FILMJOURNAAL
E
Muis Sacrum
Luxor
Provinciaal nieuws
BELEVENISSEK VAN SMIDJE VERHOLEN
f
DE KLOOF
m
mé
mm
n
DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN VRIJDAG 8 FEBR. 1963
6
Biljarten
K.N.B.B. District Waalwijk
C. TEURLINGS KAMPIOEN Hoofdklasse Libre
Voorwedstrijden kampioenschap van Nederland
cadre 38/2 1962-1963
Een bloedzuiverende kuur
met Kruschen Salts
DE HELD VAN IWO JIMA
Ira Hamilton Hayes, een verlegen
jonge Indiaan, brengt enige ontstel
tenis teweeg in zijn familie, door op
17-jarige leeftijd in dienst te gaan
bij het Korps Mariniers van de V.S.
De opleiding is zeer zwaar voor hem,
daar hij zich slecht aan de gewoon
ten der blanken kan aanpassen. Hij
sluit echter vriendschap met James
Sorenson, een mede-recruut. Samen
beleven zij vele hachelijke avonturen
tot James op Iwo Jima sneuvelt. Ge
kweld door verdriet raakt Ira aan de
drank. Hij belooft echter plechtig bij
het monument op het oorlogskerkhof
zijn leven te zullen veranderen.
De rol van Ira wordt gespeeld door
Tony Curtis. Verder spelen mee Ja
mes Franciscus, Bruce Bennet, Gre
gory Walcott, Nancy Hayes en vele
anderen.
Toegang 14 jaar.
Vrijdag en zaterdag om 8 uur, zon
dag 6 en 8.30 uur.
OMAR DE WOESTIJNHAVIK
rolbezetting bestaat uit
Hayes, Gene Evans e.v.a.
Toegang 18 jaar.
Maandag en woensdag.
Maggie
De woestijnhavik geeft zich uit
voor Prins Murad, Heer van Teheran,
en weet door een list in het huwelijk
te treden met de bekoorlijke Prinses
Sheherazade, dochter van de Kalief
van Bagdad. Als zij het bedrog ont
dekt is zij woedend en eist het hoofd
van de woestijnhavik. De echte Prins
Murad wil echter alleen de macht en
wil de Prinses laten doden. Zij wordt
echter slechts ontvoerd en als slavin
verkocht. Het is kortom een film, die
alles heeft om U spanning te bren
gen. Een verhaal vol betovering, span
ning en sensatie. In de hoofdrollen
Yvonne de Carlo en Richard Greene
e.v.a.
Toegang 14 jaar.
Zondagmiddag 3 uur.
GANGSTERVIJAND No. 1
Kolonel Francis Grevenberg, krijgt
het verzoek om op te treden als
hoofdcommissaris van de Staatspoli
tie, teneinde de golf van misdadig
heid, ontucht en speelwoede, te be
strijden. Na lang aarzelen stemt hij
toe. Tegen de speelzalen en tegen al
lerlei andere misstanden gaat hij tot
aktie over. Een aantal zorgvuldig
voorbereide overvallen op speelzalen
brengt ontsteltenis onder hen, die van
misdaad, ontucht en corruptie leven.
Het leven van zijn vrouw en kinderen
wordt door de gangsters bedreigd,
maar hij weet door allerlei listen de
bende te ontmaskeren. Een semi-do-
cumentaire film van originele mis
daadbestrijding.
De rol van de kolonel wordt ge
speeld door Keith Andes. De verdere
ONTSNAPPING UIT ZAHRAIN
„Ontsnapping uit Zahrain" is een
avontuurlijk verhaal over een kleine
groep mensen, die vechten voor hun
vrijheid en idealen onder de zwaarste
omstandigheden. De film begint reeds
met volop actie de bevrijding van
een nationalistisch leider uit de ge
vangenis. In de film wordt de vlucht,
die in gezelschap is van een paar ge
wone veroordeelden, die tegelijk met
hem zijn ontsnapt en een verpleegster,
die door omstandigheden gedwongen
werd hem te volgen, op de voet ge
volgd. Er is volop spanning tijdens
deze avontuurlijke tocht van dit, on
danks onderlinge vijandschap en
wantrouwen, op elkaar aangewezen
gezelschap. Zij vluchten in een ambu
lance, dwars door de barre Arabische
woestijn, achtervolgd door de poli
tie, beschoten vanuit de lucht, ge
kweld door honger en dorst, geteis
terd door zware zandstormen, totdat
voor iedereen het einde komt dood of
levend... De toegang voor deze film
is bepaald op 14 jaar.
Vrijdag, zaterdag en zondag in 't
Luxor theater.
REVOLVERVECHTERS
Na afloop van de Amerikaanse
burgeroorlog, trekt een groep oud-
strijders naar het westen, om daai
hun geluk in de kopermijnen te be
proeven. Ze worden daar bij voort
durend dwars gezeten door een syn
dicaat, dat hun smeltvergunning wei
gert, in de hoop op die manier zelf
in het bezit van het stuk land te ko
men. Als de veteranen zich zelfs niet
op de autoriteiten kunnen beroepen,
vragen ze de kunstschutter Johnny
Carter om hulp.
Johnny stelt een plan op, volgens
welk de mijnwerkers hun erts naar de
meest naburige smeltoven buiten de
stad moeten brengen. Als de door het
syndicaat betaalde sheriff van dit
voornemen hoort, geeft hij de op
dracht het transport te overvallen.
Omdat Johnny de sheriff boven
dien nog eens dwarsboomt in zijn
liefde, besluit de sheriff om Johnny
in de val te laten lopen. In het begin
schijnt hem dit inderdaad te lukken,
maar Johnny weet op slinkse manier
uit de gevangenis te ontsnappen. On
der zijn leiding verenigen de mijn
werkers zich en trekken ten strijde
tegen de door het syndicaat gehuur
de moordenaars.
Maandag en woensdag in 't Luxor
Theater voor 14-jarigen en ouderen.
De biljartwedstrijden om het persoonlijk
kampioenschap hoofdklasse libre van het di
strict Waalwijk van de KNBB, die in het
clublokaal van de BV BSV bij dhr. Ad van
Cromvoirt zijn gespeeld, mogen als uitste
kend geslaagd worden beschouwd. De wed
strijden hadden een spannend en sportief
verloop en de slotpartij tussen C. Teurlings
van Nooit Volleerd en Riny Maas van BSV
moest uitmaken wie van beiden zich kam
pioen zou kunnen noemen. C. Teurlings had
aan een gelijk spel reeds voldoende; alleen
als hij deze partij verloor, zou Riny Maas
kampioen zijn. Zover is het echter niet ge
komen. Aanvankelijk gingen beide spelers
goed tegen elkaar op en bijna op de helft
nam Riny Maas zelfs een kleine voorsprong,
doch toen kwam C. Teurlings overdonde
rend opzetten, om tenslotte nog met ruime
voorsprong de partij in zijn voordeel om te
zetten en het kampioenschap op zijn naam
te brengen. Met dit succes werd hij door de
districtsvoorzitter de heer Tom Burmanje,
hartelijk gefeliciteerd, hoewel deze zijn te
leurstelling uitsprak over het feit, dat geen
der deelnemers aan dit kampioenschap het
vereiste gemiddelde heeft weten te herei
ken, zodat allen jammer genoeg zullen moe
ten degraderen naar de le klas. Nadat de
voorzitter de heer Teurlings de kampioens
medaille had overhandigd en hij hem het
daarbij behorende districtsdiploma had aan
geboden, sprak hij er zijn vreugde over uit,
dat deze wedstrijden zo vriendschappelijk
en sportief zijn verlopen. Iedere deelnemer
heeft gespeeld voor wat hij waard is en
juist daardoor is de spanning tot het einde
behouden gebleven. Voor iedere deelnemer
had de districts-voorzitter een afzonderlijk
woord. Woorden van dank richtte hij tot al
len voor hun betoonde sportiviteit. In het
bijzonder richtte hij zich tot de deelnemers
C. v. d. Sanden en A. v. d. Ven, die op het
laatste moment spontaan bereid bleken het
vijftal deelnemers te completeren. Voor de
organisatie van de wedstrijden door de BV
BSV had de voorzitter niets dan lof. Ook
dankte hij de heer en mevr. van Cromvoirt
voor het beschikbaar stellen van hun prima
materiaal en voor de hartelijke ontvangst
van de deelnemers. Minder enthousiast was
de districtsvoorzitter over de belangstelling
van de zijde der Waalwijkse biljarters vooi
kampioenswedstrijden - de goede niet te na
gesproken. Men ziet, aldus de heer Bur
manje, steeds dezelfde gezichten, die hun
belangstelling tonen, doch het merendeel der
leden van het district bepalen zich tot dat
gene wat in hun eigen club omgaat, hetgeen
toch allerminst het doel kan en mag zijn.
Door belangstelling te tonen, bij kampioens
wedstrijden in welke klasse dan ook, bevor
dert men uitermate de vriendschap onder
ling en is voor de deelnemers aan de kam
pioenschappen een stimulans om zich tot t
uiterste te geven. De districtsvoorzitter ver
trouwt dan ook dat hierin in de toekomst
verandering ten goede zal komen, hetgeen
in het belang zal zijn van de biljartsport in
het algemeen en voor die van het district
Waalwijk, het eigen district, in 't bijzonder.
De voorzitter van de organiserende ver
eniging de heer P. v. d. Mee, sloot zich
gaarne aan bij de woorden van de distr.-
voorzitter. Het hartelijk applaus dat u mocht
ontvangen, getuigt dat allen het voor de
volle 100 pet. met u eens zijn, aldus dhr. v.
d. Mee, die hierna de deelnemers feliciteer
de en speciaal de kampioen, die hij namens
BSV een rokertje aanbood. Ook namens de
heer en mevr. v. Cromvoirt boodt hij niet
alleen de kampioen, doch alle deelnemers
een doos sigaretten aan, terwijl het doch
tertje van de heer Ad van Cromvoirt de
echtgenote van de kampioen verraste met
fraaie bloemen, die uiterst lief werden aan
geboden.
Namens de deelnemers bood de heer A.
v. d. Ven de kampioen gelukwensen aan en
dankte hem en ook de overige deelnemers,
voor de prettige wijze, waarop dit tournooi
is gespeeld, dat weliswaar heeft geleid tot
degradatie van de betreffende deelnemers,
doch waar vriendschap en sportiviteit hoog
tij hebben gevierd. De heer v. d. Ven on
derstreepte zijn gelukwensen door aan de
kampioen een hoeveelheid sigaretten aan te
bieden. Na een kort dankwoord van de kam
pioen aan het adres van het districtsbe-
stuur, de deelnemers en de organiserende
vereniging BSV, bleef men nog geruime
tijd gezellig bijeen, waarbij de nieuwe kam
pioen zich niet onbetuigd liet.
De uitslag van dit zeer geslaagde tour
nooi is als volgt: gem. pt.
1 C. Teurlings, N.V., 6.63 10
2 Riny Maas, BSV 6,92 6
3 C. v. d. Sanden OOG 5.93 6
4 A. v. d. Ven, BSV 6,47 4
5 P. v. Cromvoirt, BSV 4.96 4
Hoogste serie P. v. Cromvoirt met 80 car.
Hoogste partijgem. R. Maas, gem. 12.50.
Door het districtsbestuur van Waalwijk is
aan de B.V. OOG, gevestigd bij dhr. J. Hoe
venaar, Grotestr. 35, Waalwijk, de organi
satie opgedragen van de voorwedstrijden
Kampioenschap van Nederland 2e klasse
kader 38/2, aantal car. 300, vrij middenvak,
op 8, 9 en 10 febr. a.s. Het bestuur van
OOG zal alles in het werk stellen om deze
organisatie zo perfect mogelijk te doen ver
lopen, terwijl de heer Hoevenaar voor deze
gelegenheid zijn biljart vanuit het café heeft
overgeplaatst naar de bovenzaal, op de eer
ste plaats opdat de deelnemers in een rus
tige sfeer zullen kunnen biljarten en tevens
omdat de belangstellenden meer van het
spel zullen kunnen genieten. De deelnemers
zijn: A. Martens Breda, M. van Bracht, Ad
van Cromvoirt, Berry van Cromvoirt en G.
Roomer allen uit Waalwijk.
Het programma luidt als volgt
Vrijdag 8 febr.: 7 uur Ad v Cromvoirt-
bleek in talloze gevallen een afdoende Te-
medie tegen zelfs hardnekkige rheumatische
pijnen. Dat doen dan de zes minerale zou
ten, waaruit Kruschen is samengesteld. Die
brengen de bloedzuiverende organen weer
op gang. Het bloed gaat sneller vloeien en
onzuiverheden daarin kunnen zich niet meer
vastzetten, doch worden afgevoerd langs
natuurlijke weg. Waarom zoudt U de proef
niet nemen? Een flacon Kruschen is gauw
gekocht en U moogt U daarbij reeds ver
heugen in de weldaad, die U daarvan onder
vindt. Vraag Uw apotheker of drogist Kru
schen Salts.
B v Cromvoirt; 8.30 uur M van Bracht -
A Martens; 10 uur G Roomer - B v Crom
voirt; 11.30 u. Ad v Cromvoirt-M v Bracht.
Zaterdag 9 febr.: 1 uur G Roomer-A
Martens; 2.30 uur B v Cromvoirt-M v
Bracht; 4 uur A v Cromvoirt - A Martens;
5.30 uur G Roomer - B v Cromvoirt; 7 uar
A v Cromvoirt M v Bracht; 8.30 uur B v
Bromvoirt-A Martens; 10 uur G Roomer
- M van Bracht.
Zondag 10 febr.: 1.30 uur A v Crom
voirt - G Roomer; 3 uur B v Cromvoirt -
A Martens; 4.30 uur M v Bracht-G Roo
mer; 6 uur A v Cromvoirt - A Martens.
CO-OP MIDDEN-BRABANT.
De duizenden consumenten binnen
het werkgebied van „Co-op Midden-
Brabant" hebben de leden van de le
denraad aangewezen. Terwijl het be
stuur en de raad van commissarissen,
medio 1964 in zijn geheel statutair
aftreden en slechts als voorlopig gel
den, en evenzo de districtscommissies
voorlopig zijn gekozen, is de leden
raad definitief. Hij vormt bbinnen de
Co-op Midden-Brabant de algemene
ledenvergadering en bestaat statutair
uit 44 leden. De 44 die 15 febr. '63
zullen worden geïnstalleerd, komen
uit 12 verschillende aglomeraties van
midden-Brabant, namelijk uit Berkel,
Drunen, Enschot, Goirle, Haaren,
Kaatsheuvel, Loonopzand, Moerges
tel, Oisterwijk, Tilburg, Udenhout en
Waalwijk. Een goed begin.
In de vergaderingen van de leden
raad hebben alleen diens leden stem
recht. Bestuur, raad van commissa
rissen en zo nodig de directie kun
nen slechts adviseren, stemmen is
hen niet toegestaan. Dat recht heb
ben alleen bedoelde leden, die recht
streeks door de georganiseerde con
sumenten gekozen, de algemene ver
gadering vormen.
De 44 vergaderen onder leiding
van de voorzitter van het bestuur, de
secretaris daarvan fungeert ook voor
hen. De 44 dames en heren zijn de
heren; J. C. Beerens Kaatsheuvel; H.
Boogers Moergestel; G. H. Bouman
Kaatsheuvel; J. F. v. d. Brand Uden
hout; F. J. v. d. Brink Tilburg; J. F.
van Campen Tilburg; A. Daems
Loonopzand; H. J. A. N. v. d. Dries
Haaren; J. van Drunen Waalwijk; J.
H. Eijsermans Goirle; A. Gadella
Waalwijk; G. H. J. van Gils Tilburg;
P. A. C. W. van Gils Goirle; H. A.
Hansen Tilburg; mevr. M. Hendriks-
Wolf s Moergestel; de heren J. F.
Hovens Tilburg; A. C. van Iersel
Goirle; mevr. H. J. Jansen-Paanak-
ker Tilburg; de heren H. G. A. te
Kaath Tilburg; A. H. Ketelaars
Moergestel; W. Klijn Waalwijk; A.
J. Korthout Oisterwijk; J. W. van
Kuijk Goirle; P. v. Laarhoven Kaats
heuvel; A. H. M. van Leent Goirle;
J. W. M. Leyten Udenhout; P. Lig-
tenberg Kaatsheuvel; N. Maaywee
Drunen; E. H. J. den Nieuwboer
Loonopzand; W. B. Pennings Berkel;
A. A. Peters Tilburg; A. J. v. d. Pol
Oisterwijk; Th. S. v. d. Rijken Kaats
heuvel; A. H. M. Schellekens Goirle;
J. H. Smulders Kaatsheuvel; mevr.
M. A. M. E. Swinkels-v. Hest Goirle;
mevr. C. M. W. Tack-Verhagen Goir
le; de heren C. P. Timmers Uden;
hout; A. G. A. Vermeulen Goirle; A.
J. van Wanrooy Kaatsheuvel; J. Wes
tenburger Waalwijk; J. A. M. Wey-
ters Enschot; H. J. IJpelaar Kaats
heuvel en J. van der Zanden, Moer
gestel. Hun installatie zal plaats vin
den door de heer J. C. van Valen
Tilburg, voorzitter van het jonge
„Co-op Midden-Brabant".
cent pe
copy
110.
Zo gezegd, zo gedaan. Smidje Ver
holen en Sjaakie Yzermeier lieten
de zaak enkele dagen over aan hun
ferme bedrijfsleiders en gingen er
met hun auto op uit. Ze kwamen
zelfs helemaal in Parijs terecht,
waar ze nog nooit geweest waren.
Ze maakte grote wandelingen door
de stad en bekeken alles wat een
vreemdeling in Parijs gewoonlijk
bekijkt. Maar Sjaakie vond het in
de grond van de zaak helemaal niet
zo erg leuk. „Mij niet gezien om
hier te wone," zei hij. „Veels te
druk en je ken geen mens behoor
lijk verstaan. Heb je nou ooit zo'n
raar land gezien? Ze spreke hier
allemaal een vreemde taal. Ik ver
sta d'r niks van. As ze zegge, oewie
mesjeu, dan bedoele ze ja meneer.
Wor' daar nou is wijs uit." „Och,
dat moet je niet zeggen," zei smidje
Verholen, die er met een gezicht
bijliep alsof hij dagelijks in wereld
steden verkeerde. „Ik vind,, dat het
hier wel goed-ontwikkelde mensen
zijn. Zelf de kleine ukkepukkies
van drie jaar spreken al Frans.
Dat leren ze bij ons pas in de zesde
klas van de school." Maar ondanks
dat alles waren er toch ook wel
mooie dingen in Parijs, vonden ze.
Kerel, kerel, wat was die Eiffelto-
ren hoog! Maar het gekste maakte
ze mee, toen Sjaakie de smid op 'n
avond meetroonde naar een of an
dere tent, waar allerlei zotte jonge
lieden op een krukje hingen en
met vertrokke gezichten van hun
coca-sjoca dronken, de lieden sta
ken hun duimen in de lucht, hun
tongen uit hun mond, wiegelde al
lerakeligst heen en weer op de
maat van de muziek en krijsten tel
kens iets, dat veel leek op samba-
samba-abbelebiebop! Hoi, hoi, hoi!
Maar het zotste van alles was de
muziek zelf! Een aantal zwarte
mannen was ijverig bezig zich in
de kromste bochten te wringen,
waarbij ze raare schuif- en klep-
toeters in hun mond staken en
daaraan de vreselijkste geluiden
ontlokte. „Stapelgek!" zei smidje
Verholen, die ook een flesje coca-
sjoka had besteld. „Of je gelijk
hebt!" antwoorde Sjaakie. „Dat
noeme die zwingzwiebel-jongelui
van teegeswoordig jes-muziek. Ze
kenne het beter jesses-muziek noe
me! En ehas ik eerlijk mag
weze, ik heb al weer genoeg van
van Parijs, hoor! Ik ga terug naar
huis ,naar me febriek!" Zo gezegd,
zo gedaan. De smid en Sjaakie gin
gen terug naar hun eigen dorp.
FEUILLETON
van „De Echo van het Zuiden"
ROMAN VAN EEN
KANTOORBEDIENDE
door Jan van Maasdorp
Noodgedwongen schikte Nora
zich in het strenge gareel van haar
verdere opvoeding door haar pleeg
vader. Hij had „verordeneerd" dat
zijn nichtje, die „toch al twaalf"
was, heel goed tante kon helpen in
de huishouding, daar tante niet al
te sterk was. Later kon ze dan, als
ze moest gaan verdienen, in een
nette dienst. In het begin had
Nora de grootste moeite, te wennen
aan haar pleegvader, voor wie zij
innerlijk bang was. Het meisje
voelde instinctief dat er tussen
haar en deze strenge man nooit die
band van wederzijdse genegenheid
zou kunnen zijn, als er was geweest
tussen haar vader en haar.
Vader, die altijd met haar ravotte
als eén grote broer en haar nooit
gebiedend of bestraffend had toe
gesproken.
Evenmin kon ze in de figuur van
tante die toch een zuster van haar
vader was, enige overeenkomst tus
sen hen ontdekken. Ook stond Nora
de onderworpenheid en duidelijke
vrees van tante tegenover haar man
tegen. Moeder had juist vaak haar
wil doorgedreven tegenover vader,
die kwasi nederig en onderwor
pen, placht te zeggen: „Het hoofd
van het gezin heeft hier niets in te
brengen." Waarna ze dan alle drie
onbedaarlijk moesten lachen om
het verongelijkte gezicht van vader
en Nora hem troostte door hem om
zijn hals te vallen.
Mulder duldde niet, dat z'n pleeg
dochtertje uitbundig lachte, luid
ruchtig deed, of andere lichtzinnig
heden demonstreerde. Voor diverse
zonden van zijn pupil kon Mulder
deze zwijgend en met gestrekte
vinger vermanend wijzen op een
der vele teksten, waarmee het don
kere bloemetjes-behang was be
dekt: „God ziet U overal".
Maar ondanks alle strengheid van
Mulder ontwikkelde zijn pleeg
dochter zich tot een knappe jonge
vrouw. Nora was kerngezond en
had het zonnige humeur van haar
moeder geërfd. Haar pleegvader
kon haar wel eens heimelijk bespie
den en dan verbaasde hij zich
eigenlijk over de ontluikende was
dom van Nora en vergeleek haar
dan met een mooie ontluikende
bloem, waarvan hij het bloeien als
een wonder zag.
Want ondanks de soms opstan
dige houding van Nora tegen zijn
strenge opvoeding was hij zich
aan het meisje gaan hechten. Maar
ook maakte hij zich wel eens hei
melijk zorgen, dat hij haar op een
of andere dag kwijt zou raken. Zo
stemde hij er, noodgedwongen,
tenslotte mee in, dat Nora op een
confectie-atelier ging werken. Zeer
tegen zijn zin, want Mulder vond
dat een vrouw alleen deugde voor
de huishouding; hij wist een plaats
als dienstbode voor haar in 'n „rij
ke dienst".
Maar zijn pleegdochter weigerde
koppig, zij had geen ambitie voor
het enige beroep dat haar pleeg
vader voor een meisje geschikt
achtte. Hij liet haar gaan op voor
waarde dat zij ook tante in de huis
houding bleef helpen; de was moest
zij dan 's avonds doen. Nora die ge
zond en sterk was, maakte geen
bezwaren; zij had al te lang gena
debrood moeten eten. Zij wilde ein
delijk eens haar eigen kleren kopen
en onafhankelijk worden; haar lok
kende vrijheid vond ze de prijs
waard.
Toen juffrouw Walter, de chef
van de confectiefabriek van het
grote modemagazijn Hagemeijer,
Nora Wanders met meer dan gewo
ne aandacht bekeek, wist ze niet of
ze er wel goed aan deed, dit meisje
achter een van de vele naaima
chines te plaatsen. Iets van moe
derlijk medeleven fluisterde haar
in, dat dit meisje in de fabriek van
Hagemeijer waar meedogenloos
hard werd gewerkt, niet paste. Zij
dacht: „Ik geloof dat ik een fout
bega, als ik dit provinciaalse kind
aanneem". De blik van juffrouw
Walter had nu bepaald iets moeder
lijks en misschien overwoog juffr.
Walter op dat moment wel, dat zij
altijd een dochter als dit meisje
had willen hebben. Maar juffrouw
Walter was nooit getrouwd geweest
fn had ook nooit 'n dochter gehad
Ze had reeds lang geleden geleerd
haar liefdes- en moederinstincten
diep te begraven onder haar zware
en moeilijke arbeid.
En weer, nu ze door de ramen
van haar spreekkamer naar de ate
liermeisjes in de grote fabrieks-
ruimte keek, rees haar twijfel om
trent haar te nemen besluit. Zij
was per saldo de verantwoordelijke
persoon, niet de mannelijke direc
tieleden, zoals de brute en onaan
doenlijke kolos Hagemeijer. Die
was het een zorg wat voor meisjes
zij aannam.
Juffrouw Walter had op dit mo
ment juist een der meisjes in haar
blik gevangen: Elma, de brutale,
met haar negentien jaren al ver
knoeide lichaam. Van Elma wist
juffrouw Walter die altijd uit
stekend was geïnformeerd zeer
stellig, dat zij haar atelier-arbeid
slechts als camouflage tegenover de
politie gebruikte voor haar avond
lijke liefdeleven. Ondanks die we
tenschap had juffrouw Walter Elma
toch weer binnen gehaald ge
dwongen door Hagemeijer. Wat zij
eigenlijk van fabrieksmeisjes ver-
verwachtte, had Hagemeijer krib
big gevraagd. Of hij het wel zede
lijk verantwoord achte, had haar
wedervraag geluid, dat een notoire
straatbloem tussen die andere jon
ge meisjes, van wie enkele pas van
de lagere school, kwam te zitten.
Nijdig had de geweldige fabrikant
zijn brede schouders opgehaald.
„Ik heb geen schuld aan de opvoe
ding van die jongedames, mijn
dochters voed ik anders op". En
met een brede, luide lach had Ha
gemeijer het onderhoud besloten
met: U bent toch geen moeder
overste in een nonnenklooster,
juffrouw Walter?"
De beste plaats voor het nieuwe
meisje, had juffrouw Walter zorg
vuldig overwogen, was wel naast
Hilda Brand. Hilda Brand had de
bijzondere sympathie van de leid
ster om haar beschaafdheid, waar
van juffrouw Walter nooit de oor
zaak had doorgrond, om haar zwij
gen en om haar productie. In geen
geval naast Elma, of naast Her
mien, die rauwe feeks met haar
ordinaire taaltje. Hilda zou de
nieuweling niet afleiden door te
veel gepraat en haar bovendien
veel kunnen leren van haar werk.
Hilda Brand was een tenger meis
met een bleek Madonnagezicht
en een paar intelligente, grijze
ogen, die de nieuweling seconden
lang nauwkeurig opnamen. Het
oordeel van Hilda miste nooit
sommige meisjes vreesden dat oor
deel.
Bij het uitwisselen van hun vrou
welijke confidenties vertrouwde
Hilda Brand Nora toe, dat het jak
keren achter een naaimachine niet
de juiste arbeid voor haar was.
Ze had zwakke longen erfdeel
van haar aan tuberculose gestorven
vader. „Praat er met niemand over,
hier," had ze gevraagd, „anders
krijg ik er last mee. Ik kan er oud
mee worden, heeft de dokter ge
zegd."
(wordt vervolgd)