FILMJOURNAAL
K?,H?Dampo
Musis Sacrum
Luxor
MAC MUZZLE EN HET GEHEIM VAN DE GOUDEN BOEDDHA
FEUILLETON
Waalwijkse Fam. v. Loon sloeg aan het „Farmen"
2
DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN VRIJDAG 16 DECEMBER 1960
2
„FREDDY UND DIE MELODIE
DER NACHT"
Freddy Quinn, di ezich als zingen
de zeeman een filmcarrière heeft op
gebouwd, heeft in deze film de woe
lige baren verwisseld voor een wat
vastere, maar zeker niet minder ge
vaarlijke bodem. Hij is taxichauffeur
in een miljoenenstad, een niet be
paald opwindend baantje en vooral
's nachts erg eenzaam. Zijn enige
prettige afleiding in de lange nach
ten zijn de ontmoetingen met Ilse
(Heidi Brühl), het bloemenverkoop-
stertje in bars en nachtclubs. Maai
dan op een nacht steekt plotseling
het noodlot een vinger uit. Hij krijgt
twee zonderlinge knapen als vracht
je. Zij worden door de politie ge
zocht wegens een mislukte roofover
val. Een van hen laat het magazijn
van zijn pistool in Freddy's wagen
liggen. Freddy slaat er eerst geen
acht op, maar als hij later verneemt
dat een collega is overvallen en be
roofd, herinnert hij zich de twee ke
rels. Er volgt een wilde jacht, waar
aan de politie, Freddy en Ilse deel
nemen en die ten slotte eindigt in de
nederlaag van de gangsters.
Een spannende en avontuurlijke
film, waarin ook nog enkele goede
songs te beluisteren zijn.
Van vrijdag tot en met zondag.
Toegang 14 jaar.
„DE VERLATEN WIGWAM"
Voor jong en oud draait in het
zondagmiddagmatinee een spannende
western met - als voornaamste thema
de strijd tussen de blanken en de
roodhuiden. Na een aanvankelijke
overeenkomst zijn ten slotte niet alle
Indianen bereid hun rijke jachtvel
den aan de blanken prijs te geven en
doen een wanhopige poging om de
blanken te verslaan, maar hun poging
wordt gesmoord in geweervuur. In
de hoofdrollen Robert Wagner, De-
bra Paget, John Lund en Jeffrey
Hunter.
Zondagmiddag 3 uur.
Toegang alle leeftijden.
„08/15"
Velen zullen het boek „08/15" ken
nen, waarin de Duitse schrijver Hans
Kirst op realistische wijze de mee
dogenloze stupiditeit van het vroe
gere Duitse militairisme schildert.
Het eerste deel van dit boek houdt
zich bezig met de kazerne, die in feite
niet meer is dan een drilfabriek, waar
de even domme als sadistische
Hauptwachtmeister Schulz zijn gezag
uitoefent. Als voorrecht woont zijn
vrouw Lore (Helen Vita) bij hem in
de kazerne, maar zij legt het aan met
zijn superieuren en manschappen zon
der aanzien des persoons. Dan is er
de wachtmeester Platzek, een stomp
zinnige bruut, die te vinden is voor
elke uitspatting van sadistische aard.
In het bijzonder heeft hij het gemunt
op kanonnier Vierbein, een gevoelige
jongen, die concertpianist wil wor
den. Platzek laat hem de meest mon
sterachtige dingen doen. Verder is
er Gefreiter Asch, een veel slimmer
soldaat dan Vierbein en met ook een
sterker karakter. Hij slaagt erin de
kazerne tot op zekere hoogte op z'n
eentje te saneren.
Een door Paul May bijzonder knap
verfilmd verhaal, waarin de Duitse
kazernementaliteit beklemmend is ge
tekend. De onbekende acteurs leve
ren allen uitstekend werk.
Maandag en woensdag.
Toegang 18 jaar.
„DE GEBOCHELDE"
De groots opgezette, spannende en
romantische avonturenfilm speelt zich
af ten tijde van het bewind van Lo-
dewijk XIV. Het is het verhaal van
de onverschrokken ridder Henri de
Lagardère (Jean Marais), die met zijn
degen een net van bedrog en intrige
openscheurt.
Lodewijk XIV besluit zijn nicht uit
te huwelijken aan de jonge hertog
van Nevers, de rijkste edelman van
Frankrijk. Prins de Conzaque, vriend
en neef van Nevers, krijgt opdracht
het bericht aan Nevers over te bren
gen. Nevers is echter in het geheim
getrouwd met Isabella de Caylus en
uit dit huwelijk is het dochtertje Au-
rore (Sabine Sesselmann) geboren.
Isabelle's vader, de wrede hard
vochtige markies van Caylus, weet
van dit huwelijk niets af. Al spoedig
blijkt echter dat Conzaqiie het op het
leven van Nevers heeft gemunt met
de bedoeling diens enorme vermogen
te erven. Aanvankelijk weet de ridder
Henri Lagardère Nevers' nog te red
den, maar bij een tweede hinderlaag
wordt Nevers het slachtoffer van
Conzaque. Lagardère redt echter het
dochtertje en zweert de stervende Ne
vers hem te zullen wreken. Lagardère
en Aurore gaan naar Spanje en in
tussen beschuldigt Conzaque in Parijs
Lagardère van de moord op Nevers.
Hij weet het zelfs zo te spelen, dat
hij met Isabelle - de weduwe van
Nevers - trouwt. Hij belooft haar
Aurore op te sporen. De opzet van
Conzaque is duidelijk hij wil beide
vrouwen laten verdwijnen en zo de
enige erfgenaam worden van het ver
mogen van Nevers. Dit snode plan
wordt echter door Lagardère ver
ijdeld. Hoe, dat kunt u in deze span
nende en romantische avonturenfilm
zien.
Van vrijdag tot en met zondag.
Toegang alle leeftijden.
„SLAVENJAGERS VAN
AFRIKA"
Een avonturenfilm van de goede
soort galopperende kudden wilde
dieren, woeste krijgers en niets ont
ziende slavenhandelaars, bijeenge
bracht in een spannende en vlotte
film, die het aanzien zeker waard is.
De schurken, die omwille van geld de
toekomst van het land willen dwars
bomen, hebben aanvankelijk de over
hand, maar ten slotte zijn het toch de
opbouwende krachten die de over
winning behalen. In de hoofdrollen
Robert Taylor en Anne Aubrey.
Toegang 14 jaar.
Norlane, 2 december 1960
Geachte Redactie,
Trouw iedere week komen de
Echo's binnen en zit de hele familie
de nieuwtjes uit te puren, terwijl ik
zelf al in geen maanden iets van on
ze belevenissen heb verteld. Maar de
uitvlucht „te druk" is werkelijk op
zijn plaats, want sinds enkele maan
den, zijn wij aan het farmen en niet
alleen vergt dit ongewone werk veel
tijd, maar bovendien had ik in de
avonduren geen energie genoeg meer
om achter de machine te gaan zitten.
Farmen klinkt natuurlijk erg indruk
wekkend, maar het is nog maar een
heel kleintje, op gehuurde grond,
maar we zijn toch verschrikkelijk
trots. Persoonlijk heb ik nooit de
sensatie gekend dat er iets uit de
grond kwam, wat weken tevoren ge
plant of gezaaid was, zonder dat er
iemand anders aan te pas gekomen
was. Met Tony en Charles samen,
hebben wij duizenden bloembollen,
aardappelen enz. geplant en iedere
morgen liep ik het land over, kreu
nend van de spierpijn van de vorige
dag, en Napoleon kan nooit trotser
gekeken hebben na een gewonnen
veldslag, dan ik, toen de eerste pie
per" naar boven kwam. Weg was de
spierpijn. Nou behoef je natuurlijk
niet naar Australië te gaan om daar
aardappelen te gaan verbouwen. Mis
schien is die bezigheid in Holland
nog wel lucratiever, maar het gaat
hier zo gemakkelijk. Ik herinner me
nog dat er in Holland vergunning en
wat al niet meer nodig waren. Hier
begin je maar.
Bloembollen en dan speciaal gla
diolen is wel de hoofdschotel. En al
wist ik vroeger niet het verschil tus
sen een gladiool en een tulp, hier
wordt verondersteld, dat je als Dutch
man een expert bent op dat gebied.
En daar ik uiteraard de oudste ben,
komen ze voor informaties bij de
„boss die dan maar wijselijk het
woord geeft aan Charley. Die heeft
zich toch al als sales-manager" ge
presenteerd, en hij doet het met suc
ces. Hij stapt de winkels binnen met
de armen vol bloemen, een brede
grijns op zijn verbrande snuit, waar
op het „ik ben Hollander" wel ge
drukt schijnt, en maar zelden vangt
hij bot. Na een half uurtje is hij „los"
en zit hij, nog breder grijnzend, de
ponden na te tellen.
Tony heeft meer liefhebberij in het
eigenlijke farmen en is enkele dagen
geleden met „beesten" gestart, dat
wil zeggen: kuikens. Keek ik de eer
ste aardappel uit de grond, hij ver
pleegt zijn kipjes alsof het babies
zijn. In de avonduren - om acht uur
is het donker, terwijl toch de zomer
gisteren begonnen is - zitten beide
jongens gebogen over vakboeken,
prijslijsten enz. De combinatie is lang
niet gek, want Tony bestelt groen
voer, gratis dan, voor zijn kippen en
Charley legt beslag op alle toekom
stige mest. Moeder vindt het alleen
maar jammer dat kuikens nog geen
eieren leggen en ook nog niet groot
genoeg zijn voor de soep-pan, maar
Charley moet wel gratis bloemen en
groenten leveren. Een voorzichtig
polsen van mijn kant of het huis
houdgeld misschien iets verlaagd kan
worden, werd niet eens in overweging
genomen. Een vuistslag op de tafel
durf ik niet aan, nu de jongens zo
groot geworden zijn.
Jan is ook gedwongen om mee te
werken in de vorm van reclamebor
den. Hij kankert wel dat hij 't niet
voor niks kan doen, klaagt „zelfs
mijn verf betalen ze nog niet, de
lammelmaar hij mag zo nu
en dan eens met de scooter of de auto
naar de Drive - in bioscoop en dan
is 't weer in orde met Jan.
De laatste weken zijn we ijverig
aan het zoeken naar een flinke lap
grond om te kopen, want we zitten
maar „gehuurd" en dat is een beetje
riskant. De pachtheer, een oude
Schot van ruim 80 jaar, is erg voor
komend en behulpzaam, maar wat
zullen zijn erfgenamen straks doen.
We hebben al heel wat grond beke
ken, de hand erin gestoken en heel
verwaand, al kruimelende, gezegd
„niet al te slecht kameraad, maar je
bent te duur." In vergelijking met
Holland liggen de prijzen niet gek,
maar we hebben maar weinig en dan
is 't gauw te duur. Je kunt ver van de
steden, in de bush, grond kopen van
f 5. - per ha., maar daar is geen
water, geen electriciteit, geen gas,
maar het ergste, geen kopers, waar
aan je kunt leveren. En dus tobben
we nog maar een beetje aan met de
oude Mac, die overigens erg geschikt
is. Hij is zelf „rustend", maar zijn
schuren staan propvol met grote en
kleine machines en als we wat nodig
hebben, dan pak het maar. In het
begin kwam Charley ieder ogenblik
met weer een andere machine aange-
daverd.
Vaak wordt ons uit Holland ge
vraagd: „hoe maken het toch de
kleintjes?" Als kool groeien ze, maar
ze zijn al helemaal ver-australischt.
Hollands spreken gaat nog wel, maar
onder elkaar is het altijd Engels. Dat
klinkt voor mijn vrouw en mij niet al
tijd prettig, maar het is ook wel van
zelfsprekend. Studiebollen waren het
in Holland zeker niet, maar hier kun
nen ze goed mee. Marian heeft het
zelfs gepresteerd om tot de allerbeste
van .de le kl. Highschool te behoren,
zelfs in Engels. Ida doet het wat kal
mer aan. Het eerste jaar misten ze
hun vriendinnetjes heel erg, maar het
gaat nu veel beter. Veel vertier in de
winter is er ook niet voor hen. Straks
krijgen ze 6 weken zomervacantie en
kunnen ze genieten van het prachtige
strand. Meestal hebben we dan 2 of
3 maanden prachtig weer, zonder een
enkele regendag. Je kunt je dat niet
voorstellen in Holland en dan is Vic
toria nog het slechtst bedeeld. Zuid
en West Australië zijn nog beter af.
Zo nu en dan krijgen we een
Waalwijker, Ben Westerburger, op
bezoek. Voor Australische begrippen
woont hij dichtbij, 160 km maar, en
als hij komt, wordt er zwaar geboomd
over Waalwijk. Ter gelegenheid daar
van, kwam er een klein flesje echte
„Bols" op tafel, schandalig duur en
daarom dubbel lekker.
De air-mail raakt vol en ik moet
besluiten. Allereerst wil ik de Hoofd
redacteur, de heer Tielen, danken
voor de toezending van de zo ge
waardeerde Echo's, die de banden
met Waalwijk strak houden. Ik wens
hem zijn familie, prettige feestdagen,
Zalig Kerstmis en een gelukkig en
voorspoedig 1961, mede namens mijn
Vrouw en de rest van de club. Onze
beste wensen gaan ook uit naar de
bemanning van de Echo en naar alle
vrienden en kennissen in Waalwijk
en tot besluit de altijd weer prettig
aandoende Australische afscheids
groet See you later.
VAN LOON.
Provinciaal nieuws
RECHTZAKEN
De Bredase rechtbank heeft uit
spraak gedaan in een doodelijk on
geluk dat te Breda was gebeurd.
De chauffeur C. D. uit Raams-
donksveer, die op 29 augustus op de
Teteringsedijk met zijn vrachtwagen
een fietser had doodgereden, kreeg
wegens het snijden van deze fietser
honderd gulden boeten.
De officier had voor dood door
schuld een maand gevangenisstraf en
zes maanden ontzegging van de rij
bevoegdheid gevraagd.
- De Bredase rechtbank heeft j.l.
maandagmorgen de schoenmaker' J.
M. v. d. H. uit Kaatsheuvel wegens
brandstichting veroordeeld tot zes
maanden gevangenisstraf met aftrek
van voorarrest, van welke zes maan
den de helft voorwaardelijk met een
proeftijd van drie jaar.
Op 20 september had de schoen
maker zijn huis in brand gestoken,
omdat er in dat oude krot volgens
hem niet meer was te wonen. Het
was er ontzettend vochtig; er was
geen licht en geen water. V. d. H. had
eerst zijn kind en zijn vrouw in vei
ligheid gebracht. Daarna had hij pe.
troleum gegooid over het kinderledi
kant, de bedstee en de matten op de
vloer.
De officier van justitie had negen
maanden, waarvan vier maanden
voorwaardelijk geëist.
IEDERE BRABANTSE BLINDE
EEN BANDRECORDER
Dank zij de enorme medewer
king die het Stichtingsbestuur
sinds het begin der aktie (decem
ber 1959) van het ganse Brabant
se volk heeft ontvangen, is het
mogelijk geweest van de ingeza
melde gelden ad ruim 90.ÜUU.—
reeds 144 bandrecorders, 3 kop
telefoons en nog een technisch
apnaraat uit te reiken.
Bond de Kerstdagen 1960 be
gint men echter een tweede aktie
daar gebleken is dat nog ruim
100 blinden graag zo'n nuttig ap
paraat zouden bezitten, maar
daar zelf niet aan kunnen komen
en men helaas geen voldoende
middelen meer bezit om ze aan
te kopen.
Deze 2e aktie is reeds uiterma
te goed ingezet:
a) een aantal bedrijven in on
ze provincie hebben tezamen met
hun personeel bijna 1000.op
gebracht, terwijl anderen nog be
zig zijn;
b) de officieren en manschap
pen van de le Divisie van de Ko
ninklijke Marechaussee te Breda
hebben 427.op tafel gelegd;
c) de voor herhaling in dienst
geweest zijnde militairen van de
legerplaats Mill hebben 270.—
gecollecteerd.
En nu begint men tijdens het
jaareinde met de verkoop van lo
ten, waartoe door het betrokken
College van Burgemeester en
Wethouders reeds toestemming
is gegeven.
Deze loten worden verkocht
door de E.H.B.O., door de K.A.B.,
door de Bejaardenbonden.
Maar niet overal heeft men
nog voldoende verkopers.
Wie wil zich opgeven als ver
koper? Het adres is Stichting
B.B.B., St. Jorisstraat 33, 's-Her-
togenbosch.
30).
Laten wij ons vernederen tot een
onderhoud met de dierenbeul of
een van zijn handlangers", zei
Pie Yah Ma. Hij opende de deur
en liep samen met Mac Muzzle de
kleine winkel binnen. Daar trof
fen ze een dikke slagersknecht
aan, die er niet erg slim uitzag en
braaf alle vragen beantwoordde.
„Nee, nee", grinnikte hij. „De
baas is er niet. Hij is er bijna
nooit. Hij is geloof ik zo'n beetje
ziek. Misschien loopt ie wel in de
ziektewet, want hij heeft 'n puk
kel op zijn neus. Een dikke puk
kel, die altijd in het verband zit.
Wel zo groot als een biljartbal."
Mac Muzzle en Pie Yah Ma ke
ken elkaar eens aan. Zou dat
dikke Heinrich kunnen zijn met
een namaakverband om z'n puk-
kelneus? Wie weet...? „Kun je
ons aan wat beenderen helpen?"
vroeg Mac Muzzle toen. „Je weet
wel, van die vete beenderen zoals
die daar?" Hij wees op een
mand met beenderen, maar de
knecht zei: „O nee, dat kan niet.
Wij leveren al onze beenderen
aan de pliessie. Elke dag gaat er
een mandje vol naar toe. Ze hou
wen geloof ik erg van soep bij de
pliessie. Aan beenderen kan ik U
dus niet helpen. Maar als ik U
soms een genoegen kan doen met
een stukkie worst?" „Ik houd
niet van worst. Ik houd alleen
van soep", zei Mac weer. „Daar
om had ik graag beenderen ge
had, begrijp je?" „Ik begrijp
het best" antwoordde de knecht.
„Maar het gaat nou eenmaal niet.
Alle beenderen motten naar de
pliessie. Ik breng ze zelf."
„Da's jammer", zei Mac. „Dan
gaan we maar weer."
HET CAMERA-
MYSTERIE
Door
PERCY KING
(Nadruk verboden)
36).
„De schurk, die uw oom dood
schoot, legde ze er in. U behoeft
er dus niet aan te twijfelen, dat
het een van de huisgenoten is.
Hij nam het rapport mee en ver
nietigde het."
„Soper?"
„Op hem rust de zwaarste ver
denking."
Henderson onderzocht het wa
pen. „Er zitten nog vijf schoten
op. De ontbrekende kogel werd
niet lang geleden afgevuurd." Hij
ontlaadde de revolver en legde ze
weer in de bergplaats. „Ik weet,
hoe ik de moordenaar in 't nauw
zal drijven."
„U komt in moeilijkheden,
wanneer ze de kogels op u vin
den."
„Niet met u als getuige. Ga
mee. Zeg niemand dat we hier
zijn geweest."
In de huiskamer troffen ze
Melchior, Lawrence en Soper in
vertrouwelijk gesprek. Melchior
zei juist iets tot Soper, toen de
advocaat met het meisje binnen
trad, en hield midden in een zin
op. Lawrence kwam naar Hen
derson.
„Verschrikkelijk! Oom Antho
ny vermoord! Hij lachte me al-
lijd uit als ik aandrong op een
behoorlijke bewapening van het
eiland nu zie je! Jij ontdekte
de misdaad, niet?"
„Harris", antwoordde Hender
son koeltjes. „Hij kan elk ogen
blik met de politie terug zijn. En
dan zal blijken of jouw vermoe
den juist is dat de moord ge
pleegd werd door een buiten
staander. Ik ben van een andere
opinie."
„Je zou zeggen!" Melchior
lachte sarcastisch. „Een herha
ling van zondag, hè? Ik dacht dat
je na je échec bescheidener zou
zijn geworden."
„Laten we elkaar niet in de
haren vliegen met een dode
vlak bij", zei Soper verzoenend.
„Henderson heeft de politie ge
waarschuwd. Op haar oordeel
kunnen we afgaan. Ik heb me
nergens benauwd over te ma
ken."
„Prettig. Toch praat geen ster
veling me uit het hoofd dat ie
mand van het gezelschap zich
minder lekker voelt. De misdadi
ger wilde het doen voorkomen of
het roofmoord was. Maar de truc
helpt hein niet."
Melchior keek Henderson me
delijdend aan. „Verondersteld dat
één van ons reden had gehad de
oude heer te vermoorden dacht
je dat hij hem dan zou beroven?"
„Om de verdenking van zich af
te leiden, waarom niet? Alleen
heeft hij er in dit geval geen suc
ces mee. Iemand, die naar het ei
land komt om te stelen, slaat zijn
slag binnenshuis. Die schiet niet
buiten een oude man dood, be
rooft hem van 'n paar dingen en
poetst dan de plaat weer. Zó dom
is niet één misdadiger die een in
braak heeft beraamd."
„Hij werd waarschijnlijk ver
rast en ruimde de getuige uit de
weg."
„Daarvoor riskeerde hij geen
moord. Moord is hangen."
„We komen niet verder al pra
ten we als Brugman." Lawren
ce maakte een brede armzwaai.
„Ik heb me niets te verwijten. Ie-
dei weet, dat de verstandhouding
tussen mij en oom Anthony uit
stekend was. Hij is méér dan een
familielid voor me geweest 'n
weldoener. Ik schaam me niet te
bekennen, dat ik alles wat ik heb
aan hem heb te danken."
„Precies als ik", viel Melchior
zijn broer bij. „Ik dank oom An
thony mijn positie aan de krant.
Hij fourneerde het kapitaal. Ik
heb hem altijd als een tweede va
der beschouwd."
Henderson schokschouderde.
„Over de doden niets dan goed.
Vermoedelijk zou het hem wèl zo
aangenaam zijn geweest, bij zijn
leven wat meer waardering te
hebben mogen ondervinden. Hoe
staat het met jou, Soper? Jij viel
buiten Anthony's weldaden."
„Niet schuldig."
Harris kwam van Glasgow met
inspecteur Sargent, dokter Tem
ple en vier agenten, van wie één
bij de haven op post bleef. Hen
derson voegde zich bij de politie
mannen en zij gingen terstond
naar de plaats waar het lijk lag.
De geneesheer constateerde, dat
de dood reeds geruime tijd was
ingetreden, zeker een uur of ze
ven acht.
„Ik had graag, dokter, zei Hen
derson, „dat de kogel zo gauw
mogelijk werd verwijderd. Hij zal
van groot gewicht bij het onder
zoek zijn. Hoelang is er mee ge
moeid?"
„Ik zal me haasten. Meer kan
ik niet doen."
Sargent had verwonderd opge
keken. Hij nam de advocaat bij
de arm. „Waarom vroeg u dat?"
Henderson vertelde de inspec
teur zijn ontdekkingen in de bi
bliotheek en gaf hem de vijf ko
gels. Het gezicht van de politie-
van verdonkerde.
„Ik houd er niet van dat leken
zich onze bevoegdheden aanma
tigen", zei hij gemelijk. „U had
alles in de toestand moeten laten
waarin het was. Ongedaan kan 't
niet worden gemaakt. Stel u in
tussen van uw idee niet te veel
voor."
De inspecteur onderzocht de
omgeving op voetafdrukken.
Urenlange regen had de grond
doorweekt en het resultaat was
nihil. Hij nam een van zijn on
dergeschikten terzijde en gaf op
onderdrukte toon instructies. De
agent verwijderde zich, om even
later terug te keren met Melchi
or, Lawrence en Soper.
Nauwelijks waren ze bij 't lijk
of Woyko begon erbarmelijk te
huilen.
XVI.
Sargent draaide zich met een
ruk om. „Wat is dat?"
„Woyko, de hond van de ver
moorde", zei Henderson.
De inspecteur kneep een oog
toe. „Merkwaardig. Tot nu toe
hield het dier zich stil. Je zou
haast zeggen..." Sargent bracht
niet onder woorden wat hij dacht.
Melchior, Lawrence en Soper
gedroegen zich zowel bij de con
frontatie als bij de ondervraging
correct en onbevangen. Zij hiel
den zich aan de verklaringen, die
zij reeds in de huiskamer hadden
afgelegd. Slechts Soper voegde er
een opmerking aan toe, nadat hij
met gefronst voorhoofd naar het
gehuil van Woyko had geluis
terd.
„Wanneer ik een revolver be
zat, zou ik haar willen gebruiken
om dat mormel een kogel door
de kop te jagen."
„Hebt u niets met 't dier op?"
„Reusachtig!" Soper grijnsde.
„Ik heb maar langs zijn hok te
lopen of hij gaat te keer als een
bezetene, 't Is van 't eerste ogen
blik af zo geweest."
(Wordt vervolgd)
v - 'AV'
Brief uit Australië
Grondprijzen om van te watertanden
