BINNEN- EN BUITENLAND
Luxor
BELEVENISSEN VAN SMIDJE VERHOLEN
NEDERLAND - BELGIË
6
DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN VRIJDAG 27 JULI 1962
6
stelt geen vervolging tegen haar
in, omdat hij opeens beseft dat
hö van Simone houdt.
En als hij haar ten huwelijk
vraagt, geeft zij hem haar ja
woord. Frangois, de advocaat,
wil haar echter niet opgeven en
belegt een plan om de verloving
ongedaan te maken. Na nog di
verse verwikkelingen heeft de
film toch nog een goed einde, en
Frangois trouwt Simone.
Maandag en woensdag 8 uur.
Toegang 18 jaar.
DE STILLE GETUIGE
L. B. Jeffries, fotograaf van een
tijdschrift, zit met een gebroken been
in een rolstoel voor het raam van
zijn flat en slaat de dagelijkse ge
woonten van zijn overburen gade.
Op een dag komt Lisa, een knappe
mannequin, die op Jeffries verliefd
is, binnen voor een praatje.
Onder het gesprek merkt de foto
graaf, dat Thorwald weer eens ruzie
heeft met zijn vrouw. Later op de
dag ziet hij, dat het gordijn van Mrs
Thorwald's kamer naar beneden is
en 's nachts ziet hij hoe zijn over
buurman verschillende malen zijn
huis verlaat met zijn aluminium kof
fertje. Jeff wordt achterdochtig en
vertelt zijn geschiedenis aan ver
schillende bekenden, doch niemand
wil hem geloven. De aanwijzingen
worden echter steeds sterker, en Jeff
vraagt Lisa een kijkje te gaan nemen.
Onverwacht keert Thorwald echter
terug, en beschuldigd Lisa van dief
stal, en hij is in staat haar te ver
moorden, maar de politie komt tus
senbeide. Thorwald heeft gemerkt,
dat Lisa en Jeff samenspannen, en
op een avond wil hij hem gaan ver
moorden. Jeffrie's vriend, Doyle
komt nog net op tijd om dit te ver
hinderen, en Thorwald wordt gear
resteerd.
Lisa heeft nu door haar daden be
wezen, dat ze een goede levenspart
ner voor Jeff zou kunnen zijn en Jeff
beseft dit nu ook.
Vrijdag en zaterdag 8 uur, zondag
6 en 8.30 uur.
Toegang 18 jaar.
FURIE IN ROSE TRICOT
Twee mannen hadden het recht haar
te bezitten, toch kon zij maar aan een
van hen toebehoren 1
Een geheel andere kant van het
wilde westen en een geheel andere
Sophia Loren die voor de wildheid
zorgde. Men noemde haar de furie
en overal waar zij kwam veroorzaak
te zij moeilijkheden.
Maandag en woensdag 8 uur, toe
gang 14 jaar.
CHARMANTE
BANKFRAUDEURS
BEZATEN GOEDE PAPIEREN
De politie in vier Europese landen
heeft de jacht geopend op een bende
fraudeurs, welke een kapitaaltje van
nog onbekende grootte heeft weten te
vergaren door oplichting van een Pa-
rijse bankinstelling. De fraudeurs
hebben hun spelletje zo handig in el
kaar gezet, dat de gedupeerde bank
aanvankelijk nauwelijks wilde gelo
ven, dat zij voor tienduizenden gul
dens was opgelicht.
De bende, waarvan thans ieder
spoor ontbreekt, beschikt over blanco
betalingsopdrachten, waarmee de Pa-
rijse bank andere bankinstellingen in
het buitenland machtigt om uitbeta
lingen aan haar clientèle te doen. De
blanco opdrachten werden voorzien
van knap vervalste handtekeningen en
het bedrag waarover de bandieten
wilden beschikken, werd op de daar
voor bestemde plaats ingevuld.
Zonder ook maar enige argwaan te
wekken boden de bendeleden de be
talingsopdrachten aan bij banken in
Engeland, Duitsland, Nederland en
Frankrijk.
il. tflISOB
DRAMA AAN HET STRAND
Agenten van de Haagse strandbri-
gade hebben dinsdagmiddag met veel
moeite een groep toeristen, die bij
een golfbreker voor het Scheveningse
strand in moeilijkheden kwamen, uit
zee gered. Voor een van de baders,
de 33-jarige R. Koch uit Steenbergen
(N.-Br.), kwam de hulp echter te laat.
Hij verdronk, terwijl de agenten nog
koortsachtig in het verraderlijke wa
ter naar hem zochten.
Met een vriend had de heer Koch
op 't strand kennis gemaakt met twee
jongens uit Utrecht, een Haagse me
vrouw en een jonge toeriste uit Oos
tenrijk. Het groepje besloot om on
geveer vijf uur, te proberen rond een
golfbreker te zwemmen. Bij de kop
van de golfbreker, waar de stroming
van het zeewater het sterkst is en
waar bovendien verraderlijke brok
ken steen het zwemmen uiterst ge
vaarlijk maken, kwam het zestal in
moeilijkheden.
Agenten van de Haagse strand-
brigade en leden van de vrijwillige
reddingsbrigade kwamen de drenke
lingen te hulp vanaf de golfbreker.
Zij slaagden erin, vijf zwemmers uit
zee te halen. Terwijl men nog zocht
naar de heer Koch, spoelde diens
stoffelijk overschot op 't strand aan.
Eerder op de dag was de reddings
brigade al drie keer in actie gekomen
om in totaal vijf mensen hulp te ver
lenen.
ÉÉN DODE EN 5 GEWONDEN
BIJ AUTOBOTSING
Dinsdagmiddag had te Oosterhout
een ernstig verkeersongeval plaats,
dat een éénjarig kind het leven kostte
en waardoor 5 anderen met ernstige
verwondingen in een ziekenhuis
moesten worden opgenomen.
Het ongeval had plaats op de ten
noorden van Oosterhout gelegen krui
sing van rijksweg 27 (richting Gor-
kum)) en de provinciale weg Oost-
eind (richting Dongen).
Een Renault Daphin met 8 inzit
tenden kwam uit Oosterhout en wil
de de rijksweg oversteken. De be
stuurder, de 30-jarige J. G. uit Gor-
kum, verleende hierbij geen voorrang
aan een transportwagen, die acht per
sonenwagens vervoerde en van Bre
da (dus ook nog van rechts) kwam.
Krachtig remmen van de vrachtwa
gen kon niet meer helpen. De Re
nault reed met volle snelheid tegen de
vrachtwagen op en kwam onderstebo
ven op het wegdek te liggen. Hierbij
werden de bestuurder, zijn echtgenote
en twee kinderen van 1 en 5 jaar uit
de wagen geslingerd. Het jongste
kind kwam terecht onder een wiel
van de transportwagen en werd op
slag gedood; De echtgenote van de be
stuurder en het vijfjarig zoontje wer
den ernstig gewond.
De vrouw was ernstig gekwetst
aan rug en hoofd. De jongen ver
toonde zware hoofdwonden. Zij wer
den in het St. Jozefziekenhuis te
FEUILLETON
van
„DE ECHO VAN HET ZUIDEN"
Het geheimzinnige
geval Blythe
Een oorspronkelijke speurders
roman door
J. F. VAN NUGTKREN
27)
„Nu ja", bromde de notaris bruusk,
terwijl hij opstond, „ik zal ook u het
testament laten lezen, terwille van uw
naam en ook omdat het een volkomen
eerlijke zaak is."
Waarom geeft de oude die toe
lichting? vroeg Jefferson zich af, ik
hoop voor hemzelf, dat het een vol-
De notaris haalde het document uit
de safe en overhandigde het aan Jef
ferson, die het ijverig begon te lezen,
komen eerlijke zaak is - vreemd,
vreemd...
Toen hij klaar was met lezen zei hij:
„Tja, dat bevestigt enkel maar wat
Launders mij vertelde. Alles wat er in
staat is nogal duidelijk, he?"
„Zoals ik u al vertelde", meende
de notaris laconiek, waarbij Jeffer
son de indruk kreeg, dat de oude zich
opeens opgelucht voelde. En weer
dacht hij: „vreemd..."
„Alleen één ding, meneer Forbes."
„En dat is?"
„Die bepaling, dat het lijk moest
worden gecremeerd."
„Wat vindt u daar voor vreemd
aan? Er wordt zo vaak in een wils
beschikking die clausule opgenomen.
En u weet misschien dat de wet..."
„U hebt gelijk", onderbrak Jeffer
son hem, „crematie geschiedt op ver
zoek van de overledene. Natuurlijk
tijdens diens leven."
Voor het eerst was Jefferson nu
getuige van het hikkerig lachen van
de oude. „Héhé..." klonk het, „heel
geestig opgemerkt, meneer Jeffer
son."
„Eigenaardig", dacht Jefferson
opnieuw, „is dat gemekker nu een
zenuwuiting van de oude? Waarom
vindt hij mij zo bar geestig. Mis
schien omdat mijn instemming met
die speciale clausule in dat rare testa
ment hem te pas komt? Wéérom wil
de Blythe eigenlijk per sé gecremeerd
worden? Déérom...? Vreemd."
Hij legde het testament voor de no
taris neer, die het onmiddellijk weer
in zijn safe borg.
„Dus", zei Jefferson opeens, „zou
die huishoudster absoluut niets heb
ben geweten van het feit, dat haar
een groot fortuin in de schoot werd
geworpen als haar meester kwam te
overlijden". Met opzet sprak hij die
woorden, terwijl de notaris met zijn
rug naar hem toegekeerd stond. De
tamelijk heftige reactie van de oude
ZOMERFEESTEN WAALWIJKS BELANG
ZONDAG 29 JULI - aanvang 2.30 uur
Interland Motorvoetbal
Om 8 uur
CONCERT IN HET WANDELPARK
Oosterhout opgenomen en daar ver-
der verpleegd. A
Achter in de wagen zat nog een*
echtpaar met twee kinderen. Zij wer
den niet uit de wagen geslingerd,
doch de kinderen van 4 en 13 jaar
liepen verwondingen op.
De 39-jarige bestuurder W. R. van
de transportwagen bleef ongedeerd,
evenals zijn wagen. De personenwa
gen daarentegen werd geheel ver
woest en moest worden weggesleept.
Wielrennen
Sterke Cees Snepvangers win-
naar van zware Ronde van
Midden-Zeeland.
Ook Coen Visser en Wim van
Hejjst aan de finish.
Door Ad Vingerhoets.
GOES, zaterdag.
Zelden hebben wij een zo sterk
winnaar gezien als hedenavond
in Goes na afloop van de vierde
Ronde van Midden-Zeeland. Or
ganisator Ad Verhulst had de
zaakjes weer prima voor elkaar.
De beste renners die Nederland
op dit moment telt, stonden aan
de start, naast coureurs uit Aus
tralië, Frankrijk, Luxemburg,
België, Engeland en Zwitserland.
De strijd ontbrandde meteen na
de start. Brabants kampioen Dré
van Aert passeerde Baarsdorp
licht afgescheiden met vooraan
in het peloton o.m. Wim van
Heust uit Haarsteeg en Fried
Liehregts uit Vlijmen. In Nisse
(26 Ion.) vierde Wim Dieperink
met Theo Rutten het peloton aan
en daar noteerden wij reeds heel
wat renners met achterstanden
van 3 tot 5 minuten. Na 65 km.,
in 's Heerenhoek, viel de beslis
sing: 22 coureurs rukten zich los
van de rest en hoe er ook in het
peloton aan getrokken werd, de
vluchters waren weg en bleven
weg. In de tweede groep huisden
naast favorieten als Wesseling,
Schuuring en Den Hartog ook de
mannen uit de Langstraat. Een
drachtig samenwerkend voerden
de kopmannen de voorsprong op
en in Domburg hadden ze reeds
3 minuten op een groepje van 8
man, waartoe ook Wim v. Heijst
en Coen Visser behoorden. Met
een achterstand van 6 minuten
en meer kwamen daarna de een
lingen door. Fried Liehregts uit
Vlijmen was toen reeds in de
brokkenwagen gestapt. In Co-
lijnsplaat, na vier en een half uur
coursen, bestond de kopgroep
nog uit f8 man. Gerrit de Wit,
Roel Hendriks, Wim Schilling en
Tom Brekelmans waren afgeval
len. Hier was het ook dat de man
uit Rijsbergen, Cees Haest, met
nog 40 km. voor de boeg, voor de
groep uitijlde. Was de slag ge
vallen? De dijk van Kats naar
Wilhelminadoro met de zijde
lingse zeewind deed Haest het
nutteloze van zijn poging inzien
en hij liet zich inlopen.
Vijftien k.m. voor Goes plaat
ste Snepvangers een „droge" de
marrage en deze knaap, die toen
reeds o uur de natuurelementen
had getrotseerd, zag kans om op
deze betrekkelijk korte afstand
nog anderhalve minuut voor
sprong te nemen. De klasse van
Snepvangers bleek uit deze solo
actie tegen de samengebundelde
krachten van de rest eens temeer
en dr. P. van Dijk, voorzitter van
de KNWU, deed dit in zijn hul
digingstoespraak duidelijk uit
komen. Met een achterstand van
14 minuten arriveerde 'n groepje
van tien man, waarvan Coen
Visser uit 's Gravenmoer de spurt
won en dus als 19e eindigde.
Haarsteegse Wim van Heijst,
die ook in deze groep zat, werd
22ste! Zo op het oog geen pres
taties van formaat, maar wan
neer men bedenkt, dat slechts 32
van de 114 vertrekkers Goes
haalden, krijgt men toch respect
voor het rijden van Visser en v.
Heijst.
ZONDAG 29 JULI TE BEEK
NAT. WEGKAMPIOENSCHAP
voor professionals en onafhankelijken
door Ad. Vingerhoets
Huub Zilverberg opvolger van
Bas Maliepaard?
De maaud juli is rijk aan wieier-
evenementen. Zo juist is de Tour de
France achter de rug en nu staan de
beroepsrenners gereed om hun natio
naal wegkampioenschap te betwisten.
Van de 120 professionals en onaf
hankelijken, die Nederland op dit
moment telt, hebben er 60 ingeschre
ven voor het titelgevecht dat in Beek
zal worden verreden. De afstand,
maar liefst 280 km, met 33 keer over
de Adsteeg, schrok de rest af. Het
veld, dat om precies half elf op weg
gestuurd wordt, bevat echter op Jo
de Haan na, alle Nederlandse ren
ners van naam. Uit zo'n veld één
kanshebber voor de titel naar voren
brengen is niet gemakkelijk, maar als
U een favoriet van ons wilt hebben,
dan is hij er Huub Zilverberg uit
Goirle, winnaar van etappes in de
Giro d'Italia en Tour de France zien
wij als de grootste kanshebber. Hoe
wel wij de kansen van de huidige
titelhouder Bas Maliepaard niet on
derschatten en wij ook ernstig reke
ning houden met een Piet Damen, op
merkelijk oed op dreef de laatste
weken, Jaap Kersten, die tegenwoor.
dig ook in de sprint een woordje mee
spreekt, Piet van Est en Ab Gelder,
mans, gerodeerd uit de Tour de
France teruggekomen, zien wij toch
boven alles uit de „Goliath" uit Goir-
le. Zilverberg is atletisch en bezit
enorm veel zuivere klas en de af.
stand zal hem niet te zwaar wegen.
Jan Hugens, Martin van den Borgh
en Leo Knops rijden voor eigen pu.
bliek en kennen het parcours op hun
duimpje. Vooral Knops is een ge.
ducht klimmer en hij is met de Ad-
steeg vertrouwd als een kind met
haar pop. Jan Janssen kan, wanneer
het op een eindsprint uit zou draaien
wat wij echter gezien de afstand niet
verwachten, hoge ogen gooien. Hij
dient echter te bedenken, dat de
temporijders de spurters niet in een
zetel naar de meet zullen brenen.
Men weet natuurlijk nooit hoe een
belangrijke koers als deze van zon
dag zal verlopen, maar toch denken
wij dat een verrassing uitgesloten ij,
zoals b.v. enkele jaren terug, toen
Jef Lahaije onverwacht zegevierde,
om nadien nog zelden in de aktuali-
teit te komen.
De naam van Huub Zilverberg kan
zondag in de late namiddag te Beek
schallen als een bazuinstoot. Als hij
wil winnen, zal hij nochthans de beste
moeten zijn, want iedereen is er op
gebrand de vurige wens van de be
schermeling van Rik van Looy te ver
ijdelen.
OOSTBURGSE AUTO IN EEN
RAVIJN GESTORT.
De families Barendregt en Sturm
uit Oostburg, die zondagmiddag op
doorreis waren naar Locarno, zijn in
Zwitserland door het slippen van de
auto in een vijftig meter diep ravijn
gestort. De wagen werd zeer waar
schijnlijk bestuurd door de heer Ba
rendregt.
Bij het ongeluk is de 42-jarige
mevrouw H. Sturm om het leven ge
komen; de overige inzittenden be
kwamen lichte verwondingen. De wa
gen is zeer zwaar beschadigd.
Het echtpaar Sturm heeft twee
kinderen, van 9 en 11 jaar.
59).
Ja, we hebben nu gezien, dat die
Verholen het maar wat druk had
met het weer op gang brengen
van zijn zaken. Hij had nu een
zware ochtend achter de rug,
waarin een boel gedaan was. Hij
had een fiets gemaakt en opge-
lakt, een jeep gerepareerd, zaken
gedaan met de firma Staalstra en
van Yzeren en bovendien nog een
kadeschuimer op de kop gege
ven. Het was dus niet vreemd dat
hij honger begon te krijgen en hij
was dan ook blij, toen de bus in
zijn dorp stopte. Nu kon hij eens
zien of er wat te eten te krijgen
was. „Wat zal ik doen?" dacht
hij. „Zal ik brood, boter, worst
en kaas gaan halen of zal ik even
naar De Vergulde Zon gaan? Ja,
laat ik dat maar doen. Dan kan
ik daar gauw een spiegeleitje
eten en dan heb ik thuis ook
geen gehannes. Ik heb namelijk
niet veel tijd, want vanmiddag
komen de spullen van Staalstra
en van Yzeren." Zo gezegd, zo ge
daan. Smidje Verholen wandelde
naar de hem bekende herberg en
trad er binnen. „Ah, die Verho
len", riep de buffetknecht joviaal
uit. „Wat een vei .assing. Ook
weer eens hier? Een borreltje ze
ker hè?" Verholen schudde ont
kennend zijn hoofd en zei krach
tig: „Niks hoor! Breng me maar
tauw een dubbele uitsmijter met
am en een glas melk. In borrel
tjes heb ik niet veel zin meer. En
kan ik dan meteen even telefone
ren?" De buffetknecht antwoord
de: „Natuurlijk. Je weet de tele
foon wel te hangen, hè? Hier om
het hoekje bij de kapstokken."
Verholen ging naar de telefoon
en draaide het nummer van Sjaa-
kie Yzermeier. Ja, werkelijk, hij
belde Sjaakie op, want hij had 'n
nieuw plannetje bedacht. Als het
beter was, dat hij het materiaal
van de duivel niet gebruikte, dan
kon hij er misschien nog wel een
zaakje mee doen. Die rommel
moest toch de smidse uit, want
anders was er geen plaats voor de
dingen, die vanmiddag gebracht
zouden worden. Toen Sjaakie
hoorde, dat er wat te koop was,
zei hij onmiddellijk te zullen ko
men. „Over een half uurtje ben
ik bij je, Verholen", beloofde
Sjaakie. Onderwijl waren Verho-
len's eitjes gebakken en de smid
kon dus onmiddellijk aanvallen.
De buffetknecht bracht de eitjes,
een bord, een mes, wat brood en
boter en natuurlijk 't glas melk.
„Eet smakelijk, meneer", zei hij.
notaris verbaasde hem niet. Integen
deel, zulks had hij om de een of an
der ereden verwacht.
„Zou niets hebben geweten?" klonk
de driftige wedervraag.
„U hebt toch zo juist in het testa
ment gelezen, dat het eerst aan haar
mocht worden verteld nó Blythe's
overlijden?"
„Inderdaad."
„Welnu, wat betekent uw vraag
dan? Ik mag toch niet aannemen, dat
u veronderstelt, dat ik het haar ver
telde vóór Blythe's dood?"
„Nee, nee, meneer Forbes!" haast
te Jefferson zich pathetisch uit te
roepen. „Grote genade, waar wilt u
heen? Ik twijfel geen moment aan uw
integriteit en het handhaven van uw
erecode. Ik dacht enkel aan de mo
gelijkheid dat mevrouw Champion er
op een of andere wijze tóch achter ge
komen was. Uw beide klerken..."
„Nonsens", viel Forbes weer drif
tig in. „Mijn klerken zijn minstens
zo integer als ik - ook zij zijn on
derworpen aan de notariële erecode
en zijn deswege beëdigd."
„Ik vraag u excuus", zei Jeffer
son, kwasi deemoedig, „maar u be
grijpt wel, dat ik geen mogelijkheid
mag verwaarlozen, die mij ophelde
ring zou kunnen verschaffen."
„Hm", bromde de notaris, hetgeen
Jefferson niets verduidelijkte.
„Wel, meneer Forbes, dan geloof
ik, dat ik alle nodige inlichtingen die
u mij kon geven, heb ontvangen."
Jefferson stond op en lette scherp
op de oude notaris. En weer viel het
hem op, dat deze buitengewoon opge
lucht leek. Was hij verheugd, dat hem
nu geen lastige vragen meer werden
gesteld? Afwachten, hoe hij zou rea
geren op wat hij nu toch nog ging
vragen.
„Apropos", sprak hij luchtig, „dat
is waar ook, zoudt u er iets op tegen
hebben mij nog even in 't kort te ver
tellen, wat ik al van Launders ver
nam?"
„En dat is?" was de kregelige we
dervraag.
„Wel, hoe u werd ontvangen in het
huis van Blythe."
„Ik begrijp u niet goed. Het gaat
eigenlijk bedenkelijk veel lijken op
een justitieel verhoor."
„Wat het beslist niet is, meneer
Forbes. U weet wie en wat ik ben.
Het gaat er enkel om eh... licht te
brengen in een, naar mijn mening,
vreemde zaak." Bij deze woorden
keek Jefferson de oude heer scherp
aan. „Ik zou zeggen, meneer Forbes,
dat het beter is wanneer we die heet
hoofd van Launders niet zijn toe
vlucht laten zoeken tot een of ander
detectivebureau, waarbij uiteindelijk
Scotland Yard misschien toch nog in
geschakeld zou kunnen worden. Wat
u mij vertelt blijft volkomen geheim
en tussen ons beiden. Tenslotte kunt
u als gevestigd notaris, er toch enkel
maar bij gebaat zijn als Launders er
van zou kunnen worden overtuigd
dat het testament rechtens en moreel
onaantastbaar "is?"
Tot Jeffersons voldoening vloog de
oude heer er in. En opnieuw de zicht
bare opluchting, moest hij tot zijn
verbazing vaststellen.
„Goed dan", klonk het schijnbaar
zorgeloos - zó zorgeloos, dat Jef
ferson op zijn hoede was. „Ik zal het
u zo goed mogelijk vertellen -
uiteraard ga ik op mijn geheugen af."
„Natuurlijk", haastte Jefferson
zich te beamen.
„Gaat u dan nog even zitten."
Terwijl Jefferson weer plaats nam
met extra gescherpte zintuigen, be
gon Forbes zijn relaas.
„Welnu, we werden binnengelaten
door de huishoudster, mevrouw
Champion, die ons verzocht mee te
gaan naar de slaapkamer van haar
meester op de eerste etage. Blythe
beduidde haar toen, dat ze weer kon
gaan; hij zei haar, dat hij wel zou
bellen als hij haar weer nodig had,
waarop zij de kamer verliet. Ik vroeg
Blythe zich te identificeren, waarop
hij zijn paspoort toonde met foto. Hij
sprak geen woord onnodig, sprak erg
zacht en met een hese stem, steeds
onderbroken door gehoest, toen hij
zijn wilsbeschikking dicteerde.
Een van mijn klerken, een kandi
daat, schreef alles op. Het was niet
veel. Ik hield Blythe 't stuk voor en
hij plaatste zijn handtekening met de
toelichtende verklaring er onder.
„Gaf Blythe nog een toelichting?
Ik bedoel: mondeling?"
„Neen, dat is te zeggen, hij zei
enkel: ik vertrouw op uw volstrekte
geheimhouding vooral mevrouw
Champion mag hiervan absoluut niets
weten."
„En toen was alles gebeurd en ver
liet u het huis weer?"
„Ja, Blythe drukte op een schel
knop, waarna de dienstbode binnen
kwam."
„U bedoelt de huishoudster."
„Neen", was de droge repliek, „u
bedoel wat ik zeg: het dienstmeisje
- de huishoudster zagen wij ntf1
meer. Roosje noemde Blythe het
meisje. Hij was oververmoeid, maar
vroeg ons toch nog of wij thee wilden
hebben, doch ik bedankte. Daarna
zei hij het dienstmeisje, ons uit te
laten, sloot de ogen en groette ons
met een slap handgebaar bij wijze van
afscheid."
Er viel een moment stilte. „En dat
is alles, wat ik mij kan herinneren
besloot de oude heer. „Waarschijn
lijk vindt u het niet bijster interessant
voor uw onderzoek?"
(Wordt vervolgd)
medewerking ven Harmonie ,,St, Crlspijn" en K.A.J.-drumband
op het W.S.C.-terrein entree 25 cent
door Harmonio „St. Cecilia" Haarsteeg
copyright avan
B0BSEÊ
