J
ri
gf
NEW ORLEANS
Uit Je ReJactiepen
FLITSF0T0
1 1
ji
1/
V
Detective gevraagd
i
van een
baardig dictator
i
r r
DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN VRIJDAG 19 JANUARI 1962
19 januari 1962
2e jaargang no. 2
it-
Buiten verantwoordelijkheid der redactie van ,.De Echo van het Zuiden"
HoofdredacteurL. van BEERS
Redacteurs P. v. Druenen, G. v. Esch,
Ine van Heesch,
K. de Hond, B. Klijn,
A. van Liempt.
Redactieadres Putstraat 40, Waalwijk
Een merkwaardigheid in de ontwikkeling van de jazz is de regelmaat
waarmee er telkens een nieuwe stijl ontstaat. Steeds om de tien jaar
wordt er een stijl geboren en beleeft zijn grootste bloei. Dit wil niet
zeggen dat na tien jaar deze stijl niet gespeeld wordt. Nu in het cooltijd-
perk worden alle stijlen nog gespeeld, maar het is wel zo dat men op
deze stijlen niets nieuws meer kan ontdekken.
Zo zien we dan dat er na een lange bloeitijd van de ragtime plotseling
een opleving van de jazz ontstaat in de vorm van de New Orleans-stijl,
die zijn naam dankt aan zijn geboorteplaats New Orleans.
Nog meer als in de ragtime vinden
wij hier de elementen van Europese
Z volksmuziek. New Orleans had ach
tereenvolgens onder heerschappij ge
staan van de Spanjaarden, de Fran
sen en nu was de stad gekocht door de
V.S. met het gevolg dat Engelsen,
Duitsers en Ieren migreerden naar de-
Zze plaats. Elk van deze volken had
zijn eigen muziek. Temidden van al
deze verschillen in ras, taal en muziek
leefde de neger, zoekend naar iets,
dat voor al zijn rasgenoten verstaan
baar en begrijpelijk zou zijn. Hij vond
dit in de muziek van New Orleans, in
een versmelting van alle soorten muziek, die toen
daar gespeeld werden. Het lag voor de hand dat
hij het instrumentarium van de harmonie koos,
bestaande uit: kornet (na 1920 trompet), trom
bone, klarinet, bas of tuba, later uitgebreid met
banjo (of guitaar) en piano. De kornet heeft in
deze stijl de leiding, de trombone wisselt af met
de kornet en de klarinet improviseert om deze
instrumenten heen. De rest van de groep zorgt
voor het ritme.
Het repertoire van de New Orleans-stijl be
staat voornamelijk uit Europese dansen en mar
sen, hoewel later ook de blues in deze stijl ge
speeld zijn, maar dat was na zijn glorietijd.
REVOLUTIE IN DE JAZZ
Het was in deze tijd dat de grote massa de jazz
begon te ontdekken en dat de jazz zijn naam
kreeg (jass of jazz werd in het neger-amerikaans
gebruikt als1 een scheldwoord en was een bena
ming voor sexuelc betrekkingen). Aangestoken
door New Orleans, werd ook New York een stad
waar de New Orleans-stijl hoogtij vierde, en
daarna kwam Chicago aan de beurt, gevolgd door
St. Louis. We zijn nu ook in de tijd van de „ri-
verboats" op de Mississippi, die van New Orleans
naar Chicago voeren met een jazzband aan boord
en van de muziekkorpsen die op wagens door de
stad trokken.
De toenemende bekendheid van de jazz bevor
derde zijn expansie en dit gaf de musici de moge
lijkheid om van het musiceren een beroep te ma
ken. De jazz beleefde toen werkelijk een grote po
pulariteit en oefende veel invloed uit op "de lichte
muziek. Paul Whiteman oogstte met zijn orkst
grote successen door zijn muziek een jazz-achtig
ritme te geven, wat de werkelijke jazz niet ten
goede kwam, omdat het grote publiek het ver
schil niet hoorde. Maar ondanks veel onwerke
lijkheden wordt nu een begin gemaakt met wat
men terecht „The jazz age" noemt.
MUSICI VAN ORLEANS
Deze stormachtige en enthousiaste ontwikke
ling heeft de jazz veel grote mannen gegeven.
Mannen, wiens naam nu nog met ontzag wordt
uitgesproken. Velen verwierven ook bekendheid
buiten de jazzwereld. Iedereen kent Sidney Bechet
een van de grootste van de New Orelans-stijl. Na
men als Johnnv Dodds, Fletcher Henderson, King
Oliver en Kid Ory zijn ook niet onbekend, en ten
slotte Louis Armstrong, de grootste man van de
jazz is wereldberoemd geworden.
„Satchmo" maakte zij debuut in de New Orleans-
stijl. Geboren in New Orleans, vonden zijn eerste
muzikale prestaties ook in deze stad plaats. Al
gauw voer hij mee op de „riverboats" van de ene
stad naar de andere. Daarna duikt hij op in Chi
cago in het orkest van King Oliver. In 1924 is hij
in New York aangesloten bij de groep van Flet
cher Henderson en in 1925 formeert hij in Chi
cago zijn eerste „Hot-Five". Na een uitbreiding
van zijn groep en nog een tweede „Hot-Five" trad
hij alleen nog maar op als solist. Hiermee be
reikte hij zijn top en handhaaft die nog steeds.
Dit is een schets van een carrière, zoals er in
die tijd velen geweest zijn. Zij gingen echter of
wel aan hun eigen grootheid ten onder of ze za
ten aan een stijl vast.
DIXIELAND
Nu de iazz een grote populariteit kreeg was
het ondenkbaar dat hij alleen in handen van de
neger zou blijven. Spoedig vormden zich dan ook
al orkesten met uitsluitend blanken. Hoe bewon
derenswaardig de poging ook was, zij bereikten
niet meer dan een slechte imitatie. Zij speelden
een muziek, die gespeend was van alle vinding
rijkheid.
Veel meer Europese elementen kwamen naar vo
ren en belangrijke kenmerken van de New Or
leans-stijl raakten op de achtergrond. De eerste
blanke band van deze imitatie-stijl was de „Ori
ginal Dixieland Jass Band". Zij maakte de eerste
„Jazz"-opname, maar een vijftal jaren later speel
de deze band enkel nog foxtrots, ten nadele van
de New Orleans-Jazz, daar het blanken nu een
maal verkozen boven het zwarte werk.
Dit zien we nu terugkeren bij veel stijlen, terwijl
er toch wel blanken zijn geweest, die de neger ge
ëvenaard hebben. In de New Orleans-tijd was er
echter maar één blanke, waarvan men kan zeggen
dat hij groots was: Bix Beiderbecke, door zwart
en blank geëerd, onsterfelijk geworden door zijn
grote persoonlijkheid in de jazz.
Vervolg: 10 febr. a.s.
ORPHEUS
Bij hun aankomst op het hoofdbureau van po
litie te Washington vertelde Higant een man die
er in de wachtkamer lustig op los dampte, dat
het hier verboden was rookartikelen te consu
meren.
„Tegen de zenuwen meneer, die lui doen hier
alsof ze alle tijd hebben, ik wacht hier al min
stens een half uur, ik kom niet voor een weer-
praatje..."
Jonathan Miller die op dit ogenblik ook bin
nenkwam keek eerst verbluft de spreker aan, en
liep op hem toe. Ook de man was nu opgestaan
en schudde Miller hartelijk de hand.
„Hoe is het met moeder? Zijn Riek en Frans al
getrouwd? Man wat ben jij veranderd!"
Hij werd plotseling onderbroken door Higant,
die dringend verzocht beknopt te zijn, daar ze nog
meer te doen hadden, dan bekenden de hand te
schudden en naar wederzijdse gezondheidstoe
standen te informeren.
„Deze mijnheer..." begon Miller, „wel eh, dit
is Jerry Smit, Herald's assistent..."
„Wat?" Higant keek van de een naar de ander.
„Wie is hier nu gek geworden, jullie of ik, wat
Twee onzer redactieleden
vvin de echt verbonden
Vrijdag 12 januari 1962
Daar zat ik dus. Voor mijn ogen waren de hu
welijksceremoniën voltrokken, en ik was er zeer
verrukt over. Wie had dat gedacht; het waren
zulke eenvoudige kinderen. De redactie bestaat
dus nog maar uit zes personen: man en vrouw
zijn immers één Om dit alles te kunnen verwer
ken bestelde ik een kop koffie, en betaalde, zoals
het hoort, zonder mopperen een kwartje.
Iedere trouwe „WIJ"-lezer weet hoe zeer onze re
dacteurs op dit kostelijke nat gesteld zijn.'Wie be
schrijft dus mijn smachtelijke blik die ik achter
om wierp, toen bekend werd gemaakt dat het
kwartier pauze voorbij was.
Weg, koffie, maar ook... weg kwartje
Ik keerde terug naar mijn plaats en keek op het
programma.
Het derde bedrijf speelt zich af in 1913.
Derde bedrijf? Ik probeerde me te concentreren.
Voltrok het huwelijk zich in bedrijven? Ik onder-
wierp het papier aan een nauwkeurig onderzoek.
Er stond boven: DR. MOLLI^RCOLLEGE, Waal
wijk. (Ons stadje dus.)
Inderdaad ONS STADJE (Our Town) door
THORNTON WILDER, regie...
Op dit ogenblik ging het licht uit maar tege
lijkertijd kreeg ik in deze duisternis een buiten
gewoon helder ogenblik. IK ZAT NAAR EEN
TONEELSTUK TE KIJKEN
Dat ik dit pas bij het laatste bedrijf ontdekte zal
wel aan het feit liggen, dat ik verkeerd ingelicht
was over het tijdstip van aanvang.
staan wij hier onze tijd te verbeuzelen, als dat
Smit is, zal hij verschillende vragen dienen te be
antwoorden. Smit, waar is Mac Corn ley, waar
kom jij vandaan?"
„Wel eh, dat is te zeggen, eh ik kom zojuist uit
de ruimte..."
„Verduiveld, tracht me niet te bedonderen,
want ik doorzie je, ik heb nog nooit zo'n door
zichtig smoesje gehoord, wanneer je niet snel de
waarheid zeg, laat ik je vervolgen wegens onge
oorloofd gebruik van rookartikelen in de wacht
kamer van het hoofdbureau van politieafdeling
IV b in Washington.
Terwijl zich dit boeiende gesprek afspeelde reed
er vele kilometers zuidelijker een auto met flinke
snelheid voort.
Herald Mac Cornley kon niet anders dan stipt de
orders van achter zijn rug op te volgen. Doctor
Bird staarde stil voor zich uit
Plotseling vroeg ze: „Waar gaan we naar toe?"
..We gaan de ruimte in hahaha hahaha...'
Waarom de gebrilde bandiet telkens zo'n lol
had als hij over de ruimte sprak, kon Herald niet
begrijpen. Zijn uitvinding had in de verste verte
niets met ruimtevaart uit te staan, en ook doctor
Bird kon niets nieuws over de ruimtevaart ver
tellen.
Waarom hadden ze hen ontvoerd?
Het begon reeds donker te worden. Geen ster
veling was er in deze eenzaamheid te zien. De weg
werd steeds smaller, tot er niets meer als een kar-
respoor was. Plotseling verscheen er een lichtje
dat langzaam knipperde. De bril gaf opdracht het
licht tegemoet te rijden. Na een kwartiertje ont
moetten ze een auto, waarin ze over moesten
stappen. De bril reed de nieuwe wagen. Naast He
rald en Doctor Bird kwam een man te zitten met
een zware revolver. Een andere persoon volgde
in de auto waarin ze gekomen waren.
Na een paar minuten stopten de beide wagens
voor een geweldig gebouw. De deur zwaaide open
en de wagens reden naar binnen.
Dit was dus de plaats van bestemming.
Het viel Herald en Doctor Bird op, dat verschil
lende personen... Russisch met elkaar spraken.
Het spel begon namelijk om half acht, terwijl ik
om acht uur op mijn g£inak aan was komen wan
delen.
Hoewel het laatste bedrijf zich in het rijk der
doden afspeelde, welde er in mij een grote vreug
de op. De gewaande man en vrouw zijn dus toch
kinderen gebleven; de redactie bestaat nog steeds
uit zeven personen...
(Tussen haakjes: Groot is mijn bewon
dering voor deze bijna volmaakte opvoe
ring van dit hypermoderne, maar moeilijke
spel.)
TREURWILG
Wie kaatst
Verschillende malen heb ik de reactie op mijn
Kerstklucht „C'est la vie" doorgelezen, en ik
moet zeggen, dat dit schrijven me zeer geamu
seerd heeft. Uw commentaar, mhr. de Rooy, zou
op een feestje beslist geen gek figuur slaan. Ik
geloof niet, dat het nodig was, dat de redactie
mijn verhaal gemarkeerd zou hebhen met een
overbodig „CUM GRANO SALIS". U bekijkt de
hele situatie veel te subjectief, terwijl U met het
woord „Buitenstaander" waarschijnlijk Uzelf be
doelt. Iedereen begrijpt toch meteen, dat dit op
stel zuiver een amusant verzinsel was.
U wilde desondanks het telefoonnummer van de
hemel weten
Ik zou zeggen, maak eens een trip naar Deuteren;
de pastoor daar zal U beslist graag verder op
weg helpen, terwijl IK zelfs de kosten voor mijn
rekening nemen wil. U ziet, U wordt van alle kan
ten geholpen.
H. v. d. VELDEN
Selbst in dem l'alle, dasz wirklicli
in dieser Welt heutzutage der Teufel
los ware, hcitten die Christen gar
keinen Grund, übermciszig bang zu
sein, sich zu verkriechen und am Heil
der Welt zu verzweifeln.
Adolf Kolping
Op nieuwjaarsdag 1959, moest de Cubaanse dictator
Bastista, die vooral bij de boeren, de „campesinos"zeer
gehaat was, met een vliegtuig naar de Dominicaanse
republiek vluchten om het vege lijf te redden. Deze dag
betekende voor de guerilla-strijder Fidel Castro wel de
meest suksesvolle uit zijn ongeregeld en zwervend leven,
dat hij vijfeneenhalf jaar lang in het Meastra gebergte
had geleid. Terwijl ieder zich, moe van het oud en nieuw
vieren, te ruste begaf, trokken Fidel 'en zijn volgelingen
het grotendeels slapende Havanna binnen. Castro kon
digde een democratische regeringswijze en vrije ver
kiezingen aan. Dat dit bij het Cubaanse volk zeer in
de smaak viel is niet verwonderlijk, daar president Ba
tista een bewind gevoerd had wat misschien alleen te
vergelijken is met het nazibewind tijdens de tweede
wereldoorlog. Overal op Cuba vond men folterkamers
waar door de Cubaanse Gestapo afschuwelijke wreed
heden werden begaan. Castro's beloften omtrent vrije
verkiezingen zijn echter nooit bewaarheid. Al dadelijk
na zijn overwinning gaf hij toestemming om 500 men
sen te executeren.
Castro is misschien wel bezield door een emotioneel
idealisme, doch hij bestaat betrekkelijk ver onderaan op
de lijst van politieke grootheden. Ongetu/ijfeld is hij
een moedig guerilla-strijder, maar als staatsman mist hij
voorzichtigheid en wijsheid. Vele malen sprak Fidel
Castro tegen, van Cuba een communistische staat te
willen maken. Zijn manschappen vechten echter met
Russische wapens en de Cubaanse suiker wordt alleen
nog aan communistische landen verkocht. Al zijn troe
ven heeft hij ingezet op de landen van het rode blok.
De haat die Castro en zijn „barbudos" (ruige Cubaanse
soldaten) de Verenigde Staten toedragen is alleszins
begrijpelijk. Amerika leverde immers aan Batista de
wapenen om Castro te kunnen bestrijden in het Sierra
Meastra. Amerika verleende bovendien asiel aan veel
aanhangers van Batista die na de revolutie uit Cuba de
wijk konden nemen. Cuba, een doorn in het oog van
Amerika, is er thans ongetwijfeld beter aan toe dan
onder het schrikbewind van Batista, doch dit neemt niet
weg dat de 36-jarige Castro van Cuba een compleet
gekkenhuis gemaakt heeft, niet alleen voor de talrijke
mannen met een opvallende haardos, maar ook voor de
vrouwen die sigaren roken en de jeugdigen die een
imitatiebaard a la Castro dragen!
CACTUS.
==r
V
voor
en dóór de jeugd
if
