1
1
1
I
1
UMU
that's all rüght
HAG IK U VOORSTELLEN
exclusief voor „WIJ"
door:
Dr. Hans Joachim Schaefer
^Tïlaria
(2aliaó
TWEEDE JAARGANG NO. 20
blad
vóór en dóór de jeugd
28 SEPTEMBER 1962
VERSCHIJNT ELKE VEERTIEN DAGEN
In een recente aflevering van onze muziekrubriek,
hebben wij zeer duidelijk betoogd dat Elvis Presley op
zijn retour was. Momenteel stellen wij het desalniette
min op prijs de naar onze smaak nooit voldoende ver
foeide capaciteitn van „El" enigermate recht te doen
wedervaren (was de wens weer niet vader van de ge
dachte/)» omdat Elvis Presley zich momenteel weer
enigszins herstelt van zijn vroegere catastrofale inzin
king.
FOTO: LELOIR, PARIS
a «siei
dat de coniractering van de
ariiesien door de heer v.d. Stap,
arbeidsbureau, Waalwijk
verzorgd werd
HOOFDREDACTEUR
Lamb. F. van Beers
REDACTIERAAD:
Hans Brokx
Gerard van Esch
Ine van Heesch
Ad van Liempt
Fred Meij
Ben Ouwerkerk
René van Montagne
Marcelle Romar
RED ACTIE-ADRES
Waalwijk.
Putstraat 40,
TELEFOON:
04160 - 3698
BANKIER;
A'damsche Bank,
Waalwijk.
PERSBAL-
"«ven de Boerenleenbank op de
tokt te Waalwijk bevinden zich
'ikfle buitengewoon smaakvol in-
Wichte kamers. Om deze kamers
k bereiken, moet men de dam van
Hotel Verniel tot bijna achteraan
topen, de meestal openstaande
tor binnenwandelen en de trap op
dien. Men staat dan voor een
tor waarop een naambordje beves-
M is met het veelbetekende woord
■^bnoezenier". Deze bekende aal-
'tzenier is nu de persoon, die wij
!'fQ aan U voor zouden willen stel-
'ni want
pfeoêzenier Jansen werd geboren
13 juli 1923. Na zijn studie werd
J Pater op de abdij Mariënkroon
•i leu^uijk, waar hij de functie
v'an bibliothecaris. In 1958 werd
\l OOT de bisschop, Mgr. Bekkers,
temd tot kapelaan te Heusden,
hij drie jaar bleef. Dit jaar.
liim ^emen bekend is, werd
- j.ci-gepiaatst naar Waalwijk,
een zeer speciale opdracht.
Behalve zijn functie als aalmoeze
nier van de Mater Amabilisschool,
de Levensschool en de Jongeren
cursus, werd de weleerwaarde heer
M. Jansen benoemd tot bedrijf saal-
moezenier voor een in Waalwijk te
stichten Bedrijfsapostolaat. Wat het
bedrijfsapostolaat precies inhoudt,
hierover heeft aalmoezenier Jansen
enige tijd geleden in „WIJ" uitvoe
rig gesproken. Waar wij het nu over
willen hebben is, over de nieuwe
functie die aalmoezenier Jansen
met zijn toch al zo drukke praktijk
op zich heeft willen nemen. Wij
stellen de aalmoezenier bij deze na
melijk voor als adviseur van het
jeugdblad „WIJ".
Zoals velen zullen weten, was de
vroegere moderator van het Dr.
Mollercollege, nu pastoor Stevens,
degene die „WIJ" steeds met raad
en daad bijstond. Het was dan ook
voor ons jeugdblad een groot ver
lies toen hij tot bouwpastoor in
Eindhoven werd benoemd.
Wij zijn er van overtuigd dat onze
lezers het met de keuze van aal
moezenier Jansen tot opvolger van
moderator Stevens, volkomen eens
zullen zijn.
NIEUWS.
Wij vernemen uit betrouwbare bron,
dat het Bedrijfsapostolaat te Waal
wijk op de dag, waarop het tweede
PERSBAL gehouden zal worden
(13 oktober a.s. dus) officieel ge
opend wordt door Mgr. Rooyakkers,
Vicaris Generaal van Mgr. Bekkers.
De plechtigheden zullen worden ge
opend met een H. Mis, opgedragen
in de parochiekerk van St. Jan de
Doper door Mgr. Rooyakkers, die
tevens een korte predicatie zal hou
den. Receptie: rond half elf.
Wegens een enorme toeloop die wij
voor het komend PERSBAL-2 ver
wachten en omdat het aantal plaat
sen in de Gecroonde Leersse te
Waalwijk nu eenmaal beperkt is, ge
loven wij er goed aan te doen hier
enkele adressen te vermelden, waar
(tegen betaling uiteraard) reeds en
treebewijzen verkrijgbaar zijn.
Zoals reeds iedereen inmiddels wel
zal weten, vindt dit door „WIJ" ge
organiseerd PERSBAL-2 op zaterdag
13 oktober a.s. plaats.
De adressen zijn
Redactie-adres;
Putstraat 40, Waalwijk
G. van Esch
Baardwijksestraat 86, Waalwijk
B. Ouwerkerk
Antoniusstraat 136, Waalwijk
J. van Drongelen
Besoijensestraat 92, Waalwijk
H. Brokx
Roestenbergstr. 73, Kaatsheuvel
C. Montens
Kerkstraat 43, Waspik
S.v.p. géén telefonische bestellingen!
In het kort is de inhoud van Aida als volgt:
De Ethiopische prinses Aida leeft als slavin aan het hof van de
Egyptische Farao. Zij houdt heimelijk oneindig veel van Rada-
mes, een jonge veldheer der Egyptenaren, wiens liefde ook Am-
neris, de dochter van de Faraoreeds geruime tijd zoekt.
Op zekere dag zijn de Ethiopiërs, onder leiding van Aida's vader
Amonastro, Egypte weer binnengevallen. Door middel van een
orakelspreuk wordt Radames tot opperbevelhebber van het Egyp
tische leger benoemd. Radames, bijzonder trots op deze benoe
minghoopt dat zijn diepe liefde tot Aida door een grote over
winning op de Ethiopiërs tot uitdrukking zal komen. (Romance
van Radames: Se quel guerrier io fossij. Amneris echter ver
moedt de liefde die er tussen Aida en Radames smeult, en een
diepe jaloezie kiemt in haar hart op. De Egyptenaren overwin
nen en Amneris betuigt haar grote liefde tot Radames.
In triomf mars trekken de overwinnaars met de gevangen geno
men Ethiopiërs, waaronder ook Aida's vader, de stad binnen.
Vader en dochter omhelzen elkaar en huilen om het lot van het
vaderland. Radames bewerkstelligt de vrijlating der gevangenen,
maar Amonastro en Aida worden door de Farao als gijzelaars
vastgehouden. Radames ontvangt als beloning voor zijn overwin
ning de hand van Amneris. (Finale II: Gloria all' Egitto e ad
Iside). Amneris gaat naar de tempel van lsis, waar zij de goden
bidt om Radamesliefde en om zegen bij het aanstaande
huwelijk. Aida is echter naar de oever van de Nijl gegaan, waar
zij wacht op haar geliefde om afscheid van hem te nemen. Ook
van haar vaderland neemt zij afscheid, want zij wil het leven
vaarwel zeggen. (Romance van Aida: O patria mia, mai piu si
reivedro). Amonastro verrast zijn dochter en eist van haar, Ra
dames tot verraad over te halen, om zo haar vaderland te red
den. Aida volgt het bevel van haar vader op en haalt Radames
bovendien over, samen met haar te vluchten. Plotseling treedt
de hogepriester, vergezeld van Amneris, op het toneel en Radames
wordt wegens hoogverraad gearresteerd. Amonastro probeert Am
neris te doden, maar hij wordt door toesnellende soldaten terug
geslagen. Hij ziet echter kans, samen met Aida, te ontvluchten,
maar een ogenblik later bemerkt hij dat zijn dochter spoorloos
is verdwenen. Intussen probeert Amneris Radames te redden, die
echter zonder Aida niet meer leven wil. Gelaten hoort hij het
vonnis van de hogepriester aan: hongerdood door opsluiting in
onderaardse gewelven.
Wanneer de grot voorgoed gesloten is, neemt Radames afscheid
van het leven, maar plotseling bemerkt hij dat zijn geliefde Aida
zich mee heeft laten opsluiten, om samen met hem te sterven.
(Duet Aida - Radames: Presago il core).
Om terug te keren naar het Keulse „Grosses Haus": zo rumoerig het
in de zaal was voor de aanvang van deze opera, zo stil, zo ongelooflijk
stil was het tijdens de opvoering. Niemand bewoog zich en ieder hield
de adem in. Maria Calles, de prima donna, door velen wegens haar
privé-leven geminacht, maar door kunstkenners vereerd als het hoogste
wat er ooit in de geschiedenis op opera-gebied bereikt is, bracht ieder
in vervoering. Zij zong dan ook ontelbare malen beter, dan zelfs Verdi
zich ooit in zijn stoutste dromen voorgesteld moet hebben.
Van beroep ben ik muziek-criticus, verbonden aan de „Frankfurter
Algemeine Zeitung", maar hier schieten mij woorden te kort. De ge
weldige ovaties aan het slot waren ongelooflijk. Zeventien malen
moest het doek opnieuw opgaan, en bloemen, duizenden bloemen wer
den door het publiek op het toneel geworpen.
Het is rumoerig in het geweldige Keulse „Grosses Haus". De spanning
is voelbaar. De orkestleden stemmen hun instrumenten. Vanaf mijn
hoge loge heb ik een prachtig uitzicht over de vele honderden toe
schouwers. De formidabele ruimte is schaars verlicht door vreemd ge
vormde lampen; het grote toneel is nog geheel donker.
Op het ogenblik schijnen de instrumenten gestemd te zijn; de door el
kaar klinkende klanken zijn verdwenen; het rumoer in de zaal is ech
ter sterker geworden.
Dan verschijnt de wereldberoemde dirigent Herbert von Karajan voor
het orkest. Het publiek applaudiseert staande, maar de gedachten gaan
uit naar iemand die nu nog tussen de coulissen staat. Het voorspel
wordt ingezet en langzaam beginnen de toneellichten te gloeien. Het
licht wordt feller en plots gaat het doek op.
Daar staat zij.
Een onderdeel van een seconde is het stil, maar dan breekt er een
ovatie los zoals zelfs de „Bühne der Stadt Köln" nimmer meemaakte.
De opera, welke tijdens mijn aanwezigheid in het Keulse" operagebouw
plaatsvond, was „Aida" van Giuseppe Verdi, met in de titelrol Maria
Callas.
Aida is ontstaan op bestelling van Khedive Ismail-Pascha van Egypte,
een vorst, die de kunst lief had. Hij had in het jaar 1869 in Kairo een
Italiaans concertgebouw laten oprichten, dat hij tegelijk met de ope
ning van het Suezkanaal in gebruik wilde laten nemen. Om deze dub
bele gebeurtenis met iets bijzonders gepaard te laten gaan, waardoor
de aandacht van de gehele wereld op zijn land gevestigd zou worden,
bestelde hij bij Verdi een opera, die de geschiedenis en de kuituur van
de oude Egyptenaren treffend tot uitdrukking zou moeten brengen.
■Qloló ^reatexf
Presley is in zekere zin niet te be
oordelen naar zijn (wel wat zoet
sappige) filmspel. De belangstelling
voor een film waarin Presley speelt,
is over het algemeen zeer groot.
Een bewijs hiervan is, dat het mu-
ziekminnende jeugdige publiek niet
meer tevreden is met een opper
vlakkige kennismaking van deze
geliefde zanger. Toch schuilt in dit
bioscoopbezoek vaak een groot ge
vaar: filmregisseurs zijn namelijk
(wat hun te vergeven is) zaken
mensen en geven niet altijd een ob
jectief beeld van de hoofdfiguur.
Zijn gestalte wordt vaak geroman
tiseerd en dikwijls opgekalefaterd.
Elvis' manager regelt zijn filmspel
naar de wensen van het publiek:
d.w.z.: willen zijn fans dat hij voor
sheriff speelt, dan speelt hij voor
sheriff. Dientengevolge speelde El-
vis in zijn laatste film voor een
.jammer genoeg wel wat opge
smukt) bokser.
Ofschoon het repertoire van Presley
na zijn diensttijd een uitgebreide
verandering onderging, kan men
toch niet zeggen dat een groot zan
ger als Elvis door een inzinking een
tweede Perry Como is geworden.
Liet hij door zijn laatste film „Blue
Hawaii", die weliswaar met 'n saus
je van goedkope romantiek was
overgoten, niet zien ook een groot
commercieel succes te kunnen lan
ceren?
Dat Presley „de enige echte" zich
kan handhaven, moet in feite toe
geschreven worden aan zijn zwen
king naar het melodieuze lied en
„beminnelijke" filmspel, wat in we
zen een verandering van klimaat is,
die juist hij niet nodig zou moeten
hebben.
Als we Elvis' oude grote successen
beluisteren, kunnen we zijn gran
deur die met grote reclamecijfers
geschreven is, slechts beamen. „One
Night", „Jailhouse Rock", „King
Creole" en vele andere waren uit
stekende troeven voor „El". Dat
Presley voor vele liefhebbers van
de lichte muze een ogenblik weg is
gweest, is spijtig. De come-back
waarin onze (goede) smaak ons niet
toestond te geloven, is er dus toch
gekomen. Luister maar eens naar
„Good luck Charm", „She's not you"
en zijn laatste LP: „Pot Luck With
Elvis".
Een platenverkoop van 80 miljoen
krijgt men nu eenmaal niet door
alsmaar met grote dolken in films
rond te lopen en „de grote (spijker)
broek" uit te hangen door onge
wenste tegenstanders op een „lodde
rige" manier achterover te tikken.
Temperamentvolle zang is en blijft
bij Elvis het eerste vereiste. Helaas
zijn Elvis' fanclubs in West-Europa
schrikbarend achteruitgelopen; de
populariteit van zijn grote concur
rent (en vriend) Cliff Richard stijgt
daarentegen met de dag. Toch zal
Presley met zijn aparte stijl en fee
ling voor ritme en maat door de
jeugd nog lang als een halfgod ver
eerd worden.
De historie van de lichte muze is
grillig. Ze houdt gelukkig veel meer
in dan wat gehuppel en geschreeuw,
waartoe het door velen vaak ten
onrechte gedegradeerd wordt!
GERARD VAN ESCH.
