wAALwrjkse en LanqstRAAtse couraiu
pE WERKENDE JONGEMAN KOMT
GRAAG NAAR DE LEVENSSCHOOL
FILMJOURNAAL
I
ét
Musis Sacrum
Luxor
1
i
Mobiele tentoonstelling zal bedrijven bezoeken
raafS
GEDACHTEN VAN EEN BOUWPASTOOR
VRIJDAG 9 MAART 1962
84e JAARGANG No. 19
Stoomdrukkerij
flaal*Ukse Antoon Tielen
Hoofdredacteur: JAN TIELEN
Gironummer 50798
Jit blad verschijnt 2 x per week
Opgericht
Abonnement:
22 cent per week
per kwartaal 2.85
3.10 franco p.p.
Advertentieprijs: 10 cent per m.m.
Contract-advertenties: speciaal tarief
1878
Bureaux: Grotestraat 205, Waalwijk Tel. 04160 - 2621 Kaatsheuvel: Dr. van Beurdenstraat 8 Tel. 04167 - 2002
Telegram-adres „Echo'
Persoonlijk contact tussen jongens en leider is
het allervoornaamste
Stationsstraat 84. Meteen als u binnenkomt, de eerste deur aan
uw linkerhand; een grote kans dat u hem daar treft. Het kantoor
tje, ideaal gelegen aan de ingang van het gebouw, - zijn domein,
- heeft meer weg van een opslagplaats voor materiaal, dat meer
dan de normale zorg behoeft, dan een wimpelveeg van een doek
of een streek van een zachte veger. Daar, tussen de bandrecorder,
het projectie-apparaat, de blikken met koek en koekkruimels, tus
sen de boeken en werkstukken, de stoelen, tafels, kasten, bureaus
en telefoon kunt u hem vinden, breed lachend, joviaal, steeds
klaar staand voor zijn jongens, de enthousiaste jonge directeur
van de levensschool, de heer P. J. M. Broek.
Bijgestaan door een full-time medewerker in de persoon van de
heer A. A. M. de Man en de part-time medewerker, de heer A.
Quaadvliet, tracht hij voor de jongeman de levensschool tot een
begrip te maken, tot een school waar hij graag naar toekomt, en
waar hij straks, wanneer hij de school heeft verlaten, nog lang met
plezier aan terug denkt.
iVog te weinig.
De levensschool is bedoeld voor
jongens die werken. Of dit nu op een
poot bedrijf is of op een klein, of
ia een winkel, dat maakt geen enkel
verschil. Het gaat er bij het bestuur
en de leiding van de school echt niet
om, een zo groot mogelijk aantal bin
nen de muren van de school te halen,
het gaat om de jongen zelf. Vooral
omdat men er van overtuigd is, dat al
deze jongens veel aan de levensschool
kunnen hebben. Zo is 't eveneens 'n
waandenkbeeld te menen, dat voor 'n
jongen die op een groot bedrijf werkt
de levensschool van meer nut zou zijn
dan voor hem, die de hele dag alleen
in de winkel de klanten staat te be
dienen. Gaat men uit van de persoon
van de jongen zelf, dan zal men vaak
moeten constateren, dat hij, of hij nu
terwijl ook de bedrijven die maar een
deel van de aanwezige jongelui in
aanmerking laten komen, steeds min
der in aantal wordt.
Talrijke activiteiten
De deelnemers aan de levensschool,
dit jaar bedroeg op 31 juli 1961 hun
aantal 87 (le jaars 52, - 2e jaars
35), worden zowel het eerste als het
tweede jaar geconfronteerd met een
aantal onderwerpen, die voor hen
niet alleen interessant maar ook
hoogst leerzaam zijn. Naast de theo
rie krijgen zij nog lessen in handen
arbeid en lichamelijke vorming. Ge
durende het eerste jaar zijn de deel
nemers onder de handenarbeidles niet
vrij; onder kundige leiding worden
hen dan bepaalde technieken bijge
bracht die zij moeten beoefenen. Wel
rwerkafi
kerij
bouw)
halve
fOTMID'
jor gesl(
ting:
eekuur
het N.O. gevolgd heeft of niet, een
ontstellend gebrek aan de dag legt,
wat betreft „ruimtelijk zien'. Hij
heeft de zekerheid nodig, dat hij iets
van het leven kan maken, hiervan
moet hij overtuigd worden.
Belangrijk hierbij is, dat men hem
weet op te vangen en te begeleiden.
De totale nieuwe leefgemeenschap,
het werken in de bedrijven, stelt zijn
problemen, maar evenzeer de veran
derde verhouding tot het gezin en de
overige facetten van het leven.
Het is jammer dat een deel van de
werkende jeugd en hieronder vallen
vaak vakbekwame jongens, nog te
weinig kunnen profiteren van de ge
legenheid die hen door de levens
school wordt geboden. Men moet
goed begrijpen, dat vooral voor hen,
die straks chef of werkmeester in het
bedrijf zullen zijn, het enorm belang
rijk is, dat zij inzien, dat zij, door de
verantwoordelijkheid die ze dragen,
een eigen plaats innemen in de maat
schappij en als onderdeel daarvan in
bet bedrijf. Zij vooral, dienen te le
ren dat het leven een samenspel is en
dat ook het leven in een bedrijf zon
der samenwerking onmogelijk is.
W eifelende houding
Juist om het belang, om de grote
vaarde, die er voor de jongen schuilt,
wanneer hij in de gelegenheid is de
levensschool te bezoeken, neemt de
directeur van de levensschool, kon-
takt op met al de bedrijven in Waal
dijk, waarvan hij vermoedt, dat daar
jongens werken, die in aanmerking
'°:nen voor deze school. Er worden
gesprekken gevoerd tussen de leiding
va.n "et bedrijf en de leiding van de
•obool. De werving op deze manier
's een ^eaal, vooral omdat het kon-
act tussen bedrijf en, levensschool zo
enorm belangrijk is en men op deze
'njze eikaars sfeer leert kennen en
beoordelen.
Vaak blijkt ook uit de weifelende
ouding, die sommige bedrijven aan
nemen, dat de levensschool op sommi
ge Plaatsen nog niet genoeg weer-
i?.. gevonden heeft, terwijl soms
rrjfstechnische moeilijkheden er
e oorzaak van zijn, dat een aantal
nA?l n*et op levensschool te-
j ia i ^aarnaast wordt in het
I ijipf m g van de gelukkige omstan-
me k j e.!^ng gemaakt, dat steeds
I onlL Jven de jongens meteen
wanneer ze komen werken,
ganiseerde de school reeds verschil
lende bijeenkomsten voor de oud
deelnemers, maar de mogelijkheid om
alle wensen van deze oud-leerlingen
in te willigen ziet men vooreerst nog
niet.
Het bestuur van de levensschool
van Waalwijk heeft nog meer wen
sen, want ondanks optimistische uit
spraken van de directeuren van Open
bare Bibliotheken over het lezen van
de jeugd, heeft het bestuur van de
levensschool in Waalwijk de overtui
ging, dat door de werkende jeugd zo
goed als niet gelezen wordt.
De bibliotheken missen hen onder
hun leden, hetgeen voornamelijk ver
oorzaakt wordt door het feit, dat de
ouders van deze werkende jeugd wei
nig of niet leest. De stap naar het
boek voor volwassene wordt door
geen enkele jongen gezet.
Bij deze stap zou de levensschool,
wanneer zij over een eigen school
bibliotheek beschikte buitengewoon
behulpzaam kunnen zijn. Met deze
hulp en goede voorlichting zou de
mogelijkheid geschapen kunnen wor
den, dat deze jongens zich meer aan
deze bezigheid zouden gaan geven.
Ook de sportaccomodatie laat nog
veel te wensen over. De school be
schikt over een eigen dojo, die ech
ter te klein is. Gelegenheid tot dou
chen, bij deze sport toch zeer zeker
gewenst, is er niet, evenmin als een
kleedgelegenheid.
Verder zou het bestuur nog graag
de beschikking hebben over een ath-
letiek-accomodatie, terwijl een bas
ketbalveld zeer gewenst zou zijn.
De fietsenberging vraagt om een
oplossing en een apart keukentje bui
ten het handenarbeidlokaal zou geen
luxe betekenen.
En dan eindigen wij weer bij het
begin, de ideaal gelegen kantoor
ruimte is veel te klein en moet ge
bruikt worden om allerlei voorwer
pen op te bergen, het vraagt allemaal
om een oplossing, maar wanneer die
komt, dat is de grote vraag
mogen zij zelf een keus maken van
wat zij willen gaan maken. Geduren
de het eerste jaar maken zij onder de
handenarbeidlessen kennis met mo
zaïek, solderen, houtsnijden, leerbe-
werken en houtbewerken. In het twee
de jaar mogen zij in overleg met hun
leraar, zelf bepalen wat zij gaan ma
ken, omdat zij dan de verschillende
materialen met hun eigenschappen en
hoedanigheden hebben leren kennen.
Op het eind van het tweede jaar
wordt aan hen, die aan bepaalde mi
nimum eisen voldoen het sportdiplo-
ma uitgereikt.
Naast deze programmatische acti
viteiten, werden er in het afgelopen
jaar vier films gedraaid. Alle deel
nemers van de levensschool hebben
rond pasen deelgenomen aan twee
verdiepingsdagen, die werden geleid
door pater Liberatus en die werden
besloten in het klooster van de paters
Capucijnen te Tilburg. Een groep
jongens was te gast bij de pottenbak
ker Henk Potters in Goirle, terwijl
door alle groepen een bezoek werd
gebracht aan de tentoonstelling „Van
put tot pomp".
Excursies werden gemaakt naar
een krantendrukkerij, een foto-atelier
in Waalwijk werd met een bezoek
vereerd en tot slot hield de levens
school in Waalwijk samen met die
van Kaatsheuvel de jaarlijkse sport
dag. Deze dag werd in Kaatsheuvel
georganiseerd. Voor deze gelegenheid
had men zelfs gezorgd voor een ge
luidswagen, terwijl een motor ordon-
nance het verkeer regelde, wanneer
dit nodig bleek.
Problemen en wensen
Dat deze school echt wel aanstaat
en bij de jongens in goede aarde is
gevallen, blijkt wel uit het feit, dat
nog regelmatig oud leerlingen binnen
komen vallen om zomaar eens een
praatje te maken of om te vragen
wat het bestuur hier of daar van
denkt. Deze na-schoolse ontmoetin
gen mogen als enorm belangrijk ge
classificeerd worden, zo belangrijk
zelfs, dat aan deze feiten alleen al het
bestaansrecht van de school zou mo
gen worden ontleend. Het is belang
rijk dat er een contact blijft bestaan
tussen bestuur en oud leerlingen,
daarom ook stelt men alles in het
werk om tot mogelijheden te komen,
die dit contact in de toekomst in
stand zullen houden. Incidenteel or-
De sport wordt op de Levensschool enthousiast beoefend.
Stoutmoedige tocht van eerste en enige
vrouw over Niagarawaterval
Op een oktoberdag in het jaar
1901 kwamen twee mensen aan
bij de Niagara-watervallen. Het
waren Anna Edson Taylor, een
43-jarige onderwijzeres en 'n man
die zij voorstelde als haar „zake
lijke manager". Met hen brach
ten zij een grote eikenhouten ton.
In die ton wilde Anna Edson
Taylor de Niagara af gaan en 't
wachten was alleen nog op de
goede gelegenheid.
Geen goedbedoelde raad, noch
het spottend gelach van de inwo
ners van Niagara, die het gevaar
van de watervallen kenden, kon
hen afschrikken. Eerst lieten ze
de ton, die een meter hoog was
en een doorsnede had van 70 cm.,
in de waterval neer met een kat
er in. De ton was in het midden
voorzien van dikke stalen hoe
pels en er waren riemen in aan
gebracht, waarmee een mens zich
kon vastgespen.
Later op de dag werd de ton
met de kat vol water en flink be
schadigd teruggevonden in de be
nedenstroom. Deze tegenvaller
kon Anna Taylor niet uit 't veld
slaan. Zij ging naar een smid om
de ton steviger te laten maken en
liet op de bodem een stuk zwaar
ijzer aanbrengen om hem tijdens
de tocht rechtstandig te kunnen
houden.
Zij kondigde aan over de Hor
seshoe Fall te gaan aan de Cana
dese kant. Dit wekte ieders ver
wondering, want zij had volgens
deskundigen heter een gemakke
lijker traject kunnen nemen.
Na de herstelwerkzaamheden
werd de ton weer naar het ver
trekpunt gebracht op Grass Is
land, een kilometer stroomop
waarts boven de waterval.
Het weer was echter slecht en
de rivier gezwollen met vuilbruin
water; Anna stelde de tocht uit.
24 Oktober. Eindelijk was het
dan zo ver. De lucht was helder
en stralend blauw en de manager
kondigde aan „Vandaag zal de
tocht doorgaan".
Duizenden en nog eens duizen
den begaven zich naar de water
val om het gebeuren van nabij te
kunnen volgen. Om 2 uur in de
middag liet Anna zich naar het
vertrekpunt roeien. Drie kwar
tier later wierp zij een laatste
blik om zich heen en klom in de
ton, nadat zij de menigte toege
wuifd had. De riemen werden
vastgegespt en stevig aangehaald.
i.
„Van harte gelukgewenst met eervolle benoeming". Dit waren de
woorden van een telegram dat ik op de dag van mijn benoeming
tot bouwpastoor in Eindhoven ontving.
De persoon die dit telegram verzond, noemde mijn benoeming
„eervol". Dat is ook zo. Want wat gaat een bouwpastoor bouwen?
Natuurlijk een kerk, zo hoor ik U zeggen, een groot gebouw
midden in een dorp of stadswijk, waar de mensen te samen komen
voor de H. Mis en de Sakramenten, voor het Woord Gods en de
Prediking. En als het kan, moet dat ook een mooi gebouw zijn; want
de mensen komen daar te samen voor verheven, heilige dingen zij
willen daar in Sakrament en Woord telkens opnieuw Christus
ontmoeten, hun Heiland en Verlosser.
Maar een bouwpastoor bouwt nog iets anders dan een stenen
gebouw. Hij mag ook een stukje van de „Kerk" opbouwen, een
stukje van de Christus-gemeenschap die wij noemen het „Lichaam
van Christus". En dat stukje is de parochie, de kleinste Christus
gemeenschap. Daai leven de gedoopten. „De tempel van de levende
God, dat zijn wij" (2 Kor. 6, 16). Daar wordt 't goddelijke leven
uitgedeeld, en in parochieverband moet dat goddelijke leven be
houden, gevoed en gesterkt worden. Een bouwpastoor mag bouwen
aan dit leven van God in de parochie-gemeenschap „tot opbouw van
het Lichaam van Christus" (Ef. 4, 12).
Als de eerste taak van een bouwpastoor - het bouwen van een
stenen kerkgebouw al eervol is, nog eervoller is het voor hem
te mogen bouwen aan de opbouw van de „Kerk", van Christus zelf.
P. STEVENS pr.,
Bouwpastoor
Giro 362716.
gara-waterval te „temmen". In
1911 deed de Engelsman Bristol
een poging. Hij gebruikte 'n ijze
ren vat, Toen men hem opviste,
bleek hij beide knieschijven te
hebben gebroken en een kaak
been.
Een volgende poging, van
Charles G. Stephans, liep niet zo
goed af. Men vond alleen zijn ge
tatoeëerde arm. terug.
Jean Albert Laussier. 'n Fran
se Canadees, maakte gebruik van
een grote rubberbal in 1928. Deze
was versterkt met canvas en een
groot stalen frame. Versuft en
lot zijn nek in het water vond
men hem terug.
Voor geen honderdduizend dol
lar doe ik het nog eens, kreunde
hij.
Velen hebben na deze eerste
avonturiers nog geprobeerd, ie
der op hun eigen manier, de Nia-
gara-watervallen af te dalen,
maar niemand heeft deze pogin
gen overleefd.
Een zekere „Red" Hill, een 38-
jarigc schipper redder van 147
drenkelingen uit de rivier Niaga
ra kwam naar beneden met 'n
tonvormig vaartuig van auto
banden, dat hij het „ding" had
gedoopt. Alleen zijn schoenen
vond men terug. Na zijn dood in
1951 kreeg de politie van Ontario
de opdracht om alle eventuele
pogingen van waaghalzen tegen
te gaan.
(Maar nu nog spreekt men in
Niagara vol ontzag over de eerste
van allen: „Anna Edson Taylor,
want haar gelukte het..."
Het deksel ging op de ton en door
een ventiel werd wat frisse lucht
in het vat geblazen. Mevrouw
Anna Edson Taylor was gereed
voor haar tocht.
De roeiers plaatsten de ton in
de rivier en trokken haar in de
richting van de eerste stroomver
snellingen. Ze waren nog maar 'n
paar meter verder toen ze Anna
hoorden kloDpen en roepen „De
ton lekt". „Stoppen?" vroeg haar
manager. „Neen" was het ant
woord, „doorgaan"!
De roeiers maakten de touwen
waarmee ze de ton voortsleepten,
los en gingen terug. Even lag het
vat stil, maar toen werd 't door
de stroom gegrepen en bewoog al
sneller en sneller op en neer dei
nend in het woest kolkende wa
ter in de richting van de Horse-
ehoe-waterval.
Tweemaal was de ton bijna
verdwenen in de kolkende water
massa, maar dook steeds weer
op. Met een snelheid van 45 km.
per uur naderde Anna in haar
ton, waarin zij als het ware een
gevangene was, de 900 meter bre
de waterval. Daar aangekomen,
verdween het vat in een water
en schuimnevel en stortte naar
beneden van 'n hoogte van meer
dan 50 meter temidden van dui
zenden tonnen water.
Even later zag men de ton be
neden drijven. Ze had nu niet
meer zo'n grote snelheid en ze
scheen zo te ziennog hele
maal intact.
Een boot roeide vlug naar het
vaartuig toe. Het werd aan wal
gehaald en het deksel werd ver
wijderd. Eerst verscheen 'n wui
vende arm en toen klauterde een
kleine tengere vrouw uit een ge
havende ton.
Uit een diepe wonde achter
haar oor stroomde bloed en bij
de aanraking van haar lichaam
huiverde zij van pijn. Haar hele
lichaam was gekneusd, doordat
het heen en weer geslagen was in
de ton.
Toch glimlachte zij nog bij het
stormachtig applaus van de dui
zenden toeschouwers die in span
ning het avontuur hadden ge
volgd. „Zij leeft..."
Zij is de eerste en nog steeds
enige vrouw die zich liet mee
voeren door de tomeloze water
vallen van Niagara.
Tien jaar duurde het voor ie
mand anders probeerde de Nia-
ONTVOERING UIT BOEDAPEST
Een spionagefilm brengt steeds
zijn spanning mee en dat is dan ook
hier weer het geval. Een na de twee
de wereldoorlog achtergebleven Ame
rikaan laat zich voor een gevaarlijk
zaakje charteren. Hij krijgt de op
dracht een zekere prof. Jansci, onder
gronds leider van de anti-communis
ten in Hongarije, achter het ijzeren
gordijn vandaan te halen. Maar al
voordat de Amerikaan aan zijn eigen
lijke opdracht begint, raakt hij in
moeilijkheden en komt daar voorlo
pig ook niet uit. Wanneer hij na veel
moeite en gevaren de bedoelde per
soon heeft gevonden, begint een ein
deloze reeks van ontsnappingen,
waarbij de nodige doden vallen. Met
de A.V.O., de Hongaarse geheime
politie op de hielen, weten zij na een
spannende vlucht in een vliegtuig te
ontsnappen. De film die vanaf vrij
dag tot en met zondag in Musis Sa
crum draait is toegankelijk voor 14-
jarigen en ouderen.
DE STROP WACHT
Een gespannen verhouding tussen
twee bevolkingsgroepen in het verre
wilde westen zal er de oorzaak van
worden dat een man door de sheriff
ter dood wordt veroordeeld omdat hij
drie boeren die probeerden een door
de veehouders denkbeeldig getrok
ken grens te overschrijden heeft ge
dood. Wanneer de moordenaar inder
daad wordt gegrepen en in de gevan
genis is opgesloten ontstaat er een
strijd. De ene partij wil de misdadi
ger bevrijden en de andere partij wil
hem lynchen.
Het ter dood brengen van de mis
dadiger gaat niet zo vlot als de sheriff
zich had gedacht, maar uiteindelijk
ontkomt de gevangene toch niet aan
de hem opgelegde straf. Wanneer
beide partijen nu precies te horen
krijgen hoe de vork aan de steel zat
sluiten zij vrede. Het publiek kan ge
rust naar huis gaan. Toegang 14
jaar.
OPSTAND IN DE KAUKASUS
Het verhaal van Giamal, die door
de opstandige stammen uit Kaukasus
aan de Russen als gijzelaar moet wor
den uitgeleverd om een nieuwe op
stand tegen de Russische tsaar te
voorkomen, zit knap in elkaar en
munt uit door zijn vaak spannende
momenten.
Giamal is in de film een soort
vredestaak toebedacht. Hij wordt na
een langdurige opleiding tot cadet
aan de Russische academie, nadat hij
de tsaar het leven heeft gered, terug
gestuurd naar zijn stammen, nadat
deze opnieuw tot een opstand zijn ge
komen. Tevergeefs tracht hij daar op
de eerste plaats zijn vader, die sheik
is, tot een ander inzicht te brengen.
Deze pogingen zijn allemaal tever
geefs en nog voordat de Russen een
nieuwe overwinning op de fel vech
tende kozakken hebben behaald, heeft
Giamal zijn vredestaak met de dood
moeten bekopen. Toegang 14 jaar.
DE LIEFDESNACHTEN VAN
LUCRETIA
Een schitterende creatie van Be
linda Lee, die overigens geen onbe
kende in de filmwereld is, als Lucre-
tia Borgia, verantwoordt nog niet de
titel die de redactie van de N.V.
Standaardfilms te Amsterdam aan
deze film heeft gegeven. Sterk wordt
de indruk gewekt, dat men op deze
manier heeft willen proberen de
nieuwsgierigheid van het publiek op
te wekken, dat dan de goedheid moet
hebben hier in te trappen. Het ver
haal op zich, hoe pretentieloos het
dan ook mag zijn, is op een behoor
lijke wijze verfilmd en hierdoor krijgt
de toeschouwer een aannemelijke aan
eenschakeling te zien van liefdes
affaires, duels, ontsnappingen en ge
waagde bevrijdingen. Na allerlei
vreemde situaties krijgt de film (na
tuurlijk) toch nog een happy end,
waarmee de bioscoopbezoeker van 18
jaar en ouder het dan maar weer moet
stellen. De film is te zien van zater-
dag tot en met zondag.
De tcho YAn het Zuióen
VuuilïTllVru'u'1'i' «.nmn
jks tUSSci
WWWWWWWWWW
rWWWWWWWWWWWWWWWW