wAALwrjkse en LanqstRAAtse couraiu pE WERKENDE JONGEMAN KOMT GRAAG NAAR DE LEVENSSCHOOL FILMJOURNAAL I ét Musis Sacrum Luxor 1 i Mobiele tentoonstelling zal bedrijven bezoeken raafS GEDACHTEN VAN EEN BOUWPASTOOR VRIJDAG 9 MAART 1962 84e JAARGANG No. 19 Stoomdrukkerij flaal*Ukse Antoon Tielen Hoofdredacteur: JAN TIELEN Gironummer 50798 Jit blad verschijnt 2 x per week Opgericht Abonnement: 22 cent per week per kwartaal 2.85 3.10 franco p.p. Advertentieprijs: 10 cent per m.m. Contract-advertenties: speciaal tarief 1878 Bureaux: Grotestraat 205, Waalwijk Tel. 04160 - 2621 Kaatsheuvel: Dr. van Beurdenstraat 8 Tel. 04167 - 2002 Telegram-adres „Echo' Persoonlijk contact tussen jongens en leider is het allervoornaamste Stationsstraat 84. Meteen als u binnenkomt, de eerste deur aan uw linkerhand; een grote kans dat u hem daar treft. Het kantoor tje, ideaal gelegen aan de ingang van het gebouw, - zijn domein, - heeft meer weg van een opslagplaats voor materiaal, dat meer dan de normale zorg behoeft, dan een wimpelveeg van een doek of een streek van een zachte veger. Daar, tussen de bandrecorder, het projectie-apparaat, de blikken met koek en koekkruimels, tus sen de boeken en werkstukken, de stoelen, tafels, kasten, bureaus en telefoon kunt u hem vinden, breed lachend, joviaal, steeds klaar staand voor zijn jongens, de enthousiaste jonge directeur van de levensschool, de heer P. J. M. Broek. Bijgestaan door een full-time medewerker in de persoon van de heer A. A. M. de Man en de part-time medewerker, de heer A. Quaadvliet, tracht hij voor de jongeman de levensschool tot een begrip te maken, tot een school waar hij graag naar toekomt, en waar hij straks, wanneer hij de school heeft verlaten, nog lang met plezier aan terug denkt. iVog te weinig. De levensschool is bedoeld voor jongens die werken. Of dit nu op een poot bedrijf is of op een klein, of ia een winkel, dat maakt geen enkel verschil. Het gaat er bij het bestuur en de leiding van de school echt niet om, een zo groot mogelijk aantal bin nen de muren van de school te halen, het gaat om de jongen zelf. Vooral omdat men er van overtuigd is, dat al deze jongens veel aan de levensschool kunnen hebben. Zo is 't eveneens 'n waandenkbeeld te menen, dat voor 'n jongen die op een groot bedrijf werkt de levensschool van meer nut zou zijn dan voor hem, die de hele dag alleen in de winkel de klanten staat te be dienen. Gaat men uit van de persoon van de jongen zelf, dan zal men vaak moeten constateren, dat hij, of hij nu terwijl ook de bedrijven die maar een deel van de aanwezige jongelui in aanmerking laten komen, steeds min der in aantal wordt. Talrijke activiteiten De deelnemers aan de levensschool, dit jaar bedroeg op 31 juli 1961 hun aantal 87 (le jaars 52, - 2e jaars 35), worden zowel het eerste als het tweede jaar geconfronteerd met een aantal onderwerpen, die voor hen niet alleen interessant maar ook hoogst leerzaam zijn. Naast de theo rie krijgen zij nog lessen in handen arbeid en lichamelijke vorming. Ge durende het eerste jaar zijn de deel nemers onder de handenarbeidles niet vrij; onder kundige leiding worden hen dan bepaalde technieken bijge bracht die zij moeten beoefenen. Wel rwerkafi kerij bouw) halve fOTMID' jor gesl( ting: eekuur het N.O. gevolgd heeft of niet, een ontstellend gebrek aan de dag legt, wat betreft „ruimtelijk zien'. Hij heeft de zekerheid nodig, dat hij iets van het leven kan maken, hiervan moet hij overtuigd worden. Belangrijk hierbij is, dat men hem weet op te vangen en te begeleiden. De totale nieuwe leefgemeenschap, het werken in de bedrijven, stelt zijn problemen, maar evenzeer de veran derde verhouding tot het gezin en de overige facetten van het leven. Het is jammer dat een deel van de werkende jeugd en hieronder vallen vaak vakbekwame jongens, nog te weinig kunnen profiteren van de ge legenheid die hen door de levens school wordt geboden. Men moet goed begrijpen, dat vooral voor hen, die straks chef of werkmeester in het bedrijf zullen zijn, het enorm belang rijk is, dat zij inzien, dat zij, door de verantwoordelijkheid die ze dragen, een eigen plaats innemen in de maat schappij en als onderdeel daarvan in bet bedrijf. Zij vooral, dienen te le ren dat het leven een samenspel is en dat ook het leven in een bedrijf zon der samenwerking onmogelijk is. W eifelende houding Juist om het belang, om de grote vaarde, die er voor de jongen schuilt, wanneer hij in de gelegenheid is de levensschool te bezoeken, neemt de directeur van de levensschool, kon- takt op met al de bedrijven in Waal dijk, waarvan hij vermoedt, dat daar jongens werken, die in aanmerking '°:nen voor deze school. Er worden gesprekken gevoerd tussen de leiding va.n "et bedrijf en de leiding van de •obool. De werving op deze manier 's een ^eaal, vooral omdat het kon- act tussen bedrijf en, levensschool zo enorm belangrijk is en men op deze 'njze eikaars sfeer leert kennen en beoordelen. Vaak blijkt ook uit de weifelende ouding, die sommige bedrijven aan nemen, dat de levensschool op sommi ge Plaatsen nog niet genoeg weer- i?.. gevonden heeft, terwijl soms rrjfstechnische moeilijkheden er e oorzaak van zijn, dat een aantal nA?l n*et op levensschool te- j ia i ^aarnaast wordt in het I ijipf m g van de gelukkige omstan- me k j e.!^ng gemaakt, dat steeds I onlL Jven de jongens meteen wanneer ze komen werken, ganiseerde de school reeds verschil lende bijeenkomsten voor de oud deelnemers, maar de mogelijkheid om alle wensen van deze oud-leerlingen in te willigen ziet men vooreerst nog niet. Het bestuur van de levensschool van Waalwijk heeft nog meer wen sen, want ondanks optimistische uit spraken van de directeuren van Open bare Bibliotheken over het lezen van de jeugd, heeft het bestuur van de levensschool in Waalwijk de overtui ging, dat door de werkende jeugd zo goed als niet gelezen wordt. De bibliotheken missen hen onder hun leden, hetgeen voornamelijk ver oorzaakt wordt door het feit, dat de ouders van deze werkende jeugd wei nig of niet leest. De stap naar het boek voor volwassene wordt door geen enkele jongen gezet. Bij deze stap zou de levensschool, wanneer zij over een eigen school bibliotheek beschikte buitengewoon behulpzaam kunnen zijn. Met deze hulp en goede voorlichting zou de mogelijkheid geschapen kunnen wor den, dat deze jongens zich meer aan deze bezigheid zouden gaan geven. Ook de sportaccomodatie laat nog veel te wensen over. De school be schikt over een eigen dojo, die ech ter te klein is. Gelegenheid tot dou chen, bij deze sport toch zeer zeker gewenst, is er niet, evenmin als een kleedgelegenheid. Verder zou het bestuur nog graag de beschikking hebben over een ath- letiek-accomodatie, terwijl een bas ketbalveld zeer gewenst zou zijn. De fietsenberging vraagt om een oplossing en een apart keukentje bui ten het handenarbeidlokaal zou geen luxe betekenen. En dan eindigen wij weer bij het begin, de ideaal gelegen kantoor ruimte is veel te klein en moet ge bruikt worden om allerlei voorwer pen op te bergen, het vraagt allemaal om een oplossing, maar wanneer die komt, dat is de grote vraag mogen zij zelf een keus maken van wat zij willen gaan maken. Geduren de het eerste jaar maken zij onder de handenarbeidlessen kennis met mo zaïek, solderen, houtsnijden, leerbe- werken en houtbewerken. In het twee de jaar mogen zij in overleg met hun leraar, zelf bepalen wat zij gaan ma ken, omdat zij dan de verschillende materialen met hun eigenschappen en hoedanigheden hebben leren kennen. Op het eind van het tweede jaar wordt aan hen, die aan bepaalde mi nimum eisen voldoen het sportdiplo- ma uitgereikt. Naast deze programmatische acti viteiten, werden er in het afgelopen jaar vier films gedraaid. Alle deel nemers van de levensschool hebben rond pasen deelgenomen aan twee verdiepingsdagen, die werden geleid door pater Liberatus en die werden besloten in het klooster van de paters Capucijnen te Tilburg. Een groep jongens was te gast bij de pottenbak ker Henk Potters in Goirle, terwijl door alle groepen een bezoek werd gebracht aan de tentoonstelling „Van put tot pomp". Excursies werden gemaakt naar een krantendrukkerij, een foto-atelier in Waalwijk werd met een bezoek vereerd en tot slot hield de levens school in Waalwijk samen met die van Kaatsheuvel de jaarlijkse sport dag. Deze dag werd in Kaatsheuvel georganiseerd. Voor deze gelegenheid had men zelfs gezorgd voor een ge luidswagen, terwijl een motor ordon- nance het verkeer regelde, wanneer dit nodig bleek. Problemen en wensen Dat deze school echt wel aanstaat en bij de jongens in goede aarde is gevallen, blijkt wel uit het feit, dat nog regelmatig oud leerlingen binnen komen vallen om zomaar eens een praatje te maken of om te vragen wat het bestuur hier of daar van denkt. Deze na-schoolse ontmoetin gen mogen als enorm belangrijk ge classificeerd worden, zo belangrijk zelfs, dat aan deze feiten alleen al het bestaansrecht van de school zou mo gen worden ontleend. Het is belang rijk dat er een contact blijft bestaan tussen bestuur en oud leerlingen, daarom ook stelt men alles in het werk om tot mogelijheden te komen, die dit contact in de toekomst in stand zullen houden. Incidenteel or- De sport wordt op de Levensschool enthousiast beoefend. Stoutmoedige tocht van eerste en enige vrouw over Niagarawaterval Op een oktoberdag in het jaar 1901 kwamen twee mensen aan bij de Niagara-watervallen. Het waren Anna Edson Taylor, een 43-jarige onderwijzeres en 'n man die zij voorstelde als haar „zake lijke manager". Met hen brach ten zij een grote eikenhouten ton. In die ton wilde Anna Edson Taylor de Niagara af gaan en 't wachten was alleen nog op de goede gelegenheid. Geen goedbedoelde raad, noch het spottend gelach van de inwo ners van Niagara, die het gevaar van de watervallen kenden, kon hen afschrikken. Eerst lieten ze de ton, die een meter hoog was en een doorsnede had van 70 cm., in de waterval neer met een kat er in. De ton was in het midden voorzien van dikke stalen hoe pels en er waren riemen in aan gebracht, waarmee een mens zich kon vastgespen. Later op de dag werd de ton met de kat vol water en flink be schadigd teruggevonden in de be nedenstroom. Deze tegenvaller kon Anna Taylor niet uit 't veld slaan. Zij ging naar een smid om de ton steviger te laten maken en liet op de bodem een stuk zwaar ijzer aanbrengen om hem tijdens de tocht rechtstandig te kunnen houden. Zij kondigde aan over de Hor seshoe Fall te gaan aan de Cana dese kant. Dit wekte ieders ver wondering, want zij had volgens deskundigen heter een gemakke lijker traject kunnen nemen. Na de herstelwerkzaamheden werd de ton weer naar het ver trekpunt gebracht op Grass Is land, een kilometer stroomop waarts boven de waterval. Het weer was echter slecht en de rivier gezwollen met vuilbruin water; Anna stelde de tocht uit. 24 Oktober. Eindelijk was het dan zo ver. De lucht was helder en stralend blauw en de manager kondigde aan „Vandaag zal de tocht doorgaan". Duizenden en nog eens duizen den begaven zich naar de water val om het gebeuren van nabij te kunnen volgen. Om 2 uur in de middag liet Anna zich naar het vertrekpunt roeien. Drie kwar tier later wierp zij een laatste blik om zich heen en klom in de ton, nadat zij de menigte toege wuifd had. De riemen werden vastgegespt en stevig aangehaald. i. „Van harte gelukgewenst met eervolle benoeming". Dit waren de woorden van een telegram dat ik op de dag van mijn benoeming tot bouwpastoor in Eindhoven ontving. De persoon die dit telegram verzond, noemde mijn benoeming „eervol". Dat is ook zo. Want wat gaat een bouwpastoor bouwen? Natuurlijk een kerk, zo hoor ik U zeggen, een groot gebouw midden in een dorp of stadswijk, waar de mensen te samen komen voor de H. Mis en de Sakramenten, voor het Woord Gods en de Prediking. En als het kan, moet dat ook een mooi gebouw zijn; want de mensen komen daar te samen voor verheven, heilige dingen zij willen daar in Sakrament en Woord telkens opnieuw Christus ontmoeten, hun Heiland en Verlosser. Maar een bouwpastoor bouwt nog iets anders dan een stenen gebouw. Hij mag ook een stukje van de „Kerk" opbouwen, een stukje van de Christus-gemeenschap die wij noemen het „Lichaam van Christus". En dat stukje is de parochie, de kleinste Christus gemeenschap. Daai leven de gedoopten. „De tempel van de levende God, dat zijn wij" (2 Kor. 6, 16). Daar wordt 't goddelijke leven uitgedeeld, en in parochieverband moet dat goddelijke leven be houden, gevoed en gesterkt worden. Een bouwpastoor mag bouwen aan dit leven van God in de parochie-gemeenschap „tot opbouw van het Lichaam van Christus" (Ef. 4, 12). Als de eerste taak van een bouwpastoor - het bouwen van een stenen kerkgebouw al eervol is, nog eervoller is het voor hem te mogen bouwen aan de opbouw van de „Kerk", van Christus zelf. P. STEVENS pr., Bouwpastoor Giro 362716. gara-waterval te „temmen". In 1911 deed de Engelsman Bristol een poging. Hij gebruikte 'n ijze ren vat, Toen men hem opviste, bleek hij beide knieschijven te hebben gebroken en een kaak been. Een volgende poging, van Charles G. Stephans, liep niet zo goed af. Men vond alleen zijn ge tatoeëerde arm. terug. Jean Albert Laussier. 'n Fran se Canadees, maakte gebruik van een grote rubberbal in 1928. Deze was versterkt met canvas en een groot stalen frame. Versuft en lot zijn nek in het water vond men hem terug. Voor geen honderdduizend dol lar doe ik het nog eens, kreunde hij. Velen hebben na deze eerste avonturiers nog geprobeerd, ie der op hun eigen manier, de Nia- gara-watervallen af te dalen, maar niemand heeft deze pogin gen overleefd. Een zekere „Red" Hill, een 38- jarigc schipper redder van 147 drenkelingen uit de rivier Niaga ra kwam naar beneden met 'n tonvormig vaartuig van auto banden, dat hij het „ding" had gedoopt. Alleen zijn schoenen vond men terug. Na zijn dood in 1951 kreeg de politie van Ontario de opdracht om alle eventuele pogingen van waaghalzen tegen te gaan. (Maar nu nog spreekt men in Niagara vol ontzag over de eerste van allen: „Anna Edson Taylor, want haar gelukte het..." Het deksel ging op de ton en door een ventiel werd wat frisse lucht in het vat geblazen. Mevrouw Anna Edson Taylor was gereed voor haar tocht. De roeiers plaatsten de ton in de rivier en trokken haar in de richting van de eerste stroomver snellingen. Ze waren nog maar 'n paar meter verder toen ze Anna hoorden kloDpen en roepen „De ton lekt". „Stoppen?" vroeg haar manager. „Neen" was het ant woord, „doorgaan"! De roeiers maakten de touwen waarmee ze de ton voortsleepten, los en gingen terug. Even lag het vat stil, maar toen werd 't door de stroom gegrepen en bewoog al sneller en sneller op en neer dei nend in het woest kolkende wa ter in de richting van de Horse- ehoe-waterval. Tweemaal was de ton bijna verdwenen in de kolkende water massa, maar dook steeds weer op. Met een snelheid van 45 km. per uur naderde Anna in haar ton, waarin zij als het ware een gevangene was, de 900 meter bre de waterval. Daar aangekomen, verdween het vat in een water en schuimnevel en stortte naar beneden van 'n hoogte van meer dan 50 meter temidden van dui zenden tonnen water. Even later zag men de ton be neden drijven. Ze had nu niet meer zo'n grote snelheid en ze scheen zo te ziennog hele maal intact. Een boot roeide vlug naar het vaartuig toe. Het werd aan wal gehaald en het deksel werd ver wijderd. Eerst verscheen 'n wui vende arm en toen klauterde een kleine tengere vrouw uit een ge havende ton. Uit een diepe wonde achter haar oor stroomde bloed en bij de aanraking van haar lichaam huiverde zij van pijn. Haar hele lichaam was gekneusd, doordat het heen en weer geslagen was in de ton. Toch glimlachte zij nog bij het stormachtig applaus van de dui zenden toeschouwers die in span ning het avontuur hadden ge volgd. „Zij leeft..." Zij is de eerste en nog steeds enige vrouw die zich liet mee voeren door de tomeloze water vallen van Niagara. Tien jaar duurde het voor ie mand anders probeerde de Nia- ONTVOERING UIT BOEDAPEST Een spionagefilm brengt steeds zijn spanning mee en dat is dan ook hier weer het geval. Een na de twee de wereldoorlog achtergebleven Ame rikaan laat zich voor een gevaarlijk zaakje charteren. Hij krijgt de op dracht een zekere prof. Jansci, onder gronds leider van de anti-communis ten in Hongarije, achter het ijzeren gordijn vandaan te halen. Maar al voordat de Amerikaan aan zijn eigen lijke opdracht begint, raakt hij in moeilijkheden en komt daar voorlo pig ook niet uit. Wanneer hij na veel moeite en gevaren de bedoelde per soon heeft gevonden, begint een ein deloze reeks van ontsnappingen, waarbij de nodige doden vallen. Met de A.V.O., de Hongaarse geheime politie op de hielen, weten zij na een spannende vlucht in een vliegtuig te ontsnappen. De film die vanaf vrij dag tot en met zondag in Musis Sa crum draait is toegankelijk voor 14- jarigen en ouderen. DE STROP WACHT Een gespannen verhouding tussen twee bevolkingsgroepen in het verre wilde westen zal er de oorzaak van worden dat een man door de sheriff ter dood wordt veroordeeld omdat hij drie boeren die probeerden een door de veehouders denkbeeldig getrok ken grens te overschrijden heeft ge dood. Wanneer de moordenaar inder daad wordt gegrepen en in de gevan genis is opgesloten ontstaat er een strijd. De ene partij wil de misdadi ger bevrijden en de andere partij wil hem lynchen. Het ter dood brengen van de mis dadiger gaat niet zo vlot als de sheriff zich had gedacht, maar uiteindelijk ontkomt de gevangene toch niet aan de hem opgelegde straf. Wanneer beide partijen nu precies te horen krijgen hoe de vork aan de steel zat sluiten zij vrede. Het publiek kan ge rust naar huis gaan. Toegang 14 jaar. OPSTAND IN DE KAUKASUS Het verhaal van Giamal, die door de opstandige stammen uit Kaukasus aan de Russen als gijzelaar moet wor den uitgeleverd om een nieuwe op stand tegen de Russische tsaar te voorkomen, zit knap in elkaar en munt uit door zijn vaak spannende momenten. Giamal is in de film een soort vredestaak toebedacht. Hij wordt na een langdurige opleiding tot cadet aan de Russische academie, nadat hij de tsaar het leven heeft gered, terug gestuurd naar zijn stammen, nadat deze opnieuw tot een opstand zijn ge komen. Tevergeefs tracht hij daar op de eerste plaats zijn vader, die sheik is, tot een ander inzicht te brengen. Deze pogingen zijn allemaal tever geefs en nog voordat de Russen een nieuwe overwinning op de fel vech tende kozakken hebben behaald, heeft Giamal zijn vredestaak met de dood moeten bekopen. Toegang 14 jaar. DE LIEFDESNACHTEN VAN LUCRETIA Een schitterende creatie van Be linda Lee, die overigens geen onbe kende in de filmwereld is, als Lucre- tia Borgia, verantwoordt nog niet de titel die de redactie van de N.V. Standaardfilms te Amsterdam aan deze film heeft gegeven. Sterk wordt de indruk gewekt, dat men op deze manier heeft willen proberen de nieuwsgierigheid van het publiek op te wekken, dat dan de goedheid moet hebben hier in te trappen. Het ver haal op zich, hoe pretentieloos het dan ook mag zijn, is op een behoor lijke wijze verfilmd en hierdoor krijgt de toeschouwer een aannemelijke aan eenschakeling te zien van liefdes affaires, duels, ontsnappingen en ge waagde bevrijdingen. Na allerlei vreemde situaties krijgt de film (na tuurlijk) toch nog een happy end, waarmee de bioscoopbezoeker van 18 jaar en ouder het dan maar weer moet stellen. De film is te zien van zater- dag tot en met zondag. De tcho YAn het Zuióen VuuilïTllVru'u'1'i' «.nmn jks tUSSci WWWWWWWWWW rWWWWWWWWWWWWWWWW

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1962 | | pagina 1