1
1
1
1
1
Will
IBocfeticöprefetng
k
Urdc
ioJLio.
ER WEER
PERSBAL=:
IKHIS
TWEEDE JAARGANG NO. 22
blad
vóór en dóór de jeugd
26 OKTOBER 1962
VERSCHIJNT ELKE VEERTIEN DAGEN
MiiiCTiiiiiCTiiim
lHjAi.ll |I!/KÜ
Hier is dan het beloofde „verslag". Misschien vindt u het
geschikt om in „WIT" te plaatsen - misschien ook niet. Ik
laat dit geheel aan u over. Het „verslag" zelf heb ik maar
getypt, geprobeerd te typen althans. Helemaal volgens de
regelen der kunst is het wel niet gedaan, maar ik geloof
toch, dat het zo voor u leesbaarder is dan mijn handschrift
wat, zoals u ziet, nu niet direct overvloeid van duidelijk
heid. Mag ik u bovendien veel sukses met uw blad toe
wensen? Ga zo voort, mijn zoon, en gij zult spinazie eten
- een lijfspreuk van een leraar, welk gezegde ik erg mooi
vind. Mocht u mij ooit nodig hebben, dan ben ik bereid,
want voor „WIJ" heb ik een zwak plekje in mijn hart
Ik besluit nu met de hartelijkste groeten die men zich in
denken kan, en oh ja, nog'n verzoek. A.u.b. géén naam
onder mijn stuk, wanneer het gedrukt mocht worden. Niet
dat ik bang ben voor kritiek, maar ik ben nogal verlegen,
ziet u. 'f Wiederseh'n - Gerrie.
HOOFDREDACTEUR
Lamb. F. van Beers
REDACTIERAAD:
Hans Brokx
Gerard van Esch
Ine van Heesch
Ad van Liempt
Fred Meij
Ben Ouwerkerk
René van Montagne
Marcelle Romar
REDACTIE-ADRES:
Waalwyk.
Putstraat 40,
TELEFOON:
04160 - 3698
BANKIER:
A'damsche Bank,
Waalwijk.
Er was eens een kleine jongen die
Alf heette, en die de grote Franse
hoofdstad Parijs als woonplaats
had. Hij had noch broers noch zus
ters, bezat bovendien geen enkele
vriend. Alf was dikwijls somber
gestemd omdat hij steeds zo alleen
door het leven moest gaan, tot hij
op zekere dag op weg naar school
een rode luchtballon vond, die aan
een lantaarnpaal was vastgebon
den. Alf klom naar boven en nam
de ballon mee. Het was een heel
bijzondere ballon, want hij volgde
Alf als een goede vriend overal
waarheen hij ging: naar huis, op
straat, in de bus, op school, zelfs
in de kerk. Moedig verdedigde Alf
zijn vriend telkens weer, wanneer
de leraar, de conducteur of andere
jongens hem weg wilden nemen.
Omgekeerd beloonde de rode lucht
ballon Alfs vriendschap met ont
roerende, ja wonderbare volgzaam
heid. Hij vloog achter de bus aan,
wachtte tot de school uit was,
wachtte zelfs wanneer Alf bood
schappen deed.
Maar op zekere dag verrastten een
paar laffe straatjongens de trouw
wachtende luchtballon en namen
hem mee. Het gelukte Alf welis
waar zijn vriend terug te vinden,
maar de jongens lieten voor de
ogen van de machteloze Alf, de
rode luchtballon door steenwor
pen klappen.
Toen Alf zich over zijn dode vriend
boog, en huilde, kwamen plotse
ling alle luchtballons van Parijs,
uit alle winkels en woningen aan
gevlogen, om gezamenlijk de on
troostbare Alf naar de hemel te
brengen
Waarom spreekt ons deze in het
kort vertelde geschiedenis zo aan?
Het antwoord ligt mischien in het
feit opgesloten, dat het gebeurde
in dit sprookje ons eigenlijk allen
aangaat, een persoonlijk probleem
oproept. Ieder van ons wenst zich
een goede kameraad, ja hunkert
naar een vriend die hem begrijpt,
die met hem door dik en dun gaat,
want hoe dikwijls wonen wij niet
in deze wereld als in een vreemd
land, dat wij niet begrijpen? Ook
wanneer wij ouder en wijzer wor
den, blijven wij zoals deze kleine
Alf
Juist daarom hebben wij 'n vriend
nodig, iemand met wie je kunt pra
ten, tegen wie je je kunt uitspre
ken, met wie je gemeenschappe
lijke plannen kunt uitwerken, bij
wie je begrip en bijval kunt vin
den. Niemand kan alleen bestaan.
Het is lamlendig in deze grote we
reld eenzaam te moeten zijn. Alf
vond tenslotte ook een vriend: de
rode luchtballon, die hem trouw
tot in de school en op de straten
van Parijs volgde. Als wederdienst
verdedigde Alf de ballon tegen de
grote overmacht van vijanden.
tot de rode luchtballon toch moest
sterven.
In deze wereld is niets onsterfelijk,
niets is volkomen of eeuwig. Bo
vendien voelt de mens zich be
dreigd, door oorlog, door vijande
lijkheden. Deze wereld voldoet
niet, omdat ze ondanks haar heer
lijkheden slechts tijdelijk ons een
vaderland kan bieden.
Toen Alf vol smart bij zijn dode
vriend zat, kwam opeens troost
van boven. Het waren er zovelen,
maar Alf bleef verdrietig om
die ene, aijn eigen vriend, totdat
hij voor zijn trouw beloond werd,
en de zwerm luchtballons hem
naar de hemel bracht
Bij ons kan het ook gebeuren, dat
een vriend ons op een bepaald
ogenblik in de steek laat. Dikwijls
treuren wij lang, hoewel het mis
schien beter is, iemand anders te
zoeken. Alf, die ontroostbaar bleef
om zijn vriend, die hem zo plotse
ling verlaten had, kreeg opeens
vele vrienden. Zij brachten hem
immers naar de plaats, waar een
zaamheid voor goed uitgesloten is.
Of Alf angst had, toen de zwerm
hem meenam? Eens mag ieder dit
grote, gelukkige avontuur meema
ken, de laatste en mooiste reis naar
de vriend die niemand ooit teleur
stelt, die helemaal voor één leeft,
die steeds helpen kan. Reeds nu,
en aan zijn vriendschap komt nim
mer een einde.
Dit modern sprookje „De rode
Luchtballon" is een betoverend
mooie Franse kleurenfilm,
waarnaar het gelijknamige
boek met vele mooie foto's ge
schreven is. Prijs DM 10.80,
Rauch-Verlag, München.
waarde redactie
Ik vond het gewéldig; had haar al een paar dansen op
het oog, maar nu had ik haar dan toch, compleet met
haar blonde lokken, die zo nu en dan voorover vielen,
die zij echter telkens weer handig met haar smalle,
bijzonder fraaie hand terugstreek. Misschien waren het
die lokken, die mij verliefd maakten, misschien ook
niet; wie zal het zeggen?
Die lokken waren mij voor het eerst opgevallen toen
ik nog achter de coulissen stond en mijn blik door de
feestelijke zaal liet dwalen. Ik zag ook dat de eigenares
ervan zonder heer gekomen was, met slechts een vrien
din als gezelschap.
Mijn plan stond vast en ik voerde het uit zodra de
kust veilig scheen. En ik kreeg haar, compleet met die
blonde lokken, die zo nu en dan voorover vielen, die
echter telkens weer handig door een smalle, bijzonder
fraaie hand teruggestreken werden.
Ik probeerde mijn gedachten te ordenen. Inderdaad, ik
zag haar voor het eerst, maar tijdens deze stijlvolle
twist leek het mij, of ik haar al jaren kende. Zij
twistte, en ik deed alsof, want mijn gedachten waren
er vanzelfsprekend niet bij.
Zo nu en dan vielen haar blonde lokken voorover, maar
telkens weer streek zij die met haar smalle, bijzonder
fraaie hand, handig terug.
Haar smalle, bijzonder fraaie handen. Ik bekeek ze met
overgave, en concludeerde dat zij beslist nog op school
moest zitten, of op zijn laatst een kantoorbetrekking
hebben.
Ik merkte nóg iets op zij droeg géén ring!
Hoewel mijn hart stormde, bleef ik uiterlijk ijskoud.
..Hoe vindt u ons bal?" waagde ik te vragen.
..Zeg alsjeblieft geen ,,u" tegen mij", zei ze, en ant
woordde mijn vraag met de wedervraag ,,Ben jij ook
iemand van „WIJ"?"
Ik beaamde het, terwijl mijn geest eveneens met twisten
hegon, in verband met het feit dat ik haar „jij" noe
men mocht.
..Het bal vind ik geweldig, trouwens het jeugdblad
..WIJ" ook. Ik spel het elke veertien dagen van a tot
zet. Ook die ernstige, serieuze artikelen, die er zo nu
en dan tussendoor glippen, nemen mijn volle tevreden
heid weg. Ik ben al lang van plan geweest, jullie eens
romance
Waalwijk, zaterdagavond 13 oktober 1962 -
Met een daverende twist-,ouverture"zetten onze be
roemde, resp. beruchte Zwarte DuivelsPERSBAL-2
in. Het beloofde reeds een buitengewoon gezellige
avond te worden, welke verwachting op geen enkele
manier misplaatst zou blijken. Nadat de conferencier
- oud-redactielid Cees de Hond - het voornamelijk
jeugdige publiek welkom had geheten, stelde hij ons
tivee uitzonderlijk charmante meisjes voor. Het waren
The Young Sisters, waarover een tijdje geleden een
complete reportage in „WIJ" heeft gestaan. Zij waren
niet alleen (vooral voor de mannen) bijzonder leuk om
te zien, maar ook van zingen hadden ze beslist wel kaas
gegeten, hoewel zij, naar ik later vernam, snipverkou
den waren. Vandaar het feit dat er geen „toegiftje" af
kon. Vooral de liedjes „Be-bop-a-lu-la" en „Let's have
a Party" vielen bij het publiek erg in de smaak, welke
nummers dan ook met een daverend applaus werden
beloond.
Toen was het ogenblik aangebroken luaarnaar we reeds
wekenlang versmacht hebben. The Blue Diamonds ver
schenen op de „Bühne"! Twee sympathieke jongens,
die, ondanks hun grote roem, toch verlegen jongens
bleken te zijn. Het oplossen van raadseltjes tijdens het
onderhoud dat de conferencier met Ruud en Riem had,
viel niet mee, hoewel Riem iets snuggerder bleek dan
zijn broer. Persoonlijk vond ik „W onder full Land" het
best.
Nadat vervolgens The Young Sisters nogmaals waren
opgetreden, en The Blue Diamonds maar liefst vijf toe
giften gespeeld hadden, werd het soiree beëindigd en
kon het dansante, opgeluisterd door de dynamische
Black Devils, een aanvang nemen.
Het viel op dat de jongens en meisjes in de zaal erg
rustig waren, waardoor het bal door en door gezellig
genoemd mag worden. De nozems bewezen er ook iets
anders te kunnen dan zalen afbreken en ruiten inslaan,
zelfs de artiesten kwamen er deze keer zonder kleer
scheuren af, hoewel steeds meer teenagers souvenirs
sparen.
Verder complimenteer ik degenen die het decor ver
zonnen hebben. Het ivas in één woord af!
En tot slot nog een verzoek aan de organisatoren van
dit balHet is bij ons zo in de smaak gevallen, dat
wij hopen - erop vertrouwen - dat u in de toekomst
nóg eens zo'n bal zult organiseren. Het was mieters!
Daarom Leve het jeugdblad „WIJ" - leve PERS-
BAL-3 GERRIE R.
Naschrift auteur „romance".
Minstens tienmaal heb ik haar brief en verslag door
gelezen. Ze heeft dus woord gehouden, dat mooie ding
met die wispelturige blonde lokken, die zo nu en dan
voorover vielen, die zij echter telkens weer handig met
haar smalle, bijzonder fraaie hand terug had gestreken.
een brief te schrijven, maar deze week zal ik het toch
echt eens doen. Ik beloof bovendien een verslagje van
dit bal te zullen maken..."
houden ze praatte aan één stuk door, af en toe on
derbrekend met een kleine raadgeving, wat mijn twisten
betrof, of om haar blonde lokken achterover te strijken.
Een slotaccoord van The Black Devils en er zat voor
mij niets anders op, dan haar terug naar haar glas
limonade te brengen. Met een dankwoordje, verge
zeld van het verzoekje of ik later op de avond nog eens
aan zou mogen komen kloppen (welk verzoek inge
willigd werd), blies ik in gedachten verzonken de af
tocht.
Het laatste wat ik van haar zag was haar fraaie hand,
die met een handig gebaar de voorover gevallen blonde
lokken achterover streek...
Lamb. F. van Beers.
In gedachten verplaatste ik me weer naar de balzaal.
Ja, ik had haar inderdaad om nóg een dansje gevraagd,
maar helaas was ik later op de avond verhinderd, waar
door ik het afspraakje niet na kon komen. Niet erg,
Gerrie, een andere keer nemen we een hele avond. Toch
bood ik haar na middernacht mijn excuus aan, welge
meend, heel welgemeend zelfs, al was ik niet op mijn
blote knieën gevallen, zoals ik eigenlijk bij zulk een
schone dame had behoren te doen.
„Ik neem het excuus aan", zei ze, „maar ik zal mijn
belofte, wat het schrijven van een verslag betrof, wél
nakomen.
Ze zei nog meer maar alles kon ik onmogelijk onthou
den ze praatte aan één stuk door, af en toe onder
brekend om met haar bijzonder fraaie handenfin,
die tekst kennen we
Tl PERSBAL-2 zit er dus weer op. Er was
(dit valt niet te ontkennen) veel minder
publiek dan we verwacht hadden, maar mis
schien was het daarom wel zo ge,zellig. Er
was nu tenminste plaats genoeg, zelfs op
de dansvloer, wanneer niet alles tegelijker
tijd erop wilde. Al met al bleken er toch
een kleine vijfhonderd mensen binnen te
zijn. Op de eerste foto (links) ziet u The
Young Sisters in hun bekoorlijke kleding
hun liedjes brengen. Jammer dat zij ver
kouden waren, anders had u zeker iets. lan
ger van hen hebben kunnen genieten.
2 Ook The Blue Diamonds oogstten veel
sukses. Van hun „fluisterstem" viel op
het PERSBAL niet veel te merken. Geen
wonder ook. Behalve hun eigen geluidsin
stallatie, hadden zij ook die van The Black
Devils in gebruik, compleet met echo op de
microfoon. Onpartijdig mag gezegd worden
dat zij, zoals zij hier zongen, in niets ver
schilden van de gramofoonplaat. Op de
achtergrond van deze foto (rechts boven)
ziet u nog een stukje van het decor, een
uitvoering van de Duitser Friedhelm Kuhn,
die ook op het bal aanwezig was, en zich,
naar hij ons later meedeelde, uitstekend ver
maakt had, vooral omdat The Blue Dia
monds achter de coulissen bewezen ook een
aardig mondje Duits te kennen.
3 De foto links geeft u een overzicht van
af het balcon der zaal van De Gecroon
de Leerssc, waarin, zoals u weet, het PERS
BAL werd gehouden. Helemaal op de voor
grond ziet u zelfs onze conferencier, die zo
nu en dan tussen de taferelen door een
dansje uitvoerde. Waarom ook niet? We
zitten immers niet in Rusland!
Misschien herkent u uzelf op deze (welis
waar onduidelijke) foto.
Wanneer u zekerheid wenst, kunt u het
origineel, dat vanzelfsprekend een stuk dui
delijker is, op het redactieadres komen be
kijken.
4 Links ziet u twee der zes Black Devils.
Het zijn op de voorgrond Wim Win-
nubst (begeleidings-gitarist) en op de ach
tergrond Daisirée Brevet (basgitarist). Het
waren The Black Devils die, zoals mejuf
frouw Gerrie R. het zo treffend wist uit te
beelden, het dansante opluisterden. De Dy-
nanmische Black Devils, zei ze. Dynamisch,
inderdaad!
Rechts ziet u nóg een foto van deze lui,
welke werd genomen tijdens een fel hand
tekeningengevecht. Oordeelt u niet te vroeg!
misschien behoort een dezer graaiende
handjes u toe!
Op onze vraag hoeveel handtekeningen zij
wel niet gegeven hebben, wisten zij geen
antwoord. Het waren er in elk geval een
massa, vooral nadat iemand op het idee
gekomen was, de handtekeningen op de
achterzijde van hun nieuwe briefkaart te
laten plaatsen.
g De laatste foto (rechts) werd door onze
fotograaf (Hans Brokx) brutaalweg in de
kleedkamer van The Young Sisters geno
men. Er zijn nog méér foto's door onze fo
tograaf gemaakt. Misschien herinnert u zich,
ook gefotografeerd te zijn geworden. Deze,
en ook de andere foto's zijn schriftelijk of
mondeling op ons redactieadres te bestellen.
De prijzen zijn 50 cent voor de afmetingen
7 Vi x 10 cm en één gulden voor briefkaart
formaat. Men kan ook rechtstreeks naar de
fotograaf gaan. Zijn adres is Rocstenberg-
straat 73, Kaatsheuvel. Tel.: 2023.
6 Degenen die zelf op het PERSBAL ge
weest zijn, missen waarschijnlijk nóg een
foto. Dat is de foto, die zo officiéél na het
soiree gemaakt werd, waarop zowel The
Young Sisters, The Blue Diamonds en The
Black Devils moesten staan.
Wel, deze foto is helaas mislukt. Het beste
is, niet direct de schuld aan onze fotograaf
te geven, want deze kon er ook niets aan
doen. Het was namelijk uw eigen schuld,
want de vele rook die er namelijk in de
zaal hing verstoorde de opname zodanig,
dat zij niet meer voor openbare doeleinden
geschikt bleek.