Altijd liever B¥6i6fL „De schoolmeester is strenger het bier duurder MOEDER WORDEN ZWITSAL BELEVENISSEN VAN SMIDJE VERHOLEN BUREAU JAN TUERLINGS Optica Bogaerts 2 DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN VRIJDAG 6 JULI 1962 2 L A. Kroot schrijft ons vanuit Nieuw Zeeland Als vervolg op mijn reisbeschrijving met „De Waterman" naar New-Zealand, waar we op 6 nov. 1961 aankwamen te Wel lington, zal ik nu trachten zo goed mogelijk onze indrukken over dit land weer te geven. Aangenaam verrast Eerst nog iets over de aan komst te Wellington. Om 6 uur 's morgens waren wij en de ove rige passagiers reeds aangekleed op de dekken van het schip, om maar niets te missen van het prachtige land dat wij reeds in de verte zagen liggen en dat we steeds meer naderbij zagen ko men en waar onze kinderen zich reeds zovele jaren hadden geves tigd. We moesten tussen de her gen, waarin de aankomsthaven verborgen ligt, nog een paar uur stil liggen eer de douane aan boord kwam en toen ging 't lang zaam naar de kade, waar we honderden kinderen en belang stellenden zagen staan, die met alles wat ze maar het eerst bij de hand konden nemen, stonden te zwaaien naar het schip, waarop voor hen ouders en bekenden stonden, die zo'n verre reis had den gemaakt om de een voor kor te, de andere voor langere tijd bij hen te komen doorbrengen. Het was een machtig en ont roerend schouwspel dat weerzien van al die kinderen en kleinkin deren met hun ouders en oma's en opa's. Ook wij hadden onze kinderen spoedig in het oog, te meer daar ze niet van de kleinste waren, dus het contact was er tusen schip en wal. Wij mochten spoedig van boord en tot onze verrassing behoefden we geen koffers of pakjes open te maken in de douaneloods en liepen we regelrecht in de armen van onze kinderen. Dit li de titel van het nieuwe boek vu Dr.W. de Kok. Alles over zwangerschap, geboorte, babyverzorging en kleuter* opvoeding. Dit waardevolle boek (184 pag. In fraaie omslag) krijgt U ten g0- schenke bij aanschaffing van een BABYSET DE LUXE-* By hen was nog een goede be kende, n.l. Gerrit van Boxtel uit Kaatsheuvel, die ons meenam naar zyn huis in Wellingon, waar wc royaal en gastvry werden ont vangen door zyn vrouw en kinde ren. We hebben de dag verder daar doorgebracht onder het ge not van een goede sigaar en een „Hollands glaasje". Om 7 uur 's avonds vertrokken we met de nachtboot naar Christ- church. G. van Boxtel bracht ons met de auto daarheen en de eer ste dag in New-Zealand was voor ons dus een aangename kennis making geworden bij zeer joviale mensen. Indrukwekkend natuurschoon 7 November waren we om 7 uur in Littleton (een voorstadje van Christchurch) en vandaar ging het met de auto verder naar Duncdin. Deze rit, die ongeveer 6 uur duurde was voor ons iets ge weldigs, echt niet iets om hier zo maar in enkele woorden neer te schrijven. Eerst reden we twee derde van de rit over vlakke we gen met daarnaast uitgestrekte weiden met schapen en koeien en daartussen die mooie veelkleuri ge bungalows en huisjes van de farmers en hun personeel, met 'n pracht van bloemen en denne- groen er om heen. Daartussen door kronkelende riviertjes met vele bruggetjes er overheen. Toen we eenmaal in de bergen en valleien waren aangeland, keken we onze ogen uit aan het onge rept natuurschoon, dat ons hier werd voorgeschoteld. Op 'n hoog te van 1000 a 1500 meter kregen we wel eens een raar gevoel als we langs die steile berghellingen de diepte in keken. De wegen zijn in de bergen erg smal en van de .autobestuurder wordt veel ge vergd om geen ongelukken te maken, maar de mensen die hier wonen, zijn dat allemaal al lang gewend en zodoende kwamen we dan ook behouden en wel in Du- nedin aan. We hebben sinds we hier zijn, overal van genoten en zijn hier op 't Zuidereiland op heel veel plaatsen geweest, zowel in steden en dorpen als midden in de coun try; dit laatste zijn de bergen en valleien in 't binnenland, waar de farmers wonen met hun uitge strekte bezittingen aan land, schapen en koeien. Er zijn er on der die 30 a 35000 acres grond en bergen bezitten en een veestapel van8 tot 10000 schapen en lam meren, benevens koeien en paar den. De bewerking van het land geschiedt met grote tractoren en de nieuwste landbouwmachines. We zijn een dag of vier op zo'n farm geweest en hebben er geno ten van de bedrijvigheid en het fantastisch mooie en gezonde klimaat. Vooral 's morgens en 's avonds, bij zonsopgang en -on dergang boven de bergen is om nooit te vergeten. In de winter ligt er altijd sneeuw op de hoog ste toppen der bergen en op en kele ook des zomers nog een he le lijd. Verouderde machines De grootste stuwdam van het Zuidereiland hebben wc ook be zocht. Een ontzaglijk stuk werk, waaraan ongeveer 10 jaar is ge- gouwd. Er zijn drie sluizen in, waardoor het water met donde rend geweld naar beneden komt. Onder het water staan machtige betonnen gebouwen met de mo dernste apparaten en machines, die electriciteit fabriceren voor de helft van het Zuidereiland. Deze dam is gelegen te Rose- burgh. Ze zijn er in Benmore nog een aan 't bouwen, die wat de stroomlevering betreft, nog gro ter is. Deze komt in 1964 gereed. Er werken hier vele Nederlan ders. Grote Treezingsworks staan over het hele land verspreid. In een er van ben ik geweest, waar ze 9000 lammeren en schapen per dag slachten, alles aan de lopen de band, bestemd voor export. Dit is seizoenwerk en loopt van nov. tot juni. Van een excursie op een van de grootste weverijen in Dunedin heb ik ook maar gebruik ge- maakt om alles eens in ogen- schouw te nemen. Werkelijk aar dig om zo'n jiroces van ruwe wol tot het fijne kamgaren of wollen I FEUILLETON van „DE ECHO VAN HET ZUIDEN" Het geheimzinnige geval Blythe Een oorspronkelijke speurders roman door J. F. VAN NUGTEREN APAPCAPCPPrPACPPPA 20) H:i reikte zijn bezoeker 'n be haarde hand ten afscheid, welke aarzelend en onwillig werd aan vaard. „Het spijt me, meneer Laun ders", zei de commissaris, en op dat moment meende hij 't, „dat Scotland Yard niets voor u kan doen. Ik zou, zo u daar prijs op mocht stellen, voor u een onderhoud met de hoofdcommissaris kunnen arrange ren, maar bij voorbaat kan ik u ver zekeren, dat ook een dergelijk onder houd van nul en gener waarde zal zijn. Eén raad zou ik u nog kunnen geven." „En die is?" „Neemt u een detective in de arm". ,Ik ben niet anders van plan", luidde het prompte antwoord. „Wel kijk 'ns aan, maar dan nog een goede raad, meneer Launders; kijkt u goed uit, wat voor detective u aanzoekt. Ik heb uiteraard nogal eens met die heren te maken en ik kan u zeggen, dat ze dikwijls in we zen niet onder doen in bedenkelijke praktijken voor diverse cliënten van Scotland Yard uit de onderwereld. De commissaris greep plotseling de lapels van Launders' jas en zei geestdriftig, terwijl zijn gelaat ver helderde „Er is maar één persoon in heel Engeland mag ik wel zeggen, die, wanneer hij zich interesseert voor het geval Launders-Blythe, u misschien zou kunnen helpen." „En wie is die detective?" „Hij is geen detective in de ge wone zin van het woord. Hij is nauw verbonden aan Scotland Yard en is onze criminele deskundige bij ingewikkelde strafzaken. Gaat u hem opzoeken, meneer Launders, zeg hem dat ik u aan hem toevertrouw, aan gezien Scotland Yard deze zaak niet kan en niet mag entameren. Die man heet Jefferson, doctor Jefferson - zijn titel werd hem cum laude ver leend op grond van zijn grote ver diensten als criminalist. Ik acht het een buitengewoon voorrecht, door de ze heel knappe en heel grote man als een persoonlijke vriend te worden be- stof eens van nabij te kunnen ga deslaan. Er wordt dag en nacht gewerkt in ploegendienst. De ma chines zijn wel wat verouderd, ook al omdat de nieuwe machi nes allemaal geïmporteerd moe ten worden en verschrikkelijk duur van aankoop zijn. En natuurlijk heb ik een paar drukkeryen bezocht, één offset- drukkerij met cartonnagebedryf en het dagbladbedrijf „De Eve- ningstar". Ook hier was een ver nieuwing van het machinepark wel op zijn plaats. De rotatiepers hier de beschikking over prach tige grote sportterreinen die voor iedereen gratis toegankelijk zijn. Voethal is hier nog niet erg po pulair, rugby daarentegen staat aan de top en wordt dan ook het meest door het publiek bezocht (mij kan het niet bekoren). Inde athletiek kunnen ze hier op in ternationaal terrein hun partij best ineeblazen. Tennis en wiel rennen zijn ook nogal veel beoe fende sporten en voor de ouderen is bowlen een geliefd spel. Het onderwijs op de lagere scholen kan niet in vergelijking staan bij Nederland. Er heerst hier ook niet zo veel tucht en de onderwijzers moeten nogal eens een riem gebruiken om de orde te bewaren, dat schreef een Ne derlandse dame in een te Auck land verschijnend blad. De huur van de huizen is veel hoger dan bij ons, terwijl ze heus nog niet zo solied en comfortabel ingericht zijn. De lonen variëren tussen de 12 en 13 pond; wel wordt er nogal veel overwerk ge- BOGAERTS' BRILLEN Een sieraad voor het gelaat en een weldaad voor de ogen I Zorgt dat U er (óók) een van ons draagt zo'n mooie sterke bril. BRILLEN SPECIALIST Grotestraat 220 Tel. 3560 Waalwijk HOUDT BOGAERTS VOOR OGEN De leverancier voor alle Ziekenfondsen Dan zeker van frisse mond en witte tanden was al heel oud evenals de offset persen. Hier was een Nederlan der voorman, en die vertelde me dat hy over 'n half jaar in Christ church ging werken op een zaak die nog in aanbouw was. Wan neer hij hier nog langer met zulk materiaal moest blijven aan doen zat hij weer spoedig in Neder land. Slechts één degel- en één cylinder-Heidelberger van enkele jaren oud heb ik hier kunnen waarnemen. Op cartonnagegebied zijn ze beter ingericht. Op sportgebied zijn ze hier ze ker niet de mindere van Neder land. Vooral op de scholen wordt daaraan veel gedaan, die hebben maakt en de vrouwen werken hier ook algemeen op de fabrie ken. Wat de groenten en aardap pelen betreft, staat Nederland op een veel hoger peil dan hier, zo wel wat de kwaliteit als de kwan titeit betreft. Vlees is er volop, zowel schapen- als rundvlees, en varkensvlees is er ook genoeg. De New-Zcalanders gebruiken wel hel meest schapenvlees. Wat bet uitgaansleven hier be treft, dit is in vergelijking met Nederland niet zo gezellig. Bios copen zijn er genoeg, doch die ge zellige zitjes in café's, lunch rooms en dergelijke mist men hier erg. Zondags is er niets open en in de café's moet men om de toonbank blijven staan om zijn consumptie te gebruiken. Bedie ning kent men daar niet en er wordt bijna niets dan bier ge dronken van een slechte kwali teit. Geïmporteerd bier is meestal wel goed, maar veel duurder. Als u zo het een en ander gele zen hebt, kunt u wel begrijpen dat de meeste emigranten uit de diverse landen in het begin dat ze hier zijn, nogal eens op de tan den moeten bijten om aan al de gewoonten van dit land te kun nen wennen. Daartegenover staat dat, als men werkelijk wil sparen en er voor wil werken, er hier wel de kans toe is, doch men moet zich dan wel veel ontzeggen wat men in Nederland niet zou doen. Indien men hier geen auto heeft (en die zijn verschrikkelijk duur) is het leven voor emigran ten niets. De afstanden die hier worden gemaakt, om wat van al het mooie van dit land te zien, zijn te groot en er rijden maar weinig treinen of bussen van de ene plaats naar de andere. Heel veel Nederlanders hebben wij hier al ontmoet. Wij hebben met hen gesproken en daaruit heb ik wel de conclusie kunnen trekken dat ze allemaal (enkele uitzonderingen daargelaten) nog altijd veel aan hun land en ge boorteplaats denken en als ze eens ronduit hun mening moes ten zeggen, er ook weer graag heen zouden gaan. Wij beiden en met ons wel de meeste ouders, die hun kinderen hier een bezoek hebben gebracht, zün vol lof over ontvangst en verblijf, over het mooie dat we hier hebben gezien en over de ge zellige visites by landgenoten en kennissen, die we hebben meege maakt. Maar nu verlangen we weer terug naar ons eigen home en eigen plaats en land, waar we toch eigenlijk niet makkelijk of nooit van zouden willen scheiden. Hier eindig ik deze brief en we hopen u op 22 september in de beste gezondheid te kunnen be groeten in Waalwijk. Van onze terugreis, die via het Panamakanaal, Miami en New York gaat, hoon ik u later nog eens wat te kunnen mededelen in dit blad. Met dank voor de opname, mijnheer de redacteur, verblijf ik met de beste groeten, L. K. Luchtbedden L. HOEBEN N.V. Korte Schijfstraat 8-10 TILBURG 04250-20312 gevraagd LEERSTANZERS Woning beschikbaar Hoog loon MAJESTIC N.Y. Hellevoetsluis. Voor advertenties en abonne menten blijft ons adres te KAATSHEUVEL Dr. v. Beurdenstr. 8, TeL 2002 KAATSHEUVEL Ook voor alle andere bladen worden advertenties tegen de geldende tarieven opgenomen. Klachten over bezorging en aanmelden nieuwe abonné's aan ons bureau Dr. van Beurdenstraat 8 53). Plotseling klaarde 't gezicht van smidje Verholen op. Natuurlijk! Dat hij daar niet eerder aan had gedacht! Hij had toch een tientje in zijn wensportemonnaieNu kon hij immers zoveel materiaal kopen ids hij wilde! Ja, dat was werkelijk een reuze-idee. De smid ging onmiddellijk op zoek naar een telefooncel. Gelukkig stond er een vlak in de buurt. Hij ging de cel binnen en begon te zoeken bij de letter S. Even kijken... S... St... iStaa... ja, daar had hij het. Staalstra en van Yzeren, handel in metalen en smidsbenodigdhe- den Industrickade 73-77. Die had den hem een mooie partij ijzer waren geleverd, al was het dan beter dat niet te gebruiken. Daar zou hij heen gaan. Nu maar eens aan een agent gevraagd waar de Industriekade precies was. Naar een agent hoefde Verholen ook niet lang te zoeken, want toen hij een steegje insloeg, dat naar het centrum van de stad leidde, zag hij daar de onversaagde wacht meester der gemeentelijke politie A. J. Kopernuyck staan. Deze was net bezig een verschrikke lijke misdadigster op de bon te zetten, namelijk de eerbare me juffrouw Klierema. Deze mejuf- fer had zich verstout in verboden tijd op de openbare weg matjes te kloppen. Agent Koperbuyck had groot gelijk, dat hij deze mis dadigster eens goed afstrafte met een bekeuring, want in een orde lijke maatschappij van vrije men sen moet het niet mogelijk zijn, dat iedereen maar matjes gaat kloppen als hij daar zin in heeft. Wet is nu eenmaal wet vindt Ko perbuyck, zelfs al worden de matjes geklopt in een steegje, waar toch nooit iemand door loopt. „De Industriekade?" ant woordde de ferme wachtmeester op Verholens vraag. „Da's hier vlak bij. Gewoon de steeg uit, dan links af, drie bruggen over en dan de eerste kade rechts. Het is gemakkei.';k te vinden." Smidje Verholen wandelde in de richting die hem aangewezen was en be reikte na ongeveer tien minuten lopen de kantoren en magazijnen van de firma Staalstra en van Yzeren. Een onbeleefde slungel van ongeveer zeventien jaar stond hem aan 't loket te woord. „Loop maar door, lomperd", zei die slungel. „Wij verkopen hier niet aan kleine zakenkereltjes als jij. Bij ons gaat het goed alleen met vrachtauto's tegelijk de deur uit. Wij zijn niet van die kleine prutsertjes." De smid werd na tuurlijk vreselijk kwaad en zei verbolgen: „Zeg, onbeschofte lummel! Ik moet juist 'n vracht auto vol hebben! Vooruit, schrijf op wat ik je zeg, anders ga ik naar een ander. Ik heb Staalstra niet nodig, hoor!" i h t schouwd. Meneer Jefferson woont Wacht eens..." De commissaris ging zitten, nam een naamkaartje uit zijn portefeuille en krabbelde enkele woorden er op onder het adres van Jefferson. Hij overhandigde het kaartje en merkte lachend op „De deuren van het huis van meneer Jef ferson zijn tamelijk massief en gaan erg moeilijk open voor vreemden. Dit geeft u toegang." Harold Launders was zich op dit moment bewust van iets dat op sym pathie leek voor commissaris Bloom- bury. Hij was er van overtuigd dat die vreemde kerel, in wie hij aan vankelijk noch vakkennis noch intel ligentie had kunnen ontdekken, vol komen oprecht was en het beste met hem voor had. Hij las de woorden op het kaartje „Met warme aanbeveling van je G. Bloombury". Op de voor zijde stond „G. Bloombury, Com missaris van Politie." Hij boog hoffelijk voor de com missaris en zei hoopvol en vastbera den „Ik dank u hartelijk voor uw ad vies, meneer de commissaris en laat ons beiden hopen, dat u zich toch nog eens zult moeten bemoeien met de moord op mijn oom Lawrence en de vervalsing van zijn testament." „Wie weet, meneer Launders", sprak de commissaris met een brede lach „De wonderen zijn, met een va riant, Scotland Yard nog niet uit." Met zijn ene hand opende hij de deur, terwijl hij met de andere over zijn schedel wreef. Toen de vreemde bezoeker met zijn zonderlinge geschiedenis de kamer uit was, streek commissaris Bloom bury nog eens nadenkend over zijn schedel en mompelde „De vent is niet gek..., hij weet wat hij zegt en nog meer wat hij wil. Nou, good luck Jefmisschien heb je me nog wel eens nodig." V Doctor Jefferson vraagt Cleopatra om raad in het mysterie Blythe. De deftige Butler, die in de hal van het voorname huis van doctor Jefferson het naamkaartje van Ha rold Launders aannam, betuigde in welgekozen woorden zijn oprecht leedwezen, dat het onderhoud met zijn meester niet kon plaats hebben „Ik moet u tot mijn grote spijt meedelen, meneer Launders, dat de doctor in Parijs is. Zaterdag hoopt hij weer thuis te zijn." De eerste opwelling van ergernis om de nieuwe tegenslag onderdrukte Launders. Hier toch, in dit voorna me huis, was alles decorum, tot de buigende bediende toe. Doctor Jef ferson kon moeilijk weten, dat een Harold Launders hem dringend wilde spreken. Het optreden van de butler imponeerde Launders bovendien uitermate. Deze was, naar Launders' mening, het volmaakte type van de butler - slank en rijzig, haar onbe rispelijk, clean shaven en voornaam in zijn manieren. Terwijl hij als geboren aristocraat dit alles stond te verwerken met alle waardering voor het decorum van dit huis, keek Launders met nieuwe be wondering naar de brede marmeren trap, waarlangs een fraaie Afgaanse hond naar omlaag kwam. Ook die hond had werkelijk aristocratische manieren! Vol waardigheid trad het dier, geruisloos op zijn fluwelen po ten, recht op de vreemde bezoeker af. Launders was een groot dieren liefhebber en, zoals gewoonlijk het geval is, voelde de hond instinctief liefde bij de ander. Launders stak z'n hand uit en leg de die op de slanke kop van de Af gaan. Maar als deze dan, in spontane kameraadschap, haar lange, zachte snuit tegen een been van de bezoeker wreef, achtte de correcte butler het moment gekomen, de hond bestraf fend toe te spreken „Maar Cleopatra, wat is dat nu? Je weet toch wel dat je niet in de hal mag komen als er een bezoeker is?" Met grote verbazing keek Launders toe hoe Cleopatra haar grote, glanzende bruine ogen droefgeestig op de butler richtte, om dan, na zich te hebben verge wist van de ernst van het geval, terstond weer de marmeren trap te bestijgen. Als de franje van 'n sierlijk kleed, gedragen door een gracieuze dame, ruisten de lange, gekleurde haren van Cleopatra langs de traptreden. „Die hond is wèl gedresseerd", merkte Launders geestdriftig op. „Ze weet heel goed, dat ze te gen de voorschriften van 't huis handelde", antwoordde de butler met een fijne glimlach. Harold Launders dacht terug aan John, de brutale bediende van notaris Forbes, en ook aan de beide politieagenten van Scot land Yard. Als zó de bediende en de hond waren in dit huis, moest de meester ook wel volmaakt zijn bedacht hij tevreden. „Ik hoop doctor Jefferson dan zaterdag te treffen", sprak hij opgewekt tot de butler, die zwij gend het gesoigneerde hoofd neeg en met een buiging de bezoeker uitliet. (Wordt vervolgd) Copyright avan .1- .«(.aki! <>Lii - i

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1962 | | pagina 2