WERK WAAR U WIJZER VAN WORDT!
Wilt u persoonlijk meer over de mogelijkheden in de Rotterdamse haven weten?
Werken aan de waterkant... dat is het werk van 15.000
ervaren havenarbeiders. Vakmensen van wie er 5.000
in vaste djeast zijn bij de Centrale voor Arbeidsvoor
ziening. Zij namen het wiize besluit te profiteren van
steeds afwisselend en goed betaald werk in de buiten
lucht... van uitstekende sociale voorzieningen... van
een goede pensioenregeling! Werken aan de waterkant
biedt verrassend veel voordelen: immers een vaste
baan en zekerheid voor de toekomstdaar wordt II
wilier vanDe huidige positie, mogelijkheden
en beloning van de Rotteidamse havenvak-
man zijn er het bewijs van. Havenarbeid is
de moeite waani om er meer van te we
ten. Schrijf daarom eens een briefkaart
om inlichtingen.
10
DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN MAANDAG 28 OKTOBER 1963
10
Unieke meubel-
inruilactie
Bureau
Jan Tuerlings
IR
werken aan de waterkant.
Centrale voor ArbeidsvoorzieningWillem Buytewechstraat 70 b, Rotterdam, Tel. 010-35320
m.
Publikatie van de Scheepvaart Vereeniging Zuid
Bezoek dan de film-voorlichtingsavond van de Scheepvaart Vereeniging Zuid, die op dinsdag 29 oktober a.s.
In de zaal van Café Bar van Es, Grotestraat 171 te Waalwijk plaats vindt. Breng gerust uw vrouw of verloofde meel!
AANVANG 7.30 UUR
HET LIJK
IN DE MAND
1)
HOOFDSTUK I.
wat
voor feestelijke gebeurtenis heeft er op
13 NOVEMBER plaats in
WAALWIJK
,i i. Uil
Zeer soepele betalingsvoor
waarden.
Zo van de fabriek naar het
publiek.
Brieven onder nr. 4014 aan
het bureau van dit blad of
tel. 03402 - 5383
Zuid Nederlandse
Reprografische Industrie
N.V.
(DE ROOY)
Laageinde 89-91 - Waalwijk
Telef. 04160-3118
DRUKKERIJ
COPIEER-IN RICHTING
LICHTDRUKKERIJ
BOEK- en KANTOOR
BOEKHANDEL
KANTOORMACHINES
KANTOORMEUBELEN
TEKENMACHINES
Voor advertenties en abon
nementen blijft ons adres te
KAATSHEUVEL
Dr. v. Beurdenstr. 8, tel. 2002
Kaatsheuvel
Ook voor alle andere bladen
worden advertenties tegen
de geldende tarieven opge
nomen.
Klachten over bezorging en
aanmelden nieuwe abonné's
aan ons bureau
Dr. v. Beurdenstraat 8
FEUILLETON
van „De Echo van het Zuiden"
door George Bagby
Dit was, wat je zou kunnen noe
men, een extra moord, niet een van
inspecteur Schmidt's eigen zaakjes.
Ik sleepte hem er als het ware bij.
Eerlijkheidshalve moet ik bekennen
dat het evenmin een zaakje van mij
was, want het overviel me gewoon
weg. Ik zat er tot over mijn oren in
voordat ik zelfs maar kon vermoeden
dat ik ergens in verstrikt zou raken.
Voor mij begon alles een paar mi
nuten over tweeën, op een Madri-
Ieense namiddag. Gezien de aard van
Spaanse middagen had ik me op dat
ogenblik bezig moeten houden met 't
bekijken van een menu... In eenza
me heerlijkheid troonde ik aan een
hoektafeltje in de „Keiler" - een
gerenommeerd restaurant onder Duit
se directie - en elk rechtgeaard Ma-
drileen zou zich nergens anders mee
bemoeid hebben dan met de keuze
tussen de verfijnde heerlijkheden van
geconserveerde fazant met kastanje-
puree en de eenvoudiger genoegens
van reebout met pommes-soufflées.
En dat deed ook ik wel, maar toch
niet met de ernstige overgave welke
men van iemand in de „Keiler" mocht
verwachten, in de „Keiler", waar
geen enkele zwierigheid van het spij-
zenritueel kan verwachten.
Ik had oesters besteld en de ser
veerwagen stond al aan mijn tafeltje.
Er was waarachtig genoeg om me mee
bezig te houden Ik had me te be
zinnen op de vraag, fazant of ree
bout, dan was er het karwei de oes
ters zo snel mogelijk te verorberen
als de gerokte kelner ze kon open
breken, en vervolgens is er in de
„Keiler" altijd de interessante bezig
heid die kelner gade te slaan. Nog
nergens heb ik zoiets meegemaakt.
Zijn rok zit onberispelijk, zijn stijf
overhemdfront is onberoerd door
kreuk, smet of vlek. Zijn wit vlinder
dasje is gestrikt op een manier die
een ambassadeur hem niet zou ver
beteren en... hij werkt met een oes
termes. Ruw en rood zijn z'n han
den en zijn nagels zijn gekerfd en
afgebroken. Ik zal nooit mijn bewon
dering te boven komen voor zijn pre
cies op de juiste maat zichtbare ha
gelwitte manchetten. Het contrast
met zijn handen is adembenemend...
Dat ik onder die omstandigheden 't
meisje zelfs maar opgemerkt heb,
moet het noodlot wel hebben be
werkt. Het was in ieder geval niet
door het gemis aan andere besonjes
en het meisje was nu heus niet van
de knapste. Bovendien huilde ze.
Aardig was het meisje wel en mis
schien nog wel mooi ook, maar al bij
de eerste oogopslag wist ik dat het
nooit mijn type zou kunnen zijn, ook
al huilde ze niet. Het sluike zwarte
haar, de diepblauwe ogen en haar
rosig-blanke gelaatskleur, dat was
alles volkomen in orde. Maar dat tik
je teveel aan zelfverzekerdheid om
haar kin en die juist even te barse
trek om haar mond stieten me af.
Er was een jongmens bij haar en
het leek me wel een gezellige kerel.
Maar op dat ogenblik keek hij alles
behalve gezellig. Ze zaten aan het
tafeltje juist naast het mijne en ik
had het volle gezicht op wat er ge
beurde. Hij had juist een spritsje ci
troen op zijn gerookte zalm gedepo
neerd en was nu met het pepermo
lentje bezig alsof hij een auto opvij
zelde.
Niemand kan van zoveel peper
houden!
Hij zag er erg tobbend uit, onge
lukkig en ongerust, miserabel zou je
het 't best kunnen noemen. En toch
- dat zag je zó - had hij een op
geruimd uiterlijk. Je zag 't aan zijn
wijkende oren, z'n optimistische
wenkbrauwen, z'n gezellige neus.
Echt een gezicht voor een eeuwig
goedmoedige grijns. Maar nu was
dat alles omfloerst door onrust en
ongemak.
Hij zette het pepermolentje neer
en zei iets tegen het meisje.
„Lieveling", zei hij, „wat is er nou
toch? Als ik maar wist wat ik gedaan
had dan kon ik tenminste zeggen dat
het me speet, maar ik heb niet het
minste idee... Als je het maar eens
wou zeggen!"
Hij sprak Engels. Dat deed hij nu
niet bepaald als een B.B.C.-omroe
per, bij wie elke klinker aanvoelt als
een hoogrijpe peer uit een warme
kas. Maar het was duidelijk een stem
van iemand met een zekere opleiding.
„Je hèbt niks gedaan", snikte het
meisje.
Ze schoof haar hand naar hem toe
en hij las haar gedachten. Hij trok de
grote witte zakdoek uit zijn borst
zakje en gaf die aan haar. Ze ge
bruikte hem en gaf hem weer terug.
Bedachtzaam vouwde hij hem weer
op met de lippenstiftvegen aan de
binnenkant. Ik dacht bij mezelf dat
't toch wel zonde was zo'n mooie
zakdoek uit Jermynstreet!
Zo goed als het geen kunst was
om te raden dat hij een Engelsman
was, evenmin kon je haar Ameri
kaanse afkomst missen. Ik dacht zo
uit Georgia, misschien Alabama of
verder weg uit de bergstreken.
„Dan heb ik zeker wat verkeerds
gezegd", hield de man aan. „Je huilt
heus niet zonder reden. Iets zit je
hardstikke dwars. Wat is het lieve
ling?"
Het hielp hem niets. Ze glimlachte
en prikte vastberaden in de schijf me
loen op het bordje vóór haar.
„Dat is nu de lekkerste meloen die
ik ooit heb geproefd", zei ze. „Wees
nou lief en eet door. We gaan 't over
wat anders hebben."
Hij probeerde het nóg een keer,
ze hield voet bij stuk. Toen gaf hij
het op en lachte maar eens tegen
haar. Ik had het wel aan het rechte
eind gehad, wat zijn gezicht betreft
't paste goed bij een gezellige lach.
'n Echt opgeruimd gezicht was het...
Ik was aan mijn twaalfde oester
bezig. De kerner legde zijn oester
mes op de hoek van zijn wagentje
neer en gaf het karretje met zijn
knie een duwtje, terwijl hij zijn witte
handschoenen weer aantrok. In een
wip veranderden de handschoenen
hem weer in een van de gewone kel
ners van de "Keiler",
Nu duwde hij een ander wagentje
naar mijn tafel. Eentje met een ver
warm plateau, waarop reeds de saus
voor mijn hoofdschotel zacht pruttel
de.
De ober kwam er bij en deponeer
de wijn en brandy uit geweldige fles
sen in de saus. Met zijn eigen lepel
roerde hij er even in en proefde hem.
Met een goedkeurend knikje liet hij
de rest aan d,e kellner over. Die ging
door met het roerceremonieel. Het
oesterwagentje was intussen verder
gerold tot tegen de muur naast het
meisje dat zo plots opgehouden had
met huilen.
(Wordt vervolgd)
„Lijk in de Mand" is de titel
van de nieuwe feuilleton,
waarmee wij vandaag een
aanvang maken. George Bag
by, de auteur van het ver
haal, zorgt ervoor dat de
spanning tot de laatste regel
verzekerd blijft. Het verhaal
speelt zich af onder de warme
zwoele zon van het zuidelijk
Spanje. De titel spreekt voor
zichzelf en geeft in ieder ge
val de zekerheid dat het aan
spanning niet zal ontbreken.
Wij wensen U veel plezier
met het "Lijk in de mand".
