessen met
in de hoofdrollen Virginia Mayo
en Boh Hope. Het verhaal speelt
zich af in de 17e eeuw en begint
aan boord van de pakketvaarder
„Mary Anne". Onder de passa
giers bevinden zich prinses Mar
garet (Virginia Mayo) en de gro
te acteur „Sylvester de Grote",
ook wel „De man met de zeven
gezichten" genaamd. Het schip
valt in handen van zeerovers en
vanaf dat ogenblik begint een
even amusante als romantische
en spannende geschiedenis, die
ten slotte toch een goed en ge
lukkig einde krijgt.
Een film waarmee men zich
enkele uren uitstekend amuseert
dank zij vooral het doldwaze spel
van Bob Hope.
Maandag en woensdag.
Toegang 18 jaar.
„DOROTHEA ANGERMANN"
Naar het gelijknamige toneelstuk
van Gerhart Hauptmann is deze
boeiende Duitse film gemaakt. Het
is 't verhaal van een tragisch vrou
wenleven. In het huis van haar va
der, dominee Angermann, wordt
Dorothea streng en zonder vreugde
opgevoed. Haar vader meent dat 't
zijn plicht is haar van al 't wereldse
ver te houden, want hij vreest dat
het zijn dochter anders op dezelfde
wijze zal vergaan als zijn vrouw,
die hem verlaten heeft voor een an
dere man. Ten slotte staat hij Doro
thea echter toe een kookkursus te
volgen in een vooraanstaand hotel.
Er gaat een nieuwe wereld voor Do
rothea open, 'n wereld waarvan ze
de vreugde niet kende, maar ook de
gevaren niet. Zij wordt al spoedig
het slachtoffer van de gewetenloze
chef-kok Mario. Als het onherroe
pelijke gebeurd is, wil Dorothea
weglopen, maar waarheen? Zij ont
moet de ingenieur Michael Sever, 'n
sympathiek en goed mens, die haar
al de oprechte vreugden van het
leven wil schenken. Er ontstaat een
warme genegenheid tussen beiden.
Als Michael moet vertrekken, be
looft hij haar terug te komen. Do
rothea gaat weer naar huis, in angst
en vrees levend dat haar vader zal
ontdekken dat zij een kind ver
wacht. Als Michael terugkeert wijst
zij hem af, omdat zij nog niet zeker
is van haar gevoelens. Als haar va
der ontdekt dat zij een kind ver
wacht, dwingt hij haar met Mario
te trouwen. Dit huwelijk wordt voor
Dorothea een hel. Mario vernedert
en mishandelt haar en bedreigt haar.
Het kapitaaltje dat Dorothea van
haar vader heeft meegekregen, jaagt
hij erdoor met andere vrouwen. Dan
ontmoet Dorothea plotseling weer
Michael en vertelt hem alles. Hij
wil haar direct met zich meenemen,
maar eerst wil zij Mario vertellen
dat zij weggaat. Michael wacht ver
geefs. Dorothea komt niet terug. Zij
is gearresteerd wegens moord op
haar man. Is Dorothea Angermann
schuldig? De rechtbank zal hierover
moeten beslissen
Een bijzonder boeiende en knap
gemaakte film met Ruth Leuwerik,
Bert Sotlar en Kurt Meisel in de
hoofdrollen.
Van vrijdag tot en met zondag.
Toegang 18 jaar.
,LIEBE AUF KRUMMEN BEINEN"
Hoofdpersoon in deze frisse, pit
tige en romantische komedie is Da
niel Mogge (Walter Gille), een even
zonnig als argeloos mens, die zich
bezig houdt met het schrijven van
romans die niemand wil uitgeven,
het verkopen van encyclopedieën,
Mijnhardt's Zenuwtabletfen
die niemand hebben wil en met het
spelen van piano, wanneer deze
tenminste niet bij de pandjesbaas
staat. Op zekere dag koopt Daniel
een takshond, omdat Rita, de doch
ter van een muziekuitgever, hem
steeds gevaarlijker in de richting
van een huwelijk drijft, waarvan
Daniel niets moet hebben. Deze
takshond Blasius is hoofdpersoon
no. 2 en hij zorgt er ook voor dat
Daniel in kennis komt met de char
mante Eva (Sonja Ziemann), op
wie Daniel hals over kop verliefd
wordt. Daarmee zou het verhaal uit
zijn, indien er nog niet talloze hu
moristische verwikkelingen opdo
ken om dit geluk te verstoren, dank
zij de activiteiten van de miskende
liedjes-arrangeur Grusius (Günther
Lüders). Maar ten slotte komt toch
alles op vier pootjes terecht.
Een bijzonder prettige en amu
sante film, waarmee men zich uitste
kend enkele uren amuseert.
Maandag en woensdag.
Toegang 14 jaar.
Tijdens een recent bezoek aan de
gemeente en plaats Waalwijk, las
schrijver dezes in de plaatselijke en
regionale pers over de problemen
die rondom de „parkeerhavens" in
de Stationsstraat zijn ontstaan en
dat het „schaarse" bomenbezit van
Waalwijk daarbij moest worden
aangetast.
Als buitenstaander eerdaags
hoopt hij zich als werknemer in
Waalwijk te vestigen maakte de
plaats een zeer gunstige en prettige
indruk, waar het zeker goed wonen
zal zijn.
Het moet hem echter van 't hart
dat hoe de winkeliers er ook over
mogen denken de gezelligheid
van de Stationsstraat beslist minder
zal worden; er komt „kaalheid" voor
in de plaats.
Moge b. en w. en de raad in deze
wijsheid beschoren zijn!!
Er zijn méér plaatsen in Neder
land die door modern te worden
en niets dan lof voor parkeerha
vens er niet aantrekkelijker op
geworden zijn. En daar moet men
ook in Waalwijk zuinig op zijn.
U beleefd dankend voor de plaats
ruimte,
Him.
(naam en adres bij redactie bekend)
Toen ze de foto goed bekeken en
teruggegeven hadden, haalde Pie
Yah Ma de vaas uit zijn zak.
„Kan de verheven en wijze kunst
kenner de domme geest van de
Chinaman verlichten met kennis
over deze vaas?" vroeg hij, de
vaas aan dr. Catz van Dieren
overreikend. Deze haalde een
loep te voorschijn en onderzocht
de vaas nauwkeurig. „Van porce-
lein heb ik niet zoveel verstand",
zei hij tenslotte. „Maar toch durf
ik wel te beweren, dat de vaas
echt is. Hij behoorde echter niet
tot onze verzameling. ;Meer kan
ik u niet vertellen." „Dan we
ten wij voorlopig al héél veel",
zei Pie Yah Ma, terwijl hij de
vaas weer voorzichtig in zijn zak
borg. Ze namen afscheid van dr.
Catz van Dieren en liepen even
later weer op straat. „De bende
van de Kille is dus inderdaad
verantwoordelijk voor de diefstal
van de gouden Boeddha" zei Mac.
„Hij was waarschijnlijk zelfs ver-
horgen in de kelder daar. Wat
jammer, dat we niet wisten, dat
we hem om zo te zeggen voor het
grijpen hadden." Een verhe
ven Boeddha heeft men niet voor
het grijpen", zei Pie Yah Ma.
„Zijn wegen zijn onnaspeurlijk.
Daarom moeten wij met iets an
ders beginnen. Een knekelbcen
komt immers gewoonlijk uit een
slachtdier. Laten wij dus alle
slachters eens nagaan." „Maar
goeie help, dat zijn er in deze stad
zeker een paar honderd", riep
Mac Muzzle uit. „Hoe wou je dat
doen?"
HET CAMERA
MYSTERIE
Door
PERCY KING
(Nadruk verboden)
33).
„Zeg die meneer Shirman dan
uit mijn naam, dat hij waarheid
en fantasie lukraak door elkaar
heeft geklutst."
„Als u meent iets in het rap
port te moeten rechtzetten, kunt
u dat doen waar en wanneer u
wilt alleen niet hier. Ons on
derhoud is afgelopen."
„Dat dacht je, oude heer", zei
Soper, een rookwolk naar 't pla
fond blazend. „Je bent een zelf
ingenomen, conservatieve en be
schimmelde geldwolf. Ik heb geen
informatiebureau nodig om jouw
doopceel te lichten. Ik ontken
niet dat ik vier maanden heb
moeten brommen. Jij noemde het
straf voor zwendel. Heb je wel
eens aan het spreekwoord ge
dacht: kleinen stelen, groten ste
len, maar groten stelen 't meest?
Of aan dat andere, welke vliegen
door 't spinneweh gaan en welke
er in blijven hangen? Je hebt
Lawrence de keien opgeschopt.
Je wilt ook Melchior tot bedelaar
maken. Mij zet je te kijk als ont
slagen tuchthuisboef, hè? Mooi,
prachtig. Nu mijn beurt." Soper
kwam naar de lessenaar, legde de
linkerhand op het blad en bracht
zijn gezicht bij dat van Anthony.
„Heb 't lef om 't te doen. Dan zul
je ondervinden uit welk vat wij
tappen. Er is nog plenty van dit"
en hij maakte een beweging van
geld tellen, „om een alleraardigst
brochuretje uit te geven. Daarin
wordt het publiek haarfijn ver
teld hoe de nobele Anthony Mon-
crieff zijn broer Bernard behan
delde, nadat hij de Jarvice-duiten
in de wacht had gesleept. Hoe hij
hem als een afgedankt meubel
ergens in een hoek van zijn ban
kierspaleis wegstopte. Maar het
belangrijkste weet je nog niet.
Daniel's leven zal er in worden
beschreven, met zijn foto er bij,
en dan weet iedereen in Glasgow,
wat hij van jou moest ondervin
den. Wel, wat heb je daarop te
zeggen?"
„Dit" Anthony's hand trof So
per vol en met kracht in het ge
zicht. „Er uit!"
Een ogenblik scheen de ander
zich te zullen verzetten. Hij pak
te de oude man bij de strot, maar 1
liet hem direct los. „Neen, je bent
een uitgedroogd stuk perkament,
geen kerel. Toch zul je voor die
klap betalen. Niet hier. Er doet
zich wel een betere gelegenheid
voor."
Een paar minuten later was
Soper boven. Hij had Lawrence
en Melchior willen spreken; geen
van beiden reageerde op zijn
kloppen. In zijn slaapkamer ge
komen, wierp hij de ramen wijd
open. Het was zo stil in huis dat
het leek alsof buiten de oude An
thony ieder reeds sliep. Maar dat
kon niet. Voor de broers stond er
te veel op het spel dan dat zij
werkeloos zouden blijven. Soper
trok een stoel bij een der ramen
en ging zitten, de koele nacht
lucht inzuigend. Hij vroeg zich
af of Lawrence en Melchior nu
bezig waren te overleggen hoe de
oude man onschadelijk te ma
ken. Zij zouden het wel weer zó
trachten klaar te spelen, dat zij
zelf buiten schot bleven.
Eensklaps verkilde Soper. Als
zij deze nacht Anthony van het
leven beroofden en de schuld op
hem wisten te schuiven? Zij wa
ren er niets te goed voor het
gebeurde op de „Arabella" kwam
hem voor de geest. Nu beraad
slaagden zij waarschijnlijk hoe
zij tegelijk met de oude man een
medewerker konden kwijt raken,
die hun niet langer van nut was.
Een uitstekend voorwendsel, om
hem voor de moord te laten op
draaien, deed het rapport Shir
man aan de hand. Soper voelde
zich beurtelings koud en warm,
worden. Wanneer ook weer had
hij Lawrence de naam Shirman
tegen zijn broer horen noemen?
Gisteren? Eergisteren? Plotse
ling werd hem alles duidelijk
niemand anders dan Lawrence
had Shirman de gegevens ver
strekt! Het bestond niet, dat een
informatiebureau ze in een pa,ar
dagen bij elkaar kreeg! Daarmee
realiseerde Soper zich ineens het
grote gevaar, dat 't rapport voor
hem opleverde. Het moest in zijn
bezit komen, onder elke voor
waarde. Hij wist waar de oude
man het had opgeborgen. Op een
avond dat hij langs de biblio
theek liep, waren Anthony's zon
derlinge manipulaties aan het
schrijfbureau hem opgevallen.
Hij was blijven staan en had toe
gekeken, louter uit nieuwsgierig
heid. Zo werd hem bet geheim
van de bergplaats onthuld.
Het sluiten van terrasdeuren,
hoe zacht ook, drong tot Soper
door. Anthony ging, ondanks het
late uur, zijn avondwandeling
doen. Soper wachtte enige minu
ten. Toen sloop hij als een scha
duw de trap af en glipte de bibli
otheek binnen. Naar gewoonte
zou Moncrieff op zijn minst een
half uur uitblijven. Het vertrek
lag op de lichtkring na, door de
bureaulamp verspreid in donker.
Soper liep op de tenen naar de
lessenaar. Zijn vingers gleden
over de kromming, welke de
rechterpoot maakte. Ze vonden
een miniatuurknopje, dat direct
op de druk reageerde. Een lichte
klik en onder het schrijfbureau
draaide een klein paneel open.
Tot zijn verwondering was het
eerste voorwerp dat hij voor de
dag haalde, een revolver; hij had
er geen flauw idee van gehad, dat
Anthony in het geheime vakje 'n
wapen zou bewaren geladen
nog wel. Hij voelde verder. Zijn
hand kwam met enige papieren
terug: het rapport Shirman. So
per borg het in de binnenzak; nu
was 't gevaar geweken dat Law
rence en Melchior het geheim te
gen hem konden uitspelen. Hij
bekeek de revolver, was op het
punt hem terug te leggen, veran-
drde van opinie en stak hem bij
zich. Het was hem geweest of hij
Anthony weer aan zijn bureau
zag zitten, of hij opnieuw de klap
in 't gezicht voelde. Een duivelse
begeerte besprong hem, die bele
diging te wreken.
Als in een droom liep hij de
bibliotheek uit,, naar buiten. Hij
had Moncrieff te verstaan gege
ven dat hij voor de klap zou be
talen, zodra zich de gelegenheid
voor deed. De gelegenheid was er
nu. Een ogenblik verkeerde hij in
tweestrijd, of hij Anthony zou te
gemoet gaan en op enige afstand
van de villa neerschieten, dan
wel hem opwachten. Het eerste
was het veiligst, maar ook het
onzekerst; hij wist niet welke
kant de oude man was uitgegaan.
Soper bleef in de buurt van het
huis. Hij grijnsde bij de gedachte
Lawrence en Melchior in de
kaart te spelen. Het leek alleen
zo, het was niet minder zijn eigen
belang. Want nu, met het rap
port in zijn bezit, had de situatie
zich grondig gewijzigd.
(Wordt vervolgd)
helpen U er overheen