Altijd liever B¥6i6fL
„De schoolmeester is strenger
het bier duurder
MOEDER WORDEN
ZWITSAL
BELEVENISSEN VAN SMIDJE VERHOLEN
BUREAU JAN TUERLINGS
Optica Bogaerts
2
DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN VRIJDAG 6 JULI 1962
2
L A. Kroot schrijft ons vanuit Nieuw Zeeland
Als vervolg op mijn reisbeschrijving met „De Waterman" naar
New-Zealand, waar we op 6 nov. 1961 aankwamen te Wel
lington, zal ik nu trachten zo goed mogelijk onze indrukken
over dit land weer te geven.
Aangenaam verrast
Eerst nog iets over de aan
komst te Wellington. Om 6 uur
's morgens waren wij en de ove
rige passagiers reeds aangekleed
op de dekken van het schip, om
maar niets te missen van het
prachtige land dat wij reeds in de
verte zagen liggen en dat we
steeds meer naderbij zagen ko
men en waar onze kinderen zich
reeds zovele jaren hadden geves
tigd. We moesten tussen de her
gen, waarin de aankomsthaven
verborgen ligt, nog een paar uur
stil liggen eer de douane aan
boord kwam en toen ging 't lang
zaam naar de kade, waar we
honderden kinderen en belang
stellenden zagen staan, die met
alles wat ze maar het eerst bij de
hand konden nemen, stonden te
zwaaien naar het schip, waarop
voor hen ouders en bekenden
stonden, die zo'n verre reis had
den gemaakt om de een voor kor
te, de andere voor langere tijd bij
hen te komen doorbrengen.
Het was een machtig en ont
roerend schouwspel dat weerzien
van al die kinderen en kleinkin
deren met hun ouders en oma's
en opa's. Ook wij hadden onze
kinderen spoedig in het oog, te
meer daar ze niet van de kleinste
waren, dus het contact was er
tusen schip en wal. Wij mochten
spoedig van boord en tot onze
verrassing behoefden we geen
koffers of pakjes open te maken
in de douaneloods en liepen we
regelrecht in de armen van onze
kinderen.
Dit li de titel van het nieuwe boek vu
Dr.W. de Kok. Alles over zwangerschap,
geboorte, babyverzorging en kleuter*
opvoeding. Dit waardevolle boek (184
pag. In fraaie omslag) krijgt U ten g0-
schenke bij aanschaffing van een
BABYSET DE LUXE-*
By hen was nog een goede be
kende, n.l. Gerrit van Boxtel uit
Kaatsheuvel, die ons meenam
naar zyn huis in Wellingon, waar
wc royaal en gastvry werden ont
vangen door zyn vrouw en kinde
ren. We hebben de dag verder
daar doorgebracht onder het ge
not van een goede sigaar en een
„Hollands glaasje".
Om 7 uur 's avonds vertrokken
we met de nachtboot naar Christ-
church. G. van Boxtel bracht ons
met de auto daarheen en de eer
ste dag in New-Zealand was voor
ons dus een aangename kennis
making geworden bij zeer joviale
mensen.
Indrukwekkend
natuurschoon
7 November waren we om 7
uur in Littleton (een voorstadje
van Christchurch) en vandaar
ging het met de auto verder naar
Duncdin. Deze rit, die ongeveer 6
uur duurde was voor ons iets ge
weldigs, echt niet iets om hier zo
maar in enkele woorden neer te
schrijven. Eerst reden we twee
derde van de rit over vlakke we
gen met daarnaast uitgestrekte
weiden met schapen en koeien en
daartussen die mooie veelkleuri
ge bungalows en huisjes van de
farmers en hun personeel, met 'n
pracht van bloemen en denne-
groen er om heen. Daartussen
door kronkelende riviertjes met
vele bruggetjes er overheen.
Toen we eenmaal in de bergen en
valleien waren aangeland, keken
we onze ogen uit aan het onge
rept natuurschoon, dat ons hier
werd voorgeschoteld. Op 'n hoog
te van 1000 a 1500 meter kregen
we wel eens een raar gevoel als
we langs die steile berghellingen
de diepte in keken. De wegen zijn
in de bergen erg smal en van de
.autobestuurder wordt veel ge
vergd om geen ongelukken te
maken, maar de mensen die hier
wonen, zijn dat allemaal al lang
gewend en zodoende kwamen we
dan ook behouden en wel in Du-
nedin aan.
We hebben sinds we hier zijn,
overal van genoten en zijn hier
op 't Zuidereiland op heel veel
plaatsen geweest, zowel in steden
en dorpen als midden in de coun
try; dit laatste zijn de bergen en
valleien in 't binnenland, waar
de farmers wonen met hun uitge
strekte bezittingen aan land,
schapen en koeien. Er zijn er on
der die 30 a 35000 acres grond en
bergen bezitten en een veestapel
van8 tot 10000 schapen en lam
meren, benevens koeien en paar
den. De bewerking van het land
geschiedt met grote tractoren en
de nieuwste landbouwmachines.
We zijn een dag of vier op zo'n
farm geweest en hebben er geno
ten van de bedrijvigheid en het
fantastisch mooie en gezonde
klimaat. Vooral 's morgens en
's avonds, bij zonsopgang en -on
dergang boven de bergen is om
nooit te vergeten. In de winter
ligt er altijd sneeuw op de hoog
ste toppen der bergen en op en
kele ook des zomers nog een he
le lijd.
Verouderde machines
De grootste stuwdam van het
Zuidereiland hebben wc ook be
zocht. Een ontzaglijk stuk werk,
waaraan ongeveer 10 jaar is ge-
gouwd. Er zijn drie sluizen in,
waardoor het water met donde
rend geweld naar beneden komt.
Onder het water staan machtige
betonnen gebouwen met de mo
dernste apparaten en machines,
die electriciteit fabriceren voor
de helft van het Zuidereiland.
Deze dam is gelegen te Rose-
burgh. Ze zijn er in Benmore nog
een aan 't bouwen, die wat de
stroomlevering betreft, nog gro
ter is. Deze komt in 1964 gereed.
Er werken hier vele Nederlan
ders. Grote Treezingsworks staan
over het hele land verspreid. In
een er van ben ik geweest, waar
ze 9000 lammeren en schapen per
dag slachten, alles aan de lopen
de band, bestemd voor export.
Dit is seizoenwerk en loopt van
nov. tot juni.
Van een excursie op een van
de grootste weverijen in Dunedin
heb ik ook maar gebruik ge-
maakt om alles eens in ogen-
schouw te nemen. Werkelijk aar
dig om zo'n jiroces van ruwe wol
tot het fijne kamgaren of wollen I
FEUILLETON
van
„DE ECHO VAN HET ZUIDEN"
Het geheimzinnige
geval Blythe
Een oorspronkelijke speurders
roman door
J. F. VAN NUGTEREN
APAPCAPCPPrPACPPPA
20)
H:i reikte zijn bezoeker 'n be
haarde hand ten afscheid, welke
aarzelend en onwillig werd aan
vaard.
„Het spijt me, meneer Laun
ders", zei de commissaris, en op
dat moment meende hij 't, „dat
Scotland Yard niets voor u kan
doen.
Ik zou, zo u daar prijs op mocht
stellen, voor u een onderhoud met de
hoofdcommissaris kunnen arrange
ren, maar bij voorbaat kan ik u ver
zekeren, dat ook een dergelijk onder
houd van nul en gener waarde zal
zijn. Eén raad zou ik u nog kunnen
geven."
„En die is?"
„Neemt u een detective in de arm".
,Ik ben niet anders van plan",
luidde het prompte antwoord.
„Wel kijk 'ns aan, maar dan nog
een goede raad, meneer Launders;
kijkt u goed uit, wat voor detective
u aanzoekt. Ik heb uiteraard nogal
eens met die heren te maken en ik
kan u zeggen, dat ze dikwijls in we
zen niet onder doen in bedenkelijke
praktijken voor diverse cliënten van
Scotland Yard uit de onderwereld.
De commissaris greep plotseling
de lapels van Launders' jas en zei
geestdriftig, terwijl zijn gelaat ver
helderde
„Er is maar één persoon in heel
Engeland mag ik wel zeggen, die,
wanneer hij zich interesseert voor het
geval Launders-Blythe, u misschien
zou kunnen helpen."
„En wie is die detective?"
„Hij is geen detective in de ge
wone zin van het woord. Hij is
nauw verbonden aan Scotland Yard
en is onze criminele deskundige bij
ingewikkelde strafzaken. Gaat u hem
opzoeken, meneer Launders, zeg hem
dat ik u aan hem toevertrouw, aan
gezien Scotland Yard deze zaak niet
kan en niet mag entameren. Die man
heet Jefferson, doctor Jefferson -
zijn titel werd hem cum laude ver
leend op grond van zijn grote ver
diensten als criminalist. Ik acht het
een buitengewoon voorrecht, door de
ze heel knappe en heel grote man als
een persoonlijke vriend te worden be-
stof eens van nabij te kunnen ga
deslaan. Er wordt dag en nacht
gewerkt in ploegendienst. De ma
chines zijn wel wat verouderd,
ook al omdat de nieuwe machi
nes allemaal geïmporteerd moe
ten worden en verschrikkelijk
duur van aankoop zijn.
En natuurlijk heb ik een paar
drukkeryen bezocht, één offset-
drukkerij met cartonnagebedryf
en het dagbladbedrijf „De Eve-
ningstar". Ook hier was een ver
nieuwing van het machinepark
wel op zijn plaats. De rotatiepers
hier de beschikking over prach
tige grote sportterreinen die voor
iedereen gratis toegankelijk zijn.
Voethal is hier nog niet erg po
pulair, rugby daarentegen staat
aan de top en wordt dan ook het
meest door het publiek bezocht
(mij kan het niet bekoren). Inde
athletiek kunnen ze hier op in
ternationaal terrein hun partij
best ineeblazen. Tennis en wiel
rennen zijn ook nogal veel beoe
fende sporten en voor de ouderen
is bowlen een geliefd spel.
Het onderwijs op de lagere
scholen kan niet in vergelijking
staan bij Nederland. Er heerst
hier ook niet zo veel tucht en de
onderwijzers moeten nogal eens
een riem gebruiken om de orde
te bewaren, dat schreef een Ne
derlandse dame in een te Auck
land verschijnend blad.
De huur van de huizen is veel
hoger dan bij ons, terwijl ze heus
nog niet zo solied en comfortabel
ingericht zijn. De lonen variëren
tussen de 12 en 13 pond; wel
wordt er nogal veel overwerk ge-
BOGAERTS' BRILLEN
Een sieraad voor het gelaat en een weldaad
voor de ogen I
Zorgt dat U er (óók) een van ons draagt
zo'n mooie sterke bril.
BRILLEN SPECIALIST
Grotestraat 220 Tel. 3560 Waalwijk
HOUDT BOGAERTS VOOR OGEN
De leverancier voor alle Ziekenfondsen
Dan zeker van frisse mond en witte tanden
was al heel oud evenals de offset
persen. Hier was een Nederlan
der voorman, en die vertelde me
dat hy over 'n half jaar in Christ
church ging werken op een zaak
die nog in aanbouw was. Wan
neer hij hier nog langer met zulk
materiaal moest blijven aan doen
zat hij weer spoedig in Neder
land. Slechts één degel- en één
cylinder-Heidelberger van enkele
jaren oud heb ik hier kunnen
waarnemen.
Op cartonnagegebied zijn ze
beter ingericht.
Op sportgebied zijn ze hier ze
ker niet de mindere van Neder
land. Vooral op de scholen wordt
daaraan veel gedaan, die hebben
maakt en de vrouwen werken
hier ook algemeen op de fabrie
ken. Wat de groenten en aardap
pelen betreft, staat Nederland op
een veel hoger peil dan hier, zo
wel wat de kwaliteit als de kwan
titeit betreft. Vlees is er volop,
zowel schapen- als rundvlees, en
varkensvlees is er ook genoeg.
De New-Zcalanders gebruiken
wel hel meest schapenvlees.
Wat bet uitgaansleven hier be
treft, dit is in vergelijking met
Nederland niet zo gezellig. Bios
copen zijn er genoeg, doch die ge
zellige zitjes in café's, lunch
rooms en dergelijke mist men
hier erg. Zondags is er niets open
en in de café's moet men om de
toonbank blijven staan om zijn
consumptie te gebruiken. Bedie
ning kent men daar niet en er
wordt bijna niets dan bier ge
dronken van een slechte kwali
teit. Geïmporteerd bier is meestal
wel goed, maar veel duurder.
Als u zo het een en ander gele
zen hebt, kunt u wel begrijpen
dat de meeste emigranten uit de
diverse landen in het begin dat
ze hier zijn, nogal eens op de tan
den moeten bijten om aan al de
gewoonten van dit land te kun
nen wennen. Daartegenover staat
dat, als men werkelijk wil sparen
en er voor wil werken, er hier
wel de kans toe is, doch men
moet zich dan wel veel ontzeggen
wat men in Nederland niet zou
doen. Indien men hier geen auto
heeft (en die zijn verschrikkelijk
duur) is het leven voor emigran
ten niets. De afstanden die hier
worden gemaakt, om wat van al
het mooie van dit land te zien,
zijn te groot en er rijden maar
weinig treinen of bussen van de
ene plaats naar de andere.
Heel veel Nederlanders hebben
wij hier al ontmoet. Wij hebben
met hen gesproken en daaruit
heb ik wel de conclusie kunnen
trekken dat ze allemaal (enkele
uitzonderingen daargelaten) nog
altijd veel aan hun land en ge
boorteplaats denken en als ze
eens ronduit hun mening moes
ten zeggen, er ook weer graag
heen zouden gaan.
Wij beiden en met ons wel de
meeste ouders, die hun kinderen
hier een bezoek hebben gebracht,
zün vol lof over ontvangst en
verblijf, over het mooie dat we
hier hebben gezien en over de ge
zellige visites by landgenoten en
kennissen, die we hebben meege
maakt. Maar nu verlangen we
weer terug naar ons eigen home
en eigen plaats en land, waar we
toch eigenlijk niet makkelijk of
nooit van zouden willen scheiden.
Hier eindig ik deze brief en we
hopen u op 22 september in de
beste gezondheid te kunnen be
groeten in Waalwijk.
Van onze terugreis, die via het
Panamakanaal, Miami en New
York gaat, hoon ik u later nog
eens wat te kunnen mededelen in
dit blad.
Met dank voor de opname,
mijnheer de redacteur, verblijf ik
met de beste groeten,
L. K.
Luchtbedden
L. HOEBEN N.V.
Korte Schijfstraat 8-10
TILBURG 04250-20312
gevraagd
LEERSTANZERS
Woning beschikbaar
Hoog loon
MAJESTIC N.Y.
Hellevoetsluis.
Voor advertenties en abonne
menten blijft ons adres te
KAATSHEUVEL
Dr. v. Beurdenstr. 8, TeL 2002
KAATSHEUVEL
Ook voor alle andere bladen
worden advertenties tegen de
geldende tarieven opgenomen.
Klachten over bezorging en
aanmelden nieuwe abonné's
aan ons bureau
Dr. van Beurdenstraat 8
53).
Plotseling klaarde 't gezicht van
smidje Verholen op. Natuurlijk!
Dat hij daar niet eerder aan had
gedacht! Hij had toch een tientje
in zijn wensportemonnaieNu
kon hij immers zoveel materiaal
kopen ids hij wilde! Ja, dat was
werkelijk een reuze-idee. De smid
ging onmiddellijk op zoek naar
een telefooncel. Gelukkig stond
er een vlak in de buurt. Hij ging
de cel binnen en begon te zoeken
bij de letter S. Even kijken... S...
St... iStaa... ja, daar had hij het.
Staalstra en van Yzeren, handel
in metalen en smidsbenodigdhe-
den Industrickade 73-77. Die had
den hem een mooie partij ijzer
waren geleverd, al was het dan
beter dat niet te gebruiken. Daar
zou hij heen gaan. Nu maar eens
aan een agent gevraagd waar de
Industriekade precies was. Naar
een agent hoefde Verholen ook
niet lang te zoeken, want toen hij
een steegje insloeg, dat naar het
centrum van de stad leidde, zag
hij daar de onversaagde wacht
meester der gemeentelijke politie
A. J. Kopernuyck staan. Deze
was net bezig een verschrikke
lijke misdadigster op de bon te
zetten, namelijk de eerbare me
juffrouw Klierema. Deze mejuf-
fer had zich verstout in verboden
tijd op de openbare weg matjes
te kloppen. Agent Koperbuyck
had groot gelijk, dat hij deze mis
dadigster eens goed afstrafte met
een bekeuring, want in een orde
lijke maatschappij van vrije men
sen moet het niet mogelijk zijn,
dat iedereen maar matjes gaat
kloppen als hij daar zin in heeft.
Wet is nu eenmaal wet vindt Ko
perbuyck, zelfs al worden de
matjes geklopt in een steegje,
waar toch nooit iemand door
loopt. „De Industriekade?" ant
woordde de ferme wachtmeester
op Verholens vraag. „Da's hier
vlak bij. Gewoon de steeg uit, dan
links af, drie bruggen over en
dan de eerste kade rechts. Het is
gemakkei.';k te vinden." Smidje
Verholen wandelde in de richting
die hem aangewezen was en be
reikte na ongeveer tien minuten
lopen de kantoren en magazijnen
van de firma Staalstra en van
Yzeren. Een onbeleefde slungel
van ongeveer zeventien jaar
stond hem aan 't loket te woord.
„Loop maar door, lomperd", zei
die slungel. „Wij verkopen hier
niet aan kleine zakenkereltjes als
jij. Bij ons gaat het goed alleen
met vrachtauto's tegelijk de deur
uit. Wij zijn niet van die kleine
prutsertjes." De smid werd na
tuurlijk vreselijk kwaad en zei
verbolgen: „Zeg, onbeschofte
lummel! Ik moet juist 'n vracht
auto vol hebben! Vooruit, schrijf
op wat ik je zeg, anders ga ik
naar een ander. Ik heb Staalstra
niet nodig, hoor!"
i h t
schouwd. Meneer Jefferson woont
Wacht eens..." De commissaris
ging zitten, nam een naamkaartje uit
zijn portefeuille en krabbelde enkele
woorden er op onder het adres van
Jefferson. Hij overhandigde het
kaartje en merkte lachend op „De
deuren van het huis van meneer Jef
ferson zijn tamelijk massief en gaan
erg moeilijk open voor vreemden. Dit
geeft u toegang."
Harold Launders was zich op dit
moment bewust van iets dat op sym
pathie leek voor commissaris Bloom-
bury. Hij was er van overtuigd dat
die vreemde kerel, in wie hij aan
vankelijk noch vakkennis noch intel
ligentie had kunnen ontdekken, vol
komen oprecht was en het beste met
hem voor had. Hij las de woorden op
het kaartje „Met warme aanbeveling
van je G. Bloombury". Op de voor
zijde stond „G. Bloombury, Com
missaris van Politie."
Hij boog hoffelijk voor de com
missaris en zei hoopvol en vastbera
den
„Ik dank u hartelijk voor uw ad
vies, meneer de commissaris en laat
ons beiden hopen, dat u zich toch
nog eens zult moeten bemoeien met
de moord op mijn oom Lawrence en
de vervalsing van zijn testament."
„Wie weet, meneer Launders",
sprak de commissaris met een brede
lach „De wonderen zijn, met een va
riant, Scotland Yard nog niet uit."
Met zijn ene hand opende hij de deur,
terwijl hij met de andere over zijn
schedel wreef.
Toen de vreemde bezoeker met zijn
zonderlinge geschiedenis de kamer
uit was, streek commissaris Bloom
bury nog eens nadenkend over zijn
schedel en mompelde „De vent is
niet gek..., hij weet wat hij zegt en
nog meer wat hij wil. Nou, good luck
Jefmisschien heb je me nog wel eens
nodig."
V
Doctor Jefferson vraagt Cleopatra
om raad in het mysterie Blythe.
De deftige Butler, die in de hal
van het voorname huis van doctor
Jefferson het naamkaartje van Ha
rold Launders aannam, betuigde in
welgekozen woorden zijn oprecht
leedwezen, dat het onderhoud met
zijn meester niet kon plaats hebben
„Ik moet u tot mijn grote spijt
meedelen, meneer Launders, dat de
doctor in Parijs is. Zaterdag hoopt
hij weer thuis te zijn."
De eerste opwelling van ergernis
om de nieuwe tegenslag onderdrukte
Launders. Hier toch, in dit voorna
me huis, was alles decorum, tot de
buigende bediende toe. Doctor Jef
ferson kon moeilijk weten, dat een
Harold Launders hem dringend wilde
spreken. Het optreden van de butler
imponeerde Launders bovendien
uitermate. Deze was, naar Launders'
mening, het volmaakte type van de
butler - slank en rijzig, haar onbe
rispelijk, clean shaven en voornaam
in zijn manieren.
Terwijl hij als geboren aristocraat
dit alles stond te verwerken met alle
waardering voor het decorum van dit
huis, keek Launders met nieuwe be
wondering naar de brede marmeren
trap, waarlangs een fraaie Afgaanse
hond naar omlaag kwam. Ook die
hond had werkelijk aristocratische
manieren! Vol waardigheid trad het
dier, geruisloos op zijn fluwelen po
ten, recht op de vreemde bezoeker
af. Launders was een groot dieren
liefhebber en, zoals gewoonlijk het
geval is, voelde de hond instinctief
liefde bij de ander.
Launders stak z'n hand uit en leg
de die op de slanke kop van de Af
gaan. Maar als deze dan, in spontane
kameraadschap, haar lange, zachte
snuit tegen een been van de bezoeker
wreef, achtte de correcte butler het
moment gekomen, de hond bestraf
fend toe te spreken
„Maar Cleopatra, wat is dat
nu? Je weet toch wel dat je niet
in de hal mag komen als er een
bezoeker is?"
Met grote verbazing keek
Launders toe hoe Cleopatra haar
grote, glanzende bruine ogen
droefgeestig op de butler richtte,
om dan, na zich te hebben verge
wist van de ernst van het geval,
terstond weer de marmeren trap
te bestijgen. Als de franje van 'n
sierlijk kleed, gedragen door een
gracieuze dame, ruisten de lange,
gekleurde haren van Cleopatra
langs de traptreden.
„Die hond is wèl gedresseerd",
merkte Launders geestdriftig op.
„Ze weet heel goed, dat ze te
gen de voorschriften van 't huis
handelde", antwoordde de butler
met een fijne glimlach.
Harold Launders dacht terug
aan John, de brutale bediende
van notaris Forbes, en ook aan
de beide politieagenten van Scot
land Yard. Als zó de bediende en
de hond waren in dit huis, moest
de meester ook wel volmaakt zijn
bedacht hij tevreden.
„Ik hoop doctor Jefferson dan
zaterdag te treffen", sprak hij
opgewekt tot de butler, die zwij
gend het gesoigneerde hoofd neeg
en met een buiging de bezoeker
uitliet.
(Wordt vervolgd)
Copyright avan
.1- .«(.aki! <>Lii -
i