Uit Je Redactiepen lichte muziek van gewicht I - 273 Het absolute nulpunt teqen over 2e jaargang no. 8 1 3 april 1962 Hoofdredacteur: L. F. van BEERS Redactieraad: Ine v. Heesch Marcelle Romar Anni Strawinski H. Brokx G. v. Esch J. d. Groot A. v. Liempt R. v. Montagne Redactieadres Putstraat 40, Waalwijk Ja, waarom niet? We doen toch alles electrisch tegenwoordig? We koken electrisch. Er wordt electrisch voor ons gewerkt. We draaien een knopje om en de machines zijn onze dienstwillige dienaars, of on ze wrede overheersers. Nu gaan ze in Amerika, waar ze nog meer elec trisch doen dan wij hier, ook nog electrisch bid den. Voor de „luttele" prijs van 5 dollar kan men in het bezit komen van „korte gebeden vol troost en verkwikking". Die gebeden zijn dus eerst opgenomen in de stu dio. Mgr. S. begeeft zich naar de studio, 't Rode lichtje flitst aan. Door de luidspreker klinkt een stem „Attentie, opname!" Dan begint Monseigneur S. te bidden. Eerbiedig. Is hij twee of drie regels gevorderd, dan klinkt door de luidspreker boven zijn hoofd: „Stem iets meer uitzetten s.v.p., opname over!" De zoemer gaat. 't Lichtje flitst weer. Groen - wit -rood. „Attentie Opname". Mgr. S. begint opnieuw te bidden. De technicus knikt tevreden. Zo wordt het een sukses. „Amen", zegt Mgr. S. Als de gebeden zijn opgenomen, begint er 'n groot procédé. Tientallen mensen werken er aan mee om de gebeden in 'n verantwoorde vorm de men sen voor te zetten. Er wordt geadverteerd, geëta leerd... En dan begint het tweede bedrijf van deze tragi- comedie. Mr. Stevens, beambte van het postkantoor van Chicago (U.A.S.), komt thuis met een nieuwe plaat voor zijn discotheek. Nu komt Monseigneur S. vredig in een kast te staan in 't excellente gezelschap van Bing Cros by, Beethoven, Elvis Presley en Maria Callas. Daar wacht Monseigneur S. tot hij „gedraaid" wordt. Dat gebeurt al vrij spoedig na zijn komst. Mrs. Stevens zet de plaat op, terwijl John en Elsie in 'n andere hoek met rode koppen „Monopoly" spelen. Monseigneur S. begint te bidden. De bel gaat. Mrs. Stevens gaat de kamer uit. Maar de geestelijke blijft doorbidden. Als het ene gebed uit is, doet de plaat even .zzzzzzzzt" en er begint een nieuw gebed. Op de platenwisselaar wordt Monseigneur S. straks omgelegd en bidt aan de andere kant on verstoorbaar verder. Onwillekeurig vraagt men zich af: „Hoeft de fa milie Stevens nog te bidden?" Straks komt Mr. Stevens moe en nijdig thuis. Op kantoor heeft hij ruzie gehad. Als de familie aan tafel zit, kan hij zeggen„Kinderen, eerbiedig" en dan bidt Monseigneur voor hem. Het enige bezwaar is, dat hij dan de plaat tijdig moet afzetten, maar met een beetje routine went dat wel. I J Zoals reeds iedereen wel zal wetenhebben wij in samenwerking met de KJMV Waalwijk, een grootscheeps bal georganiseerddat voor een groot gedeelte in het teken van de journalistiek zal staan. Ondanks een ferme kritiek van het AJV.P. en het Dagblad De Stem, vervolgen wij ongestoord onze „brutale" weg. De plannen stuitten in het begin op het feit dat er in Waalwijk geen zaal groot genoeg bestond om de te verwachten gasten te kunnen bergen. We speurden in de naaste omgeving, en lieten tenslotte ons oog op „De Hoge Braken" in Dru- nen vallen. In de Eftelingwas misschien ook wel een geschikte zaal, maar als geboren Waal- wijkers konden wij daar toch moeilijk gebruik van maken. Het „Persbal" zal in beide zalen van „De Ho ge Braken plaats vinden, waar zowel kranten- schrijvers als krantenlezers (tegen betalingwel kom zijn. In de grote zaal zullen afwisselend spe len: „The Playing Rockets" uit Waalwijk en Johnny and his black Cats" uit Oss. In de an dere zaal zullen optreden„The black Devils" uit Tilburg en „The hot rock Rollers", eveneens uit Waalwijk. Bovendien zullen met bepaalde tussenpozen de radio- en televisiesterren: Thea van der List en „De Rianta's" optreden. Dat „De Stemhet feit in twijfel trok dat deze laatstgenoemden werke lijk radio- en t.v.-sterren zijn, kunnen wij slechts met een meewarige grom beantwoorden. Nogmaals „Rock er maar eens uit" Uit betrouwbare bron vernemen wij dat de ore nisatoren van het songfestival „Rock er maa' eens uit" niet bijzonder met het commentaar van onze hoofdredacteur ingenomen zijn. Een gerinf, baard individu, genaamd R. P., gebruikt zelfs het woord banaal. Verder deelt R.(i)P. ons mede dat de taak vaneen conferencier op een songfestival niet licht opoe. vat dient te worden. De jeugd wil de voorge. kauwde mop niet slikken, en wanneer ze de gr°at in een onbewaakt ogenblik door hebben, roenen ze bèèèèèhh Organisation Armée Secret Het is klaarblijkelijk een liefhebberij, een soort hobby van de jeugd geworden, om muren enra' men te bekladden met de onsmakelijke letters OAS. Zelfs op de poort van de R.K. Kerk te Waal. wijk en de gevel van de Nederlands Hervormde Kerk in Besoijen troffen wij deze „versierselen" aan. Het schijnt dat de jeugd niet goed op de hoogte is van de gruweldaden die elke dag opnieuw on der dit „monogram" geschieden! Dr. Mollercollege Uit welingelichte bron vernemen wij, dat „WIJ" op het op een zeer hoog intellectueel peil staand Dr. Mollercollege steeds meer aanzien begint te krijgen. Wij waren zelf trouwens ook reeds tot deze conclusie gekomen, omdat wij drie volle weken achtereen géén kritiek van voor noemde school ontvingen. IN WERI(£LlJKH£ll> PROBEERT l)E^ Het mêek. op oezë manier Monseigneur S. heeeft gebedsgaven. Zijn ge beden zijn „vol troost en verkwikking". En wat een enorm voordeel is: ze zijn kort. Dat wil zeg gen: aangepast aan de behoefte van de tijd. „Efficiency" noemen ze dat in Amerika. Maar nu vragen wij ons af: voor wie zijn deze ge beden bestemd? Voor God? Maar die heeft geen troost en verkwikking van ons nodig. Bovendien vindt hij het niet nodig dat wij onze gebeden „voordragen". Zal hij niet het liefst heb ben, dat wij maar gewoon zeggen wat in ons hart opkomt? Welk gebed zou dan het best op de plaat opgenomen kunnen worden? Een heel eenvoudig gebed. Van een klein meisje misschien, dat zo maar aan God vertelt wat er die dag allemaal gebeurd is, of van een inbreker in de cel, het eerste van zijn leven. Of dat van een soldaat die God leert kennen op het slagveld... Allemaal korte gebeden, misschien zonder „troost en verkwikking". Niet voorgedragen, maar gestotterd of uitge schreeuwd Monseigneur S., bid voor ons Maar niet op de plaat! Vertel God wat U zag. Vertel hem van de wan hoop, haat en jaloezie. Voor „troost en verkwikking" bidt Jesus Chris tus. Wat hij bidt, is nimmer opgenomen op een plaat. zon Halverwege dit decennium, als de hoogconjunc tuur heerst, dringen er veranderingen door tot in alle lagen van de jeugd. Teeners krijgen hun ei gen muziek, genaamd Rock Z Roll, een hoofdstuk gen muziek, genaamd Rock Roll, een hoofdstuk stroming tijdens het zo geheten „Swingtijdperk" in de jazz, rhythmen en blues. Het is vooral Elvis the Pelvis geweest die in het Rockbedrijf enorme sommen geld wist te verdienen. Deze zanger heeft een eigenaardige feeling voor ritme en maat; zijn stem soms die van een huilend dier, zit vol span ning, vooral tegen de achtergrond van zijn gitaar- accoorden. Het is echter niet Elvis Presley ge weest, die de Rock ons land binnengezongen heeft. De eerste goede klap op deze jeugdige vuurpijl was in goede handen bij Bill Haley and his Comets, met „Rock around the Clock"; de ge lijknamige film veroorzaakte in ons land felle relletjes en voor de eerste maal mochten de Ne derlandse dagbladen het woord „Nozem" gebrui ken, zoals de politieagenten hun gummiknuppels. Deze Rock Roll en aanverwante genres gingen een gigantische rage vormen, zozeer dat suiker zoete Romy Schneider als Duitse filmactrice werd overschreeuwd door Conny Froboess. Zangertjes en zangeresjes schoten als paddestoelen uit de grond. Er zijn honderden namen te noemen van jongens en meisjes, die wel amusant zijn om te horen en te zien, maar wier werk slechts de verwatering van de oorspronkelijke Rockmuziek betekende. In Nederland alleen al bestaat een tiental perio diekjes, waarin de Cliff's, de Tommy's, de Ever- ley's, de Conny's en de Frankie's eindeloos „en zoutloos" uit de doeken worden gedaan, op een manier, die niet van waardering voor de intelli gentie van de gemiddelde teener getuigt. Deze bladen proberen doorgaans in nauw contact met oÖ' t>eo« 2 O ZOU DE KERK VOLGENS VELEN DE JEUC, STAAN de grammofoonplatenindustrieën, de „teenager- cultuur" in stand te houden. Het schijnt dat platen met als titel een meisjes naam, het enorm goed doen. Hierbij denken we slechts aan „Diana", „Marina", „Ramona", „Jo sephine", „Mary Lou" en vele andere, die bij mil joenen tegelijk uit de discobars verdwenen. Iemand, die regelmatig de muziekparades bij houdt zal kunnen constateren, dat een plaatje het in het ene land wel en in het andere land niet zal doen. Het sukses in de lichte muziekwereld hangt van een groot aantal factoren af. Het is erg moeilijk te voorspellen of een bepaalde song of chanson in een bepaalde uitvoering van een be paalde zanger het wel of niet „gaat doen". In Frankrijk ziet men bijvoorbeeld de chanson van een fenomenale Edith Piaf hoog genoteerd staan, die met haar enigszins wrange naviante zang het publiek steeds weer weet te boeien. Hier niet de dweperige zoetsappigheid van een inhoud loos tekstje of het dreunende ritmepatroon van een rocker die regel voor regel in herhaling treedt In Amerika, Engeland en ook in Nederland is momenteel de „Twist" enorm populair. Chubby Checker noemt zich de uitvinder van deze voor oudere mensen enorm onsmakelijk lijkende dans. Doch de „Twist" is niets dan magnifieke kunst, tenminste voor degenen die hem niet al te gek dansen. Een zekere Vince Taylor maakt van deze dans een chaos en van de zaal een compleet gek kenhuis, als hij met de microfoon over de grond rollend allerlei hysterische geluiden weet uit te stoten. Zoals altijd houdt Rusland er over deze dans een eigen mening op na. Volgens verschillende Russische intellectuelen, en die kunnen het we ten, is de „Twist" ontsproten uit wildedansen uit de oertijd. Onder ons gezegd: Nikita zal het „Twisten" wel nimmer op de juiste manier onder de knie kun nen krijgen! G. v. Esch. „Wie de jeugd heeft, heeft de toekomst" plegen (rotwoord!) de oude luidjes op te merken. Nu zijn wij er de mensen (mensjes, of desnoods mensen in wording zèg je niet) niet naar om aan oude spreekwoorden van oude luidjes geloof te hechten. We willen alleen maar zeggen dat als het zo is, dat wie ons heeft, de toekomst heeft, hem een zwarte-rooskleurige toekomst te wach ten staat. Aanleiding tot bovenstaande sombere visie was het lezen van een krantenartikel over de onlangs geopende tentoonstelling „Nul" in Amsterdam, waar kunstenaars exposeren, die al le cultuurvormen resoluut omverwerpen en ver achten, en die dan ook weer beginnen bij het nul punt in de kunst. Zij imiteren ijverig homo pithe canthropus erectus, en zien de Cro-Magnonstijl als hun hoogste ideaal. Planken met roestige spij kers worden daar tentoongesteld als de „kunst werken van onschatbare waarde" van de toe komst. Deze tentoonstelling is het tastbare bewijs dat het kwik van onze cultuur-thermomoter nu werkelijk tot nul gedaald is. Wat behelst de zoge- naaamde cultuur van onze generatie? Niets, niets. Ze is van NUL en gener waarde. Vraag aan Jan: „Wie was Shakespeare?" Tachtig van de honderd Jannen zullen alleen het verschil tussen Shake speare en kuitspier kennen. Ja, het is werkelijk zo ergHet marterharen penseel werd vervangen door een verfkanon of door 'n schilderende scoo ter, of misschien is het alleen maar domme man kracht die de verf recht uit de bus tegen het lin nen kwakt. Subtiele dichtregels van Hooft niu- teerdenij tot zinloze en onzinnige, rijmloze en on gerijmde woorden en letters. Michael Angelo zo-* ge encollega meer herkennen in de kuntselaar> van onze „mobilé's", kunstwerken (met een kor reltje zout) voornamelijk bestaande uit oud roes en afval. Daar de artisten vertolken wat er lw onder hun generatie, moet het dus wel treuru met ons gesteld zijn. „Het leven bestaat niet hoofdzakelijk en zelfs m- grotendeels uit feiten en gebeurtenissen, maarc een stroom van gedachten die voortdurend o° ons hoofd gaat", zei Mark Twain. Deze strooi- van gedachten wordt dus geuit in de biw kunst van onze modernisten. Onze stroom y gedachten: oud roest, verfklodders, gepoij rotsblokken met gaten, en wat ontsnapte aan vuilnisemmer. Groo| wij gaan electrisch bidden Prachtige diep religieuze grammofoonplaten, korte gebeden vol troost en verkwikking, voorgedragen door Mgr. S. PRIJS 1 5 DOLLAR (advartaotl* „LlU") zmm g 5 mei

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1962 | | pagina 6