z
mts w
van deR
ven
iü
m
VERS VAN DE PERS
■ÏÏftK Z
BELEVENISSEN VAN SMIDJE VERHOLEN
,'ij i
n
H
O
O
c*
5
•JTW
T)E ECHO VAN HET ZUIDEN VAN MAANDAG 21 MEI 1962
UI
MOD?Hl'IS
Markt 17
's-Hertogenbosch
Tel. 37073
strook onder de trottoirs aan de
oostzijde van de weg.
Voorstel tot aankoop van warm
waterapparaten (geysers).
Laatstelijk is bij besluit van de
raad van 30 juni 1961 een krediet
beschikbaar gesteld voor de aan
koop van een aantal warmwater
apparaten voor huishoudelijk ge
bruik, in huur of huurkoop te ver
strekken door de gemeentelijke
licht- en waterbedrijven aan parti
culieren.
In verband met de blijvende vraag
naar het plaatsen van huurgeysers,
alsmede gelet op de voortschrijden
de mate van bebouwing en bewo
ning van de uitbreidingsplannen
„Besoij en-Noord" en „Bloemen-
oord", is wederom aanschaffing van
een 215-tal nieuwe geysers nood
zakelijk.
Provinciaal nieuws
VAN LANSCHOTPRIJS 1961
toegekend aan leiding
TILBURGSE SCHOUWBURG.
De Van Lanschotprijs 1961, be
staande uit een bedrag van duizen
gulden en een zilveren legpenning,
is donderdagavond in de foyer van
de Tilburgse Schouwburg door bur
gemeester uitgereikt aan de leiding
van deze cultuurtempel .Zowel de
directeur de heer Wim Bary, als
de voorzitter van het stichtingsbe
stuur, de heer H. van Dullemen,
wisten op het moment dat de toe
kenning van deze prijs werd be
kend gemaakt, niet goed hoe te rea
geren.
Deze Van Lanschotprijs, die in 1959
door de directie van de Van Lan-
schotbank in Tilburg is in gesteld,
omvat een fonds van 10.000 gulden.
Deze prijs gaat elk jaar naar hen
die in de afgelopen periode de be
kendheid en de luister van de stad
in hoge mate hebben bevorderd.
Unaniem waren alle juryleden,
mr C. J. Becht, mr dr B. J. M. van
Spaendonck, de heer J. M. G. van
Lanschot, drs H. A. G. Moonen, dr
F. A. Vercammen en de heer J. van
Brussel, het er over eens, dat de
meest in het oog springende presta
ties op dit vlak in 1961 zijn behaald
in de schouwburg, die tot nu toe
werkte met een gemiddelde bezet
ting van 85 per voorstelling.
ONVERGETELIJKE VIERING
van de eerste verjaardag van de
TILBURGSE SCHOUWBURG.
De naam Verdie heeft bij elke lief
hebber van de „grand opera" een
magische klank en als dan op het
programma ook nog de naam „Ri-
goletto" vermeld staat, is alles com
pleet om een feestelijke avond te
kunnen verwachten De attractie
werd donderdagavond in de Stads
schouwburg bovendien nog ver
hoogd door het feit, dat deze opera
gebracht werd door 't gerenomeerd
FEUILLETON
van
„DE ECnO VAN HET ZUIDEN"
Het geheimzinnige
geval Blythe
Een oorspronkelijke speurders
roman door
J. F. VAN NUGTEREN
pppprpprpprpprpppp
6).
De knaap, bij wie nu werkelijk
alle vrijmoedigheid was verdwe
nen, boog kleurend 't hoofd met
de weerbarstige sluike haren,
welke blijkbaar geen scheiding
duldden, mompelde verschrikt
„ja,meneer" en ging dan timide
heen om zijn plicht te doen. No
taris Forbes zuchtte geërgerd en
dacht er over na de knaap, van
wie hij sterk twijfelde ooit iets
van een bediende in zijn huis te
kunnen maken, de andere maand
te ontslaan. Iets dat hij stellig
reeds eerder zou hebben gedaan,
indien niet zijn pogingen om iets
beters en bruikbaarders te krij
gen, reeds enkele malen waren
gestrand. Het was inderdaad
moeilijk in deze vreemde tijd na
de tweede wereldoorlog een be
diende te krijgen zoals hij ze
vroeger legio kon krijgen. Een
bediende, zijn huis waardig.
Notaris Forbes! Na alles en
in feite was dat niet veel wat
Harold Launders, sinds zijn ont
scheping van de boot uit de tro
pen, in diverse mensen zijn ont
stemming had doen wekken en
zijn humeur omlaag gehaald, zou
zijn treffen met de oude notaris
het summum blijken te worden.
Notaris Forbes was al flink op
jaren. Hij was van oude, deftige
en voorname stempel. Eigenlijk
ouderwets, hetgeen voornamelijk
tot uiting kwam in de keus van
zijn kleding en ook in de samen
stelling van het meubilair in zijn
werkkamer. Hij was gauw geïrri
teerd, wanneer bijvoorbeeld in
'n gesprek met een of ander per
soon, deze de notaris niet ter
stond kon volgen in diens meest
al te haastig geponeerde stellin
gen of wat daar voor door moest
gaan. Zijn voorname positie, die
hij nu reeds meer dan veertig
jaar innam, zomede het feit, dat
ook zijn vader een leven lang het
notarisambt had vervuld, bracht
hem er vaak toe tot ergeris van
zijn gespreksgenoot, een eigenge
reide toon aan te slaan en heers
zuchtig, zelfs aan de grens van
gezelschap van het Theatre Royal Het nieuwe bedrijf is, evenals het
de la Monnale uit Brussel, een opera
die speciaal bij vele Tilburgers be
kend is omdat „de Monnaie" al ja
ren lang een trekpleister is voor hen
die, om een opera te zien, de Bel
gische hoofdstad gaan bezoeken.
Het spreekt dus vanzelf, dat de
zaal reeds dagen tevoren geheel was
uitverkocht en dat diverse autoritei
ten waren gekomen om bij deze
hoogst artistieke viering van het
één-jarig bestaan van deze onvol
prezen schouwburg acte de présence
te geven. De directeur Wim Bary
opende met een woord van welkom
aan alle feestvierenden en in het
bijzonder aan de ambassadeur
van België Baron F. X. van der
Straten-Waillet, monseigneur W.
Bekkers, bisschop van Den Bosch,
de commissaris van de Koningin in
de provincie Noord-Brabant mr dr
C. N. M. Kortman en Burgemeester
en Wethouders van Tilburg.
Bij al deze loftuitingen kan het
eindoordeel in enkele woorden wor
den samengevat. De viering van het
één-jarig bestaan van de Stads
schouwburg is door deze uitvoering
uitgegroeid tot een manifestatie op
hoog niveau van Kunst met een
grote K, waarvan de uitverkochte
zaal nog lang de mooiste herinne
ringen zal bewaren. Zelden heeft
men een publiek de zaal zien ver
laten dat zó onder de indruk was
van een welbestede avond en zelden
heeft men een bloemenhulde zó op
zijn plaats gevonden als hier het
geval was.
Het langdurig applaus was een
duidelijk bewijs dat men zéér onder
de indruk was was van hetgeen men
deze avond had gezien en gehoord.
C. H. V. VEGHEL PRACHTIG
BEZIT RIJKER.
Wanneer zaterdag de minister van
landbouw mr V. G. M. Marijnen de
nieuwe veevoederfabriek van de
Coöp. Handelsvereniging van de
Noord-Brabantse Christelijke Boe
renbond te Veghel officieel zal heb
ben geopend, neemt men bij de
C.H.V. het derde veevoederbedrijf in
gebruik. Het is een prachtige be
kroning van vijftig jaar werken.
De Coöperatie heeft hiermee te
vens een unicum in Europa gescha
pen, doordat zij daarmee 't grootste
mengvoederbedrijf van West-Europa
beheert.
In totaal is in Veghel 25 millioen
geïnvesteerd om de enorme stijging
van de vraag naar mengvoederpro
ducten op te vangen. De drie be
drijven zullen tezamen een capaci
teit omvatten van 2700 ton per dag.
tweede, gelegen langs de Zuid-Wil
lemsvaart, aan de rijksweg 's-Her-
togenboschHelmond.
Het bedrijf werkt voor meer dan
30.000 aangesloten landbouwers in
Noord-Brabant, een belangrijk ge
deelte in Zeeland en een kleiner ge
deelte in Gelderland.
Bij deze nieuwe fabriek staat een
35 meter hoog complex van 35 silo's
met een opslag capaciteit van meer
dan 45.00 ton.
Men verwacht dat ongeveer 1500
genodigden, waaronder talrijke au
toriteiten, de opening zullen bijwo
nen.
De vis begint aan de kop te stinken
Zuid Hollandse Uitgeversmij., Den
Haag (Cultuur serie)
De talloze lezers, die het boek van
Fritz Wöss, „Honden wilt ge eeuwig
leven", als een waardevol bezit in
hun boekenkast hebben opgeborgen,
zullen beslist niet nalaten het vervolg
op deze zo imponerende roman te le
zen. Velen zullen zich nog wel deze
eerste cultuur-serie roman herinne
ren. Het bevatte het epos van de on
bekende, eenvoudige soldaat, die be
drogen was in de grootste hel die de
wereld ooit heeft gekend, de hel van
Stalingrad. Op dit boek „Honden
wilt ge eeuwig leven?" is nu het ver
volg „De vis begint aan de kop te
stinken" verschenen. Voor de negen
tig duizend duitse soldaten en offi
cieren die de hel van Stalingrad over
leefden en in sovjetrussische gevan
genschap raakten, betekende deze
scad niet het einde van al die ellende.
De schrijver, Fritz Wöss, die zelf deel
uitmaakte van dit spookleger van af-
geschrevenen en uitgeschakelden,
heeft op een aangrijpende wijze een
beeld geschetst van deze nieuwe in
ferno. Hij geeft in zijn zo juist ver
schenen boek een schril beeld van de
verschrikkingen van het sovjetrussi-
sische systeem, maar ook van de mens
in gevangenschap, die afgesneden van
alles wat hem lief is en die tot het
bittere eind voor eigen levensbehoud.
Een waardevol boek, dat een verrij
king zal betekenen voor velen.
Ilona
Zuid Hollandse Uitgeversmij., Den
Haag (Cultuur serie)
Hans Habe heeft met zijn nieuwe
trilogie een nieuw succes geboekt bij
de reeds vele behaalde. Na eerst in
het middelpunt van de belangstelling
te zijn gekomen met zijn romans
„Naspel", „Over de schreef", „In
naam des duivels" en de belangrijke
Forumbiologie „Ik neem de hand
schoen op", bereikte hij zonder twij
fel de top met zijn boek: „Ilona".
In het boek, dat in drie gedeelte is
opgebouwd, wordt de lezer gecon
fronteerd, met de fel bewogen levens
van drie vrouwen: Ilona, Zita en Eva.
Als dochter van een eenvoudig sta
tionschef, vindt Ilona al heel jong de
weg naar de grote Hongaarse stad
Boedapest. Daar leert zij het leven in
al haar verschijningsvormen kennen.
Haar dochter Zita groeit op temid
den van het wereldgewoel van de
tweede grote wereldoorlog. Zij gaat
aan de verwording, die deze oorlog
met zich bracht ten onder. Uit deze
as, uit deze menselijke ontreddering,
treedt haar dochter Eva naar voren.
Een nieuwe generatie, die uit de fou
ten van al diegenen die haar voorgin
gen, haar conclusies heeft getrokken.
Het is een op meesterlijke wijze ge
schreven vrouwenroman, die dan ook
niet voor niets tot een wereldsucces
uitgroeide.
Gejaagd door de wind
Zuid Hollandse Uitgeversmij., Den
Haag (Cultuur serie)
Vijf en twintig jaar geleden, zag
de eerste druk van deze inmiddels
wereldberoemde schrijfster Margaret
Mitchell; „Gejaagd door de wind"
het licht. Vijf en twintig jaar nadien,
wordt dit feit in verschillende landen
van de wereld herdacht, door speciale
edities. Zo is de Zuid Hollandse
Uitgeversmij. met een zeer fraai en
uitermate geslaagde editie voor de
dag gekomen, Anton Pieck, de grote
grafische kunstenaar van
heeft door de vele kunstdruk^j^
ties (waaronder 3 in vier kleur
Margaret Mitchell's schepping tot-
blijvend geschenk van waarde
maakt. In zeer fraai terracotta-m/6
quine leder, voorzien van titels
vignetten, in hoogglans goud bedrrS
is de prijs van deze eenmalige iïl
geïllustreerde uitgave in een attr
tief bedrukte koker geleverd. H°
verhaal dat reeds meerdere malen
verfilmd, mag overbekend genoemd
worden.
Prima donna
Zuid Hollandse Uitgeversmij. nP
Haag (Cultuur serie)
Hans Wolfgang heeft in zijn boei
op reële wijze het leven in de wereld
van kunst en kuituur trachten weet
te geven. Het gaat hier om twee zin.
ters, waarvan de een, Marianne Gas'
ton, is begiftigd met een prachtige
stem, maar niet met uiterlijke schoon-
heid. Haar opvallend mooie zuster
Brigitte, weet, ondanks haar mindere
stem-kwaliteiten, de eerste plaats te
veroveren in de opera-wereld. Totda'
ook voor Marianne andere tijden aan-
breken. Zij wordt „ontdekt" en na
de nodige zanglessen rijst haar ster
in de wereld van het kunstminnend
publiek.
Angélique en haar koning.
Zuid Hollandse Uitgeversmij., Den
Haag (Cultuur serie)
„Angélique en haar koning" is 'D
nieuwe meesterlijke roman over An
gélique. Dit soort boeken, waarvan
reeds zijn verschenen: „Markiezin
der engelen", „De weg naar Versail
les" en „Favoriete des Konings"
verwierf een verbazingwekkende poi
pulariteit bij de Nederlandse lezers,
Het boek onthult de verdere lotgeval
len van, zoals zij wordt genoemd, „de
meest vrouwelijke vrouw" aan het
hof van de zonnekoning. In deze
nieuwe roman wordt de lezer gecon
fronteerd met Angélique in haar
tn
s?«
41
Sinidje Verholen was dus zonder
succes bij de heer Bukblazer van
daan gekomen en hij besloot zijn
geluk nu eens bij bakker Melig te
beproeven. Hij bofte niet, want
mevrouw de weduwe Rozina
Krent stond daar ook net in de
winkel en vroeg om een oudbak
ken halfgrijsje omdat dat zo goed
was voor de gezondheid. „Kun je
me misschien voor een half uur
tje een gulden of een kwartje, of
misschien een dubbeltje lenen,
vriend Melig?" vroeg smid je Ver
holen schuchter. „Niet doen, Me
lig} niet doen!" gilde toen vrouw
Krent, zonder dat haar iets werd
gevraagd, hetgeen natuurlijk zeer
onbehoorlijk is. „Niet doen, [Me
lig!" gilde ze. „Ik ken die smoes
jes! Eerst zo'n doodgewoon ons
je kaas halen of zo'n pakkie bo
ter waar niks aan te verdienen
valt! En dan een gulden lenen,
die je van je leven niet terug
krijgt! Hahaha! Zatte Verholen
heelt geen cent meer op deze aar
de! Hahaha!" Vrouw Krent wist
zowaar bakker Melig tot haar
standpunt over te halen en zo
ging smidje Verholen ook hier
onverrichterzake weg. Ja, wat nu
te doen? Smidje Verholen liep
maar wat rond te scharrelen.
Uren liep hij rond en gelukkig
voor hem was het intussen droog
geworden. En toen hij eindelijk
somher door de invallende duis
ternis naar huis liep, kwam hij
op straat een vriendelijk lachend
deftig oud heertje tegen, dat met
uitgestrekte armen op hem af
liep. „Nee maar mijn beste Ver
holen", zei dat heertje. „Nee
maar! Hoe aardig u weer eens te
■ontmoetenHoe vaart ge, hoe
vaart ge?" „Ik vaar niet. Ik klod
der door dooiende sneeuw naar
huis", bromde Verholen. „En laat
me maar met rust, want ik heb
nog steeds niemand van al uw
welgestelde verwanten, vrienden
en kennissen aan mijn zaak ge
zien." Het oude heertje keek Ver
holen minzaam aan. „Foei, foei,
foei", zei hij berispend. „Van
waar deze onaangename en onte
vreden toon? Dat past u niet.
Wees echter zo goed en neem mij
enige ogenblikken mee naar uw
gezellige woning. Ik heb u daar
wat voorstellen te doen, opdat ge
onmiddellijk geholpen zult zijn
in uw zo zorgelijke toestand. Wat
denkt ge daarvan?" De smid zei
niets, doch dacht: laat ik deze
oude snaak maar eens meene
men. Wie weet wat hij te vertel
len heeft. Hij nodigde het oude
heertje dus uit mee te gaan en
even later leidde onze smid hem
binnen in zijn nog steeds koude
en kille woonkamer,
r—i jlljii sieigsi
arrogantie, de ander van zijn in
zichten, die immer als juist door
hem werden beschouwd, te over
tuigen.
Vaak lukte hem zulks wel,
doch gewoonlijk was dit het ge
val bij mensen, die maatschappe
lijk en intellectueel lager stonden
dan notaris Forbes kleine
renteniertjes, winkeliertjes, die
goed geboerd hadden in hun zaak
en andere kleine lieden, die plot
seling van de oude heer verras
sende mededelingen te horen kre
gen over een erfenis van een tot
dusver onbekend zijnd ver fami
lielid.
Slechts de nieuwe generatie
voelde zich meer aangetrokken,
als het op zaken doen aankwam,
tot de zoon, die heel wat soepeler
en aangenaam causeur als de
ze was prettiger met de cliën
ten kon omgaan dan de oude
heer, wiens dorre stem en onge
duldige toon hen ergerde. Ook en
vooral diens mekkerig lachen dat
klonk als het geblaat van 'n geit,
waarbij dan de grijze bakkebaar
den van de oude Forbes zo pot
sierlijk meeschudden.
De oude heer Forbes dit zij
overigens tot diens verontschul
diging van zijn eigenaardigheden
opgemerkt leed aan enkele
kwalen waaronder te hoge bloed
druk. Maar ondanks zijn latent
woelende fysieke plagen weiger
de de oude Forbes nog steeds
zich terug te trekken en het no
tarishuis ter besturing over te
laten aan zijn nazaat. Hij meende
stellig, dat de renommee van het
oude huis zou instorten indien
hij met pensioen zou gaan.
Harold Launders trad de werk
kamer van de oude Forbes bin
nen, nadat John de deur met een
deftig gebaar voor hem had open
gehouden en, na die weer te heb
ben gesloten, met een verachte
lijke blik op de lange rug van de
bezoeker, „Marching along" te
hebben ingezet in de sombere,
lange gang.
Nadat de bezoeker met 'n lich
te buiging de notairs had begroet
stelde die zich voor. Forbes wees
zijn bezoeker een stoel aan naast
zijn bureau en vroeg op dorre
toon„Waarmede kan ik u van
dienst zijn, mijnheer Launders?"
„Wel, meneer Forbes", begon
hij, „als ik u zeg, dat ik de enige
bloedverwant ben van meneer
Blythe, zult u waarschijnlijk di
rect hegrijpen waarvoor ik u kom
bezoeken."
Het gelaat van notaris Forbes
drukte een en al verbazing uit.
Hij nam de gouden lorgnet van
zijn neus. keek zijn bezoeker lang
aan, knipperde hevig met zijn
bijziende ogen en zei dan einde
lijk op gerekte toon:
„Meneer Blythe, zegt u? Law
rence Blythe?"
„Inderdaad Lawrence Blythe".
„Maar..." vervolgde de notaris
„Lawrence Blythe is toch overle
den!" Zijn verbazing nam toe.
„En u bent, zegt u..."
Driftig om de onbegrepen ver
bazing van de oude heer, lichtte
de bezoeker zijn mededeling toe:
„Ja, meneer Forbes, ik ben een
neef van Lawrence Blythe. De
enige neef, om duidelijk te zijn."
„U beweert dus, de enige neef
van wijlen Lawrence Blythe te
zijn", sprak de notaris verward.
De bezoeker richtte zich op uit
zijn stoel. „Beweren..." klonk het
verongelijkt, „dat beweer ik niet
meneer, dat is zo. Ik ben de eni
ge neef van Lawrence Blythe,me
neer Forbes!"
„Wijlen Lawrence Blythe",
corrigeerde de notaris automa
tisch. Hij wenste de juiste termi
nologie te gebruiken, waarmede
men over een dode sprak. De on
juistheid van zijn bezoeker hin
derde de notaris.
Met innerlijke verbazing merk
te de bezoeker sarcastisch op:
„Ik dank u voor uw correctie,
meneer Forbes. Maar u hebt ge
lijk wijlen Lawrence Blythe."
Geprikkeld vervolgde hij:
„Maar hoewel dit inderdaad de
juiste term is, kan ik u wel zeg
gen, dat ik daaraan nog zal moe
ten wennen. Als ik u vertel, dat
ik eerst gisteren van een zekere
juffrouw Aberdeen, die nu in het
huis van mijn overleden oom
woont, het ontstellende nieuws
van de dood van mijn oom hoor
de, zult u misschien kunnen be
grijpen, dat mijn verbazing over
het overlijden van mijn oom niet
gering is."
Notaris Forbes knikte toegeef
lijk, alsof hij wilde zeggen: „Ik
begrijp het volkomen en als u
niet zo ongeduldig doet, zal ik f
u uitleggen." Hij zei echter enkel
maar: „Dat klopt. Juffrouw
Aberdeen kocht door mijn be
middeling het huis van wijlen de
heer Blythe: Parklane twee in 't
dorp Horsham."
„Goed, allright, meneer", viel
de ander ongeduldig in. „Dat is
van later zorg, als ik het testa
ment van oom Lawrence heb ge
lezen.
(Wordt vervolgd)
f ino i a* -< in i
COOvrtqht
ovan
a no*o