z mts w van deR ven iü m VERS VAN DE PERS ■ÏÏftK Z BELEVENISSEN VAN SMIDJE VERHOLEN ,'ij i n H O O c* 5 •JTW T)E ECHO VAN HET ZUIDEN VAN MAANDAG 21 MEI 1962 UI MOD?Hl'IS Markt 17 's-Hertogenbosch Tel. 37073 strook onder de trottoirs aan de oostzijde van de weg. Voorstel tot aankoop van warm waterapparaten (geysers). Laatstelijk is bij besluit van de raad van 30 juni 1961 een krediet beschikbaar gesteld voor de aan koop van een aantal warmwater apparaten voor huishoudelijk ge bruik, in huur of huurkoop te ver strekken door de gemeentelijke licht- en waterbedrijven aan parti culieren. In verband met de blijvende vraag naar het plaatsen van huurgeysers, alsmede gelet op de voortschrijden de mate van bebouwing en bewo ning van de uitbreidingsplannen „Besoij en-Noord" en „Bloemen- oord", is wederom aanschaffing van een 215-tal nieuwe geysers nood zakelijk. Provinciaal nieuws VAN LANSCHOTPRIJS 1961 toegekend aan leiding TILBURGSE SCHOUWBURG. De Van Lanschotprijs 1961, be staande uit een bedrag van duizen gulden en een zilveren legpenning, is donderdagavond in de foyer van de Tilburgse Schouwburg door bur gemeester uitgereikt aan de leiding van deze cultuurtempel .Zowel de directeur de heer Wim Bary, als de voorzitter van het stichtingsbe stuur, de heer H. van Dullemen, wisten op het moment dat de toe kenning van deze prijs werd be kend gemaakt, niet goed hoe te rea geren. Deze Van Lanschotprijs, die in 1959 door de directie van de Van Lan- schotbank in Tilburg is in gesteld, omvat een fonds van 10.000 gulden. Deze prijs gaat elk jaar naar hen die in de afgelopen periode de be kendheid en de luister van de stad in hoge mate hebben bevorderd. Unaniem waren alle juryleden, mr C. J. Becht, mr dr B. J. M. van Spaendonck, de heer J. M. G. van Lanschot, drs H. A. G. Moonen, dr F. A. Vercammen en de heer J. van Brussel, het er over eens, dat de meest in het oog springende presta ties op dit vlak in 1961 zijn behaald in de schouwburg, die tot nu toe werkte met een gemiddelde bezet ting van 85 per voorstelling. ONVERGETELIJKE VIERING van de eerste verjaardag van de TILBURGSE SCHOUWBURG. De naam Verdie heeft bij elke lief hebber van de „grand opera" een magische klank en als dan op het programma ook nog de naam „Ri- goletto" vermeld staat, is alles com pleet om een feestelijke avond te kunnen verwachten De attractie werd donderdagavond in de Stads schouwburg bovendien nog ver hoogd door het feit, dat deze opera gebracht werd door 't gerenomeerd FEUILLETON van „DE ECnO VAN HET ZUIDEN" Het geheimzinnige geval Blythe Een oorspronkelijke speurders roman door J. F. VAN NUGTEREN pppprpprpprpprpppp 6). De knaap, bij wie nu werkelijk alle vrijmoedigheid was verdwe nen, boog kleurend 't hoofd met de weerbarstige sluike haren, welke blijkbaar geen scheiding duldden, mompelde verschrikt „ja,meneer" en ging dan timide heen om zijn plicht te doen. No taris Forbes zuchtte geërgerd en dacht er over na de knaap, van wie hij sterk twijfelde ooit iets van een bediende in zijn huis te kunnen maken, de andere maand te ontslaan. Iets dat hij stellig reeds eerder zou hebben gedaan, indien niet zijn pogingen om iets beters en bruikbaarders te krij gen, reeds enkele malen waren gestrand. Het was inderdaad moeilijk in deze vreemde tijd na de tweede wereldoorlog een be diende te krijgen zoals hij ze vroeger legio kon krijgen. Een bediende, zijn huis waardig. Notaris Forbes! Na alles en in feite was dat niet veel wat Harold Launders, sinds zijn ont scheping van de boot uit de tro pen, in diverse mensen zijn ont stemming had doen wekken en zijn humeur omlaag gehaald, zou zijn treffen met de oude notaris het summum blijken te worden. Notaris Forbes was al flink op jaren. Hij was van oude, deftige en voorname stempel. Eigenlijk ouderwets, hetgeen voornamelijk tot uiting kwam in de keus van zijn kleding en ook in de samen stelling van het meubilair in zijn werkkamer. Hij was gauw geïrri teerd, wanneer bijvoorbeeld in 'n gesprek met een of ander per soon, deze de notaris niet ter stond kon volgen in diens meest al te haastig geponeerde stellin gen of wat daar voor door moest gaan. Zijn voorname positie, die hij nu reeds meer dan veertig jaar innam, zomede het feit, dat ook zijn vader een leven lang het notarisambt had vervuld, bracht hem er vaak toe tot ergeris van zijn gespreksgenoot, een eigenge reide toon aan te slaan en heers zuchtig, zelfs aan de grens van gezelschap van het Theatre Royal Het nieuwe bedrijf is, evenals het de la Monnale uit Brussel, een opera die speciaal bij vele Tilburgers be kend is omdat „de Monnaie" al ja ren lang een trekpleister is voor hen die, om een opera te zien, de Bel gische hoofdstad gaan bezoeken. Het spreekt dus vanzelf, dat de zaal reeds dagen tevoren geheel was uitverkocht en dat diverse autoritei ten waren gekomen om bij deze hoogst artistieke viering van het één-jarig bestaan van deze onvol prezen schouwburg acte de présence te geven. De directeur Wim Bary opende met een woord van welkom aan alle feestvierenden en in het bijzonder aan de ambassadeur van België Baron F. X. van der Straten-Waillet, monseigneur W. Bekkers, bisschop van Den Bosch, de commissaris van de Koningin in de provincie Noord-Brabant mr dr C. N. M. Kortman en Burgemeester en Wethouders van Tilburg. Bij al deze loftuitingen kan het eindoordeel in enkele woorden wor den samengevat. De viering van het één-jarig bestaan van de Stads schouwburg is door deze uitvoering uitgegroeid tot een manifestatie op hoog niveau van Kunst met een grote K, waarvan de uitverkochte zaal nog lang de mooiste herinne ringen zal bewaren. Zelden heeft men een publiek de zaal zien ver laten dat zó onder de indruk was van een welbestede avond en zelden heeft men een bloemenhulde zó op zijn plaats gevonden als hier het geval was. Het langdurig applaus was een duidelijk bewijs dat men zéér onder de indruk was was van hetgeen men deze avond had gezien en gehoord. C. H. V. VEGHEL PRACHTIG BEZIT RIJKER. Wanneer zaterdag de minister van landbouw mr V. G. M. Marijnen de nieuwe veevoederfabriek van de Coöp. Handelsvereniging van de Noord-Brabantse Christelijke Boe renbond te Veghel officieel zal heb ben geopend, neemt men bij de C.H.V. het derde veevoederbedrijf in gebruik. Het is een prachtige be kroning van vijftig jaar werken. De Coöperatie heeft hiermee te vens een unicum in Europa gescha pen, doordat zij daarmee 't grootste mengvoederbedrijf van West-Europa beheert. In totaal is in Veghel 25 millioen geïnvesteerd om de enorme stijging van de vraag naar mengvoederpro ducten op te vangen. De drie be drijven zullen tezamen een capaci teit omvatten van 2700 ton per dag. tweede, gelegen langs de Zuid-Wil lemsvaart, aan de rijksweg 's-Her- togenboschHelmond. Het bedrijf werkt voor meer dan 30.000 aangesloten landbouwers in Noord-Brabant, een belangrijk ge deelte in Zeeland en een kleiner ge deelte in Gelderland. Bij deze nieuwe fabriek staat een 35 meter hoog complex van 35 silo's met een opslag capaciteit van meer dan 45.00 ton. Men verwacht dat ongeveer 1500 genodigden, waaronder talrijke au toriteiten, de opening zullen bijwo nen. De vis begint aan de kop te stinken Zuid Hollandse Uitgeversmij., Den Haag (Cultuur serie) De talloze lezers, die het boek van Fritz Wöss, „Honden wilt ge eeuwig leven", als een waardevol bezit in hun boekenkast hebben opgeborgen, zullen beslist niet nalaten het vervolg op deze zo imponerende roman te le zen. Velen zullen zich nog wel deze eerste cultuur-serie roman herinne ren. Het bevatte het epos van de on bekende, eenvoudige soldaat, die be drogen was in de grootste hel die de wereld ooit heeft gekend, de hel van Stalingrad. Op dit boek „Honden wilt ge eeuwig leven?" is nu het ver volg „De vis begint aan de kop te stinken" verschenen. Voor de negen tig duizend duitse soldaten en offi cieren die de hel van Stalingrad over leefden en in sovjetrussische gevan genschap raakten, betekende deze scad niet het einde van al die ellende. De schrijver, Fritz Wöss, die zelf deel uitmaakte van dit spookleger van af- geschrevenen en uitgeschakelden, heeft op een aangrijpende wijze een beeld geschetst van deze nieuwe in ferno. Hij geeft in zijn zo juist ver schenen boek een schril beeld van de verschrikkingen van het sovjetrussi- sische systeem, maar ook van de mens in gevangenschap, die afgesneden van alles wat hem lief is en die tot het bittere eind voor eigen levensbehoud. Een waardevol boek, dat een verrij king zal betekenen voor velen. Ilona Zuid Hollandse Uitgeversmij., Den Haag (Cultuur serie) Hans Habe heeft met zijn nieuwe trilogie een nieuw succes geboekt bij de reeds vele behaalde. Na eerst in het middelpunt van de belangstelling te zijn gekomen met zijn romans „Naspel", „Over de schreef", „In naam des duivels" en de belangrijke Forumbiologie „Ik neem de hand schoen op", bereikte hij zonder twij fel de top met zijn boek: „Ilona". In het boek, dat in drie gedeelte is opgebouwd, wordt de lezer gecon fronteerd, met de fel bewogen levens van drie vrouwen: Ilona, Zita en Eva. Als dochter van een eenvoudig sta tionschef, vindt Ilona al heel jong de weg naar de grote Hongaarse stad Boedapest. Daar leert zij het leven in al haar verschijningsvormen kennen. Haar dochter Zita groeit op temid den van het wereldgewoel van de tweede grote wereldoorlog. Zij gaat aan de verwording, die deze oorlog met zich bracht ten onder. Uit deze as, uit deze menselijke ontreddering, treedt haar dochter Eva naar voren. Een nieuwe generatie, die uit de fou ten van al diegenen die haar voorgin gen, haar conclusies heeft getrokken. Het is een op meesterlijke wijze ge schreven vrouwenroman, die dan ook niet voor niets tot een wereldsucces uitgroeide. Gejaagd door de wind Zuid Hollandse Uitgeversmij., Den Haag (Cultuur serie) Vijf en twintig jaar geleden, zag de eerste druk van deze inmiddels wereldberoemde schrijfster Margaret Mitchell; „Gejaagd door de wind" het licht. Vijf en twintig jaar nadien, wordt dit feit in verschillende landen van de wereld herdacht, door speciale edities. Zo is de Zuid Hollandse Uitgeversmij. met een zeer fraai en uitermate geslaagde editie voor de dag gekomen, Anton Pieck, de grote grafische kunstenaar van heeft door de vele kunstdruk^j^ ties (waaronder 3 in vier kleur Margaret Mitchell's schepping tot- blijvend geschenk van waarde maakt. In zeer fraai terracotta-m/6 quine leder, voorzien van titels vignetten, in hoogglans goud bedrrS is de prijs van deze eenmalige iïl geïllustreerde uitgave in een attr tief bedrukte koker geleverd. H° verhaal dat reeds meerdere malen verfilmd, mag overbekend genoemd worden. Prima donna Zuid Hollandse Uitgeversmij. nP Haag (Cultuur serie) Hans Wolfgang heeft in zijn boei op reële wijze het leven in de wereld van kunst en kuituur trachten weet te geven. Het gaat hier om twee zin. ters, waarvan de een, Marianne Gas' ton, is begiftigd met een prachtige stem, maar niet met uiterlijke schoon- heid. Haar opvallend mooie zuster Brigitte, weet, ondanks haar mindere stem-kwaliteiten, de eerste plaats te veroveren in de opera-wereld. Totda' ook voor Marianne andere tijden aan- breken. Zij wordt „ontdekt" en na de nodige zanglessen rijst haar ster in de wereld van het kunstminnend publiek. Angélique en haar koning. Zuid Hollandse Uitgeversmij., Den Haag (Cultuur serie) „Angélique en haar koning" is 'D nieuwe meesterlijke roman over An gélique. Dit soort boeken, waarvan reeds zijn verschenen: „Markiezin der engelen", „De weg naar Versail les" en „Favoriete des Konings" verwierf een verbazingwekkende poi pulariteit bij de Nederlandse lezers, Het boek onthult de verdere lotgeval len van, zoals zij wordt genoemd, „de meest vrouwelijke vrouw" aan het hof van de zonnekoning. In deze nieuwe roman wordt de lezer gecon fronteerd met Angélique in haar tn s?« 41 Sinidje Verholen was dus zonder succes bij de heer Bukblazer van daan gekomen en hij besloot zijn geluk nu eens bij bakker Melig te beproeven. Hij bofte niet, want mevrouw de weduwe Rozina Krent stond daar ook net in de winkel en vroeg om een oudbak ken halfgrijsje omdat dat zo goed was voor de gezondheid. „Kun je me misschien voor een half uur tje een gulden of een kwartje, of misschien een dubbeltje lenen, vriend Melig?" vroeg smid je Ver holen schuchter. „Niet doen, Me lig} niet doen!" gilde toen vrouw Krent, zonder dat haar iets werd gevraagd, hetgeen natuurlijk zeer onbehoorlijk is. „Niet doen, [Me lig!" gilde ze. „Ik ken die smoes jes! Eerst zo'n doodgewoon ons je kaas halen of zo'n pakkie bo ter waar niks aan te verdienen valt! En dan een gulden lenen, die je van je leven niet terug krijgt! Hahaha! Zatte Verholen heelt geen cent meer op deze aar de! Hahaha!" Vrouw Krent wist zowaar bakker Melig tot haar standpunt over te halen en zo ging smidje Verholen ook hier onverrichterzake weg. Ja, wat nu te doen? Smidje Verholen liep maar wat rond te scharrelen. Uren liep hij rond en gelukkig voor hem was het intussen droog geworden. En toen hij eindelijk somher door de invallende duis ternis naar huis liep, kwam hij op straat een vriendelijk lachend deftig oud heertje tegen, dat met uitgestrekte armen op hem af liep. „Nee maar mijn beste Ver holen", zei dat heertje. „Nee maar! Hoe aardig u weer eens te ■ontmoetenHoe vaart ge, hoe vaart ge?" „Ik vaar niet. Ik klod der door dooiende sneeuw naar huis", bromde Verholen. „En laat me maar met rust, want ik heb nog steeds niemand van al uw welgestelde verwanten, vrienden en kennissen aan mijn zaak ge zien." Het oude heertje keek Ver holen minzaam aan. „Foei, foei, foei", zei hij berispend. „Van waar deze onaangename en onte vreden toon? Dat past u niet. Wees echter zo goed en neem mij enige ogenblikken mee naar uw gezellige woning. Ik heb u daar wat voorstellen te doen, opdat ge onmiddellijk geholpen zult zijn in uw zo zorgelijke toestand. Wat denkt ge daarvan?" De smid zei niets, doch dacht: laat ik deze oude snaak maar eens meene men. Wie weet wat hij te vertel len heeft. Hij nodigde het oude heertje dus uit mee te gaan en even later leidde onze smid hem binnen in zijn nog steeds koude en kille woonkamer, r—i jlljii sieigsi arrogantie, de ander van zijn in zichten, die immer als juist door hem werden beschouwd, te over tuigen. Vaak lukte hem zulks wel, doch gewoonlijk was dit het ge val bij mensen, die maatschappe lijk en intellectueel lager stonden dan notaris Forbes kleine renteniertjes, winkeliertjes, die goed geboerd hadden in hun zaak en andere kleine lieden, die plot seling van de oude heer verras sende mededelingen te horen kre gen over een erfenis van een tot dusver onbekend zijnd ver fami lielid. Slechts de nieuwe generatie voelde zich meer aangetrokken, als het op zaken doen aankwam, tot de zoon, die heel wat soepeler en aangenaam causeur als de ze was prettiger met de cliën ten kon omgaan dan de oude heer, wiens dorre stem en onge duldige toon hen ergerde. Ook en vooral diens mekkerig lachen dat klonk als het geblaat van 'n geit, waarbij dan de grijze bakkebaar den van de oude Forbes zo pot sierlijk meeschudden. De oude heer Forbes dit zij overigens tot diens verontschul diging van zijn eigenaardigheden opgemerkt leed aan enkele kwalen waaronder te hoge bloed druk. Maar ondanks zijn latent woelende fysieke plagen weiger de de oude Forbes nog steeds zich terug te trekken en het no tarishuis ter besturing over te laten aan zijn nazaat. Hij meende stellig, dat de renommee van het oude huis zou instorten indien hij met pensioen zou gaan. Harold Launders trad de werk kamer van de oude Forbes bin nen, nadat John de deur met een deftig gebaar voor hem had open gehouden en, na die weer te heb ben gesloten, met een verachte lijke blik op de lange rug van de bezoeker, „Marching along" te hebben ingezet in de sombere, lange gang. Nadat de bezoeker met 'n lich te buiging de notairs had begroet stelde die zich voor. Forbes wees zijn bezoeker een stoel aan naast zijn bureau en vroeg op dorre toon„Waarmede kan ik u van dienst zijn, mijnheer Launders?" „Wel, meneer Forbes", begon hij, „als ik u zeg, dat ik de enige bloedverwant ben van meneer Blythe, zult u waarschijnlijk di rect hegrijpen waarvoor ik u kom bezoeken." Het gelaat van notaris Forbes drukte een en al verbazing uit. Hij nam de gouden lorgnet van zijn neus. keek zijn bezoeker lang aan, knipperde hevig met zijn bijziende ogen en zei dan einde lijk op gerekte toon: „Meneer Blythe, zegt u? Law rence Blythe?" „Inderdaad Lawrence Blythe". „Maar..." vervolgde de notaris „Lawrence Blythe is toch overle den!" Zijn verbazing nam toe. „En u bent, zegt u..." Driftig om de onbegrepen ver bazing van de oude heer, lichtte de bezoeker zijn mededeling toe: „Ja, meneer Forbes, ik ben een neef van Lawrence Blythe. De enige neef, om duidelijk te zijn." „U beweert dus, de enige neef van wijlen Lawrence Blythe te zijn", sprak de notaris verward. De bezoeker richtte zich op uit zijn stoel. „Beweren..." klonk het verongelijkt, „dat beweer ik niet meneer, dat is zo. Ik ben de eni ge neef van Lawrence Blythe,me neer Forbes!" „Wijlen Lawrence Blythe", corrigeerde de notaris automa tisch. Hij wenste de juiste termi nologie te gebruiken, waarmede men over een dode sprak. De on juistheid van zijn bezoeker hin derde de notaris. Met innerlijke verbazing merk te de bezoeker sarcastisch op: „Ik dank u voor uw correctie, meneer Forbes. Maar u hebt ge lijk wijlen Lawrence Blythe." Geprikkeld vervolgde hij: „Maar hoewel dit inderdaad de juiste term is, kan ik u wel zeg gen, dat ik daaraan nog zal moe ten wennen. Als ik u vertel, dat ik eerst gisteren van een zekere juffrouw Aberdeen, die nu in het huis van mijn overleden oom woont, het ontstellende nieuws van de dood van mijn oom hoor de, zult u misschien kunnen be grijpen, dat mijn verbazing over het overlijden van mijn oom niet gering is." Notaris Forbes knikte toegeef lijk, alsof hij wilde zeggen: „Ik begrijp het volkomen en als u niet zo ongeduldig doet, zal ik f u uitleggen." Hij zei echter enkel maar: „Dat klopt. Juffrouw Aberdeen kocht door mijn be middeling het huis van wijlen de heer Blythe: Parklane twee in 't dorp Horsham." „Goed, allright, meneer", viel de ander ongeduldig in. „Dat is van later zorg, als ik het testa ment van oom Lawrence heb ge lezen. (Wordt vervolgd) f ino i a* -< in i COOvrtqht ovan a no*o

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1962 | | pagina 2