een bekwaam CHAUFFEUR
s
TOTALE LEEGVERKOOP
VERSE EIEREN
HISPANO SUIZA (NEDERLAND) N.V. Breda
52 GOEDE WERKKRACHTEN
een ervaren schilder
een halfwas en een leerling
BELEVENISSEN VAN SMIDJE VERHOLEN
Illl
opvouwbare
KOFFERKINDERWAGEN
s
I
2S Ké
8
DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN MAANDAG 2 JULI 1962
VERBOUWINGSOPRUIMING
Alle damesjaponnen, zomerrokken en blouses voor ^2 PUJJ>
Alle kinderjurkjes 30°/0 korting
Verder nog zeer vele artikelen met 50®/o kOTtillCJ
Ziet onze etalage Vrij entree
Wij vragen
ervaren VERKOOPSTERS en
leerling WONINGSTOFFEERDER
Tevens te koop
TOONBANKEN en WANDKASTEN
Grotestraat 31 3
Waalwijk
1 gulden
Joh. van Engelen
GEVRAAGD
voor internationaal transportbedrijf
J. SCHILDERS
vraagt
Te koop
een DUBBEL WOONHUIS
Gevraagd
een NET DAGMEISJE
Gevraagd
Het geheimzinnige
geval Blythe
DE MAGNEET
vanaf 15 voor
bij aankoop van div. artikelen
n.c.
Mgr. Zwijsenstraat 10
Waalwijk
Noorder Parallelweg 75 - Waalwijk y
die toegevoegd zullen worden aan de vaste kern van de beide fabrie-
brieken en daar een goede werkkring kunnen vinden, waarvoor geen
bepaalde vakkennis vereist wordt, doch wel een groot verantwoorde
lijkheidsgevoel. Ervaring in fabrieksmatige arbeid geeft voorkeur.
Voor vervoer per eigen bus wordt gezorgd.
Op woensdagavond 4 juli 1962 zullen wij U gaarne alle gewenste in-
Aanmelding S lichtingen verschaffen van 7 tot 8 uur in Café Thalia (Van Bracht),
Stationsstraat 57 te Waalwijk.
Tndien U niet op deze avond aanwezig kunt zijn, wilt U dan deze ad
vertentie aan ons toezenden, voorzien van
Uw naam
adres
en woonplaats
Wij zullen dan een andere afspraak met U maken.
3,
DRINKGLAZEN
Cola-glazen
van helder glas
6 stuks 1.15
Keukenkrukje
plastic overtrok
ken,
metalen poten,
plastic dekje,
nu 3.98
JERRY CAN
stevig plastic
5 liter - 4.50
10 liter - 7.50
Turngarnituur
oestaande uit:
schommel, rek
stok, ringen, touw
compleet 9.75
Kop en Schotel
fleurig aardewerk
diverse décors
6 stuks in doos
3.98
in het centrum van Kaatsheuvel
Geen revolutiebouw, maar vooroorlogse degelijkheid.
Brieven onder nr. 2636 aan bureau Jan Tuerlings,
Kaatsheuvel.
voor halve dagen,
of een paar uren per dag.
Adres Mevr. Smit-van Riel
Dr. v. Beurdenstraat 12, Kaatsheuvel.
TE KOOP:
z.g.a.n.
Westeinde 19 - Waalwijk
Wij hebben
LIBELLE SUPP-HOSE
nu ook zonder naad
a 16.90
Drogisterij Van Amelsvoort
Aan de Markt - Kaatsheuvel
Telefoon 2286
SCHILDERSBEDRIJF DEKKERS
Stationsstraat 31, Waalwijk
CAKE A
heerlijke, fijn doorbakken, goudgele
cake, lang model (dus vele sneedjes) wjj
verpakt in cellophaan, deze week
van 1.10 voor 98 ct.
Vraagt Uw Smarius-Broodverkoper
3KRI
copyright avan
52).
Toen smidje Verholen zijn werk
bij De Oprechte Algemene had
gedaan, besloot hij onmiddellijk
terug te gaan naar zijn dorp.
Doch omdat hij nog een uurtje de
tijd had voor de eerste bus ver
trok, ging hij een wandelingetje
maken door de mooie parken en
plantsoenen, die deze stad rijk
was. Na al de sneeuw en vorst,
die er geweest was, waren er nu
een paar zachte, zonnige dagen
aangebroken. Menigeen zat dan
ook te genieten van het mooie
weer. En zo liep ook onze vriend
Verholen daar dan te wandelen
door dat park. Nu hebben de
stadsparken één ding, dat overal
gelijk is. De bankjes in zo'n park
worden overdag tenminste
ingenomen door kinderjuffrou
wen met kinderwagens en oude
mannetjes, die genieten van hun
levensavond en terugzien op een
welbesteed leven. Zo was het ook
in dit park. Het was dus hele
maal niet zo vreemd, dat er ook
een deftig oud heertje met een
streepjcsbrock en een hoge hoed
op een bankje zat. Dat heertje
was in een druk gesprek gewik
keld met een ander oud baasje,
terwijl een lusteloze kinderjuf
frouw daarnaast in een roman
netje zat te lezen en de haar toe
behorende wagen zachtjes heen
en weer bewoog. Voor de argelo
ze toeschouwer was dit een wer
kelijk vredig toneeltje. Maar
smid je Verholen schrok zich een
hoedje, toen hij dat oude heertje
daar zag. Daar zat me zowaar de
duivel, die zeker bezig was een
nieuw slachtoffer te zoeken! De
duivel was zo druk aan het pra
ten, dat hij de smid gelukkig niet
zag en deze trok zich dan ook zo
snel mogelijk terug achter het
beschermende struikgewas. Nu
maakte smidje Verholen dat hij
het park uit kwam. Langs 'n stil
zijpaadje ging hij er vandoor, ter
wijl een zorgelijke uitdrukking
op zijn gelaat lag. Lieve grutjes,
da's waar ook, dacht de smid.
Daar had ie helemaal vergeten,
dat de tijd erg snel gaat en dat de
duivel over zeven jaar zou ko
men om zijn ziel op te eisenEn
had hij die morgen geen visioen
gehad van die oude man met het
ezeltje, die hem de raad gaf geen
materiaal van de duivel bij het
smeden te gebruiken? Wat nu?
FEUILLETON
van
„DE ECHO VAN HET ZUIDEN"
Een oorspronkelijke speurders
roman door
J. F. VAN NUGTEREN
pppprpprpprpprpppp
19).
En tijdens deze voorstelling
van de acteurs vis a vis zat de
commissaris daar maar, licht
achterover geleund in zijn hoge,
rechte bureaustoel.
Hij keek met zijn gewoonlijk
half toegeknepen nietszeggende
ogen neer op degene tegenover
hem minstens een halve meter
lager. En daar tussen je kon
nooit weten met sommige zware
jongens, was de opvatting van de
commissaris stond dan als een
brede barrière het kolossale
schrijfbureau van de commissa
ris.
Harold Launders liet zich zak
ken in de „kuip". Hij trok geër
gerd de panden van zijn overjas
onder zijn zitvlak uit, want de
commissaris liet zijn onbekende
bezoekers dit kledingstuk altijd
aanhouden. Zelden waren ze zo
vrijmoedig of brutaal, de com
missaris te verzoeken, zich van
hun jas te mogen ontdoen. Hoed
of pet werden naast de fauteuil
op de vloer gedeponeerd.
„Een rare kerel, dan wel een
vent zonder opvoeding en manie
ren", was de eerste opwelling bij
Harold Launders. Hij laxeerde de
man tegenover zich, van wie hij
niet wist, dat die reeds eerder een
vrij nauwkeurige analyse van
hem zelf had gemaakt.
De commissaris leunde met z'n
ellebogen op zijn antieke bureau
en keek omlaag op zijn bezoeker.
„Wel, meneer Launders", be
gon hij, nadat hij z'n grote krom
me pijp op een enorme glazen as
bak had uitgeroffeld, „vertelt u
me eens wat u wenst te weten.
De brigadier heeft me een kort
protocol of verbaal overhandigd"
Hij streek met z'n behaarde hand
over zijn spiegelgladde schedel,
keek met een nietszeggende blik
uit zijn half toegeknepen ogen
naar zijn bezoeker en wachtte
blijkbaar op enig antwoord.
„U weet eigenlijk al waarvoor
ik hier kom, als u het procesver
baal van uw brigadier hebt gele
zen", zei de bezoeker.
„Juist... inderdaad las ik het
verbaal en ik moet u zeggen, me
neer Launders, dat de hele ge-
schiedenies mij eh... vrij duister,
om niet te zeggen mysterieus
voorkomt."
Commissaris Bloombury had
inmiddels zijn aanvankelijk ver
moeden, met een al dan niet ont
vluchte psychopaat te doen te
hebben, laten varen. Nee, gek
was de kerel niet, enkel maar
aanmatigend. Voor de rest wist
hij niet wat hij moest denken van
wat die meneer Launders alle
maal had opgedist aan brigadier
Smith.
„Vertelt u mij nu eens omstan
dig", nodigde hij zijn bezoeker
uit, „hoe u aan uw eh... weten
schap dat uw oom vermoord werd
kwam."
Hoewel het Harold Launders
allesbehalve welkom was, het ge
hele gesprek met notaris Forbes
te herhalen, begreep hij wel dat
hij daar met geen mogelijkheid
onderuit zou kunnen komen.
Zonder dat de commissaris ook
maar één opmerking maakte of
opheldering vroeg omtrent een of
ander punt, hoorde hij Harold
Launders aan. Ook de soms zeer
heftige toon en verdachtmakin
gen schenen de commissaris niet
buiten de orde te zijn.
„Dat is alles wat ik weet, me
neer de commissaris", zei Laun
ders. Hij sloot zijn mond vast
opeen en leunde achterover in de
„kuip".
Ook de commissaris ging on
deruit zitten, knikte en aaide z'n
schedel.
„Juist, meneer Launders", be-
bon hij, „dat is dus alles wat u
een bedroefd beetje is. En wat
erger is: wat u weet, weet Scot
land Yard waarschijnlijk ook.
Maar meneer Launders, wat ik
nu ook weet, is dat u denkt te
veel te weten."
De commissaris, die trachtte
geen tekenen van ergernis of van
boosheid te tonen om wat de jon
geman daar tegenover hem alle
maal voor beschuldigingen had
geuit op de meest aanmatigende
en prikkelend-agressieve toon,
speelde met zijn vulpen en for
muleerde zijn conclusie:
„Hoort u eens, meneer Laun
ders, de zaak komt in het kort
hierop neer: het feit dat u, zoals
u beweert, de enige bloedverwant
bent van wijlen Lawrence Blythe
doet u de echtheid van diens tes
tament in twijfel trekken. Dat is
punt één. Omdat u beweert, dat
uw oom absoluut nooit de hand
aan zichzelf zou slaan daar
voor kende u hem te goed
werd hij vermoord. Dat is punt
twee. In een nutshell dient u dus
een aanklacht in wegens valsheid
in geschrifte. Apropos, dat is dan
tegen notaris Forbes."
Harold Launders maakte een
onhandige beweging om op te
vliegen hij viel terstond terug.
Maar luid genoeg riep hij
weet. Wel, ik moet zeggen, dat 't
„Dat beweer ik in het geheel
niet."
„Wie hebt u dan op het oog?"
klonk de onnozele wedervraag
„Daarvoor kom ik bij Scotland
Yard", luidde het vrijmoedige
antwoord, hetwelk enkel maar 'n
ironisch lachje bij de commissa
ris opwekte.
„Allright, meneer Launders,
dan punt twee: de moord op uw
oom. Als u zo pertinent de be
schuldiging van moord uit, dan
zult u ook een verdachte dienen
aan te wijzen, of meer verdach
ten, die alleen, dan wel in vere
niging, die moord gepleegd heb
ben,"
Commissaris Bloombury leun
de voorover, keek Harold Laun
ders recht in de ogen en zei: „Dit
meneer Launders is, althans van
daag, de enige logica, die ik in
deze door u bedachte oplichtings- j
en moordaffaire kan ontwikke
len. Mogelijk dat die logica u niet
erg bevredigt, het spijt me voor
u, maar ik vrees, dat ik u met de
ze apocriefe aanklacht niet kan
helpen."
De commissaris was opgestaan
hetgeen voor Harold Launders 't
sein was om dit ook te doen. Met
een driftig gebaar nam hij zijn
hoed van de vloer en sprak met
trillende stem:
„Als ik het dus goed begrijp,
meneer, ben ik hier aan het ver
keerde adres?"
„Wanneer u Scotland Yard de
ze eh... vreemde opdracht zou
willen verstrekken, meneer, moet
ik u antwoorden: ja."
„Dus?" klonk het uitdagend.
„Dus, meneer Launders, zult u
zich moeten wenden tot de pro
cureur-generaal van het Hoog
Gerechtshof, die ongetwijfeld een
rol zal hebben gespeeld bij het
onderzoek in de zelfmoord-affai
re van Lawrence Blythe. En dan
daarna (hier lachte commissaris I
Bloombury toegeeflijk) wie weet
meneer Launders, of dan Scot
land Yard misschien niet zal in
geschakeld worden."
(Wordt vervolgd)