Be
het
tierde
geslacht
üJransleggmg
TECHNISCHE DETAILS
Jeugdblad „WIJ"
m
2e jaargang no. 1 0
11 mei 1962
Hoofdredacteur:
L.F. van BEERS
Redactieraad
Ine v. Heesch
Marcelle Romar
Anni Strawinski
H. Brokx
G. v. Esch
J. d. Groot
A. v. Liempt
R. v. Montagne
Redactieadres
Putstraat 40, Waalwijk
Om half elf zou de president de krans leggen.
Tien minuten boordien verliet de hoge functiona
ris per open auto zijn verblijf. Hij was gekleed in
het uniform van luitenant-generaal. De president,
volgens beschrijvingen een geliefd, rechtvaardig
en zachtmoedig man; volgens tegenstanders een
gehate, onrechtvaardige en ruwe bonk. Hij was
nooit in dienst geweest; afgekeurd op sterk trans
pirerende platvoeten. Edoch, presidenten komen
beter tot hun recht in uniformen en liefst die van
hoge rangen (men ziet ze weinig in het tenue van
een soldaat eerste klas).
De hoge gast zou dus een krans leggen (stond in
het protocol). Hij ontwaakte (zeer tot verdriet
van zijn tegenstanders) en zei: „Ik zou liever iets
anders leggen; een kaartje of zo (voor mijn part
een ei, fluisterde een vijand mij toe).
„WIJ" IS GEK,
I an
onze Engelse correspondent: ED. SLANDER
Langzaam, werkelijk heel erg langzaam dwaalden
mijn begerige ogen langs de banden van de eeu
wenoude boeken van wijlen Lord Charles.
In Uw eigen belang zal ik de achternaam van deze
veelomstreden historische figuur niet noemen.
Het navolgende verhaal zou U nóg meer in Uw
geest achtervolgen en die kwellen met onrustba
rende vormen aannemende gewetensvragen.
OMDAT
WIJ GEK ZIJN
Abonnee
limaan mijn betoog geen voorbarig einde te ina-
ifn, dwaalden dus mijn ogen met buitengewoon
jegerige blik nog steeds langs de vergane, ver-
Ie, verschimmelde, vergeten en door de leef
tijd getekende banden.
De oude Charles, geestig als hij was, en geestig
;,jlshij nu nog steeds is, welke mening zelfs „een
mme Dutchman" zal accepteren, had z'n boeken
ut, zoals 'n meer normaal wezen gedaan zou heb-
bfn,soort bij soort gerangschikt; ook niet zoal*
ielen wellicht menen, wat hun niet kwalijk te ne-
uen is, in de z.g. alfabetische volgorde geplaatst,
Kt in liet laatje een alfabetische klapper. Neen,
had hen op kleur gerangschikt. En jullie zult
wrider twijfel allen begrijpen wat dit betekent.
Inderdaad, de insiders beginnen reeds te sidderen
mtebeven, tot mijn genoegen zie ik nu reeds
niet-insiders eveneens dergelijke uitingen van
irote schrik en emotie ten toon spreiden en in
dachten zie ik mijn lezers in het land der kaas-
xillen hun ogen op vader, de beschermer van liet
pin richten, op wie alle hoop gevestigd is.
lorspronkelijk lag het niet in mijn bedoeling U
ifls meer over deze zaak te vertellen, maar een
mgdurig telefoongesprek met onze hoofdredac-
ur. die mij op een voortreffelijke wijze hierover
leeft voorgelicht, heeft mij doen besluiten, datge-
ae.wat ik eerst niet van plan was, alsnog ten uit-
oer te brengen.
Destijds (in de jaren dertig) hebben de kranten
over dit geval vol gestaan. Een kort uittreksel, op
tigen manier weergegeven, volgt nu.
Omstreeks 1928, ten tijde van de natte moes
son, trok Lord Charles, toentertijd een be
kend natuurvorser, er met zijn bediende, la
ten we hem James noemen, op uit, om in het
Andesgebergte, ja, U raadt het reeds, de na
tuur in al zijn schakeringen te vorsen.
Lang is er toen niets meer van hem verno
men, tot op een zekere dag een radio-amateur
in Buenos Aires, een kort bericht ontving,
sterk gestoord door een naderend onweer,
maar waaruit op te maken was: ,.Ik heb het.
Charles."
Opgetogen werd het bericht herhaald door
alle stations; wat Charles had, wist echter
helaas niemand, alleen Charles zelf
Mi, zeggen wij Engelsen, rustig zittend in onze
tomfortabele zetels, hij rooit het wel, maar de
praktijk heeft helaas duidelijk bewezen dat onze
karles het niet rooide.
lad hij het maar gerooid, dan zou er niets ge
lord zijn, maar hij rooide het niet, en daar is
'üe ellende vandaan gekomen.
'^geloof dat we nu het tijdstip naderen, waarop
'ontknoping wel zal kunnen plaats vinden.
Nant Charles kwam uiterlijk ongedeerd terug,
"e eerste weken dat hij thuis was, gebeurde er
D»g niets.
Naar daarna is de ellende begonnen.
Hji kwam in de greep van het...
Nat was er namelijk gebeurd?
karles had daar boven in het gebergte kennis
;emaakt met het enige op aarde nog levende lid
van het derde geslacht.
kn wanstaltig gedrocht, zonder enige beschaving.
Naar bovenal, gezegend met het... Boze Oog!
Urenlang heeft het huisgehouden bij de ouwe
karles.
Gekweld heeft het hem, en er wordt zelfs beweerd
J'(,r's nachts benige handjes om de poten van
zijn lits-jumaux grabbelden en dat hij er niet van
kon slapen.
Het heeft o.a. ook zijn boeken op kleur gerang
schikt.
Nu Charles is doodgegaan van ellende, spookt het
Boze Oog nog in zijn huis rond, o.a. om de boe-
ken op kleur te houden.
En vanuit deze hoogst gevaarlijke plaats zegt Uw
correspondent U, met een ijzige wind in zijn nek,
welterusten.
Om tien uur stond het monument al in afwach
ting. Twee wachten met schone nagels stonden
aan weerskanten. Honderden stonden gereed om
bij de eerste aanblik van een mooi uniform hard
„hoera" te roepen en „leve de president" (alsof
dat wezenlijk invloed op zijn leven zou hebben).
Precies op tijd arriveerde de kranslegger. Statig
schreed hij op het monument toe, terwijl een mi
litaire kapel indrukwekkende deuntjes ten gehore
bracht.
De krans bewoog zich voor de president. Het was
een mooi geheel. De president zag hem voor het
eerst. Twee eveneens geüniformeerde mansperso
nen sjouwden het ding naar de plaats van be
stemming. Voor het monument stond een stan
daard, waar de krans op geplaatst moest worden.
„Wat was het eigenlijk voor een monument",
dacht de president. Nu speelde zich 'n korte plech
tigheid af (zo lazen wij later in de pers). De hoge
autoriteit legde de krans. Dat wil zeggen, de twee
adjudanten zetten het bloemengevaarten voor-
Door LUDO BOS
zichtig in de stelling en de president gaf ook nog
even een aai. Op het lint stond ook nog iets. Geen
wonder, dat tallozen zich de ogen wisten (overi
gens het enige wat ze wisten). Vijf passen deed de
president achterwaarts (na jarenlange ervaring in
dergelijke aangelegenheden kon hij dit zonder
achter zich te kijken). Hij salueerde en prompt
zette het orkest de volksliederen in.
Met een brok in de keel is men toen heengegaan.
„Wat ben ik voor een prutser", zei ik tot Mathil-
de, „dat ik nog nooit de emulsienummers van
mijn films en het percentage bewolking tijdens de
opnamen genoteerd heb!"
Ze keek me aan met een gezicht van„Stil maar,
straks komt de dokter". Maar voegde er (lief)
aan toe: „Je maakt beste foto's, Jos. En wat kan
het je achteraf schelen hoeveel procent regenwol
ken er waren?"
Niet helemaal gerust lette ik die zondag op mijn
clubgenoten.
Ja, hoor, allen torsten grote agenda's waarin zij
na iedere opname minuten lang ijverig aanteke
ningen maakten. Onze fotohandelaar Joep (die
klaarblijkelijk een afwijking heeft, want hij foto
grafeert met onze amateurclub mee!) droeg op
zijn rug een groot peilapparaat met gyrokompas.
„Om de stand van de zon te bepalen, als hij on
zichtbaar is!" riep hij opgewekt. „Alphons draagt
de hygrometer voor de vochtigheidsbepaling van
de lucht en Teun-van-de-frietkraam de sextant!"
„Draag jij niets?" vroeg ik aan Marcel, die ik wel
zag fotograferen, maar niet noteren.
„Ach Jos, wat zal ik zeggen, ik doe niet mee aan
dat noteren van de technische details. Ik knip
maar, zoals het mij dat het beste lijkt en het kan
me later niets schelen hoe. dat zo gekomen is..."
Geroerd schudde ik hem de hand.mlk geloof dat
wij beiden een hogere wijsheid achterhaald heb
ben, Marcel. Ga mee, fotograferen!"
Later, toen we onze clubgenoten ver achter ons
hoorden ploeteren, vroeg ik hem: „Hoe hen je zo
geworden, |Marcel, zo wijs bedoel ik."
„Ja, Jos, dat komt eigenlijk door mijn geliefde
oudoom Joachim. Op 92-jarige leeftijd, op een
fototocht in Zwitserland, wilde hij de 475ste no
titie in deel 28 van zijn notitiebibliotheek afron
den met een juiste opgave van de hoogte boven
de zeespiegel. Hij nam daartoe het gemiddelde van
een barometeraflezing (hij had altijd twee pak
ezels hij zich) en een driehoeksmeting op een
bergtop en het dorpje in het dal. Hierbij echter
stortte hij van een rotspunt. Die avond kwamen
de ezeltjes alleen naar beneden..."
Zwijgend liepen we verder.
„Oom Joachim liet niet alleen een schat van ge
gevens na, maar ook stapels negatieven. Aan het
vergroten daarvan was hij nooit toegekomen.
Begrijpelijk met al dat noteren..."
COBAKA
liet was op een tijdstip dat „The man in the
streetgraag onmenselijk vroeg wil noemen, na
melijk om 7 uur in de morgen, dat de wekkers
op de in de titel vermelde datum in de resp.
slaapkamers der redacteuren van het jeugdblad
„WIJ", een gezamenlijk geluid produceerden, dat
ongeveer te vergelijken is met het lawaai dat
„The Ilot Iiock Rollersen „The Black Devils
gewoonlijk ten beste plegen te geven.
En nauwelijks was dit waardeloze geluid ver
stomd, of het drong tot uw redactie door dat er
in Drunen twee lege zalen wachtten.
Wij spoedden ons dus naar De Hoge Braken, bij
gestaan door een puur-vaderlands voertuig, met
name een DA F, om de geweldige hoeveelheid
kranten uit geheel West-Europa te transpor
teren.
,WIJ'
zoekt een
SPORT
REDACTEUR
Tot onze onbeschrijflijke vreugde is het „oer
degelijke" voertuigje niet bezweken en kon om
half negen, ook nog ongelooflijk vroeg, de vrije
zaterdag in acht nemende, het eerste ballonnetje
opgeblazen worden. En op het ogenblik dat het
tweede met een origineel knalletje ontplofte,
stond een horde jong volk de bel te mishande
len, die reeds een kaartje wilde komen kopen.
Na verder de gehele dag gewerkt te hebben als
geiten, varkens, poedels, nu ja, noem maar op,
kon de hamer om half zeven des avonds voor de
laatste maal op een duim timmeren.
De zaal begon nu vol te stromen en om half ne
gen was het gedrang zó groot, dat hele kudden
eenvoudig vergaten te betalen.
We slaan nu enkele uurtjes over, want, bent n
zelf op dit nationaal Persbal geweest, dan is
commentaar tóch overbodig, en bent u er niet
geweest, vraag het dan aan een vriend of kennis.
U zult toch zeker wel iemand van de zevenhon
derd bezoekers kennen
Wel willen we proberen om in de volgende editie
enkele deelnemers en gasten aan het woord te
laten. We kunnen toch moeilijk zelf gaan zeg
gen: „Ach, het was toch zo gezelligof „Ohlala,
het was toch zo goed".
En nadat de zanger van „Johnny and his Black
Catsvan het dak gevallen was, hij lag tenmin
ste op de grond tijdens deze bekende aria, en na
dat ook „The Playing Rocketsop een voortref
felijke wijze nog enkele nummers via hun echo
installatie de balzaal hadden ingestuurd, werd t
doek neergelaten. De kleine zaal ging nog een
ietsje langer door, maar om half twaalf was er
toch van een einde sprake, een einde van dit
grootse bal voor krantenschrijvers en kranten
lezers, om even later de B.B.A. tot wanhoop te
gaan brengen.
En tot slot:
Wist U dat op dit nationaal Persbal bijna alle
landelijke en provinciale kranten vertegenwoor
digd waren, behalve natuurlijkDagblad de
Stem
Red.
(advertentie)
Voor spoedige indiensttreding vraagt
het
Medewerkers
Voorwaarden
van het sterke geslacht
enige journalistieke aanleg
moet in staat zijn de door onze
dames vervaardigde koffie te drin
ken.
Geboden wordt
GEEN salaris
drie vrl. mede-redactieleden
Brieven te richten aan bovenstaand redactie
adres.
zaterdag 5 mei j.l.
HSIMI
Foto Hana Brokx
