Geen unaniem rapport
over zgn. lokartikelen
Smidje Verholen en de rare alchimist
f
Geen inspectie ter
plaatse
OP HET SPOOR
VAN K.K.
Vakkundig
Ogen vragen brillen
van STASSAR
2
DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN MAANDAG 17 JUNI 1963
2
Heusden
Waalwijk
Het bestuur van het hoofdbedrijfsschap voor de detailhandel is niet
tot een eensluidende conclusie gekomen in zijn rapport waarin enige in
1962 geïntroduceerde systemen van verkoopbevordering aan een on
derzoek worden onderworpen. Er was verzocht een antwoord te geven
op de vraag of en in hoeverre de recente reclame-acties van enkele
levensmiddelenbedrijven, waarbij duurzame artikelen ten verkoop wor
den aangeboden tegen lagere dan de gebruikelijke verkoopprijzen, een
onordelijk element in de distributievorben en zo ja of er maatregelen
ten aanzien van deze acties moeten worden bepleit.
Het bestuur komt wel tot de een
stemmige conclusie dat de gewraakte
systemen juridisch zijn te kwalifice
ren als een vorm van eenzijdige kop
pelverkoop van branche-eigen en
branche-vreemde goederen. Hieruit
volgt dat de onderhavige systemen
niet een vorm van toepassing zijn van
het cadeaustelsel in de strikte zin.
Het bestuur is niet tot een eens
luidend antwoord kunnen komen op
de vraag of de verkoopacties een on
ordelijk element in de distributie
vormen.
Een deel van het bestuur is van
mening dat de verkoopacties elemen
ten bevatten, welke tot een minder
juiste structuur van de distributie
leiden.
Het gevaar is groot, aldus deze le
den, dat aan de prijs, welke de actie
voerende onderneming vraagt geen
normale calculatie van de kosten ten
grondslag ligt, aangezien de stimule
ring van de omzet van het eigenlijke
assortiment het motief van het aan
bod is. Men zal dus licht geneigd zijn
ter verkrijging van een zo laag mo
gelijke prijs niet alle kosten in reke
ning te brengen.
'l Z3K1Ï8B
NIET ONORDELIJK
Een tweede deel van het bestuur
meent, dat de onderhavige verkoop
acties naar hun aard niet onordelijk
zijn. Deze leden wijzen er op, dat zo
wel koppelverkoop als een tijdelijk
aanbod tegen lagere prijzen dan die
De Sovjet-Unie staat niet open
voor inspecties ter plaatse als onder
deel van een kernstopverdrag, aldus
heeft premier Kroestjev vrijdag ver
klaard. De Sovjet-regering zal niet
bereid zijn „het grondgebied van ons
land voor inspectie voor spionage-
doeleinden open te stellen", aldus
Kroestjev.
VAKORGANISATIES
BEZITTEN 125 MILJOEN
De vakorganisaties in ons land had
den, inclusief de reserves, eind de
cember 1960 een vermogen van
f 125.773.739. Het rijkst was het
N.V.V. met f 59.681.905 bij een le
dental van 496.953. Dan volgt met
406.091 leden de K.A.B. met een
vermogen van f 39.587.957. Het
C.N.V. was toen met 221.40 leden
f 16.719.491 rijk. De niet bij een
centrale aangesloten vakorganisaties
noteerden gezamenlijk een vermogen
van ruim negen miljoen gulden.
welke normaal gelden, veelvuldig
voorkomt en als aanvaardbare me
thode ter stimulering van de omzet
wordt aanvaard.
De koppeling heeft in de bespro
ken acties bovendien een weinig ge
prononceerd karakter, aangezien het
de afnemer volkomen vrij staat het
bespaarde bedrag in geld om te wis
selen. Deze leden zien geen redenen
om bij voorbaat wettelijke maatrege
len te treffen.
De derde groep is van mening dat
de acties van levensmiddelenbedrij
ven, met „lokartikelen" naar hun
aard niet als onordelijk kunnen wor
den aangemerkt, maar dat deze acties
wel elementen bevatten, die ertoe
kunnen leiden, dat een onordelijk
economisch verkeer ontstaat als de
acties een bepaalde omvang over
schrijden.
Dit deel van het bestuur acht het
zeer wel denkbaar, dat de verkoop
acties een zodanige omvang aanne
men, dat zij de ordelijkheid van de
distributie verstoren. Zij bepleiten
daarom de wenselijkheid van een
wettelijke voorziening, welke het mo
gelijk maakt op korte termijn tegen
bepaalde acties op te treden indien
de concrete omstandigheden dit
noodzakelijk maken.
WEER TYFUS
IN ZWITSERLAND?
Berichten dat in het gebied van
Lausanne vijftien mensen in observa
tie zijn genomen wegens symptomen
van tyfus, hebben in Zwitserland de
vrees doen ontstaan voor een nieu
we epidemie.
Maandag is een tweejarig zoontje
van een boer uit het dorp Bettens in
het ziekenhuis opgenomen. Woens
dag volgden vier familieleden, twee
Spaanse knechten van de boer en
twee mensen die de familie de laat
ste tijd bezocht hadden.
In een ander ziekenhuis werden
vijf Italiaanse bouwvakarbeiders en
hun Zwitserse voorman, die onlangs
bij de boer gewerkt hadden in quaran
taine geplaatst, hoewel zich onder
hen tot dusver geen symptomen van
de ziekte hebben voorgedaan. Het
drinkwater in Bettens is een maand
geleden nog onderzooht en goed be
vonden.
WINKELCENTRUM IN TILBURG
MET OVERDEKTE TROTTOIRS
De burgemeester van Tilburg, mr.
C. Becht, heeft de eerste paal gesla
gen voor het nieuwe winkelcentrum
Paleis-Raadhuis. Het centrum om
vat 38 winkels, 100 woningen en
4550 vierkante meter kantoor- en be
drijfsruimte. Het is ontworpen door
het Rotterdamse architectenbureau A.
G. en J. D. Postma.
De aanleiding tot de geprojecteer
de nieuwbouw is de drastische sane
ring van Tilburgs oude binnenstad,
die een overeenkomstig beeld met an
dere oude stadskernen vertoont
FEUILLETON
van „De Echo van het Zuiden"
door Douglas Grey
Vertaling Herman Antonsen
4)
Ik had niets anders te doen dan op
de agent die de ronde deed te letten,
een glasruit uit te snijden van de
achterdeur en dan de klink op te
lichten. Er zit een gewoon slot op."
Nu Mullins aan de gang was,
werd hij spraakzamer en Flint stel
de hem dus spoedig een andere
vraag, om hem nie te veel te laten
afdwalen.
„Dus om even na midernacht ben
je de winkel binnengedrongen. Je
hebt de brandkast met nitro-glyce-
rine laten springen en je hebt er
de gouden horloges en zilveren le
pels uitgehaald. Waarom heb je die
bronzen schaal niet meegenomen.
Die stond er toch ook in?"
„Best mogelijk", zei Mullins loom.
„Ik heb het dus niet gezien. Als U
wilt hebben dat ik vertel wat er
nauwe straten en door de tijd geha
vende buurten. De woonwijk rond het
Paleis-Raadhuis - het oude paleis
van koning Willem II - is rijp voor
vernieuwing.
Het winkelcentrum krijgt overdek
te trottoirs, terrasjes en brede ver
keerswegen. In het winkelblok aan de
noordzijde zijn twee passages aange
bracht waarin zgn. etalage-eilanden
worden geplaatst.
VIER MEISJES DOOD DOOR
BOTSING
Vier schoolmeisjes uit Steggerda in
Friesland verloren vrijdag het leven
bij een auto-ongeluk in de buurtschap
Papenvoort bij Rolde in Drente. De
kinderen maakten een reisje met de
katholieke lagere school uit Stegger
da. Zij waren het slachtoffer van een
botsing tussen hun Volkswagenbus
je en een autobus van de DVM.
Het ongeluk gebeurde omstreeks
drie uur, toen de bestuurder van het
Volkswagenbusje, de 22-jarige M. E.
uit Steenwijk, door een plotselinge
manoeuvre achter de grote schoolbus
vóór hem naar links stuurde en op
het linker weggedeelte terechtkwam.
BUDDE MEYER
chemisch reinigen
grotestraat 95 waalwijk
Van de andere kant kwam een auto
bus van de DVM, waarvan de be
stuurder vergeefs trachtte een bot
sing te voorkomen door de kant van
de berm uit te sturen.
In volle vaart ramde de autobus
het busje in de linkerflank. Vier van
de acht kinderen, die in het husje za
ten, vluchtten huilend het bos in. De
anderen bleven zwaar gewond lig
gen. De 9-jarige Annie Schwering uit
Steggerda overleed kort daarna. De
drie andere meisjes, Tineke Kok uit
Peperga, Ria Groen uit Blesdijke en
Fennie van der Veen uit Steggerda
overleden in het ziekenhuis te Assen.
De kinderen waren 9 en 10 jaar oud.
LIET HAGENAAR
VALS TESTAMENT MAKEN
Als verdacht een vals testament
van de in maart op 85-jarige leef
tijd overleden Haarlemse kunst
schilder H. F. Boot te hebben laten
opstellen, heeft de Haarlemse poli
tie proces-verbaal opgemaakt tegen
de 62-jarige Hagenaar C. d. K.
Daar het testament door een Am
sterdamse notaris is opgemaakt, is
het proces-verbaal gezonden naar
de officier van justitie te Amster
dam die nader overweegt een ver
volging te doen instellen.
De Hagenaar heeft toegegeven,
dat hij in 1947 contact heeft opge
nomen met een notaris in de hoofd
stad. Hij verklaarde hem de kunst
schilder H. F. Boot te zijn. Hij liet
bepalen, dat zijn natuurlijke zoon
de gehele nalatenschap moest ont
vangen. De heer Boot is nooit ge
trouwd geweest. Bij de begrafenis
meldde de Hagenaar zich als de
zoon van de kunstschilder, hetgeen
ingewijden zeer verbaasde, omdat
zij nooit gehoord hadden, dat de
overledene een zoon zou hebben ge
had. De Hagenaar zocht kort na de
begrafenis contact op met de Am
sterdamse notaris, die hem naar 'n
Haarlemse collega verwees, omdat
hem gebleken was, dat deze zich
bezig hield met de zaken van de
heer Boot.
De Haarlemse notaris pleegde
overleg met neven, die in het tes
tament werden vernoemd, dat hij
in zijn bezit had. De Haarlemse po
litie stelde een onderzoek in. Het
resultaat was, dat tegen de Hage
naar proces-verbaal is opgemaakt.
TWEE BELGISCHE BUSSEN
BOTSTEN TE REUSEL
Eén dode en 29 gewonden
In Reusel (N.B.) is vrijdagmorgen
half zeven bij een botsing tussen
twee autobussen één persoon ge
dood. Negen en twintig mensen zijn
gewond, van verscheiden zeer ern
stig. Onder de zwaar gewonden is
ook de chauffeur van de andere bus.
De botsing geschiedde in het cen
trum van Reusel en zou het gevolg
zijn van een inhaalmanoeuvre door
de chauffeur van een der bussen. In
beide bussen zaten Belgische arbei
ders, die op weg waren naar hun
werk. De bussen werden ook bestuurd
door Belgen.
Bij de botsing waarvan de ene bus
uit Eindhoven kwam en de ander op
weg was naar deze stad, is omgeko
men de 25-jarige chauffeur Ludovi-
cus van Hove uit Herenthals. Hij
laat een vrouw en twee kinderen na.
De chauffeur van de bus, die op weg
was naar België, is zeer ernstig ge
wond, evenals in totaal vier inzitten
den van de bussen. Ongeveer 25 per
sonen liepen minder ernstige verwon
dingen op. De gewonen zijn opge
nomen in ziekenhuizen te Turnhout
en Eindhoven.
MACMILLAN NIET ZEKER
VAN VOLLEDIGE STEUN
Hoewel „officieel Londen" niet
aflaat optimistische berichten te
spuien over de eensgezindheid van
het kabinet in de zaak-Profumo,
twijfelt de buitenwereld daar ern
stig aan. Premier MacMillan zou,
integendeel, helemaal niet zo vast
kunnen reken op de steun van alle
ministers. Het gerucht dat er een
oppositiegroep van vier ministers
zou zijn, nam vastere vormen aan.
In heel Engeland heerst nu grote
verwarring.
MacMillan zwijgt als een graf;
zijn ministers ook op één na: lord
Hailsham, minister van Weten
schappen, vaak genoemd als Mac-
Millans opvolger en diens vertegen
woordiger op het Moskouse top-
overleg in juli, wilde gisteravond
wel wat vertellen. Hij was de eer
ste. „De affaire van ex-minister
Profumo en het fotomodel mej.
Keeler en zijn leugens daarover in
het Lagerhuis, is een nationale en
géén partijzaak". Hij was het abso
luut niet eens met de gedachte, dat
het Profumo-schandaal de Conser
vatieve partij een morele crisis
heeft bezorgd, of dat de regering
in deze affaire fout is geweest.
Uit zijn verklaring bleek duide
lijk, dat MacMillan vastbesloten is
maandag aan het hoofd van zijn re
gering de aanval van Labour en Li
beralen in het Lagerhuis op te van
gen. Maar zoals gezegd, het is nog
steeds niet zeker, of die regering
dan nog „intact" zal zijn.
GEMEENTERAAD
Openbare vergadering van de raad der
gemeente Heusden op vrijdag 21 juni 1963
des avonds acht uur.
Agenda
1. Opening.
2. Notulen.
3. Ingekomen stukken.
4. Verzoek van de heer J. van Wijlen
om een perceel grond in Oudheusden in
optie aan hem te geven.
5. Vaststelling pensioensgrondslag Bur
gemeester.
6. Vaststelling wijziging uitbreidings
plan Oudheusden.
7. Vaststelling wijziging uitbreidingsplan
in hoofdzaak.
8. Verzoek van J. H. Buijs, B 105 te
Herpt om langdurige pacht voor perceel
Grote Del I en II.
9. Voorstel van Burgemeester en Wet
houders tot voorlopige vaststelling uitgaven
openbaar gewoon lager onderwijs over de
jaren 1958 tot en met 1962, alsmede van
de vergoedingen, de voor vergoeding in
aanmerking komende uitgaven en het ver
schil tussen beide laatstgenoemde voor het
bijzonder lager onderwijs over de jaren '58
tot en met '62.
10. Vaststelling prioriteit kapitaalswer-
ken.
11. Voorstel van Burgemeester en Wet
houders tot het verlenen van krediet in ver
band met het aanbrengen van straatnaam
borden en huisnummerplaatjes in de afd.
Herpt, Hedikhuizen en Oudheusden.
12. Eervol ontslag stedebouwkundige.
13. Rondvraag.
14. Sluiting.
11 reinigen en
co zorgvuldig
behandelen
is onze
specialiteit
STATIONSSTRAAT 120
TELEFOON 2457
COPYRIGHT STUDIO AVAN
MAAH&M.
3-A3
13. Toen smidje Verholen de vol
gende ochtend wakker werd, was
het weer een stuk opgeknapt en
alles noodde tot een frisse ochtend
wandeling. „Wat zal ik nu doen?"
peinsde de smid, toen hij zich had
aangekleed. „Eigenlijk moet ik ver
der reizen. Aan de andere kant ge
beuren er zoveel vreemde dingen
met Zwarte Kluddes, die klappen
uitdelen, en oude kastelen, waar
spoken ronddwalen. Nee, nee ik
blijf hier. Ik wil daar het fijne wel
eens van weten. Toen dat besluit
eenmaal gevallen was, begaf de
smid zich naar beneden eni daar
zette de herbergier een vorstelijk
ontbijt voor hem gereed. „Heeft
meneer lekker geslapen?" vroeg de
man. „En heeft meneer nog pijn in
zijn hoofd? En reist meneer van
daag weer verder?" „Ik heb lek
ker geslapen en ik heb geen pijn
meer," antwoordde smidje Verho
len. „Bovendien bevalt het me in
uw herberg zo goed, dat ik besloten
heb nog een paar dagen te blijven.
„Heel graag, meneer, héél graag,"
antwoordde de herbergier blij. Na
tuurlijk liet smidje Verholen zich
zijn ontbijt goed smaken en toen
alles tot de laatste kruimel verdwe
nen was, greep hij tevreden naar
zijn pijp. Maar. die was er niet!
Niet in de buitenzakken, niet in de
binnenzakken en evenmin in de
broekzakken. Op de slaapkamer
was de pijp ook al niet te vinden.
„Wel sakkerloot," mopperde de
simd. „Heb ik die pijp dan bij pro
fessor Nosco laten liggen?" Maar
nee, hij herinnerde zich duidelijk,
dat hij zonder pijp bij professor
Nosco was binnengekomen. „Dan
kan ik hem alleen maar in het Kne
kelwoud verloren hebben," mom
pelde hij. „Dat zal dan wel gebeurd
zijn, toen ik bij dat oude kasteel
die klap kreeg. Ja, zo zal het ge
beurd zijn. Die pijp ligt daar vast
nog ergens!" Smidje Verholen: be
gaf zich nu onmiddellijk naar het
Knekelwoud om zijn pijp te zoe
ken en hij keek natuurlijk goed
uit of hij de Zwarte Kludde niet
zag. En juist daarom viel zijn oog
plotseling op iets vreemds. Zie
maar eens hoe hij naar die dikke
boom staat te kijken.
gebeurd is, zal ik dat doen, maar
U moet me niet lastig vallen over
een ding wat ik niet gezien heb. Ik
heb de kast gewoon met nitro op
geblazen en er te voren wat van
die oude kleedjes overheen ge
gooid."
„Die oude kleedjes waren kost
bare Oosterse tapijten, vriend."
„Weet ik veel!.Ze dempten wel
't geluid, maar de schok moet het
huis hebben doen trillen of zo,
want ik had nauwelijks de tijd om
die horloges en lepels te pakken
O ja, ik vergat erbij te zeggen dat
ik in 't stikdonker had gewerkt, al
leen met mijn zaklantaarntje
verder stikdonker."
„Ja, dat begrijp ik wel," zei Flint.
„Anders had een agent op zijn
ronde het licht kunnen zien. Ga
maar door. Blijf bij je verhaal."
„Nou, ik had net tijd gehad om
die horloges en lepels in mijn zak
te steken, toen ik iemand achter
me hoorde. Ik hoorde een lucifer
aanstrijken en het gas plofte aan.
Ik kon door dat licht eerst niks
zien, omdat ik wel tien minuten in
't stikdonker had gezeten."
„Ja best.En verder."
„Ik stond een paar seconden ver
suft en probeerde te bedenken wat
ik doen zou. En toen zag ik als in
een nevel die Japanner op de drem
pel van de gangdeur staan en hij
was zo wit als een doek."
„Wel, wel, en wat verder?" zucht
te Flint.
„Eerst niks. Alleen stond die Ki-
tura daar met uitpuilende ogen en
trillend over zijn hele lichaam. Ik
heb nooit iemand gezien, die er zo
angstig uitzag en dat was juist het
gekke, want ik heb nog nooit zo'n
sterke kerel ontmoet. Zoals hij me
de winkel uitgooideNet of ik
door een vrachtwagen opzij gegooid
werd. Toen ik hem daar zo zag
staan, dacht ik dat ik hem nu best
de baas zou kunnen. Maar op dat
zelfde ogenblik zag ik dat hij zo'n
klein automatisch pistool in zijn
hand had en dat pal op mij richt
te. Ik zag zijn vinger aan de trek
ker bewegen en dacht dat het ding
onmiddellijk zou afgaan."
„En wat deed je toen?"
„Wat ik deed?" herhaalde Mul
lins hees. „Ik gooide een doosje
glinsterende stenen, dat ik net in
mijn handen had, tegen de grond
en stak mijn armen omhoog."
„En gauw ook, is het niet?" zei
Norton.
„Mis, meneer. Die Japanner was
zo zenuwachtig, dat hij zeker op
me geschoten zou hebben, als ik 'n
haastige beweging gemaakt had.
Dan was het met me gedaan ge
weest. Nee ik stak ze langzaam om
hoog en zei tegelijkertijd: „Niet
schieten baas! Ik geef me over!"
„En wat zei hij?" vroeg Flint,
zonder een ogenblik zijn ogen van
Mullins af te wenden. Mullins
schudde het hoofd en antwoordde
schor fluisterend: „Hij zei niets,
mijnheer Flint. Hij keek naar de
open brandkast en het was net als
of hij daar iets zag dat hem al zijn
krachten ontnam, al hield hij dat
pistool nog op me gericht. Hij liep
langzaam naar de kast met dat ding
in zijn rechterhand en haalde on
dertussen met zijn linker uit zijn
vestzak een politiefluitje te voor
schijn. Hij blies er hard op en
toen.
Lewis Mullins hield op en be
dekte zijn gezicht met zijn geboeide
handen, als om iets niet te hoeven
zien.
„..En toen viel hij neer.. Juist
toen ik dacht dat ik erbij was, viel
het fluitje uit zijn handen en ook 't
pistool kletterde tegen de grond.
Er kwam een vreemde trek op zijn
gezicht, alsof hij zich ergens tegen
verzette. En daarop wankelde hij
even en viel toen net zo neer, als
u hem gevonden hebt. Hij zei geen
woord. Alleen kreunde hij even
toen hij op deg rond lag. Hij bleef
onbeweeglijk liggen."
„Weet je zeker, dat er niemand
buiten jullie tweeën in de winkel
was?"
„Er kan niemand geweest zijn,"
klonk het antwoord beslist, „an
ders had ik iemand moeten zien,
want de winkel was helemaal ver
licht en ik stond bij de brandkast,
waar ik de hele winkel overzien
kon. Nee meneer, ik was er alleen
met die man. Niemand anders."
„Het zou een hartaanval geweest
kunnen zijn," opperde Judson.
„Dat dacht ik eerst ook," zei Mul
lins. „Maar toen ik me over hem
heenboog zag ik een plas bloed on
der hem. Dat komt niet van een
hartaanval."
„Maar wel van een kogel of een
dolk," zei Flint scherp. „Kom nou,
Mullins, je hebt me nog niet alles
verteld, dat weet je ook wel. Waar
is je pistool of je mes? Vertel dat
nu maar. Als je het ergens wegge
gooid hebt, wordt het immers toch
gevonden. Ik heb je van het begin
af gezegd, dat je niet beter kunt
doen dan de waarheid vertellen."
Lewis Mullins hief plechtig bei
de geboeide handen in de hoogte
en zei ernstig en oprecht: „Ik zweer
u, meneer Flint dat ik u alles wat
ik weet verteld heb. Ik had geen
pistool of mes. Ik draag er nooit
bij me. Ik ben een paar maal opge
pakt en heb in de gevangenis ge
zeten. De politie heeft mijn portret
en vingerafdrukken. Maar niemand
heeft ooit een wapen bij me gevon
den, behalve misschien een boks
ijzer. Zoek mijn zakken maar na,
meneer. Ik heb Lin Kitura niet
vermoord."
„Nou, dan zijn we klaar," zei
Flint kortaf. „Roep inspecteur Sto
ne maar, Frank." Maar Mullins wil
de het onderzoek zo niet laten ein
digen. Hij stak zijn handen sme
kend naar Flint uit. „Nee, mijn
heer Flint, nog niet. U moet me ge
loven. Doet u dat niet, dan bren
gen ze me toch op de elektrische
stoel. Ik heb u de waarheid gezegd
en iedereen weet, dat u een on
schuldig man niet op de stoel laat
brengen. Wilt u de zaak niet ver
der onderzoeken?"
De detective aarzelde. Het was 'n
lastig probleem.
„Mullins, als je me de waarheid
verteld hebt, zal ik je bijstaan. Dat
is alles wat ik je beloven kan.
Frank, roep inspecteur Stone."
Stone kwam met Swithers bin
nen en Flint wenkte hem, dat hij
Mullins mee kon nemen.
„Swithers ga jij met Williams
naar het hoofdbureau met een taxi.
Laat niemand bij die man toe,
voordat ik met hem gepraat heb."
(Wordt vervolgd)
