1 1 1 1 1 Will IBocfeticöprefetng k Urdc ioJLio. ER WEER PERSBAL=: IKHIS TWEEDE JAARGANG NO. 22 blad vóór en dóór de jeugd 26 OKTOBER 1962 VERSCHIJNT ELKE VEERTIEN DAGEN MiiiCTiiiiiCTiiim lHjAi.ll |I!/KÜ Hier is dan het beloofde „verslag". Misschien vindt u het geschikt om in „WIT" te plaatsen - misschien ook niet. Ik laat dit geheel aan u over. Het „verslag" zelf heb ik maar getypt, geprobeerd te typen althans. Helemaal volgens de regelen der kunst is het wel niet gedaan, maar ik geloof toch, dat het zo voor u leesbaarder is dan mijn handschrift wat, zoals u ziet, nu niet direct overvloeid van duidelijk heid. Mag ik u bovendien veel sukses met uw blad toe wensen? Ga zo voort, mijn zoon, en gij zult spinazie eten - een lijfspreuk van een leraar, welk gezegde ik erg mooi vind. Mocht u mij ooit nodig hebben, dan ben ik bereid, want voor „WIJ" heb ik een zwak plekje in mijn hart Ik besluit nu met de hartelijkste groeten die men zich in denken kan, en oh ja, nog'n verzoek. A.u.b. géén naam onder mijn stuk, wanneer het gedrukt mocht worden. Niet dat ik bang ben voor kritiek, maar ik ben nogal verlegen, ziet u. 'f Wiederseh'n - Gerrie. HOOFDREDACTEUR Lamb. F. van Beers REDACTIERAAD: Hans Brokx Gerard van Esch Ine van Heesch Ad van Liempt Fred Meij Ben Ouwerkerk René van Montagne Marcelle Romar REDACTIE-ADRES: Waalwyk. Putstraat 40, TELEFOON: 04160 - 3698 BANKIER: A'damsche Bank, Waalwijk. Er was eens een kleine jongen die Alf heette, en die de grote Franse hoofdstad Parijs als woonplaats had. Hij had noch broers noch zus ters, bezat bovendien geen enkele vriend. Alf was dikwijls somber gestemd omdat hij steeds zo alleen door het leven moest gaan, tot hij op zekere dag op weg naar school een rode luchtballon vond, die aan een lantaarnpaal was vastgebon den. Alf klom naar boven en nam de ballon mee. Het was een heel bijzondere ballon, want hij volgde Alf als een goede vriend overal waarheen hij ging: naar huis, op straat, in de bus, op school, zelfs in de kerk. Moedig verdedigde Alf zijn vriend telkens weer, wanneer de leraar, de conducteur of andere jongens hem weg wilden nemen. Omgekeerd beloonde de rode lucht ballon Alfs vriendschap met ont roerende, ja wonderbare volgzaam heid. Hij vloog achter de bus aan, wachtte tot de school uit was, wachtte zelfs wanneer Alf bood schappen deed. Maar op zekere dag verrastten een paar laffe straatjongens de trouw wachtende luchtballon en namen hem mee. Het gelukte Alf welis waar zijn vriend terug te vinden, maar de jongens lieten voor de ogen van de machteloze Alf, de rode luchtballon door steenwor pen klappen. Toen Alf zich over zijn dode vriend boog, en huilde, kwamen plotse ling alle luchtballons van Parijs, uit alle winkels en woningen aan gevlogen, om gezamenlijk de on troostbare Alf naar de hemel te brengen Waarom spreekt ons deze in het kort vertelde geschiedenis zo aan? Het antwoord ligt mischien in het feit opgesloten, dat het gebeurde in dit sprookje ons eigenlijk allen aangaat, een persoonlijk probleem oproept. Ieder van ons wenst zich een goede kameraad, ja hunkert naar een vriend die hem begrijpt, die met hem door dik en dun gaat, want hoe dikwijls wonen wij niet in deze wereld als in een vreemd land, dat wij niet begrijpen? Ook wanneer wij ouder en wijzer wor den, blijven wij zoals deze kleine Alf Juist daarom hebben wij 'n vriend nodig, iemand met wie je kunt pra ten, tegen wie je je kunt uitspre ken, met wie je gemeenschappe lijke plannen kunt uitwerken, bij wie je begrip en bijval kunt vin den. Niemand kan alleen bestaan. Het is lamlendig in deze grote we reld eenzaam te moeten zijn. Alf vond tenslotte ook een vriend: de rode luchtballon, die hem trouw tot in de school en op de straten van Parijs volgde. Als wederdienst verdedigde Alf de ballon tegen de grote overmacht van vijanden. tot de rode luchtballon toch moest sterven. In deze wereld is niets onsterfelijk, niets is volkomen of eeuwig. Bo vendien voelt de mens zich be dreigd, door oorlog, door vijande lijkheden. Deze wereld voldoet niet, omdat ze ondanks haar heer lijkheden slechts tijdelijk ons een vaderland kan bieden. Toen Alf vol smart bij zijn dode vriend zat, kwam opeens troost van boven. Het waren er zovelen, maar Alf bleef verdrietig om die ene, aijn eigen vriend, totdat hij voor zijn trouw beloond werd, en de zwerm luchtballons hem naar de hemel bracht Bij ons kan het ook gebeuren, dat een vriend ons op een bepaald ogenblik in de steek laat. Dikwijls treuren wij lang, hoewel het mis schien beter is, iemand anders te zoeken. Alf, die ontroostbaar bleef om zijn vriend, die hem zo plotse ling verlaten had, kreeg opeens vele vrienden. Zij brachten hem immers naar de plaats, waar een zaamheid voor goed uitgesloten is. Of Alf angst had, toen de zwerm hem meenam? Eens mag ieder dit grote, gelukkige avontuur meema ken, de laatste en mooiste reis naar de vriend die niemand ooit teleur stelt, die helemaal voor één leeft, die steeds helpen kan. Reeds nu, en aan zijn vriendschap komt nim mer een einde. Dit modern sprookje „De rode Luchtballon" is een betoverend mooie Franse kleurenfilm, waarnaar het gelijknamige boek met vele mooie foto's ge schreven is. Prijs DM 10.80, Rauch-Verlag, München. waarde redactie Ik vond het gewéldig; had haar al een paar dansen op het oog, maar nu had ik haar dan toch, compleet met haar blonde lokken, die zo nu en dan voorover vielen, die zij echter telkens weer handig met haar smalle, bijzonder fraaie hand terugstreek. Misschien waren het die lokken, die mij verliefd maakten, misschien ook niet; wie zal het zeggen? Die lokken waren mij voor het eerst opgevallen toen ik nog achter de coulissen stond en mijn blik door de feestelijke zaal liet dwalen. Ik zag ook dat de eigenares ervan zonder heer gekomen was, met slechts een vrien din als gezelschap. Mijn plan stond vast en ik voerde het uit zodra de kust veilig scheen. En ik kreeg haar, compleet met die blonde lokken, die zo nu en dan voorover vielen, die echter telkens weer handig door een smalle, bijzonder fraaie hand teruggestreken werden. Ik probeerde mijn gedachten te ordenen. Inderdaad, ik zag haar voor het eerst, maar tijdens deze stijlvolle twist leek het mij, of ik haar al jaren kende. Zij twistte, en ik deed alsof, want mijn gedachten waren er vanzelfsprekend niet bij. Zo nu en dan vielen haar blonde lokken voorover, maar telkens weer streek zij die met haar smalle, bijzonder fraaie hand, handig terug. Haar smalle, bijzonder fraaie handen. Ik bekeek ze met overgave, en concludeerde dat zij beslist nog op school moest zitten, of op zijn laatst een kantoorbetrekking hebben. Ik merkte nóg iets op zij droeg géén ring! Hoewel mijn hart stormde, bleef ik uiterlijk ijskoud. ..Hoe vindt u ons bal?" waagde ik te vragen. ..Zeg alsjeblieft geen ,,u" tegen mij", zei ze, en ant woordde mijn vraag met de wedervraag ,,Ben jij ook iemand van „WIJ"?" Ik beaamde het, terwijl mijn geest eveneens met twisten hegon, in verband met het feit dat ik haar „jij" noe men mocht. ..Het bal vind ik geweldig, trouwens het jeugdblad ..WIJ" ook. Ik spel het elke veertien dagen van a tot zet. Ook die ernstige, serieuze artikelen, die er zo nu en dan tussendoor glippen, nemen mijn volle tevreden heid weg. Ik ben al lang van plan geweest, jullie eens romance Waalwijk, zaterdagavond 13 oktober 1962 - Met een daverende twist-,ouverture"zetten onze be roemde, resp. beruchte Zwarte DuivelsPERSBAL-2 in. Het beloofde reeds een buitengewoon gezellige avond te worden, welke verwachting op geen enkele manier misplaatst zou blijken. Nadat de conferencier - oud-redactielid Cees de Hond - het voornamelijk jeugdige publiek welkom had geheten, stelde hij ons tivee uitzonderlijk charmante meisjes voor. Het waren The Young Sisters, waarover een tijdje geleden een complete reportage in „WIJ" heeft gestaan. Zij waren niet alleen (vooral voor de mannen) bijzonder leuk om te zien, maar ook van zingen hadden ze beslist wel kaas gegeten, hoewel zij, naar ik later vernam, snipverkou den waren. Vandaar het feit dat er geen „toegiftje" af kon. Vooral de liedjes „Be-bop-a-lu-la" en „Let's have a Party" vielen bij het publiek erg in de smaak, welke nummers dan ook met een daverend applaus werden beloond. Toen was het ogenblik aangebroken luaarnaar we reeds wekenlang versmacht hebben. The Blue Diamonds ver schenen op de „Bühne"! Twee sympathieke jongens, die, ondanks hun grote roem, toch verlegen jongens bleken te zijn. Het oplossen van raadseltjes tijdens het onderhoud dat de conferencier met Ruud en Riem had, viel niet mee, hoewel Riem iets snuggerder bleek dan zijn broer. Persoonlijk vond ik „W onder full Land" het best. Nadat vervolgens The Young Sisters nogmaals waren opgetreden, en The Blue Diamonds maar liefst vijf toe giften gespeeld hadden, werd het soiree beëindigd en kon het dansante, opgeluisterd door de dynamische Black Devils, een aanvang nemen. Het viel op dat de jongens en meisjes in de zaal erg rustig waren, waardoor het bal door en door gezellig genoemd mag worden. De nozems bewezen er ook iets anders te kunnen dan zalen afbreken en ruiten inslaan, zelfs de artiesten kwamen er deze keer zonder kleer scheuren af, hoewel steeds meer teenagers souvenirs sparen. Verder complimenteer ik degenen die het decor ver zonnen hebben. Het ivas in één woord af! En tot slot nog een verzoek aan de organisatoren van dit balHet is bij ons zo in de smaak gevallen, dat wij hopen - erop vertrouwen - dat u in de toekomst nóg eens zo'n bal zult organiseren. Het was mieters! Daarom Leve het jeugdblad „WIJ" - leve PERS- BAL-3 GERRIE R. Naschrift auteur „romance". Minstens tienmaal heb ik haar brief en verslag door gelezen. Ze heeft dus woord gehouden, dat mooie ding met die wispelturige blonde lokken, die zo nu en dan voorover vielen, die zij echter telkens weer handig met haar smalle, bijzonder fraaie hand terug had gestreken. een brief te schrijven, maar deze week zal ik het toch echt eens doen. Ik beloof bovendien een verslagje van dit bal te zullen maken..." houden ze praatte aan één stuk door, af en toe on derbrekend met een kleine raadgeving, wat mijn twisten betrof, of om haar blonde lokken achterover te strijken. Een slotaccoord van The Black Devils en er zat voor mij niets anders op, dan haar terug naar haar glas limonade te brengen. Met een dankwoordje, verge zeld van het verzoekje of ik later op de avond nog eens aan zou mogen komen kloppen (welk verzoek inge willigd werd), blies ik in gedachten verzonken de af tocht. Het laatste wat ik van haar zag was haar fraaie hand, die met een handig gebaar de voorover gevallen blonde lokken achterover streek... Lamb. F. van Beers. In gedachten verplaatste ik me weer naar de balzaal. Ja, ik had haar inderdaad om nóg een dansje gevraagd, maar helaas was ik later op de avond verhinderd, waar door ik het afspraakje niet na kon komen. Niet erg, Gerrie, een andere keer nemen we een hele avond. Toch bood ik haar na middernacht mijn excuus aan, welge meend, heel welgemeend zelfs, al was ik niet op mijn blote knieën gevallen, zoals ik eigenlijk bij zulk een schone dame had behoren te doen. „Ik neem het excuus aan", zei ze, „maar ik zal mijn belofte, wat het schrijven van een verslag betrof, wél nakomen. Ze zei nog meer maar alles kon ik onmogelijk onthou den ze praatte aan één stuk door, af en toe onder brekend om met haar bijzonder fraaie handenfin, die tekst kennen we Tl PERSBAL-2 zit er dus weer op. Er was (dit valt niet te ontkennen) veel minder publiek dan we verwacht hadden, maar mis schien was het daarom wel zo ge,zellig. Er was nu tenminste plaats genoeg, zelfs op de dansvloer, wanneer niet alles tegelijker tijd erop wilde. Al met al bleken er toch een kleine vijfhonderd mensen binnen te zijn. Op de eerste foto (links) ziet u The Young Sisters in hun bekoorlijke kleding hun liedjes brengen. Jammer dat zij ver kouden waren, anders had u zeker iets. lan ger van hen hebben kunnen genieten. 2 Ook The Blue Diamonds oogstten veel sukses. Van hun „fluisterstem" viel op het PERSBAL niet veel te merken. Geen wonder ook. Behalve hun eigen geluidsin stallatie, hadden zij ook die van The Black Devils in gebruik, compleet met echo op de microfoon. Onpartijdig mag gezegd worden dat zij, zoals zij hier zongen, in niets ver schilden van de gramofoonplaat. Op de achtergrond van deze foto (rechts boven) ziet u nog een stukje van het decor, een uitvoering van de Duitser Friedhelm Kuhn, die ook op het bal aanwezig was, en zich, naar hij ons later meedeelde, uitstekend ver maakt had, vooral omdat The Blue Dia monds achter de coulissen bewezen ook een aardig mondje Duits te kennen. 3 De foto links geeft u een overzicht van af het balcon der zaal van De Gecroon de Leerssc, waarin, zoals u weet, het PERS BAL werd gehouden. Helemaal op de voor grond ziet u zelfs onze conferencier, die zo nu en dan tussen de taferelen door een dansje uitvoerde. Waarom ook niet? We zitten immers niet in Rusland! Misschien herkent u uzelf op deze (welis waar onduidelijke) foto. Wanneer u zekerheid wenst, kunt u het origineel, dat vanzelfsprekend een stuk dui delijker is, op het redactieadres komen be kijken. 4 Links ziet u twee der zes Black Devils. Het zijn op de voorgrond Wim Win- nubst (begeleidings-gitarist) en op de ach tergrond Daisirée Brevet (basgitarist). Het waren The Black Devils die, zoals mejuf frouw Gerrie R. het zo treffend wist uit te beelden, het dansante opluisterden. De Dy- nanmische Black Devils, zei ze. Dynamisch, inderdaad! Rechts ziet u nóg een foto van deze lui, welke werd genomen tijdens een fel hand tekeningengevecht. Oordeelt u niet te vroeg! misschien behoort een dezer graaiende handjes u toe! Op onze vraag hoeveel handtekeningen zij wel niet gegeven hebben, wisten zij geen antwoord. Het waren er in elk geval een massa, vooral nadat iemand op het idee gekomen was, de handtekeningen op de achterzijde van hun nieuwe briefkaart te laten plaatsen. g De laatste foto (rechts) werd door onze fotograaf (Hans Brokx) brutaalweg in de kleedkamer van The Young Sisters geno men. Er zijn nog méér foto's door onze fo tograaf gemaakt. Misschien herinnert u zich, ook gefotografeerd te zijn geworden. Deze, en ook de andere foto's zijn schriftelijk of mondeling op ons redactieadres te bestellen. De prijzen zijn 50 cent voor de afmetingen 7 Vi x 10 cm en één gulden voor briefkaart formaat. Men kan ook rechtstreeks naar de fotograaf gaan. Zijn adres is Rocstenberg- straat 73, Kaatsheuvel. Tel.: 2023. 6 Degenen die zelf op het PERSBAL ge weest zijn, missen waarschijnlijk nóg een foto. Dat is de foto, die zo officiéél na het soiree gemaakt werd, waarop zowel The Young Sisters, The Blue Diamonds en The Black Devils moesten staan. Wel, deze foto is helaas mislukt. Het beste is, niet direct de schuld aan onze fotograaf te geven, want deze kon er ook niets aan doen. Het was namelijk uw eigen schuld, want de vele rook die er namelijk in de zaal hing verstoorde de opname zodanig, dat zij niet meer voor openbare doeleinden geschikt bleek.

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1962 | | pagina 7