BIJ 3 DRIEUNGFflKKEIM
FILMJOURNAAL
Smidje Verholen en de rare alchimist
OP HET SPOOR
VAN K.K.
Luxor
ALS TWEE DRUPPELS WATER
2
DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN VRIJDAG 12 JULI 1963
2
Musis Sacrum
UNIEKE NEDERLANDSE SPEELFILM
U best 2971
Noord-Brabant ontplooit
Benelux-activiteiten
4
plastic
wasteil
SUNIL
Tijdens de kermisdagen hebben we
eindelijk weer eens een film van zui
ver Nederlandse makelij. Het betreft
hier niet zó maar een film, maar het
is er wel degelijk een van gehalte, die
gemakkelijk met Amerikaanse, Fran
se en Italiaanse films kan concurre
ren. De inhoud van de film kent U
waarschijnlijk van de televisiewant
ook hier heeft men aan deze film
veel aandacht besteed 'en ofschoon hij
nooit in zijn geheel op de t.v. is ver
toond, zijn er toch verschillende frag
menten op te zien geweest. "Als twee
druppels water" is een verfilming
van de roman "De donkere kamer van
damocles". Degene die dit boek heeft
gelezen zal waarschijnlijk hopen alle
episoden uit het boek tegen te ko
men. Dan vergist men zich, want het
FEUILLETON
van „De Echo van het Zuiden"
door Douglas Grey
Vertaling Herman Antonsen
12
Flint zei niets, stak zijn zakmes
weg, vatte de schedel met beide
handen aan en trachtte hem rond te
draaien, totdat de schedel een halve
slag omgekeerd was. Toen schroef
de hij hem verder van de stijl af.
HOOFDSTUK X
Het postkantoor van de duivel
Toen Flint de doodskop bleef
draaien, maakte dat het griezelige
effect, alsof iemands nek werd om
gedraaid en de fonkelende ogen en
glanzende tanden schenen te grijn
zen van pret om het geval. Even
later hield hij het vergeelde doods
hoofd in zijn handen en de rode
ogen fonkelde hem nog steeds te
gen, toen hij het ding van alle kan
ten bekeek.
In de bodem zat een opening,
doch er zat niets in de holte. Mid
den in de schedelbasis bevond zich
de ebbenhouten schroef, waarmee
het ding op stijl bevestigd was.
Flint keek in de holte van de bed
stijl, waarin de schroef paste en liet
er het licht van zijn zaklantaarn in
schijnen.
„Daar zit niets in, Frank", zei hij
teleurgesteld. „En toch is die stijl
gemaakt als een soort bewaarplaats.
We zullen het eens met de andere
proberen." Hij schroefde de schedel
weer op zijn plaats.
„We hebben nog drie kansen",
merkte Nortion op. „En, als we wat
vinden, zal het wel in de laatste
zijn."
Spoedig had Flint een andere
schedel losgeschroefd en toen hij
zijn licht daarin liet schijnen, uitte
hij een kreet van vreugde en haal
de er een opgerold stuk papier uit
te voorschijn.
„Het postkantoor van de duivel!"
lachte de onverbeterlijke Norton.
Flint vouwde het papier open en
las hardop voor:
„Breng het ding gauw naar
L.K. Ik haal het later wel. Ver
geet vooral niet dat zaakje van
L.M. en maak het degelijk in
orde. Je weet, hoe ik ben.
K.K.
„Dat lijkt wel op een leesboekje
van de eerste klas", zei Norton.
„Met al die L's en K's en M's en zo
meer. Waar gaat het over meneer?"
boek en de film zijn eerder twee va
rianten op hetzelfde thema.
Het verhaal handelt over een ze
kere Ducker, een kleine sigarenhan
delaar die woont in Voorschoten. Hij
verdraagt zijn heerszuchtige vrouw,
die hem bedriegt met een N.S.B.-er
en hij heeft alleen hart voor zijn
krankzinnige moeder, die bij hem in
woont. Het land is reeds bezet, maar
in de ondergrondse woedt de oorlog
onverminderd verder. Ducker merkt
er weinig van, hij doet zoals vroeger
zijn dagelijkse plichten en heeft zijn
enige vertier in zijn judoclubje. Al
les blijft zo, totdat op een nacht, een
uit Engeland gestuurde agent, die ge
heime opdrachten moet uitvoeren, in
zijn tuin landt.
Deze man, genaamd Dorbeck, komt
bij hem inwonen en dan doet Doet
Ducker een bijna ongelooflijke ont
dekking: Dorbeck lijkt op hem als
twee druppels water. Alleen, ter
wijl hij zelf blond en minnetjes is,
heeft Dorbeck een donkere haardos
en een zeer grote persoonlijk
heid. Ducker voelt zich weerloos aan
hem overgeleverd. In opdracht van
Dorbeck verricht Ducker nu allerlei
gevaarlijke dingen. Hij neemt deel
aan enkele moordaanslagen op Duit
se hooggeplaatsten en brengt een an
dere Engelse agent onderdak. Dan
worden zijn moeder en zijn vrouw ge
arresteerd en hij weet dan, dat de
Duitsers hem op het spoor zijn en hij
vlucht. Hij leert dan een meisje, Ma
rianne, kennen, dat zijn haar zwart
verft om hem onherkenbaar te ma
ken.
Hij pleegt op instructie van Dor
beck een tweede moordaanslag en
kort daarop wordt hij door de Duit
sers gegrepen. De Duitsers houden
hem voor Dorbeck. Maar zij kunnen
hem er zelfs niet onder mishande
lingen toe brengen daden te beken
nen die hij inderdaad niet gepleegd
heeft. Nadat de geallieerden Neder
land hebben ontzet, neemt de Neder
landse politie Ducker gevangen en
verdenken hem ervan, dat hij voor de
Duitsers gewerkt heeft. Via allerlei
manieren probeert Ducker nu te be
wijzen, dat hij onschuldig is, maar
alle pogingen lopen op niets uit.
Wanneer men hem na een zoveel
ste verhoor weer naar de gevangenis
brengt, wordt het hem te machtig, hij
rukt zich los en probeert weg te lo
pen. Een van de wachten schiet hem
echter neer en zo komt er een einde
aan het leven van Ducker. De laatste
beelden tonen ons dan Dorbeck en
Marianne aan een zuidelijk strand.
Van vrijdag t.m. woensdag is deze
film te zien voor personen van ten
minste 14 jaar.
MARINA
Zondagmiddag weer eens in het
kermisprogramma de vrolijke muziek
film en het grote lachsucces, met alle
grote toppers en schlagers van deze
tijd.
Deze film handelt over een groep
je jongelui, die allemaal muziek ma
ken, de een vokaal, de ander instru
mentaal. Samen richten zij dan een
orkestje op, dat zij na enige tijd re
peteren wel geschikt achten om voor
de radio op te treden. Zij gaan dan
naar de studio toe, maar dan krijgen
ze geen toestemming om te spelen.
Omdat zij hun plan niet op willen
geven, spelen zij dan over een clan
destien zendertje, waarover ze heel
goede muziek brengen. Aangezien
clandestiene zenders tegen de wet
zijn, gaat de politie naar de muzikan
ten zoeken en weet hen ook te vin
den. Dan wordt een regeling getrof
fen waarmee iedereen in zijn schik is
en is ook deze "moeilijkheid" weer
achter de rug.
Wanneer U zondagmiddag met
Marine gaat genieten, zult U veel
beroemde sterren tegenkomen. O.a.
Bubi Scholz, Renata Holm, Rex Gil-
do, Sylvio Francesco, Rocco Grana-
ta, Trude Herr en Jan en Kjeld.
Toegang alle leeftijden.
ONTSNAPPING ONDER
SPERVUUR
Voor het station staat een taxi,
waarvan de chauffeur echter vastbe
raden elke klant weigert. Het wach
ten is op twee vooraanstaande leiders
van de verzetsbeweging, wier trein is
opgehouden door een amunitietran-
sport. De politie van de bezettende
macht volgt nauwlettend het vreemde
gedrag van de chauffeur, en als de
twee leiders arriveren ontstaat er een
wilde jacht op de drie mannen, waar
bij er een wordt gegrepen. Dat is een
zware slag voor partisanen. De ge
vangene wordt door de geheime po
litie scherp verhoord, en als de
chauffeur en de andere door folte-
I ring aan de praat worden gebracht,
dan is de hele zaak verkeken. Er
wordt vlug een brigade van verzets
strijders gevormd, die moeten pro
beren het hospitaal van de bezette
stad in handen te krijgen. De vrou
welijke dokter, die aan het hoofd van
het hospitaal staat, begrijpt, dat de
leider van de ondergrondse zo snel
mogelijk moet verdwijnen. Zij ziet
opeens het belang van de overwin
ning voor het vaderland in en zij
voegt zich ook bij de verzetsgroep.
Dat is een grote eschakel in deze
groep, want zij kan van de vijand,
door haar hoge functie veel te weten
komen. Via haar hulp weet de ver
zetsgroep de stad te bevrijden en de
rust is voor dit gedeelte van het be
zette land weergekeerd.
In de hoofdrollen Alexander Gav-
rioc en Mary Young.
Toegang 14 jaar.
WOLVEN IN DE SCHAAPSKOOI
Drie Toeristen, tenminste mensen
die zich als toeristen voor doen, maar
die later drie ontsnapte boeven blij
ken te zijn, arriveren bij een groot
gebouw ergens in een afgelegen
streek in Frankrijk. Zij vermoeden,
dat dit een hotel is, doch ook dit is
slechts schijn, want het is een op
voedingsgesticht voor gestrande jon
ge mensen tussen 13 en 16 jaar.
De directeur en de directrice van
het gesticht, die met elkaar ge
trouwd zijn, komen al spoedig te we
ten, dat de drie mannen boeven zijn,
maar zij vertellen er niets van aan de
jongelui, omdat deze dan wel eens
niet meer te houden zouden kunnen
zijn. Doordat de mannen zelf aan de
kinderen vertellen wat voor soort lie
den ze zijn, ontstaat er tussen de
jeugd een afscheiding, en wel degene
die de opvatting hebben, dat de boe
ven hun soort is en dat zich daarom
aan hun zijde moeten scharen, en de
anderen die naar hun mening de di
recteur en de directrice voor hun goe
de zorgen niet in de steek kunnen
laten. De spanning in het gesticht
stijgt ten top en het kan niet uitblij
ven dat er een uitbarsting volgt. De
ze komt dan ook en er vloeit bloed.
Nu zijn de jongelui toch nog niet zo
ver weggedreven in hun slechtheid
dat zij dit zomaar laten zitten. Allen
keren zich tegen de boeven en na
een zware slag weten zij de boeven
onschadelijk te maken. Voor deze
mislukte jeugd is het meteen een les
je, dat dit "milieu" ook niet het wa
re is en vele vinden er een nieuw
moraal in om een nieuw en beter le
ven te beginnen.
Maandag t.m. woensdag voor 18-
jarigen en ouder.
en het wordt
besteld.
Slijterij -
Wijnhandel
DE
LANGSTRAAT
Grotestraat 200 - Waalwijk
De Wijnhandel
met uitsluitend
kwaliteitsdranken
Onder voorzitterschap van mr. B.
J. M. van Spaendonk is in Eindho
ven maandag de oprichtingsverga
dering gehouden van de provinci
ale afdeling Noord-Brabant van het
comité Benelux. Brabant is daar
mee de tweede provincie, die de re
gionale Benelux-activiteit op pro
vinciale basis heeft georganiseerd.
Men heeft gemeend het Gelderse
voorbeeld te moeten volgen, omdat
de bestaande lokale afdelingen
dreigden dood te bloeden.
De vraag, of een organisatie, die
zich de voorbereiding van de Bene
lux gedachte ten doel stelt, vandaag
nog bestaansrecht heeft, werd uiter
aard door niemand van het illustere
oprichtersgezelschap ontkennend
beantwoord. De voorzitter van het
nationale comité, mr. W. Lichten-
auer, formuleerde het kernachtig
„het zijn een van de sterkste bouw
stenen, één van de hoekstenen, in
de Europese samenleving". Mr. E.
Sassen, lid van de Euratom-com-
missie, stelde zelfs, dat de verwe-
zelijking van de Benelux door de
vorming van de Europese Gemeen
schap voor ons urgenter is gewor
den, omdat de Benelux-unie de
overgang naar de grote markt van
de Zes vergemakkelijkt; omdat
door het wegvallen van de grenzen
de gemeenschappelijke interne Be-
neluxbelangen steeds talrijker wor
den: en omdat de drie landen door
de vorming van de gemeenschap
steeds meer gemeenschappelijke be
langen extern krijgen, d.w.z. in hun
verhouding tot derde landen, zowel
binnen als buiten de gemeenschap
van de Zes.
COPYRIGHT STUDIO AVAN
3-20
20. Smidje Verholen stond paf. Zo
iets had hij nog nooit mee gemaakt.
Daar zaten in het hartje van de 20e
eeuw een paar mannen in een oud
kasteel, die antiek gekleed gingen
en er bovendien nog een antieke
spreekwijze op na hielden ook! Dat
bleek wel uit hetgeen ze nu verder
tegen elkaar zeiden: „Ja, Vosmaer,"
vervolgde de oude man, die nog
steeds zat te smullen. „Ick hebbe
alderhande sacken van noode, die
ghy my moet besorghen uyt der
steede. Ik hebbe geen kaliumpotas-
se meer ende oock geen Natricus
Choloraticus. Myn voorraed swaet
fel van sulpher is byna op ende de
kruyek met salpeetersuure is leegh.
Wilt dus soo goet syn my deese
saeken nog deese middagh te be
sorghen. Ick sal U drie stuyvers als
belooninghe geeven." „Hebbe
danck, hebbe danck, edele sinjeur,"
antwoordde Vosmaer. „Ick zal my
onmiddelijck met de karos naer der
steede begeeven om dese saecken
voor U te besorghen. Ick en wacht
gheen vyf minuuten meer." De
oude man was intussen klaar ge
komen met zijn maaltijd en de be
diende nam het vaatwerk weer mee.
Maar toen hij langs de kist liep,
waarin smidje Verholen verborgen
zat, werd zijn gelaat ontsierd door
een grimmig en vals lachje.
„Dat begint nu toch werkelijk op
misdaad te lijken," overdacht de
smid. „Nu zou ik toch werkelijk
wel eens willen weten wat er hier
nu feitelijk gebeurt." Intussen
hoorde hij Vosmaer boven heen en
weer lopen en even later klonk er
een dreunende slag. „Dat is Vos
maer, die het kasteel uitloopt en
de poort met 'n dreun dicht trekt,"
mompelde de smid. „Dan nu uit de
kist om eens te gaan zien wat die
oude man daar allemaal uitvoert."
Geruisloos klom hij uit de kist
en voorzichtig keek hij om de hoek
van de deur, die nog steeds op een
kiertje stond. De oude man stond
daar aan een werktafel en knoeide
met allerlei brouwseltjes. Hij keek
daarbij aandachtig in dikke, geleer
de en zeer oude boeken
„Het zijn orders van de man, die
we zoeken, Roy", antwoordde de
detective vrij stroef. „Je schijnt te
vergeten, wie K.K. is. Zoek liever
de kamer af naar die bronzen
schaal. Daar zijn we hier immers
voor, of niet?"
Norton kreeg een kleur om dat
standje en kroop zwijgend onder 't
ledekant om daar alles goed af te
zoeken.
„Dat zal wel voor Furer bedoeld
zijn", merkte Judson op. „We weten
dat die schaal naar Kitura is ge
bracht. als tenminste niet ieder
een liegt. Maar hieruit blijkt, wie
hem later in handen wilde krijgen.
Ik zou zo zeggen, dat dit een onloo
chenbare schakel vormt tussen K.K.
en de moord."
„Hij is er van begin af aan mee
verbonden", zei Flint. „Ik hoop, dat
we hem tenslotte toch te pakken
krijgen. Intussen hoop ik, dat we
nog wat meer in die bedstijlen vin
den. We weten nu, dat Furer in
dienst van K.K. staat en dat hij bij -
na even sluw is als zijn patroon. De
manier, waarop hij die arme Mul-
lins een rad voor de ogen heeft ge
draaid, door zich dronken te hou
den in de kroeg van Logan, wijst
erop, dat hij 'n vindingrijke schurk
is."
„Hier heb ik een stuk papier, me
neer," zei Norton van onder 't bed.
„Best. Misschien is het niets. Maar
er zit een touwtje bij, net of er iets
in verpakt is geweest."
Warm en stoffig kroop Norton
onder het bed vandaan en reikte
aan Flint een bal knisterend dun
papier over, met een touwtje erom
heen."
„Dat papier is niet in Amerika
gemaakt", zei deze terstond. „Dat
komt uit China. Ze gebruiken het
gewoonlijk voor kleinere pakjes. En
dat soort touw heb ik vaak in Chi
nese zaken gezien."
Hij zocht overal, of er geen let
ters of tekens op het papier ston
den, maar vond er geen. Opeens
uitte hij een zachte kreet van tevre
denheid. Hij streek het papier op
de rijkversierde bedsprei uit en zijn
gevoelige vingers ontdekten een
zachte kromming in het papier.
„Houd je zaklantaarns eens bij,
Frank."
Toen het licht op het eigenaardi
ge doffe papier viel, boog Flint zich
zo, dat hij er dwars doorheen kon
zien inplaats van er bovenop.
„Drommels, nu zie ik 't pas goed!
Buk eens Frank en zeg me dan wat
jij er in ziet!"
„Het heeft veel weg van de om
trek van iets, dat er in gewikkeld
is geweest", antwoordde zijn helper.
„Het lijkt wel een grote theepot of
een kom of
„Of die offerschaal, die we zoe
ken", viel Flint hem in dfes ?de en
ging meteen naar de derde doods
kop om die eraf te schoeven. „Als
we de eindjes aan elkaar knopen,
weten we dus, dat Furer de schaal
hier in zijn kamer heeft gehad en
hebben we reden om aan te nemen,
dat hij die in de brandkast van Ki
tura heeft gebracht. De schaal werd
gestolen, voordat Mullins de kast
forceerde. Zeg, Frank, ben je er
wel zeker van, dat Furer nog een
poosje weg zal blijven, nu hij een
maal aan het schuiven is?"
„Tja, dat weet ik niet. Naar wat
ik van hem gehoord heb, is hij er
niet erg aan verslaafd. Daar is hij
te verstandig voor. Hij kan direct
hier zijn. Maar wat zou dat? Al is
hij nog zo groot, dan kunt U hem
immers toch wel aan. En met ons
drieën is dat een koud kunstje. Ik
zal dat bureau eens opzij schuiven.
Misschien zit er nog wel wat achter
verstopt."
Flint schroefde'^ zonder een woord
te zeggen de derde doodskop los en
Judson keek nieuwsgierig toe, Maar
er was niets in te vinden.
„Het schijnt, dat het bij dat stuk
je papier zal blijven", merkte Jud
son teleurgesteld op. „Zouden we
niet beter doen, die Furer een poos
je te schaduwen in plaats van hier
nog verder rond te snuffelen?"
Flint gaf geen antwoord, maar
draaide de schedel in de hand om
en om. Hij stak zijn Vinger in de
oogholten en betastte de stenen, die
er in bevestigd waren. Hij bevoelde
de schedel op zoek naar een barst
of opening. Maar vond niets van
dien aard.
„Alles uit een stuk, Frank", zei
hij peinzend.
„Smijt het tegen de muur, dan
springt het misschien open", opper
de Norton, achter het bureau van
daan kruipend. „Hier is alles moge
lijk, dunkt me!"
„Verdraaid!" riep Flint opeens.
„Dat ellendige ding schijnt te kun
nen bijten."
„Bijten? Hoe dat zo?" vroeg Nor
ton verbluft. „Wat is...."
„Houd je mond!" snauwde Jud
son. „Wat is er gebeurd?" Flint
was op de rand van het bed gaan
zitten en onderzocht de kop met
grote nauwkeurigheid, vooral de
tanden.
(wordt vervolgd)
