FEUILLETON
GERARD VER WIEL
2
DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN MAANDAG 30 JANUARI 1961
2
OVERLEVENDEN VAN VLIEG
RAMP TERUG IN NEDERLAND
„De veiligheidsgordels hebben
vermoedelijk ons leven gered.
Wij schaften ons er meteen een
aan in de auto." Dat zeiden don
derdagmorgen Mr. W. van der
Heyden en Mr. R. Nye, beiden
van de Philipsfabrieken te Eind
hoven, toen zij uit New York op
Schiphol aankwamen. Een week
geleden ontsnapten zij aan de
dood, toen een DC-8 straalmachi-
ne van de Mexicaanse maatschap-
ij onmiddellijk na de start van
et New Yorkse vliegveld Idle-
wild verongelukte en in brand
vloog.
Ondanks dit angstaanjagende
avontuur keerden zij nu weer in
een DC-8 machine van New York
naar Nederland terug, ditmaal
echter van de KLM.
„Zoiets gebeurt toch immers
niet tweemaal vlak na elkaar" zei
de 40-jarige mr. van der Heyden,
bedrijfsjurist van Philips, die er
echter aan toevoegde: „Maar
voorlopig wacht ik toch even
met vliegen in machines van an
dere maatschappijen dan de
KLM".
Bijna een week geleden spron
gen zij vlak buiten het vliegveld
Idlewild als eersten van circa 100
passagiers uit het reeds branden
de wrak van de Mexicaanse DC-8,
die in een felle sneeuwstorm zijn
aanloop had genomen.
De cockpit werd tijdens de mis
lukte start door obstakels, die dit
reuzenstraalvliegtuig op zijn weg
over de grond ontmoette, van de
romp gerukt en daarin kwam op
één piloot na de bemanning om.
De toestand van de overleven
de vlieger is kritiek. Hij zal in ie
der geval beide benen moeten
missen.
Veiligheidsgordels hielden het.
„Wij zaten in de eerste klasse
op de voorste rij stoelen tegen 't
tussenschot van de pantry aan",
vertelde mr. van der Heyden ver
der. „Ik zat voor het raam en ik
bemerkte na enige tijd dat 't toe
stel niet omhoog ging. Het bleef
maar over de startbaan razen".
Tenslotte hadden beide Neder
landers zich in „crash-houding"
voorovergebogen en toen dan de
schok tenslotte kwam, bleven zij
dank zij de vastgesnoerde veilig
heidsgordels in hun stoelen en
klapten niet tegen het tussen
schot.
Lof voor Amerika
„Voor alles wil ik zeggen hoe
enorm wij beiden onder de in
druk zijn gekomen van 't gedrag
dér Amerikanen, die ons nu we
in nood verkeerden, op een waar
lijk ontroerende wijze hebben ge
holpen".
Bliksemsnel had een jonge
Amerikaan de aan de hand ge
wonde Nederlander, wiens rech
terarm uit de kom was gescho
ten, samen met een der Mexi
caanse en eveneens gewonde ste
wardessen, naar een ziekenhuis
vervoerd. Zijn naam wilde hij
niet zeggen. De hele week had hij
onze landgenoot in het zieken
huis opgezocht en voor hem al
lerlei boodschappen gedaan.
In het ziekenhuis ondervonden
onze landgenoten een overweldi
gende belangstelling. Na de be
richten in de kranten regende het
telegrammen, zowel uit Neder
land als uit Mexico.
Enorme steekvlam
Mr. van der Heijden beaamde,
dat zijn redding en die van de
overige 100 passagiers ditmaal
bijna als een wonder mocht wor
den beschouwd. Vlak nadat zij
allen naar de weg waren gerend,
spoot er een ontzettende steek
vlam uit de machine, die 40.000
liter brandstof aan boord had en
waarvan ook niets meer dan een
onherkenbaar wrak over is.
De derde en laatste Nederland
se passagier van het vliegtuig, de
heer Joh. L. van Run uit Den
Bosch, zat in de toeristenklasse,
die meer naar achteren is inge-
3&Spï -•wSfiürc taflSbkuatf
richt. Hij wist zich zonder enige
verwondingen op te lopen, in vei
ligheid te brengen en is intussen
naar Mexico doorgereisd.
In de toeristenklasse zaten 73
passagiers en volgens Mr. van
der Heyden is het voor een groot
deel aan de jeugdige Mexicaanse
purser te danken, dat deze men
sen binnen 4 minuten zonder in
paniek te raken, allen veilig het
reeds brandende toestel konden
verlaten.
„Die jongen zelf bleef in de
machine tot iedereen er uit was
en daarbij raakten z'n longen vol
met rook. Daarom werd hij in het
ziekenhuis behandeld. Zijn flin
ke optreden is beloond met een
felicitatieboodschap van de Mexi
caanse president".
GLADHEID LEGDE VERKEER
LAM
Uit het zuidwesten opdringende
zachte lucht heeft zich vrijdagavond
aangediend met regen en natte
sneeuw, die de wegen in spiegelglad
de ijsbanen veranderde. De gladheid
deed zich tegen de avond het eerst
voor in het westen van het land, maar
breidde zich in de loop van de avond
over het gehele land uit. De vorst, die
vrijdagmorgen in Zuid-Limburg
plaatselijk nog 13 graden bedroeg,
nam in de loop van de dag geleidelijk
af. In de avond kwam het kwik voor
het eerst sinds drie dagen weer boven
nul.
Zó glad was het vrijdagavond al
lerwegen dat zelfs de televisie-weer
man verstek moest laten gaan; de man
kon de studio niet tijdig bereiken. En
de duizenden schaatsliefhebbers die
vrijdag na het avondmaal nog een
baantje wilden gaan trekken, bleven
maar liever thuis teneinde zich val
partijen onderweg te besparen. Vele
anderen die nog van hun werk naar
huis moesten - hetzij per bus, brom
mer of fiets - overwinterden enkele
uren in café's.
Vastgelopen verkeer dat was het
grote euvel vrijdagavond. Vooral in
en om de grote steden was dat uiterst
lastig. Op de rijksweg Amsterdam -
Utrecht waren vele auto's gestrand.
De rijkspolitie in surveillancewagens
had hier handen vol werk om de scha
de op te nemen.
De gladheid heeft in west- en mid
den-Brabant niet tot ernstige onge
lukken geleid. Vrijdagavond laat had
den de verschillende politieposten nog
geen meldingen binnen gekregen. De
busdiensten van de BBA zijn in mid
den-Brabant nagenoeg geheel stilge
legd.
Van BBA-zijde werd gezegd, dat
rijden in de Langstraat levensgevaar
lijk was.
vast op had laten mestelen, totaal af
gerukt, een boompje bij het graf werd
vernield.
Voor dergelijke streken kan nie
mand nog een goed woord over heb
ben en tegen een dergelijke straat
jeugd kan men alleen maar met de
strengste middelen optreden. Overi
gens lacht deze jeugd in haar vuistje,
want ze weet maar al te goed dat de
politie niets onderneemt, niets kan
ondernemen. Ik neem aan dat de po
litie er niet veel meer tegen kan doen
dan een flinke uitbrander en een paar
uur laten zitten op het politiebureau,
maar het wordt dan toch wel hoog
tijd dat de politie andere middelen in
handen krijgt om deze meer dan er
gerlijke vernielzucht met kracht en
afdoende te bestrijden. En wanneer
men dan het eerst de ouders van de
ze raddraaiers aanpakt (zonder meer
financieel aansprakelijk stelten), dan
komt het er misschien van dat deze
ouders er wel op zulten toezien wat
hun kinderen in hun vrije tijd doen en
waar ze uithangen, want voor velen is
de portemonnee belangrijker dan de
opvoeding van de kinderen. Als deze
ouders zich uit zich zelf dan niet be
wust zijn van hun taak en plicht, dan
moeten ze er maar met andere mid
delen met hun neus bovenop geduwd
worden.
Het is toch wel meer dan schan
dalig dat zelfs de graven niet meer
veilig zijn voor de straatschennende
jeugd. Ik ben er dan ook van over
tuigd, dat alle weldenkende inwoners
van Waalwijk hier zullen willen aan
dringen op de strengst mogelijke
maatregelen.
Aan de streken die de jeugd in
overmoedige uitgelatenheid pleegt uit
te halen, zijn al heel wat woorden
besteed en het laatste woord is hier
over nog lang niet gezegd en geschre
ven. Het betreft hier overigens een
verschijnsel van alle tijden, want waar
jeugd is, daar zal men altijd die grol
len en grappen vinden, die men dik
wijls zeer ten onrechte als baldadig
heid'bestempelt. Streken, guiten
streken zo u wilt, zijn onverbrekelijk
verbonden met de speelsheid, de uit
gelatenheid en het energie afblazen
van de jonge mens. Het is allemaal
niets om zich over op te winden en
de oudere die zich aan dergelijke Dik
Tromse operaties ergert, vergeet dat
hij zelf ook deze wilde jaren heeft
gekend. Men moet trachten om, wan
neer men die heerlijke jeugdjaren
eenmaal achter de rug heeft, ook in
de ouderdom jong te blijven. Het is
een uitstekende remedie tegen alle
mogelijke kwaaltjes en sombere over
peinzingen.
Geheel anders wordt de zaak ech
ter, wanneer de jeugd haar vrije tijd
doorbrengt met baldadigheid en het
aanrichten van vernielingen, met stre
ken dus waarmee aan anderen nadeel
en schade berokkend wordt, hetzij
materieel of geestelijk. In dat geval
zijn ergernis en ontstemming op hun
plaats en moeten er maatregelen ge
troffen worden om hieraan paal en
perk te stellen. Nu kan men er zich
wel vanaf maken met te zeggen ach,
de jeugd realiseert zich niet altijd
wat zij onderneemt, zij is zich niet
altijd van haar daden bewust en zij
beseft veelal niet de gevolgen van
hetgeen ze in baldadige overmoed
uithaalt. Dit is zonder twijfel waar,
maar daarmee zijn we niet ontheven
van de taak om de jeugd deze ver
antwoording, dit bewustzijn en dit
onderscheid tussen grap en wange
drag bij te brengen. Én die „wij" zijn
dan op de eerste plaats de ouders, die
verantwoordelijk zijn voor de opvoe
ding van hun kinderen.
HET CAMERA
MYSTERIE
door
PERCY KINO
49).
„Niet mijn regeling. Ik voer 't
programma uit, zonder meer. Ik
moet je overigens op een vergis
sing attent maken, Melchior. Ik
heb niets voor te lezen. Settle zal
zich persoonlijk tot het gezel
schap richten!"
De mededeling was zó absurd,
dat niemand er direct op wist te
reageren. Daniel Ross overwon 't
eerst de stupide verbazing. Hij
lachte zachtjes. Wanneer men
zich hem dacht zonder snor en
puntbaard, die aan zijn uiterlijk
een zekere nonchalante artistici
teit gaven, evenals de zwierige
haardos, zou hij op en top een
Moncrieff zijn; de familiegelijke
nis had hij met de naam niet
kunnen afleggen. Daniel stapte 't
vertrek door, hield even halt bij
de rookstandaard opzij van de di
van. Hij mompelde iets, dat nie
mand verstond, schudde 't hoofd
en keerde naar de kring terug.
Bij het lopen trok hij met het
rechterbeen.
,)Misschien begreep ik de invi
tatie verkeerd", zei hij monter.
„Ik had er geen flauw idee van
dat ik was uitgenodigd tot een
spiritistische seance."
Henderson was een en al aan
dacht voor Daniel's stem. Deze
klonk zacht, beschaafd, met een
lichte ondertoon van ironie en
enigszins gevoileerd. Een stem,
die hij bij zijn weten nooit eerder
had gehoord.
„Dat bent u ook niet", ant
woordde hij. „Ik meen wat ik zei.
Het is inderdaad Settle's wens, 'n
kort woord tot het gezelschap te
richten."
„Ach kerel! Schei uit met dat
geraaskal", foeterde Melchior.
Henderson negeerde hem. „De
zaak zit zó. Settle had een voor
gevoel, dat hij zou worden ver
moord. Ook door wie. Met het
oog daarop gaf hij me instructies
toen ik de laatste maal bij hem
was, 14 februari. Hij wist dat hij
het physiek moest afleggen, en
daarom nam hij zijn toevlucht
tot een list, want één ding stond
bij hem vast: hijzelf zou de naam
van zijn moordenaar openbaar
maken. U ziet de rookstandaard
daar bij de divan. Ogenschijnlijk
Het is helaas een nogal triest ei
gentijds verschijnsel, dat veel ouders
zich maar bitter weinig aan de op
voeding van hun kinderen gelegen
laten liggen. Zij verkeren in de merk
waardige en treurige opvatting, dat
zij met „eten, drinken en kleren" het
hunne aan de opvoveding wel gedaan
hebben. De rest moet de school maar
doen. In de praktijk komt het dan
hierop neer, dat de straat het doet.
Het aantal ouders, dat niet weet waar
hun kinderen in hun vrije tijd zijn of
wat zij doen, is ontstellend veel gro
ter dan men denkt. Nu zijn er voor
deze „nalatigheid" -- want daar komt
het gedrag van deze ouders toch op
neer - heel veel oorzaken (thuis
werk!) aan te wijzen, maar geen van
deze oorzaken of redenen rechtvaar
digt het feit, dat ouders niet op de
hoogte zijn van het doen en laten van
hun kinderen. Hiermee wil ik natuur
lijk niet de baldadigheid en de ver
nielzucht van de jeugd goedpraten,
maar deze komen daarmee toch wel
in een heel ander licht te staan. Kin
deren, die in hun ouders niet alleen
maar meerderenhebben, maar ook
„kameraden" en „deelgenoten" in
hun leven, zullen zich niet te buiten
gaan aan zoiets lummelachtigs als het
stuktrappen van de lampen van
straatlantaarns of aan het vernielen
en ontluisteren van graven op het
kerkhof.
Dit laatste zult u misschien niet
geloven 'en toch is het de trieste waar
heid. Het is zelfs de reden waarom ik
dit thema (nog weer eens) meen te
moeten aansnijden. Een inwoonster
van de St. Antoniusparochie heeft mij
haar nood geklaagd. Herhaaldelijk
zijn de graven van twee gezinsleden
door werkelijk niets ontziende ele
menten op ergerlijke wijze geschon
den. Vazen zijn op de grafzerk stuk
gesmeten, bloemen zijn vertrapt of
zonder meer meegenomen, een op de
grafzerk geplaatste ingelijste foto
werd vernield, een beeldje werd stuk
gesmeten en later, toen men het er
directeur van de N.V. van Loon's
Importmij.;
oud-voorzitter van de Ned. Ver
eniging van Lederimporteurs;
oud-voorzitter van de Vereniging
van Belanghebbenden bij de Looistof-
fenhandel;
lid van 't Dagelijks Bestuur van de
Ned. Huiden- en Lederbeurzen;
commissaris en lid van de Com
missie van Advies Transatlantische
Hypotheekbank (sinds 1952);
bestuurslid Contactgroep Huiden,
Leder en Schoenen (sinds 1951);
bestuurslid „Interleder"-beurs ter
Bevordering van de Export (sinds
1952);
bestuurslid van de Kamer van
Koophandel en Fabrieken voor Noor
delijk Noord-Brabant (sinds 1953);
In het maatschappelijk leven be
kleedde de heer Verwiel de volgende
functies
voorzitter en mede-oprichter van
de Waalwijkse Kring voor Kunsten
en Wetenschappen;
beschermheer van het Waalwijks
Kamerorkest (sinds 1951);
bestuurslid van de Stichting
„Vrienden van het Brabants Orkest"
(vanaf oprichting);
oud-bestuurslid van Waalwijks Be
lang;
beschermheer van de Kon. Erk.
Harmonie Concordia te Loonopzand.
Op sportgebied was de heer Ver-
wiel oud-voorzitter van de Kon. Ned.
Motorbootclub, beschermheer van de
voetbalvereniging W.S.C. en van de
Veteranenclub van de Gymnastiek
vereniging „Ons Huis".
Zeer velen zullen het plotselinge
heengaan van deze joviale, sympa
thieke persoonlijkheid en deze grote
zakenman als een groot verlies en ge
mis beschouwen en voelen.
Dit droevige verscheiden krijgt nog
een tragischer aspect wanneer men
weet, dat juist een maand geleden de
enige dochter van de heer Verwiel,
die met haar kindjes de feestdagen
thuis zou komen doorbrengen, op 26-
jarige leeftijd plotseling kwam te
overlijden. Een slag, die de heer Ver
wiel diep heeft getroffen.
Moge God de zwaar beproefde fa
milie, die wij onze welgemeende
deelneming betuigen, kracht en ver
trouwen schenken in deze zo moeilij
ke uren.
Hij ruste in vrede.
Waalwijk heeft weer een zijner
beste burgers verloren in de persoon
van de heer Gerard Verwiel, die j.l.
donderdag plotseling in de leeftijd
van 62 jaar is overleden.
Hij had dien morgen te Oosterhout
nog een H. Mis bijgewoond ter na
gedachtenis van zijn dochter, voelde
zich in de namiddag niet wel, is toen
naar 't ziekenhuis te Tilburg overge
bracht, waar hij des avonds is overle
den.
Met de heer Verwiel is een man
heengegaan, die niet alleen een ge
ziene figuur was in het milieu van zijn
vrienden en kennissen, maar ook in
de kringen van de schoen- en leder
industrie, waar hij een leer-import en
-exportmaatschappij van wereldfaam
had opgebouwd, later uitgebreid met
de nieuwste vindingen op plasticge-
bied. Het veelomvattende werk als
groot zakenman verhinderde hem
echter niet tal van activiteiten op het
terrein van het gemeenschapsleven in
onze plaats en provincie te ontplooi
en. Ook beijverde hij zich in bijzon
dere mate waar het de bevordering
van de belangen van de leder- en
schoenindustrie betrof, terwijl hij te
vens grote ambitie aan de dag legde
met betrekking tot het stimuleren en
uitbouwen van het culturele lewen
in plaats en provincie.
Zijn grote energie en daadkracht
en liefde voor plaats en streek komen
wel heel sterk naar voren in de vele
j functies welke de heer Verwiel op
economisch, maatschappelijk en cul
tureel terrein vervulde.
In het economisch leven bekleed
de de heer Verwiel o.m. de volgende
functies
Biljarten
COMPETITIEWEDSTRIJDEN
DISTRICT WAALWIJK KNBB
Prachtig gemiddelde (45.7) van
Ad van Cromvoirt
8-0 overwinningen van BSV 1
Nooit Volleerd 2 en OOG 2
De competitiewedstrijden van
het district Waalwijk van de KN
BB zijn in de afgelopen week
voortgezet en de uitslagen, voor
al in klasse C, hebben de span
ning zeer verhoogd. Doordat b v
BSV 1 en Nooit Volleerd 2 beiden
met 8-0 hun ontmoetingen van
resp. Nooit Volleerd 1 en HBS 1
wonnen, liepen beide viertallen
hun achterstand op de koploper
van deze klasse, 't Zwaantje 1
die heus niet zo bijzonder groot
is, weer een weinig in, daar de
laatstgenoemde vereniging met
slechts 6-2 van Keesje 1 won.
Ook OOG 2 maakte ditmaal 'n
uitstekende beurt door KOT 2
(Waalwijk) met 8-0 te verslaan
Wat de persoonlijke prestaties
betrett, stak Ad van Cromvoirt
ditmaal weer met kop en schou
ders boven allen uit, door zijn
partij van 320 car. (cadre) in 7
beurten te beëindigen met een
gem. van 45.7 en een hoogste se
rie van 84, hoewel ook door ver
schillende andere spelers goede
resultaten werden behaald.' We
laten hier het verloop van de ge
speelde ontmoetingen volgen.
Klasse C.
In klasse C ontving BSV 1 een
van haar sterkste zustervereni
gingen. n.l. Nooit Volleerd 1. De
club van Frans Slaats heeft ech
ter maar weinig plezier van dit
bezoek beleefd. Zoals we hierbo
ven reeds aanhaalden, was Ad v.
Cromvoirt weer in ouderwetse,
d.w.z. uitstekende vorm, getuige
zijn fraaie gemiddelde van 45.7.
Zijn tegenstander J. Vissers van
Nooit Volleerd kreeg hierdoor
geen schijn van kans en verloor
met groot verschil.
Ook R. Maas van BSV speelde
een goede partij en hoewel ook
Frans Slaats zich een prima te
genstander toonde moest hij toch
een nederlaag incasseren. P. van
Cromvoirt van BSV wist op over
tuigende wijze te winnen van zijn
oom L. van Cromvoirt van Nooit
Volleerd, terwijl M. Slaats van
BSV door een overwinning op A.
Slaats van Nooit Volleerd er voor
zorgde, dat de 8-0 overwinning
van BSV een feit werd.
Nooit Volleerd 2 was ditmaal
de gastheer van HBS 1 en wist
ook de volle buit, 8-0, in eigen
huis te houden. C. Teurlings van
eerstgenoemde vereniging was
ditmaal wel bijzonder op dreef.
In zijn partij tegen J. v. Helvoirt
speelde hij met een gemiddelde
van 15 en een hoogste serie van
92, zodat J. van Helvoirt zelfs
met een gemiddelde van 17.35 en
een hoogste serie van 67 car. in
C. Teurlings ditmaal zijn meer
dere moest erkennen.
Ook Leo van Cromvoirt gaf
met een gemiddelde van 10 en
een hoogste serie van 48 A. v. d.
Wiel van HBS geen schijn van
kans en daar ook Piet van Crom
voirt met groot machtsvertoon
A. van Oudheusden versloeg en
J. Verheijden zijn partij won van
Jo van Delft, moest HBS 1 dit
maal met ledige handen huis
waarts keren.
't Zwaantje 1, de lijstaanvoer-
ster van klasse C ontving Keesje
1. P. van Huiten speelde in zijn
partij tegen J. Blom wel iets be
neden zijn kunnen, doch wist de
overwinning toch in de wacht te
slepen en hoewel M. v. Bracht
ook zijn partij won van J. Knuist
was ook deze partij er nu niet di
rect een om over naar huis te
schrijven.
M. Teurlings wist eveneens te
winnen van M. Knuist, doch An-
dré Hamers, die zijn vorm nog
maar steeds niet kan terugvin
den, verloor van F. Leenheers,
zodat deze ontmoeting uiteinde
lijk met 'n 6-2 overwinning voor
't Zwaantje 1 eindigde.
verschilt hij in niets van welke
andere. Er zijn afdelingen voor
sigaren, sigaretten, lucifers; een
koperen asbak ontbreekt even
min. Toch is deze standaard enig
in zijn soort. Hij werd zo stevig
bevestigd, dat hij niet kan wor
den omgestoten. De koperen bak
heeft nooit as bevat van Settle's
sigaren of van wie ook, want hij
is het mondstuk van een spreek
buis, die onder de vloer uitkomt
en daar in verbinding staat met
een dictaphone".
„Origineel idee", prees Elea
nor Mason.
„Dat was het zeker. Veronder
stel nu neen, we hebben niets
te veronderstellen. We weten wat
op de noodlottige avond gebeur
de. De moordenaar sloop Settle's
bibliotheek binnen en dwong de
oude man hem in de kluis te la
ten. Daar lag een enveloppe met
opschrift: „De waarheid inzake
het Camera-mysterie". Tevoren
had de schurk Dave Collins weer
loos gemaakt. Settle zou Settle
niet zijn geweest zo hij geen voor
zorgsmaatregelen had genomen
om de misdadiger zijn gerechte
straf te doen ondergaan. Van
daar de verdekt opgestelde dicta
phone. Terwijl de indringer in de
kluis was, drukte Settle op een
knopje, dat de dictaphone onder
de vloer in werking zette. Settle
sprak juist luid genoeg, om zijn
stem te doen vastleggen. De man
in de kluis verstond er niet het
minst van."
Eleanor glimlachte. „En wat
zei Settle?"
„We zullen het weldra horen.
Natuurlijk- wist hij niet met ze
kerheid, dat de man was geko
men om hem te doden, maar
voor het geval dit wel zijn voor
nemen mocht zijn, wilde Settle 'n
boodschap achterlaten, waarbij
de identiteit van de misdadiger
werd vastgesteld. Laten we ho
pen dat de dictaphone aan haar
doel heeft beantwoord. Anders
vrees ik dat de moordenaar vrij
uit gaat. U weet dat de politie
van Purth in haar onderzoek bij
gestaan werd door de knapste
speurders uit Glasgow. Zij heb
ben geen vingerafdrukken, niet
de geringste aanwijzing gevon
den."
„Ja, schiet maar op!" zei Mel
chior verveeld. „Breng de dicta
phone op gang! Dan kunnen we
ons overtuigen of Settle de naam
van zijn moordenaar achteliet!"
„In orde", stemde Henderson
toe.
Het gezelschap nam plaats in
fauteuils voor de lessenaar: op
de voorste rij Melchior, Mary
Brent en Lawrence, achter hen
Eleanor Mason en Daniel Doss.
„Nog een woord vooraf", zei
Henderson.
„Het relaas bestaat uit twee ge
deelten. Het eerste, dat u direct
hoort, sprak Settle 14 februari
uit. De machine bezit een ver
sterker, zodat u alles duidelijk
kunt vernemen. Nu en dan zal 'n
kleine pauze nodig blijken voor
het opzetten van een rol, maar
Settle heeft gezorgd dat het ver
band er niet onder lijdt." Onder
wijl had hij de lichten van de
kroon uitgeknipt; een schemer
lamp bij het schrijfbureau voor
kwam dat het vertrek geheel in
duister was gehuld.
Lawrence grinnikte.
„Je schijnt het onmogelijk bui
ten theatrale bombast te kunnen
stellen!"
„Denk je? Je moet me nu lang
genoeg kennen, Lawrence, om te
weten, dat ik nooit iets zonder
bedoeling doe. Het grinniken zal
je spoedig zijn vergaan." Hender
son plaatste de stekker in 't stop
contact en bracht, na even ge
wacht te hebben, met een vinger
de rol in beweging.
In ademloze stilte, een en al
voor
spanning, had het gezelschap de
laatste voorbereidingen gadege
slagen. Al wist ieder, dat wat hij
zou horen, het resultaat was van
een dier vindingen der techniek,
waaraan het verrassende reeds
lang vreemd was toch door
voer allen, óók Lawrence, 'n hui
vering, zodra de eerste woorden
door de kamer klonken. Woor
den, die een man sprak, wiens
ontzielde lichaam de dag tevoren
door de aarde was ontvangen.
XXII.
„Ik weet", begon de stem zon
der enige inleiding, „dat ik een
fout beging met te spreken over
het bestaan van een document,
dat tot titel heeft: De waarheid
inzake het Camera-mysterie. Er
zijn personen die er het grootste
belang bij hebben, dat de inhoud
nimmer bekend wordt. Eén in 't
bijzonder en ik twijfel er niet aan
of hij zal mij van het leven bero
ven, om in het bezit van het do
cument te komen. Maar hij be
reikt er zijn doel niet mee. De
waarheid wordt onthuld zo zeker
als de nacht volgt op de dag.
„De waarheid inzake het Ca
mera-mysterie".
(Wordt vervolgd)
