wAAlwi]kse en UnqstRAAtse couRAnt D PAASBIECHT VAN DE DICHTER BINNEN- EN BUITENLAND 7eugd\ PASEN a van Mierlo De nieuwe schepping HISTOR ~puïsfjes 00 h ,a"ie 2912 2232 O 'l 55 JUNIOR kleding twen costuums twen colberts regenjassen PUROL-POEDER Haak 't mooi - schilder zelf - kies het beste - gebruik speciaal voor U gemaaktf J. E. de Jongh VRIJDAG 20 APRIL 1962 84e JAARGANG No. 30 in 00 ^dredacteur: JAN TIELEN 50798 De rcho v>n het Zuióen Clt^Sse Stoomdrukkerij MlffflKse Antoon Tielen hiadverschijnt 2 x per week Abonnement: 22 cent per week per kwartaal 1 2.85 3.10 franco p.p. Advertentieprijs: 10 cent per m.m. Contract-advertenties: speciaal tarief Opgericht 1878 Bureaux: Grotestraat 205, Waalwijk Tel. 04160 - 2621 Kaatsheuvel: Dr. van Beurdenstraat 8 Tel. 04167 - 2002 Telegram-adres „Echo' chillen n al naak. lirect: 1 het icte ke-jj nd >'11 het oordeel geveld is, hot vonnis voltrokken, gaat q|les onbarmhartig z'n gang. j ,ult de lezer zelt de evange liën opslaan en het gebeurde nagaan. Het staat hij Mat- theus in het zevenentwintig- S(C bij Markus in het vijf tiende, bij Lukas in het drie ëntwintigste en bij Johannes in het negentiende hoofd stuk. Niemand kan zich ter- natrekken van 't verschrik kelijke dat daar wordt ver haald, niemand kan z'nhan- den wassen in onschuld... Wanneer een man in de strijd voor zijn land sneuvelt of door een ander noodlot getroffen wordt, is het ant woord waarom dit geschied de duidelijk. Hier is het ech ter anders. Deze zoon van God zelf valt niet in een strijd, zijn krachten bezwij ken niet aan overmachtige verhoudingen.. Hem treft geen kwaadaardig noodlot. Alles had ook anders kun nen gaan. In de woorden „voor U overgeleverd", „voor U ver- eoten", ligt het besloten. let is de boodschap die tel kens weer terugkeert: Chris tus heeft ons door Zijn dood verlost. Gods niet te peilen genade heeft de mens niet in deze verlorenheid alleen ach ter willen laten. God is de mensen nagegaan zoals dit beschreven staat in de pa rabel van de verloren drach me of het verloren schaap. Dc weg die leidde naar het terugvinden, was van tevo - ren reeds lang bepaald, zij had geen andere uitloop dan de Calvarieberg, het houten kruis. Toen Christus aan dat kruis hing, niemand kan zich indenken wat dat bete kent, toen alle handelingen daar ophielden, alle werk, alle strijd, toen was er geen ontwijken meer aan, geen voorbehoud. Lichaam, hart en geest werden opge zogen door een vlam van een oneindige, alles door dringende pijn. Het was de voltrekking van een vonnis over een schuld, die Hij als Zijn eigen schuld op zich genomen had. Het was een vonnis dat zich voltrok zon der vergiffenis... tot Hij stierf. „Mijn God, Mijn God, waarom hebt ge mij verla ten?" Als een bittere klacht nu alles Hem. ontnomen wordt, Zijn leven. Zijn werk, Zijn vrienden. Ken bittere klacht, nu hij in Zijn eer wordt geschonden. Waar om? Was Ilij niet de meest rechtvaardige, de meest vlek keloze? Toch moest Hij lij den, verterend afdalen in de uiterste diepte, de meest afgelegen verte, dc dood. En kel en alleen, opdat die hei lige macht, die de wereld uit niets geschapen had, op nieuw open zou kunnen gaan. Daar in die dood, uit dat vreselijke niets ontstond de nieuwe schepping. Dit zullen wij gedenken deze laatste dag voor de vie ring van Zijn glorievolle verrijzenis. Het is alleen be angstigend het zichtbare re sultaat te moeten aanschou wen, dat niets anders dan oorlog, haat en nijd schijnt te brengen. Het is beangsti gend te moeten zien, dat zo- velen geen aandacht aan de ze goddelijke gebeurtenis wensen te schenken. Voor hen is het een paasfeest, dat wordt beklemtoond door rust en genot, waarin zij het drama dat vooraf is gegaan niet weer wensen te zien, waarin zij de dood van Gods Zoon zelf niet meer wensen te herkennen. Dit wegcijfe ren van het grootste drama dat zich ooit op deze wereld heeft voorgedaan, het ter dood brengen van de Zoon van God, houdt in dat voor hen ook de nieuwe schep ping voor altijd verloren zal zijn. G. De dichter zat boven op zijn zolderkamer en staarde door het dakraam naar de hemel, die hel derblauw was, gelijk dat in de lente betaamt. Nu en dan dreven witte wolkenstoeten als gewel- ige zeilschepen langzaam voor- ij. De dichter verbeeldde zich cal dit de droomschepen waren, die boordevol geladen waren met de verhalen die nog geen mens ter wereld ooit gelezen of ge schreven had, kortom dat zij zulk «en rijke lading bevatten, dat hij de beroemdste dichter van de we reld zou zijn als hij maar 'n ogen- uit zijn dakraam kon stap- i, 't blauwe luchtruim doorzei len en iets wegkapen van de schatten, die Gods adem aan de hemel had geschreven. Maar ter wijl hij zo vruchteloos stond te dromen, daalde er een dikke spin ut de hanebalken neer, die juist opzijn neus belandde. Met één slag braken zijn dro- Ben in scherven. „Bahzei de dichter hartgrondig. Hij veegde nch de neus af en blies de spin van het blanke vel papier, dat joorhem op de tafel lag. De spin pandde in een hoek van de zol der, waar ze haastig wegkrabbel- de tussen het vuil-van-jaren, dat daar geduldig wachtte op een ve ger, die nooit komen zou. De dichter ging echter door ®ct op zijn pen te knabbelen. Maar noch de pen, noch de he- ®el met de witte wolken konden geven, waarnaar hij weken- ann vergeefs aan 't zoeken was. ^ant de dichter wilde 'n vro- Mk verhaal schrijven. In vroeger a,"en had hij hittere verzen ge- f .reven, vol duistere drift. En stellingen, die de argeloze lezer haren te berge deden rijzen. JJe wereld is slecht", placht de achter te zeggen. „En de men szijn slechtMijn kunst moet •precht zijn. Zij moet weerspie sen wat er op de wereld en in mensen leeft. En dat is vuil. c aarde is een mesthoop, en dc ensen zijn de kevers, die daar in niet welbehagen aan het wroe- ,;n Z|jn. Maar op zekere dag be- Pn er iets te zingen in zijn don- jS hart. Het was alsof in zijn Jhhesnaarde ziel tot dan toe al leen de bassen gebromd hadden, en dat er nu plotseling snaren hoog en fijn aan het trillen wa ren gegaan. Want de dichter was verliefd geraakt. Nu raken dich ters en waarom deze niet vaak en makkelijk verliefd, maar hij voelde dat het deze keer de ware, grote liefde was die slechts eenmaal in een mensenleven komt. Wie die kans grijpt, is al zijn levensdagen een gelukkig mens. Wie haar mist, komt slecht terecht om tot aan zijn stervensuur het trieste bestaan van een vrijgezel te leiden. Zijn liefste was een bloeiende roos, ja, een mensgeworden zonne straal. Duizend-en-een-maal op een ciag kon zij het hoofd met de gouden lokken in de nek werpen en dan parelde haar lach licht en helder op, dat ieder die het hoorde, er door werd aangesto ken en meelachte. „Ja, kijk eens", zei Annabel tot de dichter, toen hij haar zijn lief de verklaarde. „Ik houd van ie dereen, behalve van zwartkijkers. Ik heb één gedicht van je gele zen en toen kon ik de moed niet meer vinden om ook nog aan de andere te beginnen. Schrijf nu eens een verhaal, dat de mensen vrolijk maakt, en dan kunnen we wellicht verder praten." En daarom staarde de dichter nu naar de hemel en knauwde hij vergeefs op zijn penhouder, die het al voor de helft begeven had. „Kom", dacht hij toen, „laat ik me maar weer eens tot de aarde wenden". 'Hij keek door het raam over het land. De bomen en struiken stonden in hun prilste groei. Het gras was fris en mals en de lam meren sprongen hups rond de koeien, die traag en loom en zelf voldaan de inhoud van hun maag herkauwden. De zon ging onder. Er viel een gouden licht over de ze jonge aarde en het streek over de boeren, die met volle melkem mers huiswaarts keerden, over de tuinen met de bloeiende pere laren en zelfs de grijze daken van de oude, onderhouden huizen glansden helder op, als in hun neste dagen. In de verte zong hoog en hel 'n lijster zijn avond lied" t h" Jï Misprijzend wilde dc dichter zich afwenden, toen zijn aan dacht werd getrokken door de buurman, die zicli op onopval lende wijze door de tuin bewoog. Hij bukte zich telkens, alfsof hij iets van de grond opraapte. Toen kroop hij diep weg in de heg, die de tuin omzoomde en later klom hij in een appelboom. Maar door de invallende schemering, en ook wel omdat zijn ogen door het le zen bij kaarslicht bedorven wa ren, kon de dichter onmogelijk zien wat zich in de mand bevond. Toen kwam buurmans vrouw naar buiten. „Heb je de eieren goed weggestopt?" hoorde hij haar vragen. „Hcremetijd nog aan toe! Dat was het natuurlijk. Eieren! Voor die ne^en rakkers van kinderen, die altijd aan zijn slippen hingen en lachten om zijn lange haren". Met een schok drong het tot de dichter door dat dit Paaseieren moesten zijn. En als buurman op deze avond de eieren verstopte, wel... wel... dan moest het mor gen Pasen zijn. Het was alsof er een steen in de vijver van z'n ziel viel! Vroeger in zijn jeugd was dit een hoge dag geweest. Om de eieren en om het nieuwe pak dat hij van zijn moeder kreeg. Maar vooral om het lichte gevoel van weer helemaal schoon te zijn, om als het ware met een nieuwe ziel het feest van de verrijzenis mee te vieren. „Leuterkoek!" mompelde de dichter. Want al jaren was Pa sen voor hem niet méér dan een schone legende, goed voor vrome zielen en argeloze knapen, die hun zonden en tekortkomingen neerlegden aan de voeten van 'n onnozele pastoor of een simpel paterke. Maar diep in zijn innerlijkstc ik begon een engeltje te steken. Had hij zich nog ooit zo licht en blij gevoeld als toen, nadien? Tel kens opnieuw als het verschoten gordijntje van de biechtstoel ach ter hem neerviel, vroeger, had hij lust gehad om te dansen en te springen, iedereen te omhelzen zonder enige reden en naar har telust een deuntje te fluiten. Zo maar. Sol la si, sol la si... „Leuterkoek" gromde de dich ter voor de tweede maal. Toen dacht hij aan Annabel. Zijn An nabel. die de vreugde nog kende, die hij verloren had. „Je kunt al leen vrolijk zijn als je een zuiver geweten hebt" had zij eens ge zegd. Ja, had hij geantwoord en in zijn hart had hij haar uitgela chen. Maar nu óp deze avond voor het zolderraam priemde de waarheid van haar woorden als een vlijmend lancet in zijn dich terziel. „Godnogantoc", rien de dich ter. Hij sloeg zich met de platte hand voor het voorhoofd, smeet zijn pen op het papier dat de inktspatten in het rond vlogen, stormde de trap af en lien de straat op. Terwijl hij zich met grote stappen verder haastte, overdacht hij zijn zonden van de laatste jaren. „HovaardijEen eerste zonde tegen de H. Geest. Vermetel vertrouwen, idem. Mooie meisjes te diep in de ogen gekeken. Minder belangrijk, maar toch niet te vergeten. Gestolen? Neen! Gelasterd? Neen!" De dichter liep alsof het om zijn leven ging. Hij haalde het. Hi'"end schoof hij als laatste man de biechtstoel in en hij leg de zijn hart open voor het onver moeide paterke, dat in stilte God dankte dat opnieuw een verloren schaap de weg naar de stal had gevonden. Een ogenblik later stond de dichter in de lentelucht. Hij ademde diep en de geur van bloemen oindrukte hem. „Dat is het", peinsde de dich ter, „precies zoals vroeger", en fluitend stapte hij verder, veer krachtig en jong, alsof er nieuw bloed door zijn aderen voer, ont daan van alle vuil, dat de hartc- klop zwaar maakt en dc stroom van het bloed loom en traag. Even verder reed hem Annabel voorbij. „Hallo", straalde ze hem toe: „Je ziet er zo vrolijk uit als of je het lachkruid gevonden hebt!" „Dat heb ik! Dat heb ik!" riep de dichter en hij lachte dat hij schaterde. Annabel sprong van haar fiets: „Vertel het me eens. Toe, vertel het me!" Ze keek de dichter aan, trok ver baasd de wenkbrauwen op, wierp het hoofd in de nek en weer tril den de boomblaren van haar pa relende lach: „Wat ben je veran derd, mijn dichtertje! Kom nou, vertel het me!" l)e dichter legde zijn hand op haar hand. „Ik moest een vrolijk verhaal voor je schrijven, niet? Wel... eh... wel, dat ga ik schrij ven. Morgen heb je het. En... eh... en dan kunnen we verder praten En tot grote verbazing van An nabel liep hij met een vaartje een zijstraat in. En hij holde naar huis, dc trap op, en hij kaarslicht schreef hij in één ruk het vro lijkste verhaal dat ooit ter we reld geschreven was. Kleren maken de man Mannen kopen bij een mooie kollektie moderne EXCLUSIEVE HERENKLEDING WAALWIJK Grotestraat 192 Tel. 2507 dagmorgen KLM-gezagvoerder J. van Keppel (39) onder bedrei ging van een pistool naar la ter bleek een alarmpistool wilde dwingen naar Oost-Duits- land te vliegen. Boven Harder wijk haalde dc Portugees, die een hajf jaar heeft gewerkt als bor denwasser in een van de keukens op Schiphol, en gisteren op een gratis reisbiljet naar zijn ge boorteland zou terugkeren, plot seling een pistool te voorschijn. Daarmee hield hij bemanning en passagiers (51 man) in bedwang en bedreigde hij gezagvoerder v. Keppel. Zonder dat hij hel echter wist, vloog de gezagvoerder het toestel terug naar Schiphol, waar het de marechaussee ten slotte gelukte de recalcitrante man in te rekenen. Met twee uur vertra ging vertrok de PH-DSH „Cari- bcan Sea" om twee uur voor de tweede keer naar Zurich en Lis sabon, met als eindbestemming Santiago de Chili in Zuid-Ame- rika. Dc naam van de Portugees was intussen van de passagiers lijst geschrapt. GASONTPLOFFING ROTTERDAM IN OOK INDONESIË AANVAARDT PLAN-BUNKER ALS GESPREKSBASIS „De volgende stap moet van Nederland komen" De Indonesische regering heeft het voorstel van de Amerikaanse waarnemer, de heer Bunker, aan vaard als grondslag voor gehei me besprekingen met Nederland over de kwestie Nieuw-Guinea. Dit heeft een woordvoerder van de Indonesische ambassade in Washington meegedeeld. „De volgende stap moet nu van Ne derlandse kant komen, en de In donesische regering stelt er be lang in te weten of dr. v. Roijen met nieuwe instructies naar Wa shington is teruggekeerd", liet de woordvoerder er op volgen. Dr. v. Roijen, die maandag in Washington is teruggekeerd, heeft inmiddels zo heeft de Rijksvoorlichtingsdienst in Den Haag meegedeeld aan de heer Bunker mededeling gedaan van de reactie van de Nederlandse re gering op de door de Amerikaan se waarnemer bij de geheime be sprekingen geopperde denkbeel den (het zogenaamde plan-Bun ker). Ook de Amerikaanse rege ring is omtrent de Nederlandse opvatting ingelicht. Zoals be kend, heeft de Nederlandse rege ring hoewel dit nog steeds niet officieel is meegedeeld 't plan- Bunker aanvaard als basis voor een verder gesprek met Indone sië. Mr. Schiirmann, permanent gedelegeerde hij de V.N. in New Vork en met dr. v. Roijen de Ne derlandse delegatie vormend bij de geheime voorbesprekingen met Indonesië, heeft maandag 'n onderhoud gehad met de secre taris-generaal van de V. N., Oe Thant. Aangenomen mag wor den dat mr. Schiirmann de secre taris-generaal het standpunt van Nederland ten opzichte van het plan-Bunker heeft meegedeeld. PORTUGEES DREIGDE MET ALARMPISTOOL EN WENSTE NAAR OOST-BERLIJN TE VLIEGEN Niet in Oost-Berlijn, maar in een cel van de rijkspolitie te Die- men is maandagavond de reis ge ëindigd van de 30-jarige Portu gees Édgar da Silva, die maan- Maandaginorgen heeft zich in Crooswijk in Rotterdam 'n ern stige gasontploffing voorgedaan, waarbij een zestal mensen niet ernstig gewond is geraakt. Onder hen bevinden zich twee politie agenten. Ongeveer 150 huizen in tien verschillende straten liepen schade op. Deze schade zal zeker enkele honderdduizenden guldens bedragen. OOK ONDERZEEBOOT WAL RUS NAAR NIEUW-GUINEA Binnenkort zal, naar wij ver nemen, de onderzeeboot Walrus (wiaterverplaatsing ruim 1.500 ton) naar Nieuw-Guinea gaan. Het is noe niet bekend of 't zen den van deze oorlogsbodem een kwestie van aflossing of verster king is. Waarschijnlijk zal de on derzeeboot over enkele weken uit Den Helder vertrekken. PAPOEA-AFGEVAARDIGDEN TEGEN PLAN-BUNKER Vertrouwen op Nederland De vijf Papoea's, allen leden van de Nieuw-Guinea-Raad, die met de Nederlandse regering ko men spreken, geloven niet in een massale Indonesische aanval. „Er heerst hongersnood in Indone sië", zei gisteren de heer Jouwe, kort na aankomst op Schiphol. Dc Indonesische infiltranten zijn lastig. Zij komen verhongerd aan. Hoewel zij dan spoedig „tot onze grote tevredenheid" door jonge Papoea's gevangen worden genomen, komen zij dan in dc gevangenissen, waar zij „al ons voedsel opeten". Woensdag werden de vijf Pa poea's, de heren Jouwe, Womsi- mor, Kasiepo, Torey en Tanggah- ma, ontvangen door de ondermi nister voor Nieuw-Guinese zaken mr. Bot. die dinsdagmiddag op Schiphol de lieren begroette. Het ging in de gesprekken om 't plan Bunker, dat door de heer Jouwe opnieuw, gesteund door een in stemmend knikken en uitroepen van de andere leden van de dele gatie, „onaanvaardbaar" werd genoemd. Ook twee Afrika-diplomaten, die een reis door Nieuw-Guinea hebben gemaakt, wijzen de eis van Indonesië af. GLAS, VERF, BEHANG Antoniusstraat 110 Waalwijk Tel. 2009 13311 OAS RICHT IN ORAN BLOEDBAD AAN Met een serie barbaarse over vallen heeft de OAS de spannin gen in Oran naar een hoogtepunt gedreven. Europese terroristen (loodden tenminste 20 Algerijnen, terwijl tientallen anderen ver-, wondingen opliepen. Franse troepenversterkingen kwamen dinsdag in de stad aan om met een kordon rond de Mos lem-wijken tegenaanvallen op dc Europese wijken te voorkomen. In een van die wijken was eerder op de dag een Europeaan ge lyncht. In Algiers legde de OAS de op een na grootste krant het zwij gen op met een enorme spring lading. Drie verdiepingen van 't krantegebouw werden volledig vernield. De tot het uiterste ge tergde moslems lynchten in deze stad drie Europeanen, op de zelfde plaats waar zondag drie Europese jongelui waren gedood. Ook in Algiers vielen weer ve le doden.

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1962 | | pagina 1