WAALWIJK
Curtmantle
Groot tooeel met onderhoudend
amusement
MAC MUZZLE EN HET GEHEIM VAN DE GODDEN BOEM
2
DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN MAANDAG 6 MAART 1961
3
Toen het doek voor de laatste
maal gevallen was over de wereld
première van Christopher Fry's
nieuwe toneelstuk „Curtmantle" kon
men ondanks het warme applaus toch
een gevoel van niet helemaal bevre
digd zijn bespeuren in de vorstelijke
zaal van de nieuwe Tilburgse schouw
burg. Zekér, men had subliem to
neelspel gezien tegen een imposant
decor en in een majesteitelijke to
neelruimte, maar evenzeer had men
de tekortkomingen en de kwetsbare
plaatsen gevoeld, waarmee Fry zijn
jongste geesteskind heeft toegerust.
Men was geconfronteerd met de
kracht en de diepte van een toneel
spel van grote allure, maar ook met
het onderhoudend amusement van 'n
onbetekenend niemendalletje.
Om iets van Fry's nieuwe stuk te
kunnen begrijpen en om te kunnen
meeleven met de handeling, moet
men eerst uitvoerig geschiedkundig
geïnformeerd zijn, hetgeen in zeker
opzicht een bezwaar mag heten. De
kern van het stuk is de felle machts
strijd tussen koning Hendrik 11 van
Engeland en Thomas Becket, aarts
bisschop van Canterbury. Hendrik II
is de eerste vorst uit het huis Anjou-
Plantagenet. Hij is hertog van Nor-
mandië en graaf van Anjou, Maine
en Tours, wanneer hij op 19-jarige
leeftijd Eleonora van Poitou, gema
lin van Lodewijk VII van Frankrijk,
schaakt, hetgeen de behaagzieke Ele
onora maar al te graag toestaat. In
middels heeft Hendrik zijn macht ge
vestigd op het Britse eiland en in
1154 komt zij naast hem op de En
gelse troon. Hendrik is een rusteloos,
dynamisch man, die zich op het
paard beter thuis voelt dan op de
troon, meer soldaat dan koning en
begiftigd met de bijnaam „Curtman
tle" vanwege de korte mantel welke
hij altijd draagt.
Het voornaamste doel dat Hen
drik zich stelt is: versterking van de
koninklijke macht en in dit streven
vindt hij in Thomas Becket als kan
selier een bekwaam, energiek en toe
gewijd medewerker en er groeit dan
ook een hechte vriendschap tussen de
beide mannen. Deze vriendschap
slaat echter om in felle vijandschap
wanneer Hendrik zijn vriend Becket
heeft benoemd tot aartsbisschop van
Canterbury. Becket wordt nu een fel
voorvechter en verdediger van de
rechten van de Kerk en hij weigert
om de Constituties van Clarendon -
16 artikelen waarbij de macht van de
kerkelijke rechtbanken aan banden
wordt gelegd te ondertekenen.
Beschuldigd van hoogverraad vlucht
Becket naar Frankrijk. Inmiddels
verneemt Hendrik uit Frankrijk, dat
er een troonopvolger is geboren. In
allerijl roept hij zijn zoon Hendrik de
Jonge tot mede-koning uit, om daar
mee zijn opvolging te verzekeren, 'n
daad, die door zijn andere zoons:
Godfried, Richard (later Richard
Leeuwenhart) en Jan (later Jan zon
der Land) met spot wordt bejegend.
In Normandië komt na verloop van
tijd 'n verzoening tussen Hendrik en
Becket tot stand, maar terwijl Becket
naar Canterbury terugkeert, wordt
hij door vier edelen van Hendrik,
die hun vorst een dienst willen be
wijzen, gevolgd en vermoord. Hen
drik is buiten zichzelf van woede en
verdriet, want dit heeft hij nooit ge
wild. Daarna taant de macht van
Hendrik snel. Zijn vrouw en zoons
komen tegen hem in opstand en ma
ken gemene zaak met Philips II van
Frankrijk. Godfried en Hendrik de
Jonge ontvallen hem en Richard
trekt samen met Philips II tegen
Hendrik op, omdat deze weigert Ri
chard tot opvolger van Hendrik de
Jonge te benoemen.
Overal wordt Hendrik teruggedreven
en ten slotte sterft hij eenzaam in het
veld, van zijn kleren beroofd door n'
groepje vluchtelingen.
Prachtig is de taal, welke Fry han
teert en waar het spel zich concen
treert op de machtsstrijd tussen Hen
drik en Becket reikt Fry tot grote
hoogte. De entourage rond deze
strijd is echter weinig zeggend en de
figuur van Eleonora heeft dan ook
niet veel meer dan een verklarende
functie, die aan de dramatische span
ning en intensiteit van het stuk af
breuk doet.
Guus Hermus maakte van Hen
drik II een aangrijpende en onverge
telijke creatie. Hij heeft dit stuk ge
dragen op een wijze, die hem op
nieuw stempelt tot een van onze
grootste hedendaagse acteurs.
Indrukwekkend en overtuigend was
ook de Becket, welke Jan Retèl voor
het voetlicht bracht, een geladen, on
buigzaam man.
Wel moet het ons van het hart,
dat Fry de figuur van Becket wel wat
erg weinig relief heeft gegeven.
Men zou Fry bijna van partijdigheid
willen beschuldigen, want tegenover
de veel verder uitgediepte en mense
lijker figuur van Hendrik moest Bec
ket welhaast de onsympathieke fi
guur zijn. Men kan niet aan de in
druk ontkomen, dat Fry in „de zaak
Hendrik II contra Becket" stelling
genomen heeft en aan een voor Bec
ket zeer ongelijke strijd gestalte heeft
gegeven.
Een bijzonder mooie vrouw was
Andrea Domburg als Eleonora
van Poitou en zij speelde deze
overigens onbelangrijke figuur met
een zuiver gevoel voor alle nuance
ringen van de behaagzieke, speelse
en ook gedesillusioneerde, onbete
kenende vrouw. Haar bekoorlijkheid
kon de val van groot toneel naar on
derhoudend amusement evenwel niet
opvangen. Als vierde hoofdrolspeler
gaf Guus Verstaete een boeiende
vertolking van Marshal, vertrouwe
ling en later kanselier des konings.
Het is uiteraard niet doenlijk om al
le dertig medespelenden aan een na
dere beschouwing te onderwerpen.
Volstaan wij met te vermelden, dat
zij zich allen uitstekend van hun taak
kweten.
De slotscène, waarmee Fry zijn
stuk afsluit, was beslist aan de te
lange kant, waardoor naar onze
smaak veel van de indringende kracht
verloren ging.
Bewondering mag men hebben
voor de gave vertolking, welke Dolf
Verspoor in anderhalve maand ver
vaardigde.
Ondanks het gevoel van niet hele
maal voldaan zijn mag toch worden
gezegd, dat de Tilburgse schouw
burg met deze „Curtmantle" op
grootse en unieke wijze is geopend.
STICHTING JEUGDBELANGEN
In de Adviesraad van de Stichting
Jeugdbelangen in de parochie St. Jan
zijn onlangs weer enkele nieuwe le
den benoemd. Omdat ons meermalen
gevraagd wordt tot wie men zich moet
wenden voor inlichtingen over en
contact met de stichting Jeugdbelan
gen, laten wij hieronder de volledige
samenstelling van de parochiële ad
viesraad volgen voorzitter: P. J. A.
Lenglet, Burg. Moonenlaan 9; secre
taris: H. J. G. M. Peters, dr. Moller-
laan 2; leden: Mevr. M. Boelaars-de
Bruijn, mrLuijbenstraat 21; P.
Brock, van Voorststraat 10; Fr. Cou-
wenbergh, Wilhelminastraat 81; F.
de Haart, van Renesse van Baarstr.;
A. Hoffmans, Grotestraat 146; M.
Hooijmaaijers, Wilhelminastraat 35;
kapelaan Lempens, Grotestraat 285;
Mevr. E. v. Loon-Steenhuis, mr. van
Coothstraat 26; F. H. Marcelis, Am-
brosiusweg 19; J. Mombers, Burg.
Moonenlaan 4; Broeder Sidonius,
Grotestraat 198a; Th. Verwiel, Wil
helminastraat 59; N. Vlaar, Burg.
Moonenlaan 13; H. A. M. Wester
burger, N. Parallelweg 41; Mej. P.
Wagemakers, Julianastraat 22 (ad-
min. verjaardags-actie).
R.K. BEJAARDENBOND
VERGADERDE
Donderdagmiddag hield de Waal-
wijkse afdeling van de r.k. Bond van
Bejaarden en Gepensioneerden in het
parkpaviljoen haar jaarvergadering.
Na een woord van welkom van voor
zitter H. van Berkel, die zijn teleur
stelling uitsprak over de zeer matige
opkomst (slechts een- klein gedeelte
van de 150 leden was aanwezig), en
na de zeer geslaagde viering van het
10-jarig bestaan te hebben gememo
reerd, richtte de voorzitter zich met
een woord van dank tot de heer Hen-
kelman, die wegens gezondheidsrede
nen zijn bodewerkzaamheden heeft
moeten beperken. De heer Henkei -
man heeft veel en belangrijk werk ge
daan voor de Waalwijkse afdeling en
de voorzitter hoopte dan ook, dat de
heer Henkelman nog menig donateur
zou binnenbrengen.
De notulen en het jaarverslag van;
de secretaris, de heer Dankaert, wer
den goedgekeurd. Uit het jaarverslag
bleek, dat in 1960 aan de afdeling 10
leden zijn ontvallen door overlijden.
In het afgelopen jaar steeg het leden
tal van 142 tot 150. Met spijt deed
de voorzitter mededeling van het be
sluit van de heer Dankaert tot het
neerleggen van zijn functie als secre
taris wegens gezondheidsredenen. Hij
bracht de scheidende heer Dankaert,
die bijna vanaf het begin van de op
richting van de afdeling de functie
van secretaris heeft vervuld, dank
voor diens vele en belangrijke werk.
Uit het jaarverslag van penning
meester v. d. Hoven bleek, dat de
viering van het 10-jarig bestaan een
flinke hap uit de financiën heeft ge
nomen. Door de kascommissie, be
staande uit de heren van Gorcum, van
Meeuwen en Swinkels, werden de be
scheiden en boeken in orde bevonden.
Als laatste punt vermeldde de agen
da een bestuursverkiezing. Aftredend
waren de heren Dankaert en Pullens,
waarvan eerstgenoemde zich niet
meer herkiesbaar stelde. Als candi-
daat voor een bestuursfunctie was
naar voren geschoven de heer W. dej
Graaff, die door de aanwezige leden
bij acclamatie tot secretaris werd ge-
kozen. De heer Mari Pullens werd
herkozen.
De rondvraag bracht een woord
van dank van de heer Henkelman tot
de penningmeester voor de prettige
samenwerking en verstandhouding.
Verder merkte de heer Henkelman
op, dat er in het bondsorgaan nooit
iets van de Waalwijkse afdeling, die
toch mag aangemerkt worden als een
van de beste afdelingen, vermeld
staat. Hij drong er bij het bestuur op
aan hierop eens de aandacht te vesti
gen. De voorzitter kon hierop ant
woorden, dat het bestuur zal trachten
hierin verbetering te brengen, daarbij
echter opmerkende, dat het bestuur
uitvoerig mededeling aan het hoofd
bestuur had gedaan van de viering
van het 10-jarig bestaan van de
Waalwijkse afdeling. De énige reactie
hierop is een gelukstelegram ge
weest, aldus de heer van Berkel.
OUDERAVOND
ANTONIUSPAROCHIE
Morgenavond, dinsdag 7 maart
zal door de Jeugdraad van de St.
Antoniusparochie 'n ouderavond
worden gehouden. Met betrek
king tot deze avond, welke in de
zaal De Lindeboom zal worden
gehouden, zal een forum de di
verse vragen, welke de ouders
kunnen stellen, beantwoorden.
Tevens zal over de a.s. zomer
kampen, de contributiegelden, de
a.s. fancy-farr enz. en diverse
andere problemen aangaande de
jeugdbeweging enige toelichting
worden gegeven. De avond zal
worden geopend met de opvoe
ring van een toneelstukje.
COLLECTE „DRAAGT
ELKANDERS LASTEN"
De vorige week in onze ge
meente gehouden collecte ten ba
te van het t.b.c.-fonds „Draagt
Elkanders Lasten" heeft 't fraaie
bedrag van 460.opgebracht.
GESLAAGDE BAZAR TEN
BATE VAN ORGELFONDS
In de grote zaal van De Ge
croonde Leersse is j.l. vrijdag en
zaterdag een bazar gehouden ten
bate van het orgelfonds van de
Ned. Herv. kerk aan de Haven.
Het was ds. J. Breeuwsma, die
deze bazar vrijdagmiddag met
een kort woord opende, waarin
hij memoreerde dat het actie-co
mité reeds geruime tijd activitei
ten ontplooit oni de benodigde
gelden voor de restauratie en uit
breiding van het orgel bijeen te
brengen. Een van deze activitei
ten is de oud-papier actie, die
reeds een bedrag van 15.000.
heeft opgebracht. Ook voor deze
bazar is een dames-comité maan
den lang in de weer geweest.
Met dankbaarheid maakte ds.
Breeuwsma melding van de grote
medewerking welke de dames
van de zijde van de middenstand
en ook van vele andere zijden
hebben mogen ondervinden. Zo
werd o.m. door verschillende bij
dragen een bedrag van 1000.—
bijeengebracht.
Hij zag daarin 't bewijs van een
goede en hartelijke samenwer
king tussen de verschillende reli
gies in Waalwijk. Verder wtees ds.
Breeuwsma er op, dat de restau
ratie en uitbreidfng van het orgel
niet alleen voor het kerkelijk le
ven van belang is, maar ook voor
het culturele leven van de gehele
gemeente. Hij bracht dank aan
de leden van het bazar-comtié en
hoopte, dat dit niet de laatste ac
tiviteit ten bate van het orgel
fonds zou zijn. Met de wens, dat
deze bazar een klinkend succes
zou mogen worden, verklaarde
ds. Breeuwsma de bazar voor ge
opend.
En we mogen zeggen, dat de
bazar inderdaad een succes is ge
worden, want velen hebben vrij
dag en zaterdag een bezoek aan
De Gecroonde Leersse gebracht
om uit de vele aantrekkelijke ar
tikelen een keus te doen of om,
hun geluk te beproeven.
Dank zij de vele bezoekers
heeft de bazar een flink batig
saldo opgeleverd.
POSTZEGELVERENIGING
„DE LANGSTRAAT E.O."
De Vereniging van Postzegel
verzamelaars „De Langstraat e.
o." zal op donderdag 9 maart des
avonds om 8 uur in Hotel Moo-
nen haar maandelijkse vergade
ring houden. Ook niet-Ieden zijn
van harte welkom.
CHR. BEDRIJFSGROEPEN
CENTRALE
Donderdag j.l. kwam de Waal
wijkse afdeling van de Chr. Be
drijfsgroepen Centrale in verga
dering bijeen. De voorzitter, de
heer M. Faro, heette in zijn ope
ningswoord in het bijzonder wel
kom de heer C. Braspenning, lid
van het hoofdbestuur van" ge
noemde organisatie, die sprak
over het onderwerp „Loonpoli
tiek".
Aan de heer M. v. Rooij werd
m deze vergadering het w
C.N.V -msigne uitgereikt \ye!
zijn 25-jarig lidmaatschap,
EMERITAAT
De FIoogEerw. Heer Msr t
Heeeemans, oud-deken en
toor van Eindhoven, vroeger
toor van St. Jan alhier, zal
te Eindhoven vestigen in'tJ'
Wilhelminaplein 18.
De ZeerEerw. Heer H. G L,
emeritus-pastoor van NiemvU
heeft zich gevestigd in het kin'
ter Maria-oord te MeerveldW
E.H.B-O.-WEDSTRIJD
In De Gecroonde Leersse
door de Kon. Ned. Vereni®
voor EBOH afd. WaalwijkZ
strijden voor eerste hulp b;u
gelukken georganiseerd 4i
aan werd deelgenomen door nW
gen uit Sprang-Capelle, 'i
venmoer, Veen en Andel Dei»
werd gevormd door de dokt®
Starmans, Gerfpch en van Tav
Winnaar werd de ploeg uit 'i
del. De volgende plaatsen wa
resp. voor Veen, Sprang-Capj
en 's-Gravenmoer. De eec1
plaats voor de beste leidster»
naar mevr. de Freyter. s
W.S.V. „HERTOG JAN
Op zaterdag 11 maart houdti
W.S.V. „Hertog Jan" haarden
tocht in de serie „Winterwaak
lingen voor de jeugd". Start var.
af Venkelstraat 33 om half
De afstand bedraagt 10 km.
„F1DES SPORT" OPENT
UNIEKE SPORTZAAK
Na Kapsalon Willem,se en Sli
terij „De Roemer" is „I
Sport" de derde in de rij
nieuwe winkelpanden in de
tionsstraat, die met een roya!
in- en uitwendige verbouwing}!
der architectuur van arevhiter
K. C. Mekel tot stand zijn gek
men en waarmee deze snel
derniserende winkelstraat 'nvs
aantrekkelijker aanzien heeftgf
kregen.
„Fides Sport" is gevestigd in
pand Stationsstraat 51a en dei
sportzaak mag een unicum vu
Waalwijk en de Langstraat
noemd worden. Het winkelt»
en de entrée doen royaal en i
nodigend aan. Door een moi
c;jrJ#y
52).
Mac Muzzle was net klaar met
deze arbeid, toen Pie Yah Ma
weer binnen kwam, glimlachend
als altijd. „Ik zal je maar niets
vragen", zei Mac. „Kijk eens, ik
ben klaar met het briefje." Hij
reikte Pie Yah Ma het zo juist
geschreven briefje over, alsmede
het echte briefje, dat ze in 't hol
le bot hadden gevonden. Pie be
keek ze nauwkeurig en stelde
tenslotte vast: „De Oosterling
ziet geen verschil in schrijfwij
ze." „Mooi zo", zei Mac. „Dan
nu op weg om het briefje af te
leveren." Zo stopten ze het pa
piertje in het been en maakten er
een mooi pakje van. Toen gingen
ze op weg en het eerste wat ze
deden was een rijwielzaak opzoe
ken. Ze hadden er al gauw een
gevonden en stapten de winkel
binnen. De fietsenmaker was net
bezig een bandje te plakken.
„Goeie middag, beste man", zei
Mac Muzzle. „Kunt u mij w
vanmiddag een goeie fiets verk
ren?" De rijwielman wees
middellijk naar een hoek vanzij
werkplaats. „Zeker, zeker",
woordde hij. „Ik heb daan;
prima rijwiel staan. De wiek
zijn wel niet even groot en de ra
ontbreekt, maar er is nog
iemand doorheen gezakt. 1
zit er een prima stuur en 'n bes!
hel op. De huurprijs is vijf guide
hij vooruitbetaling.
FEUILLETON
van
„DE ECHO VAN HET ZUIDEN"
DE VISSER VAN
FLORIDA
door
RICHARD POWELL
3)
Als de vis haar een arm uit
de kom had getrokken, zou ze zich
waarschijnlijk slap hebben gelachen.
Het gevecht hield aan. Nu en dan
werd het wateroppervlak gespleten
door een grote, gekromde rug en een
slaande staart. Arab liet enkele me
ters lijn glippen en wond haar moei
zaam terug, verloor opnieuw terrein,
haspelde weer en bracht tenslotte een
zilver-en-koper kleurige vis langszij
de boot, waarna ik hem naar binnen
hees.
Toen ik haar op de bodem van
de boot zag ploffen, kreeg ik aan
vechtingen, uit te stappen en verder
te wandelen om de boot wat te ont
lasten.
„Een zalm!" hijgde Arab. „Een
kanjer van een zalm! Die weegt min
stens twintig pond!"
Ik schoof zover mogelijk van de
vis af en keek om me heen. Ik had
de motor afgezet, zodra de vis hapte
en het gevecht had ons doen belan
den in een kleine kreek die door man
groven nagenoeg van de rivier was
afgesloten. Aan de oever lag een
woonschuit gemeerd, de eerste men
selijke verblijfplaats die we zagen
sinds we Jake hadden verlaten. Ach
ter de woonschuit was een strook
mangroven gekapt en ik zag een zand
weg en karresporen waarschijn
lijk dezelfde weg die langs het huis
van Jake voerde.
De woonschuit was glimmend don
kergroen geverfd, in overeenstem
ming met de mangroven, en had aan
beide zijden slechts één ruitje, hoog
stens een decimeter in het vierkant.
Een paar bamboestaken rustten in ha
ken langs de ene kant van de opbouw
en over rekken op de oever hingen
visnetten. Er scheen niemand in de
buurt te zijn. Toen ik een ogenblik
toevallig naar Arab keek, zag ik, dat
ze alle belangstelling voor haar vis
verloren had. Ze staarde naar de
woonschuit.
„Pagaai wat dichterbij, Andy", zei
ze.
„Waarom? Wat moeten we om een
andermans boot heen snuffelen?"
„Dat noem ik geen snuffelen. Mag
ik niet een beetje belangstelling van
buur tot buur tonen?"
Het geval scheen te onbenullig, om
verdere tegenwerpingen te maken,
dus pakte ik een riem op en pagaaide
naar de woonschuit toe. Ik peddelde
de motorboot langs drie kanten van
het gevaarte en zag Arab's wenkbrau
wen beleefd omhoog gaan, als had ze
een gat in de kous van een ander
meisje gesignaleerd, of een revolver
in een mannenheupzak. Ik hoopte dat
het niet het laatste was.
„Nou dan", zei ik, „voor de dag
er mee".
„Nu, zei ze, ik zie een woonschuit
die zodanig verborgen is, dat je haar
van de rivier af niet kunt zien".
„En ik, antwoordde ik prompt,
„zie een woonschuit, die zodanig op
geborgen ligt, dat stroom en getij haar
niet kunnen deren."
„Toe, schei uit, Andy. Ik zie een
visnet met kapotte mazen en hoog
stens de helft van het oorspronkelijke
aantal kurken en loodjes."
„Die knaap drijft natuurlijk een
handeltje in vistuig, laat de toeristen
de vis vangen en laat ze voor dat
voorrecht dik betalen".
„Ik zie twee bamboe vishengels. En
ik heb een gezicht achter dat achter
raampje gezien", fluisterde Arab.
Waarom het idee van een gezicht
achter een raampje me een onprettig
gevoel moest geven, weet ik niet.
Iedere dag kijken er miljoenen ge
zichten door miljoenen ramen. Ik
gluurde naar het ruitje. Het was ver
laten.
„Het raam was te klein om haar
gezicht te zien te geven", zei Arab,
„maar lelijk was ze niet."
Ik gluurde niet langer, ik staarde.
Het onprettige gevoel was verdwenen.
Het raam was aldoor verlaten.
„Ze is de vrouw van de ex-visser",
zei ik. „Ze zit hier achter een spinne
wiel te wenen, smachtend naar een
bioscoopje".
„Ssssst!"
Haar scherpe vermaning gaf me
een schrik, alsof er vlak naast me een
locomotief stoom afblies. Ik keerde
om en hoorde voetstappen en toen ik
naar de woonschuit keek, zag ik een
meisje door het nauwe gangboord
langs de kajuit naderbij schuifelen.
Afgaande op Arab's beschrijving had
ik iets adembenemends verwacht,
maar dit was slechts een mager, don
ker harig meisje van een jaar of
twaalf, dertien. Ze had grote, moede
ogen en een droefgeestig lachje.
Ze kwam naar het achterdek en zei:
„Hallo."
„Hallo", antwoordde ik en Arab
zei
„Ik hoop, dat je ons niet kwalijk
neemt, dat we jullie woonschuit een
beetje bekeken".
„O, nee hoor," zei het kind, „dat
is goed." Ze sloeg een been om het
andere. „Komt u van Jake vandaan?"
„Ja", zei Arab, „daar hebben we
de boot gehuurd."
„Als u soms teruggaat", zei het
kind, „zou ik mee mogen? Ik moet
in Fort Myers een paar dingen voor
mijn oom halen. Hij is uit vissen."
„Met alle plezier", zei Arab, „maar
hoe kom je hier dan weer terug?"
„O, ik neem wel een bus of iets
dergelijks en de rest loop ik."
„In het donker?" vroeg Arab. „De
hoofdweg is drie mijl hier vandaan."
„Ik geef niet om het donker."
„Je oom zal nog wel beter vistuig
hebben, dan wat ik hier heb gezien",
zei Arab. „De staaldraad op die hen
gels is nogal geroest en dat net mag
wel eens gerepareerd worden."
„Daarom moet ik naar de winkel",
zei het meisje.
„Mijn vrouw maakte zich erg on
gerust over die hengels en dat net."
Ik was van plan Arab er eens fijn
tussen te nemen.
„Vangt je oom veel vis?" vroeg
Arab.
„O, ja zeker."
„Wat voor vis vangt hij dan?"
„Nou, zoals u daar hebt, en elft
en zo".
„O, juist," zei Arab. „Als je klaar
bent, kunnen we gaan."
„Een minuutje", zei het meisje en
schuifelde langs de kajuit naait
deur aan de voorzijde.
Ik grinnikte tegen Arab en zei
„Hallo, detective Ze antwoon
niet. Iets in haar gezicht gaf met
denken. Ze keek zo voldaan,
juist een oude vriendin ontmoet k
wier slanke lijn met vakantie was.
Ik kreeg geen kans vragen te si
len, want het kind kwam terug
klauterde in onze boot en we gil
op weg naar Jake.
Arab probeerde onderweg een?
sprek met onze passagier te
houden, maar het meisje schi
verlegen te zijn; ze bloosde enstó
terde voortdurend, zelfs toen wek
vroegen in welke klas ze kwamk
ze weer naar school ging.
Haar voornaam was Sherry en
had kennelijk weinig lust haar act
naam aan een paar nieuws?®;
Yankees te vertellen. We legden a
de steiger aan. Jake bewonderd!
zalm en keek verbaasd naar Sherr
„Ze mag met ons meerijdenJia
Fort Myers om een paar
pen te doen," legde ik uit. „Ze®1
in een woonschuit een
stroomopwaarts. Ik denk
er heen gaat."
„Van wie is die woonschuit";
zus?" vroeg Jake. „Van Harry'®
Ik zag hem dezer dagen eo'n di»j
rivier op slepen". (Wordtver»
MARKT 25 's-HERTOGENBOSCH
AVAN/
