„De Amstel" voortaan
N.V. KONINKLIJKE Chroomlederfabriek
Muub v. d. Hout
Het Brabants Orkest concerteerde
in Ned. Herv, Kerk te Waalwijk
Smid je Verholen en de rare alchimist
André van Hilst n.v.
OP HÈT SPÖÖR
VAN K.K.
»»IWet recht en reden een groot festijn"
Overweldigend
gevoel
Ogen vragen brillen
van STASSAR
rf
Ongekend grote belangstelling
DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN MAANDAG 14 OKTOBER 1963
Dr C.N.M. Kortmann - commissaris van de Koningin
overhandigde persoonlijk betreffende bul
Gelukkig ogenblik
Feestavond
Lekkerdere
KAAS t
■Ril
üüfH
EEN BEDIENDE
voor de groente-afdeling
en een Cassière
De naam van de N.V.Chroomlederfabriek „De Amstel" is sedert za
terdag gewijzigd in N.V. Koninklijke Chroomlederfabriek „De
Amstel".
Zaterdagmiddag tijdens de receptie, die in een van de gebouwen van
„De Amstel" werd gegeven en die naar wordt geschat door meer
dan 1000 personen werd bezocht, heeft dr. C. N. M. Kortmann
Commissaris van de Koningin in de provincie Noord-Brabant die
de receptie in gezelschap van het college van B. en W. bezocht, per
soonlijk deze eervolle onderscheiding uitgereikt. De toekenning van
het predicaat „Koninklijk" betekende voor de directie van de onder
neming een hoogtepunt in de viering van het feit, dat 125 jaar ge
leden de basis werd gelegd voor de huidige N.V. en dat 50 jaar ge
leden uit de lederhandel de lederfabrikage is voortgesproten.
„Ik geloof dat niemand zal dur
ven zeggen dat gij niet met recht
en reden een groot festijn hebt op
gezet", zo richtte dr. C. Kortmann
zich tot de directie, bestaande uit
de heren drs. H. J. Gompen en J.
G. Gompen. Dr. Kortmann zei dat
de wijze waarop de directie van de
onderneming dit jubileum heeft wil
len vieren, ten voorbeeld kon wor
den gesteld aan de gehele lederin
dustrie. „Bij het werk in het bedrijf
hebt gij niet alleen gelet op 't voor
deel van de ondernemer, maar voor
namelijk ook op het voordeel van
de onderneming". Dr. Kortmann
meende dat de N.V. Chroomleder
fabriek „De Amstel" in de gemeente
Waalwijk ook veel welvaart heeft
gebracht, waarbij hij stelde, dat de
directie, wat betreft de bedrijfsvoe
ring en vooral wat de verzorging
aangaat van de werknemer in dit
bedrijf, aan iedereen ten voorbeeld
kan worden gesteld. Hij zei er zich
bijzonder over te verheugen de
boodschapper van H.M. de Koningin
te mogen zijn, die aan het bedrijf 't
predicaat „Koninklijk" had willen
toekennen.
„Het is een onderscheiding die in
Nederland vrij zeldzaam is en die
ten allen tijde weer kan worden in
getrokken", zo vervolgde de Com
missaris van de Koningin. „Het is
een predicaat, waarin gij de belo
ning moogt zien voor alles wat gij
gedaan hebt; het is tevens een zwa
re last om U te gedragen als een
Koninklijk bedrijf, met alle lasten
en lusten van dien". Dr. Kortmann
herhaalde, dat de verplichtingen die
het predicaat met zich brengt, zeer
zwaar zijn.
Tot slot overhandigde hij de di
rectie de bij deze onderscheiding
behorende bul.
„U zult begrijpen dat het voor
mij als burgemeester van de ge
meente Waalwijk een zeer gelukkig
ogenblik is, omdat ik de eerste mag
zijn die U kan feliciteren met het
predicaat N.V. Koninklijke Chroom
lederfabriek „De Amstel". Burge
meester Teijssen, die zei al eerder
blijk te hebben mogen geven van de
grote waardering die het gemeente
bestuur voor het doen en laten van
de directie der N.V. koesterde, be
nadrukte bijzonder graag te willen
getuigen dat het gemeentebestuur
van Waalwijk steeds de allerbeste
relaties heeft gehad met het bedrijf.
Hij sprak de hoop uit dat „De Am
stel" nog vele jaren de trots van de
gemeente Waalwijk zou mogen zijn.
Burgemeester Teijssen besloot met
te zeggen, dat de naam „De Amstel"
in Nederland en in het buitenland
al een heel bijzondere klank had,
die nu door de toekenning van het
predicaat Koninklijk zeker nog ver
groot zal worden.
Drs. H. Gompen zei getroffen te
zijn door een overweldigend gevoel.
„U zult zich kunnen voorstellen dat
de toekenning van het predicaat 't
grootste geschenk is dat wij ons
ooit hadden kunnen denken". Drs.
Gompen zei bijzonder graag de ver
zekering te willen geven dat de on
derneming zich in de toekomst zal
blijven gedragen, zoals dat een ko
ninklijk past.
Hij meende dat de eer, die door
de toekenning van het predicaat aan
het bedrijf is te beurt gevallen, te
vens afstraalt op alle medewerkers
in het bedrijf.
Hij memoreerde tevens de ver
diensten van de onlangs overleden
commissaris van het bedrijf, de heer
E. Stibbe en de grote verdiensten
van de president-commissaris van
van de N.V., prof. ir. L. Troost uit
Naarden, directeur van het T.N.O.
in Delft.
De receptie, die hierna volgde,
was overweldigend druk. Tot buiten
op straat stonden de vele honderden
te wachten om de directie hun ge
lukwensen te kunnen aanbieden.
Verscheidenen onder hen lieten him
gelukwens gepaard gaan met de
aanbieding van een cadeau.
Vrijdagavond had in de Stads
schouwburg te Tilburg de feest
avond voor het personeel met hun
verloofden, eventuele echtgenoten
plaats gevonden. Nadat de aanwezi
gen door de directie een verfrissing
was aangeboden, vond het diner
plaats, waarna in de grote zaal van
de Schouwburg een bijzonder ge
slaagd variété-programma werd ge
boden, waarin o.a. optraden het ca
baretgezelschap Rens van Dordt en
de Blue Daimonds. Hierna werd in
de Studio-zaal tot laat in de avond
een besloten bal gehouden.
Tijdens deze avond is ook aan de
directie het geschenk van het per
soneel aangeboden, bestaande uit 'n
zestal bloembakken, die in de toe
komst het fabrieksterrein van „De
Amstel" zullen gaan verfraaien.
i;.,.,,':':-* i- J. j
De beide directeuren van de Koninklijke N.V. Chroomlederfabriek „De
Amstel die zaterdagmiddag een eindeloze stroom gelukwensen in
ontvangst mochten nemen.
Tl"!
In Waalwijk
woensdagmarkt.
Let op onze hygiënische
verkoopwagen.
SIGARETTEN EN BENZINE
WAARSCHIJNLIJK DUURDER
DOOR MEER BELASTING
De kans is groot, dat een pakje
sigaretten van een gulden volgend
jaar een kwartje duurder wordt,
Ook de benzineprijs gaat waar
schijnlijk omhoog. De regering wil
deze maatregelen nemen in verband
met de forse loonsverhogingen, die
voor het volgend jaar op stapel
staan.
STAAT LEENT 400 MILJOEN
Minister Witteveen, pas kort in
functie, zoekt al snel kennismaking
met de kapitaalmarkt. Hij is van
plan, zo deelt het ministerie van Fi
nanciën mee, een staatslening uit te
geven van vierhonderd miljoen gul
den. Zij is verdeeld in obligaties van
duizend en honderd gulden, die ge
durende hun looptijd (30 jaar) elk
jaar 4,5 percent rente geven.
Zelden zal het bestuur van de
Waalwijkse Kunstkring een grotere
belangstelling gehad hebben voor
een van de onder haar auspiciën
staande uitvoeringen als vrijdag
avond, toen Het Brabants Orkest
onder leiding van Hein Jordans een
concert gaf in de fraaie Nederlands
Hervormde Kerk aan de Haven.
Bleek uit de aankondiging van dit
concert aan de kunstkringleden nog
enig voorzichtig afwachten over het
slagen van het experiment, een
kwartier voor de aanvang van het
concert was het al duidelijk, dat de
stoutste verwachtingen verre zou
den worden overtroffen.
Het kerkbestuur van de Neder
lands Hervormde Kerk heeft min
stens 500 muziekliefhebbers uit
Waalwijk en omgeving aan zich
verplicht door het verlenen van
haar toestemming tot het gebruik
van haar kerkgebouw als concert
ruimte.
Waardering ook voor het kunst-
kringbestuur, dat het experiment
heeft willen Wagen. Er was inder
daad enig risico aan verbonden, en
bovendien brachten de noodzakelijk
te treffen voorzieningen omvahg-
rijker werk met zich mee.
Het concert was dus, wat de be
langstelling betreft, uitstekend ge
slaagd, en wij vertrouwen erop, dat
de directie van Het Brabants Or
kest bereid zal blijken vaker dan
voorheen naar Waalwijk te komen.
Het is nu immers gebleken, dat het
Waalwijkse publiek Het Brabants
Orkest een warm hart toedraagt en
dat ook veel jonge jongens en meis
jes grote belangstelling hebben
voor de klassieke muziek.
Door het wegvallen van de eer
ste toneeluitvoering in verband met
het overlijden van de acteur Cruys
Voorbergh betekende het concert
van vrijdagavond de opening van
het kunstkringseizoen 1963-1964.
Vooral wat betreft de kwaliteit wan
de uitvoering hadden de kfc?
kring eden zich geen betere oDe
rung kunnen wensen. Het Brawf
Orkest opende het concert met een
prachtige uitvoering van de-.sym
\n A. gr. t. K.V. 201 van Wok'
gang Amadeus Mozart. In de en?™
zins kille kerkruimte klonken ris
feestelijke klanken van dit nraoi
tige werk hartverwarmend.
In het Vioolconcert in e kl t
64 van Felix Mendelssohn was he
Leo Riemens die als solist optrad
Leo Riemens is tweede concert
meester van Het Brabants Orkest"
Hij is een vaardig violist en oogstte
met zijn optreden in Mendelssohns
vioolconcert veel waardering van
het publiek, dat overigens niet in
staat was aan die waardering har
telijk uiting te geven.
Hoogtepunt van het concert vorm
de de uitvoering van de zesde sym
fonie van Ludwig van Beethoven
de Pastorale. Wij hebben daar zeer
van genoten. Het werk kreeg de
vertolking, zoals we er de voorkeur
aan geven.
We hopen Het Brabants Orkest
weer spoedig in Waalwijk terug te
zien, en wat ons betreft, graag weer
in de Ned. Hervormde eKrk.
Wij vragen voor onze binnenkort als
Supermarkt te heropenen winkel
Grotestraat 122 (Haven)
Sollicitaties te richten aan ons hoofdkantoor
Grotestraat 107, Waalwijk
of aan de winkel Grotestraat 122.
Vooraanzicht van de sedert zaterdag Koninklijke N.V., De Amstel
SlUDiO
43.) De uitslag van het gevecht kon
niet twijfelachtig zijn. Smidje Ver
holen won glansrijk. „Zie zo," lach
te hij tevreden. „Nu de zwarte doek
in repen scheuren. Jammer van die
mooie doek, maar er is niets aan te
doen. En daarmee gaan we dan de
brigadier binden.." „Ho, ho!
Dat mag niet! Wil je dat wel eens
laten!" riep de brigadier uit. Doch
dat was het laatste wat de arme
kerel voorlopig zei, want floep
daar verdween een stuk doek in
zijn mond. Even later was hij he
lemaal gebonden en smidje Verho
len zei verontschuldigend: „Het
spijt me, dat ik U zó moest behan
delen, brigadier. Eilaas, er zat niets
anders op, want ik ben onschuldig
en hoor dus niet in deze cel thuis.
Ik ga er nu vandoor, maar ik be
loof U, dat U nog van me horen
zult. Er is namelijk een complot aan
de gang in en om het oude kasteel
van Balderik de Woeste. Dat com
plot rafel ik uiteen, zowaar als
mijn naam smidje Verholen is.
Vervolgens haalde de smid de sleu
tel van de cel uit de zakken van de
brigadier en verdween. De deur
sloot hij zorgvuldig af, maar omdat
hij een eerlijk en rechtschapen
man was, deponeerde hij de sleu
tel op het bureau van de brave
brigges. „Nu zal het niet moeilijk
vallen de arme kerel uit de cel te
bevrijden," mompelde hij. „En nu
de straat opzie zoik ben
weer vrij man. Ik ben anders erg
benieuwd hoe lang mijn vrijheid
zal duren, want als ze de brigadier
eenmaal hebben gevonden, dan
duurt het geen tien minuten meer
of de hele politiemacht van stad
en land zit achter mijn vodden aan.
Ik moet dus maken, dat ik wegkom.
Daarom eerst terug naar de her
berg om mijn spulletjes op te ha
len en mijn rekening te betalen."
FEUILLETON
van „De Echo van het Zuiden"
door Douglas Grey
Vertaling Herman Antonsen
39)
Vervolgens boog Flint zich over de
dode héén en zocht naar 'n doods
oorzaak. Op 't gezicht waren geen
sporen van geweld te ontdekken en
ook verder scheen het lichaam onge
schonden. Totdat hij de linkerarm
ophief. En daar vond hij een gekron
kelde dolk tot aan het heft in het li
chaam gestoken. Precies hetzelfde
wapen waarmee Kitura vermoord en
op hemzelf in de auto een aanslag
gepleegd was!
De detective stroopte de mouw van
het slachtoffer op en dicht bij de
schouder vond hij weer de saterskop
met de letters K.K.
„Gelukkig, dat ik K.K. nu van
gen kan zonder de hulp van deze
arme kerel nodig te hebben", mom
pelde Flint. „Ik zal hem wreken,
evenals de anderen. Ik zal zorgen,
dat de moordenaar gestraft wordt!"
Hij liet de dolk in het lichaam
zitten, trok eerbiedig een laken over
de levenloze gedaante en begaf zich
naar de werkplaats in de koepel. Hij
kon zich niet voorstellen wat er van
Kitura geworden was. Maar hij was
ervan overtuigd, dat de Japanner in
de laatste vijf, zes uur niet in de koe
pel was geweest. Hij verdacht Kitura
geen moment van de moord op de
reusachtige zeeman of van mede
plichtigheid. Maar waar zat hij er
gens? Flint doorzocht de drie ver
trekken grondig en keek zelfs de
brandladder af, waarlangs hij kort
geleden de vreemdeling, die hem
neergeslagen had, achternagegaan
was.
Eindelijk gaf hij het op met de
wetenschap, dat het Kitura was ge
weest die de bronzen schaal in het
museum geplaatst had en dat dit een
afdoende verklaring was voor zijn af
wezigheid tijdens de moord op Shor
ty-
Met een gevoel van teleurstelling
daalde hij langzaam de wenteltrap af
en begaf zich naar zijn eigen kamer.
Hij had eigenlijk op de Japanner ge
rekend bij de jacht op K.K. die hij
zo aanstonds wilde beginnen.
Het was stil in huis. Het personeel
was naar bed en zelfs Matsu was gaan
slapen. Norton had hem uitdrukke
lijk gezegd, dat zijn diensten die
avond niet nodig waren. Flint vond
niemand op zijn kamer. Op zijn bed
lag zijn overjas nog net zoals hij die
daareven neergooid had.
Door de achterdeur verliet hij het
huis en liep met vlugge passen de
hoofdweg af, tot hij bij het olmen-
bos kwam, waar zijn grote wagen vol
gens zijn instructies op hem wachtte.
De lampen waren niet aan. Flint ging
naast zijn chauffeur zitten, na zich
overtuigd te hebben van de aanwe
zigheid van Judson en Norton achter
in de wagen.
„Je kunt wel vol gas geven, Joe",
zei de detective, toen de wagen op
gang was. „We gaan naar Glenwil-
low".
,Ja, dat weet ik, meneer".
„Natuurlijk", antwoordde Flint.
„Maar je moet het erf niet oprijden.
Blijf ergens in het donker onder de
bomen langs de weg staan en draai je
licht uit, net als je nu zo verstandig
geweest bent te doen. Ik zal wel zeg
gen als het zover is. Vooruit maar!"
Na een snelle rit over de gladde
asfaltweg minderde Joe vaart en
stopte tenslotte en doofde het licht.
„Goed zo! Blijf hier wachten! Je
hebt een warme jas en in de wagen
liggen nog reisdekens. Zorg dat je
het niet te koud krijgt. Als ik klaar
ben, kom ik wel hier terug. Maar
mocht je mijn fluitje horen..."
De chauffeur viel hem in de rede,
wat hij slechts zelden deed en alleen
als hij hoogst opgewonden was.
„Dan ben ik bij u, voordat u uitge
floten bent. En, als u er niets op te
gen hebt, blijf ik liever buiten de wa
gen, dan erin te gaan zitten. Ik heb
zo'n voorgevoel, dat u me daarbin
nen wel nodig zult hebben."
Flint trachtte in het duister het
gelaat van zijn chauffeur te onder
scheiden, maar dat gelukte hem niet.
„Je weet immers wie de eigenaar
van deze herberg is, niet waar Joe?"
vroeg hij uitstappend.
„Ja, meneer", was het antwoord.
„Hoe lang heb je dat al geweten?"
„Vandaag pas gehoord".
„Wie heeft het je verteld?"
Joe aarzelde, waaruit Flint be
greep, dat hij beloofd had de naam
van zijn berichtgever niet te noemen.
„In orde, hoor! Je hoeft er niet
over te piekeren, dat je me die naam
niet kunt vertellen. Maar ik ben er
ook pas vandaag achter gekomen wie
de eigenaar is, en daarom was ik er
benieuwd naar wie het jou verteld had
en of dat dezelfde was van wie ik
het wist. Fluister het maar in mijn
oor, wie naar jouw mening de eige
naar van Glenwillow is."
Joe deed het - zij het met enige
aarzeling. „Dat is 'm!" riep Flint
uit. „Nou, hou je gereed. Dat is al
les. Je kunt gerust in de wagen blij
ven zitten en nog op tijd zijn als ik je
nodig heb. Kom mee, Frank! Jij ook,
Roy!"
Flint met zijn beide helpers liepen
naar de herberg, de grote veranda op.
De voordeur was niet op slot en even
later bevonden ze zich in een warm,
flauw verlicht en vrij ruim vertrek,
dat als ontvangkamer dienst deed.
Een slaperige nachtportier hees
zich uit een leunstoel op en draaide
wat meer licht aan, zodat hij zien kon
wie de nieuwe gasten waren.
„Goedenavond, heren", zei hij
geeuwend, „bent u meneer Flint?"
„Goed geraden", antwoordde deze.
,Die meneer verwacht u op z'n
privé-kamer, meneer Flint", zei de
portier.
Hoewel Flint niet in het minst ver
moedde wie hier in Glenwillow op
hem zou zitten wachten, (een anonie
me uitnodiging was alles geweest),
vroeg hij toch niet wie de heer was,
maar zei met zijn gewone kalmte
„Uitstekend Goodrich. Welke ver
dieping?"
„De eerste, meneer", antwoordde
de portier, in zijn schik, dat de be
roemde Flint zijn naam nog wist. ,Hij
heeft de grote suite. Ik zal u even
de weg wijzen."
Goodrich, een lange, stoere, jonge
kerel liep lenig de trap op, door Flint
en zijn assistenten gevolgd.
„Deze kamer, meneer", zei hij en
klopte aan.
„Binnen!"
Goodrich wierp de deur opeg en
onder de lichtkroon zagen ze iri de
gezellig gemeubileerde kamer nie
mand anders staan dan... Basil van
Duyle!
HOOFDSTUK XXX vi
ACHTER DE GORDIJNEN,
Basil liep rustig naar de deuf en
deed die dicht.
,Het is me een genoegen u hier
te zien, heren", begon hij, Jbaar
feitelijk verwachtte ik alleen mijn
heer Flint. In het briefje dat ik je
hedenavond overhandigde methet
verzoek hier te komen voor een on
derhoud, heb ik niet gezegd dat ik
graag met je assistenten wilde spre
ken".
„Dat is zo", antwoordde Flint,
„maar van de andere kant heb je ook
niet gezegd er tegen te zijn dat ze
meekwamen. En daar het briefje niet
ondertekend was, wist ik niet wie me
dat verzoek deed, of wie ik zou ont
moeten. Verder is het mijn gewoonte,
als ik een belangrijk geval behandel,
mijn vertrouwde medewerkers mee te
brengen".
(Wordt vervolgd).
